związek bez seksu - moja historia - Netkobiety.pl

Cóż, Twój wybór, ale uwierz, gdyby sytuacja była odwrotna, gdyby to on miał potrzeby, a Ty byłabyś aseksualna, dawno nie bylibyście razem.

Christiana - ciekawe jest to co napisałaś. Ja nie jestem za tym, by wymieniać partnera przy pierwszym problemie, ale... małżeństwo bez seksu?!

Co było powodem, że zdecydowałaś się na ślub? Wiedziałaś wtedy o aseksualność partnera? Wiedziałaś, że decydujesz się na bezdzietne małżeństwo?

Autorko nie bardzo rozumiem. Twój facet jest aseksualny czy jest impotentem ?
Jeżeli to, pierwsze, faktycznie sytuacja przegrana.
Ale jeśli drugie i Jego problemem jest brak erekcji, nie bardzo rozumiem dlaczego musisz, zaspakajać się sama.
Mężczyzna nawet gdy ma tego typu problemy, może zaspokoić partnerkę na 100 sposobów. No, z wyjątkiem gdy nie ma również języka i rąk. Można też użyć, różniastych zabawek erotycznych, które dadzą Ci przyjemność.
Szczerze mówiąc, podziwiam Ci że, chcesz trwać w tym związku.

Hmm, autorka pisze, że zakłada temat, żeby podbudować osoby w podobnej sytuacji, lecz załamane, a tu jej wszyscy wmawiają, że nie jest w związku szczęśliwa. Oczywiście okłamuje się, wszyscy dookoła wiedzą lepiej od samej zainteresowanej I oczywiście wiedzą, że facet w odwrotnej sytuacji dawno by ją rzucił, bo przecież znają go lepiej.
Życzę Ci szczęścia, autorko, a Wam, żebyście może więcej myślały zanim coś napiszecie.

Nie spodziewalam sie az tak negatywnego odezwu. Najbardziej podoba mi sie post o stracie czasu i glupocie. Gratuluje ocenianie zwiazkow obcych, nieznanych sobie ludzi po traumie z wlasnego... na szczescie moj trwa podobna ilosc czasu a ani jednego dnia nie chcialam na powaznie odejsc pytacie czy naprawde jestem szczesliwa: tak, jestem. Nigdy wczesniej mnie nie spotkala taka milosc. Moj facet nigdy sie nie odwrocil niewazne jaki mielismy problem, adoruje mnie i wspiera... przy nim rozwinelam skrzydla. Fizycznie jest sprawny, ma erekcje i wytrysk, po prostu nie ma potrzeby seksu, dlatego dzieci planujemy miec i bedziemy. Wyskacze je sobie, ze tak powiem. On zawsze byl i jest chetny do zaspokajania mnie jezykiem i palcami, ale zrezygnowalam z tego bo powodowalo u mnie silniejsza tesknote za tradycyjnym seksem... nie uczesliwiajcie mnie na sile. Jestem dorosla spelniona kobieta, ktora tak wybrala. I moze to nie jest bajka, ale dla mnie wcale nie musi nia byc. Chcialabym zeby kazda kobiete mezczyzna traktowal tak jak moj traktuje mnie. I wiem, ze na pewno gdybysmy sie zamienili miejsami to i tak by mnie zostawil Po prawdzie jestem troche zazenowana Waszymi wrecz jadowitymi wypowiedziami ale czego ja oczekiwalam... juz mnie zycie nauczylo, ze ludzie widza tylko swoje doswiadczenia i tylko swoje sposoby. Tak, wiedzialam o problemie partnera od poczatku, pierwsze 2 lata probowalismy u lekarzow i terapeutow

A może twój facet ma skłonności homoseksualne? Wiele kobiet chwali sobie przyjaźń z gejami, bo nie są seksualnie nimi zainteresowani, ale za to jest ta nić porozumienia.
Christiana - skoro tobie to pasuje, to nie ma problemu, zapytałaś się na forum, to ludzie wyrazili swoje opinie.

i o to chodzi w życiu, by znaleźć szczęście, a właściwie by umieć się cieszyć tym, co się ma, co życie przynosi.

Ja z kolei chciałabym wrócić do celu tego wątku, czyli pocieszenia, bo wybacz droga autorko, ale co takiego pocieszającego jest w tym, że zostałaś mistrzynią masturbacji, jakoś własnymi siłami zwalczyłaś depresję, masz mieszkanie, furę i komórę, pogrywasz z partnerem na jakiś instrumentach? Znalazłaś sobie zastępniki i chwała Ci za to, ale problem pozostał. Wniosek z tego: szukajcie zastępników, a znajdziecie? To ma być pocieszenie? Rozwiązań problemu podstawowego jak nie było, tak nie ma... Ale skoro żeś szczęśliwa to bądź. Marne to jednak pocieszenie dla innych...

