Facet bez matury, osoba gorszej kategorii? - Netkobiety.pl

Nie napisałam "porządny"tylko "porządany".
Dalej nie  będę tłumaczyć, bo odbieram twój post jako zaczepke.
Nie chce mi się tłumaczyć z czegoś,czego nie miałam na myśli.

Może to dlatego, że dzisiaj wartość studiów (wykształcenie wyższe, posiadanie dyplomu) mocno się zdewaluowała. I to nawet nie chodzi o te wyższe szkoły melanżu, na których może studiować każdy. Nawet publiczne uczelnie nie cieszą się już takim autorytetem jak kiedyś,  od kiedy zlikwidowano egzaminy wstępne na uczelnie a zastąpiono je tymi procentami czy punktami z matur (nie jestem do końca w temacie).

Bądąc kiedyś na mojej macierzystej uczelni w odwiedzinach spojrzałam do gabloty, w której jedna z pań profesor wywieszając wyniki z egzaminu (nie przejmując się ochroną danych osobowych  - nazwiska z góry do dołu) przy dwóch nazwiskach zrobiła adnotację "błędy ortograficzne - wstyd", a przy jednym "błędy ortograficzne - skandal". I chociaż nie było to na wydziale polonistyki, to jednak umięjętność poprawnego pisania w mojej branży jest dobrze widziana i pozwala się nie kompromitować.

Fach upadł już dawno. Dzisiaj nie uczy się konkretnych zawodów. Zawodówek jest jak na lekarstwo. Dzisiaj niektórzy nie odrózniają nawet nazw zawodów. Na ogłoszenie zatrudnię masarza, odpowiedział masażysta. Autentyczne.

Może masarz ortografią wprowadzał w błąd. I był masażem a nie masarzem (?) Nie wiem. Z wątku ogłoszeniowego - pewien pan, który dał ogłoszenia "kupię stare meble" zapomniał dodać, że chodziło mu o "antyki", w końcu jaka to różnica... i cały zły informował, że nie o wysłużone graty mu chodziło

Powiem tak - mój mąż w tym roku w wieku 37lat zdał maturę - tak dla samego siebie bo liceum miał ale bez tego papierka i faktycznie dużo osób mu to wypominało - zdając ją zamknął usta wielu osobom z ogromnym hukiem.
Z kolei mój tato - budowlaniec - często opowiada jak to pan magister inżynier z papierem w ręku przychodzi na budowę i jego pomysły wołają o pomstę do nieba  - jego ulubione powiedzenie - Pierd....ny uczony a gamoń

Niestety studia inżynierskie coraz częściej "wypuszczają" typowych teoretyków, jeśli więc teoria nie idzie w parze z praktyką, to mamy potem takie kwiatki . Mój mąż też ogromnie narzeka, że przychodzą do niego pracownicy, którzy owszem, dyplomy mają, ale wyobraźni technicznej żadnej. Mało tego, jeśli nie mają do czegoś gotowych programów, to czasem nie potrafią obliczyć najprostszego przekroju czy zasilania.

Ja akurat mam konkretny fach w rękach, dyplom technika, pedagoga zawodu i dyplom wyższej uczelni, która dała mi przede wszystkim dokument, ten z kolei pomagał w zdobyciu pracy, także poza zawodem. Szlify zawodowe zdobywałam na niższych szczeblach, potem dokształcałam się, uzupełniając wiedzę stricte teoretyczną. Cokolwiek by się działo - pracę znajdę zawsze, bo jak nie umysłem, to mogę pracować również fizycznie, przy czym już jako konkretny specjalista. I tak szczerze mówiąc, to właśnie umiejętności praktyczne cenię sobie najbardziej i to dzięki nim, choć pracowałam głową, miałam całkiem udany start od razu po zdobyciu uprawnień.
Pamiętam zresztą jedną z moich nauczycielek, która wielokrotnie powtarzała, że teoretycy w mojej profesji mają tendencję do wymyślania cudów, których technicznie wykonać się po prostu nie da, a my na szczęście tych błędów popełniać nie będziemy.

Mój syn niebawem będzie kończył technikum, na studia może iść, ale nie musi, przy czym nawet na technicznej uczelni będzie mu łatwiej, jeśli ze szkoły średniej wyjdzie z zawodowym przygotowaniem.

Ogólnie jestem zwolenniczką posiadania konkretnych umiejetności, wtedy już bez strachu o przyszłość można sobie studiować co tam się komu zamarzy.

Po prostu odróżnia "większą" połowę od "mniejszej" połowy

No coś Ty, niemożliwe bez doktoratu .

Mój mąż ma u siebie absolwenta politechniki, który nie wiedział (być może nie wie do dziś) co to "pi" .

