Bajka się skończyła. JAK DALEJ żyć ? Jak się na nowo odnaleźć ? - Netkobiety.pl

Tak,  prof. Bartoszewski i jego " ..opłaca się być nieuczciwym, ale nie warto" ) Bliskie memu sercu.
Chciałam jeszcze dodać, że mój mąż nie musi mówić, że mnie kocha, nie chcę tych róż, wielkich słów, prezentów ( chociaż robi to wszystko ale tym razem dlatego, że chce a nie dlatego, żeby spełnić moje oczekiwania), nie jest mi to potrzebne w tej nowej relacji.
Ostatni tydzień spędził w rozjazdach, szukając odpowiedniego samochodu dla mnie, wracał zmęczony, opowiadał, pokazywał zdjęcia, umawiał się na kolejne oglądanie. Zaniedbał swoje obowiązki, nadrabiał nocami. Tym powiedział mi, że mnie kocha.
To tylko taki przykład, że można być ze sobą bez całodobowego turlania się w pościeli, można sobie razem milczeć, można rozmawiać, kiedy się chce. Można być wolnym będąc z kimś. Będąc tylko z tego powodu, że się CHCE być razem. Że to nie jest jakieś brzemię, balast. Można się rozumieć, wspierać, motywować.
Tylko do tego wszystkiego trzeba DOJRZEĆ.
Czuję, że jesteśmy na dobrej drodze. Ale meta jeszcze daleko przed nami. nawet nie wiem, czy chcę do niej dotrzeć, podoba mi się sama droga i to, czego codziennie się uczę przemierzając ją.

Gia , nie da rady bez pracy. Nie da rady bez WSPÓLNEGO działania. Ale z całą pewnością nie na poziomie, jaki reprezentujecie w tej chwili.
Pozdrawiam serdecznie i tyle byłoby w tym wątku ode mnie.

Betsy to nie tak, że nie chcę słuchać rad. Przecież ja je czytam, analizuję. Czytałam Twoje posty i jeśli dobrze rozumiem jesteś nadal z mężem. Napisałaś kiedyś że jest coraz lepiej. Czy jednak naprawdę wybrałabyś rozstanie ?

Bardzo dobrze to napisałaś, odnośnie analizy siebie. I taką analizę powinien sobie mój niewierny zafundować, choć myślę że on już w sobie to przerabia.
Nie wiem gdzie ja zrobiłam błąd, czy wtedy kiedy pozwoliłam mu wrócić w lutym. Tak, postawiłam wtedy warunki, prosiłam o prawdę. Ale jednocześnie choć widział mój ból, normalne z nim funkcjonowałam, sypiałam etc. Co dziwne jakoś potrafiłam z nim sypiać, nie było to dla mnie problemem..

Padło pytanie dlaczego nie potrafię po prostu go wyrzucić ? zamknąć drzwi.
Głównie z uwagi na przeszłość, i to się też pojawiało w Waszych wątkach, wcześniej mieliśmy naprawdę fajne, poukładane życie.
Tak, mogło tak być z mojej perspektywy.

Ale dbał o mnie, rozwiewał każdy smutek, "nosił na rękach", pamiętał o każdej okazji - tak było. Piszesz Betsy o czynach, nie słowach, nie kwiatach. OK. Ale mój małż czynami potwierdzał że mnie kocha przez 10 lat...do czasu tego właśnie..

Już tu pisałam jakie miał do mnie pretensje, jak się przy mnie czasem czuł. To pewnie była jakaś część, czegoś mu brakowało, poczucia bycia samcem dla innej, odskoczni, ech typowe..

Jednocześnie zastanawiam się skoro on jest taki słaby, skoro zdradził mnie kiedy naprawdę nie mieliśmy praktycznie żadnych większych problemów, to bo gdyby była np. choroba w rodzinie etc, jak wtedy potrafiłby się zachować ? Jeśli mnie  teraz zdradza, a i ładna i ciekawa ( hehe ) ze mnie osoba to co będzie jak mi siwych włosów przybędzie ?

