Poczucie zmarnowanego życia - Netkobiety.pl

akurat e-darling  nie przypadl mi do gustu
. To nie chodzi o to ze prawnik szuka konkretnie prawniczki. Ale dobrze wiemy ze branża prawnicza medyczna to nie tylko ludzie na poziomie ale i dobrze zarabiający. To trochę inny poziom życia.  A swoj ciagnie do swego.
Ja zarabiam poniżej średniej krajowej  ...

Powiem Ci jak ja patrzę na to jako facet, nie ważne ile kobieta zarabia, ważne kim jest. To może część kobiet odrzuca mężczyzn z niskimi zarobkami, nie zdarzyło mi się jeszcze usłyszeć, że mężczyzna nie chciał jakiejś kobiety, bo za biedna...

Ale czy to lekarz czy budowlaniec nikt nie będzie chciał desperatki.

To ja to kupuję i  daję się na tacy. Rh72 wyślij mnie pocztą w klatce transportówce. Tylko takiej odpowiedniej dla wilka.

Taaaa i jeszcze za pokój hotelowy zapłać... Sam se płać, staruszkowi wyślijcie tylko nagranie... nic nie mogę od Hanki wydębić, Wilk, jakieś ona skrzywienie ma w kierunku weterynaryjnym Jak bum cyk... I ja bym uważał - już się chcesz dobrowolnie w klatce zamykać a mi się wydaje, że ona i by pogłaskała a nie tylko się przez szczeble patrzyła... oj, nie tylko patrzyła

Może - tylko jest tylko Jest coś takiego jak ego faceta. Jeśli facet poczuje, że jest maskotką do zapełnienia dziury w całym to tak - ucieknie... jeśli ma zapełniać lukę w życiu to nie. To nie proste. Zwykle życiowo zależy od podejścia. Jeśli kobieta się cieszy z tego partnera dostrzegając nawet jego wady (tym lepiej i się nie pogubi) to nie widzę problemu. Jeśli obarczy faceta byciem swoim światem to jednym to może odpowiadać, zwykle kobieta wyjdzie na tym kiepsko. Ale też i facet nie zniesie takiego zagłaskiwania. Jednak najpierw musi być ten facet co mi się wydaje ciut wybrzydzaniem już Milki, kiedy pisze, że prawnik czy lekarz to nie jej świat... że musi bezdzietny... że musi nie rozwodnik... itd. Więc na razie widzę postępy u Milki i się produkujemy dalej...

Pies to udomowiony wilk. Tylko muszę się chyba sam przypałętać, czyli wysyłka w klatce odpada.

Acha, to czekaj, Ty mi pisałeś o tym, że różnica nawet drobna robi swoje? Więc zapytaj się kobiet, która woli psa a która wilka? Pewnie, że będzie czasami, że psa - zależnie od celu 'adopcji'

Ja w bajki nie wierzę

Wilka ale takiego który nie będzie sikal na dywan

Uff I widzisz Rh72? Mam jedną chętną na wilka i więcej mi nie potrzeba. Nie wiem jak będzie z dywanem, ale się nauczę inaczej znaczyć teren.

Tak, Wilkuś, masz... tak, Wilkuś, nauczy korzystać z kuwety... nie, Wilkuś, to ona zaznaczy swój teren

A  wiesz, że tak jest... Lubię, jak każdy ma swoją strefę w związku, nie lubię zagłaskiwania...
Sprzedają gdzieś takie stworzenia? Albo dają za darmo? Wyprzedaż? Może w kredycie? Leasing albo co???

Nie jestem przekonana, czy to rozsądne... tak brać??

Wow! Rozsądek włączyłem? Sorki, niechcący...

Ale czy to tak wypada?
ps. Dużo trzeba tej kiełbasy?

Znaczy: ty oferujesz kiełbasę? A niech tam! Co za różnica w sumie? Zadbam o deser :)

Pewna elastyczność potrzebna: czasem w postaci kompromisu, a czasem w postaci pończoch
Wtedy i wilk syty, i owca cała (ewentualnie inne gatunki ).

Eeeeeeeeeeeee... Już prześwietla, jak czuję... eeeee... Ale Wilk za młody...? bo on mi ostatnio wszystko podbiera i nie ma deseru

Ależ Wilk, Ona to już pewnie wie...

Wszystkie tak mówią na początku A potem się nie dopchasz do grilla

Ale jednak żołądki mamy wszyscy...
Każdemu czasem głód doskwiera...

