Dlaczego mężczyźni rzadziej wybaczają zdrady - męski punkt widzenia - Netkobiety.pl

Nie da się wciąż zabiegać o drugą osobę w związku w sposób, którego ja potrzebowałam. Mój mąż chciał partnerki a miał niedokochaną w dzieciństwie dziewczynkę, która chciała miłości bezwarunkowej. Miłość bezwarunkową mogą zapewnić tylko rodzice a ja chciałam żeby on wciąż mi udowadniał, jak bardzo jestem dla niego ważna i wyjątkowa. Tak się nie da, bo przecież on jest odrębnym człowiekiem a nie kimś, kto miał żyć tylko po to, aby o mnie dbać i zapewniać na tysiące sposobów, że tylko ja się liczę.

Pewnie, że mąż wie o zdradzie, wyciągnął prawdę ze mnie widząc mój podły nastrój i wycofanie. Jesteśmy nadal razem. Wiem, że mnie nie zdradza. On jest wierny, bo nie ma deficytów i ma zdrowe poczucie własnej wartości, nie potrzebuje niczego mi i sobie udowadniać, jak wcześniej to miało miejsce w moim przypadku.

Dzisiaj już wiem to wszystko o czym piszesz.
Ale przeszłości nie zmienię. Nie żyję w czasie przeszłym, ale w teraźniejszości. Mój mąż uznał, że dobrze rokuję na przyszłość a ja zdecydowałam się żeby mu udowodnić, że się nie myli.

Mylisz się pisząc generalizująco, że nie rozumiem facetów, tylko dlatego, źe ja i mój mąż patrzymy na zdradę jak na przeszłość, która nie wróci. Może Ciebie tak dotknęła zdrada, że nie potrafisz być ponad i wciąż przerabiasz w głowie, że ktoś Ciebie skrzywdził i przez to zdrada jest dla Ciebie teraźniejszością, ale tak nie jest w naszym przypadku. Nigdy z nikim nie byłam tak blisko, jak dzisiaj z moim mężem. Nigdy nie zaryzykowałabym utraty tego, co teraz wspólnie zbudowaliśmy dla krótkich chwil uniesień i uwagi innego mężczyzny. Mój mąż deklaruje podobnie. Jeśli uważasz, że mnie oszukuje, to nie masz pojęcia czym jest prawdziwa bliskość i uważasz, że jest on tak samo jak ja przed zdradą niedokochanym dzieciakiem, który musi udowodnić swoją męskość poprzez zdradę. Trochę to smutne.

Ja nie muszę pytać. Ja jestem pewna, że on nigdy nie zapomni, jak boli zdrada. Podobnie jak jestem przekonana, bo wiele razy o tym rozmawialiśmy, źe oboje uważamy, że w każdym człowieku jest potencjał do czynienia dobra i do czynienia zła i każdy człowiek dokonuje wyboru jak postąpi. On jest zbyt świadomym i światłym człowiekiem żeby kierować się tak niskimi pobudkami jak zemsta, czy poprawianie sobie samopoczucia czynieniem zła, krzywdy innym ludziom.

Nigdy nie mów nigdy.

Najczęściej właśnie ci pewni siebie, stwierdzają "to było silniejsze "

Zresztą, masz już taka nauczkę, doświadczyłaś na sobie, że nie możesz być pewna swoich obietnic ani siebie.

Jeśli nie przeżyłeś zdrady to po co mówisz za innych ? Znamy siebie na tyle na ile nas sprawdzono.

Mój ex wybaczył swojej byłej panterce 6 razy.... jak się łatwo domyślić przyłapał ją 7 razy w dość niezręcznej sytuacji. Jak się potem okazało panna mieszkała z innym który był jej oficjalnym partnerem a mój ex spełniał jedynie role kochanka. Czemu wybaczał? Sam twierdzi że to wieka miłość była, i że każdy może popełnić błąd. Powiedział nawet "myślałem że to takie potknięcie o krawężnik i wszystko wróci do normy" Kutwa ale teraz tych krawężników narobili że dziewczyna była w stanie potknąć się 7 razy podczas 8 msc:P Ja osobiście myśle że wybaczył bo zwyczajnie nadwyrężyła jego wydumane w kosmos ego. No bo jak on tak piękny mądry i w ogóle mógłby być zostawiony.... Chciał na siłę udowodnić że ona jednak go kocha,no bo kto go nie kocha?
Pan w ramach "zemsty?" zrobił mi podobną akcje ale ja nie dawałam mu 6 szans... nie dostał ani jednej... Fakt faktem rozmawiamy jak znajomi bo zwyczajnie jest mi tak lepiej ale nie wchodzi w grę żadna akcja"powrotu".

