Nie wiem co o nim myśleć. - Netkobiety.pl

Ale to nie jest tak do końca, moim zdaniem.
Mam pytanie, jaka powinna być częstotliwość komunikowania się?

Krejzolka, w moim przypadku facet odwołał spotkanie i przez kolejnych 5 dni nie dał znaku życia. Jak dla mnie sprawa jest jasna. Ale zgodzę się, że ludzie mają swoje sprawy i nie myślą codziennie o randkach, tak jak np. my

TenSamProblem, ja nieszczególnie dobrze sobie radzę, gdy mnie nachodzi potrzeba kontaktu. Zwykle jej ulegałam. Teraz wytrzymam, ale mi nie zależy, więc jest łatwiej.

Ok. dla mnie też sprawa byłaby jasna w takim przypadku.
Przynajmniej powinien Cię uprzedzić, że nie ma czasu się z Tobą teraz kontaktować, jeżeli oczywiście najdzie Go ochota na kontynuacje znajomości.

No u mnie to każdy wie jak jest, więc chyba nie muszę nic dodawać. A jeśli chodzi o radzenie sobie, to zależy. W ciągu dnia jest mi lepiej, bo i tak pisaliśmy tylko wieczorami i przywykłam. Najgorzej jest właśnie wieczorem, bo wtedy odczuwam brak tych rozmów. Niby to było tylko półtorej miesiąca, ale strasznie do nich przywykłam. To w sumie głupie, bo mam z kim rozmawiać, codziennie pisze z paroma innymi osobami, rozmawiam z rodziną, także to nie żaden akt desperacji powodowany samotnością. Po prostu z jakiegoś powodu chcę mieć kontakt właśnie z nim.

Przepraszam, fakt wysłałaś mu zabawny filmik.
Nawet sobie przypomniałam teraz co On odpisał.
Na pewno, teraz to On musi się odezwać do Ciebie.

Dziewczyny, napiszę Wam coś z mojego życia, oczywiście nie będę się "rozdrabniała'.

Są faceci, którzy na początku znajomości nie mają potrzeby pisania codziennie do nowo poznawanych dziewczyn, zapewne jest tak i wśród kobiet.
Ja poznałam takiego faceta i spieprzyłam super zapowiadającą się znajomość, poprzez pisanie pretensji "czemu nie piszesz" itp. idiotyzmy.
Więc dajcie czas tym Facetom, oczywiście nie za długi.

Na pewno pod żadnym pozorem, nie wypisujcie pretensji, żali ani tym bardziej, że kończycie przez to znajomość.

Jeżeli czas ten będzie niesłychanie długi to po prostu, dajcie sobie spokój.

Krejzolka, ja też tak potrafię czasami przydusić. Ale uczymy się na błędach.

Nie no, nie mam zamiaru wypisywać mu żadnych pretensji. Chwilami mam jedynie ochotę napisać pierwsza, ale tego nie zrobię, choćbym głupiała. Postanowiłam poczekać, zobaczyć czy, co i kiedy napisze. Pytanie tylko ile czasu powinnam czekać? Tydzień? Więcej?

Kolejna sprawa, że ja jestem zdania, że jak ktoś na początku nie zabiega mocniej o kontakt i spotkania, to później to się raczej nie zmieni. Wątpię, by za kilka tygodni nagle zaczął ciągle pisać, dzwonić, przyjeżdżać. Jedni ludzie tego potrzebują, inni nie. Ja od początku czuję, czy chcę kogoś więcej w swoim życiu, czy raczej wolę trzymać tę osobę na dystans.

Pisałaś gdzieś tu, że nie lubisz gierek, a przecież grasz w grę "ja się nie odezwę - to on powinien". Twoje ego domaga się połechtania. Tworzysz tu jakieś alternatywy ciągle podkreślając, że to definitywny koniec. Jeśli serio chcesz dać sobie z nim spokój, to to zrób. Wykasuj numer, usuń ze znajomych, zablokuj. Ale czy nie prościej zwyczajnie napisać i zapytać, np. o naukę? Jest koniec maja, wkrótce zaczyna się sesja, chłopak się uczy - brawo. Można mu tylko pogratulować, że nie rzuca wszystkiego dla dziewczyny, nawet tej fajnej. Popadasz w lekką obsesję. Siedzieć na fejsie może dlatego, że konsultuje się z ludźmi ze studiów w sprawie nauki albo robi sobie chwilową przerwę, ale nie pisze, bo to by go rozkojarzyło na dłuższy czas. Może zwyczajnie ma taki mechanizm działania. Jasne, możliwe jest, że cię olał, ale to przecież tylko 3 dni ciszy. Proponowałbym usiąść, wziąć kilka wdechów i wyluzować. Nie tworzyć dziesiątek historii, a zwyczajnie napisać albo poczekać. Przecież oboje dobrze widzimy, że cię "wzięło" i jak się odezwie to najwyżej chwilę się podąsasz i będzie jak dawniej.