No ba... w kiełbasianym natchnieniu

Opowiem Wam pewne opowiadanie:

Mieszkam w bloku,mieszkanie 45 m2i od lat marzę o własnym domku. Ma być biały,z czerwonym dachem i niebieskimi okiennicami,ogrodzony żółtym płotem. Z tyłu ma być ogród ,posadzę krzewy czarnego bzu i dzikiej róży (kilka lat zanim będą owoce,ale co tam!). Ma  też być wielkie drzewo,najlepiej lipa,na której zawieszę...huśtawkę!:)I najważniejsze....dom ma być nowy.
Jak marzyć to marzyć! Nowy,piękny,najlepiej na osiedlu strzeżonym,no i w mieście,żebym do pracy miała blisko.

Codziennie po pracy przychodzę do swojego pustego,małego mieszkanka,wieczorem zaparzam herbatę i marzę o swoim domku:NOWY,BIAŁY,CZERWONY DACH,NIEBIESKIE  OKIENNICE, lipa,huśtawka. Ach...

Skąd mam wziąć na to pieniądze? Marnie zarabiam. Nie mam nic odłożone,bo i z czego? Z tej nędznej pensji nie da się  godnie żyć ,a co dopiero coś odłożyć. I to na dom w dodatku. Nierealne!

Może zmienię pracę? Takkk...już to widzę jak ktokolwiek mnie zatrudni, teraz są takie wymagania,młoda, 25max.znajomość 3języków i 10 lat dośw. Kto mnie zatrudni? Nikt.!
Nawet nie  przeglądam ogłoszeń,bo po co mam się denerwować,a co za tym idzie nie wysłałam nawet ani 1 cv,nawet nie dałam sobie szansy. A poza tym te ogłoszenia są pewnie ustawione,już mają kogoś swojego!

Może kredyt? Tiiiaaaa. jasne..kredyt z moimi zarobkami buhaha!
10 tys,.nie dostanę,a co dopiero kredyt na dom.
W konsekwencji nie idę nawet do banku zapytać czy mam i jaką mam zdolność kredytową. Po co mam się denerwować!

Przychodzę do domu i wieczorem powtarzam swój rytuał:
przy gorącej herbacie marzę o domku:biały,czerwony dach ,niebieskie okiennice, lipa, huśtawka. Ach....myślę:Dlaczego ja tam    takiego pecha w życiu?Wszystkim wokół się udaje tylko nie mi?
Dlaczego nie mam dobrze płatnej pracy?Dlaczego nie mam bogatych rodziców,co by mi taki domek kupili?Dlaczego nie mam męża ,tak jak koleżanki,który taki domek ma? Itd.itp.

