Brak poczucia własnej wartości w małżeństwie - Netkobiety.pl

Nie, nie wyobrażam. Myślę o tym każdego dnia. Tłumaczę sobie, że to przejsciowe, w końcu ludziom nie zawsze się układa, a potrafią być ze sobą wiele lat. To dopiero rok, żal mi to skreślac. Tym bardziej, że dziecko to niemowlę, a ja bez pracy, wyląduję znów u rodziców i zostanę potepiona za swoje "życiowe wybory".

Powiedź, rozmawiałaś o tym z mężem?
Może wcale nie chodziło że brzydził się ciążowego brzuszka, tylko bał się że, podczas seksu, zrobi krzywdę Tobie albo dziecku. Niestety, ale mit że, seks w zaawansowanej ciąży jest zakazany, trzyma się mocno. Być może, wolał oglądać pornole, niż ryzykować, że coś Wam się stanie.
Myślę że, wielkość Twoich piersi męża nie zraża, raczej wyczuwa Twoje kompleksy i dlatego unika pieszczot. Wiesz, wielu facetom podobają się duże cyce innych kobiet, ale kochają małe cycusie swoich partnerek.
Głowa do góry, porozmawiaj o swoich obawach, może tylko Twoja wyobraźnia, płata Ci figle.

A pomyślałaś o tym że, gdy wychodzicie mąż woli ten czas poświęcić na bycie tylko we dwoje? Nie wie, co ma z Tobą robić, ponieważ za bardzo się przy nim spinasz. Teraz jako małżeństwo, rodzice, musicie się odnaleźć na nowo.
Gdy wychodzicie, rozluźnij się, problemy, troski, zostaw w domu, zachowuj się jak byś była z mężem na rance, flirtuj z nim, bądź rozluźniona w końcu, jesteś młodą, atrakcyjną kobietą. Wykorzystaj to.

Źle to ujęłam. Chodzi mi o sytuację,w której widzę jego kolegów, a on chce iść okrezna droga. Faktycznie, z tym,że jestem spieta masz racje. Ale jak mam wyluzowac gdy w głowie siedzą mi jego słowa (wolę wychodzić z kolegami,wstydze się ciebie)? Wiem,że źle robię, ale ciężko zmienić nastawienie,tym bardziej,że na szczera rozmowę z mężem nie mogę liczyć.

Powiem nieskromnie, ale moje ciało jest naprawdę okej. Widzę te spojrzenia facetów, komentarze. Więcej zainteresowania otrzymuje od obcych mężczyzn niż od męża. Dla niego liczy się te pare dziewczyn z okolicy,które są super szczupłe, mega opalone, maja super cycki i chodzą sama chyba wiesz w jakich ciuchach mówiłam mu,ze chce od niego odejść, ze źle się przy nim czuje to powiedzal, ze jestem pusta i zależy mi tylko na wyglądzie. Serio? On chyba jednak jest idiotą. Odejde od niego i co powiem? Zostałam na własne życzenie samotna matka,bo mąż zachwyca się innymi? Nikt z rodziny mnie nie zrozumie. Porażka.

Analizowałam juz nie raz i... wychodzi całkiem nieźle. Ale na samą myśl o tym, że będzie mi robił na złość, afiszowal się z tymi swoimi laleczkami... Wrrrr. Myślę, że nie będę jeszcze podejmować żadnych dzialan, zobaczymy jak przetrwamy wakacje. Jeżeli będzie tak jak w poprzednie- ja sama w domu,a on życie z kolegami to się pożegnamy. Dziękuję Ci bardzo,potrzebowałam takich słów.  Chwilami zaczynałam myśleć, że to może ja mam coś z głową.

Już raz, ale będąc w ciąży, opuściłam mieszkanie. Dużo myslal, później przepraszał, jakiś czas było super, niestety nie trwało to długo. Jeżeli poproszę go o szczerą rozmowę to  ze mną porozmawia. Ale powie, że on się tak zachowuje przeze mnie. A jaK się zbuntuję i powiem, że chcę się rozstac (tak jak pare dni temu)to stwiedzi żebym robiła jak uważam i ogólnie ma to gdzieś. Bo wie,że i tak nie odejdę.

Dziękuję bardzo!

