Byla kochanka bylego meza kupila dom obok mnie! - Netkobiety.pl

Słuchaj...bo widzę,że mnie prowokujesz celowo.
Mam dzisiaj słabszy dzień,zważaj...bo jak mi masa krytyczna uderzy zbyt mocno i wpadnę w stan permanentnego [wulgaryzm], to więcej rad nie przeczytasz,bądź się do nich nie ustosunkujesz.
Zmień zatem ton wypowiedzi,albo sobie odpocznij od internetów.
Czaisz?Czy prościej?

Jako osoba, która lubi poczytać forum stwierdzam, że Pani, Pani Majko ma coraz częściej złe dni. Kiedys była Pani bardziej miła, wyrozumiała i wrażliwa.Dawała rady, zartowała i nie odrażała czy wyzywała innych, nawet gdy ci inni byli niegrzeczni. Ostatnio wszystko Pania drażni i wkurza, większość opinii jest także delikatnie mówiąc niegrzecznych.

Przepraszam bardzo,ale nie mam w zwyczaju zaczepiać kogoś pierwsza,a moje niegrzeczne posty sa konsekwencja tego,co sama otrzymuję.To,że nie mam wylewnego tonu wypowiedzi,czy też nie próbuję zagłaskać kotka na śmierć,nie jest obrażaniem.
I skoro da się zauważyć,że kiedyś było inaczej niż teraz,bo siedziałam cicho...no cóż,uczę się na błędach i zamiaru najmniejszego nie mam,żeby ktoś jeździł po mnie jak po dzikiej kobyle.
End of story

Jeżeli twoje postępowanie autorko,jest podobne do tego,co teraz pokazałaś w innym wątku.. .to nie mam już żadnych,nawet najmniejszych obiekcji, co do twojej  osoby, postępowania oraz zdrowia.

Małe litery całkowicie zamierzone.

Jak dla mnie niezwykle ciekawe jest to, że dziękujesz tylko tym, którzy się z Tobą zgadzają . Rozumiem, że innych rad, wskazówek, opinii nie przyjmujesz do wiadomości, bo są zbyt trudne/wymagają zmiany nastawienia/pracy nad sobą/są sprzeczne z oczekiwaniami (niepotrzebne skreślić lub pozostawić wszystko)?

Widzisz już jak to się kończy?
Przenieś to teraz do życia w realu,i nie bądź zdziwiona reakcjami i stosunkiem ludzi do ciebie.

W życiu nie słyszałam, aby ktoś znający się ponoć na psychologii w ten sposób odzywał się do osoby, która potrzebuje wsparcia i porady..
Tym postem nie sięgnęłaś nawet poziomu 7 kasy autorki topicu..

Psycholog nie musi głaskać pacjenta,  może też mieć swoje opinie na temat innych niekoniecznie zawodowo.  Bez przesady.  Większość osób, które zakładają tematy chce jedynie potwierdzenia swoich racji.

Penie tak jest, ze autorka szuka wsparcia i wzajemnej adoracji, ale to normalne, że w trudnych chwilach naszego życia właśnie takich osób potrzebujemy.
Autorka została skrzywdzona, zdradzona i upokorzona, a teraz jedna z przyczyn tego stanu wprowadza się blisko niej.
Trudno się dziwić, że poczuła się niepewnie i jest przestraszona..
Potrzeba jej czasu na oswojenie się z sytuacja a takie durne gadanie co poniektórych w niczym jej nie pomaga..
Jeśli nie potrzebuje i nie słucha słów krytyki, to trzeba jej tego zaoszczędzić. To jej temat..
A jeśli ktoś mimo to tego nie rozumie to niech się nie wypowiada i dowartościowuje się w innych tematach..

