Moje małżeństwo się rozpada przez teściową - Netkobiety.pl

Jest dokladnie tak jak piszesz, niestety. W stu procentach. Ale jest dziecko, tylko dla niego ppstaram powalczyc ostatni raz

Bardzo Ci dziekuje, nawet nie wiesz ile dla mnie znaczy takie wirtualne, ale jednak wsparcie. Odezwe sie za jakis czas, dzis mamy porozmawiac.

Przykro mi, ale zle myslisz. Moj maz zrobil cos odwrotnego - byl bardzo zakochany, zachwycal sie mna na kazdym kroku a ona nie mogla tego zniesc.  Zreszta, sytuacja z jego bratem i jego byla dziewczyna tez dala mi do myslenia. Synus zdradzal ja na lewo i prawo, umawial sie tez w domu mamusi z obcymi pannami i jak w koncu wpadl i dziewczyna z nim zerwała, to tesciowa zaczela wieszac na niej psy, ze sie nie starala, ze to przez swoje zachowanie synek szukal pocieszenia w ramionach innych.
Chocbys bronila jej zazarcie, ta kobieta ma na sumieniu wiele klotni i rozlamow w rodzinie.

Hola hola przystopuj z tym swoim współczuciem i osądami...
Nie pozwalaj sobie.
NIE PRZEPROSIŁABYM jej i już. Nie w takiej sytuacji.
Bywają różne w życiu sytuacje przy których, kompromis czy konsensus jest potrzebny,  jednak dla mnie "przygoda" z tesciową - w tym przypadku- do nich nie należy.
W życiu mi ojciec ani matki nie ubliżali a mam pozwolić obcej babie i jeszcze podkulić ogon i przeprosić? NEVER.
Główne ogniwo to mąż i tu zacząć trzeba działania.  Szkoda tylko,  że autorka nie ma w nim wsparcia,  sojusznika...

Nie ma juz co roztrzasac tego watku - bierzemy rozwod.
Moj jeszcze maz tak widzi wyjscie z sytuacji. Nie chce wyrzucac matki z malzenstwa, woli pozbyc sie zony i dziecka.
Dziekuje Wam za porady.

Kurczę, napisałam długą odpowiedź, ale wylogowało mnie z forum i wszystko się skasowało.
Ale teraz doczytałam, że jednak małżeństwo jest nie do odratowania.
Powiem tylko jedno - znam sytuację od środka i doskonale Cię rozumiem. Z perspektywy czasu wiem, że gdyby moja matka wzięła rozwód z ojcem (też stłamszonym przez matkę), teraz byłaby inną, szczęśliwszą kobietą.
Dlatego moim zdaniem życie w trójkącie nie ma sensu. W tym przypadku kazirodztwo emocjonalne zaszło za daleko, Twój mąż od dzieciństwa miał zafundowane pranie mózgu przez matkę i ciężko samodzielnie odwrócić ten proces. On zatrzymał się na poziomie 10-latka, któremu mamusia musi zaplanować dzień i powiedzieć, jakie spodenki założyć do szkoły.
Przykro mi, że na trafilaś na osobnika tak skrzywionego przez własna matkę. Jednak w tym przypadku on tez jest ofiarą, choć nie zdaje sobie z tego sprawy. Na szczęście Ty masz szansę na normalne życie, bez niego. Powodzenia!

Możliwy - chociaż właściwie powinno być zerwanie więzi ekonomicznych, fizycznych i takich tam - czyli zupełny i trwały rozkład pożycia... za minimum z reguł sądy uznają pół roku co najmniej... mówię tu o rozwodzie bez orzekania o winie, jeśli po prostu oboje potwierdzicie przed sądem chęć rozwiązania małżeństwa... Pewnie nie wystarczy tu jedna rozprawa, sąd na pewno też będzie chciał wysłuchać ewentualnych świadków - tu akurat może przydać się teściowa jak zacznie przed sądem na Ciebie narzekać, to powinna sprawić dobre wrażenie
Zerwanie więzi psychicznych tu mamy, w fizyczne nie wnikam, ale zapewne też... Gorzej będzie z ekonomicznymi
A z orzeczeniem o winie nie próbowałabym. Szkoda czasu, pieniędzy i nerwów...

Czytałam ten wątek już wcześniej - jesteś silną kobietką, a taki maminsynuś mimo wszystko nie był dla Ciebie idealnym kandydatem trzymam za Ciebie kciuki, naprawdę

Autorko

A co na to wszystko, na rozwód teściowa? Już wie? Jak zareagowała?