Absolutnie sie zgadzam, cale moje zycie, pasje, ciezko zapracowane miejsce na swiecie i wiez laczaca z partnerem to zastepniki seksu. Powiem Wam, ze chyba sie nie porozumiemy, bo dla mnie seks nie jest podstawa relacji a brzdakanie na jakichs instrumentach i w ogole porozumienie umyslowe ma na tyle duze znaczenie, ze jest wazne samo w sobie a nie w zastepstwie za cos.
I ja tam uwazam, ze mi takiej wypowiedzi jak wlasna w ciezkich czasach brakowalo. Bylo natomiast mnostwo zachecajacych do zostawienia lub zdradzania. Ciesze sie, ze z tamtych rad nie skorzystalam i ze zrozumialam, ze zwiazek bez seksu to zwiazek bez seksu a nie relacja z przyjacielem. Bo z przyjacielem sie zycia nie buduje i nie budzi sie codziennie rano.

Szczerze to nie rozumiem sensu tego watku. Autorka opisuje niby ku  pokrzepieniu serc jak to rozwiazali z partnerem trudny problem ale ja tu nie widze zadnego rozwiazania tylko kobiete ktora pchnieta do ostatecznosci zrezygnowala poprostu calkowicie ze swych potrzeb i wmowila sobie ze seks jest jej w sumie niepotrzebny. Taka porada ma byc pokrzepiajaca? Chyba dla masochisty. Celowo uzylam zwrotu "   wmowila" bo sama najpierw pisze ze przez to zachorowala  na depresje, wyla w poduche a teraz przekonuje ze to taki w  sumie  nienajwazniejszy w zyciu dodatek. Pewnie ze nienajwazniejszy ale jednak potrzebny bardzo..rowniez jej. Nie wiem wiec czemu to wszystko ma sluzyc? Pocieszeniu innych czy raczej probie wmowienia sobie ze naprawde jest..w miare ok.
Ja nie pisze tego z jadem serio. Poprostu nie rozumiem. Pomijam juz fakt ze podziwiam Autorke ze daje tak rade. Mnie by dobijala swiadomocsc ze kompletnie nie pociagam partnera jak i fakt ze on nawet dla mojego dobra i potrzeb nie probuje sie "zmusic" do obudzenia w sobie jakies checi tylko nie ma ochoty na seks i kropka. Ale niewazne, jesli Autorce to pasuje to ok jej wybor. Tylko naprawde nie widze w tym nic pokrzepiajacego czym warto byloby sie dzielic  bo rada "zrezygnuj z siebie i poddaj sie temu co jest" dla mnie nigdy  nie bedzie pokrzepiajaca

A człowieka kształtują popędy i nie może być szczęśliwy jeśli któregoś z nich nie realizuje?
Asceci świadomie rezygnują z rzeczy, które sprawiają im przyjemność i znajdują w tym szczęście.
Niektórzy nie mogą uprawiać seksu mimo ochoty na niego z powodu ograniczeń fizycznych, np. osoby sparaliżowane. Wasz przekaz (większości wypowiadających się osób) jest taki: ok, egzystuj sobie (bo bez realizacji popędu to w sumie pół-życie), ale nie waż się być szczęśliwym, a już tym bardziej głośno o tym mówić (nie zakładaj tematu, bo po co, co innego założyć enty temat "on mnie nie kocha, pomocy!").
I czym się niby różnicie od zwierząt czworonożnych?;)

Zrezygnowała z niego świadomie i dobrowolnie, bo chce być tylko z tym, a nie innym mężczyzną. Widać uważa, że jest szczęśliwsza z nim bez seksu niż byłaby z kimkolwiek innym mając stosunki nie z tej ziemi.
Chyba jednak to Ty nie rozumiesz o czym jest wątek

Ale po jakim czasie ?
nie zrezygnowała OD RAZU gdy się dowiedziała, że partner nie chce, tylko PRÓBOWAŁA, WALCZYŁA, a gdy to nie przyniosło efektu to wtedy się PODDAŁA, nie nazywaj tego ŚWIADOMĄ reyzgnacją bo to dwie różne rzeczy.