Poniedzialkowa
Rozumiem co czujesz, bo to samo przeżywam   ;tylko z jej strony takie zachowanie. U mnie trochę inna sytuacja, bo jestem w związku. Ale czuję dokładnie to samo. I nie wszystko rozumiem. Taki los

Zależy ci na nim, dlatego działasz w emocjach i popadasz w skrajność. Tylko, że jeśli teraz uniesiesz się dumą to potem z dużym prawdopodobieństwem będziesz tego żałować.
Warto zachowywać się normalnie, bez fochów i cichych dni, bo nawet jeśli nie wyjdzie, to późniejsze myśli "A może mogłam..." będziesz mogła skwitować: "Nie, nie mam sobie niczego do zarzucenia". To ma spore znaczenie. Chłopaka bronił nie będę. Nie uważam, że żeby między ludźmi coś było muszą paść jakieś deklaracje. Jeśli często rozmawialiście, a na spotkaniach "żarło" to masz prawo mieć swego rodzaju prawa w tej znajomości. Wydaje mi się, że kobiety potrafią wyczuć czy podobają się facetowi, więc skoro to widziałaś to może coś w tym jest. Zastanawia mnie czy może nie jest tak, że on nie ma dużego doświadczenia z kobietami i trochę nie ogarnia. Masz takie informacje?

I jak tam u Was, dziewczyny? Jak się trzymacie?

Bo ja w ciągu dnia znalazłam sobie tyle zajęć, że dopiero po 20 usiadłam, więc udało mi się nie panikować. Teraz jednak wieczór, siedzę, słucham muzyki i choć leci rytmiczny, jazzowy kawałek, to w środku czuję się jakoś dziwnie. Czegoś brakuje. Zaraz dobije 22, więc dzisiaj już pewnie też nie napisze. Próbuję wierzyć, że się po prostu skupił na nauce i to nic złego, ale jak sobie przypomnę jakąkolwiek znajomość z facetami, to każda z nich kończyła się krótko po tym, gdy któryś zaczynał znikać w podobny sposób lub ogólnie zmniejszył kontakt.

Harvey, dawno Cię nie widziałam. Hej

Bo z nim to jest tak, że flirt praktycznie nie istnieje w naszym słowniku, dlatego już wcześniej miałam wątpliwości, ale na tej imprezie się jakoś przełamał i stwierdziłam, że może po prostu jest nieśmiały.

Przyznam, że zaskoczyło mnie stwierdzenie osób postronnych, że jest zapatrzony. Nigdy bym tego tak nie określiła. Chyba też przez to, że tak rzadko się widujemy, a teraz jeszcze zniknął. Po prostu ciężko mi uwierzyć, że ktoś zapatrzony mógłby postępować w ten sposób. Chociaż prawdą jest, że jestem wycofana. W środku czuję zawsze o wiele więcej niż widać to na zewnątrz. Staram się poprawić, ale nie mam ku temu zbyt wielu okazji.

Wiesz, nakręcona to byłam w sumie od samego początku, a przede wszystkim po pierwszym spotkaniu, bo wtedy poczułam, że coś zaskoczyło. Zazwyczaj nie czuję tego czegoś, gdy się widzę z chłopakami, może przez stres, a może to po prostu nie to. Z nim było inaczej. W pewnym momencie wręcz nie miałam pojęcia co chciałam powiedzieć. Spojrzał na mnie i przepadłam

Czyli sugerujesz, że powinnam się odezwać pierwsza?

