Bajka się skończyła. JAK DALEJ żyć ? Jak się na nowo odnaleźć ? - Netkobiety.pl

Anastacjo, nie czytasz ze zrozumieniem.
Napisałam przecież wyraźnie, że WINNY ZDRADY jest ZAWSZE FACET, a kochanka raczej rzadko - ona najczęściej akurat mu się nawinęła... (żadna wielka miłość, masz rację... jak nie ta to znajdzie się inna).
Zrozumiałaś? Jeśli nie, to powtórzę i wyjaśnię kolejny raz, a co tam

Co (to co napisałam powyżej) zupełnie nie zmienia faktu, że ta trzecia, dobrze wiedząc w jaką rolę wchodzi, wystawia sobie opinię i świadczy sama o sobie. Kim jest? Pewnie sama sobie na to też potrafi odpowiedzieć, szczególnie w tych przypadkach, gdy facet już się nią pobawi, a potem odstawi (zostanie przy żonie, lub poszuka kolejnej).

Jak facetowi źle w związku to rozwiązaniem jest puszczanie się? Anastacja, wyrosłaś już z podstawówki? Czy mentalnie jeszcze jesteś na tym poziomie?
Naprawdę znasz tylko takie rozwiązania?

Inga, ale Anastacja i tak zrobiła już postęp.
Bo do tej pory tłumaczyła kochanki i ich postępowanie wielką miłością.
Teraz już pisze wprost, że są tak naprawdę nikim - ot, trafiły się poszukującemu fiutkowi... JAK NIE TA, TO INNA... szkoda tylko, że każda z nich wierzy (przynajmniej na początku, tak jak Anastacja), że w jej przypadku jest inaczej...

Tak Anastacja.
Idąc za Twoim tokiem rozumowania, który brzmi, cytuję: "Czemu zdradza? Albo mu źle w związku albo rzeczywiście ma jakieś zaburzenia" --->> i dalej "dojrzewanie" współmałżonka do zdrady to pewien proces" --->>> a na końcu "Napisałam przecież wyraźnie, że problemy w związku, jakieś braki są przyczyną zdrad, a nie rozwiązaniem"
podam Ci kilka tych "braków" w związku, o których piszesz, a które są najczęstszymi powodami, że mężowie robią sobie skok w bok (przeczytałam opracowania).

A Ty mi na to odpowiedz, proszę, który z tych powodów jest wg Ciebie usprawiedliwieniem.

1. kobieta po porodzie / porodach straciła figurę, przytyła i ma rozstępy - nie jest już dla męża tak atrakcyjna jak wcześniej

2. kobieta wychowująca małe dzieci + pracująca + zajmująca się domem (standard dziś) jest zmęczona, nie zakłada tipsów i szpilek idąc do sklepu

3. kobieta zmęczona, spracowana i niewyspana (małe dzieci) nie ma ochoty na seks w takiej ilości, jak to bywało w czasach narzeczeństwa

4. kobieta po kilkunastu latach małżeństwa jest o te kilkanaście lat starsza - nie do porównania z młodymi egzemplarzami, które tylko czekają na przystojnego 45-latka, ustawionego zawodowo

itd. itp.

Anastacja - to są najczęstsze PROBLEMY  i BRAKI, które wymieniają faceci zdradzający żony.

Który z nich jest dla Ciebie usprawiedliwieniem męża?

I który usprawiedliwia kochankę??

dawaj Anastacja.

edit: i przypominam i Tobie i Xymenie i Belletrix (i innnym), że NIGDY nie napisałyście, że W NIEKTÓRYCH MAŁŻEŃSTWACH... lub, że CZASEM...
Wy GENERALIZUJECIE
Osądzacie zdradzone żony / mężów bez żadnego zahamowania i różnicowania...
Bo Wy WIECIE - pewnie lepiej od nich samych...

no to Inga miałam na myśli... szczególnie wtedy, gdy sama skończyła "szkołę średnią" i większych perspektyw brak...

...

bardzo trafne , dodać należy,  że ten proces może być i najczęściej tak jest , na różnym etapie u każdej z osób (mąż i żona).

