Życie z rolnikiem ;) - Netkobiety.pl

Wiesz u Ciebie to ja bym powiedziała, że nie jest problemem to , że Twój chłopak jest ze wsi.. tylko to że ucieka od Ciebie i kontaktu. Ja mam męża ze wsi, który w każde wolne dni, święta, wakacje, wolne godziny pomagał na gospodarce. Ja częściej jeździłam przed ślubem do niego bo tak było łatwiej jak on kończył robotę po 19 to zostawałam u nich na noc po prostu. Ale mój mąż ZAWSZE znalazł dla mnie czas, starał się jak mógł żeby chociaż na 2 godziny się zobaczyć, dzwonił, pisał. Wiadomo że rzadziej w wakacje niż w roku akademickim tj. sms raz na 4 godziny, ale nigdy tak jak Twój że nie dążył do spotkania czy godzinami milczał.. nie rozumiem tego.. rozmawiałaś z nim szczerze? czy Ty jeździsz do niego?
Wiesz u niektórych "wieś" to stan umysłu np. u mojego teścia, ale u mojego męża nie ma to żadnego znaczenia. Jest bardzo wartościowym człowiekiem, zaradnym, pracowitym, kulturalnym - bardziej niż moi MIASTOWI koledzy. Szanuje pieniądze i innych ludzi, cieżką pracę. W mieście młodzież nie zawsze jest w stanie to docenić, więc ja widzę plusy u mojego. No i teraz mieszkamy w mieście, choć w przyszłości nie wykluczamy że wrócimy mieszkać na wieś.

A czy Ty nie przesadzasz lekko?
Wnioskuję, że wieś to dla Ciebie czarna magia Musisz wiedzieć, że jeśli Twój chłopak pojechał na wieś by pomagać w pracach w gospodarstwie to czas dla niego zupełnie inaczej płynie niż dla Ciebie w mieście. Wychodząc z domu może nawet nie bierze ze sobą telefonu. Musisz to zaakceptować i zamiast strzelać fochy to po prostu zapytaj o której godzinie jest wolniejszy byś mogła na kilka chwil zadzwonić, bo zwyczajnie tęsknisz za nim.
W lecie kobiety na wsi swoich mężów widzą rano, potem często w czasie obiadu , a potem dopiero wieczorem - i to jest całkiem normalne. Tak się toczy życie na wsi.
I obstawiam byś to Ty go odwiedziła i wtedy zobaczysz co on tam robi i dlaczego telefon nie jest dla niego najważniejszą rzeczą na świecie

Po reakcji Twojej rodziny nie wróżę Waszemu związkowi dobrze. Dlaczego chłopak stracił dużo w oczach Twoich rodziców? Bo pojechał na wieś do rodzinnego domu i pomaga w gospodarstwie? Powinni być dumni, że przyszły zięć nie ma dwóch lewych rąk i się garnie do roboty, zamiast leżeć z Tobą na plaży i pachnieć.
Dla mnie żarty Twojej rodziny to poniżej normy w ogóle są. Wyśmiewać ludzi ze wsi - brak słów po prostu.

Czemu byś czekała na niego cały dzień? Nie mogłabyś coś pomóc w gospodarstwie?

Ale widzę, że wyrobiłyście sobie o mnie opinię miejskiej paniusi i nie mogę nawet tęsknić czy mieć potrzebę bliskości.

Pozostawiając na boku wieś, miasto i inne miejsca...
Czy kiedy nie widzicie się przez dwa miesiące, on z własnej inicjatywy kontaktuje się z Tobą? Czy sam z siebie zadzwoni? Czy też znika jak kamfora?

Klio, nie.
Studiując dzwonił całymi dniami. Rok temu też był na wakacje w domu i zachowywał się inaczej - przyjeżdżał do mnie, udało nam się jeszcze wyjechać na tydzień na wspólne wakacje. W tym roku jedynie się wykręca. Nie potrafi zadzwonić, napisać. W końcu jakoś na przełomie lipca/sierpnia czułam się okropnie, nie miałam już ochoty prosić się o najdurniejszego smsa. Milczałam dwa dni. Miał do mnie pretensje. W końcu  po jakimś czasie znajomi zauważyli, że mam zły nastrój, wyciągnęli mnie na spacer, kilka godzin bez telefonu - nagle sobie o mnie przypomniał, wydzwaniał, że go nie szanuję. Ja nie odbieram kilka godzin, to można mnie szmacić, a jak on ma mnie gdzieś całe wakacje to jest ok?

