Wygadać się muszę....nie wiem, co myśleć - Netkobiety.pl

Znacie się od niedawna, a Ty już oczekujesz od niego deklaracji. Tylko, deklaracji czego? I po co?

Brak poczucia bezpieczeństwa a ów nowy partner ma Ci to bezpieczeństwo zapewnić? Moim zdaniem to błędna droga.

Znacie się od niedawna, poznajecie się, a Ty już czekasz na słowa 'spróbujmy, czy nam razem po drodze...', czyli inaczej chcesz zapewnienia o tym, że będziecie razem. Gdy ktoś ma 'luzik' na temat związku, spokojnie poznaje się i sam siebie pyta, czy ów człowiek ma zadatki na potencjalnego partnera. Ty jednak szukasz potwierdzenia, że jesteście razem, co według mnie nie świadczy o tym, że czujesz się bezpiecznie.

Nie uważam że to, że chcesz deklaracji, było czymś dziwnym. Spotykacie się, uprawiacie seks, chyba masz prawo oczekiwać jakiejś rozmowy na ten temat, a z jego strony jest tylko unikanie.
Facet EWIDENTNIE coś kręci i nie zależy mu na Tobie jak jak Ty byś chciała.
Założyłaś ten temat, czyli czujesz że coś jest nie tak. I bardzo dobrze czujesz, Twoja intuicja Cię nie oszukuje. Za jakiś czas pewnie będziesz żałowała że nie posłuchałaś jej wtedy. To są właśnie te ostrzegawcze światełka. A kobiety je bagatelizują, bo bardzo chcą wierzyć że jest inaczej.

Nie odzywa się przez tydzień po Waszym seksie, odwołuje spotkanie z Tobą, choć mieszkacie daleko i szansę na spotkanie macie rzadko.
Tak z całą pewnością nie robi facet, któremu zależy.

Chcesz wiedzieć co ja o tym sądzę?
Ma kogoś.
Ale nie kobietę, która z nim mieszka. Kobietę która mieszka Gdzieś, z którą jest niepewna sytuacja i gdy zbliżają się do siebie, on urywa z Toba kontakt. Potem im coś nie idzie i znów on zwraca się w Twoją stronę.

Tak to czasem bywa, jak się godzi na uprawianie seksu z kimś, z kim na dobrą sprawę nie wiadomo na czym się stoi. To nie jest tak, że seks z automatu pociąga obowiązek emocjonalnego zaangażowania.

Nie potępiam, sama tak zrobiłam - w moim przypadku hazard się opłacił i tobie też tego życzę. Ale pamiętaj, że to wciąż jest hazard - jeśli na coś takiego się decydujesz, to ze świadomością, że skoro facet miłości ci nie wyznaje, to teraz jej nie czuje, skoro związku nie proponuje, to nie ma póki co na niego ochoty. I nie wiadomo czy mu się odmieni - równie dobrze może się skończyć na niezobowiązującym seksie.

Ja się jednak zgadzam bardziej z Wielokropkiem niż z Madoją - za mało piszesz, by wiedzieć, dlaczego twój absztyfikant jest taki powściągliwy. Może kogoś ma, może zraził się do związków, może lubi skakać z kwiatka na kwiatek - to już sobie sama oceń.

Ale nigdy nie rób niczego - a już z pewnością nie uprawiaj seksu - licząc, że w ten sposób kupisz sobie u faceta aprobatę i związek. Pozwalaj relacjom rozwijać się w swoim własnym tempie, ale też nie pozwól, by ci ktoś narzucał tempo, na które nie jesteś gotowa.

Mój facet też jest rozwodnikiem po dziesięcioletnim związku i później kolejnym, burzliwym rozstaniu - także rozumiem, że z takimi na początku bywa pod górkę. Tym bardziej trudno mi powiedzieć, że on jest wobec ciebie nieuczciwy, bo to nie tak, że brak mu powodów, by rękami i nogami zapierać się przed kolejnym związkiem.

