Bolesna zdrada emocjonalna - Netkobiety.pl

Witaj Talerzyk,

Masz dużo racji pisząc o miodowym miesiącu. Powroty to bardzo często intensyfikacja emocji i zachowań. Niektórzy z tego powodu inicjują "rozstania", aby móc się zejść i od nowa przeżywać intensywność. Zatem jeśli dla Ciebie PODSTAWĄ intymnej, miłosnej relacji jest intensywność doznań, emocji i zachowań, to za jakiś czas możesz być rozczarowana. Ale jeżeli bardziej niż na ciągłej ekscytacji w związku zależy Tobie na wzajemności i wymianie emocjonalnej, pogodnym spokoju, poczuciu autentycznej bliskości, trosce i dbałości, poczuciu bezpieczeństwa, to przed Tobą/Wami kolejny etap. Zaczniecie zupełnie nowy rozdział.
Wierzę w Twoją mądrość i moc

Wiem o czym piszesz
Przecież sama czytając podobne stwierdzenia trochę wcześniej, puknęłabyś się w czoło Ja też A dzisiaj po prostu wiem, że PO zdradzie związek MOŻE być głębszy, bliższy niż PRZED i mam głęboko w...poważaniu, co sobie myślą na ten temat inni

Tak sobie myślę, że mój związek rozwija się i zmienia w dużej mierze wynika z tego, że my się zmieniamy i rozwijamy, że dzięki temu jesteśmy siebie ciekawi.
Kiedyś w moim wątku ET napisał:

Ponad rok czasu od powyższego wpisu potrzebowałam, aby zdecydować się i odnaleźć instytucję, która jeszcze i wciąż od kilkudziesięciu lat prowadzi "treningi", "encounter group". Tych kilka dni wśród początkowo obcych ludzi, kiedy jesteś po prostu sobą, rezygnujesz z podtrzymywania EGO, zanurzasz się w sobie, autentycznych emocjach swoich i innych ludzi, to z niczym nieporównywalne doświadczenie. Z jednej strony - trudne i wymagające, z drugiej - bardzo cenne oraz poszerzające perspektywę mocniej i szybciej niż czasami długotrwała terapia. To doświadczenie i uczciwy feedback, który otrzymałam od innych, pozwoliły mi na odkrycie w sobie tej części mnie, którą skutecznie wypierałam już od dzieciństwa. Polecam. Dzisiaj, chociaż zintegrowałam tę część siebie, to jeszcze wciąż ją eksploruję. Jednak o wiele lepiej rozumiem swoje wcześniejsze zachowania i wybory. Przestałam się dziwić sama sobie
Pozdrawiam Talerzyk

Bałwan.

No, ale silna z Ciebie kobieta. Kto jak nie Ty .

Zauważam właśnie, że powoli staje się bardziej aktywna na forum. Nie w swoim temacie . Niedługo pewno zajrzę i tam. Formalnie nie jestem rozwiedziona, ale tak naprawdę "tamto" małżeństwo już pożegnałam więc może umownie może to być i mój wątek .

Tak . Ja już jestem - w tej bitwie - niczym Gajusz Juliusz pod Alezją ;D.

Przyszłość ja zdecydowanie stawiam w związku na bliskość, bezpieczeństwo i pewność. Pobudzenie emocjonalne sprawdza się u mnie tylko w jednym miejscu .
I też uważam, że dzięki rozwojowi, zmianom jakie zaszły w nas, zachodzą i może jeszcze zajdą w ogóle mamy szansę na nowy związek. Gdyby nie to pewno za jakiś czas wrócilibyśmy do punktu wyjścia. A tak jest spora szansa na sukces ;D.

O encounter group, grupach otwarcia słyszę pierwszy raz. Ale przyda mi się pewno. Zdarza mi się jeszcze, że się sobie dziwię . Poczytam na pewno i może i ja się zdecyduję.

Kasia-Kicia podziwiam Cię, że przeczytałaś to wszystko . Również i Tobie życzę powodzenia i trzymam za Was kciuki. Trochę zapoznałam się z Twoim wątkiem, ale przyznaję, że nie przeczytałam wszystkiego. Nadrobię. Nie daj się i walcz o siebie. Jeśli masz poczucie, że Twój mąż zasługuje na szansę to mu ją daj i czekaj. Możesz wiele zyskać, a jeśli stracisz to cóż - tylko czas. Nic więcej przecież.  Nie dziwię Ci się w ogóle, że szukasz odpowiedzi na swoje pytania. Też szukałam, choć wiele osób radziło mi zaakceptować fakty i żyć. I między innymi to dało mi spokój. To, że wiem. Że umiem odpowiedzieć na wszystkie nurtujące mnie pytania. A ludzie mogą nam się dziwić, nie rozumieć nas, potępiać i myśleć sobie co tam tylko chcą. Po mnie to spływa. To, że postąpili inaczej nie dowodzi, że my robimy źle.  Tylko dziwię się, że jest tylu ludzi przekonanych o swojej nieomylności .

