Rezygnuję z poszukiwań drugiej połówki. - Netkobiety.pl

A u nas pod wieczór się rozpadało. Ale dobrze mi tak słuchać tego koncertu po parapecie. Nie zawsze deszcz mnie dołuje.
Girl, taka mama to skarb. Moja żyje i ma się dobrze, ale jest daleko.  I nie cierpi robić pierogów

Mama skarb ale jest nadopiekuncza... a ja juz nie mam 10 lat przeciez.
U mnie sie zbieraja czarne chmury.

Hmm, moja nigdy nadopiekuńcza nie była. Jest za to "opierdzielaczem głównym" w domu. Kiedyś miałam z nią trudne i konfliktowe relacje, ale od kiedy żyjemy osobno, układa nam się dobrze. Niedługo przyjeżdża i nie mogę się już doczekać

Zima to jest to czego ja nie lubię. Co do reszty - każda aura ma swój urok

Ja sie w zimie urodzilam, wiec tez lubie.
Piekna jest! Ale ostatnio poszla gdzies i wrocic nie chce, no wlasnie

W grudniu tak? Bo pisalas chyba kiedys gdzies. Ja tez w grudniu i koziorozec

Koziorozce sa uparte, co? Ja jestem, oj.

Oj, on zjawia sie i znika. Nie idz na to. Niech spada na drzewo zmadrzec.

Hej dziewczyny powiem wam cos "smiesznego"
Moj namolny kolega nie przestaje. Napisal, ze zglosil mnie do konkursu na najpiekniejszy tylek. Super, nie?

No i co z tymi połówkami, Dziewczyny? U mnie zapał do szukania trochę zmalał. Mój ex szaleje. Co prawda z jednego mojego wątku wynika, że to ja mam trudny charakter i mam, ale ex tupnął nóżką i postanowił że mną walczyć w sądzie. Nie chce ugody, cytuję: "zawsze robiłem wszystko co chciałaś, ale od teraz to ja będę decydować". Także powietrze ze mnie uszło, bo czeka mnie proces że świadkami i tym całym syfem.

Doskonale rozumiem twoje emocje. Uważam, że pewne sprawy nie powinny już po rozwodzie mieć miejsca. A najgorsze, że nijak się wyrwać, bo przecież walczyć trzeba: o siebie, o dziecko, o spokój etc.

Przykro mi bardzo. Mnie to na szczęście ominęło, bo mężuś "wspaniałomyślnie" odstąpił od orzekania o winie. Nie dostał biedaczek adwokata z urzędu, a ja dzięki pomocy rodziny mogłam sobie na płatnego pozwolić.

Apropo poszukiwan drugiej polowki, cytat z ksiazki Sparksa, ktora wlasnie dorwalam i wciagnela mnie mocno:
"Babcia po prostu nie rozumiala, jak to mozliwe, ze kobieta po trzydziestce nie zalozyla jeszcze rodziny. Reprezentowala stara szkole- wyszla za maz, majac dwadziescia lat i przezyla czterdziesci cztery lata z mezczyzna, ktorego uwielbiala az do chwili jego smierci, co nastapilo trzy lata temu. Lexie doskonale wiedziala, co mysli Doris-w koncu to dziadkowie ja wychowali-pora by spotkala sympatycznego mezczyzne, zalozyla rodzine. Lexie przyznawala czasem, ze i ona o tym marzy. Ale najpierw musialaby poznac odpowiedniego faceta. Kogos, kto by ja uskrzydlal. Doris natomiast uwazala chyba, ze przyzwoity, kochajacy mezczyzna, majacy dobra prace, to wszystko, na czym powinno zalezec rozsadnej kobiecie. Lexie jednak pragnela zalozyc rodzine nie tylko dlatego, ze ktos jest sympatyczny, przyzwoity i ma dobra prace. Tesknila za mezczyzna, dla ktorego stracilaby glowe. Za kims romantycznym, kto kupowalby jej kwiaty bez powodu. Kims, kto wzbudzilby jej namietnosc i kogo akceptowalaby bez reszty. Niewielkie wymagania, prawda?"

Tytuły pozostałych części to: "Zalotnice i wiedźmy" i "Córki swoich matek".

A ktory tytuł?

To prawda. Ma swój styl. Dużo tam emocji i dobrze. Polecam Jodi Picoult, jeśli jeszcze nie znasz. Ciekawe historie, obyczajowe bym powiedziała, każda inna, każda interesująca, dobrze napisane.

Ja to bym w ogóle pojechała, nawet bez mężczyzny, w różne zresztą miejsca... byleby w towarzystwie!!!

"Jesteś przy mnie. Czuję spokój, czuję radość i wytchnienie" - tak właśnie bym chciała. Cytat pochodzi z "Perłowej łodzi" Antoniny Krzysztoń.

Rozumiem Cię
Co do mnie, to chyba zrobiłam się ostrożna i nieufna. Poza tym potrzebuję rozpoznać teren, nie rzucę się w nową znajomość "na główkę".
Mam uraz do szybkiego skracania dystansu, do lądowania w łóżku bez przekonania i zaufania, bez miłości (to pewnie brzmi naiwnie i marzycielsko ). Do obdarzania uczuciem kogoś, o kim nie mam zielonego pojęcia. Nie wyobrażam sobie zaangażować się po uszy w dopiero zaczętą znajomość. Owszem, ktoś mi się podoba, zaciekawia - jak najbardziej może się to stać od pierwszego wejrzenia, ale nie pozwolę sobie na "WOW!!!". Pożyjemy, zobaczymy. Muszę się przekonać, czy pierwsze wrażenie mnie nie zawiodło. Muszę się oswoić, zbliżyć, poczuć z kimś swobodnie. Cóż... niedzisiejsza jestem.

Czy niedzisiejsza? Może trochę, w tym sensie, że świat teraz strasznie pędzi. Ale ja też taka niedzisiejsza jestem. I taka chcę być!!! Ot, manifestacja się wdała
Ale rzeczywiście, jak facet chce już i nie ma czasu mnie poznawać, to od razu: do widzenia (w każdym sensie).

Ech jak ja to rozumiem. :-) Mam to samo.

Do tego jeszcze dochodzi to, że tak trudno mi przychodzi żeby mnie ktoś zainteresował, żebym coś poczuła. I to mnie tak frustruje, że nikt mi się nie podoba ostatnio. Do tego mam jeszcze dodatkowe ograniczenie, że jestem ateistką i nie wyobrażam sobie absolutnie żeby być z kimś wierzącym bo nie dogadam się z takim facetem. Jako ateistka jestem w mniejszości i cholernie trudno mi będzie poznać kogoś takiego. Sami wierzący wokół mnie.

Oj,pokłóciłam się kiedyś z mężem,gdy mnie próbował nawracać i nakłaniać do spowiedzi. Mogę być z człowiekiem innej wiary pod warunkiem wzajemnej tolerancji i podobnych zasad moralnych,takich jak uczciwość, wrażliwość na drugiego  człowieka itp.

W tym caly ambaras, zeby dwoje chcialo naraz! Jakie to prawdziwe... czyz nie.
?