Z drugiej strony cywilna odpowiedzialność wymagałaby, żeby postawił sprawę jasno, choćby na zasadzie "lubię cię, nie chcę cię skrzywdzić, ale związku ci na razie obiecywać nie będę, zobaczmy jak się to rozwinie" - wtedy wiedziałabyś, na czym stoisz i mogłabyś świadomie podjąć decyzję.

W sumie mój facet nigdy nie powiedział czy nie zapytał o oficjalny związek. Jakoś tak płynnie przeszliśmy od znajomości, do przyjaźni, do dziwności i wreszcie do związku. "Dziwność" zaczęła się, gdy zaczęliśmy ze sobą sypiać, a on powiedział mi, że nie chce mnie skrzywdzić, nie zamierza sypiać z nikim innym (ze względów zdrowotnych, romantyk ) ale, że nie wie, kiedy będzie mógł mi powiedzieć, że "kocha". Zgodziłam się, bo wiedziałam, że dużo bardziej plułabym sobie w brodę, że nie zaryzykowałam - niż jakbym zaryzykowała, a ostatecznie skończyłoby się na FwB. Wiedziałam, że jeśli będę naciskać na jakiekolwiek deklaracje, to on zwyczajnie się spłoszy. Zaufałam intuicji, która podpowiadała, że on po prostu potrzebuje czasu, żeby się oswoić, przekonać, że kolejny związek nie musi mu znów wybuchnąć w twarz - i nie musiałam czekać długo - jak powiedział, że kocha, to zaczęliśmy być "oficjalni".

Wsłuchaj się w siebie, swoje potrzeby i intuicję. Jeśli fiksujesz w tym zawieszeniu, to dociśnij faceta, ale licz się z tym, że on może się rzucić do ucieczki. Jeśli już robisz sobie nadzieje, że coś będzie z tej relacji - spróbuj je powściągnąć, nie wybiegać wyobraźnią poza to, co teraz masz.

Madoja - to, że tobie się nie zdarzyła sytuacja "i chce się, i boję się" jeszcze nie znaczy, że innym się one nie przytrafiają .

Inna sprawa, że więcej zwykle da się wyczytać z zachowań niż ze słów. To, że po seksie zamilkł - to pierwsze potknięcie, i w sumie do odpracowania późniejszym kontaktem. Ale to, że się wymigał przed kolejnym spotkaniem - to by mi uruchomiło dzwonek alarmowy w głowie.

Autorko, podał on powód niemożności spotkania, czy wykręcił się jakimś bzdetem?

Wiesz, myślę sobie jeszcze, że takie podpytywanie może być bardziej deprymujące niż postawienie sprawy jasno - powiedzenie mu wprost, że nie wymagasz na tym etapie żadnych miłosnych wyznań i deklaracji, ale chcesz wiedzieć, czy on chce naprawdę dać szansę tej relacji na rozwój czy pasuje mu zamrożenie tego na etapie telefonicznych pogadanek.

Oj wiesz, na portalach to się różne rzeczy wypisuje - to nie są fakty, a marketing.

I można szukać czegoś na stałe, a jednocześnie nie wchodzić z marszu w relację, choćby miała potencjał.

Naprawdę go nie bronię, po prostu kategoryczne sądy internetowe rezerwuję na naprawdę oczywiste, podbramkowe sytuacje. Biorę poprawkę na to, że nie mamy pełnego obrazu sytuacji i już samo to w kategorycznych sądach przeszkadza.

Jestem...jestem...Dziękuję za odpowiedzi...mętlik mam w głowie....

Ja sama nie wiem, co o nim myśleć.
Facet dorosły, sprawia wrażenie odpowiedzialnego, a tu takie zachowanie...

Też nie chciałabym, żeby po krótkim czasie znajomości, po kilku spotkaniach zapewniał mnie o miłości, bo podejrzewałabym, że takimi zapewnieniami szasta na prawo i lewo.