Ja wiem od 4 miesięcy. Dowiedziałam się przypadkiem, kiedy relacja mojego męża z jego Panną nabierała już "dobrego" tempa. Przez ten cały czas przerabiam zdradę. Przechodziłam różne etapy. Nie wiem, czy jeszcze coś mnie czeka. Na razie mój ostatni wpis na moim wątku odzwierciedla dokładnie mój obecny stan. Oby trwał .

Tony musisz zdecydowanie nadrobić wątek . Mój mąż przyznał się do zdrady i do wielu faktów więcej, które w początkowej fazie tak doskonale ukrywał. Zdradził mnie i tego w wątpliwość poddać nie można. Nie było to tylko pisanie. Było całowanie, były spotkania i regularne kontakty telefoniczne. To nie była zwykła koleżanka. Ona wręcz mówiła o nim "mój kochanek". On dążył do seksu. Nie stało się, bo kochanka mojego męża "nie była JESZCZE  gotowa, by oddać się cała" (jej słowa).

To, że On z Nią pisał to ja wiedziałam (zanim ich "relacja nabrała rumieńców"). I nie robiłam problemów. Światło ostrzegawcze zapaliło mi się jak zaczął to kasować. A potem rzeczy zadziały już się "same" i wszystko wypłynęło na światło dzienne. Choć pewno moja czujność sprawiła, że wydało się tak szybko.

Taktyka, że to było tylko pisanie została przez niego obrana i forsowana do momentu, kiedy wypłynęły jeszcze inne kwiatuszki. Potem poszło dość szybko. Zrozumiał, że wszystko się sypie i już raczej ukrywać prawdy się nie da i nastąpiła "spowiedź delikwenta" . Dość bolesna, ale nie na tyle, by mnie dobić .  Oczywiście nie stała się sama, bo mąż zrozumiał, że trzeba mi wyjawić wszystko. Nie. Została "nakazana" przez psychologa, do którego mój maż poszedł z nadzieją, że usłyszy,że prawda nie jest mi potrzebna i żeby mi jej nie mówił, bo i po co. Na szczęście Pani psycholog jasno nakreśliła mu zasady tworzenia nowego związku ze mną .

Pozdrawiam Cię.

PS. Mówisz, że nie zdawał sobie sprawy = ty pewno też tłumaczysz, że sprawy sobie nie zdawałeś, więc zadam Ci tylko jedno pytanie: Czy gdyby zachowała się tak Twoja żona, tj. robiła wszystko to co Ty z Panną - tzn. tylko pisała z obcym mężczyzną o tym wszystkim o czy pisałeś Ty z nią, również nie miałbyś jej tego za złe? Nie widziałbyś s tym niczego złego? Niczego?

Ja tam kieruję się w życiu prostymi zasadami, jedną z nich jest m.in "nie czyń drugiemu....". Jeśli moim zdaniem coś godzi we mnie, coś sprawiłoby mi przykrość/ból, to nie robię tego innym ludziom.

Pozdrawiam i życzę powodzenia.

Tu na forum jest pełno kobiet po przejściach. I nie tylko kobiet. Ludzie piszą z doświadczenia, dlatego te porady są takie cenne . Warto analizować wszystko. Czasami widać, że jeszcze nie uprali się oni sami ze sobą, że jeszcze emocje biorą górę. Dużo jest też postów oceniających, krytykujących i postów, których autorzy uważają, że znają całą prawdę na Twój temat (moi ulubieńcy) . Ale powiem Ci, że i one były mi potrzebne. Jak przyjmiesz to co jest w nich napisane i odniesiesz się to tego bez zaprzeczania z góry, że tak nie jest, to tym bardziej potem jesteś pewien swojego zdania. Ja tak mam przynajmniej.
Czytając, jeśli Ci się uda doczytać , zobaczysz, że często dochodzę po czasie do wniosków, które były mi podsuwane "na tacy" zaraz na początku. Ja chyba jednak nie lubię "gotowców" i wolę sama sobie dojść do swoich "mądrości" . W ciemno nie biorę nic .

Zdrada to cholernie trudny temat. Nie ma historii "wypisz wymaluj" takich samych, nie ma więc złotej recepty na wyjście z tej traumy. Tu potrzebna jest własna determinacja i dużo, dużo czasu.

Broń Boże nie oceniam Ciebie. Każdy człowiek popełnia błędy. Sztuką jest się do nich przyznać, wziąć za nie odpowiedzialność i więcej tych samych nie popełniać.