Dokladnie. To nie jest swiadoma decyzja tylko wybor mniejszego zla (wedle kryteriow Autorki oczywiscie). Ale problem i zal wciaz istnieja i nikt tu tego nie  wmawia to az bije z jej pierwszego posta. A ze w kolejnych probuje na sile nadrabiac robiac dobra mine do zlej gry ...no coz moze przynosi jej to jakas ulge.

Ludzie, halo, tu ziemia. Trochę się chyba pogubiłam... czy wy właśnie sprzeczacie się o to czy obca, anonimowa osoba jest szczęśliwa czy nie jest? Spekulujecie czy jej własna, dojrzała, przemyślana decyzja jest czy nie jest świadoma? Kuriozalne samo w sobie, ale tu chodzi o mnie, więc siedzę i oczom nie wierzę. Pozwólcie, że się po raz kolejny powtórzę.
TAK, POSTANOWIŁAM ODSTAWIĆ POTRZEBY SEKSUALNE NA BOK Z POWODU ASEKSUALNEGO PARTNERA. TAK, NIE BYŁO ŁATWO, MACIE RACJĘ, ŻE DUŻO CZASU I BÓLU ZAJĘŁO MI DOJŚCIE DO MOMENTU W KTÓRYM JESTEM. TAK, SEKSU BRAKUJE, ALE JESTEM SZCZĘŚLIWA I NIGDY NIE ZAMIENIŁABYM MOJEGO FACETA NA ŻADNEGO INNEGO.
Dodam jeszcze, że chodziłam na terapię, która pomogła mi rozbić na niełączące się człony samoocenę i pożądanie partnera. Zrozumiałam tam, że mogę być piękna, zadbana, a także seksowna dla swojej radości i świata. Nie uzależniam tego od tego czy facet mnie chce czy nie. Da się? Da się. Czy warto? Dla każdego odpowiedź jest inna, ale dla mnie TAK WARTO.
Kareena dziękuję za zrozumienie przemiło to czytać.
A i jeszcze jedno: tak, dalej mnie to czasem dobija, miewam do dziś trudne momenty... wszak jestem tylko człowiekiem. I tak brakuje mi seksu, nigdzie nie napisałam, że tak nie jest. Nie pozwalam jednak by brak tego jednego elementu przyćmił mi wizję związku i życia, które prowadzę.

Mnie jednak ten wątek załamał, ponieważ pokazuje, jak ludzie są zapatrzeni w siebie i pełni egoizmu. Jak coś chcę, to muszę to dostać, a jeśli nie to moje życie jest niepełne
Zresztą Tobie, Autorko, ludzie próbują wpoić, że nie jesteś szczęśliwa tylko dlatego, że oni by nie byli i im się w głowie nie mieści, że można wznieść się ponad swoje popędy i potrzeby.
Ja Ciebie podziwiam, ale nie za obchodzenie się bez seksu, tylko właśnie za tę umiejętność. Mało kto ją posiada, większość nie potrafi sobie tego nawet wyobrazić jak widać.

Feniks, a propos Twego ostatniego posta, co Ty niby wiesz o partnerze Autorki? Ja wiem tyle, ile napisała, czyli że próbowali terapii. Nie masz pojęcia, co jest źródłem jego aseksualności i jak próbował to przepracować. Nie masz tez pojęcia jaki jest ich związek, najwyraźniej nie chcesz uwierzyć w to, co napisała autorka, a napisała, że jest wspaniały.
Skoro Christiana ma potrzeby, a jednak rezygnuje z nich dla tego mężczyzny to widać jest to człowiek wartościowy. Ty go deprecjonujesz tylko na tej podstawie, że nie uprawia seksu, co jest z Twojej strony zwykłą podłością.

Doczytaj moze to co dopisalam w swoim poscie nim Ty ocenisz mnie. Bo tak samo a moze nawet  gorzej oceniasz a  g...o wiesz o tym czy jestem czy nie jestem egoistka ktora musi miec zaspokojone wszelkie potrzeby.
EDIT: i nie oceniam parntera Autorki ze jest nic nie wart. Nie stawiam go tylko w jednym rzedzie z Bogiem wybacz. Ale nawet wlasnego meza  nie stawiam.

Czyli że co?Sam się do tego wytrysku doprowadza,czy Ty mu w tym pomagasz ale bez "seksu"?