Odniosę się jeszcze do wypowiedzi Gia :
"Paranoja jakaś - sorry ale dziś wkur***** jestem na maxa. Zatem przebaczasz, przyjmujesz, męczysz się, nieraz jest trudno, strasz się ufać, tysiące rozmów o tym co było, co będzie. I co z tego ???
Ja czasem nie zrozumiem jakie my jesteśmy durne ! Durne że poświęcamy tyle czasu ! Czasu na człowieka który na bajzel w głowie ! sam się ze sobą męczy ! I co ??? Myślimy że to udźwigniemy ! Bo miłość zniesie wszystko !! W filmie chyba ! Kur** podniosło mi się ciśnienie !

I jestem prawie pewna Endi, że u mnie sytuacja za jakiś czas może wyglądać podobnie.
Bo bidulek znowu pocieszenia zacznie kiedyś szukać bo go żonka tłamsi, on przy niej malutki się czuł ! A jak teraz się czuje po tym wszystkim ??!! I kiedy na wszystko kurz opadnie zacznie szukać nowej pocieszycielki która będzie mu wmawiać ze taki wspaniały jest !
Żenada po prostu."

Wybaczenie to proces nie dla naszego złoczyńcy , ale dla nas samych. To nam ma pomóc żyć w nowych warunkach, nie ma być w żadnym razie kontraktem, czy zakładem: ja Ci wybaczam a ty w zamian za to do końca życia będziesz taki czy owaki, będziesz zachowywał się tak czy siak .

Dziewczyny, jeśli to życie przed zdradą , ten człowiek - miał dla Was tak duże znaczenie że CHCECIE pomimo tego wydarzenia być razem ...to zróbcie to. Ale pamiętajcie o tym że to Wasza decyzja i to wy powinniście pracować nad sobą . Ta zła sytuacja może była po to byście wszyscy docenili to co było dobre w wspólnym życiu. Zdrajca może też docenia teraz to co zniszczył. Ale nie wie jak ma się zachowywać. Gia , czy Ty wiesz co ma robić Twój mąż by jego skrucha była prawdziwa?? a może tylko szukasz zadośćuczynienia.. zapłaty za grzechy .

Nie możecie robić zakładnika z Waszego małżeństwa, dzieci - i męża , popełnił błąd, OK.
Skoro "dajecie szansę " to ma być to cos nowego. A nie grzebanie w historii  .

polecam "Przebudzenie "
ten cytat utkwił mi szczególnie w głowie :"
czy możesz twierdzić, że mnie kochasz, jeśli jesteś do mnie przyklejony i nie pozwalasz mi odejść? Jeśli nie pozwalasz mi być sobą? Czy
możesz twierdzić, że mnie kochasz, jeśli to ty potrzebujesz mnie psychicznie i emocjonalnie, by być szczęśliwym?""

I jeszcze coś co mi pomaga w przyjmowaniu złych rzeczy
"Gdy nie ma zimna, nie doświadczysz ciepła, gdy nie ma smutku, nie poznasz czym jest radość, gdy nie ma „zła”, nie poznasz „dobra”... Ktoś musi „zniżyć się”, żebyś ty mogła doświadczyć,..."

Minęło 10 lat od mojego rozwodu i zdrady męża . Niemal 9 lat zajęło mi  przepracowanie w sobie zawodu, bólu ..
Wszystko co piszecie jest mi znane .

Hm..popatrzcie, że już wcześniej na któryś stronach mojego wątku temat oparł się o kochanki i ich winę..
Zresztą z racji tematyki tego forum zawsze będzie to powracało.