Sprawa chyba była taka trochę skomplikowana: z jednej strony mieszkała ze swoim partnero-kochankiem a z drugiej miała mojego eksa którego przedstawiła rodzicom (spełniał identyczną rolę jak ja) oprócz tych dwóch egzemplarzy miała jeszcze trzeciego 100% kochanka. Duże potrzeby dziewczyna miała to chciała podzielić pomiędzy paru coby się nie marnowało:P On bywał u niej w domu ona u niego, coś przebąkiwali o ślubie- sielanka trwała. On odwoził ją do rodzinnego domu a ona hyc do mieszkania tego pierwszego. Któregoś pięknego dnia gdy moj ex wybrał się na wakacje (bez niej bo nie miała dla niego czasu) zadzwonił do niej a tam męski głos w słuchawce z groźbami i zarzutami. Potem pare miesięcy ciszy między nimi i panienka się odezwała, że to wielki błąd był że on ją prześladuje itd. No a potem już tylko raz po raz odkrywał jej kłamstwa na każdym kroku już w bardziej dosadny sposób. Karamba co za telenowela:P myśle że jakaś brazylijska wytwórnia spokojnie kupiłaby ten scenariusz:)
Masz racje Klio to jest mistrz alternatywnej rzeczywistości, teraz próbuje wziąć mnie na litość? czy coś w tym stylu. Pije codziennie a co za tym idzie w tym stanie prowadzi i pracuje... oczywiście jest to wynik jego zaangażowania emocjonalnego w moją krzywdę i wyraz tego jak bardzo mu zależy i jak mu przykro - dobre, nie? Utrzymuje z nim kontakt dla własnego komfortu psychicznego ale ewidentnie muszę to uciąć, chyba nie trzeba dodawać dlaczego? Ale dodam bo to co ostatnio usłyszałam delikatnie mną wstrząsnęło, a mianowicie moje "Cudo" stwierdziło że myślał o tym coby zakończyć naszą historię jak Romeo i Julia tylko że jak domniemam ja jako Julia nie sama połknęłabym truciznę ....
Tak jestem głupia naiwna i co tam jeszcze chcecie... ale nie o tym jest temat. Tak jak wspominałam wyżej mój ex wybaczył bo ucierpiało jego ego które nie moglo pogodzić się z tym że ktoś go nie kocha taka jest przynajmniej moja diagnoza. I jak widać na moim przypadku on - "mężczyzna" wybaczył, ja - kobieta nie.

W temacie poruszamy męski punkt widzenia na kwestię zdrady i jej wybaczenie. Wspaniale, jeśli wypowiedzą się sami net-faceci, którzy zdradę wybaczyli lub nie, jednak wszystkie Wasze spostrzeżenia w tej kwestii są mile widziane. Status "zdradzonego" nie jest warunkiem koniecznym do wzięcia udziału w dyskusji.

Wypowiadały się tutaj też osoby znające innych, u których w związkach pojawił się problem zdrady. Przedstawiały, jak się potoczyły dalej losy tych osób.

Zapraszam do dzielenia się poglądami - czy rzeczywiście mężczyźni rzadziej wybaczają kobietom zdrady? I dlaczego?

Szanujący się mężczyzna nigdy nie wybaczy zdrady i odejdzie. Mężczyzna zdesperowany, mający złe mniemanie o sobie wróci do partnerki. To co najbardziej przybliża do kobiety to poczucie bycia potrzebnym i docenianym - kimś bardzo ważnym w jej życiu. Tak długo jak mężczyzna odczuwa, że jest traktowany należycie z szacunkiem i to on swoją postawą zasłużenie wyznacza swoje miejsce obok partnerki póty jest dobrze. Natomiast jeżeli kobieta zdradzi to wówczas całe te poczucie bycia kimś ważnym ulatuje. To jest tak jakby ktoś chciał mnie wykastrować. Bądź co bądź swoją męskość szanuję bardziej od jakiegokolwiek uczucia kobiety. Przyprawianie rogów jest uwłaczające dla mężczyzny i gwoździem do trumny dla każdego związku - nawet jeżeli nie rozwali się od razu to już nie będzie funkcjonował jak należy bowiem kobieta już nigdy nie będzie w stanie przekonać mężczyzny, że jest na pierwszym miejscu w jej życiu w gronie mężczyzn (że stoi na samym szczycie). Po prostu, zdradzająca kobieta nie jest w stanie zrobić nic by sprawić by partner uwierzył w swoją wartość wobec niej. Coś zostaje bezpowrotnie zniszczone. Śmieć wróci z podkulonym ogonem. Ktoś kto szanuje samego siebie poszuka szczęścia gdzie indziej. Rzecz polega na tym, że ten który wraca zawsze ponosi jakiś koszt z tym związany - kosztem w tym przypadku jest uszczerbek na poczuciu własnej wartości. Większość mężczyzn tego nie zniesie.