Nie wiem dlaczego faceci zdradzają, niektórzy tak po prostu mają ale na pewno facetem tego typu nie jest mąż autorki tego wątku. Tacy faceci nie czekają 15 lat żeby zdradzić żonę, oni zdradzają od początku a nie rzadko przed ślubem również.
Jeżeli chodzi o mnie to jest trochę inaczej, przede wszystkim my faceci inaczej pojmujemy pojęcie zdrady.
Do zdrady dochodzi wtedy kiedy mówimy o seksie - nie ma seksu nie ma zdrady (takie jest rozumowanie faceta).
Jeżeli chcesz wiedzieć dlaczego ja "zdradziłem" to jak przeczytasz to do czego podam Ci link to może choć trochę zrozumiesz, a jak nie to pytaj.
(w tym miejscu miał być link, ale nie mogę go wkleić bo jestem "nowym użytkownikiem" nie bardzo rozumiem ale nie pomogę w tej chwili.)

Pozdrawiam

Dzień dobry Aniaa34

Nie rozumiem dlaczego w taki agresywny sposób zareagowałaś na moje wypowiedzi? Od razu przypomniało mi się stare powiedzenie którego często używała moja nauczycielka jeszcze w szkole podstawowej  "uderz w stół, a nożyce się odezwą"

Postaram się jednak odpowiedzieć na liczne ? z Twojej wypowiedzi.

Masz rację - na 100% pewna jest tylko śmierć.
W moim przekonani i chyba 99% facetów ja nie zdradziłem żony - nie spałem z tą kobietą i nie spotykałem się z nią. Spotkałem się z nią tylko raz i jedynym kontaktem fizycznym jaki miałem z nią było podanie dłoni na odwidzenia.
Żeby było jasne, nie uważam że nic takiego się nie stało i nie wyłączyła mi się moralność (jak Ty to określasz). Ale nie oceniaj bo nie wiesz co mnie do tego skłoniło, w przeciwieństwie do męża autorki tego wątku ja wiem dlaczego to zrobiłem.
Nie usprawiedliwiam żadnej zdrady, chciałem tylko powiedzieć że mąż talerzyka nie jest typem faceta który skacze z kwiatka na kwiatek.
A co do tych bzdur - widzę że zwróciłaś uwagę że wziąłem to słowo w " " licząc na inteligencję osób które to czytają.
Ale widzę że w odniesieniu do niektórych osób na tym forum wyraz inteligencja też powinienem wziąć w " " .

Pozdrawiam

Zgadzam się z Tobą, ale moja zona wolała zamknąć się w sobie i odsunąć mnie na bok. Wielokrotnie prosiłem abyśmy coś zrobili, poszukali pomocy bo oddalamy się od siebie i nasze małżeństwo się rozpadnie - nie chciała.

Tony Ania ma rację jeśli chodzi o te zapewnienia. Zresztą ja ich nie potrzebuję. Sam rozumiesz, jak teraz do nich podchodzę .

Gdybym nie wierzyła w niego i nas to nie pchałabym się w związek z nim po raz drugi. Ale widzisz ja już nie podchodzę do nas tak jak kiedyś. Zresztą nic już nie jest jak kiedyś. I mam nadzieję, że nigdy do tego nie wrócę. Mój mąż jest dla mnie ważny, ale nie najważniejszy. Dam sobie radę bez niego w razie czego. Liczę się ja. Dookoła mnie jest duuuuuuuża przestrzeń i dopiero potem jest On. Dlatego On mi już nie zagraża .

Mea123 witaj.

Tony
Wpisz podany powyżej adres w wyszukiwarce. Nowi użytkownicy nie mogą dodawać linków.

Podejrzewam, że gdyby nie zdrada mojego męża, nie zaczęłabym patrzeć na swoje małżeństwo inaczej. Dalej tkwiłabym w tym kokonie i mimo tego że wiele rzeczy mi nie odpowiadało, to godziłabym się na nie w przekonaniu,  że tak musi być.  A już napewno nie zobaczyłabym w tym wszystkim siebie, tak jak widzę teraz. To smutne, ale jest to korzyść z całej tej sytuacji i tego będę się trzymać, bez względu na to co będzie dalej z moim małżeństwem.

Niektórzy faceci uważają, że wieloletni fizyczny kontakt z kochanką to nie zdrada, pójście do prostytutki to nie zdrada. No bo przecież kochaja tylko żonę, a tamta tylko bzyka.

Nie mam zdrady na koncie, ani żadnego innego kontaktu z innym facetem, które mogłoby być uznane za oszukiwanie małżonka. W przeciwieństwie do ciebie.

Czyli kontakty z inna kobietą były twoja terapią czy raczej żona oddaliła się od ciebie, bo się czegoś domyśliła? A może uważasz, że twoje zainteresowanie inną kobietą to wina twojej żony, bo się zamknęła w sobie?