Mamy zdrową córkę, pracuje do 15 tej odbieram ją, obiadki, potem zawsze wspólnie czy to film, czy seks czy rozmowy ale RAZEM. Nawet po urodzeniu dziecka mieliśmy również dla siebie czas. Więc czasem wspólny wyjazd tylko we dwoje, częściej rodzinne wyjazdy, ale zawsze myślałam że mam takie małżeństwo jakie chciałam mieć..i je pielęgnowałam, zresztą widziałam że on również.
Nasi znajomi, rodzina w życiu nie wskazałaby na mojego małż jako na osobę która się dopuści zdrady, myślę że prędzej poprzez moją otwartość, śmiałość, myślę że prędzej na mnie.
Czytałam tutaj: dlaczego nie wywnioskowałam wcześniej że coś miedzy nimi było ? dlaczego uwierzyłam ?
Ponieważ myślałam że znam mojego małż, myślałam że wiem na co go stać, jakie ma wartości, co jest dla niego najważniejsze. Miałam zawsze poczucie że jest 100% ze mną, nigdy przy mnie nie spojrzał nawet na kogokolwiek. Nie miałam zatem podstaw żeby mu nie uwierzyć ( zwłaszcza że sucz trzymała też tą wersje )

Tak, jestem teraz zła na siebie że uwierzyłam w takie bzdury, w takie koleżeństwo. Straciłam czas, do wszystkiego musiałam dochodzić sama, dowiadywać się, wypytywać, podpuszczać.

I dla mnie nie najgorsza jest kwestia samej zdrady, najgorsze jest to jak on zachował się kiedy złapałam pierwszą rozmowę. Pierwszy biling. Ciągle kłamał, kręcił, latał pomiędzy mną a tą babą ( nie dziwie się że tak wtedy schudł biedaczek ) i tworzył wspólny front nie ze mną tylko z tą cichodajką. Żebym się tylko nie dowiedziała echh...

NA chwilę obecną:
nie wyrzuciłam go z domu i zdecydowałam że rozstanie w naszym przypadku np. na pól roku, rok nic nie da.
Ale zapisałam się do psychologa, staram się ( cholernie to trudne ) nie rozdrapywać w myślach co tam jeszcze między nimi było, czym ją mamił etc etc, z tym jest najgorzej...
Skupiam się na sobie, na córce, on jest obok. Może mi pomóc, czas pokaże.
Nie sypiam już z nim, na tą chwilę, nie potrafię.
Nie cieszy mnie perspektywa wspólnych wakacji etc. ale mam nadzieję, ze to się zmieni.
Jeszcze żegnam to życie które miałam i jeszcze do końca nie mogę się pogodzić z tym że się tak zmieniło.

Nie mam jednak wpływu na te zmiany, muszę je zaakceptować.

Pozdrawiam Was wszystkich i dziękuje za każdą wypowiedź.

Przyszłość - cóż uderzyłaś w samo sedno. Tak myślałam - myślałam że dając mu szansę, doceni to, wyciągnie wnioski. Przemyśli i przeanalizuje na zasadzie " skoro dała mi szanse, a tak zawiodłem ( !!! ), to nie mogę jej nadal okłamywać"
I na tym etapie, po przyjęciu małż do domu poszliśmy na tą terapie, która tylko mnie rozwaliła jeszcze bardziej...Chyba powinnam zacząć od siebie. Za dużo miałam tego wszystkiego żeby mocować się z "nami" ...powinnam zacząć od siebie.

Czytałam to wiele razy tutaj, czytałam i nie wierzyłam tekstom " nigdy już nie będzie jak dawniej" etc etc
A ja bardzo chciałam żeby było...Jednak tak się nie da i teraz już zawsze będzie inaczej.
Tak to mnie przeraża. Mniej pewniej, mniej radośniej, mniej uczuciowo...wszystkiego mniej...
Czy na to się godzę ?
Nie wiem Przyszłość...