Wiadomo, każdy po politechnice jest niedoukiem w przeciwieństwie do takiego bez wykształcenia.

Tak, Rossi, u osób z mgr, dr, inż, są to braki w wykształceniu. Trudno mówić o brakach, jeśli osoba w ogóle wykształcenia nie posiada.

I nie generalizujemy, to że ktoś zna jedną taką osobę, nie oznacza, że twierdzimy, że wszyscy po politechnice nie wiedzą, co to pi.

Pietruszka, ale popatrz, tu są same głosy jak to magister nie wiedział co to "pi" , albo jakiś doktor czy inżynier już nie pamiętam, nie odróżnia 1/2 od połowy,
a nikt się nie śmieje, że na przykład facet po zawodówce albo tylko po gimnazjum nie wie co to liczba "pi".:O
Jak już jechać, to sprawiedliwie po wszystkich. A nie takie wybiórcze krytykanctwo.

No, ale wybacz, facet po zawodówce ma prawo nie wiedzieć, co to liczba "pi"... po co ta informacja np. cukiernikowi? Do rozwiązywania krzyżówek?
A inżynierowi i wyżej po studiach technicznych raczej nie wypada nie wiedzieć.

Naprawdę nie rozumiesz, że to właśnie u osób z wyższym wykształceniem taka podstawowa niewiedza bardziej razi? Tak po prostu.

Ale przecież nie mówimy o poloniście, tylko o inżynierze właśnie nie generalizuj
Tak samo jak nikt się nie przyczepi, że inżynier nie zna na pamięć "Ody do młodości", nikt nie każe poloniście wiedzieć, co to "pi".
Ale jak się studiuje jakąś dziedzinę, to wypadałoby w tej dziedzinie nieco się ogarniać, nie sądzisz?

Ojej, ja nie kończyłam ani uczelni technicznej, ani polonistyki, a nie wyobrażam sobie jak można nie wiedzieć jaka jest wartość i do czego wykorzystuje się "pi" .

Rossanko, ja Cię proszę...

Można. Odwracasz kota ogonem, Rossi, cały czas dokładnie o tym mówimy. Mówimy, że czasem ktoś po zawodówce ma większą wiedzę niż ten po studiach

Przykład z liczbą "pi" dotyczył dokładnie inżyniera.

Toteż to samo mówię już któryś raz.
A tu zaraz  ktos wyskakuje o "pi", którego nie zna jakiś osobnik po studiach. Po gimnazjum też może tego nie wiedzieć.

Znowu się powtarzam.

Powinien wiedzieć już po gimnazjum , a mowa była o osobniku po studiach technicznych. Również powtarzamy to już po raz n-ty.

Dobrze, jak inżynier - powinien wiedzieć.  Ale to był jeden inżynier. A drugi już może wiedzieć ile to nieszczęsne "pi" wynosi i do czego jest potrzebne.
Zależy od studenta, osoby.

To nie tak. Ja nie znam np. całek. W programie LO tego nie miałam. I czy to świadczy o tym, ze nie mam wiedzy. Mam. Tę, którą STUDIOWAŁAM. A nie był to kierunek ścisły, matematyczny.

Kierunek studiów zobowiązuje. To jest wiedza ukierunkowana.

Ale to już też było mówione. Nikt nie wymaga od polonisty znajomości całek czy liczby pi. Nikt nie wymaga od inżyniera znajomości historii literatury iberyjskiej. Nikt nie wymaga od biologa znajomości kodeksu cywilnego. Ale sama napisałaś, że jeśli inżynier nie wie, co to "pi", to jest to nieporozumienie

Czyli jak ktoś nie ma żadnego wykształcenia, to niczego od niego nie można wymagać?

(znowu mnie ponosi, ale musiałam ;o)

Naprawdę? To jak on zdał? A inne zagadnienia umiał, czy też nie bardzo? Jakoś trudno w to uwierzyć. To tak, jakbys powiedziała, że dziecko w 4 klasie nie wie co to jest dodawanie i odejmowanie.

Nie przesadzaj. Żadne wykształcenie, to chyba zakończenie edukacji po podstawówce lub gimnazjum. To raczej ewenement. Przynajmniej w formalnym wymiarze. Umiesz czytać, pisać, liczyć. Nie jesteś analfabetą.

Ależ Pietruszko, tak publicznie

Dobra wiem o co chodzi, Wy też pewnie wiecie o co mi chodzi (mam nadzieję).
Wracając do głównego pytania, to przychylam się do zdania, że maturę dobrze mieć, bo daje to możliwość studiowania.
Jak ktoś nie chce studiować, to też nie jest powiedziane, że za 10 lat mu się nie zachce, albo, że okoliczności go do tego nakłonią, więc lepiej iść za ciosem
i zdać ją zaraz po liceum niż się później mordować.