Z mojej perspektywy po takim czasie;
- nadal mam żal do tej szmaty ( tak, tak ją będę nazywać )  - choć to nie umniejsza w ogóle WINY mojego m. !
Nie jest to dla mnie osoba która zasługiwałaby na mój szacunek.
Takich kilka drobiazgów Wam napiszę dla przykładu:
- potrafiła i zgodziła się na np. wyjazd do hoteliku ( m.jechał tam również do pracy )  tuż po tym jak mój m był ze mną na rocznicy ( wiedziała że wyjeżdżaliśmy we dwoje na 4 dni )
I godziła się na ten hotelik mimo że biedaczka czekała tam z 6 czy 8 godzin aż mój m wróci z budowy ! No więc kto to dla mnie może być ? skoro upokarza się na tyle żeby czekać na faceta żonatego przez tyle godzin ?
potem pójdą na kręgle i się jeszcze bzykną ! Taka kurwa do wynajęcia ??
No sorry ! poleciałam ! ale tym dla mnie jest.

- karmiła mnie tekstami typu:
maile odnośnie li tylko ZAWODOWEJ znajomości z moim m.\
rozmowy listopad: hahaha jestem taka sympatyczna ! kontaktowa ! to dlatego Pani mąż tak dzwonił ! w ogóle nic nie ma ! ja mam swoje problemy !
smski grudzień: ależ proszę mu dać szansę ! przecież Panią kocha !
smski luty ( po tym jak nie wytrzymała kiedy w styczniu definitywnie mój m powiedział jej ze to" the end of story" i dowaliła mu na maila miłosną serenadę
" ależ po co mi on? przecież ma same długi ! po co mi ktoś z problemami"
" kiedyś mężczyźni mnie skrzywdzili. m był odwetem za moje niepowodzenia"
" a obiecałam sobie ze dam wam spokój ale widać ten miesiąc bez waszych emocji był za spokojny"
" pewnie mam nierówno pod sufitem"

I wiele WIELE podobnych bzdur.

Gdybym teoretycznie wdała się w romans i usłyszała jak kobieta - żona rozpaczliwie próbuje dowiedzieć się PRAWDY. Albo bym ją powiedziała albo zamilkła na zawsze. Tyle na temat.
Nie raniła. Tak ! Bo jej postawa również mnie zraniła.
Ale to jest zawsze kwestia danego człowieka, sumienia, wartości etc etc etc.
Nie można widać od wszystkich wymagać człowieczeństwa...

GIA, mnie na szczęście coś takiego ominęło...
dowiedziałam się o niej dopiero, gdy mąż się wyprowadził... ufff, wniosek - że mogłam dostać jeszcze mocniej, chyba powinnam się cieszyć?
współczuję Ci... i przyznaję - szczególnie w takim przypadku jak Twój - pełne prawo do nazywania jej tak jak ją nazwałaś!

wchodzimy w tematy wałkowane tutaj od dawna....
oczywiście, że kochanka jest ważna;)) bo ona stanowi w pewnym momecie taki zdrowy wentyl bezpieczeństwa dla uczuć złości, nienawiści, frustracji, żalu i bólu.... gdzies to ujście jest potrzebne
a kochanka jest w końcu obca.. zła  i jest namacalnym 'dowodem;) zwykle, gdy dowiadujemy sie o zdradzie to walcza z nami nienaweiśc i miłośc.. ciągle jeszcze kochamy zdradzacza... a do kochanki nie czujemy nic.. więc możemy się na niej 'emocjonalnie wyżyć"..
to jest wpisane w status kochanki.. bycie kochanką oznacza...
bycie zdradzaną zoną/mężem oznacza..
bycie zdradzającym oznacza...
takie a nie inne konsekwencje

Kochanka nie jest gwoździem do trumny związku i efektem tego, że w związku wcześniej było do dupy
zdrada jest wynikiem WYBORU naszego partnera drogi, jaka on wybierze, by "poradzić sobie" z poczuciem braku w związku? frustracją dnia codziennego? poszukiwaniem siebie? bóg i zdradzający wiedza co jeszcze - o ile tak naprawdę wiedzą....

bo zdradzający może wybrac tysiące dróg... lepszych gorszych
a zdrada jest najjgorsza...  ale jest jego wyborem

i oczywiście czy by się ta czy nie inna pojawiła, czy by ona prowokowała, czy on, czy to prawda, że okazja czyni złozieja.... to wszystko traci sens w świetle tego, co robi osoba zdradzająca..

