Jestem naiwna? Czy jak, bo nie rozumiem? - Netkobiety.pl

Nie wiem, czy jako matka, mogłabym być z kimś, kto nie akceptowałby mojego dziecka... Nie wymagam, żeby je pokochał, czy zastępował ojca, ale nie może go nie szanować... Może po prostu powinnaś docenić fakt, że przeżyłaś coś fajnego i więcej już tego nie roztrząsać, bo po co? Wiem, że czasem człowiek lubi wiedzieć i znać odpowiedzi na swoje pytania.. Ale wydaje mi się, że wystarczająco oberwałaś od życia - nie dokładaj sobie więcej

Chcesz zrozumieć... . Może wystarczy, że przyjmiesz do wiadomości, że masz z owym panem zupełnie inny system wartości.

A tak właściwie dlaczego się rozstaliście?

P.S. Gdyby mi tak facet truł, że mi czegoś tam nie wybaczy, gdyby miał do mnie wciąż jakieś "wąty", to zapytałabym, po cholerę się ze mną zadaje, skoro tak bardzo mu to przeszkadza. Przecież go nie zmuszam.

Zobacz i uwierz w to, czego nie widzisz lub nie chcesz przyjąć do wiadomości. Jesteś mądrą kobietą, samodzielną, stojącą na własnych nogach i nie potrzebującą żadnej podpórki.
Nie możesz dostać ciepła i bliskości od mężczyzny? Zobacz, że możesz to mieć od innych.

Cudowne są te słowa. Dziękuję za wsparcie. Pozdrawiam wszystkich serdecznie.

Dziękuj, że stało się tak, jak się stało. Ów pan bardzo kiepsko o sobie myśli i nie zna innego sposobu na dowartościowanie się, jak kopanie innych. Ów pan, gdybyście z jakichś powodów byli dalej, do końca swych dni przy byle okazji (choćby niedokładnie umytej szklanki) wspominałby Twą przeszłość. Wszystko to, w pozornej trosce o Ciebie. To typ człowieka, który dziurki nie zrobi, a krew wypije.

Słuchajcie niech mnie ktoś oświeci - jak mozna mieć pretensje do kobiety z powodu takiej "przeszlosci"?! O ile tu czytam to Autorko zostałaś skrzywdzona przez męża, ty i Twoje dzieci. Mozna Ci tylko współczuć! Z tego co tu piszesz zostałaś zraniona Ty, to nic złego nie zrobiłaś nikomu jak mozna mieć pretensje o cos takiego ?

Uwazam ze Autorka jest na pewno silna babka. W koncu jest matka, daje sobie radę z trojka dzieci i w zasadzie tyle lat jest zdana na siebie. Uwazam ze wiele osob by w niej to doceniło, to powod do dumy a nie jakichś pretensji pod jej adresem

Ilia jestes niezwykla kobieta, ktora sobie poradzila w tak trudnej sytuacji. Nie rob sobie prosze powtorki z rozrywki. Ten czlowiek jest toksyczny. Przelewa jakies swoje frustracje na ciebie.
Nastepnym razem jak powie ci ze sobie pieklo zgotowalas, zapytaj go czy to co on teraz ci funduje to tez nie pieklo? I po co to robi?
Ale najlepiej zostaw go, odejdz nawet bez slowa. Pocierpisz, pewnie nawet bardzo ale tkwiac w tym pograzasz sie jeszcze bardziej.

Żaden mądry człowiek nie traktuje tak drugiego, jak on traktuje Ciebie. Twierdzi, że nikt by nie wybaczył Twej przeszłości? Za kogo on się uważa, jeśli myśli, że ma jakiekolwiek prawo do wybaczania lub niewybaczania Twej przeszłości? Za maską życzliwości  i serdeczności ukrywa pogardę.

