Ex-o co tu chodzi????? - Netkobiety.pl

Klio ma rację,ostudź trochę głowę,bo jak będzie powtórka z rozrywki,to znowu będziesz zawiedziona i zraniona.Dorosła jesteś zresztą i nie głupia,to wiesz jak działać.Mniej/więcej

I od dokładnego wytłumaczenia zacznij. Wyznania może sobie zachować na później.

Wiem Kilo . Niech zacznie od tego. A reszta? Zobaczymy

Jedyny błąd w związku, ale tak jakby kluczowy... on zakończył związek nie podając przyczyny.
Teraz rozpisuje się jaki to smutny jest i zakochany, jak to biegał i szukał, na jakie to poświęcenia się nie zdobył (Justina  nawet zapytał!), ale powiedzieć wprost o co mu poszło to już nie. To juz nie jest na telefon. Śmierdzi na kilometr....

A jeśli liczy na to ze mnie te wyznania zmiękcza to się przeliczy. I on o tym wie.

Jeżeli podejdziesz do tego zdroworozsądkowo,bez pomroczności serduszka,zrobisz rzetelny bilans(wiem,że to gupio brzmi),to kto wie,być może da rade poskładać to w całość i zacząć z czystą kartą.
Tylko pytanie co da Ci ta wiedza,czy ułatwi Ci podjęcie słusznej decyzji?To jest mężczyzna Twojego życia jak mówisz,obyś nie zapomniała,że zafundował Ci niezły sztos.I nie chodzi o wendetę.

Nie zapomnij zdać relacji

Bo Ci takie czary-mary zrobimy,że się nie pozbierasz

Dzień dobry ☺ zdaje relacje. Ex jedzie o czy poinformował mnie o 5 rano. Ale ja mam spac dalej. K...wa śpij jak Cię co chwila budzą... najpierw on a po chwili pijany sąsiad pomylił drzwi.  Świetny początek dnia ☺

Stres jest.  Obiad zrobiłam bo też musze jeść . Będzie wcześniej bo około 13

Wiem. Będę obserwować.  Ale nie wiem czy dam rade coś zjeść.

Nie pije alkoholu...nie lubie

Zachowuje się normalnie. Żadnego robienia się na bóstwo , wyglądam tak jak zawsze czyli delikatny makijaż , ułożone włosy tyle. Jestem taka jak mnie znał na codzień. 

Będzie za 15 minut

No i co? No i co?

Po  obiadku juz. Wstępnych rozmowach tez. Wiem dlaczego , argumenty tez przyjęłam.  Teraz on bierze prysznic , bo o podróży chce się odświeżyć. 
Wstępnie : tak jak myślałam nie chciał mnie stawiać w sytuacji ze będę zmuszona wybierać między mama a zostaniem z nim w UK. I jeszcze kilka obaw .
Co dalej nie wiem. Rozmowy trwać będą

Kowal sprawdź mail.

Jest dziwnie. Tzn ja jestem dziwna. Chłodna i z dystansowana. Ale opowiem wszystko pozniej

Ok. Chyba wypije kieliszek wina.

Na jednym . Drugi położy mnie spac☺ taka " mocną" mam głowę

jutro się jeszcze raz widzicie czy wraca do siebie????

jak wrażenia "na gorąco"?

Klio całkiem z sensem pisze.......

zdecydowanie jutro żadnej odpowiedzi to wykluczone kompletnie, mowy nie ma....

Fakt jesteś w rozkroku a to niestety na dłuższą metę katorga....