Tak. Szczególnie nazwanie faceta, który ma inne zdanie "śmieciem" tego dowodzi...

Chciałabym zapytać "Który mój post?", gdyż jest ich w temacie kilka. Rozumiem, że chodzi Ci o ten najnowszy.

Jeśli Cię interesuje, dlaczego założyłam ten temat, zachęcam do lektury pierwszego postu, gdzie to wyjaśniam.

W kwestii mojego osobistego doświadczenia: ja nigdy nie zdradziłam mojego męża. On mnie tak.

Dziewczyny, Bergman przedstawił swój męski punkt widzenia na zdradę, tak jak jest to określone w temacie.

Zastosowanie słowa śmieć może nie jest zbyt fortunne, nie chciałabym się jednak czepiać słówek. Gdyby nie wypowiedź Talerz123, nie zwróciłabym nawet na nie uwagi - skupiłam się ogólnie na treści wypowiedzi. Oprócz utraty zaufania, problemów w sferze seksualnej Bergman poruszył nowy element - poczucie własnej wartości.

Temat zdrady w większości z nas budzi emocje, więc czasem jakieś "soczyste słowo" w dyskusjach na tym forum się pojawia. W kontekście całej wypowiedzi ja odczytałam to jako osobę, która ma bardzo złe mniemanie o sobie, ma bardzo niskie poczucie własnej wartości, a więc czuje się jak ten przysłowiowy "śmieć". Nie odebrałam tego, że ktoś, kto ma inne zdanie to "śmieć".

Zachęcam do przedstawiania męskiego punktu widzenia na kwestię wybaczania zdrady. Mam nadzieję, że pojawią się jeszcze opinie w tej sprawie.

Tak sobie czytam niektóre wypowiedzi... Wypowiedzieli się Rumpel i Excop, a są to w zasadzie jedyni przedstawiciele płci męskiej, przynajmniej na forum, którzy wybaczyli zdradę na serio, ale są w zdecydowanej mniejszości. Było kilka wątków, gdzie wybaczenie było tylko pozorne i kończyło się komplikacjami zdrowotnymi, z uszczerbkiem na zdrowiu nerwowym i psychicznym, albo zdradą odwetową, lub tak czy inaczej rozstaniem. Nie mam dostępu do badań socjologicznych na temat zdrad i ich wybaczania, dlatego nie potwierdzę, ani nie zaprzeczę tezie w tytule wątku. Jednak czytając forum i wątki zdradzanych, można wywnioskować, że teza ma potwierdzenie - mężczyźni wybaczają rzadziej.
Czemu tak jest?

Odpowiem na zasadzie: mnie się wydaje.
Kiedyś, w osiemnastym wieku, kontrakty małżeńskie zawierane były z innych przyczyn niż uczucia, zawierały klauzule o dopuszczalnej ilości nałożnic i kochanków. Co prawda dotyczyło to głów koronowanych i szlachty. Jak było w niższych stanach nie wiem, nie jestem historykiem. Ale jak łatwo sobie wyobrazić, małżeństwa takie trwały do śmierci któregoś z małżonków i o zdradach nie było mowy i nie było czego wybaczać. Później nastąpił okres pruderii, upodmiotowienia kobiet i za niewierność małżeńską kobiety były sądownie karane.  Narzucone role społeczne w których mężczyzna utrzymywał dom, żonę i dzieci dostarczając środków pieniężnych, a kobieta była odpowiedzialna za dom i wychowanie dzieci. O ile wtedy wyskoki męża musiały być tolerowane, bo kobiety bały się utraty stabilizacji, to w odwrotnej sytuacji, kiedy kobieta zdradzała, pozycja towarzyska mężczyzny radykalnie spadała, szczególnie wraz ze wzrostem populacji potomstwa.
To najprawdopodobniej nadal siedzi w psychice i powoduje takie nastawienie, że jak facet zdradza, to jest samcem alfa, a jak kobieta zdradza, to jest kurlewna...
I to by było na tyle, jeśli chodzi o moje widzimisie...