Do tależ123 i Mea123
Witam.
Może uda Wam się jakoś wkleić ten link poniżej i przeczytajcie to może choć trochę uda Wam się zrozumieć dlaczego może dojść do zdrady.
Po www powinna być kropka

www kryzys.org/viewtopic.php?t=12782

Dzięki. Kiedyś, z czystej ciekawości, zajrzę.

Tony widzisz ja wiem dlaczego mój mąż zdradził. On tez wie. Odpowiedź jest prosta: zdradził mnie bo chciał. Chciał spróbować seksu z inną kobietą. Chciał sprawdzić się jako kochanek. Chciał usłyszeć od innej, że jest dobry w łóżku (i tu tak sobie myślę - mój mąż, człowiek z tak niskim poczuciem własnej wartości, podatny na opinie innych ludzi, chciał usłyszeć, że jest dobry i podbudować tym swoje ego. Dlaczego nie wziął pod uwagę, że może usłyszeć, że taki dobry jednak nie jest? ...). Chciał i już. Mimo że w domu seksu miał pod dostatkiem. Mimo że w sypialni miał co chciał. Mimo, że nie jestem typem osoby czepialskiej się, fochającej, zrzędzącej i marudzącej (no, może czasami troszeczkę). Zdradził mimo to. Jednego nie mogłam mu dać - rozumiesz: ciało mam to samo od lat.
Ale nawet gdybym była taka jak opisałam wyżej to oczekiwałabym raczej od męża szczerości, rozmowy, próby wyjaśnienia mi swoich potrzeb, żebym mogła zdecydować, czy mogę mu dać to czego ode mnie oczekuje. Chciałabym szczerości, uczciwości, lojalności a nie pójścia na skróty. Chciałabym by mąż dał mi możliwość zdecydowania. Wtedy może łatwiej byłoby mi przełknąć jego wybór...

EDIT: kluczowe w tym wszystkim jest chyba stwierdzenie "chciałabym/oczekiwałabym..."

Wiesz co Pani psycholog powiedziała jak poznała motywy, które pchnęły mojego męża do zdrady? Jedno zdanie: "szkoda, że nie dopiął Pan swego, że tego seksu z kochanką nie było". Wiesz dlaczego? Ja wiem. Mój mąż nie wiedział. Nie zrozumiał. Teraz wie. Dużo czasu poświęciłam, żeby do niego dotarło.
I dlatego ja tak bardzo bałam się powtórki. Dlatego nalegałam by i On zrozumiał co nim kierowało tak naprawdę. Pytałam dlaczego wybrał akurat ją a nie każdą inną napaloną koleżankę? Co Ona miała takiego, czego nie miały inne? Co tak naprawdę miała mu dać? Czy mu to dała? Co zyskał zdradzając? Czy żałuje (nie mnie, nas, ale tej ich relacji)? Czy żałuje, że się wydało?Czy ja mogę mu dać to, co miała mu dać Ona? Czy On w ogóle chce dostać to ode mnie? itp. 
Próbuję teraz by mój mąż zrozumiał, że to On decyduje o sobie. Że on jest panem swojego losu. Że to jakie mam o nim zdanie ja, sąsiadka, czy kolega nie ma znaczenia, bo tak naprawdę On zna swoją wartość. On kieruje sam sobą, podejmuje decyzje, nadaje kolory swojemu życiu. Nie otoczenie a On sam. Jest autonomią, jak każdy. Ma wolną wolę. Jest decyzyjny, dokonuje wyborów. One nie "stają się" same.

Moje małżeństwo nie było idealne Tony. Ale mieściło się w tym, co ludzie uważają za normę. Było OK. Wtedy tak mi się wydawało. A jednak dziś wiem, że nie było. Było tak jak pisała Przyszłość - był autopilot. Owczy pęd...Niby, pozornie dobrze, a jednak cholernie bardzo nie tak...

I na koniec Tony to nie zachowanie żony pchnęło Cię w tą relację z inną kobietą. To nie jej zamknięcie. To była tylko i wyłącznie Twoja decyzja. Sam sobą sterujesz. Sam sobą.

W zdradzie nie boli sam akt seksualny z inną, fizyczność a właśnie ten brak zrozumienia dla drugiej osoby (momentu, w którym podejmując decyzję zastanowisz się co na to Twój mąż/żona. Albo chociaż -wersja dla lżejszych egoistów- jakbym ja poczuł się gdyby on/ona zrobili mi coś podobnego). Brak szacunku dla cudzych uczuć... Zwyczajnie Tony najbardziej boli perfidne kłamstwo.