To, że szuka kogoś na stałe napisał mi, gdy pisaliśmy jeszcze przez portal i były takie pytania typu- kogo tu szukasz?

Rozdarta jestem, bo niby deklaracji nie ma, ale mimo wszystko jakieś pozytywne sygnały też są. Dzwoni praktycznie zaraz po przebudzeniu, przed pracą, w drodze do pracy. Niewykonalne jest, by (W TEJ CHWILI) miał kogoś jeszcze oprócz mnie- zabrakłoby mu czasu.

Raz mi powiedział "Jeszcze się w tobie nie zakochałem". Często mówi- lubię z tobą rozmawiać .

Może ja się czepiam, a nie mam czego?

Też chcę czegoś stałego, a zarazem czasem mi się wydaje, że  nie umiałabym już stworzyć związku.

W małżeństwie byłam bardzo samotna....

No widzisz - a ja na początku miałam podchody i rozkminianie, ale jak już pierwszy raz się mój luby przełamał, to nie ma dnia, żeby mi nie powiedział, że kocha.

Zachęcam Autorkę, żeby spróbowała uspokoić myśli, a potem zastanowiła się, co jej podpowiada intuicja i co ona akceptuje. Jeśli jak Madoję, męczy cię emocjonalna powściągliwość i ciągle wracają podejrzenia o szczerość intencji tego faceta - to może faktycznie nie ma co się katować?

Nie zrozumiem w życiu facetów )))
To po co dzwoni po kilka razy dziennie ? W sumie to jest przegadanych czasem i 6-7 godzin dziennie.

Intuicja podpowiada, że mnie lubi. Obawiam się jednak, że traktuje mnie jak dobrą koleżankę...tylko...
Obawa jest taka, że ja się zaangażuję , a on nie- "przecież mi nic nie obiecywał" .
A pasuje mi pod wieloma innymi względami .

Ok, podpytałam dlaczego dzwoni, odpowiedź (wklejam):

"też tego nie rozumiem
ale wiem po sobie i innych że jakby mu zależało to by się tak nie zachowywał
a że na pewno jest wyposzczony i raz seks był to by kombinował jak tu zrobić żeby jeszcze raz był
albo ma kogoś innego"

i inna odpowiedź:
"a są dni gdy w ogóle urywa z nią kontakt? Może ma inną kobietę i tamta też jest taka dojeżdżająca, wtedy do tej się nie odzywa a potem nie potrafi podać sensownego powodu"

Mystique71, możesz dalej wyobrażać sobie co Twój potencjalny partner myśli, czuje, chce. Możesz rozwijać spiskową teorię dziejów na temat tego, że jesteś przez niego wykorzystywaną. Możesz myśleć o sobie, ze jesteś po raz kolejny pokrzywdzoną. Możesz dalej podejrzewać go o to, że jesteś obiektem zastępczym w czasie, gdy kontakt z tą właściwą kobietą zamiera.
Możesz zaspokoić swą ciekawość zadając mu pytanie nt. jego planów wobec Ciebie.
Możesz też ukrócić swą szalejącą wyobraźnię i pozwolić i sobie, i jemu na rozwinięcie waszej relacji.

Każda decyzja ma plusy, każda ma minusy. Zrób bilans i podejmij najlepszą dla siebie decyzję. A myśleć (wracam do pytania zawartego w tytule) możesz wszystko.

Mystique, naprawdę cię rozumiem - niektóre twoje wypowiedzi to słowo w słowo moje rozkminy sprzed roku

Wielokropek bardzo mądrze prawi. Tak naprawdę nikt ci na forum nie powie, co siedzi w głowie tego faceta - bo skoro ty nie do końca to wiesz, a masz z nim stały kontakt, to ileż jest warte filozofowanie osób, które znają sprawę z drugiej czy wręcz trzeciej ręki?