A z mojego doświadczenia: trzy poważne związki i w każdym była obecna zdrada. W pierwszym zostałem zdradzony i nie wybaczyłem. Rozstanie było radykalne. Potem miałem różne przemyślenia i postanowienia, ale wybaczenia przez duże W nie było, tak samo jak nie było chęci i prób powrotu.
Drugi poważny związek, a pierwsze małżeństwo było skażone zdradą niemal od początku. Wydawało mi się, ze wybaczam, ale to był tylko zjazd mojego ego do poziomu poniżej podłogi piwnicy, czyli zamiatanie problemu pod dywan. Skończyło się moim radykalnym krokiem, jakim była zdrada odwetowa, ale ona już nie przyniosła odbudowania mojego ego, mało tego, było gorzej bo stałem się taki sam jak ona i nie było wyjścia, trzeba było się rozstać. Naprawa odbywała się na terapii u psychologa, ale nie została dokończona, bo zaczął się mój trzeci związek. Trzeci związek, a drugie małżeństwo w którym zdrada była natury emocjonalnej. Ne byłem gotowy na wybaczenie od razu, a kiedy już byłem, stało się za późno...
I to by było na tyle, jeśli chodzi o moje doświadczenie...

A z moich aktualnych przemyśleń: Prawdą jest, że mózgi mężczyzny i kobiety są różne. Męskie są jednowątkowe i zdrada powoduje, że myślenie o niej zajmuje niemal 55% czasu. Ma to swoje przykre konsekwencje w pozostałych aspektach życia, a kumulacja problemów blokuje radykalne myślenie i trudniej dochodzi do racjonalizowania sytuacji w jakiej się ów mężczyzna znalazł i wyciągania wniosków, o planowaniu działań nie mówiąc. Dodatkowo, spadek ego, utrata zaufania, utrata poczucia stabilizacji, utrata poczucia własności (tak, tak, ale większość się do tego nie przyzna), poczucie krzywdy jaka została wyrządzona, powodują że o żadnym wybaczeniu nie może być mowy przez najbliższe dwadzieścia lat.
Mózg kobiety jest wielowątkowy. Zdrada i jej konsekwencje zajmują tylko jeden wątek. Pozostałe, po burzy myślowej i wszelkich zawirowaniach usilnie starają się stabilizować emocje i radykalizować, posuwając wnioski typu: tak mu dobrze tam było, a jednak do mnie wrócił, albo: no przecież sama chciałam by sobie znalazł babę, a mnie dał spokój (tak, tak, ale większość się do tego nie przyzna). Powoduje to, ze w krótkim relatywnie czasie utrata zaufania mija i kobieta gotowa jest zacząć "od nowa"

Bardzo proszę, wybaczam! I dziękuję za udział w dyskusji i ciekawy, wyważony post.

To chyba zależy od kobiety. Jestem w stanie wiele wybaczyć, ale zdrady nie wybaczyłam i nigdy bym nie wybaczyła.

Wszystko zależy od osoby. Co do myślenia wielowątkowego tu znam wiele odwrotnych przykładów. Według mnie są dwie kategorie ludzi. Ludzie roszczeniowi marzący o twardej ręce i stabilności ponad wszystko i ludzie otwarci na nowe najczęściej ludzie działania. Wracając do meritum to tak jak z murzynami mają mniejsze IQ nie dlatego iż są czarni a z powodu klimatu a co za tym idzie innej specyfiki życia gdzie preferowana od zawsze była siła spryt oraz w wolnym czasie lenistwo i zabawa jako środek rozradowania stresu i budowy więzi międzyludzkiej. Starsze kobiety które pracują od młodości często podchodzą pod wszystkie krytykowane przez kobiety cechy mężczyzn co nie raz im wypominałem z drugiej strony temperując młodszych pracowników w pewnych kwestiach.
W krajach gdzie kobiety więcej pracują różnice są mniejsze ponieważ wymagająca praca zajmuje więcej mózgu a więcej lżejszych prac buduje mózg bardziej uniwersalny. Dzięki telefonom komórkowym oraz wielu innych ułatwieniom i u mężczyzn tworzy się wielowątkowość zupełnie jak procesory kiedyś były jednojądrowe i szły ja herze a teraz mają coraz więcej jąder naturalna kolej rzeczy ewolucji. oczywiście w naszym kraju wszystko jest do tyłu w stosunku do top 13 państw USA, Kanada, Wielka Brytania, Australia, Niemcy, Holandia, Francja, Szwecja, Norwegia, Belgia, Portugalia, Hiszpania, Włochy.
Połączcie posty