Przyznam, że trochę się zagotowałam czytając to o czym piszesz. "Pustakiem" jest z pewnością Twój mąż.
Wstydzi się Ciebie? to okropne. Zadałaś mu pytanie, dlaczego, co jest takiego w Tobie czego on się wstydzi?
To, że domyślasz się o co chodzi, że nie wyglądasz tak, jak te plastikowe lale, które zapewne towarzyszą jemu i jego kumplom na imprezach, to jedno, ale daj mu szansę żeby to sam wyartykułował.
Zastanawiam się w jakim wieku jest Twój mąż i od jak dawna ma to towarzystwo. Bo jeżeli od dawna, to dlaczego związał się z Tobą, jeśli wstydzi się Ciebie przed kolegami, od kiedy zmieniły mu się priorytety?
Klauda L, niestety, ale cała sytuacja nie wygląda dobrze, co innego wyjście z kolegami na piwo, czy piłkę, a co innego ciągłe balangi w towarzystwie dziuń.
Zdrada jest tylko kwestią czasu, o ile już sobie nie dogadza, chociażby po to, żeby zaimponować kolegom.
Z drugiej strony, wyobrażam sobie, jaki musi być dla Ciebie upokarzający seks z nim, gdy on patrzy na Ciebie z wyraźną niechęcią, gdy dodać do tego brak zainteresowania Tobą, rodziną, to już całkowita porażka.

To dobry pomysł, ale nie odwlekaj w czasie i nie czekaj na cud. Trafił Ci się głupi, niedojrzały pustak.
Może za kilka lat zrozumie jakim był idiotą i co stracił, teraz raczej nie rokuje pozytywnie.

No tak, samiec alfa od siedmiu boleści. Zanim podejmiesz ostateczną decyzję, co z pewnością nie jest dla Ciebie łatwe, obarczaj go opieką nad dzieckiem, a w tym czasie wyjdź pojeździć na rowerze, idź z kijkami, albo na fitnes itd, a przede wszystkim spróbuj odnowić znajomości. Pomyśl też, czy nie zapisać się na jakieś zajęcia popołudniowe (zależy w jakich godzinach on pracuje), niekoniecznie związane z aktywnością fizyczną, gdzie miałabyś kontakt z ludźmi i mogła realizować swoje zainteresowania, czy np. uzupełnić wykształcenie.
Nie daj zamknąć się w domu, nie jesteś jego niewolnicą. On jest tak samo rodzicem jak Ty i też ma obowiązki wobec własnego dziecka, krzywdy mu nie zrobi.
Rozumiem, że cała ta sytuacja jest dla Ciebie przykra, ale spróbuj się nieco zdystansować, zacznij żyć dla siebie.
Nie chodzi o to, żeby odgrywać się na nim i cokolwiek mu udowadniać, ale o to, żeby odbudować poczucie własnej wartości, nie uzależniać go od niego i jego postawy,  i czerpać radość z własnych dokonań.
Dystansując i realizując się indywidualnie, nie oznacza, że masz rezygnować z rozmów z nim o przyszłości Waszego małżeństwa.
Nie żebrz jednak o łaskę wspólnego wyjścia, daj mu pole do popisu, a może nawet odmów wyjścia (gdyby przypadkiem zaproponował), bo np. wstydzisz się pokazać "na mieście" z mężem, który adoruje wszystkie okoliczne plastiki?
Nie skorzysta, będzie chciał utrzymać stan aktualny, wtedy Ty podejmiesz decyzję co dalej.
Jeszcze jedno; masz co prawda małe dziecko, ale zacznij już rozglądać się za pracą, musisz się usamodzielnić.

O kurde współczuję

Kochana, całkowicie się z Tobą zgadzam, ale wiesz w czym tkwi problem? On uwaza, że jest super mężem i ojcem. I tak też uważa wiele osób. Stwarza pozory. A później mówi mi, że to moje wymysły, że za dużo oczekuje. Ze powinnam się cieszyć, ze ode mnie nie odszedł, ze nie olewa dziecka, nie zdradza mnie. Do niego nie dociera, że sa faceci, dla których rodzina ponad wszystko. Pomogs żonie w obowiązkach domowych, dzieckiem się bez problemu zajma, zadbaja o żonę. I to wszystko z miłości, nie obowiązku. Nie traktuje mnie poważnie gdy mówię że odejde. Uważa, ze mam za duże oczekiwania od faceta. Co najgorsze moi rodzice chcą żebym mimo wszystko z nim była, żebym nie została sama z dzieckiem, bo zostaną mi same alimenty i zero pomocy z jego strony. Także zero wsparcia... będę potepiona, będą mówili mi cały czas że mam to na własne życzenie.