Pisałam ci już wcześniej abyś zabezpieczyła ich rozmowy te sms-y, które wcześniej przekopiowałaś. To są dowody całkowitej niedojrzałości twojego męża. Składając przysięgę małżeńską, nieważne czy w kościele czy w urzędzie, przyrzekał tobie miłość i wierność i to że z tobą będzie tworzył nową komórkę społeczną. On w ogóle nie zrozumiał  co to znaczy poślubić kogoś, dla niego  w dalszym ciągu matka jest ta najbliższą osobą. Jeżeli faktycznie masz to wszystko zgrane tak jak pisałaś to nie wiem czy nie mogłabyś ubiegać się nawet o unieważnienie ślubu kościelnego bo złamał zasadę "Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem." taka jest zasada kościoła na temat małżeństwa, a on ją złamał. To co robi twój mąż jest okropne, dlatego nie bój się, że ktoś wyśmieje twój powód  do rozwodu. Z czasem zrozumiesz, że odejście od niego było dla ciebie jedynym ratunkiem, jest jeszcze nadzieja że mąż dostanie wstrząsu tym rozwodem i zacznie walczyć o ciebie, wówczas postaw twarde warunki. Jeden sms czy jedna rozmowa z matką na temat waszego małżeństwa i wylatuje po za drzwi, a przede wszystkim ma udać się na terapię i to dla DDD. Przykre to ale on tez jest ofiarą własnej matki, z tym że tylko on sam może wyzwolić się z tego uzależnienia, ale tylko poprzez terapię.

Uciekaj z tego układu jak najszybciej, bo wykończysz się szybko psychicznie. Rozwód jest porażką, ale życie w takim układzie byłoby jeszcze większą. Masz silna osobowość i na pewno sobie poradzisz, może dasz tym sobie szansę na poznanie kogoś innego, kto będzie za tobą stał murem.

I co wtedy? Autorka ma się poddać? I zmarnować życie?

Kleomo, ale mąż nie chce szansy, tylko rozwodu.

Poczekajmy na wieści od autorki.

Mąż może gdy wyjechał z domu, nie było go jakiś czas to jednak uzna, że tęskni za żoną, za dzieckiem i nie chce żyć bez nich, z dala od nich.
Są też być może sprawy majątkowe, mieszkanie do podziału, konieczność płacenia alimentów, wyprowadzenie się nie wiadomo dokąd. Bo chyba do mamusi to za daleko aby do pracy dojeżdżać. Mąż uzna, że jednak korzystniej jest dla niego nic nie zmieniać.
Może jedno i drugie i tak po przeprowadzeniu bilansu zysków i strat  dojdzie do wniosku, że więcej straci niż zyska tym rozwodem.
Zechce więc doprowadzić do zgody i zmian w swoim życiu, ograniczy rolę matki w ich małżeństwie.

Praktycznie w ogóle nie wypowiadam się na forum, ale chętnie poczytuję. Ten wątek dotyka mnie osobiście i według mnie Autorka to silna, pewna swej wartości kobieta, która doskonale przejrzała teściową i rozwód to najlepsze wyjście z tej sytuacji, jedyny sposób, by dziecko dorastało w NORMALNEJ atmosferze. Nie mam pojęcia jak to wygląda w sądzie, ale myślę, że udowodnienie skrajnej niedojrzałości męża wystarczy. Problem teściowa-synowa jest stary jak świat i kto choć raz miał do czynienia z tym tematem, dałby Autorce rozwód od ręki. Przecież on nie spełnia roli męża ani ojca, a fakt,że nie bije i nie bije nie ma tu nic do rzeczy. Rozwód może być kwestią czasu, ale skoro mąż nie ma nic przeciwko to nie będzie robił problemów. Ale coś mi się zdaje, ze Autorka powinna przygotować się na ostrą, szarpiącą nerwy walkę, bo w sądzie może zostać zmieszana z błotem przez męża i teściową.

Oczywiście może być tak, że sprawa postawiona na ostrzu noża otrzeźwi nieco męża i teściową. Może być tak, że w końcu zrozumieją, że robili krzywdę Autorce i dziecku. Jednak kobiety w stylu tej teściowej nie zmieniają się, bo i po co? Wg teściowej to autorka jest tą złą, a ona po prostu troszczy się o syna. Jedynie mąż może się zmienić, ale do tego musiałby ograniczyć kontakty z mamusią i koniecznie pójść na terapię. Ten człowiek jest mocno skrzywiony i sam nie naprostuje swojej osobowości.

Przepraszam Autorkę za małą prywatę, ale mam duże doświadczenie z tego typu mamuśkami i na własne oczy widzę mechanizmy, które tu zachodzą. Osoby, które podpowiadały Autorce, by wyciągnęła rękę i przeprosiły, prawdopodobnie nigdy nie miały do czynienia z takim typem człowieka (i chwała Bogu!). Te mamuśki się nie zmieniają, a każde przeprosiny, każdą próbe pojednania traktują jak wyraz słabości. Przeprosiny to dla nich dowód, że jednak one mają rację. A skoro mają rację, to trzeba to DOBITNIE uświadomić synowej. To psychofagi, które prowadzają wojnę na wyniszczenie. Dla nich synowa jest wrogiem, a one nie biorą jeńców, ani nie litują się nad nimi.