Przypomina mi to sytuację, w której znalazła się moja przyjaciółka jakiś czas temu. Facet zniknął bez słowa. Ona jakoś sie z tego otrząsnęła, po czym on znów się pojawił. Mówiła tak jak Ty- " jesli poda mi rozsądne argumenty dlaczego zniknął, może wezmę to pod uwagę". On jej takie wyjaśnienia podał, i ponoć były sensowne. Ale: zaufanie zostało nadszarpnięte. Z tyłu głowy myśl jak cień : " a co jeśli taka sytuacja się powtórzy?". I po trzecie- czy to nie świadczy o chwiejności tego faceta? Nawet miał problem z tym, żeby zaproponować Ci spotkanie. Widzę to tak, że on może nadal tonąć w różnych blokadach emocjonalnych, robic od czasu do czasu rózne numery pod tytułem - " nie wiedziałem jak to Ci powiedzieć", i tak się będzie raz zbliżał, raz oddalał. Na pewno mu na Tobie zależy. Jednak zadaj sobie pytanie, jak na dłuższą metę będziesz się czuła z takim partnerem. Będziesz musiała brać odpowidzialnośc za wiele rzeczy, bo on jej nie weźmie. Będziesz musiała inicjować trudne rozmowy. Prowadzić tę relację.
Opisujesz ten związek jako dobry, dobrze się w nim czułaś. Rzecz jednak w tym, że o sile związku nie decyduje to, jak fajnie jest, gdy się dzieje dobrze tylko w jaki sposób rozmawia się o tym, co trudne, jak się rozwiązuje problemy. Jesli on z trudem mówi o uczuciach, emocjach, to możliwe, że Wasze szczęście może być czasami pozorne- Ty myślisz, że jest w porządku, podczas gdy on coś tam w sobie kumuluje, po czym dochodzi do sytuacji opisanej przez Ciebie powyżej. Chyba czas na tego Pana by wziął trochę odpowiedzialności za to, jaki jest, z czym ma problem, zrozumiał, że to rzutuje ogólnie na relację, i zwyczajnie wziąl się do roboty w tym temacie. Jeśli go teraz ugłaskasz, zrozumiesz, wybaczysz, ale głębszy problem nie zostanie rozwiązany ( jego blokady ) to gwarantuję, że w takiej czy innej sytuacji to wszystko się nasili, powróci, i będziesz miała znów to, co teraz.

Esthere - wiele racji jest w Twojej wypowiedzi....

nie rozumiem, zarówno kobiet jak i mężczyzn, którzy potrafią bez wytłumaczenia racjonalnego ot tak odejść, czasami wysyłając maila, smsa no dzwoniąc...
to brak kompletnie dojrzałości takich osób......

Coś Ci powiem...biorąc pod uwagę Twoje wcześniejsze wypowiedzi.
Czasami,nie warto grzebać wszystkiego,bo komuś powinęła się noga,nie potrafił czegoś zrobić,czy zrobił coś źle.
Unosić się też nie można,warto przemyśleć,bo jedną decyzją,można wszystko spierdolić.A potem pluć sobie w brodę.
Babeczki są silne z pozoru,tylko co nam z tego,że potem żałujemy i ryczymy nocami.
Czasami warto zaufać na nowo

I o to chodzi właśnie.
Zacietrzewienie,czy argument...bo tak,jest z dupy.Po co cierpieć,jak być może...będzie dobrze.To nie jest miesięczna znajomość.którą można puścić w niepamięć.Zdrowo i spokojnie...a będzie dobrze.Czy z nim czy bez niego.Kropka.

I ja byłam w takiej relacji. Uważałam, że dobrze się dogadujemy, dobrze sobie radzimy z konfliktami. Ale było coś takiego w nim...że trochę się wycofywał, a ja czułam, że muszę to jakoś ratować, bo mi się rozjedzie kompletnie. Twój partner sprawia wrażenie wycofującego się. Już samo wasze spotkanie odbyo się dlatego, że TY wzięlaś sprawy w swoje ręce, bo on nie potrafił. Ile jeszcze będzie takich sytuacji, gdy on czegoś nie będzie umiał zrobić, wyjaśnić, i to spadnie na Ciebie???

Nie zachęcam Cię do zerwania. Wydaje się, że to dobry człowiek. Ale musicie ustalić jakieś inne zasady. Nie może tak być, że Ty jesteś przy nim, że to wydaje Ci się mniej więcej bezpiecznym, stabilnym światem, a tu nagle BACH!!! - on wszystko rozpieprza jakby rzucił w to granatem. Ty wracasz do siebie, on do siebie, i pozamiatane. I jeszcze, o zgrozo, nie wiadomo dlaczego. A potem on beztrosko, gdy Ty już przeszłas wszystkie ciężkie fazy godzenia się ze stratą, wraca sobie jak gdyby nic romantycznymi wspominkami Waszych wspólnych chwil. Sorry... - ale było mu myśleć o tym wcześniej. Że jak się zrywa to w konsekwencji się TRACI. I trzeba zrywac odpowiedzialnie. Tzn - jak zrywam, to biorę na siebie to, że coś tracę i to przepada. Koniec.

Wiesz, jakieś to jest dla mnie, to jego zachowanie, mało dojrzałe...Nie wiem jak Tobie, mnie się zapaliła ewidentnie czerwona lampka. Przypomniała mi się sytuacja z moim byłym, - i od niej zaczął się koniec, posłuchaj:

Mieliśmy w ten weekend wyjechać razem w Bieszczady. Gdy wróciłam do domu po fajnym weekendzie z nim, jakoś się źle czułam, pisała, że potrzebuję radykalnych zmian w życiu, miałam na myśli całość, pracę, wszystko. On to źle rozumiał. Wziął bardzo do siebie. I odpisał mi chłodno ( po raz kolejny to zrobił!!!) - w ogóle nie podając przyczyny, że on ten wyjazd odwołuje, żebym sobie sama organizowała weekend jak chcę.