Klaudia wychowywać samej dziecko jest ciężko owszem , ale jest to czasem lepsze niż przy takim kimś jak ten Twój men .. też wychowywałam dziecko sama uwierz dasz sobie rade .

On twierdzi że przesadza że wymyślasz - okey jego zdanie.
Ty twierdzi że nie odpowiada Ci taki związek właśnie i co zamierzasz ? Odejść podać go o alimenty i zacząć żyć z dzieckiem na własną ręke odbudować swoje piczucie wartości i godności czyyyy zostajesz przy nim i bd marudzić że źle itd

Wiesz czemu On taki jest ? Bo doskonale wie że może z Tobą robić co chce . Może robić co mu się podoba bo Ty nie masz swojego zdania  swojego przekonania . On Ci powie że wymyślasz Ty skulisz się i będzie tak jak było On to wie i po co ma cokolwiek zmieniać ? Przecierz to takie wygodne

Brutalne ale niestety tak odbieram Twoją osobę .. Czas na zmiany czy nie ?

Klaudia, nie strasz go więcej odejściem, bo na ten moment są to groźby bez pokrycia i on o tym wie.
Uważam, że gdy powiedział Ci prosto w twarz, że się Ciebie wstydzi, należało go przycisnąć, żeby rozwinął swoją myśl. To, co powiedział, było ciosem poniżej pasa, mało tego, nie były to słowa wypowiedziane w złości, a on swoim zachowaniem faktycznie udowadnia, że tak jest. Do tego " Ze powinnam się cieszyć, ze ode mnie nie odszedł" !
Pozwoliłaś zamieść sprawę pod dywan i jest jak jest, on Cię tresuje i dobrze mu idzie.
Nie wiem, gdzie mieszkasz, ale poszukaj darmowej porady psychologicznej dla par. Nie musisz mu tymczasem o tym mówić, bo z funduszu i tak będziesz czekała w długiej kolejce.
Gdy termin będzie bliski, powiedz mu o tym, sprowokuj rozmowę, powiedz jak czujesz się w związku mając świadomość, że mąż wstydzi się Ciebie, gdy widzisz z jaką niechęcią patrzy na Ciebie, co czujesz w kontaktach intymnych. Taki związek nie ma sensu, jeśli on nie zechce pójść, pójdziesz sama (żeby nie było, że działasz pochopnie i nie podjęłaś próby ratowania małżeństwa), bo w takiej postaci jak jest teraz, po prostu zniszczysz sobie życie.
W kontaktach, ze znajomymi, nie skarż się, jeśli nie masz wsparcia, niektórzy ludzie niestety mają satysfakcję z tego, gdy innym źle się dzieje.
Podejrzewam, że jesteś bardzo młoda osoba i w takim też wieku masz koleżanki. Dla niektórych młodych dziewcząt, niestety złapanie chłopa i urodzenie dziecka, to szczyt marzeń i ambicji. Dlatego pewnie nie rozumieją Twoich problemów.
Nie wiem w jakim jesteś wieku, jakie masz wykształcenie, czy kiedykolwiek pracowałaś, pamiętaj jednak, że jesteś młoda i wszystko przed Tobą.
Z pewnością nie będzie łatwo, ale chcąc stanąć na własnych nogach, musisz przygotować się na ciężką pracę i wiele wyrzeczeń w najbliższym czasie.
W przeciwnym razie, nie podejmując walki o siebie, zostaniesz na długi czas niewolnicą własnego męża, dla którego nie jesteś spełnieniem marzeń, czego nawet nie ukrywa.
W takiej sytuacji jak obecna, możesz spodziewać się wszystkiego, chociażby tego, że trafi go strzała amora i odejdzie do jakiejś dziuni, której nie będzie musiał się wstydzić.
Życie z takim facetem, to jak życie na beczce prochu.
Pisząc o pracy, nie miałam na myśli tego, żebyś podejmowała takową już teraz, dziecko jest jeszcze za małe, żeby powierzać je komuś, ale z praca u nas ciężko, więc szukaj informacji, zorientuj się jakie masz możliwości za np. kilka m-cy.
Piszesz, że wychodzicie, co drugi dzień na spacer, jak on się wtedy zachowuje, rozmawiacie, jest miło, czy odczuwasz, że robi łaskę, czujesz napięcie swoje i jego (żeby go kumple nie zobaczyli)? Czy planujecie wspólny wyjazd na wakacje?
Mimo wszystko, spróbuj wychodzić z domu, zostawiając mu dziecko, idź do koleżanki, albo pobiegać i nie czekaj na jego zgodę.
Musisz mieć konkretny plan, co zamierzasz, jakie kroki podejmiesz gdy nic się nie zmieni.
Wtedy dopiero porozmawiasz z rodzicami, przedstawisz całą sytuacje, poprosisz o pomoc, ale wtedy musisz mieć już namierzoną pracę.
Przykre, że rodzice Cię nie wspierają. Być może obawiają się, że będą Cię mieli na utrzymaniu, a teraz cieszą się, że "pozbyli się" Ciebie i oczekują, że masz pić piwo, którego sobie naważyłaś. Jednak są Twoją najbliższą rodziną i w kryzysie nie odwrócą się od Ciebie. Gadaniem ludzkim się nie przejmuj, ale musisz wziąć sprawy w swoje ręce, lub zostać tam gdzie jesteś i pozwalać się upokarzać - masz wybór.