Bo nie ma większego poniżenia dla faceta niż zdrada.

Ja bym nigdy nie wybaczył zdrady z jednego powodu - brzydziłbym się. Nie wyparłbym sobie z głowy myśli, że ktoś przebolcował moją kobietę, gdy ja akurat byłem w domu czy pracy, czy też opiekowałbym się dziećmi gdybym takie miał. Nie ucierpiałoby na tym poczucie mojej wartości, nie interesowałoby mnie czy była to zdrada planowana i wielokrotna, spontaniczna, z zemsty czy też "pojawił się ktoś lepszy". Problemy i braki w związku można jakoś załatwić, ewentualnie zakończyć znajomość, a taki sposób "załatwienia" sprawy jest po prostu ohydny i osoba którą wielbiłem i kochałem, momentalnie traci dla mnie jakąkolwiek wartość. Być może uczucie tak szybko by nie wygasło, natomiast odraza i obrzydzenie byłoby wielokrotnie silniejsze nawet od największej miłości. Dla mnie wierność jest na pierwszym miejscu jeśli chodzi o listę "czego wymagam" w związku i zdrada kończy go definitywnie. Oddanie się drugiej osobie jest dla mnie bardzo intymne i jest czymś niezmiernie ważnym dlatego nie wyobrażam sobie jak można wybaczyć.

To jest kolejny niezrozumiały dla mnie aspekt ...Ja nie mam żadnych poważniejszych wyrzutów sumienia wobec męża. On czuje chyba pewną ulgę, że wciąż pełnię swoje dotychczasowe funkcje - skarbonki, służącej, matki. Płacę rachunki, spłacam samodzielnie kredyt za 3 osoby ( za nie swoją nieruchomość). Chyba więcej pisać nie muszę...Mam za to wyrzuty sumienia wobec dzieci. Ale moje postępowanie (to bezpośrednie) oraz uczucia względem nich także nie uległy zmianie.

Jak dla mnie to trochę dziwne. Osoba, dla której ta sfera jest bardzo ważna wychodzi za mąż bez miłości i machnęła sobie trójkę dzieci??? To chyba latami trzeba żyć w samotności żeby w desperacji zrobić coś takiego.

A co do wątku, myślę że społeczna ocena wybaczenia zdrady przez mężczyznę jest bardziej negatywna. Osobiście jak czytam takie rzeczy do odczuwam ogromną pogardę do wybaczającego faceta. Jak można z siebie zrobić taką ścierę? jedyne wytłumaczenie tej sytuacji to jego całkowite wyje....nie na żonkę i ciągnięcie korzyści z jej pracy i kasy.

W omawianym przypadku to nie jest wybaczenie, to jest pogodzenie się z rolą bycia nikim, tak to widzę. Facet wie od pół roku o kochanku żony, wie że jest dla niej zerem i tylko podkulił ogon i drży ze strachu, że ten jego skarb - żona mająca go w odwłoku,  mógłby go zostawić. Nie mogę tego pojąć, dlatego gardzę. Gardzę żebraniem o miłość, gardzę kurczowym trzymaniem się niekochającej osoby.  Trzeba mieć trochę honoru i nie robić z siebie ciężaru dla innych.  Choć gdyby on się wypowiedział i stwierdził, ze zgadza się na ten układ tylko dla dzieci i kasy (bo korzysta z kasy jelenia) a do niewiernej nic kompletnie nie czuje i jest ona dla niego jak służąca to przestałabym nim gardzić.

Witaj,
odebrałam Twoją wypowiedź jakby miała dotyczyć każdego wybaczającego, stąd nieporozumienie , po przeczytaniu wypowiedzi na forum przede wszystkim popieram indywidualne podejście do każdego przypadku zdrady.