Rozmawiałaś z nim o tym wszystkim. W jakim celu? Chciałaś przekonać jego czy siebie?
Nie rozumiesz tego, co on chce osiągnąć swym zachowaniem; napisałam wyżej, że w ten sposób 'leczy' swe ego. Dlaczego on Cię męczy? Bo chce, bo znajduje w tym przyjemność, bo jest kimś określanym jako 'przemocowiec', bo Ty, wybacz, na takie traktowanie mu pozwalasz. W jaki sposób pozwalasz? Jesteś z nim, tłumaczysz mu, traktujesz jak niepełnosprytne dziecię, które nie rozumie rzeczywistości. A on... wejdź na którąś ze stron Niebieskiej Linii, przeczytaj o przemocy psychicznej. Znajdziesz tam mnóstwo informacji, które (oby!) otworzyły Ci oczy, dzięki którym (oby!) uwierzysz w swą wartość i swe prawo do szacunku i godnego życia, dzięki którym (oby!) podejmiesz decyzję o tym, jak i z kim chcesz dalej żyć.

Proszę, nie myl tombaku ze złotem.

Powiedział mi że każdy mądry człowiek będzie takie miał podejście do mnie i pytania zada mi te same. Po co mi to było ? Co mną kierowało ? I że nie pogodzi się z moją przeszłością.

Bardzo bym chciała aby dał spokój przeszłości bo tyllko wtedy może byc normalnie. Chciałabym aby zrozumiał i zaufał mi. Chcę być dobrą kobietą partnerką i kochanką, a nie tylko kochanką.

Tak masz chyba rację, coś w tym jest. Muszę podjąć decyzję i chyba wrócić do punktu wyjścia . Do samotności. Zycie jest okrutne i bardzo niesprawiedliwe. Jedni mają wszystko czasem nawet nie wiedzą jak dużo szczęścia dostali a innym wiecznie spadają klody pod nogi. Dlaczego ? Za co ?

Chyba jestem głupia że dałam się w to wszystko wciągnąć jak naiwna małolatka. Już raz cierpiałam a teraz kolejny raz. TYLKO ZE POKOCHAŁAM TEGO MĘŻCZYZNĘ. Jestem tu sama i daleko od domu . Dzięki naszym rozmowom i spotkaniom było mi lżej. Lubię spędzać z nim czas.

Dziękuję ci bardzo. Muszę popracować nad sobą. Tylko jak teraz przestać mysleć o nim jak mam przestać go kochać? Jak zapomnieć ?

Również sciskam i pozdrawiam.

Dziękuję bardzo. Chwilę temu rozmawiałam z mężczyzną którego wciąż ocham przez telefon. Znowu wypominał mi przeszłość.  Powiedział że powinnam wrócić do tamtego życia bo tylko tam będę się dobrzez czuła a nie wsród normalnych na poziomie ludzi. Że Bóg mi nie wybaczy. A ja byłam wręcz pewna że Bóg postawił mi go na mojej drodze jako nagrodę za przeszłość. Chyba powinnam być sama , widocznie nie zasłużyłam sobie na lepsze i normalne życie. Wydaje mi się że jestem problemem dla wzystkich.

A cóż on ma ci wybaczać?! Jaką przykrość, bądź przewinę?
Wbija Cię w poczucie winy za to, że miałaś nieszczęśliwą przeszłość. Przeszłość, która w żaden sposób go nie dotyczyła. Za co niby miałabyś przepraszać? Za co on wybaczać?
Gardzi Tobą i daje Ci wyraźnie o tym znać, gardzi Twoim życiem i Twoimi wyborami. Obwinia Cię za wszystko. Z racji tego uważa, że może zrobić z Tobą co chce i powiedzieć Ci co chce. W końcu uważa Cię za mniej wartościową od siebie, więc nadał sobie też prawo osądzania Cię i pogardzania Tobą.
Nie zasłużyłaś sobie niczym na takie traktowanie. Teraz rzeczywiście pobądź sama, ale tylko dlatego, że potrzebne Ci spojrzenie z perspektywy na swoje życie i otaczających Cię ludzi; na zbudowanie poczucia własnej wartości, którego u Ciebie jest niewiele; na wytyczenie jasnych granic dopuszczalnego i niedopuszczalnego zachowania wobec siebie. Potem ułożysz sobie życie z kimś kto będzie również szukał miłości, a nie kogoś do pogardzania, dzięki któremu będzie mógł podbudować własne ego. Tym drugim jest właśnie mężczyzna, z którym się spotykałaś. Maluczki, który potrzebuje kogoś do skopania i oplucia, żeby sam mógł się poczuć lepszym i wartościowszym. Spław i niech płynie z prądem, jak wszystkie...