Kochanki są tematem zastepczym, to fakt., nie o nie chodzi
co i tak nie zmienia faktu, że niepojęte jst, jak normalna, zdrowo mysląca kobieta mogłaby w takie relacje wejść. za kochanką stoją - samotność, niskie poczucie własnej wartości, desperacja w szukaniu emocji, nuda.. masa rzeczy.... i tak - niezależnie od tego, co jej przyświecało - bycie kochanką to jej wybór.... niezaleznie od tego co mówił on, co obiecywał on.. czego oczekiwał...

KAŻDY z nas podejmuje wybory, każdego dnia, i za nie odpowiada
brak decyzji to tez decyzja
\

Taaaa dokładnie - niskie poczucie wartości, desperacja na pewno ! No i ta chęć bycia zauważonym ! Wypisz wymaluj to również mój m. No normalnie dobraliby się z tą kochanicą, aż się dziwie że do niej ostatecznie nie polazł!

End_aluzja pozdrawiam Cię ciepło !!!

Ona nie musiala ogladac Twoich profili na portalach spolecznosciowych, zeby ocenic kondycje Waszego malzenstwa. W tamtym czasie miala zdaje sie lepszy oglad niz Ty sama.

A to ze jej wyglad Ciebie bawi nie ma kompletnie znaczenia. Moze jedynie chwilowo dla Ciebie.

A moze on wlasnie z tymi "brzydkimi i nieidealnymi" czuje sie lepiej, jakby byl na swoim miejscu.

Cale lata czul sie gorszy od Ciebie, lechta Ci to ego czy jednak nie?

Bo tak najłatwiej i poniekąd najzdrowiej, kiedy się wybaczyło, dało szansę. Pytanie, czy słusznie? To jaka jest ta kochanka to jej "problem', to ona musi ze swoimi zaburzeniami żyć. Nie wiesz co on jej nagadał, jakimi słówkami karmił, że czekała te 6 czy 8 godzin (a po kilku jego postach widać jak potrafi kwieciście pisać i sypać wyznaniami, komplementami). Wcześniej chyba sama napisałaś, że oni wspólnie tworzyli front przeciwko Tobie. Równie dobrze to twój mąż mógł zmanipulował ją by się do niczego przed Tobą nie przyznawała. Wierzył, że uwierzysz w te bajki i będzie miał spokój. Najwyraźniej się nie spodziewał, że zaczniesz drążyć. Czy to nie jest brak szacunku? Dla Was obu?
Owszem, ona okazała się naiwna i gupia... i dostała nauczkę. Może rzeczywiście ma słaby charakter, zdaje sobie sprawę że nie jest miss, że jesteś ładniejsza itd. a on nagle zwrócił na nią uwagę, zaczął słodzić, pewnie obiecywał góry, chmury i nie wiem co jeszcze aż dziewczę popłynęło. Ta ekscytacja, wspólny front... gdzie wtedy byłaś Ty? Skoro mąż postępował tak a nie inaczej, okłamywał Cię, robił z Ciebie, przepraszam za słowo "idiotkę' kłamiąc w oczy, to dlaczego ona nie miała uwierzyć na tamten czas, że nie jesteś dla niego ważna, że ważniejsza jest ona. Ona nie miała obowiązku być Ci lojalna. Twój mąż tak. Ją nazwałaś "szmatą", więc kim jest w takim razie Twój mąż? Osoba z którą mieszkasz, masz dziecko, pewnie wciąż kochasz? Na pewno bardzo dobrym manipulantem...

Wyszło że to życie i jego słowa to jedno wielkie kłamstwo. ..
I dlatego GIA z jednej strony chce by trwała ta iluzja szczęśliwego małżeństwa ... nie ma siły by przyznać przed sobą że mąż ją oszukał i wykorzystał jej zaufanie... i żeby tak było musi znaleźć przyczynę rozpadu i problemu poza sobą i mężem...stąd atak na kochankę.
Tyle że to nieprawda . Kochanka to kolejna ofiara jej męża.
Tylko pogodzenie się z prawdą o mężu i wydarzeniach może pozwolić iśc dalej.
Każdy z nas jest inny, każdy z nas ma inna granicę wytrzymałości, inne wartości. Dla jednych zdrada jest końcem. Dla innych to punkt kontrolny.. można sprawdzić ile warte jest to co mamy w zderzeniu ze zwykłym człowiekiem. Błądzenie jest ludzkie.
Naiwne jest wierzenie drugiemu człowiekowi że nigdy się nie zmieni, że nie popełni błędu.
Stało się . Pytanie czy to przekreśli wszystko .