Ale mam w sobie też siłę, mam siłę która pozwala mi iść naprzód. Chciałabym tylko żeby to była droga która za jakiś czas sprawi że będę mogła powiedzieć: " nie żałuje swoich decyzji. Jestem szczęśliwa"

Dziękuje Ci za ten tekst.

Powiem krótko - ma służyć EDUKACJI, a konkretnie uświadomieniu sobie nieświadomych mechanizmów i wzorców emocjonalnych oraz osiągnięciu ich pełnego zrozumienia, aby wyeliminować lub przynajmniej ograniczyć te błędne. Dobry specjalista oprócz tego, że potrafi klienta/pacjenta doprowadzić do głębokiej autorefleksji, ma dodatkowo ten plus, że jest osobą trzecią, niezaangażowaną i obiektywną.

Oczywiście, można i bez terapii, można sobie porozmawiać szczerze i od serca, nawet nie jeden raz. GIA podjęła nawet taką próbę, ale słabo wyszło. Ja po prostu jestem nauczona minimalizowania ryzyka, które podejmuję i nie wierzę w cudowne samoistne nawrócenia, niewymagające pracy nad sobą . Ale kaźdy ma prawo postępować wg własnego uznania.

Gia, obejrzyj sobie film Take this Waltz.

Ja też choć związałam się z żonatym/rozwodnikiem jestem zdania, że warto dać sobie szansę, ale tylko jeśli oboje w to wierzą i tego chcą, a nie jak nasz forumowy Piotr, niby dał, nawet się starał, ale jednocześnie szukał na boku.. Takie coś mija się z jakimkolwiek celem. Dorośli sobie takie akcje fundują na własne życzenie, ale niestety to dzieci ponoszą tego największe konsekwencje...

He? I to niby on ma zrobic te sekcje zwlok na sobie? W duchy wierzysz Betsy czy w inne ufoludki? Ty mi pokaz jednego faceta, ktory zdradzil i to nie jeden raz po pijaku w krzakach przy A4, ale zdradzal wielokrotnie i ukartowanie i ktory do takiej samoalnalizy bylby zdolny.
Jedno co ich martwi to 1. strace zone, dzieci, dom, jeszcze alimenty mi nalicza 2. kurde, a gdybym ten mail od reki wykasowal, to byloby wszystko ok. Oto cala ich skrocha i glebokie przemyslenia nad soba.

Cuda wianki tu sobie wmawiacie drogie Panie.

Jego zle emocje to takie, ze jest w..wiony sam na siebie - bo go zlapano a nie taki byl plan.

Ukladac to sobie mozna puzzle, partnerowi trzeba ufac, zeby moc z nim razem zyc i budowac przyszlosc. A jak tu ufac komus, kto w zywe oczy klamie, patrzy Ci w slepka, zaklina sie na wszystkich swietych, skruche i pokute obiecuje, biczuje sie, lzy roni - i caly czas swiadomie i z premedytacja lze? A potem zawija sie i leci jeszcze pouzywac sobie miodku z innego ula, poki go ma pod reka?

Ja tez wybralabym rozstanie, bo to jak dla mnie jedyna, rozsadna i warta mnie decyzja. Inne wyjscie, to zgoda na wegetacje w na zawsze juz niepewnym zwiazku. Zycie z Dr. Jeckylem i Mr Hydem do grobowej deski. Albo do takiej lafiryndy, ktora go jednak od zony uwolni.

A mozesz jakos prosciej i ludzkimi slowami? Bez cytowania profesorow i innych dorobionych teorii o wyzszosci zdrady nad zyciem doczesnym monogamistow? Bo jakos nie dociera do mnie czemu to niby dopiero teraz odkrylas siebie, poznalas i pokochalas? Rozumiem, ze przed zdrada jest sie kims obcym dla siebie i kims nielubianym? No to ja akurat nie potrzebuje takiej dawki adrenaliny i jazdy bez trzymanki, zeby wiedziec tu i teraz kim jestem, co potrafie i ile jestem warta. Zdrada jest mi do takiego samouwielbienia calkowicie zbedna. Wrecz niepozadana.