Z przerażeniem obserwuję, jak osoba z mojego otoczenia już "hoduje"sobie syna-partnera. Znam chłopaka od małego brzdąca, teraz jest w 2 gimnazjum. Śmiało mogę stwierdzić, że chłopak przechodzi regres, jego cechy osobowości nie zdążyły się wykształcić, a już zostały stłamszone. Chodzi za matką jak cień, nie spotyka się z rówieśnikami, robi wszystko to, co każe mu matka. W domu ma masę obowiązków, a rozrywki są bardzo ściśle kontrolowane. Chłopak dawniej był wesoły, "normalny", teraz jest zahukany i boi się odezwać nie pytany. Owa matka już zapowiedziała, że jak jej syn zaprosi dziewczynę do domu, to ona tego nie przeżyje i nie pozwoli, by na jej oczach spotykał się z koleżankami. Twierdzi, że nie zniesie tego jak syn wyprowadzi się z domu. Cóż, prawdopodobnie się nie wyprowadzi, bo matka utwierdza go w przekonaniu, że bez niego sobie nie poradzi. Jak to się skończy? Mam nadzieję, że syn w wieku nastoletnim zbuntuje się i odnajdzie gdzieś swoją osobowość. Bo jak na razie, wszystko jest na dobrej drodze by skończył jako wieczny kawaler albo jeszcze gorzej - tak jak u Autorki.

Mąż Autorki już dawno przekroczył poziom zwykłego maminsynka. To człowiek nie mający własnego zdania, zachowujący się jak zabawka zdalnie sterowana przez mamusię. Wszystko było dobrze, dopóki nie pojawiło się dziecko, wtedy teściowa zobaczyła, że powoli traci swoją pozycję. Takie "mamuśki" nie tolerują żadnej kobiety w swoim otoczeniu, a im bardziej synek okazuje miłość do swojej partnerki, tym bardziej chorują z zazdrości. Tak że próby pojednania nic by nie dały z prostego powodu - teściowa nie znosi autorki za sam fakt bycia kobietą.

I jeszcze słowo na temat dziecka. Pojawią się głosy w otoczeniu autorki, że rozbija rodzinę i tym samym robi dziecku krzywdę. Takie słowa będą przejawem manipulacji, chęci wywołania poczucia winy albo zwyczajnej niewiedzy o zachowaniu teściowej. Ale dziecko nie powinno, nie może dorastać w takiej atmosferze. Całe życie patrzyłam jak babka niszczy moją matkę i jej małżeństwo. Ta sytuacja bardzo mocno wpłynęła na dorosłe życie moje i rodzeństwa. Dlatego rozwodząc się, autorka ratuje nie tylko siebie, ale i swoje dziecko.

ano, potwierdzam raz jeszcze.

a moja mama była właśnie z tych, co przepraszają - przepraszała, wyciągała rękę pierwsza, była miła i uprzejma. nic to nie dało. jej sytuacja się nie zmieniła. a mój ojciec chyba tylko przez kilka lat dokładal sie do domowego budżetu - gdzieś pod koniec mojej podstawówki przestał zupełnie i zanosil całą wypłatę swojej matce...

a ja całe życie miałam pretensje do matki, że nie zostawiła jego i jego mamusi.

Widzisz, a ja nie. Dwie synowe mojej babki, ba - nawet córka, zawsze były tymi najgorszymi. Co by nie zrobiły, i tak było nie po jej myśli. Przeszkadzały jej, tak samo jak później przeszkadzały jej wnuki. Liczyła się tylko ona, pieniądze i jej podnóżki - dwaj słabi synowie (trzeciego oddała). Dla mojej babki dobroć zaczynała się i kończyła na pójściu do kościoła. Uśmiech był uśmiechem szyderstwa, gdy mój ojciec awanturował się z matką. Wierz mi, nic co dobre, nie robiło na niej wrażenia. Żyła 96 lat i jeszcze na rok przed śmiercią cieszyła się ze śmierci rodziców mojej mamy. Dlatego nie w każdym przypadku resocjalizacja jest możliwa. Owszem, można udawać, że oplucie spłynęło po mnie jak ciepły deszczyk. Można kłaść uszy po sobie i nadstawiać drugi policzek. Nie przeczę też, że dobroć i łagodność potrafią zdziałać cuda. Ale są też granice wytrzymałości i myślę, że Autorka swoje już dawno przekroczyła.