Jedno jeszcze ... w wielu wypowiedziach zdradzonych kobiet które zostały z mężem, podnoszone jest ich poświęcenie dla niego..BO WYBACZYŁY", bo chcą ratować....
Nie zgadzam się z Wami... nie robicie tego dla zdradzaczy tylko dla siebie.
Bo to Wy nie potraficie z różnych powodów odejść i jesteście uzależnione od tych facetów. I walczycie same ze sobą ... lokując najczęściej złość w osobach trzecich (kochanki ).

Nie byłabym tak kategoryczna w ocenie tego, co pisze Gia. To tylko pewien etap. Takie myśli i takie wypowiedzi, to tzw. „list nienawiści”. To sposób na poradzenie sobie z gniewem. Jedni piszą coś takiego a później palą, inni idą na strzelnicę albo naparzają w poduszki, czasem powydzierają się w lesie. Gia wybrała to miejsce w nadziei na zrozumienie swojego stanu. Lepiej że odreagowuje złość niż miałaby ją w sobie kumulować. Nieopróżniane szambo zawsze wybija. A że list jest skierowany do kochanki? No cóż. Gdyby zaadresowała go do właściwego adresata, to musiałaby stanąć przed boleśniejszą prawdą niż ta o kochance. To odwlekanie powiedzenia samej sobie prawdy to też forma samoobrony. Bo to zaboli. I będzie wymagało konkretnych wniosków, a wnioski działań. A te znów - odwagi.

Tarantella no właśnie odpisywałam do chceuciekacstad i zobaczyłam teraz Twoją wypowiedź. Właśnie o to mi chodziło. Choć znowu czytam " przerzuca winę na kochankę" etc etc. A to nie o to chodzi ...
Dzięki za zrozumienie. Trafnie jak zwykle.

Ale, pardon, kto jest kim w tym teledysku? Jak dla mnie Ty, to ta pani, co się tam za jego plecami miota, kusi ciałem, szantażuje walizką, rzuca sprzętami, a on, to Twój mąż, który tylko: I wanna to, I wanna tamto ale i tak nie robi nic. Siedzi se i śpiewa o tej wannie. Piosenka zagubionego hydraulika. Bardzo realistyczny scenariusz. Z życia wzięty - kupa deklaracji i zero działań. Taka ich niemoc rozpaczliwa dopada.

No chyba, że wyobrażasz sobie siebie na miejscu Toma. To jeszcze gorszy scenariusz.

Weź się, Gia, nie faszeruj takimi bzdetami.

Twoje przeżycie, w znaczeniu zakończenie przeżywania, jest ważne, Gia. Znasz moje stanowisko. Nie będę się powtarzać. Widząc jednak, jak przechodzisz przez wszystkie te fazy i wiedząc, co jeszcze przed Tobą, zwyczajnie mam serce w krajalnicy. To smutne, bo tak strasznie powtarzalne. Facet zapędził Cię w niezły banał, a tak wyjątkowo miało być, nie? Tyle by się chciało powiedzieć, ale Ty i tak musisz to odpękać, bo, jak to mawiają żeglarze – bez prędkości nie ma sterowności. A bez tych wszystkich faz nie ma decyzyjności.

dlatego tak często zdradzają, ryzyko jest niewielkie
spadają na cztery łapy, albo żona wybaczy i pozwoli zostać, albo kochanka przyjmie pod swoje skrzydła
kobiety, obie cierpią, porzucona bo straciła, a druga bo jej marzenia się spełniły
a jak wiadomo najwięcej łez wylano przez modlitwy wysłuchane
i co najlepsze my same tę rzeczywistość tworzymy
to dzięki nam kobietom im jest tak dobrze
jeśli kiedykolwiek rodzić to tylko chłopaka...