Po co tworzyc jakies hipokryzje i pisac fasmantagorie, jak to niektore osoby zdrada uszlachetnila i wzmocnila skoro to kupa bzdur? Jak zdrada moze cos w zdradzonym wzmocnic? Chyba tylko lewy sierpowy.

Moze choc raz slowko prawdy tu ktos napisze, ktoras z pan, ktora zdradzacza gada zostawila przy sobie w domu i ma odwage napisac czemu? Bo sie bala samotnosci, utraty sporej dawki finansow, przeprowadzek czy wyprowadzki, braku chlopa do napraw, bala sie, ze juz nikt nigdy jej nie zechce, bala sie tytulu rozwodki vel kobiety samotnej -  bo to jest przeciez najwieksza obelga i brzemie jakie trzeba latami nosic szczegolnie w kregu rodzin, znajomych, przyjaciolek zameznych.
To, a nie inne wzniosle uczucia, kieruja w 99% kobietami, ktore godza sie aby im pluto w twarz a one to za wiosenny deszczyk przyjma. To dlatego zdradzacze wiedza, jak pomanipulowac  taka kobieta i jaki teatrzyk odwalic, zeby swoja stara (wygodna bo juz przyzwyczajona do siebie i prostsza w obsludze niz ew. nowa kobieta) polowice przekonac, ze to byl "wypadek", "manipulacja suczy", "amnezja" czy inne force majeure, ktore spowodowalo, ze on MUSIAL sobie raz, dwa albo i wielokrotnie ulzyc na boku. Bo on ja i tylko ja kocha, ale...i tu nastepuje litania tych czynnikow, ktore poza jego wlasna wola i chucia spowodowaly, ze sciagnal spodnie i zapomnial, ze wlasnie kogos podobno kocha. Taka miloscia mozna sobie wychodek wytapetowac.

Prosze zatem nie pisac tu, ze cos sie nie oplaca ale warto, bo to jakas malpia logika. Jak nie oplaca sie z kims byc to i nie warto. Nie oplaca sie byc ze zdrajca, klamca, tchorzem, Judaszem, hipokryta - nie oplaca, bo prawdziwego i godnego zycia juz sie z takim nie zbuduje. I traci sie czas, a czasu nie oplaca sie tracic. I nie warto. 

GIA - do Ciebie jedno slowo - Ty nie chcesz zmian, Ty chcesz za wszelka cene zatrzymac go, nie warto i nie oplaca sie pisac do Ciebie, bo Ty przyszlas szukac poklepania po plecach a nie prawdy. On nawet nie musi Cie juz przepraszac, niczego udowadniac, zmieniac sie czy nawet zalowac. On doskonale wie, czytajac m.in. to forum, ze Ty przelkniesz kazde klamstwo i kazda krzywde, jaka on Ci zafunduje. A zrobi to na pewno.

Dobra, tyle ode mnie, na trzezwo to sie nie da Was, drogie oredowniczki wybaczania kazdego swinstwa, czytac. A ze w pracy nie pije, to musze sobie te lekture chyba na weekend zostawic. Pod sete i sledzia moze to jakos przetrawie.

Mussuka,
wybacza się także bo:
kocha się,
bo druga osoba stara się tygodniami, miesiacami odbudowac zaufanie,
bo i własne błędy się zauważyło,
bo wczesniej było dobrze,
bo jest nadzieja, ze ten człowiek zrozumiał swój błąd i widzi się , jak stara się to naprawić ....
Powody moga być rózne i nie jest to tak, że zapominamy o wszystkim i już jest happy. To proces
budowania zaufania i bliskosci.

Rozumiem, że wybrałaś inaczej i Twój wybór dał Ci szczęście, że jestes teraz spełnioną i zadowolona kobietą.
W porządku, wierzę. ale zrozumn, ze sa tez ludzie ktorzy postapili inaczej i im także się udało.

Typowe
To nie przerwa na lunch.
Ty tu siedzisz po wiele godzin tylko w godzinach pracy.

widzisz jaka mam super fuche? I nie musze sie ani o kase ani wyrywanie cudzych mezow martwic:)) Na swoim kochana, to kazdy orze jak moze i jak chce.