Skoro jestes taka szczesliwa to zapytam ponownie po co przychodzisz z tym na forum? Bo to nie jest jakis tam post w czyims temacie by pocieszyc kobiete ktora ma klopot z aseksualnoscia partnera tylko zainicjowana przez Ciebie propaganda Twojego szczescia ...o ktore nikt tu przeciez nie pytal.
Po drugie tak jak napisalam ok moze i Ty jestes naprawde szczesliwa mimo ze musialas zrezygnowac po czesci z bardzo waznych potrzeb. Ale  nie pisz prosze ze jest to super rada ku pokrzepieniu bo poddac sie i wziac to co los daje z pokora to tak srednio wesolo dla innych ludzi bynajmniej.

Nie chciałam Cię urazić, nie bierz tego tak personalnie. Nie napisałam, że jesteś egoistką, ale że w wątku widać jak wielu ludźmi rządzi egoizm. Jasne, ja wywnioskowałam pewne rzeczy z Twoich postów, ale jednak wprost Cię nie oskarżam, bo nie znam Cię i może mi się tylko wydaje. Natomiast ocena ta była wnioskiem ogólnym nie tylko na podstawie tego, co tutaj jest napisane. Za afront osobisty przepraszam.
No i to, jak wysoko stawiasz męża, to już jest kwestia światopoglądowa. Dla Ciebie rezygnacja z czegoś dla Boga jest wartościowa, bo w niego wierzysz. A ja nie, chociaż kiedyś wierzyłam i rozumiem, że wiara może mieć w życiu człowieka duże znaczenie. Dlatego posłużyłam się tym przykładem. Przykładem z mięsem posłużyłam się dlatego, że pokazuje przykład szukania innego wyjścia z sytuacji, żeby mieć wciąż usatysfakcjonowane kubki smakowe, i rezygnację gdy się nie da. W tym przypadku jest podobnie, poszukiwanie kompromisu i ustępstwo, chociaż to nie kubki smakowe wchodzą w grę.
Rozumiem, że do Ciebie przykład nie trafił, bo bardziej zależy Ci na satysfakcji seksualnej niż na dobrym jedzeniu, ale chyba wielu ludzi ma inaczej. W końcu niektórzy nie zrezygnują z określonej diety, chociaż oznacza to otyłość i zmniejsza ich szanse na partnera i seks z kimkolwiek do niemal zera

Może by tak zrezygnować z jakichkolwiek porównań, bo rzadko się zdarza aby cokolwiek przystawało w 100% do czegoś innego, a porównywanie nieprzystających rzeczy rodzi nieporozumienia, a czasem prowadzi do absurdu (jak w przypadku tego wątku).
Co do wątku zaś ja również nie rozumiem celu powstania, bo pocieszenia tu żadnego nie widzę i przyłączam się do tego postu:

christiano! Ty nie masz seksu, a mój mąż nie umie okazywać uczuć, nie jest romantyczny, nie przynosi kwiatów i misiów, nie prawi komplementów, nie mówi "kocham" co dziennie.... Tez mi tego wszystkiego brakuje i tez czasem za tym tęsknię.... Jednak nie zastanawiam się nad rozstaniem i nie wpływa to na moje poczucie własnej wartości oraz na moja samoocenę, która  jest wysoka mimo braku adoracji ze strony partnera. Chciałam mieć męża -romantyka, a mam mruczącego intelektualistę, z którym mogę fajną rozmowę i fajny seks, przy którym mogę sie spełniać i rozwijać i który jest zarąbistym ojcem.  I jestem spełniona mimo iż nie wszystkie moje oczekiwania sa zaspokojone.

Podoba mi sie twoja postawa, bo jest dojrzała. Nie tupiesz nóżką jak pięciolatka, której mama odmówiła lalki, ale pracujesz nad sobą (nad sobą, a nie nad partnerem!!! WoW!! ) analizujesz, wyciągasz wnioski, robisz bilans zysków i strat. Seks nie załatwia wszystkiego i bez sensu jest to jego gloryfikowanie. Tysiące ludzi żyje w abstynencji przez lata, czasem przez całe życie i w bywa, że sa szczęśliwi. Serio! Nie daj więc sobie wmówić , że twoje życie jest jakieś niekompletne i bezwartościowe, bo w imię wyższej wartości z czegoś zrezygnowałaś i  to akurat jest ten słynny seks, bez którego nie ma życia, szczęścia i spełnienia... Bez przesady , czasem trzeba poświecić o wiele więcej i też się da.