Mały, podły i chyba dość poważnie chory...
Ilia, uciekaj i nie oglądaj się za siebie!

Człowiek wchodzi na profil loguje się i wyznaje swój problem. Wyrzuca z siebie żal i ból.  I właśnie tu znalazłam większe zrozumienie i wsparcie niż u przyjaciół.  Chcę wam wszystkim podziękować. 
Wczoraj rozmawiałam kilka razy z mężczyzną którego przez ostatnie półtora roku traktowałam jako najważniejsza rzecz na świecie.  Niestety on dalej ma żal.  Według niego każdy by miał pretensje ze niby ja taka mądra wydawać by się mogło kobieta była w w związku z tak głupim i psychopatycznym człowiekiem jak były i że  urodziłam dzieci. Że on nie dał im nic a ja głupia się zdecydowałam.  I tak to się ciągnie. 
Teraz jest to trudne do wyjaśnienia.  Ja sama nie znam wielu odpowiedzi.  Jednak wiem jedno. Bardzo żałuję tamtych decyzji i lat. Szkoda że czasu nie da się cofnąć.  Każdy z nas pewnie by dwa razy się zastanowił zanim coś powie lub zrobi. Pozdrawiam wszystkich i miłego dnia.

Mądre słowa.
Mi powiedział dziś Ów mężczyzna że powinien porozmawiać z moimi dziećmi i potwierdzić moją wiarygodność żeby mi zaufać. Wiarygodność na temat jakie stosunki czy układy były między mną a ich ojcem i jak one to widziały. Co o tym myślą i jaki stosunek mają do zmarłego ojca.

Zgadza się. W końcu dla niego Twoje słowo jest nic nie warte. Nie jesteś warta jego zaufania, więc zwróci się do osób, które tego zaufania są bardziej godne - dzieci (których zresztą nie lubi...). Pchasz się w związek, który będzie równie katastrofalny, jak poprzedni. Może przemoc i rozczarowania, będą objawiać się inaczej, ale w ostateczności będą to nadal przemoc i rozczarowania. Sama to widzisz, wiesz już z czego wynika jego zachowanie wobec Ciebie, wiesz co to za człowiek, a i tak w to brniesz. Tylko daruj sobie teksty w stylu „życie jest okrutne i bardzo niesprawiedliwe”, „że spadają Ci kłody pod nogi”, „dlaczego i za co?” itp. To wszystko są Twoje wybory, wybierasz teraz świadomie mężczyznę, który będzie Cię źle traktował, wybierasz świadomie nieszczęśliwą przyszłość, wybierasz świadomie ochłapy zamiast miłości. Nie zwalaj tego na niesprawiedliwy los, bo wyborów dokonujesz sama. Lubisz cierpieć, więc cierp.