Takata to o czym piszesz ma sens gdy sprawa jest swieza. Wtedy faktycznie zlosc, zal, gniew to wszystko rzadzi czlowiekiem i szuka sie poplecznikow ktorzy temu wtoruja i mowia: tak jest, masz prawo tak sie czuc. Ale tu minelo juz kilka lat, exmaz nie jest juz nawet z ta kurewna, los zrzadzil ze mieszka ona teraz blisko Autorki. No coz tak bywa, taki chochlik losu. Wspomnien milych to na pewno nie przywoluje ale nie mozna sie na nowo zanurzac w  uczuciach sprzed lat, znowu mielic tej samej nienawisci bo to jest chore. Poza tym jak dla mnie Autorka ma dla mnie osobowosc cierpietnicy, ona wrecz lubi robic z siebie ofiare, uzalac sie nad soba. Poklepywanie takiej osoby po pleckach i mowienie masz racje, tak to naturalne ze jestes zla, zycie naprawde Ci dowalilo itp nie pomoze w zaden sposob, jeszcze bardziej bedzie sie plawic w swoim cierpieniu zamiast brac w garsc. To forum ma za zadanie pomagac. W tym wypadku najlepsza pomoca jest konkretna rozmowa a jak trzeba nawet i lekka terapia szokowa a nie chlipanie razem z Autorka i wylewanie wraz z nia pomyj na exa i kurewne.

Taaa... kochanka mojego eksa. No tak - chodzę z nią na zumbę /i to nie jest objaw syndromu sztokholmskiego, jak sądzę /

Chodzę, bo:

1. lubię tańczyć, a to jedyne zajęcia w tej mieścinie
2. lubię patrzeć jak niemrawo ona kręci zadkiem
3. mam ją tak naprawdę w nosie /czy też trochej niżej /  - jakby nie ona, byłaby inna... Głównie winię w mej sprawie eksa i trochę siebie /ale nie za bardzo/

Czasem tak sobie myślę, że w innych okolicznościach może nawet mogłybyśmy sie zaprzyjaźnić - w końcu kochamy/łyśmy tego samego faceta.
Ona- no cóż... skoro poszła w bok /bo to mężatka/ widocznie czegoś jej brakowało, a też wiem jakim manipulatorem jest eks i naprawdę jak chce -potrafi dopiąć swego.

Na samym początku - oczywiście - różnie o niej myslałam i jej życzyłam, ale byłam wtedy w szoku
O  - przypomniało mi się - jak przejeżdżałam obok jej domu, to starając sie być taka superchrześcijańska i zen i w ogóle superhiper - myślałam: błogosławię ci... /i samo mi sie wyrywało/ ty suko!

nobody's perfect

Za parę tygodni miną dwa lata od odkrycia przeze mnie zdrady jm. Wyprawię dla siebie uroczystą kolację, może zaproszę dziewczyny i symbolicznie zamknę ten trudny /ale i owocny w przemyślenia/ czas.

Fajnie, Weronka, ze sie pozbieralas. Takie kobiety podziwiam i im blogoslawie (bezsucznie...)

:-)

Ja wiem, ze jestesmy rozne. Ze niektore sie pozbieraja, niektore nie. Ale trzeba dac sobie szanse. Tym bardziej, gdy sie pisze na Forum i (niby) szuka porady.
Forum nie jest wyrocznia, ale jest tu sporo fajnych i madrych ludzi.
Jedni radza tak, inni siak. Naprawde dla kazdego cos milego. Bardzo lubie tu bywac, bardzo lubie niektore kobitki z tego Forum

Ale tu mamy ewidentnie do czynienia z osoba, ktora pielegnuje zadry. Celebrantka. Ja wczoraj poslalam tu fajnego linka/stronke, w ktorej BARDZO MADRZY profesjonalisci prezentuja techniki, "cwiczenia", mysli i sposoby, jak poradzic sobie z ludzmi z naszej przeszlosci, ktorzy wyrzadzili nam szkode i krzywde.  Dzis ten link zlikwidowano (a szkoda). Ale wczoraj ten link byl dlugo do otwacia.
Reakcja naszej Autorki na ten link? ZERO. Na pewno go nawet nie otworzyla. Bo ona przeciez swoje wie. Trzeba sie zebrac do kupy na Forum i narzekac: ze ta EX od EX to taka...siaka..owaka...i zeby ja szlag trafil...no jak mogla..a to dziwa jedna...a my ciebie sciskamy... i kochamy...i jestes super babeczka...git-majonez...buziaki.. .sraki.. .dupaki...