Mussuka,
ale kazdy jest inny i  różne są sytuacje.
Często zdradzi i zawija się do kochanki,
czasami zdradzi i walczy aby zostać, staje na głowie, aby to naprawić.
A czasami to notoryczny zdradzacz.
Róznie jest.
Rozumiem, ze Twój walczył i nie dałaś mu szansy. Szanuję Twój wybór.
Inni wybierają inaczej i wcale nie oznacza, że chodzi o strach, kasę , opinię...

horses dzięki za wypowiedź Może, może i wpływ na mojego małż miał nieudany biznes, jakieś niedowartościowanie, oczywiście spowodowane również moją osobą ( hehe ) ale to myślę taka ciągła chęć usprawiedliwień, bo wtedy wydaje nam się, że ten człowiek w tym byciu złym jest trochę dobry..ma jakieś motywy coś go usprawiedliwia..

Tylko ja w głębi duszy czuję że to jest ( pohamuje się żeby nie przekląć  )  bzdurne myślenie. Bo każdy mógłby wymyśleć sobie taki czy inny powód, zwłaszcza kiedy jesteśmy ileś tam lat po ślubie, wiadomo że nie jest ciągle różowo ( a propos różowego, kupiłam sobie różowe szpilki - poprawiły mi nieco humor - oczywiście na chwil kilka ale zawsze
Dla mnie to kwestia zasad - albo się je ma - albo nie. Oczywiście lżej mi jeśli w myślach go usprawiedliwiam, ale jakaś część mnie nie potrafi nawet tego zrozumieć.

kachna  - filtruje. Wiem, że każda sytuacja jest inna i nikt z wyjątkiem mnie nie siedzi ani w moim małżeństwie ani w mojej głowie

Mussuka - dobrze, że w tej Biedronce nie pracujesz, kto by mi humor postami poprawiał ?;)

Rozumiem Aleksandro, że tworzysz jakąś niepisaną regułę, że każdy wątek w którym się wypowiadasz musi być zgłaszany do moderacji ?!

Gia,
pamietaj, że to Twoje życie i sama musisz podjąć decyzję.
Długi proces przed Tobą. Obyś wybrała słusznie

To o czym pisałam to częste zjawisko. Ponadto wydaje mi się , ze z roku na rok jest coraz więcej samotnych
i z pozoru szczęśliwych, silnych kobiet po trzydziestce, które mają ogromną presję na zdobycie faceta.
No cóż obcy mąż, facet w długoletnim związku i z masą problemów finansowych to raczej nie jest trudny łup.
Wystarczy czasami się zblizyć, podbudować nadszarpnięte ego.... i już. I taką opinię słyszałam od mężczyzn.
Aż strach teraz być teraz miłą dla drugiego człowieka, tak po ludzku, bo mężczyźni przyzwyczajeni do powyższego
odbieraja to czasami na opak, ale ktos taką opinię u nich wyrobił.
Ale to go nie usprawiedliwia. To może byc jedynie małą okolicznością łagodzącą, ale małą

NO właśnie chodzi o to jak piszesz " i już "
Bo jeśli to tak działa, to co z tym bagażem który ma w tym momencie mężczyzna, nawet źle to napisałam teraz. Nie z bagażem, ale z wartościami, przeszłością, zasadami, etc etc. Wiem - nie myśli o tym w danym momencie.
Ja potrafię się oprzeć pokusie, chwili ekscytacji, połechtania ego. Ale POTRAFIĘ - bo kocham, bo jestem w związku, bo nie chcę później ranić, bo od raz widzę konsekwencję - i czuję się z tym lepiej.
Tak, rozczarowałam się ponieważ myślałam że tak samo myśli mój małż.