Po kilku dniach znajduję w skrzynce list.
Ciotka Klara,która mieszkała na wsi,zmarła.
Za dwa dni odczytanie testamentu. Mam tam być.
Niech to szl..g!Muszę wziąć urlop na taką pierdołę! A co ona mi może przepisać,nic nie miała, była biedna!
W pracy wypisuję urlop i jadę. Muszę jechać samochodem,nic tam nie dojeżdża,ani pociąg ani autobus. Ja i samochód i moja orientacja ,jestem wściekła! Oczywiście gubię się po drodze i w myślach przeklinam ciotkę ,siebie  i wszystkich wokoło!
W końcu docieram na miejsce.
Prawnik odczytuje testament i ….ja dziedziczę dom!
Yyyy..jaki dom? Tę ruderę w której mieszkała?!
Chcę zrezygnować,ale prawnik radzi,aby chociaż zobaczyła ten dom.
Jedziemy tam. Matko ,dojazd do”posesji” tragiczny,droga polna,nie jest utwardzona,jadę po dziurach ,przeklinam i ryczeć mi się chce!
W końcu...taram! Jestem na miejscu!
Moim oczom ukazuje się obraz nędzy i rozpaczy.
Furtka się rozpada,płot wokół domu ledwo się trzyma,mam wrażenie ,że jak go dotknę to się rozpadnie .W dachu dziura,no i ..nie jest czerwony,tak jak marzyłam. Okiennice ledwo się trzymają,zaraz spadną. Jestem przy drzwiach. Próbuję wejść do środka. Drzwi się nie otwierają,trzeba kopnąć /mocno pchnąć nogą,wtedy lekko się uchylają trzeszcząć przy tym strasznie i  jakoś udaje mi się przecisnąć do środka.
Na podłodze drewno,ale ….widzę dziurę w przedpokoju.
Wszędzie ciemno,brudno,wszystko zakurzone,pajęczyny trzeba rękami odganiać. Ściany nie widziały farby od lat...potrzebne szpachlowanie..i kto wie co jeszcze ,nie znam się!
Wchodzę do pokoju,okna tak brudne,że aby coś zobaczyć trzeba przetrzeć ręką,jedno ma wybitą szybę. Widzę kamienie na podłodze. Pewnie dzieciaki ze wsi rzucały kamieniami w okna jak ciotki już nie było. W rogu stoją zakurzone kartony z rzeczami po ciotce. Stare ,nikomu nie potrzebne graty. Po co one tutaj!?Przecież to się nie przyda, kto będzie w tych starociach grzebał? Wyrzucić na śmietnik- myślę sobie.
Z tyłu domu widzę wyjście do ogrodu.
Otwieram drzwi...i..to ma być ogród?!
Tutaj nic nie ma oprócz trawy po sam pas! Gdzie czarny bez,dzika róża,lipa, huśtawka?! Jestem załamana. Zmarnowałam dzień.
Mówię do prawnika,że nigdy w życiu nie będę mieszkać w takiej ruderze! Nie ma mowy!Nie chcę tego domu!Podpisuję jakieś tam dokumenty i wracam do domu.
Po drodze sobie myślę,że los chyba sobie ze mnie zażartował.
Co to ma być?Nie o takim domku marzę!Ma być nowy,biały, z czerwonym dachem,niebieskimi okiennicami,pięknym ogrodem i lipą na której będzie huśtawka. Jadąc do domu nie mogę powstrzymać łez. Ja tam mam pecha w życiu,nie ma co!

Wieczorem ,jak zawsze,powtarzam swój rytuał.
Domek,nowy,biały,czerwony dach,niebieskie okiennice,lipa, huśtawka ..itd..

Dowiedziałam się,że po  moim odrzuceniu spadku,dom odziedziczyła kuzynka. No to wzięła sobie problem na głowę-myślę.

Mija jesień..zima...ja codziennie odprawiam swój wieczorny rytuał.

Wiosną dostaje list od kuzynki. Zaprasza mnie do siebie, na tydzień. O matko, jak ja nie chcę tam jechać! Mam tydzień czasu spędzić w tej ruderze? Tam nic nie ma ,nawet sklepu!Wymyśliłam,że po dwóch dniach udam,ze mnie głowa boli,albo,że coś muszę pilnie zrobić i muszę wracać do domu.
Jadę...pewnie znowu po dziurach,bo pamiętam tę drogę sprzed roku.
Ale o dziwo....utwardzili..jechało się całkiem przyjemnie.
Dojeżdżam na miejsce,nie mogę zaleźć tego cholernego domu. Gdzie on jest?Przecież to było tutaj.
Widzę kuzynkę , woła mnie. Stoję przed domem i własnym oczom nie wierzę. Biały domek,czerwony dach,niebieskie okiennice.
„Do naprawy dachu musieliśmy kogoś wynająć-mówi kuzynka.
NO ale resztę zrobiliśmy własnymi rękami,to co się dało. Trochę brat/kuzyn/ojciec/dziadek pomogli.
Wokół domu żółty płotek,przy bramie róże,tak jak chciałam.
Wchodzę do środka,po dziurze w podłodze nie ma śladu,podłoga ta sama,podobno trzeba było „coś tam zrobić”. Stare,dobre,solidne drewno,tak jak i to przy okiennicach.W środku pięknie odnowione. Wychodzę tylnymi drzwiami do ogrodu.
Ogrodem zajęłam się sama-mówi kuzynka.
Sąsiad skosił trawę za parę groszy- śmiała się.
O matko! Jest czarny bez i dzika róża?-pytam. Nie było wcześniej tego,nie widziałam.
Nie widziałaś,bo ogród był zaniedbany. Wystarczyło tylko skosić trawę,aby zobaczyć.
Wieczorem siadłyśmy  w pokoju. Na ścianie wisiało piękne ,okrągłe,duże lustro .Piękne-mówię. Pewnie drogie?
Kuzynka zaczęła się śmiać.Znalazłam w tych kartonach z rzeczami po ciotce,było tylko lekko pęknięte- odp. Kuzynka. W tych ,które chciałam wyrzucić na śmietnik!-myślę sobie.
Spędziłam bardzo miło ten tydzień. Nie musiałam korzystać z wymówki. Nawet do domu mi się wracać nie chciało.