Ja tak nie umiem. Sama doswiadczylam w zyciu WIELKIEGO GOWIENKA i mysle, ze wiem, jak komus pomoc.
Ludzkie problemy znam od podszewki: pracuje w tym. Jestem "rozwiazywaczem problemow". Czasami sie uda, czasami nie. Ale jak sie szuka rady, to nie mozna sie na nie zamykac, bo to bledne kolo.

Majkaszpilka...ja ciebie uwielbiam nawet, gdy pioruny bija. Pozdr.

Rzecz w tym, że nie wszyscy autorzy wątków szukają rady; niektórym status quo bardzo odpowiada i, jeśli już czegokolwiek oczekują, to bezwarunkowego poparcia ich sposobu myślenia i zachowania.

Oczywiscie trzeba wziac poprawke na to, ze kazdy jest inny.

Ale jesli sie szuka porady na forum, to (przynajmniej tutaj) nie mozna liczyc na wzajemna adoracje typu: a to ku  suka ( i dalej)  jedna, szmatlawiec, a ty fajna babka jestes i jak ja spotkasz to plun jej pod nogi.
To nie to forum. Pomylka.
A ja juz zrozumialam, ze ona tego szukala. Bo dobre rady do niej nie docieraja.
Jak na razie zmyla sie.
Pewnie poczula sie osaczona. Cos w tym jest, ale z tym takze trzeba sie liczyc na forach....

Gosia, z moich obserwacji na temat wątków umieszczonych w działach dotyczących relacji wynika jedno - zdecydowana większość autorek/autorów (jakieś 90%) wcale nie pisze tu po to ,aby uzyskać poradę czy uskutecznić zmianę kiepskiego położenia. Podstawową motywacją jest chęć wygadania się, która oczywiście sama w sobie nie jest zła, jednak poprzestanie tylko na niej niczego nie wnosi. Na drugim miejscu jest to o czym pisze Wielokropek, czyli oczekiwanie poparcia dla własnego toku myślenia, uzyskanie współczucia i potwierdzenia faktu, że postępuje się dobrze oraz że wszystkie problemy są splotem niekorzystnych okoliczności, a nie wynikiem np osobistych deficytów . Generalnie chodzi o to , żeby osoba stawiająca sie w roli ofiary umocniła swoją pozycję, żeby jako ofiara rozbłysnęła jeszcze jaśniej. Jeżeli ta pozycja zostaje zaatakowana, skrytykowana, bądź obnażona, to mamy do czynienia z natychmiastowym oporem, agresją, obrażaniem.
W dziale "Psychologia" jest bardzo ciekawy watek pt "Profesjonalna ofiara". TO jest dokładnie to, z czym mamy do czynienia i tutaj.

Autorka zalozyla tu watek. Jej pierwszy post konczy sie w spsob nastepujacy:  "Prosze poradzcie".

Jezeli ktos dorosly i w pelni wladz umyslowych pisze do mnie "poradzcie", to ja radze. Jesli mam chec, czas i cos do powiedzenia na ten temat. I nie szukam w tym podtekstow, czy ukrytych zagadnien psychologicznych typu "pewnie to  jest profesjonalna ofiara, wiec ja musze jej odpisac tak i tak".
Odpisuje, co mi serce podpowiada, co wiem z zycia i czego sie nauczylam. Trzeba wiec  tu kazdego z osobna analizowac, zeby sie bron Boze nie pogniewal ani nie poczul urazony?
Na psa urok.
Ja gadam co mysle. Nie jestem psychiatra, ktory przepisuje ciezkie psychotropy i musi sie 100 razy zastanowic, zanim da recepte...
Ale wiem na pewno: ze jak ktos ma taki charakter, ze woli jeczec, narzekac, pielegnowac i celebrowac przeszlosciowe problemy, to tu nie jego miejsce, a  u terapeuty-psychologa. Bo popieranie toku myslenia takiej ofiary, wspolne narzekanie na wyrzadzone zlo i tez np. na ta okropna Ex od Ex, wspolne celebrowanie na forum nieszczescia moze wyrzadzic wielka krzywde.