Dobrze zna moje plany na życie - wykształcenie, duże miasto. I zawsze mówił, że też chciałby wyrwać się ze wsi. Zarzekał się, że go to nie interesuje, że nie kręci - robi tylko to co musi. Rodzice naciskali, żeby został na gospodarce, że on ma wszystko przejąć. Opowiadał jak mu się przykro robi, że jego matka jest przez niego smutna, bo on się na to nie zgadza. A od rozmowy ze mną ucieka znowu do obory...

Mam szacunek do każdego człowieka, o ile on sam wobec mnie daje to samo. Gdyby co wakacje miał taki zapierdziel no to ok, nie byłoby żadnego problemu. Ale on nastąpił tylko i wyłącznie w tym roku. A uwierz mi, ani nie powiększyli gospodarstwa, ani nic innego się nie zmieniło.

Co do chęci zagarnięcia pod pantofel - nie, nie chcę tego. Ale w poprzednim poscie pisałaś, że mam się pytać kiedy chłopak ma czas wolny i żeby wtedy się skontaktował. No to Ci odpowiadam - za każdym razem gdy ma czas wolny, woli oglądać telewizję. To co to za zainteresowanie z jego strony?

Katerina myślę że przesadzasz....autorka wcale nie obraża ludzi ze wsi ani jej rodzice tego nie robią, zażartowali sobie ale nie w sposób obraźliwy...to było bardziej do niej żeby jej coś uświadomić niż o nim....
jeśli chodzi o spanie wspólne to moi rodzice gdzieś tam ze wsi są ale mimo wszystko też byli przeciwni..z resztą ja sama respekt czułam i nie umiałabym tak sobie za ścianą spać z chłopakiem wiedząc że rodzice są....po prostu...
w każdym razie..wydaje mi się...że Twój chłopak ma mylne spojrzenie na związek...bo siedząc na kanapie można sięgnąć po telefon i zadzwonić..bez przesady aż taki wysiłek trudny to nie jest....jakby tęsknił...a on najwidoczniej nie tęskni za Tobą...nie myśli o Tobie..bo jest zbyt zajęty pracą na wsi i dodatkowo może uczucie się wypaliło i próbuje Ciebie zniechęcić do związku żebyś Ty to zakończyła??ja tak to trochę odbieram...najlepiej jakbyś tam pojechała i z nim szczerze porozmawiała...ale nie przez telefon....oczy w oczy

No właśnie przez te wakacje słucham "a bo tata powiedział, że tutaj zawsze będzie dla mnie miejsce", "remontują piętro i moglibyśmy tam zamieszkać", choć oboje niby ustaliliśmy nasze warunki mieszkaniowe w najbliższych latach. I to nie było tak, że mówiłam "albo ja albo wieś", tylko pokazałam swoje stanowisko - nie widzę dla siebie miejsca na wsi na obecnym etapie życia. On od razu się uruchamia "ale ja do niczego cię nie zmuszam, sam nie chcę tam zostać". A teraz ewidentnie czuję podchody jak to odkręcić.

Są dni, że próbuję w ogóle o nim nie myśleć. Nie odzywam się.
Wieczorem/na drugi dzień tylko czytam, że "czemu się nie odzywałaś", "on się nie odzywał, bo ja milczałam" (heh, jak się odzywam to też milczy, więc wszystko jedno), wypomina, że np. pojechałam sobie na zakupy i tak dalej... Tak jakbym musiała siedzieć w domu i czekać na niego do października aż raczy się ze mną skontaktować... Bo tak kiedyś uznał. "Będzie cały dla mnie w październiku". A przez trzy miesiące mamy udawać, że się nie znamy? Przecież to 1/4 roku... I niby ten kwartał to nic nie zmieni w moich odczuciach? Oczywiście, bo jestem suką bez uczuć, jasne...

Serio nie mamy nic do ludzi ze wsi. Ani ja, ani rodzina. Po prostu jest to wynikiem wielu sytuacji, gdy obiecywał, że przyjedzie, a na sam koniec wykręca się np. że nie miał kto się zwierzętami zająć. A ma rodziców na gospodarstwie, ma rodzeństwo. Ba, raz obiecywał, że przyjedzie do miejsca, w którym wypoczywałam, a dzień przed jego "przyjazdem" nawet nie wiedział gdzie jestem - tak był zainteresowany... Rodzice widzą jak mi ciężko z tym i przykro, więc próbują obrócić to jakoś w żart, ale oni też tracą nieco szacunku do tego jak on mnie szanuje.