Ten konkretny przypadek to postawienie na głowie normalności, nie dziwię się Twojej surowej ocenie, załapać nie mogę jak Oni żyją na codzień - to z gruntu chory układ.

bla, bla, bla

masz więcej takich "rewelacji"?

Ale statystycznie to faceci czesciej sa poligamistami.

Pokaz mi kobiete, zone szczesliwa w zwiazku, ktora "chodzi" na boki ... Ja moge pokazac wielu facetów szczesliwych "chodzących" na boki.

Tak jest i po co z tym dyskutować.

Olinko, masz ostatni post i coś podsunęłaś co bym jednak zgeneralizował czyli zaczął:

Zwykle jeśli kobieta wybacza to nie zapomina, zwykle jeśli mężczyzna wybacza to albo wybacza albo szybko przekonuje się, że nie wybaczył jednak - tu zwykle wybaczenie oznacza zapomnienie. To z moich rozmów z facetami.
Oczywiście tutaj nie za bardzo były podkreślone 2 aspekty zdrady czyli klasyka: zdrada emocjonalna i zdrada fizyczna. To są zdrady różne. W związku partnerom zależy na uzyskaniu pewnych korzyści. I jedyna rzecz, która dalej mocno różni płcie dzisiaj to zdolność do rodzenia dzieci i ich wychowywanie (inne sfery Panie bardzo elegancko przejmują od mężczyzn i odwrotnie). Jesteśmy pomiędzy gatunkami, gdzie samiec jest totalnie dominujący, jak goryle a gatunkami mocno zbliżonymi rolą w społeczeństwie jak małpy bonobo, gdzie samiec bardzo często podejmuje rolę opieki nad dzieckiem.
Więc mężczyzna dba o to, aby nie być przeniesiony do roli skarbonki i aby na tym jego użyteczność się nie kończyła - lub typowego 'tatuśka'. Bo to łatwo zastąpić jeśli nie ma więcej walorów czyli jeśli o kobietę konkurują inni i to niekoniecznie lepsi (sprawa indywidualna kobiety co ją pociąga i jaki ma zamysł w relacji)... Więc dla faceta ważne jest kim się opiekuje - wiadomo jednak, że uzna i nie swoje dzieci ale... w zależności od tego ile w nie zainwestował.
Kobieta zwykle obarczona jest ciężarem wychowania potomstwa. Jej tendencją jest branie korzyści (przy dzieciach) jako długoterminowego wsparcia. To oznacza, że jeśli jej podstawowa taktyka jest zagrożona to czuje się niepewnie to przeniesienie zainteresowania faceta na inna kobietę bardziej dla niej oznacza zdradę i powoduje u niej spadek zaufania i brak chęci wybaczenia jej. Teraz będzie ciężej bo to oznacza, że kobiety bez dzieci są bardziej wolne i mniej spolegliwe i tej zdrady już tak nie wybaczą i tu wchodzi w grę jej atrakcyjność. Jeśli kobieta będzie przekonana o innych swoich przewagach, tak jak facet ma dystans do siebie i ona wie, że facet będzie dalej jednak przy niej i mocno ją wspierał to duża szansa na wybaczenie. I facet może wybaczyć pojedynczą zdradę bardziej gdyż to naprawdę może oznaczać błąd (a nie silne ryzyko zmiany swojej roli do skarbonki i zagrożenie, że energia poświęcana związkowi się nie opłaci) ale ten epizod nie może być wielorazowym bzykaniem... raczej wiadomo dlaczego
Podstawą zdrady może nie być wcale aż niedojrzałość. Potrzebujemy wspólnego zainteresowania i wspólnych chwil. Jeśli partner to mocno limituje lub limit przychodzi z warunków życiowych to zdrada jest poszukiwaniem nawet bezpieczeństwa.Wszystko piszę tu w przypadkach najczęstszych, nie jakiś wyjątkach.