O rany Boskie, kobieta założyła wątek, niby na pocieszenie innych, a tak na prawdę, chyba próbuje przekonać samą, siebie, że jest szczęśliwa.
I dobrze, jeśli tak uważa, tylko dla zdecydowanej większości kobiet, życie z facetem który, może, a nie chce, jest nie do zaakceptowania. Zaklinanie rzeczywistości że, można tak żyć, dla wielu, nie jest pociechą.
Jednak, kto co lubi, mi tam nic do tego.

Zastanawiam się co będzie jeśli zechcesz mieć dziecko,bo wiadomo to nie tak że pstryk i jest.

W Twojej opinii tak jest, że autorka się oszukuje.
A w mojej wypowiada się tu sporo sfrustrowanych osób, które mają problemy z związkach i postanowiły przekonać autorkę i wszystkich innych, że nie jest szczęśliwa, po to, żeby sobie móc z zadowoleniem powiedzieć "mamy w związku pełno nieporozumień/nie pasujemy do siebie/on mnie zdradza/ ja go zdradzam - ale mam seks!"
Zgadzam się, że się uniosłam i kogoś niechcący uraziłam, ale wiele osób tu też się chyba zacietrzewiło - ona pisze, że miała depresję, ma aseksualnego faceta i mimo to jest szczęśliwa? No, myli się przecież i natychmiast jej to udowodnię!
Mam nadzieję, że Wam się nie udało, autorkę pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkim miłego dnia.

Nie znalazłaś wyjścia z problemu. Problem nadal jest, wyjścia brak, bo aseksualizm to orientacja i tego się nie wyleczy. Dostosowałaś się i ok.
Jestem pewna, że istnieje wiele osób, które dostosowują się do różnych warunków i zastanych sytuacji, po zrobieniu bilansu zysków i strat. Ani nie jesteś przez to bardziej bohaterska, ani pocieszająca, mniej egoistyczna, ani nijaka. W Twoim bilansie wyszło, że lepiej się dostosować i tyle. Dobrze Ci z tym i fajnie. Inni wybierają inaczej i też fajnie. Nie miej złudzeń przy tym, że Twoje posty na forum będą miały przełożenie na wybory osób znajdujących się w podobnej sytuacji. Oni będą mieli swój bilans zysków i strat mający oparcie w ich bliskiej rzeczywistości, a nie będą kierowali się anonimowymi postami na forum. Gdyby forum i opinie, historie internetowe miały taki wpływ, to już byś mocno zastanawiała się nad kontynuacją związku, bo jak sama stwierdziłaś większość tych historii kończy się rozpadem związku i w tym kierunku zmierzają zazwyczaj porady. Pocieszenia, czy czego tam jeszcze też nie znajdą, bo Twoje doświadczenie ani ich nie będzie ziębiło, ani grzało. Podobnie opinie przeciwne Twojemu doświadczeniu nie znajdują u Ciebie zrozumienia. Na kij ten wątek więc?

Naprawde nie wszystkie dzieci są poczynane w akcie namiętności , przy balsku świec i czerwonym winie. Sa i dzieci "wysakakane", sa i efekty pijanych imprez, są wreszcie te pocżete z testem owulacyjnym w ręku, czyli technicznie. Nic to dzieciom nie ujmuje, rodzicom również. Ważne  jest raczej to co po poczęciu.

Osób w twojej sytuacji jest wiele, bo każdy z czegoś rezygnuje, coś poświęca. Ty nie masz akurat seksu i dlatego to budzi takie zdziwienie. Tak jakby seks określał nasza wartość jako ludzi. Twojej nie określa i to staje sie oburzające, bo jak to tak - stanąć ponad popędem????

Nie musisz się tak czuć. Naprawdę nie jesteś wyjątkowa. Multum ludzi codziennie dostosowuje się do czegoś, co nie jest zgodne z ich oczekiwaniami i potrzebami. Także jesteś jedną z wielu, więc jakieś pocieszenie to jest. Chcesz opisać swoje doświadczenie i swój bilans zysków i strat, ok. Ale darujmy sobie propagandę sukcesu

tylko że autorka wcale nie stanęła ponad popędem, co wyraźnie pisze w swoim pierwszym poście.