Ja takich rad nie bede dawac, wole wycofac sie z Forum, bo tu nie moje miejsce, jesli jest taka tendencja.
Sam fakt, ze Autorka wycofala ie z tematu mowi sam za siebie. Nie doznala tu Wielkiej Wspolnej Adoracji; tylko niektore cos tam przebakuja, ze trzeba bylo delikatnie, bo to ona ma problem, a nie my. Zgadza sie. Ja na nia nie od razu wyjechalam. Moje porady byly dosadne, ale mialy sens.

Majkaszpilka- jak zrozumiec :"jej dzialania sa sluszne"?
jakie dzialania? Czyje? Czemu sluszne?
ja tego nie zrozumialam.

Dzięki za dobre słowo.

Pamiętam to, co czułam, co myślałam i jak się zachowywałam, gdy bliskie mi osoby pokazywały rzeczywistość, której nie decydowałam się widzieć. Pamiętam, że im bardziej docierała do mnie prawda, tym bardziej jej zaprzeczałam. Pamiętam, jaka byłam zła, bo czekałam na użalanie się (wtedy nazywając to wsparciem), głaskanie (ale odmienne od tego, gdy człowiekowi naprawdę dzieje się krzywda) i utwierdzanie mnie w przekonaniu, że jestem biedna i nieszczęśliwa, a ludzie to wilcy, czyhający na mój dobrobyt.

Pamiętam też mą wdzięczność wobec tychże samych bliskich osób, gdy zdecydowałam się przyjąć prawdę (tę bolesną) o sobie. Dlatego też nie obruszam się na autorkę, bo wiem w jak trudnej (nie kpię) sytuacji się znajduje: przestała sobie radzić z pielęgnowaniem krzywd i rolą biednej, skrzywdzonej, a na forum, zamiast wymarzonego współczucia, dostała liczne wskazówki pokazujące drogę do tego, by była zadowoloną, wręcz szczęśliwą osobą. Dysonans poznawczy.

Dołączę garść swoich wspomnień. Dawno, dawno temu, będąc na nerwicowej ścieżce, skierowałam swe kroki do lekarza. Wizyta była prywatna, kosztowna. Przyjął mnie mocno starszy lekarz, wysłuchał, zbadał, wypisał receptę i powiedział znamienne słowa:
"Proszę Pani, mogę Pani przepisywać lekarstwa do końca życia, ale jeśli Pani nie zechce się uspokoić, to nerwica będzie się rozwijała." I jemu jestem wdzięczna za szczerość i pokazanie rzeczywistości.

noico, jeśli jeszcze czytasz swój wątek.
Uwierz, że życie bez okłamywania siebie samej jest bardziej kolorowe i, wbrew pozorom, łatwiejsze od tego, w którym boisz się i unikasz spotkania z prawdą; nie trwonisz swej energii na utrzymywanie nierealnego świata. Pomyśl, czy warto uciekać przed sobą samą.

Edycja:
majkoszpilko, i Tobie serdecznie dziękuję.

"Proszę Pani, mogę Pani przepisywać lekarstwa do końca życia, ale jeśli Pani nie zechce się uspokoić, to nerwica będzie się rozwijała."
Bardzo madre slowa.
Tak wlasnie jest. Trzeba chciec. Chciec to moc. Moc to walczyc. Ale nie pazurami, bo rany zadajemy same sobie. Najlepszym przykladem bezsensu takiej walki na pazury jest jej zachowanie: ma depresje, wpada w panike, miota sie, pyskuje bez sensu na Forum.

A tamta EX? kupuje dom w sasiedztwie i ma wszystko w dupie. O ironio losu.

majkaszpilka...to zdarzenie nie jest swieze. Ono mialo miejsce 3 lata temu. Czas na celebracje uplynal. Trzeba zyc tu i teraz. Rany z przeszlosci mozna, owszem, rozdrapywac i mowic jej, ze bidulka, ze ja kochamy, ze calujemy, rozumiemy...ale co dalej?
Ja napisalam pare razy: wyrzadzono ci krzywde. Kazdy jest inny. I tak dalej.
A ona swoje.