Ilia, dopiero dzisiaj czytałam Twój wątek i powiem Ci że jestem zszokowana! Ty prawdopodobnie pomyliłaś uczucia do tego człowieka. Przywiązał Cię do siebie, poczułaś bliskość której Ci tak brakowało, pewnie też seks którego nigdy w małżeństwie tak naprawdę nie miałaś. Ale to nie może być miłość. Kochać kogoś pomimo że tego że Cię obraża, że poniewiera? Bo jak inaczej nazwać to co on robi? Przecież napisałaś że kazał Ci wracać do tego chu...stwa, że tam będziesz szczęśliwa bo tam Twoje miejsce. To jest wprost niepojęte!!!!
Uwierz mi, ktoś kto kocha stara się nieba przychylić drugiej osobie, pomaga wyjść ukochanej osobie z kłopotów, wspiera, a co Ty dostajesz? Uciekaj od tego człowieka, po prostu uciekaj. Wpadłaś w kolejną toksyczną relację, sama nawet o tym jeszcze nie wiesz.
Poczytaj tutaj: http://mojedwieglowy.blogspot.co.uk/
Do mnie dopiero zaczęło docierać kiedy czytałam książkę Moje Dwie Głowy. Kiedy żyje się w takim matriksie przez wiele lat, nie mamy pojęcia że może być inaczej, lepiej, a każdy okruch sympatii traktujemy jak wygrany los na loterii. Nie Ilia, tak nie jest. Ten człowiek jest toksyczny i dlatego powinnaś dla własnego dobra uciekać z tego związku jak najszybciej. Zbyt wiele w życiu przeszłaś żeby się teraz dać tak traktować.
On chce potwierdzać Twoją wiarygodność??? Żeby Ci zaufać??? To co on robił przez półtora roku? Nie baw się w to kobieto, bo jeszcze skrzywdzisz dzieci...

P.S. Mam nadzieję że Administracja nie wytnie linka, zresztą pewnie przewinął się on tu niejeden raz na forum. Jeśli złamałam jakiś punkt regulaminu to z góry przepraszam.

Ilia, ja tez dopiero dzis wpadlam na Twoj watek.
Popieram poprzedniczki i az mnie krew zalewa, jak czytam te brednie, ktore ten Twoj "fantastyczny" mezczyzna z siebie produkuje.

Kochana, po pierwsze, kto on jest, ze ma Ci wybaczac czy nie i co ma Ci wogole wybaczac? To jakis chory narcystyczny nadety bufon. Dziekuj losowi, ze Cie chroni przed nastepnym toksycznym zwiazkiem. Wyglada na to, ze los, czy co to by nie bylo, jakas sila, zaczyna dazyc do zmian w Twoim zyciu. Zostalas uwolniona od jednego toksyka, wiec chron ta swoja wolnosc i nie pakuj sie znow w to samo.
Masz szanse na cos innego, wiec z niej korzystaj.
Zrozum tez, ze Ty nie znasz innych zwiazkow, nigdy normalnego zwiazku nie przezylas, wiec jestes bardzo zagrozona ty, ze bedziesz szukac tego samego, co juz mialas. Dokladnie jak pisze Ivy!
Poki nie znamy wlasnych ukondycjonowan, nie mamy szans uniknac powtarzania tych samych schematow dzialan, myslenia i tych samych pulapek.
Przeciez ten typ, jak slusznie to juz kilka osob zauwazylo, probuje tak samo jak Twoj ex Toba pomiatac.
Sluchaj teraz swoich watpliwosci, a nie tego zludnego uczucia, ktore jest uzaleznieniem, a nie miloscia. Twoje stare wzorce nadal Toba rzadza i ciagna Cie w stare bagno, ale masz sile, zeby sie temu przeciwstawic.
Wiedz tez, ze wychodzenie z tych starych ukondycjonowan zazwyczaj wiaze sie z emocjonalnym bolem. Ale to nie jest nowy bol. To jest ten stary w nowej postaci. Trzeba przez niego przejsc, zeby rany mogly sie zagoic, zamiast probowac go lagodzic nastepna uzywka w postaci nastepnego rzekomego ksiecia z bajki. Jesli dajemy sie na tego ostatniego nabrac, to z pewnoscia bedzie to bajka ze znanym zakonczeniem o niespelnionych oczekiwaniach. Bo nieprzerobione emocje zawsze beda szukac okazji, zeby znow wrocic, taka dlugo, jak dlugo sie nimi w koncu nie zajmiemy i ich nie przezyjemy i nie bedziemy gotowi do zmian swoich reakcji.