I w sumie myślę, że to, co siedzi temu facetowi w głowie ma znaczenie trzeciorzędne - to jest zmienna, której wartości nigdy nie poznasz, bo nie zajrzysz mu do głowy. W związku z tym nie warto brać jej pod uwagę, bo tak naprawdę nie jesteś w stanie jej oszacować. Zamiast gonić w piętkę w tym temacie, zastanów się nad tym, co wiesz i nad czym masz znacznie większą kontrolę - nad sobą, swoimi uczuciami i potrzebami. Rozumiem, że podlotkiem już nie jesteś, więc trochę zdążyłaś się już poznać, parę porażek w życiu zaliczyłaś i wiesz, co boli cię najbardziej, a z czego jesteś w stanie podnieść się w miarę szybko. Spójrz na sprawę z tej strony, co jest najgorszym dla ciebie scenariuszem?

Wycofujesz się, nie wiedząc na czym tak właściwie stoisz? I plujesz sobie latami w brodę, że trzeba było zaryzykować?
Dociskasz go, on się wycofuje - masz satysfakcję, że przynajmniej sprawa się wyjaśniła?
Ryzykujesz i okazuje się, że jednak dla niego "to nie było to" - czujesz się jak idiotka, którą znów ktoś wykorzystał?

Dla mnie było jasne, że najgorsza jest opcja numer jeden. Zaryzykowałam, opłaciło się, ale byłam gotowa na opcję numer 3. Po prostu z dwojga złego ewentualne ryzyko porażki było mniejszym złem niż odpuszczenie sobie kolejnej szansy na udany związek. Moim zdaniem jeśli nie da się zaplanować "największego dobra", to trzeba iść w kierunku, w którym czycha na ciebie "najmniejsze zło". Ale co jest tym najmniejszym złem musisz zdecydować sama.

Ta mocna, jak Ci się wydaje, osobowość dałaby czasowi czas.

Pewności nie mam   ale wydaje mi się to niemożliwe.

kiepsko mi idzie pisanie z telefonu, co napisałem to szlag trafił. Napiszę później. A Ty się nie martw, świat się nie wali

Bałam się jak diabli tej mistyfikacji. Właśnie przez to,że czułam że coś jest nie tak,ze właśnie mogę pozbawic się zludzeń...a było mi tak dobrze z nimi....

Nie, nie umiem....
Ja automatycznie wycofuję się, bo uwazam,że skoro do tej pory nie umiałam go przy sobie na dobre zatrzymac, to widocznie później też mi się nie uda...Zawsze cos bedzie nie tak...
Czekac i pozwalać mu wracac...?
Nie, to miałam w małżenstwie i dobrze na tym nie wyszłam...

Probowalam zaufac od nowa już po tym tygodniowym milczeniu....Miesiąc temu po napisaniu tego tematu tez postawiłam wszystko na ta kartę- być szczesliwa choc przez chwilę.....Ale czy to prawdziwe szczęście?
Codziennie myślec,że to może ostatni dzień szczęścia...ułudy raczej....

W tej chwili nie mam nawet ochoty z nim rozmawiac, pisać, widzieć się...

Jedyne w tej chwili- korci mnie, by mu napisać tylko "bye" i odwołać te wczasy....

Dokładnie!

Niestety siostro....musisz iść
Dumam tylko czy podać mu prawdziwy powód
Bo jesli sie nie przyznasz do tej mistyfikacji to będzie ci wmawiał ze ci sie wydaje, ze nikogo nie ma, ze masz obsesje, ze zmyślasz, ze sie nakręcasz ze mu nie ufasz i te wszystkie dyrdymaly....
I odejdziesz a on pozostanie w przekonaniu ze twoje chimery ...
Z drugiej str to może rzucić ci w twarz ze go szpiegowałaś, jestes podstępna wyrachowana...
A może i z tego będzie usiłował sie wykpić   ...

Przykro mi....zasługujesz na szczęście.....

No dokladnie
Tez jestem starej daty

Ps z ciekawości to równanie gg to żart czy autentyczna ochrona?