Spotkamy sie za 10 lat.
Ona tu bedzie dalej smarkac do chusteczki.
Adrenalina ja wykonczy.
Znam kobiety w wieku lat 40 , ktore wygladaja na 70.
Powod?

Celebruja krzywdy z dziecinstwa, z malzenstwa, od rodzenistwa....i tak dalej. I  maja wokol siebie adoratorki. Spotykaja sie na drinka, pier.....ola w kolko jedno i to samo, wytra nosy i  ida do domu. Tak od lat.
I ja nie widze ZADNYCH efektow takiej pomocy.
To pseudopomoc: idiotyczna, bez sensu, sredniowieczne oplakiwanie zadanych ran. Solidarne darcie ran.
Kazdy psycholog na takie wspolne adoracje zalamuje rece.
Owszem- to jest potrzebne i pomaga. Ale: czas adoracji i wspolnego rozdrapywania ran  to pare tygodni.
Potem trzeba dzialac. Ja juz pisalam jak.
To jest moje zdanie. I uwierzcie mi: takze dzisiejsze  poradnictwo psychosocjalne tak radzi. Mozna u takiego terapeuty przez 2-3 posiedzenia poopowiadac, ponarzekac, poplakac. Ale w pewnym momencie on powie: STOP! I zaczynaja sie konkrety.

Nie łam się, noico.  Weź "tego byka za rogi" - wychodź z domu i zobaczysz, że każde kolejne spotkanie z kochanicą będzie cię "ruszało" coraz mniej. Człowiek do wszystkiego się przyzwyczai .

Kiedyś też oczekiwałam od życia sprawiedliwości - życie takie nie jest. 
Że ludzie będą gadali? Ludzi tak naprawdę nie obchodzi nic poza czubkiem własnego nosa, niech sobie gadają...

Bycie i pozostawanie ofiarą jest bardzo kuszące; dostaje się wtedy od ludzi zainteresowanie, jakby troskę, wydaje się że kogoś obchodzimy i jest nam trochę lżej /żałosne na dłuższą metę/ ma się też poczucie moralnej wyższości /ale to też ściema/

Ooooo, szybko wyciągasz wnioski, nawet bez jakiejkolwiek wiedzy o mnie, potrafisz stwierdzić czy mi się coś w życiu przytrafiło. Wróżka, jasnowidz ? Poproszę na priv swoją biografię.
Nie zależnie od tego mam rozumieć, że w danym temacie powinny się wypowiadać, tylko konkretne osoby, zdradzane.
Idąc tym tokiem myślenia, każdy temat na forum, powinno być takim, mini kółkiem wzajemnej adoracji, zamkniętym przed osobami, które czegoś nie doświadczyły na własnej skórze.

Zapewne został puszczony z torbami i nie stać go na kupno domu w pobliżu Autorki

To moja myśl, która przyszła mi w odpowiedzi na pytanie - gdzie  w tym wszystkim jest eks mąż. Na podstawie zionącej nienawiścią Autorki sądzę, że po prostu nie napatacza Jej się przed oczy, dlatego o nim nie mówi. Więc nie mieszka w pobliżu... a że został puszczony z torbami, to chyba logiczne, skoro po zdradzie nastąpił rozwód???