Gia,
nie wiem skąd to już.
Czasami z charakteru. Znam faceta, notorycznego zdrajcę, który ostatnio i mnie " zdradził", jako koleżankę, wspólpracownika...
zawiódł, kręcił, nie wywiazał sie i jeszcze się  zgrywa na wielkiego maczo.
Znam takich, którzy polecieli na słodkie słowka, nowe ciało, a wczesniej byli naprawdę solidnymi ludźmi i dla rodziny i w firmie.
Nie wiem. Zapytaj się go. Chyba tylko on zna odpowiedź, dlaczego podeptał Wasz związek, rodzinę. Co mu to dało?
Dlaczego zabrał Ci tą pewnośc, że może być różnie, ale zawsze będzie już razem i tylko razem.
Powodzenia.

No to chociaz jakis promyk swiatla w tunelu, bo napisalas prawde. Jaka by nie byla przyziemna, ale chociaz prawda. Owszem, zadbalas o swoj byt, a czy o siebie sama, to juz Ty wiesz najlepiej. Ale masz kase, nie jestes nazywana kobieta samotna, dzieci maja ojca - jest jak mialo byc. Jesli to wystarcza, to ja to akceptuje w takiej postaci. I tylko w takiej.

Kachna dobrze napisane - właśnie te okoliczności łagodzące będą mnie zawsze uwierać. A jedno wytłumaczenie będzie we mnie rodzić kolejne pytania i tak ciągle ..i tak w kółko...
Więc muszę to przyjąć, muszę przyjąć że ten człowiek którego kochałam zabawił się kosztem i mnie i mojej rodziny i nawet tej cichodajki. Przyjmuje to i dlatego tak inaczej teraz na niego patrzę..
Teraz próbuję, jednak jeśli przez dłuższy czas ta próba będzie mnie męczyć to zamknę ten rozdział i rozpocznę nowy.

Widzisz Musuuka niie znasz mnie a oceniasz. Nie wiesz co przeżyłam  i jaka byłam, a może byłam bita za dziecka przez kobietę i tylko w facecie miałam oparcie, a może jestem wychowana przez państwo i potrzebowałam mieć opiekuna, a może nie miałam nikogo bliskiego i mój M BYł dla mnie pempkiem świata. A może na wózku się poruszam i gdyby nie zdradzacz to niebo tylko przez okno bym oglądała, a może ......
Nie znasz mnie, ani mojej sytuacji, a oceniasz. Ale bardziej mnie zadziwia,,  jjak mało masz toleranncji dla innego myslenia niz twoje jest w tobie.

a moze tsunami przezylas i on Cie z fali wyciagnal, a moze ...wybacz, zadna z tych opcji powyzej nie jest jak dla mnie lagodzaca ani tlumaczaca akceptacje skur..synstwa w zyciu doroslym. Raczej napisalabym - jesli tak bylo to jestes jak tonacy chwytajacy za brzytwe. Ewentualnie wchodzacy z deszczu pod rynne.

A Twoj malzonek to nie byl przypadkiem selksoholikiem? Byl albo i nadal jest?

a powinnam miec? niby dlaczego? powinnam zgadzac sie z osobami, ktore w zdradzie widza jakas wartosc i odmiane na lepsze swojego ja i swojego swiata? Moze w nastepnym wcieleniu, w tym bede sie twardo trzymac swoich zasad.

Zaraz normalnie pawia rzuce. Albo to sekta jakas nawiedzona albo jedna i ta sama pod roznymi nickami te sama plyte puszcza. Jakies kurna kolko wzajemnego poklepywania sie po pleckach i prowadzenia za raczke "ku swiatelku", w opaskach na oczach. Nic dziwnego, ze takie obiety sa notorycznie zdradzane.