Jeśli ochrona - to raczej kiepskiej jakości...
To takie ...utrudnienie, by - jeśli już ktoś poczuje potrzebę - trafił ktoś dociekliwy (...zdesperowany?)

Perfumetko  sorki ze tak Ciebie nazywam

ale rozbawiłas mnie do łez tymi ,,całkami i  silnią ''
Sorry za wtracenie nie w temacie

Mystique71 wybacz

Dlatego też to,że po pierwszej wymianie zdań z tą druga-ja" przycichł, wcale mnie nie uspokoiło. Pomyślałam podobnie, że może być trzecia....czwarta....

Nie, decyzja juz podjęta.

Tylko żal straconych złudzeń....

Wygląda na to, że to, co było kolorowe, przemalowujesz na szarości i czernie. Już nie jest tak, że on też dał Ci trochę radości, teraz jest już facetem (bo nie mężczyzną), który bawi się kobietami.
Tymczasem sytuacja wygląda tak, że niczego Ci nie obiecywał, zastrzegł, że jeszcze Ciebie nie kocha, poznawaliście się, sprawdzaliście, przy czym chyba Tobie od początku brakowało cierpliwości i spontaniczności,
byłaś może nastawiona konkretnie na osiągnięcie celu (zawiązanie związku). W zasadzie nic na niego nie masz a sama dopuściłaś się nieczystej zagrywki. A jeśli on też Ciebie sprawdził i właśnie oblałaś test? Bo w zasadzie poszukiwanie nowej znajomości "na boku" na tym samym portalu i z tego samego konta, które znasz było chyba mało ostrożne. Może on nie chce wiązać się z detektywem, z kimś, kto będzie śledził i analizował jego zachowania i sprawdza, czy Ty sprawdzisz jego? W sumie pomysł z fikcyjnym kontem nie jest specjalnie oryginalny.

Wiadomo jedno, rozczarował Cię, dla Ciebie za długo trwała niepewność. Na Twoim miejscu przestałbym wiązać z nim nadzieje na związek, ewentualnie na znajomość, ale chyba właśnie przestałaś go lubić więc i to raczej odpada. Tak czy siak nie ma powodu do zmartwień. Może właśnie uwolniłaś się od człowieka, z którym byłabyś nieszczęśliwa. To nie powód do łez ale do ulgi. Teraz wreszcie wiesz na czym stoisz

DZDZ koniec koncowi nierowny
czasem trudno zachowac dobre wspomnienia i sympatie .....

bo to tak  nieco glupio jak jestes jednym z wielu cv na kupce do wyboru
i z oszczędnosci czasu wszystkie rozmowy kwalifikacyjne toczą sie jednoczesnie
a wygra ten kto wyzej skoczy....
mogł jej przeciez poswiecic ten jeden miesiac, jej i tylko jej
jakby nie wyszlo to trudno - obietnic nie bylo idziemy dalej
ale takie rozgrywanie uczuć na wielu szachownicach w tym samym czasie to nie jest miłe
no chyba sam przyznasz....

phablet mam, alez smieszna nazwa

Mystique-jest jeszcze inna opcja
może miałaś nie wrócić z tych "wczasów"?
Tak czy inaczej ,nie brnij w to.Jeżeli od samego początku nie można zaufać,bo sprawdziłaś i przyłapałaś na czymś-już zawsze będzie Ci to siedziało gdzieś w głowie i co jakiś czas wyskoczy.