Inna rzecz, że faceci piszą, że nie byli zdradzeni. Nie, oni ufają, że nie byli zdradzeni woli ścisłości

2 interesujące sprawy na koniec:
- zdrada w związku, gdzie nie ma związku... no tak, on sobie z kwiatka na kwiatek ona z badylka na badylek i się dogadali a łączy ich wiele więcej w tym też seks (to nie jest związek otwarty, nie - tam sobie nie postawili tego otwarcie, po prostu robią bo nie ma konsekwencji ale jakby np. ludzie zaczęli to dostrzegać to by ktoś mógł się z tym nie pogodzić, ok?)
- zdrada w afekcie, zdrada wymuszona, zdrada z obniżonym punktem podejmowania świadomej decyzji, przykłady:
> Ty mnie zdradziłaś, teraz ja i moja zdrada ma inne znaczenie
> zdrada (no nie wiem nawet czy ale sprawa techniczna) poprzez wymuszenie seksu przez osobą trzecią i nie chodzi tylko o gwałt co jest po bandzie i wtedy trzeba pomóc a nie się fochać
> zdrada pod wpływem ograniczonej świadomości np. alkohol (częste przypadki), czy to zmienia podejście zdradzonego?

Ciekawe co w takich kwestiach, jakby facet czy kobieta próbowała generalizować wybaczanie? Trywialne ale świat się zmienia. Gdzieś czytałem, że niedługo będzie jednak w ten sposób, że ludzie będą łączyli się w bardziej stabilne pary tylko na czas wychowania dzieci i tylko wtedy będzie ta kwestia istniała. Oczywiście, oczywiście, jak kto będzie lubił tak i dobierał kogoś względem preferencji - bo i teraz tak jest Nie będzie parcia zapewnienia sobie pomocy czy towarzystwa- to dostarczy świat zewnętrzny, może jedynie dobrego samopoczucia, nie wiem...

A jako ciekawostkę zostawię dziwną informację, że w przypadku przeludnienia, gdzie mamy jeszcze trochę miejsca na Ziemi rządy będą miały 2 główne opcje walki z kryzysem:
1. wojna i pozbyć się części populacji
2. ograniczyć prokreację czyli promować homoseksualizm (antykoncepcja tak jednak to może być trudna moda do wypromowania na stale bo ma swoje niewygody i wady) - to jest kontrowersyjne, a nie wojna, co? bo i homoseksualiści chcą mieć dzieci ale piszę o ograniczeniu, nie wyeliminowaniu.
I do tego prosty komentarz... abym nie dożył

Ja się zgodzę z częścią Twojej wypowiedzi. Bycie wiernym i lojalnym to nie jest w mojej ocenie wyczyn na miarę świętego.
Jest coś takiego jak przyzwoitość, że o szacunku i empatii wobec osoby zdradzanej (najbliższej) nie wspomnę.

Świata nie zbawisz, niektórzy ludzie zdradzali, zdradzają i zdradzać będą. Jednak to jest złe (vide: wątki w tym dziale).

Ja zrozumienia (w sensie "usprawiedliwienia) zdrady nie mam. To dla mnie żaden argument o powszechności tego zjawiska.
Jest coś takiego jak własne zdanie, własny rozum. Tak bywa trudniej.

Dałeś zatem waszemu małżeństwu szansę na tzw. " nowy-stary związek". Takie też po zdradzie są. Ale to już indywidualna sprawa zainteresowanych. W każdym razie- powodzenia!

Jako facet w pewnym sensie poczułem sie wywolany do wypowiedzenia sie, mimo ze temat dość starawy.
Otóż  zawsze myślałem, ze gdyby kobieta mnie zdradziła to nie mógłbym  bym z nia juz byc. Fakt ze byla z kims innym obrzydzal by mnie do niej. Ale zastanawiając sie nad tym głębiej, w sumie sam nie wiem jakbym się zachował. Gdybym kochał  kogos podnad życie to nie wiem czy gorsze byłoby życie bez niej czy w świadomości  ze mnie oszukała. Zwłaszcza  ze ja jestem  raczej  z tych emocjonalnych facetów, którzy  chcą się związać z jedną  partnerką, a nie przebierać w dziewczynach jak w rękawiczkach( swoja droga mam wrażenie, ze moda na takie związki  juz minęła i teraz jak faceci tak i kobiety wola sie przebawic przez większość  zycia, a szkoda).
Jednak podsumowując uważam że  nie ma reguły na to kto częściej  wybacza zdradę, wszystko zależy od charakteru. Z zasady faceci podchodza mniej emocjonalnie do związku  (moim zdaniem g*wno prawda), ale sa tez kobiety ktore nie angażują się  w związek. Jeden facet  bedzie kochal tak mocno ze wybaczy, a inny nie. Tak samo z kobietami.

PS. A moze to tez kwestia  meskiej dumy ? Przeciez  "jak mozesz z nia byc zdradzila cie?! Zwykła  dz**ka. Opanuj sie stary."