I nie, ja nie jestem jakąś superelegancką kobietą. A Autorka nie jest inna, tylko nie chce przyjąć do wiadomości podstawowej rzeczy - nikt tu nie chce dla Niej źle. Ona sama sobie robi źle, zapiekając się w swojej nienawiści, która nic dobrego Jej nie przynosi.
W przeciwieństwie do byłej kochanki - która jak widać przepracowała z mężem problem swojej zdrady, co zapewne łatwe nie było, i ich małżeństwo jest najwyraźniej już uzdrowione, skoro nawet przeprowadzają się w okolice Autorki i nic sobie z tego nie robią. Po prostu wybrali dom odpowiedni dla nich. Autorka im zwisa.
I w przeciwieństwie do byłego męża Autorki, o którym w sumie mowy za bardzo nie ma, ale najwyraźniej też ma Autorkę i Jej nienawiść w nosie, i żyje sobie spokojnie gdzieś z daleka.
Problem ma jedynie sama Autorka - jeśli życzy sobie zapiekać do końca życia w swoim cierpieniu, bólu i nienawiści, to przecież proszę bardzo. Ale ataki na wszystkich, którzy chcieli dla Niej dobrze, a których o rady prosiła - bo post na forum można uznać za taką prośbę - są nie na miejscu.

A tak przy okazji - jeszcze przed rozwodem mój dom, w którym obecnie mieszkam, został nieformalnie podzielony na 2 mieszkania, parter i piętro. Z tym, że z początku podział był całkowicie umowny, mieszkania nie były niczym - oprócz schodów z jednego do drugiego - oddzielone, wspólne wejście, jedna kuchnia. Mój mąż przyprowadzał sobie na ten parter koleżankę. Z reguły ona przyjeżdżała, a on czatował przy drzwiach, żeby ją wpuścić. Raz się nie dogadali i to ja otwarłam drzwi i to ja mam do dzisiaj z tego bekę, nie ona a jakie miała rumieńce, och, najlepszy charakteryzator z Hollywood by tego nie ogarnął
Swoją drogą, bardzo sympatyczna i inteligentna kobita, nie wiem, co ją tak zauroczyło w tym moim byłym... ale mamy ze sobą coś wspólnego, skoro ja nawet za niego wyszłam za mąż ona, mądrzejsza, kopła go w zad dwa dni po naszym rozwodzie
Aaaa, i mój były mąż mieszkał sobie na tym parterze do zeszłego roku. Z przerwą na jedno nowe małżeństwo, rok go nie było W międzyczasie przewinęło się tu ze 20 pań z portali randkowych. I to one się chowały przede mną, a nie ja przed nimi, chyba logiczne? Ja robiłam ze znajomymi zakłady, jakim autem będzie przyjeżdżać następna

- ach droga Akquarellko.....nie spinaj sie az tak bardzo. Kto pyta na forach, dostaje rozne odpowiedzi. Kto wychwala sie wyksztalceniem w sensie psychologicznych umiejetnosci, a sam wali byki ortograficzne- prowokuje zlosliwe odpowiedzi.

Tak bylo, jest i bedzie. To jest klimat forow, bez roznicy, czy one sa eleganckie, czy nie. Ja lubie byc czasami nieelegancka, bo to rozluznia mi gumke w figach. Czego i tobie zycze....Pozdro.

Bo Ty jesteś inna, silna, nie zapiekasz się w nienawiści. Mnie osobiście kochanice byłego też nie przeszkadzają, a tego ostatniego byłego to nawet wspieram żeby konto na randkach założył i kogoś poznał to przestanie z problemami do mnie wydzwaniać.

Co do wątku tak luźno. Obejrzałam taki program w tv, że dziewczyna popełniła samobójstwo bo miała jakies znamiona na twarzy. Pierdoła, duperela, nikt jej powaznie nie traktował a dla niej to był problem. Była w pewien sposób chora psychicznie. Dopiero po fakcie były rozkminy, że może trzeba było jej pomóc. Może dlatego mam serce dla takich osób. I nie sądzę, że teksty typu weź przestań idiotko płakać, bo ludzie mają raka a ty tylko większego pieprza by jej pomogły. Trudno, widocznie też jestem z tych gorszego sortu.

Myslę, że autorka jak już poryczy i będzie gotowa to wróci do tych rad, poczyta i coś ze sobą zrobi. W końcu je przyswoi. Po trzech latach jest w tym samym miejscu, nie wiem czemu. Może taka jest spóźniona kolej rzeczy u niej? Musi wyprzeć, udowodnic wszystkim że się mylą, powyzywać kochankę i rozmowców a potem poczytać i ruszyc do przodu?