Sprawdzanie go z innego konta było niepotrzebne. Zrobiłaś tym tylko źle samej sobie. Kiedyś też tak postąpiłam. Zrobiłam to z niepewności, chęci kontroli i żałuję. Relacja jest czymś, co powinno się rozwijać stopniowo poprzez pogłębianie bliskości i zaufanie. Nie usprawiedliwiam faceta, jednak myślę, że z wiekiem ludzie bardziej kalkulują, szukają najlepszej opcji, nie są już tak spontaniczni. Wartościowych partnerów w sieci jak na lekarstwo...o czym Twój mężczyzna szybko by się przekonał, zwłaszcza, jeśli dałabyś mu szansę na pogłębianie tej waszej bliskości. Może on liczył na takie zakochanie od samego początku, od pierwszego wejrzenia, ale jeszcze tego nie poczuł. Może błędnie zakłada, że właśnie to musi być podstawą dobrych relacji. Jest w jakiś sposób niepewny, ale ma prawo. Chciał Cię lepiej poznać na urlopie. To byłaby fajna okazja także dla Ciebie aby poznać jego. Moim zdaniem za bardzo i za szybko się angażujesz i jesteś zbyt niepewna siebie. Posmutniałaś i zgorzkniałaś bawiąc się w detektywa, zamiast skupić się na tu i teraz, na radości wspólnego przebywania z nim. Nie znasz go jeszcze dobrze. Nie możesz wiedzieć, czy to na pewno ten. On też tego nie wie. Jednak zakładasz już z góry czarny scenariusz, że nic z tego nie wyjdzie. Czujesz się fajną, pewną siebie babką? Zasługujesz na miłość? Wiesz, co znaczysz? To pokaż to, a nie smuć. To początki znajomości a nie przysięga w kościele. Po prostu żyj, ciesz się tym, co jest, koncentruj na budowaniu więzi, na tym, żeby czas razem był czasem świetnym, zapamiętanym, spontanicznym i radosnym. Po co się tak asekurować? Nikt niczego na starcie obiecać nie może ani nie ma takiego obowiązku. Utrzymaj z nim dobry kontakt, poznawaj, pozwól sobie na utratę kontroli, na samoistny rozwój tej relacji. Nie montuj sobie w głowie i w wyobraźni za dużo. To za wcześnie. Traktuj przyjacielsko, zobaczysz, co wyjdzie.

A ja się z Wami tu nie zgodzę...
Owszem, z wiekiem i nabytymi doświadczeniami tracimy bezpowrotnie tą całą ufność i spontaniczność zastępując ja mimowolnie chłodną analizą i jakąś asekuracją. Ale to dowodzi tylko tego, ze stajemy się ostrozniejsi i mądrzejsi - nie chcemy znów być oszukani, zranieni zawiedzeni.
Autorka miała prawo do nawet takiego podstępu (fałszywa tożsamość), bo potrzebowała sie upewnić w swoich domysłach. Myślę, że domeną tylko ludzi młodych i naiwnych jest angażowanie się i brniecie "z zamknietymi oczami" w relację, w której są juz sygnały ostrzegajace, tzw. "czerwone lampki" z nadzieją, że jeszcze bedzie przecież przepieknie... I pomimo ewidentnych mankamentów (tu - nieuczciwość faceta cokolwiek byście nie pisali) poświęcanie w dalszym ciągu czasu i uwagi takiej osobie.
Z wiekiem nabieramy wiedzy i świadomości samego siebie - zaczynamy bardziej cenić siebie, swój czas i szkoda nam tego trwonić na coś, co okazuje się juz na wstępie chybione. Przynajmniej ja tak własnie mam.
Facet okazał się być oszustem - bo tak odwieszenie konta za plecami Autorki oceniam. Mocno naciągana jest teoria, ze to takie z jego strony "podstęp" by sprawdzić Autorkę
Dodatkowo oszustem, bo rozwijając relacje z Autorką ("my", wspólny wyjazd i takie tam...) nie czuł ograniczeń w nawiązywaniu kolejnych "znajomosci". Jak dla mnie to zasługuje na dyskwalifikację. Owszem, można dorabiac tu ideologię typu: nie czuł sie pewnym, niczego nie obiecywał, miał prawo. Ok, ale nawet na takim etapie znajomosci ...obowiązywać powinny jakieś niepisane zasady. On je łamał. Moze sa tu osoby, którym nie przeszkadzałaby świadomość bycia jedną z wielu, że muszą (muszą?) sie wykazywać by "przebić" inne partie, by okazac sie lepsza partią. Byc moze. Ale jak widac nie wszyscy chca brać udział w castingu i niektórzy wolą się cenić i odsunąć niż brać udział w takich chorych zawodach... Na etapie poznawania się wiele mozna zrozumieć, usprawiedliwić, zaakceptować, ale nie wszystko. Oszustwa i kłamstwa juz nie... Tu to miało miejsce i ze swojej strony popieram Autorkę w podjetej decyzji.