To akurat znam też rzuciłam, co prawda nie w niego, a o podłogę, a należało w niego, był mistrzem prowokacji.
To bardzo cenne dla mnie doświadczenie. Teraz uśmiecham się na wspomnienie tych prowokacji z politowaniem, ale wtedy nie było mi do śmiechu...

Pamiętaj Gia, że złe emocje mają swój koniec. Tak, to teraz dla Ciebie marne pocieszenie, ale tak jest naprawdę. Trzeba przecierpieć swoje, żeby potem "rozkwitnąć na nowo".

Daj spokój Toska.
To, że np. ja mam swoje zdanie na temat "tej trzeciej" (zarówno w moim przypadku, jak i każdym innym) - i uważam ją za kogo uważam - wcale nie znaczy, że........... NIENAWIDZĘ łaaał...
Przekręcasz kota ogonem i tyle
Oceniam ją po prostu. Nienawiść? eee nie

GIA ma prawo być wściekła na kochankę swojego męża.
I trudno mi zgodzić się z padającymi tu stwierdzeniami, że przecież "ona Ci nic nie zrobiła" i też jest (biedulka) pokrzywdzona. Naciągane jak diabli

Daję przykład ze swojego życia i Ty tutaj nie jesteś dla mnie ekspertem. Ale z tym kotem, to przypominasz mi mojego ex

Nie do końca tego samego doświadczyłaś. Napisałaś:

Mąż Gii obrażał przed nią kochankę, robił z niej paszteta i kłamczuchę. Może gdyby między jej mężem a kochanką było poważne, zniewalające uczucie, a on sam nie wyrażał się o niej obraźliwie, to nie dałby Gii przyzwolenia na jechanie po niej. Być może w układzie takim jak Twój Gia miałaby do tej kobiety nadal żal ale zgoła inny stosunek.
Problem tkwi w tym, że Gia wiedząc, jak jej mąż wyrażał się na temat kochanki ma pełne kalosze obaw, że w drugą stronę to działało tak samo. Sic! Obie kobiety zostały względem siebie upokorzone. Przyznaj, że jest to nieco odmienna sytuacja niż u Ciebie, a więc i emocje o wyższej amplitudzie.

Wśród moich koleżanek kilka było, dwie są aktualnie kochankami. Są wśród nich kobiety naiwne, są również te niezbyt ogarnięte życiowo. Jednak mimo tego, że nie jestem specjalną "fanką" życia w trójkątach, to jednak nie potrafię żadnej "znielubić' jedynie z faktu, że była/jest kochanką. Wiele z tych kobiet uważam za naprawdę wartościowe osoby.

Mnie się wydaje, że skoro aktualnie nikt z Twoich znajomych nie romansuje , to ten fakt nie musi zaraz oznaczać, iż ci sami znajomi trzymają się zawsze i wszystkich swoich "zasad" Nie żyję na bezludnej wyspie, więc dość często bywam mimowolnym świadkiem cudzych konfrontacji z głoszonymi "zasadami". Genialnym polem obserwacyjnym dla badania trwałości wszelkiego rodzaju szumnych deklaracji jest każdy zakład pracy...
Bliskich znajomych dobieram sobie sama, dalszych dobiera mi los. Ale nawet przy wyborze tych bliskich koleżanek, nigdy nie kierowałam się stopniem trudności dobrania się do ich majtek. Nie oznacza to oczywiście, że romansującą przyjaciółkę pogłaskałabym po główce, ale wiem że z takiego powodu nie potrafiłabym przestać ją lubić i nagle zapomnieć o innych jej zaletach.