Po drugie, jeśli ktoś nie ma matury, ale ma konkretny fach, jest w tym dobry, pracowity, ma pomysł - to może wyciągnąć więcej niż magister (jeśli chodzi o pieniądze), może też
być oczytany, mieć wiedzę o świecie itd (ale może też tego nie mieć - ale  nie mówimy tu o leniach i narzekaczach).

Kluczowym w tym wszystkim wydaje mi się pomysł na siebie.

Boże... Ciężko się to czyta.
Wybaczcie, ale ja od polonisty bym wymagała wiedzy co to liczba "pi" bo to jest podstawa... Nie przyjmuję takich usprawiedliwień. Chyba już na koniec podstawówki pojawia się to zagadnienie...
Po drugie, nigdy nie uwierzę, że jakiś inżynier nie wiedział co to liczba pi
Chociaż moja koleżanka z klasy waliła takie kwiatki na lekcjach jak pytanie "Gdzie zaczyna się nieskończoność?"
Tak czy siak te przykłady jak to ludzie po studiach nic nie wiedzą są śmieszne.
Czy edukacja jest ważna? Jest. Co z tego, że poloniście się nie przyda liczba pi? Mnie też nigdy się nie przyda wiedza o tym na czym polega mesjanizm III. cz Dziadów a mimo wszystko WIEM.
Ludzie dzielą się na głupich/leniwych i inteligentnych/pracowitych. Tutaj studia niewiele zmieniają - może jedynie to, że ci drudzy częściej się na nie wybierają?
Wiedza ogólna u mojego partnera jest aspektem koniecznym - wymaganym, żeby mnie zainteresował. O czym tu rozmawiać z kimś kto nie ma pojęcia o niczym tak naprawdę?
To co jest w programie nauczania do poziomu matury uważam za normę u każdego człowieka. Jeżeli ktoś nie ogarnia to mam już o nim raczej marne zdanie.
Wiadomo, że nie każdy musi być geniuszem, ale czy ja muszę się w takim środowisku obracać? Nie.

I żadne z moich znajomych nie powiedziałoby, że 1/2 i połowa to nie to samo. Może oprócz mojego eks, bo ten "nie ogarniał ułamków". Innych zagadnień też.  Moja przyjaciółka kończy zawodówkę, kiblowała, ale jest na tyle inteligentna żeby wiedzieć co to 1/2.
Teraz w ogóle nie rozumiem jak ja, osoba która całe życie stawiała na naukę i pracę, z ambicjami, która w wolnym czasie czyta gazety popularnonaukowe, ogląda dokumenty nt. wyższych zagadnień fizycznych, uwielbia literaturę fantastyczną mogła przez tyle czasu być z kimś, kto wali żarty o kupie... Poważnie teraz tego nie rozumiem zupełnie... Jego przewagą było to, że jak się poznaliśmy miałam 15 lat i wtedy tej różnicy nie było jeszcze widać.

Ale jedno trzeba było mu przyznać - był na tyle bystry by perfekcyjnie manipulować i nie wątpię, że w życiu mu się ułoży.
Może to nie inteligencja czy edukacja w życiu jest najważniejsza?

Tak Kompletna pomyłka. Poprawione.

Porównywanie ludzi do słoni, kompletna paranoja.

Już chyba bardziej zdzierżyłabym porównanie do małpy.

No to ja doloze jeszcze moje 5 groszy do tej dyskusji

Posiadanie wykształcenia to dla mnie warunek konieczny ale nie warunek wystarczający. To ze ktoś ma mgr. inz. czy PhD nie znaczy automatycznie ze jest to jakoś mądrzejsza osoba. To znaczy jedynie ze spełniła ona formalne kryteria dla uzyskania dyplomu. Obracam sie w środowisku applied science i wielu jest u nas tzw. vakidioten (to po holendersku) tzn. ludzi genialnych w swojej bardzo wąskiej działce ale totalnie nieużywalnych poza nią. Są to często jakieś wręcz autystyczne osobniki zupełnie nieradzące sobie w życiu i w grupie.

Ja nie ustawiałem studiów jako jakiegoś formalnego kryterium dla wyboru partnerki. Z drugiej strony w praktyce mi wyszło, ze mi sie nie kleiło z kobietami bez studiów - o maturze juz nie wspominając.

Facet bez matury tez znajdzie kobietę ale ona niekoniecznie musi mieć PhD. Moja była dziewczyna po zawodówce wyszła za rolnika, urodziła mu dzieci i chyba jest z nim szczęśliwa. Życzę jej w każdym razie jak najlepiej. Tyle tylko, ze my do siebie nie pasowaliśmy. No hard feelings