Autorko a ja Ciebie rozumiem tzn Twoj dylemat i rozczarowanie tym czlowiekiem. Bo ok nie mozna oczekiwac zeby od razu padaly deklaracje ze milosc, zwiazek  itp. To ze moze Ty to juz poczulas nie znaczy ze on tez musial, moze miec inne tempo inny charakter. Nie zmienia to jednak faktu ze skoro macie sie poznawac, spedzac ze soba czas nie tylko na kawce i spacerkach ale i na urlopie w sytuacjach intymnych( i nie mam na mysli tylko seksu ale ogolnie dopuszczanie kogos do swojej najbardziej osobistej strefy zycia) to wypadaloby aby na czas tego "poznawania sie" skupil sie na Tobie a nie szukal kolejnych alternatywnych opcji. Dla mnie to jest podchodzenie do sprawy jak do zakupow. Podoba mi sie okreslony towar i teoretycznie mam ochote go nabyc ale jeszcze zorientuje sie czy aby na pewno nie da rady w tej cenie kupic czegos bardziej atrakcyjnego. Zaznacze sobie opcje obserwuj a w miedzy  czasie zrobie jeszcze rekonesans w innych sklepach. Mnie osobiscie  takie podejscie odrzuca. Nie oznacza to ze wymagam by facet juz dzis dal mi gwarancje ze bedziemy razem bo spedzalismy razem czas/byl seks itp. Moze okaze sie ze jednak nie pasujemy do siebie..moze nawet to ja dojde  do takiego wniosku. Niemniej jednak nie godze sie by juz na starcie sprowadzono mnie do jednej z wielu opcji ktora musi wygrac casting na "wylacznosc uwagi nabywcy".Skoro juz na poczatku ma do mnie takie podejscie to podziekuje i szkoda mojego czasu.
P.S. Esthere troche zdziwil mnie Twoj wspis. Z tego co kojarze w swoim watku  sama podjelas finalnie decyzje by pogonic pana w majtkach CK ktory tez byl "niezdecydowany" i upewnial sie flirtujac rownolegle z innymi paniami na portalach randkowych. Czy cos sie zmienilo? Bo to co piszesz tutaj jakby to sugeruje.

"P.S. Esthere troche zdziwil mnie Twoj wspis. Z tego co kojarze w swoim watku  sama podjelas finalnie decyzje by pogonic pana w majtkach CK ktory tez byl "niezdecydowany" i upewnial sie flirtujac rownolegle z innymi paniami na portalach randkowych. Czy cos sie zmienilo? Bo to co piszesz tutaj jakby to sugeruje."

Feniks, odpowiadam. Poznałam niedawno kogoś na portalu. I była sytuacja odwrotna, co właśnie chciałam napisać tu Autorce wątku. Kiedy spotykałam się z tamtym, już na początku znajomości oznajmiłam mu, że usuwam portale, bo już nie szukam, znalazłam ( jego ). On to przyjął do wiadomości, ale powiedział - " to twoja decyzja", sam nie usunął, mówiąc, że w końcu przyjdzie taki czas, że on to zrobi sam z siebie. Ja w reakcji obronnej też swoje konto odwiesiłam. Zrozumiałam, że robiąc tak, nie chodziło mi tak bardzo o uczciwośc, tylko o posiadanie kontroli. Moje zachowanie było wyrazem braku pewności siebie, paniki, braku zaufania. Pobudkami, intencjami, były lęk i kontrola. Wtedy wydawało mi się, że chodzi o uczciwość. Myliłam się.