Wypada mi rozszerzyć poprzednią wypowiedź, gdyż czuję się niezrozumiana
Nie uważam wierność swoim zasadą i niezłomność za priorytetową zaletę ludzką (aczkolwiek to ważne), bo tylko krowa nie zmienia poglądów czasami.
Bardziej chodzi o to, że nie musiałam z powodu złamania wyznawanych wartości przez osoby z mojego otoczenia, ważyć na jednej szali brak hamulców i podążanie za wszelką cenę w realizację swoich popędów i pragnień (racjinalizując sobie w niewybredny sposób fakt, że pośrednio przyczynia się do krzywdzących czynów wobec rodziny kochanka/i), a na drugiej szali innych cech, które uważam za wartościowe u danej osoby.
Na marginesie, czy zauważyłaś u którejkolwiek z tutejszych kochanek cechy, które czyniłłyby z niej wartościowe osoby (poza samym człowieczeństwem i tylko z tego tytułu należnym szacunkiem, który nakazują społeczne zasady)? Bo ja tutaj widzę pompatyczną arogancję i wręcz bezrefleksyjność i ułomność w trzeźwym rozumowaniu (opartym na faktach). Stąd też moje wcześniejsze zdanie o życiowym nieogarnięciu.

Dziewczyny, pamiętajcie, że plujecie do własnego gniazda.

Tak jak i niektórym mężom ( np znęcającym się psychicznie nad rodziną ) i niektórym zonom ( np poniewierającym męża, już od dawna go niekochającym),
ale wiem, o co Ci chodzi. Romans z zonatym to zawsze pewne przekroczenie granic. Tylko, że czasami to mozna wytłumaczyć.
Ale niektórych rzeczy nie da wytłumaczyć i zaakceptować. Ta od Gia to pewnie już nienajmłodsza , cyniczna laska, która za wszelką cenę chciała zdobyć faceta.
Dla takiej to nawet chora żona, chore dziecko, czy zona w ciąży nie byłyby zadną przeszkodą....... potrafiłaby wytłumaczyć kochankowi, że musi takze mysleć o sobie,
o swoim szczęściu itp

Tak byłoby w świecie idealnym, ale w prawdziwym maltretowane żony nie odchodzą od mężów. Latami tkwią bite i upokarzane... chyba nie dlatego, że nie jest im źle...

Horses, nie pamietam czy Ty czy ktos inny mi zarzucil, ze staje w obronie kochanek...
Sa jednak rozne przypaki i zawsze 2 str medalu...Zgadzam sie, ze podle sie ta zachowala kłamiąc Gia. Nie wiadomo jednak kto tu byl bardziej perifdny ona czy maz Gia. On mogl równie dobrze ja zmanipulowac, slodzic, obiecywac.. Mowic jaka wersje ma Gia przedstawic, by byla spojna z tym co on jej kłamie. Mogl zapewniac, ze jego malzenstwo to tylko papierek i kwestia czasu az sie rozwiedzie...ze "musi" jechac na ten rocznicowy wyjazd, bo juz wczesniej byl zaplanowany itd. ale caly czas o niej mysli i jak tylko wroci to od razu do niej przebiegnie bo tak sie stesknil..
Dziewczyna naiwna.. w to uwierzyla..
Ale rownie dobrze mogla perfidnie za wszelka cene go uwiesc, a on biedny nie mogl sie oprzec...

Anastacjoo
osobiscie uwazam, że wciąż tkwisz w romansie, a nie myslisz, jak zona i rzeczywiście stajesz w obronie kochanek nie patrząc na sytuacje.
Więc moze aby nie ogólnikowo, bo  zycie jest różne.....
jak by s się czuła spędzając romantyczny weekend z kochankiem, wiedząc, że poprzedniego dnia kochał się z zoną, był z nią na rocznicy w hotelu,
wiedząc, ze ta kobieta walczy o męza......? Przeciez kobiety nie sa idiotkami.
Osobiście czułabym się podle, ale gdybym miała zamiar za wszelką cenę uwieść tego faceta..... to chciałabym aby to ten weekend był niezapomniany
i dostaczyłabym mu niezapomnianych emocji Tylko, ze nie udawałabym wtedy przed sobą  naiwnej kobiety. Byłabym s...ą , która walczy o faceta.

GIA... Ty naprawdę nadal chcesz być z tym kolesiem?