Klio - faceci muszą być jeszcze bardziej schematyczni niż myslałam, bo czego ja nie dopowiem - Ty dopiszesz
W sumie nawet nie rusza go gdy cos mi się dzieje - zawsze ma swoją gadkę w stylu "znowu masz okres?" (mam nieco problemów w tej kwestii).
Zawsze jak chcę jakos zagadać po całym dniu, spytać się co robił - "nic ciekawego", "nie chcesz o tym słuchać", "to co codziennie". A gdy ja gdzies poszłam lub planuję - a to czemu, a po co, a z kim, a czy mój przyjaciel na 100% jest homo... itd itd...

Będzie miał na oku, ale i "w łapach" - przynajmniej tak wywnioskowałam po jego słowach w stylu 'no ale w roku akademickim to będziemy się kochać nawet kilka razy dziennie..."
Ta, jasne.

Znajomi dziwią mi się czemu jeszcze w to się 'bawię' - zaangażowałam się, kurczę. I po prostu nie ogarniam tej jego nagłej przemiany. Zrobił się jakis dziwny, inny... Powiedziałabym czasem nawet, że "prymitywny", choć to za mocne słowo. Tak jakby ktos zresetował mu zasady życia w związku...

Dla mnie też się wydaje, że wszystko zaczyna być dla niego wymówką. Jeżeli ,,się chce" to czas na telefon, czy inny kontakt zawsze się znajdzie, niezależnie od miejsca i pracy jaką się wykonuje. Autorko chyba czas na poważną rozmowę z chłopakiem, bo może rzeczywiście macie inne spojrzenie na przyszłość i może być wam nie po drodze ze sobą.

Nie napisałam pomóc na gospodarce, a pomóc w gospodarstwie. Np. pomóc zrobić obiad. Niekoniecznie karmić kury

Owszem, gość to gość, ale jeśli dziewczyna przyjeżdża do swojego chłopaka na parę dni, to nic nie stoi na przeszkodzie, żeby coś pomogła jego mamie zamiast siedzieć na kanapie cały dzień, wpatrując się w ścianę i czekając, aż chłopak z pola wróci zwłaszcza, że latem jest na wsi dużo roboty i pomoc na pewno będzie mile przyjęta. Coś typu zrobienie kawy dla wszystkich pracujących np.
Ja bym pomogła choćby z nudów

Typowe. Nie chce juz z tobą być ale nie wie jak to załatwić wiec zachowuje sie tak żebyś ty to skończyła. Niektórzy tak maja...nie umieją sie słowem odezwać ale to co robią wystarcza na epopeje

Ja Cię doskonale rozumiem i tak jak mówię: mnie nikt tam z pomocą na gospodarce nie zobaczy. To już są moi teściowie, jeżeli będą potrzebowali pomocy typu: zawieźć do lekarza, pojechać do sklepu to zawsze mogą na mnie liczyć. Ale żadne krowy, maliny, wykopki. Mają swoje dzieci, które mogą im pomóc w tego rodzaju pracach. Ja jestem z miasta, mąż wiedział jakie mam podejście i to akceptuje, sam zresztą by zabronił. A masz rację - jakby zobaczyli raz drugi że pomagasz to czemu nie trzeci i dziesiąty? Wzięłaś ich syna za chłopaka ale nie ich wszystkich z gospodarstwem więc tym zupełnie się nie przejmuj Słuchaj a to nie jest tak, że Ty byś może chciała jakiś dalszy krok w związku zrobić? Nie męczy Cię ta ciągła odległość? ile lat studiów Wam zostało i jakie macie plany na później?

chomik9911, przeprowadzamy się w wspólne gniazdko po semestrze zimowym. Tyle że ja nie wiem, czy do tego czasu będę miała siły to ciągnąć.
Na spokojnie wczoraj opisałam wszystko co mnie boli - przez pół dnia był miły. Na tyle starczy moje gadanie, moje bolesne gadanie, bo ciężko mi w kółko mówić, że po prostu czuję się źle.
Cieszę się, że rozumiesz mnie w kwestii 'obrabiania pola'. Tym bardziej, że czuję, że oni nie wiedzą co zrobić ze swoim majątkiem gdy nie będą już w stanie tego ciągnąć - chcieliby mocno kogoś usidlić tam u siebie. Poza tym - nawet jakby mieszkali w mieście, nie chciałabym mieszkać z teściami - przejściowo ok, ciężko młodemu człowiekowi od razu kupić mieszkanie - ale wprowadzanie się do wspólnego domu, wspólnego gospodarstwa... Jakos mi nie pasuje. Całe życie patrzę jak moja matka użera się z teściową, to obiecałam sobie, że na ile będę miała siły, nie będę chciała się wprowadzać do teściów.