Zajmij sie soba i idz tylko za tym, co Ci podpowiada instynkt - to ta nieemocjonalna sila, wyczuwalna gdzies gleboko w srodku, ktora powoduje teraz u Ciebie narodzenie sie tych watpliwosci co do pogladow tego pana.
Wyglada na to, ze czesc zdrowego instynktu mimo trudnych lat zachowalas.
I nie narzekaj na los, ktory rzekomo jednym daje a innym nie. Nie wskakuj w role ofiary.
Jakosc naszego zycia zalezy od naszych wlasnych uczuc i emocji, od ich jakosci, a wiec mamy to sami w reku, bo kto inny oprocz nas samych jest za nasze uczucia odpowiedzialny? Nikt inny!
Dlatego powinnas sie nauczyc, w jaki sposob rozumiec swoje emocje i jak sie z nimi obchodzic, jak je przerabiac i zmieniac. Jak sie to opanuje, to wtedy i jakosc naszego zycia zaczyna sie zmieniac, zaczynamy przestawac z innymi ludzmi, otwieraja sie inne szanse.
Czytaj watki tu na Forum, mozesz tu wiele rzeczy znalezc, takze historie bardzo podobne do Twoich. Zajmuj sie tym tematem, patrz w glab siebie, nie idz za pierwszym impulsem, tylko dawaj sobie czas na to, zeby sily, ktore sa w Tobie, mogly rozwinac swoja dynamike i znalezc adekwatne rozwiazania i pomoc podejmowac odpowiednie deyzje.
Teraz akurat nie masz zadnej koniecznosci podejmowac jakichkolwiek decyzji.
Co masz robic? Nic konkretnego, oprocz obserwacji siebie samej w sytuacji, w ktorej jestes, bez jej oceniania i bez checi jej zmiany. Pozwol, zeby Twoje zycie samo znalazlo swoja droge. Za tym stoi wyzsza inteligencja, niz nasza wlasna. Nasza jest tylko po to, zeby w odpowiednim momencie rozpoznac, co mamy konkretnego do zrobienia.
Pozwol sobie na czucie swojego bolu, na zmeczenie. W takich chwilach nie probuj z tym walczyc, tylko zrob zamiast tego cos dobrego dla siebie samej - poplacz, zrob sobie ciepla kapiel z przyjemnym zapachem, posluchaj muzyki, ktora lubisz, wypij jakas herbatke na odprezenie. Zrob to, co bys zrobila z wlasnym dzieckiem, ktore ma trudne chwile, albo to, czego sobie sama zyczylabys jako dziecko w takich sytuacjach. Moze jest jakas zyczliwa osoba, ktora moze Cie wyslucha, objac i przytulic?
Tylko unikaj tego czlowieka, to nie jest ten wlasciwy do przytulania, nie daj sie w zadnym wypadku przez niego zmanipulowac.

Tak pięknie o wszystkim piszecie. Wydaje mi się że tylko ja jestem z innego świata i nigdzie nie pasuje.  Dla wszystkich, wszystko jest proste i chyba tylko ja jestem głupia i naiwna. Wszystkie wpisy w wolnej chwili przeczytam na spokojnie. Nie chcę już popełnić błędu bo wiem jak ciężko jest potem żyć.  Wiem że bagno wciąga i nawet jak jedna nogę się uda wyjąć to wciąż pozostaje druga. Najgorsze jest to że przyzwyczaiłam się do tego mężczyzny i ciągle o nim myślę.  Staram się sobie wszystko poukładać .

Ilia, ja tez powiem: nie jestes z innego swiata. Zyjemy na tym samym.
Tylko sporo z nas tutaj ma juz za soba ten etap, na ktorym ty teraz jestes, dlatego patrzymy inaczej. Jest tez pewnie pare szczesciarzy, ktorzy nie musieli uczys sie na wlasnych bledach, bo od razu widzieli swiat bez krzywego zwierciadla falszywych wzorcow wyniesionych ze swojego dziecinstwa.
No w kazdym badz razie nie jestes zadnym wyjatkiem.
Wydaje Ci sie, ze nigdzie nie pasujesz, bo zaczelas juz opuszczac swiat swoich starych zapatrywan i poprzedni ludzie juz Cie nie rozumieja, a nowych zapatrywan jeszcze sie na tyle nie dorobilas, zebys rozumiala nas tutaj zgromadzonych. Pisze "nas" tak troche ryczaltowo, bo oczywiscie, ze to nie zadny jednolita masa i takze i tu zapatrywania bardzo sie roznia. Ale  mysle o ludziach udzielajacych sie na twoim watku.