odp: Bolesna zdrada emocjonalna
Chciałabym podzielić się z Tobą swoimi doświadczeniami bo są one identyczne. Doświadczenia to może za dużo powiedziane bo sprawa jest naprawdę b. świeża- bo wszystko wyszło na jaw po 4.09.2016. Myślę że jetem w dokładnie takim samym stanie jak Ty. Żal poniżenie szok nie wiem co jeszcze. Jestem 14 lat po ślubie poznaliśmy się w Warszawie rok po ślubie przenieśliśmy się do domu moich rodziców.2 dzieci 12 i 9 lat. Pracowaliśmy początkowo oboje w miejscu zamieszkania po 7 latach mąż wrócił do W-wy bo tu stracił pracę.Po pojawieniu się dziecka a później dzieci , mój mąż też wychodził na spotkania integracyjne(pracuje głównie z kobietami)chociaż początkowo prosiłam żeby nie szedł że mi przykro, razem wychodziliśmy bardzo rzadko-przeważnie do znajomych może jakieś kino.Jak pojechaliśmy na wesele do jego kuzyna to ja zostałam pilnować dzieci przed salą weselną a on czmychną ze swoją mamusią na tańce.Na weselu swojej siostry został starszym i ja znowu sama z dziećmi nie interesował się w ogóle co się z nami dzieje. W roczek naszego 2 go syna jak miałam kolkę nerkową to nie chciał zawieźć mnie do szpitala- bo jak rodzinę zostawi.itd. A ja zawsze tylko zapatrzona w niego wierząca mu i ufająca nawet po tym wszystkim kochająca dalej.Próbowałam rozmawiać z nim ale zawsze powtarzał że robię sztuczny problem albo że powinnam do specjalisty iść bo coś ze mną nie tak i że nie dorosłam do pewnych sytuacji. Nigdy nie poczuwał się do żadnej winy, do tego że coś zrobił nie tak. Oczywiście kochał nas dbał o dom, rodzinę- przez telefon, bo ile można czasu poświęcić rodzinie pracując od zawsze na 2 etaty. 03.09 pojechał na grilla do kolegi-pytał mnie oczywiście o zgodę-bardziej w formie informacji bo przecież tak czy siak pojechałby-zawsze robił co uważał za stosowne-ale tak żeby jemu było dobrze. Nie interesowało go że dziecko ma regaty w niedzielę-bo w niedzielę to on musiał iść do pracy(pracujemy w systemie zmianowym)-na imprezę żeby iść dało by się zamienić- ale na regaty po co?- przecież praca jest najważniejsza.
Tu mi się już ulało. Zresztą już od sierpnia było coś nie tak z nim, to nie był on. Nie wiem jak wpadłam na pomysł sprawdzenia bilingów- nigdy tego nie robiłam i brzydziłam się tym. przeżyłam szok jak zobaczyłam przez całą stronę rządkiem jeden numer pod który szły sms-y prawie każdego dnia w czerwcu, lipcu, sierpniu po 15, 20, 40szt. Zrozumiałam dlaczego tak chętnie opłacał chłopcom obozy i kolonie żeby nie siedzieli w domu-"no bo my dziubeczku w tym roku raczej nigdzie nie pojedziemy "-bo i za co?
Sms-y to nie wszystka znalazłam ją na Fb zdjęcie, wpis mojego męża "ŚLICZNA JESTEŚ"-chodziłam tydzień jak zombi zanim zebrałam się na jakąkolwiek rozmowę. Zamykam oczy i widzę jej rozpromienioną twarz uśmiechniętą szczęśliwą-to na zdjęciu z lipca  (a w kwietniu jeszcze starszą  spłakaną-wyglądającą jak zbity pies- jak ja teraz)
Rozmawiałam z nim, początkowo nie przyznał się twierdził że nie wie co to za nr tel. Ale jak mu powiedziałam że wiem odpuścił. Twierdzi że to koleżanka z pracy,że dobrze im się rozmawia, że złapali dobry kontakt. Przyznał się że zaczął uciekać w pracę bo ja byłam oschła i nie zależało mi-faktycznie wiecznie zmęczona domem pracą dziećmi nie dbałam o nasze emocje a kiedy za nim tęskniłam to akurat go nie było-bo praca. Ja też czułam się samotna zaniedbana-tyle że prawie od początku małżeństwa.
Teraz też myślę że on się po prostu zakochał zauroczył-nie chce ze mną rozmawiać na ten temat łapie focha i wychodzi. Mówiłam mu że jak chce rozwiać moje obawy to niech pozna mnie z koleżankami z nią.  Spytałam go kto to jest Panna, mężatka, rozwódka, przez zaciśnięte zęby wycedził że mężatka ale ja mu nie wierzę.
"Mąż błaga o wybaczenie, płacze, mówi, że kocha mnie nad życie i nie chce beze mnie żyć."-chociaż i aż tyle! Mój omija temat szerokim łukiem, kreuje się na niewinnego. Twierdzi że mnie nigdy nie zdradził.
wszystkie towarzyszące tej sprawie uczucia jakie opisałaś i jak je nazwałaś uświadomiły mi że tak samo czuję-nazwałaś je po imieniu.