Właśnie tak samo uważam jak napisałaś, Krejzi.
Zapatrzony facet działa, pisze, chce się spotykać. A nie siedzi online co wieczór i milczy. Znałam już wiele zapracowanych osób, mimo to potrafiły znaleźć parę minut, by coś naskrobać, czy zadzwonić.

Harvey ma rację z wycofaniem, ale to wycofanie u mnie widać jedynie w rzeczywistości. Przy dotyku fizycznym i tak dalej. Poza tym to jestem otwarta, gadatliwa, bez problemu można zauważyć, że kogoś lubię lub że mi się podoba.

Oj nie wyszedł, nie wyszedł

To jest znajomość na odległość???

Przyznaję się, że nie znam Twojej historii więc trudno mi się ustosunkować do tego co teraz napisałaś, ale mam pytanko, o jaką grę Ci chodzi?

Chodzi Ci o grę pt.:"Nie napiszę pierwsza"?

Harvey ja Cię proszę, przeczytaj Ty dokładnie posty a potem komentuj, dziękuję

Słuszna uwaga Bije się w pierś

Chociaż dla studenta to i 40km to znaczna odległość (żart, suchar ale jednak )

Po ptokach na bank. Ja piszę - on odpisuje, ale nie wynika z tego absolutnie nic. Jedyne z czego się cieszę, to tylko to, że nikt nie ma o nic pretensji, udało się jakoś naturalnie przejść na jakiś poziom kontaktu, gdy rozmawiamy o niczym, bo do tej pory zawsze gadalismy o nas, związkach, oczekiwaniach etc. Co jest w moim przypadku pewnym postępem, bo u mnie zawsze wszystko kończyło się burzliwie.

To dobrze, że wszystko chociaż kończy się normalnie. Przynajmniej nie będziesz musiała go w pracy unikać. U mnie zazwyczaj kończyło się po prostu ciszą. Oni przestawali się odzywać, a ja nie szukałam kontaktu, bo nie ma co się napraszać. Chociaż niektórzy się odzywają co kilka miesięcy, by popisać o pierdołach i potem znowu cisza.

Jak już napisałam wcześniej, nie znam Twojej historii i dlatego skupię się na "grze".
Fakt, też nie uznaję tej "gry", bo jest po prostu głupia, ale jeżeli tylko jedna strona ciągle inicjuje kontakt to wtedy trzeba trochę przystopować i trochę wtedy tej "gry" pograć dla swojego dobra.

Zgadzam się, trochę instynktu samozachowawczego jeszcze posiadam i więcej już nie napiszę . Ale chciałam się na 100% upewnić , poza tym też pokazać mu, że nie mam żalu o to, że odwołał to spotkanie.

Krejzolka, w zasadzie nie ma o czym pisać, to był taki epizod, że aż żałosne jest, że tyle poświęcam temu czasu.

Zaczepił mnie na sympatii, okazało się, że kojarzy mnie z pracy. Zaczęły się komplementy i nagle pojawiał się wszędzie, mimo że zawodowo nie mamy kontaktu i pracujemy w dwóch osobnych budynkach. No ale od poczatku chciał się wprosić do mnie na herbatę . W końcu spotkaliśmy się na kawie w pracy. Wg mnie było słabo, on twierdził jednak, że fajnie i chętnie spotka się ponownie. Umówiliśmy się , ale odwołał . To było tydz temu.

Mam dziś kryzys, najchętniej zapytalabym go wprost dlaczego odwołał . Mogę ?

I Ty to tak przeżywasz???
Ludzie, ja sądziłam, że to kilkuletnia znajomość.
A to nawet znajomością, nie można nazwać.

Dziewczyno, ogarnij się, ja Cię proszę!!!

Nie, nie możesz zapytać, ja Krejzolka82 Ci zabraniam!!!!

No wiem, jestem żałosna. 2 lata prawie na randce nie byłam!
Ale wiecie, to jest taki typ cwaniaka, wysokie stanowisko etc. Utarłabym mu tego pewnego siebie nosa!

Happiness, a Ty jak się trzymasz?

Odpowiem, jak poczytam o Nim więcej, Ty chyba też masz "porozrzucane" o Nim w kilku wątkach, prawda?

Chyba przeczytałam wszystko.
A ostatni raz Kto pierwszy zainicjował rozmowę?

Aha.
Mam nadzieję, że wszystko w porządku z Tobą!!!