Wiesz Mussuka ta planeta nie nalezy tylko do Ciebie.
Zyją tu jeszcze psy , ptaki, robaki, a nawet głupie i naiwne baby, czyli takie, które mają troche! odmienne zdanie od Twojego,
bo postanowiły nie wyrzucac od razu faceta, który zdradził, tylko spróbować !!! czy mozna jeszcze cos naprawić.
No cóż zaakceptuj, albo zabij, jak to powiadają ! Zrozumieć przecież nie warto.

owszem poczytalam. Gratuluje wyboryu takiego malzonka i to ze siwadomoscia jego nieuleczalnosci. co, tez go pasem za mlodu bili i dlatego od panieniek raczek nie umial oderwac?

nie inne zdanie a jawna glupota. Inne, ale rozsadne zdanie, jestem w stanie zrozumiec. Na glupote ludzka reaguje dosc zywiolowo, dlatego jak pisalam, czasem trzeba sobie cos chlapnac, zanim sie na te watki o zaletach zdrady wejdzie.

A może chodzi o to aby nic nie chlapnąć? A na trzeźwo czytać?  To i większa szansa tekst ze zrozumieniem  przeczytać. Bo ja to tylko na trzeźwo i  nie znalazłam  prośby autorki o opinnie nt : "Czy moja decyzja jest dobrfa czy zła", a twoje posty to właśnie na ten temat są.

Tak jak pisalem "powrot do normalnosci" bedzie wymagal czasu, przynajmniej miesiecy. Po drugie nie ma powrotu do tego kim byl ten czlowiek. Relacje nalezy budowac od poczatku. To ze
sie znacie tylko sprzyja i przyspiesza ten proces. Jednak nie uda Ci sie utrzymac obrazu tego co bylo. To juz nie wroci. Moze wrocic podobny sposob zachowan, zycia razem ale celem jest nie uratowanie obrazu meza, ktorym byl kiedys, ale zrozumienie czlowieka, co powodowalo jego postepowaniem i ew. akceptacja tego, zrozumienie i decyzja czy z takim czlowiekiem, wobec tego chce dalej budowac. Trzeba tez wybaczyc samej sobie. To jest kwestia podstawowa. Sobie mamy wiele do wybaczenia. Nasza krotkowzrocznosc, to ze pozwolilismy sobie na bol, itp. Dopiero jednak jak wybaczymy sobie, siebie nie bedziemy obarczac poczuciem winy, zlosci, dopiero wtedy bedziemy mogli wybaczyc tej drugiej osobie. Mysle ze taki proces trwa przynajmniej rok.

GIA_79 - a może pozwól niech czas sobie płynie.
Mam wrażenie, być może mylne, że sama od siebie wymagasz jakieś decyzji na już.
Zostać, albo odejść. Jedna połowa jest za tym by odejść, druga za tym by dać szansę.
A może nie podejmuj decyzji teraz. Kiedy wewnętrznie się troszkę uspokoisz, wtedy podejmiesz bardziej racjonalną decyzje.

GIA_79 - a jaka jest postawa teraz Twojego Męża?
Jeżeli nie masz ochoty, nie pisz uszanuje to.

Tobie odpisze, choc mam dzis roboty huk - panna Olenka sie ucieszy, ze nie leniuchuje caly dzien:))))

GIA , przelewaj sobie przelewaj, z pustego w prozne i z powrotem. Jesli Ci to pomaga na chwile to lej sobie.

Ale ja Cie nie pociesze, ze bedzie lepiej. Bedzie spokojniej, bo sie z tym, co Ci z malzenstwa i meza pozostalo, w koncu pogodzisz. Z pobudek, jakie wczesniej gdzies opisalam. Glownie ze strachu i moze troche z zalu, ze sie bajka skonczyla wraz z tym jak ...no wiesz. Bedziesz chciala bajke przewinac do tylu i puscic sobie jeszcze raz, a tu zamiast happy endu, Edward Nozycoreki wylezie z ekranu. I tak do usranej smierci, chyba, ze amnezji doswiadczysz albo demencja Cie dopadnie, t wtedy masz szanse na nowa bajke.

Mnie nie wadzi jesli kobiety decyduja sie zostac ze swoimi ....(ach ta cenzura), ale mierzi mnie takie dorabianie teorii, takie zawijanie goofienek w sreberko, zeby ladniej dla ludzi wygladalo.