Talerz,

Uwielbiam czytać to, co piszesz.
Serce mi rośnie! Taka hypercardia z radości, że istnieją Osoby takie jak Ty ; -)))
Krążę więc, serdecznymi myślami nad Tobą i Twoim życiem.
Powodzenia we wszystkim!
https://youtu.be/KpRIEQuFv98

Chyba nie dasz rady złapać ich w siatkę, Talerz ; -)
To monarchy. Całe roje. Po kilka tysięcy sztuk. ; -)))

To ja Ci dziękuję za to, że masz odwagę wytyczać własne szlaki. Za oryginalność i wielowymiarowość Twojego myślenia, odczuwania i postępowania. Nie powoduje Tobą gniew, pragnienie zemsty, złorzeczenie, szyderstwo, urażona duma. To takie rzadkie i na Forum i w życiu!

Uczę się od Ciebie patrzeć i widzieć nawet w największej ciemności...

Witaj droga Talerz strasznie mi zależy by z Tobą porozmawiać , czy jest to możliwe , napisz , jestem w bardzo podobnej sytuacji

Też tak miałem. Pisanie z kobietami - podejrzane z zasady. Pisanie o sprawach zaczepiających o kwestie pozazawodowe - zdrada! Spotkałem się z koleżanką na kawie - podejrzane! Byłem u niej w domu - czerwony alert! Pojechałem sam z koleżanką w podróż służbową - o w mordę.... W pewnym momencie nie mogłem się zdecydować czy mnie to bardziej irytuje czy bawi Coś tam pokasowałem z rozmów, ooo... jaka wtedy zaczęła się jazda! W końcu machnąłem ręką, OK - unikam rozmów z koleżankami na tematy inne niż zawodowe. Jak ma spać spokojniej, to niech jej będzie choć ogólnie trochę to obrażało moją inteligencję. Jakbym chciał przelecieć koleżankę, to nie załatwiałbym tego przez powszechnie dostępne komunikatory. A przepraszam, powstała teoria, że mogę mieć drugi telefon...
Koleżanek jest w sumie więcej niż jedna więc już mówię - zdecyduj się, którą chcę przelecieć, no chyba, że wszystkie... Może już faktycznie którąś przelecę, przynajmniej nie będę jeleniem...

A ile w tych sytuacjach można znależć potrzeby kontroli a ile niepewności partnerki - która to niepewność skąd się bierze ?

Biłbyś zonę A serio na pewno byś się nie cieszył. Zdrada emocjonalna mego dawnego kolegę wpędziła w alkoholizm teraz jest menelem.  Mam kilka fotek jego z 5 lat wcześniej i teraz. Postarzał się przez te 5 lat o 15 lat.

Snake, my o niebie , Ty o chlebie  ( lub odwrotnie) . Nie chodzi o wsztystko co tam opisałeś, od sms do wizyty w domu koleżanki- u mnie to wszystko było ok, przez 22 lata!. Wyjazd ze znajomymi, których ja nie znam na weekend, też ok. ale ukrywana przez 2 lata znajomość z czułostkami, zwierzaniem się z imtymnych spraw, nakręcanie wzajemne niechęci do mnie i namawianie do szukania własnego szczęścia- przy całej mojej nieświadomości. aż do szoku, z którego nie mogę się pozbierać- to już ok nie jest.... I kto tu jest mądrzejszy- Twoja Kobieta kontrolująca Cię, czy ja z tą moją pieprzoną tolerancją, którą się szczyciłam??

Czytając Twój post czułam się, jakbym czytała również o sobie. Nie trafiłam chyba jeszcze na żadnym forum na słowa, które powiedziałyby tyle o tym co czuje kobieta, która kocha "na prawdę" szczerze, pełnym sercem. Kobieta wrażliwa. Chcę powiedzieć, że gdybym znalazła się na Twoim miejscu, czułabym dokładnie to samo. Jakby coś się nagle skończyło. I ta świadomość, że nigdy już nie będzie tak samo. Wewnętrzne rozdarcie, które niszczyłoby mnie od środka. Nie potrafiłabym tego nawet opisać. Tobie się udało. I zapewniam Cię, nie masz na prawdę czego się wstydzić. Jesteś prawdziwa i Twoje uczucie do męża jest prawdziwe i szczere. Masz prawo tak się czuć. Masz prawo do uznania co jest dla Ciebie zdradą a co nie. Najbardziej przykre w tym wszystkim jest to, że to Ty będziesz musiała się z tym uporać. On będzie uważał że nic złego się nie stało, bo to On jest winny, nie Ty. Łatwo się mówi, ale musisz być silna i kochać przede wszystkim samą siebie. Tylko w ten sposób będziesz potrafiła jakoś z tym żyć. Kiedyś przeczytałam pewną książkę, która przypadkiem wpadła mi w ręce. "Kłamstwa o miłości" ...tytuł trochę przerażający, ale gdy zaczęłam ją czytać zrozumiałam, że jest zupełnie o czym innym niż mi się wydawało. Dzięki niej zdałam sobie sprawę czym tak naprawdę jest miłość, ...miłość i szacunek do siebie. Co pozwoliło mi łatwiej uporać się z problemami w związku, przeżyć rozstanie. Niektóre z tych problemów były czasem po prostu nie do przeskoczenia. I tak jak mówisz, stało się i się już nie odstanie. Pozostaje Nam albo uczyć się z tym żyć, radzić sobie...albo odejść. W obu przypadkach potrzeba wewnętrznej siły.