Już proponowałam spotkanie we wrześniu.
"ALE TY NIE WIESZ ILE RZECZY SIĘ WE WRZEŚNIU ROBI!!!!"

Mówiłam mu już kilka razy, że najprawdopodobniej woli kawałek ziemi ode mnie. Burzy się niesamowicie jak tak mogę powiedzieć i... wraca na pole, mając gdzieś kolejne dni.
Chyba trzeba zebrać skądś siły i to zakończyć. Bo już nie mam siły na ciągnięcie tego.
Mieliśmy się spotkać niebawem, nie chciałam pisać, żeby "nie zapeszyć". I tak chyba zapeszyłam, bo znowu zaczyna się wykręcać, znowu pole za nim płacze, znowu nagle wszystko się psuje i trzeba ratować zraniony sprzęt. Szkoda, że ani razu nie pomyślał tak o moim sercu
Dziękuję Ci kochana za odpowiedzi...

A gdyby Twój chłopak był żeglarzem i raz w roku wypłwał w dwumiesięczny rejs? Nie dzwonił, nie pisał, nie meldował się. Gdyby miał taką osobistą lub wspólną z kumplami potrzebę oderwania się od wszystkiego. Gdyby przez dwa miesiące w roku nie liczyło się dla niego nic prócz morza, oceanu, załogi i wiatru w żaglach? Akceptowałabyś taki styl życia? Taką pasję? Pozwoliłabyś mu płynąć?

No i oni i tak już żyją na odległość, prawie się nie widują więc przestrzeni i wolności to Gorzka mu nie zabiera. Poza tym nie związała się z żeglarzem, tylko ze studentem, synem rolników który nie jest na końcu świata i życie ludzkości nie zależy od tego czy wykopie te ziemniaki czy nie.

Z tym marynarskim porównaniem to lekkie przegięcie. Pole to nie ocean, a krowa to nie łódź podwodna Zasięg w komórce jest, a praca na wsi to nie bezustanny kierat. Chciałby się odezwać, to by się odezwał. Nie chce, to się nie odzywa. Czy się nie odzywa, bo wycofuje się ze związku, czy też dopadła go rutyna i mu wszystko zwisa, trudno ocenić. Gorzka powinna wiedzieć najlepiej.

To była metafora. A facet nie jest w wojsku żeby składać cotygodniowe meldunki i raporty w czasie, w którym być może chce pobyć sam na sam ze swoją wsią. Natomiast z tego, co pisze Autorka wynika, że mimo tego, co deklaruje, raczej tej wsi nie lubi i nie akceptuje.

Sony cóż każdy ma inną wizję związku. Ja jednak codziennych rozmów czy co tygodniowych spotkań nie odbieram jako "meldunków". Skoro ma tak dużą potrzebę samotności to niech nie zawraca dziewczynie gitary i siedzi tylko sam na wsi. Nie da się "zawiesić" związku na okres wakacji, bo tak mi wygodnie i nie chce mi się ruszyć doopy do ukochanej.. to nie fair i okrutne z jego strony, tak bawić się cudzymi uczuciami i wymagać od niej ciągłego kontaktu, nie dając nic w zamian.

To nie wojsko- fakt...ale ja mam naprawdę męża żeglarza, który czasem wypływa na długo i bardzo daleko na męskie wyprawy. Jednak nawet z najdalszych wypraw, w miarę regularnie (jak tylko jest możliwość) daje znak życia. Im dłużej go nie ma, tym cieplejsze i czulsze są te ''znaki'' . Jest tak: ja daję mu prawo to takich chwil wolności, on liczy się z tym, że ja tęsknię, czekam i czasem się boję... Nie składa mi raportów, po prostu ma potrzebę kontaktowania się ze mną, pomimo, że jesteśmy już prawie 30 lat po ślubie. Dla mnie zachowanie lubego Gorzkiej wydaje się dziwne.  Można chcieć się oderwać na chwilę, zająć się czymś ważnym ale chęć kontaktu, tęsknota pozostają.