żyłam z partnerem, którego bardzo kochałam, bez seksu przez prawie 9 lat.
świadomie się na to zgodziłam od samego początku.

ale ja nie próbowałam siłą nawracać partnera, nie przebierałam się, nie zwracałam desperacko na siebie jego uwagi, nie ciągałam go po lekarzach.
nie zmuszałam do niczego. zaakceptowałam, że powiedział "nie" i nie próbowałam tego zmieniać.

najtrudniejszy był początek, ale później przestałam nawet wyobrażać sobie seks z nim czy jakikolwiek intymny kontakt - po prostu temat seksu dla mnie nie istniał.
nie pragnęłam go (seksu), nie masturbowałam się jakoś bardzo często, a już na pewno nie wyobrażałam sobie codziennie przed snem, że kocham się z moim partnerem.

nie musiałam przechodzić depresji, ani nie spadła mi samoocena.
nie przekonywałam też siebie na siłę, że jestem szczęśliwa.
nie płakałam po nocach, że nie ma seksu.

seks po prostu na wiele lat przestał mi być potrzebny - zamknęłam na kilka lat całkowicie ten temat.
i szczerze mówiąc przez te lata wcale nie było mi ciężko z tego powodu. Zaczęło być ciężko po jakichś 7 latach zwiazku, kiedy przekroczyłam trzydziestkę, a mój popęd zaczął rosnąć.

autorka pisze o tym, że jest taka mega szczęśliwa, a z całej tej jej wypowiedzi przebija zupełnie co innego.
bo nadal masturbuje się dużo, płacze po nocach, codziennie przed snem wyobraża sobie, że partner jej dotyka i stara się sama sobie wmówić, że tak wygląda szczęście.
ok, mi nic do tego.

ale ja po prostu widzę rozdźwięk między formą a treścią.
to tak jakby zapytać kogoś czy jest szczęśliwy, a ten bez uśmiechu, z rezygnacją i cierpieniem w głosie powie "tak" - no raczej nikt w to nie uwierzy.

Zabawna literówka zważywszy na problematykę tematu.

Myślę, że _v_ trafiła w sedno sprawy. Autorka pisze, ze jest szczęśliwa, ale z jej wypowiedzi można wyczuć sporo frustracji. To powoduje pewien dysonans i ludzie mogą to odbierać jako próbę przekonywania samego siebie. Do tego sam fakt stawiania się w roli osoby, która coś musi poświęcić.
Rozumiem, że niektórzy popęd seksualny uważają za niską fizyczną potrzebę, ale dla mnie to nie różni się od potrzeby posiadania rodziny, bycia akceptowanym czy samorealizacji. Faktem jest, że życie jest sztuką kompromisu, ale trzeba uważać aby to nie był zgniły kompromis. Nie oceniam wyborów autorki, ale nie widzę również powodu by krytykować inne postawy.

Pragnę zauważyć, że jest różnica pomiędzy zrezygnowaniem z czegoś a szukaniem zamiennika.

Mówisz, że nie spotkałaś się z podobnymi tematami, a czytałaś fora dla osób aseksualnych? Ja z ciekawości lubiłem sobie poczytać i często tam były wątki o zmaganiach osób seksualnych z aseksualnymi. Moim zdaniem to bezsensu, by jedna osoba dla drugiej wyzbywała się tej jakże ważnej sfery życia. Mówisz, że jesteś szczęśliwa i tak Ci dobrze, no spoko, chociaż moim zdaniem mogłabyś być szczęśliwsza, gdybyś miała "pełen" związek, niż taki właśnie... przepraszam za słowo, ale wybrakowany. Bo nie jest pełny. I nie ma co się oszukiwać, że seks nie jest taki ważny. Jest BARDZO ważny. Nie jest jedynym czynnikiem i nie może być tak jak ktoś tu napisał "zdradzamy się, kłocimy, ale jest seks to jest ok", nie nie o to chodzi Musi być i dobre porozumienie fizyczne, jak i emocjonalne. I tyle

Przyszła dziewczyna na forum, opowiedzieć swoją historię, o tym jaki proces przechodziła, aby zaakceptować męża i nagle się dowiedziała, że nie jest szczęśliwa i spełniona i nawet jeśli sądzi inaczej to się myli

Czarne chmury zawisły nad impotentami, osobami chorymi lub sparaliżowanymi, aseksualnymi, z traumami seksualnymi z dzieciństwa, ofiarami molestowań oraz ofiarami gwałtów, które nie są w stanie fizycznie zbliżyć się do innej osoby - nikt nigdy z Wami nie będzie, jesteście skazani na samotność albo na bycie z kimś, kto się przy Was męczy i tylko wmawia, że jest z Wami szczęśliwy. Na nic miłość, na nic uczucie, porozumienie - nie ma bzykanka, nie ma szczęśliwego związku. Parujcie się między sobą lub żyjcie w samotności. Forum orzekło