Ja to widzę trochę inaczej. Decyduje się zawsze za siebie samego ale konsekwencje naszych wyborów spadają również na innych. W ten sposób poniekąd oczywiście decyduje się za innych. Jednak odwracając sytuację jeśli ktoś trwa w związku choć już z jakichś powodów nie chce ale trwa np. z poczucia odpowiedzialności, lojalności itp. to również podejmuje decyzje za partnera. Przecież partner wiedząc, że bliska osoba jest już z nim tylko "z rozsądku" może nie chciałby takiego układu? Brak decyzji jest więc również decyzją

"Zaborczość nie uchroniłaby Ciebie/mnie, czy kogokolwiek przed zdradą. Nie tu szukałabym przyczyny"

Talerz 123 ,Czuję w głębi serca, że masz rację. Związek polegający na kontrolowaniu i sprawdzaniu to jednak piekło, nic dla mnie. Nie będę w stanie na nowo zaufać, nie przebaczę i to nie ma sensu. Ale jeśli przebaczę, dam sobie prawo w przyszłości do pytań i usłyszenia jasnych odpowiedzi, bez obawy, że przekraczam jakąś granicę. Czytając pierwszy raz Twój wpis i współczułam Ci i zazdrościłam jednocześnie. Bo mój mąż uważa że nie zrobił nic złego,a to pierwszy krok konieczny.

Snake, nie jestem pewna, czy dobrze cię zrozumiałam. Jeśli w swojej wypowiedzi chodziło ci o to, że zarówno bierne trwanie w niesatysfakcjonującym związku, jak i aktywne poszukiwanie "podniet" poza związkiem oznaczać mogą, że dawno wyparowały uczucia do partnera, to ja się z tym jak najbardziej zgadzam.
Jednak w biernej postawie można dopatrzyć się nie tyle uczuć do partnera, co usytuowania związku jako wartości samej w sobie i w związku z tym niechęć do podejmowania kroków, które mogłyby tej wartości zagrażać lub ją zniszczyć. W przypadku aktywnego poszukiwania uciech poza związkiem, jasno widać, że i partner, i sam związek dla poszukującego znaczą mniej niż to, co otrzymuje poza związkiem.
To jest proste, bo człowiek zachowuje się "racjonalnie" w sytuacji, w której się znajduje. Wybiera takie rozwiązania, które dają mu większe zyski i zmniejszają ewentualne koszty. W przypadki np. autorki wątku, dla jej męża ważniejsze były jego emocje, których doznawał w relacji z koleżanką niż emocje jego żony, jeśli ta się dowie i sam związek z nią. Wydaje się jednak, że mąż Talerz123 zrozumiał po swoich doświadczeniach z koleżanką, co jest dla niego wartością, albo autorka zaklina rzeczywistość, bo, jak piszesz, woli być okłamywana, że wciąż jest kochana, byle związek trwał.

Nie pojmuję, jak można tak wypierać rzeczywistość.
Czy nie prościej zmierzyć się z faktem, że mąż JEST zakochany w innej kobiecie ( przecież mu nie przeszło, tylko dlatego, że TY się dowiedziałaś ) i świadomie zdecydować, że pomimo tego faktu chcesz z nim mieszkać?
Jasne, że ma poczucie winy, że jest przywiązany, że cię szanuje itd., ale po co sobie wmawiać, że to jeszcze wielka miłość...

Xymena już dawno chciałam Ci to napisać, ale jakoś tak uznawałam, że nie ma sensu. Ale w sumie Ci napiszę: widzisz czytając Ciebie mam wrażenie, że Ty bardzo zakłamujesz SWOJĄ rzeczywistość i tak bardzo chciałabyś aby głoszone przez Ciebie tezy były prawdziwe, że chyba nawet (podświadomie?)w nie wierzysz. Taka chyba perspektywa i punkt widzenia kochanki . Możesz wierzyć i okłamywać siebie, że Ci wszyscy zdradzacze zakochują się w kochankach a do żon wracają ze zdrowego rozsądku, bo "to" czy "tamto"... Nie bronię Ci tego. Możesz widzieć w tym jedyny, prawdziwy schemat. Możesz . Ale zacznij może widzieć więcej, niż to co chcesz i co jest dla Ciebie wygodne.