No cholera, wkurzyłam się. Wprawdzie potem ( z mojej inicjatywy!!!) udało się to omówić, ale niesmak pozostał. No i co...Potem były jego smsy jak on to żałuje, gdyby nie jego słowa, już by po mnie jechał, a tak siedzi sam, sam zjadł śniadanie, sam leży w wannie, i nie wie, co robić. Wielkie romantyczne wspominki. Jak on to patrzy na pary w tramwaju, jak to ja mu się przypominam.

No dobra.

Ale co ze mną? Nie pomyślał, że takim obcesowym wycofaniem pokazuje:
- brak szacunku do mojego czasu ( może miałam to już zaplanowane? A mam dziecko, i taki wypad z nim to organizacja, logistyka, proszenie byłego męża o wzięcie córki , itd. )
- brak szacunku do moich uczuć ( to naprawdę boli, takie wycofanie bez podania powodu )
- brak szacunku w ogóle do mnie ( ograniczył i tak już ograniczony nasz wspólny czas, w pewnym sensie mnie "ukarał" odmową wyjazdu, bo zgłosiłam jakieś małe uwagi do niego wcześniej)
- brak swojej dojrzałości ( trudnośc jego we wzięciu odpowiedzialności za to, co zrobił- skutkiem jego decyzji rozwalił plany i mnie i sobie, a ten żal po fakcie to już szczyt wszystkiego , bo SAM do cholery podjął decyzję, że się wycofuje, no i sam sobie potem to wyrzucał )

Cholera...czy to takie ciężkie? Najpierw pomyśleć o skutkach, a potem coś zrobić??? I jeśli robić, to odpowiedzialnie?

Rzecz w tym, że on tak postąpił kolejny raz. Już kiedyś coś odwołał w podobnym stylu. I wiedział, że ja go prosić i błagać o zmianę zdania nie będę. Ty też nie prosiłaś. Oni do nas wracają, bo im pozwalamy, ale koło się toczy, i wciąz ta sama się historia rozgrywa, wciąż na nowo. Bez dojrzałości, bez odpowiedzialności za siebie nic się nie zmieni. Po prostu.

Esthere ja o nic nie prosiłam.  Gdy wyszłam z mieszkania nie odezwałam się do niego ani razu. Nie dzwoniłam nie pisałam.  Zerwał ok ale znam swoją wartość i nie będę prosiła błaga. Wczoraj powiedział ze jestem pierwsza kobieta która po prostu znikła.  To nowość dla niego. A spotkanie? Ja zaproponowałam bo chciałam juz mieć to za sobą.  Wiem ze sam by to zaproponował , w sumie i tak by przyjechał tylko bez zapowiedzi. Dlatego pytał o moje plany na weekend czy gdzieś się wybieram.  Napisałam " nie a co chcesz się spotkac" i uwierz mi prędzej bym spodziewała się papieża u siebie w domu niż to ze on napisze tak.
On nigdy nie działał w emocjach. Naprawdę oprócz odejścia nigdy mnie nie zawiódł.  Nie bronie go . Każda decyzję podejmował świadomie po namyśle biorąc wszystkie za i przeciw.  Sam wczoraj przyznał ze zrobił błąd pozwalając mi odejść, że nie przemyslal konsekwencji jakie niosła ta decyzja dla niego i dla mnie. Ze jest zły na siebie za zmarnowany czas, moje cierpienie, i krzywdę jaka mi zrobił.  Jest tego świadomy.  I jeszcze jedno. Sam wie ze ma problemy z wycofywaniem się i zaproponował ze pójdzie do psychologa z tym. On naprawdę włożył duzo wysiłku przed spotkaniem. Znalazł nawet prace w moim mieście żeby być blisko i tu to naprawiać.

Poprzedni post napisałam, nie czytajac Twojej odpowiedzi. Jeśli on zrozumiał, że to było krzywdzące, jeśli do tego sam nawiązał, jesli widzi swój problem i chce z nim iśc na terapię, to JEST NADZIEJA. Moje komentarze mają tylko na celu to, żeby tu nie pobłażać, bo bez zmiany w jego wnętrzu nic się nie zmieni. Na moje oko on ma problem z bliskością. Po prostu rozpoznaję te rzeczy. Jesli chce iśc na terapię, to znaczy, że mu zależy. Mądra decyzja. Czas mu zająć się swoim bałaganem.

Życze Wam najlepiej.

Myślę, że to wrażliwy facet, dobry, tylko lekko pogubiony wewnątrz. Niech sobie ułoży co trzeba wspieraj go w tym.