Wyjeżdżając spojrzałam na dom jeszcze raz. Dom moich marzeń,ta ki jaki chciałam mieć. Biały, z czerwonym dachem,niebieskie okiennice,z tyłu ogród. Co z tego,że nie jest nowy?Był piękny.
Dlaczego wcześniej tego nie widziałam?
A i do miasta nie jest daleko.Samochoem15min.Droga zrobiona. Ach...westchnęłam.
Na koniec zapytałam kuzynki:
Skąd miałaś pieniądze na remont?
Sprzedałam mieszkanie-odp.

Ja widziałam pracę,jaką trzeba było włożyć i to mnie zniechęciło.
Ona widziała efekt – i to ją zachęciło.

Rozumiecie morał tej „bajki”?;)

ps.Ciekawe kto przeczytał całość?

Ross,nie myślałam,że ktoś to przeczyta.
Dziękuję.
Cieszę się ,że mamy takie samo zdanie..nie pierwszy raz już;)

Mergi, ja lubię takie stare domy z historią, jeśli ta historia jest prawdziwa to trochę zepsuła mi mój obraz Ciebie.

Tak myślałem. A mieszkanie 45 m2 nie jest małe, większość ludzi w Polsce ma tej wielkości.

Tak wracając do tematu spadków to moi dziadek w głupi sposób (prawdopobnie po pijaku podpisał dokumenty i zrzekł się rodzinnego domu...) Także jedyne co odziedziczyłem to 250 euro...

A tak wracając do tematu domu, w moich rodzinnych stronach moi rodzice mają działkę, tylko, że dość daleko o miasta (30 min) i tam jest teren na dom, w domyśle ich to mam być miejsce na mój dom, a brat ma dostać mieszkanie...

Tylko na razie mieszkam 350 km od tego miejsca, partnerki brak, choć kredyt na dom dostałbym i na siebie. Wprawdzie na bzy jestem uczulony i trawę też, ale w końcu jestem inżynierem. To problem koszenia trawy wiem jak rozwiązać. A teraz w piątek jadę na rozmowę do tego miasta 30 min drogi od tej działki i kto wie. Może kiedyś zbuduję tam rzeczywiście dom. Na razie stoi tam taki mały drewniany letniskowy.

Wiem, o co chodziło, żeby zobaczyć cos wiecej niż jest obecnie.... Ja to potrafię dostrzec w każdym potencjał, ale i tak mi to nie pomogło nikogo znaleźć... Na razie. I zeby dążyć do realizacji swoich marzeń.

No co się hihoczesz

Mergi ja spełniam marzenia i tam gdzie są w 100% zależne tylko ode mnie to już są często zrealizowane. Związek to jednak wymaga też chęci drugiej strony i moje marzenia i spełnianie ich, niewiele dadzą.

Emigranta ale zauważ sama że podane przez Ciebie przykłady to osoby po przejsciach pt.małżeństwo. owszem takie przykłady tez znam w swoim otoczeniu. Ale osobom o podobnych przeżyciach łatwiej się dogadać.
Natomiast bezdzietnej pannie bez większej przeszłości  (bo jakies związki np. 2 letnie to raczej nie to samo co małżeństwo dzieci rozwód ) raczej ciężko się odnaleźć w związku z kimś kto już miał rodzinę dzieci. Sama kiedyś próbowałam takiej znajomości i niestety nie  odnalazłam się w tym. I wśród znajomych tez mam takie przykłady.
Pies :
-trzeba mieć  warunki (ja nie mam bo  przebywam 11 h dziennie poza domen)
-nie każdy lubi psa w mieszkaniu (ja raczej jestem przeciwniczka )
-są ludzie którzy mają alergię na sierść zwierząt.

Rossanka, nie wierzę, że nie ma kawalerów w wieku Milki, zresztą swego czasu pisałem, że w mojej poprzedniej pracy taki był. Ale pewni Panie go olewały, bo nie miał prawa jazdy... I chyba mieliśmy nawet swatać go z Milką. Gdybym dalej mieszkał tam gdzie mieszkałem to bym spróbował, bo do Milki miała niedaleko z takiej Bydgoszczy.