PS. wiesz mój mąż zapiera się, że jej nie kochał - wierzę mu, ale nie wierzę już kiedy mówi, że nie mógłby jej pokochać. Uważam, że gdyby sprawa nabrała "rumieńca"może nie byłoby już naszego małżeństwa. Mogłoby tak być. A mój mąż w zaparte mówi, że nie mógłby Jej pokochać. Wiesz paradoksalnie zdrajca nie chciałby by i on był kiedyś został zdradzony. A z Nią sama wiesz...tej pewności nie ma . Przecież i On nie był pierwszy.

A no i uwierz mi, że gdybym zakłamywała moją rzeczywistość to po dziś dzień wierzyłabym, że mój mąż wypił tylko kawę a Ona jest/była tylko koleżanką.

No i akurat czego jak czego, ale szacunku to mój mąż do mnie nie miał.  To ostatnia rzecz, której byłabym pewna. I to żadna wielka miłość. Naprawdę żadna . To co BYŁO nie ma w zasadzie związku z tym co JEST Xymena.
Pozdrawiam.

To prawda. Nie da się ukryć, bo z licznych postów aż krzyczy rozpaczliwa wiara Xymeny w to, że prawdziwa miłość to fascynacja znudzonych rodzinnym życiem, indolentnych facetów, którzy z (ponoć) obiektywnych przyczyn nie mogą związać się z przelotną kochanka i  z ogromnym trudem i wielkim wysiłkiem trwają w swoich związkach małżeńskich znosząc życie, smutki, radości, seks z niekochaną żoną. Przytaczała Xymena na to już cytaty z męskiego forum, jakby na netkobietach miała za mało dowodów na to, że standardowo jest wręcz przeciwnie i dowodów na to TUTAJ nie brakuje.
Nie wiem tylko, czy jest to typowa perspektywa kochanki. Mi to bardziej wygląda na nieświadome poszukiwanie dowodów na to, że miłość romantyczna istnieje, ale Xymenie nie jest dane jej zaznać. Myślę, że korzenie tkwienia w tęsknocie za tym, żeby kochać otwarcie i być kochaną są schowane głęboko nawet przed nią samą.

A ja się w sumie zgodzę z Xymeną (nie, nie jestem zaplątana w związek z żonatym i nie jestem kochanką )

Ale moim zdaniem to jest właśnie wyparcie - i coś mi po prostu zgrzyta jak czytam: "I wiesz to nie jest tak, że ja się okłamuje, że jestem kochana. Nie. Ja wiem, że nie byłam kochana. Przynajmniej nie miłością jaką bym chciała...To są fakty. Natomiast wiem też, że teraz jestem kochana tak jak nigdy nie byłam i to przez tego samego człowieka, który jeszcze niedawno przestał mnie kochać. I szanuję go za to, że potrafił się do tego przyznać."

Czyli najpierw kochał, potem przestał, a potem szybko znowu zaczął ale tamtej panny nie mógł pokochać i Ty to wiesz (ciekawe skąd swoją drogą)
bujać to my, a nie nas

prawda jest taka, ze Twój mąż chciał posmakować innej cipki i niestety nie zdążył.
niestety też podejrzewam, że za jakiś czas, jak mu przejdzie to rozpaczanie, to myśli o innej cipce mu wrócą.
Nie życzę Ci tego, nie mówię tego z zazdrości, ani ze złośliwości, ale jestem w 99% pewna, że tak właśnie będzie.
To nie kwestia miesięcy, może raczej lat. No i zostawiam ten 1% jakby się okazało, że Twój mąż zaczyna mieć problemy z erekcją i wtedy nowe cipki nie będą już w jego głowie

Co racja, to racja

V musisz się zdecydować, czy w przypadku męża talerz to była wielka miłość do koleżanki, która wyparowała, gdy źona się dowiedziała, czy po prostu inna chętna  cipka, której chciał posmakować znudzony mężuś talerz, ale bez ryzyka utraty związku

EDIT:
v, żeby była jasność, to dopiszę, że ja też uważam, że talerz jest nieco zadufana w sobie i przekręca tak zdarzenia i fakty, żeby sobie udowodnić, że tylko przez chwilę w jej małżeństwie było źle. Ale widocznie to jeszcze nie ten etap, kiedy ona będzie potrafiła przyjąć obojętnie wiedzę, że jej mąż nigdy wcześniej tak naprawdę jej nie kochał, że była ona przypadkowym jego wyborem, który stracił zupełnie znaczenie, gdy tylko jakaś inna cipka zwróciła na niego uwagę. Na trzeba trochę innej postawy niż ona tutaj prezentuje