I to JEST owijanie gówna w papierek.... Bez urazy...
Ale skoro u Ciebie poskutkowało to mimo wszystko gratuluję.
Wiele zależy też od charakteru.
(bez odbioru)

Matka mojego byłego faceta była niemal identyczna! Szok Ale ona z kolei za ludzi wykształconych uważała tylko artystów (bo sama była śpiewaczką), a wszyscy inni to dla niej byli podludzie i zera. Lekarzy i inżynierów też uważała za zera, bo twierdziła, że lekarzem może być każdy głupi, wystarczy się nauczyć tylko, a taki artysta to jest ktoś bo musi mieć TALENT!

Najczęśćiej jest to właśnie brak męża.
Taka matka zaczyna traktować syna jak potencjalnego czy rzeczywistego partnera. Najczęściej bez seksu - to chyba jest zbyt wielkie tabu.
Ale poza tym reszta się zgadza.

Mój ojciec ma cztery siostry i jednego brata - jest najmłodszy. Jego ojciec zostawił babkę z całą gromadką dzieci - znaczy umarł tuż po wojnie.
Ona "upatrzyła" sobie najmłodsze dziecko jako namiastkę partnera i prała mu mózg tak, żeby nigdy od niej nie odszedł.
I udało jej się. Przykre, ale prawdziwe.

.

Cyngli inna relacja łączy matke z córką a inna teściową i synowa, nie da się tego porównywać. W pierwszym przypadku to rodzina a w drugim obce kobiety.

Moja siostra tez ma lepsze kontakty z teściową niz z nasza mamą. Im gorsza mama tym częściej synowa ma lepsze relacje z teściowa. Jednak wiem jedno, tesciowej zapamiętamy kazde slowo podczas gdy mamie wybaczy sie o wiele wiecej.

Nie zgodzę się z tym.
Jak matka Ci powie, że jesteś śmieciem to jej wybaczysz? Ja bym nie wybaczyła.
Gdyby teściowa powiedziała mi, że jestem śmieciem to bym to olała.

Jak mama mi cos powiedziała zlego to tak wybaczam, ale jak tesciowa mi powiedziała jeden tylko raz ze niepotrzebnie mamy drugie dziecko (przy wszystkich na rodzinnej imprezie, bylam w 5 miesiącu ciąży) a sama ma 7 dzieci to nie zapomne jej tego nigdy, gdyz rzeczywiście za tym ida czyny i wnuczki mlodszej prawie nie zna. Dla mnie bardziej niz slowa licza sie czyny.
Rozumiem autorkę gdyz sama bez męża w zaden sposób nie wygra z niechęcią tesciowej. Jesli on wybral mamusie co jest chore dla mnie to ona nic nie moze zrobic.
Napradwe latwiej wam ,,olac,,swoja mame niz teściowa? Nie wiem to ja mam inaczej, dla mamy dla bliskich mam wiecej zrozumienia niz dla obcych jaka jest dla mnie tesciowa. Poza tym mame mam tylko jedna a tesciowa moze nia przestać byc, np w wypadku rozwodu.

Nikt nie obiecywał że będzie przyjemnie i lekko

z drugiej strony, to jest motywacja, do zmian własnych
paradoksalnie z takich zdarzeń najwięcej wyciągam dla siebie

rzekomo paradoks, to prawda która staje na głowie żeby zwrócić na siebie uwagę

niestety jednym tych paradoksów potrzeba niewiele, innym nigdy nie starczy

jedną teściową/teścia pasuje notorycznie olewać, innych wystarczy kilka razy

to wszystko dla mnie i tak powinno się sprowadzać do "Rób innym to, co byś chciał, żeby tobie robili"&"Nie czyń innym tego, czego nie chcesz, by czynili tobie"

natomiast wersja rzeczywista/uproszczona zamyka się w  "Rób innym to, co byś chciał, "&"Nie czyń innym tego, czego nie chcesz":)

istnieje taki slogan "czytanie ze zrozumieniem" problem w tym że każdy ma to swoje własne "czytanie ze zrozumieniem" w życiu

To, że mama jest mamą niczego nie usprawiedliwia. Jeżeli nie jest w porządku, to nie traktowałabym ulgowo tylko dlatego, że to matka. Tak samo z teściową. Nie widzę różnicy. Albo ktoś jest ok, albo nie jest.
Ja moją mamę odcięłam od naszych spraw i nie dałam jej żadnej taryfy ulgowej "bo to mama". Mało opowiadam jej o naszych planach i decyzjach, bo zaczynała mieć jakieś ale, co mnie i męża zaczynało wpędzać w konflikty. Teściowa się nie miesza w nasze decyzje, mój mąż na to nie pozwala, więc jest ok.
Oczywiście nie mylić tego z tym, że mamy je gdzieś i ich nie słuchamy. Rad chętnie wysłuchamy, może nawet posłuchamy, ale i tak zrobimy tak jak sami uważamy. Małżeństwo to team, jeżeli jedna ze stron tego nie rozumie to jest kiepsko, jak u autorki.