Niedawno poznałam kogoś innego na portalu. Facet od początku podchodził poważnie, szukał związku, wolny, parę lat po rozwodzie, bardzo mu się spodobałam. Pisaliśmy, rozmawialiśmy na Skype. I on praktycznie od razu wyskoczył z takim tekstem: usuwam swoje konto, bo poznałem ciebie, nie chcę, żeby jakaś inna kobieta zajmowała moją uwagę. Nie powiedział mi : usuń także swoje, ale tak to głównie odczytałam. Ze on jest mnie niepewny, i dlatego to robi. Tak bardzo mu się podobam, że się obawia, że ktoś inny mnie sprzątnie mu sprzed nosa. Mówił o uczciwości, itd. Wkurzało mnie to. Bo to jest takie bycie kontrolującym w przebraniu nieskazitelnej osoby. Poczułam się źle!!! Po pierwsze, bo to była insynuacja, że skoro on usunąl konto z uczciowości, to ja,pozostawiając je, jestem nieuczciwa. A ja po prostu nie znosze robic coś pod dyktando. No sorry, ktoś, kogo ledwie znam, nie będzie mi mówił ani sugerował, co ja mam zrobić z moim własnym kontem, kontaktami, znajomościami.

Ja tego konta nie usunęłam. Jakoś tak na przekór. I co zrobił on? To samo, co ja wtedy w mojej historii z tamtym facetem. Przywrócił je na nowo. Więc się jego cała uczciwośc zdemaskowała. Gdyby był taki UCZCIWY, to niezaleznie od tego, co ja bym zrobiła, miałby to konto usunięte. Ale nie. Ja sama wiem jak to jest, bo sama to wczesniej przezyłam. To konto się przywraca z poczucia niepewnosci sytacji, dla wyrównania poziomu szans, dla równowagi. Uczciwośc to taka tu zasłona dymna. Nie mówię, że jej nie ma. Ale konto to raczej narzędzie kontroli i asekuracji. Z nikim nie pisałam, nie umawiałam się, kiedy padła od niego propozycja usunięcia własnego konta. Facet nie mógł po prostu ścierpiec, ze gdzies tam byc moze są inne opcje, albo ktoś inny mi zawróci w głowie.

Jak to się dalej potoczyło? Rozmawialiśmy dalej, ja w końcu sama konto usunęłam. Ale zrobiłam to sama z siebie, autonomicznie. Bo chciałam Bo czułam, że nadmiar tych twarzy portalowych mnie przytłacza. Ze się rozpraszam. I nie ma teraz problemu. Nie wiem, czy on ma konto, nie sprawdzałam, mam to gdzieś, nie żyę wirtualnym światem, nie bawię się w detektywa. W poprzedniej znajomości bardzo mi to zaszkodziło. Rozumiem po części pana "CK". Po prostu odebrał moje zachowanie jako presję. A my oboje jesteśmy z tych typów niezależnych, autonomicznych, którzy robią się chorzy, gdy ktoś chce nimi rządzić.

Z nowym znajomym mam się spotkać niedługo. On mieszka za granicą, wszystko się przeciągnęło z tego powodu. Uwazam wciąż, że to chore, aby wymagac od kogos na początku znajomosci, żeby cos tam usuwał. Jego propozycja usunięcia konta sprawiła że poczułam, że ktoś tu na mnie chce wywrzec wpływ, ktoś mnie osacza. Ktoś sobie chce mnie " zaklepać". Hola, nie tak prędko! Będę robić coś wtedy, gdy uznam to za stosowne. A jak ktoś ma w głowie lęki, niepewnośc siebie, niech sobie radzi z tym sam. Nie mój problem. Nienawidzę osaczania. Zrozumiałam swoje postępowanie z panem CK gdy spotkała mnie ta historia. Nigdy więcej śledzenia kogoś, co robi w internecie, podszywania się pod kogoś i kontroli. Chcę być od tego wolna. Chcę być pewna siebie i szczęśliwa.