Autorko,
A czy ty czujesz, że jemu zależy? Ale tak szczerze.  I kiedy najmocniej czułaś, ze mu zależało?

Moim zdaniem możliwe są dwie opcje, albo - skoro Ty nie chcesz jechać do niego - to on nie przyjedzie do Ciebie. Czyli typowa walka buldogów o dominację. Albo też myśli o rozstaniu i dlatego rozluźnia kontakty. Przekonasz się po wakacjach

Kocham :DDDD

Nie powiedziałabym, że oczekuję meldunków. Że zabraniam mu siedzieć na wsi. Ale nie popadajmy w paranoję, nie potrafię na dwa miesiące zapomnieć o kimś, kto jest mi bliski.
Jak praktycznie każdy człowiek, potrzebuję bliskości psychicznej. Nie chodzi mi o seks, nawet nie chodziłoby mi o spotkania, gdybym miała poczucie, że ktoś te 300+ km dalej myśli o mnie, że czasem sam z siebie zadzwoni, spyta się o prozaiczne wręcz samopoczucie...
No i dziewczyny, tak szczerze - nie martwiłybyście się, gdyby ktoś bliski nie odzywał się np. przez kilka dni? Miałam taką sytuację, że ni z gruchy w połowie rozmowy złapał focha. Takiego typowo babskiego. Rzucił telefon gdzies w kąt, moje połączenia i smsy dochodziły do niego, dopóki telefon nie padł trzy dni później. ŻADNEGO znaku życia. Wypadek w jego okolicy z pasującymi szczegółami. I co, miałabym tolerować takie występki, bo "potrzebuje odpocząć"? Ok, potrzebuje, akceptuję to, ale na cholerę jasną, jakby ciężko było dać znać, że się żyje...  Dlatego te wakacyjne milczenie z wymówką "bo tyle na wsi jest roboty" wykańcza mnie psychicznie.

Chyba rok temu - mimo wakacji, starał się o jak najczęstszy kontakt, próbował nie dawać mi odczuć skąd pochodzi i czym się zajmuje.
Mało mi mówił o swojej wsi, jakby się wstydził - ciężko określić. Przez rok mnie wdrażał w to swoje wiejskie życie, a teraz czuje się pełnoprawnym rolnikiem na swoim.
Ja tak to widzę.

w świetle ostatnich wydarzeń wnioskuję, że to wpływ niedoszłej teściowej.

powiem tak - najwidoczniej potrzebuje najzwyczajniej kolejnej osoby do pracy na polu.
A co to to nie.

Nie przyjedzie. Bo wykopki, bo tamto, bo siamto.
Przestaje mnie to obchodzić.
Nie mam sił psychicznych, by to znosić. Nawet gdy go cholernie potrzebuję, płaczę, mam okropną potrzebę spotkania, nieugięcie trzyma się swoich wideł i to mnie oskarża, że "tęskni, ale go nie rozumiem".
Faktycznie, nie rozumiem jak mówiąc, że się "tęskni", można być takim skur....

Gorzka teraz i tak jesteś sama to co się zmieni jak się rozstaniecie? przynajmniej nie będziesz w zawieszeniu. Związek nie powinien tak wyglądać, jak mężczyzna kocha naprawdę to ziemia nie jest przeszkodą. Wykopki też trwają chwilę a nie całe wakacje. On po prostu nie chce się z Tobą spotkać. Masz faceta na którego nie można liczyć i przy którym jesteś zwyczajnie samotna i nie ma to znaczenia czy to wpływ teściowej czy nie.. jest głupi jeśli słucha matki. Ja bym nie ciągnęła tej farsy

Gorzka rozumiem Cię.. wsparcie od najbliższej osoby, dobre słowo, kilka godzin spędzonych razem - to daje siłę. niestety Twój chłopak Cię olewa, myśli wyłącznie o własnym wygodnym tyłku. Przemyśl wszystko na spokojnie, przeanalizuj czy przez te wszystkie lata mogłaś NAPRAWDĘ na niego liczyć, czy był Twoją podporą, Twoim przyjacielem, czy gdybyś zadzwoniła o północy że coś się stało on by przyjechał? wątpie.. pomyśl. I nie żebraj u niego o uwagę, bo to uwłaczające dla Ciebie Może kilka lat temu taki schemat związku Ci odpowiadał, miałaś tą namiastkę. Ale dojrzewamy, nasze potrzeby się zmieniają, wymagania wzrastają co jest naturalne - a Twój chłopak jakby zatrzymał się wiele lat temu.