Zgadzam się. Facet zachowuje się jak znudzony 15 latek, a nie dorosły człowiek. Jeżeli nadal będzie się tak zachowywał, to moim zdaniem zdecydowanie nie dorósł do poważnego związku, najwyżej do zmieniania partnerek, ciągle inna, bo każda mu się w końcu znudzi... Jak jest miłość, to nie ma obrzydzenia ani odtrącenia, bo zachodzą zmiany w ciele, bo piersi są małe, bo trzeba być płytkim człowiekiem, żeby tylko na tej podstawie oceniać kobietę. Na razie powiedz mu o tym co czujesz, że przecież wiedział, że ciało się zmienia, a i jego nie będzie zawsze takie same. Rok po ślubie to tak mało czasu, że tym bardziej powinniście cieszyć się sobą. Aż strach, że tak wiele jest niedojrzałych dorosłych ludzi. Jeżeli jednak Wam się nie uda, to nie martw się. Możesz być szczęśliwa, nie pozwól, by zniszczył Twoją wiarę w siebie.

Wiem, dokladnie tego mi brakuje. Dlugo tak nie robiłam. Ale pamiętam jego spojrzenie, czułam, że jest zazdrosny. Dzwonił do mnie kilka razy, dopytywal. Najwyższy czas to powtórzyć

Bardzo dobrze, że w końcu zatrzymałaś się i "tupnęłaś" nogą.
Ciągle trzymam kciuki!

Niestety obawiam się że Wasze "małymi kroczkami" się nie spełni. Twój mąż wyznaje zbyt wielki kult ciała. A Ty będziesz się starzeć - czy tego chcesz czy nie.
Twoja historia jest po prostu straszna. A najgorsze jest to, że WIEDZIAŁAŚ kogo sobie bierzesz (pustaka który lubi wielkie balony na chudym ciele, mega opaleniznę i ubiór dziwki) a i tak się zdecydowałaś. Niestety, ale masz sporo, sporo winy w tym. Myślałaś że go zmienisz, ale tacy faceci się nie zmieniają.

Tak, wiedziałam co go kręci, ale na początku naszego związku nie dał mi ani razu do zrozumienia, że mu się nie podobam. Byłam szczęśliwa jak nigdy. Tworzylismy fajna parę, spędziliśmy caly wolny czas że sobą. Dopiero później, chyba od momentu kiedy zaszłam w ciążę wszystko się zmieniło. Gdyby było tak od początku nie miałabym takiego problemu jak teraz, bo od razu kopnelabym go w tylek.