Czujesz sie tylko dlatego samotna i nie pasujaca nigdzie, bo juz jako dziecko bylas zostawiona sobie samej i musialas sobie sama radzic i przez cale dotychczasowe zycie robilas to samo. Nigdy nie mialas w poblizu nikogo, kto by pokazal Ci inna droge. Zylas odizolowana we wlasnym kokonie.
Dopiero teraz postawilas pierwszy krok na zewnatrz i zobaczylas cos innego.
To naturalne, ze jeszcze nie jest to dla Ciebie zrozumialym samo przez sie.
Na zmiane systemu myslenia i odczuwania potrzeba czasu.
No i moze tak byc, ze rzeczywiscie potrzebujesz nastepnego poslizgniecia sie, czasem trzeba wsadzic reke wiecej niz raz do wrzatku, zeby naprawde uwierzyc, ze nie jest to wskazane, bo ukondycjonowanie jest tak silne, ze nie dopuszcza zmian sposobu postepowania i myslenia.
Tego Ci nie zycze, lepiej zrobilabys zdajac sie jednak na cudze doswiadczenia, powtorzone przez innych tysiackrotnie. W Twoim przypadku lepiej jest, zebys zdala sie na rozum, niz na swoje emocje, bo te ostatnie prowadza Cie niestety nadal na manowce.
No ale to oczywiscie Twoj wybor. Nikt nie jest ofiara losu, tylko zazwyczaj sam sobie ten los wybiera (pomijam dzieci, te jeszcze wyboru nie mialy).

Jestem głupia.  Wiem to. Jak mogłam mu uwierzyć i pokochać.   Ale nie ważne.  Wracając do mojego wcześniejszego związku z mężem.  Szybko się rozstalismy bo nas nic nie łączyło.  On miał inne kobiety i nawet dziecko na boku Ale rzep zawsze wracał choćby po to by mnie zdenerwować by zrobić jakąś głupia awanturę.  Gdy mu coś się nie układało wpadał niby do dzieci.

Dziś przyleciała do mnie na 4 dni starsza córka.  Mieliśmy ustalone ze pojedzie po nią ów nowy mężczyzna.  Oczywiście odebrał z lotniska i przywiózł.  Komentarz: ale sobie życie zgotowalas.  Do końca będziesz robić na te dzieci. Szybko wrócisz tam skąd przyszłaś.  Szybciej niż ci się wydaje. Od razu widać z kim je masz. I po co ci to było.  Jesteś idiotka.
Popłakałam się.  I ja go kocham. Jestem idiotka.

Napisał mi wiadomość : cytuje :
" Zyj sobie swoim zyciem ktore zbudowalas powodzenia. U Ciebie juz nic nie mozna , wszystko co mozna bylo zje... Z tobą nie chcę mieć już nic wspólnego.  "
Jest mi bardzo bardzo bardzo smutno i źle.

chociaż dla dobra dzieci a przede wszystkim dla siebie zerwij ta znajomość
wiem co mowie bo moja mama ma kogos podobnego za meza
tyle ze ona za nami nigdy nie była
mimo tego ze jestem dorosla to ten człowiek potrafi skutecznie odciągać ja ode mnie i sióstr
nie będę się wdawać tutaj w szczegoly ale sama nie potrafie pojac dlaczego ona z nim jest

jeśli z nim zamieszkasz to twoje dzieci i wnuki nie będą mile widziane
swieta czy inne uroczystości spędzasz z nim i z jego rodzina a jeśli z nimi tez to będą docinki i krzywe spojrzenia
pomagać dzieciom będziesz mogla ale po kryjomu bo jak nie to awantura
skoro tego chcesz

Uwierzyłaś.
Teraz wiesz.

Czas na decyzję, co z tą wiedzą zrobisz.