Ty, a może On sądzi, że Ty się obraziłaś?
Tak czy siak, moim zdaniem, to On powinien napisać pierwszy teraz.

Już wszystko w porządku, dziękuję

Też mi to przemknęło przez myśl, że mógł tak pomyśleć, ale przecież nie napisałam tego jakoś dziwnie. Wszystko grzecznie i bez pretensji, bo taka była prawda. Ile można znikać w trakcie rozmowy? Nawet się normalnie pogadać nie dało. Co więcej, dobrze, że mu tak napisałam, bo na tę wiadomość o znikaniu odpisał mi dopiero po dwóch godzinach. To bym sobie poczekała na odpowiedź.

Tylko co jeśli nie napisze?
Myślałam, by poczekać góra do końca tego tygodnia, a potem na spokojnie się odezwać i zapytać wprost dlaczego już nie pisze, bo moim zdaniem zasługuję chociaż na wyjaśnienia. Mimo wszystko to było półtorej miesiąca. To nie dwie rozmowy na jakimś portalu randkowym, tylko kilkadziesiąt rozmów. Może nie całodniowych, ale jednak.

Harvey

Wiem, że to już jutro, ale mnie ubiegł i zniknął przed czasem, zostawiając mnie bez żadnych odpowiedzi. Nie lubię takich krzywych akcji, ja zawsze jestem uczciwa wobec ludzi, z którymi się spotykam. Nigdy bym tak nikomu nie zniknęła.

Tylko on nie zawsze tak mnie traktował. Czasem potrafił rzucić żartem o poznaniu mamy, o tym, że będę musiała za karę mieć jego zdjęcie na tapecie przez miesiąc. Jak raz się zdenerwowałam, pisał, że chyba zapowiada się pierwsza małżeńska kłótnia. Jak chciałam zapłacić za siebie na pierwszym spotkaniu, to powiedział z uśmiechem, że ja mogę następnym razem. Potem się śmiał, że pewnie się nie doczeka tego zaproszenia, bo zapomnę. No ale nie zapomniałam. Na drugie spotkanie chciałam go zaprosić i generalnie to ja wyszłam z propozycją, ale tak wszystko przekręcił, żeby wyszło, że on zaprasza mnie. Wszystko zaplanował, wybrał miejsce, potem mnie odprowadził, podziękował, dodał, że było naprawdę miło, przytulił i dał buziaka w policzek. Na trzecim nie oponował, gdy jakiś obcy koleś wziął nas najwyraźniej za parę, bo zażartowałam, że jestem z gimnazjum. Tamten spojrzał na niego i powiedział, że to pedofilia, a on w śmiech i ciągnęliśmy to dalej, mówiąc, że będzie mnie mógł uczyć do matury, pomóc wybrać zawód i takie tam. Dlatego mam taki mętlik. Znałam już niezainteresowanych facetów, on po prostu jest nieokreślony. Więc nie ogarniam. Ale może masz rację i się nie znam jednak. Sama już nie wiem co myśleć.

Chyba za bardzo frustruje mnie fakt, że znów zostaję bez odpowiedzi, mimo że niczym nie zawiniłam.

No wiesz, ta dziewczynka prawie mnie uraziła

Paradoksalnie, im częściej obrywam, tym bardziej staram się pilnować, by sama nie traktować innych tak, jak mnie traktowano. Wiem jakie to uczucie, dlatego chcę być lepsza. Może to naiwne i dziecinne, ale chcę się tego trzymać tak długo, jak starczy mi na to sił Generalnie kieruję się w życiu tym cytatem:

Haha Ty i to Twoje turlanie

Wiesz, ja jestem skomplikowana, bo u mnie chęć przeturlania się z kimś powstaje dopiero z czasem. Nie kręci mnie dotyk obcego faceta, nie mam ochoty go całować, rzucać się na niego, choćby był chodzącym bogiem seksu. Wielu już znałam i nigdy nie zareagowałam inaczej. Dlatego wszystko zależy od tego, jak ta znajomość zostałaby poprowadzona. Jakby wprowadził flirt i ogólnie byśmy się zbliżyli też do siebie, to dopiero wtedy by się to we mnie przełączyło i byłby biedny, że tak powiem

Trzeba będzie obejrzeć, skoro całkiem fajny