Z lodówką dobre ale przebijam. Mi były mąż kodował piec żebym wody ciepłej nie miala (przy małym dziecku) i tv ale to już drobnostka.

Proszę wybaczyć dosadność, ale..."miej wyrąbane a będzie Ci dane". Była kochanka byłego męża mieszka obok ciebie...i co z tego? Żyj własnym życiem, rób to co kochasz i miej gdzieś tę niewiastę.

No prosze...a ktos tu pisal, ze nie macie prawa wypowiadac sie na temat zdrady, bo nie macie takich doswiadczen.
Macie doswiadczenie, przed ktorymi ja chyle czola (historia z ladowaniem groszku mnie rozwalila).

I umiecie zyc, umiecie podejsc do tematu ironicznie i z dystansem. Bo bylo i minelo. Nieprzebaczone zadry kluja tylko nas samych. Ja juz dawno to zrozumialam.
Zycze wam wszystkim, byscie dalej umialy pokazac swiatu, ze zadna tam EX czy wasz EX, czy jakikolwiek inny ciul nie zburzy wam zycia.
A najbardziej zycze tego Autorce.

Ona zamilkla, ale tu ciagle czyta. Prawda? czytasz?

Poczula sie osaczona i przytloczona. To boli.
Ale to nic. To sa konsekwencje pisania na Forum. Moze za kilka dni wroci, poczyta i pomysli, ze bylo duzo racji w naszych slowach.

A co do naszych rad: cackanie sie z ludzmi, ktorzy maja jakis problem nie pomaga. Litowanie sie, przytakiwanie, wzajemna celebracja ran wyrzadza jeszcze wieksza  krzywde i powieksza bol. Pielegnowany bol nie znika. On narasta jak bulka drozdzowa.
Oczywiscie trzeba okazac zrozumienie i wspolczucie. Mozna razem zaplakac. Ale nie w nieskonczonosc!!!

"Wiem, ze sie zloscisz, wiem, ze ci trudno. Ale chce ci pomoc. I nie bede ciagle razem z toba poplakiwac. Pomoge ci wziac sie w garsc. Mam nastepujace pomysly, jak ci pomoc".

Tak jest lepiej.

I TO JEST EMPATIA. A nie cackanie sie z kims, bo ma znamie na twarzy i od 10 lat placze i nie wychodzi z domu.

Jak to bylo?
"Miej wyrabane, a bedzie ci dane".
Moje motto na ten tydzien, dzieki.

Tifa...już Cie lubię

Noico - a ja Cię rozumiem. 3 lata to NIC, by uspokoić w sobie emocje po takiej traumie jaką jest zdrada i rozwód.
Jeszcze troszkę musi minąć - by poczuć się wolna od emocji jakie powoduje sama myśl o zdradzie.

Sama przypominam sobie miałam podobne myśli, kiedy wracałam z zakupów, czekałam na autobus w miejscu gdzie mogła pojawić się ona - poczułam strach, a z oczu popłynęły mi łzy... stałam i płakałam ... nie umiałam opanować w sobie strachu. I w gruncie rzeczy nie miałam czego się bać. Bo ona a ja - to przepaść. A jednak. Długo we mnie były myśli co będzie gdy ją spotkam na swojej drodze - wszak swojego drugiego pracodawce ma ledwo dwa bloki od mojego miejsca zamieszkana. Nie spotkałam jej nigdy.

Ale do czego zmierzam - ostatnio miałam bliskie spotkanie z kochanką mojego Męża. Była fotografem na imprezie, na której razem z Mężem byliśmy. Ku mojemu zdziwieniu - to ona się mnie bała, a nie ja jej . Miałam z tego ubaw niesamowity jak bardzo stresowała się moją obecnością. Nawet fotografię pamiątkową mi strzelała. Tak więc Twoje reakcje mogą okazać się odmienne od tych co myślisz. Jest u mnie jeden niezaprzeczalny fakt - minęło znacznie więcej czasu od zdrady Mojego Męża niż u Ciebie, a to ma ogromne znaczenie.