Jakies wartosci dodane, jakies samorealizacje, odkrywanie siebie, twardnienie skory na dupie (w to akurat uwierze):, nowe i lepsze zwiazki PO zdradzie (to co bylo przed zdrada?).

Ja Ci powiem tak, lata po zdradzie sa latami straconymi w sensie emocjonalnym i guzik uwierze, ze te panie, co tu hymny na czesc swojego samoodkrywczego spelnienia pisza, naprawde sa znowu szczesliwe i wlasnie takie naiwnie i dziecinnie beztroskie jak byly kiedys zanim mezula nie nakryly z kolejna gesiareczka w krzakach. Pisza tu co jakis czas, choc tyle lat minelo i jest och i ach i cacy, bo to sie za nimi latami wlecze. I nie oderwie, no moze przed emerytura juz sobie daruja te dywagacje i zapewnienia, ze dobrze zrobily, ze on byl tego wart, ze na pewno na lepszego by nie trafily itd.

Zrobily, to zrobily, ale silniejsze przez to ani lepsze nie sa. Po prostu, wybraly zycie z chujkiem niz bez niego i OK, ich wybor ich prawo. Nikt nikomu niczego nie zabrania ani nie narzuca.

Wiesz, podobno (tez z autopsji nie napisze tego) wiezniowie obozow czy innych instytucji zamknietych po latach tortur czy glodzenia tez w pewnym stopniu obojetnieja na bol i na glod, organizm tak sie broni. Ale chyba zadnemu do glowy by nie strzelilo stwierdzic, ze ten brak reakcji, to zobojetnienie na swoje cierpienie i na otoczenie, ta zimna skorupa na zewnatrz i wewnatrz to wartosc dodana do ich kary. To jest kara dodatkowa. Juz nie potrafisz kochac goraco, kochasz siebie i tylko siebie. No dla mnie koszmar z ulicy Wiazow.

Dlatego ja sie z powyzszych farmazonow zwyczajnie smieje.

A Ty sie zastanow, czy Ci taka wartosc dodana na najblizsze 40-50 lat pasuje.

A to, ze sie Twoj "maz" teraz Ciebie boi, to chyba zrozumiale. I swietnie odegrane jak na moj gust. Zreszta ma facet talent i wprawe.
Jak o nim piszesz, to ja wewnetrznie odczuwam duzy niesmak, jakis obraz popierdulki a nie faceta mam przed oczami. No ale to nie moj problem, do niczego nie namawiam, pisze wlasne zdanie.

Mussuka,  nie definiuj cudzego życia przez pryzmat WŁASNYCH poglądów:)

Nie trac czasu i atlasu na przekonywanie MNIE o tej swojej twardosci i wzmocnieniu. Przekonuj o tym codziennie siebie i sobie podobne kobiety.

Zlozliwosc? A moze tylko prawda ktora niestety czasem bywa bolesnie klujaca w oczy?

Na tym koncze korespondencje z licznymi tu przypadkami silaczek i doktorek Judymow, jesli GIA chcesz nadal podywagowac, to wpadaj na Zakret, tam sie wali prosto z mostu. Ale szczerze. I dowiesz sie czy jestem szczesliwa czy nie, tamte panie mnie znaja, nawet dosc dobrze:)

horses, wez sie odklajstruj i znajdz sobie inny punkt zaczepienia. Tyle o mnie wiesz, co zjesz, wiec zakladam, ze strajk glodowy przechodzisz. Osoba szczesliwa ma prawo do prostolinijnego jezyka, a ja Ciebie on razi, to sobie czytaj eufemizmy innych osob na forum i po sprawie.

Dobra, udanej zabawy.

Mussuka,
masz racje, nie wiem, czy jestes szczęśliwa. Moze jesteś.
Ale inni takze moga byc szczęsliwi mimo, ze mają inne poglądy.
Ale złosliwa jesteś i zawijasz ta swoja złosliwośc w sreberka - siłaczki, doktorki Judymki.
Ok juz nie bede się odnosić do Twoich postów.

Powodzenia GIA

Dziewczyny odpowiem na spokojnie później, wsiąknęłam teraz w historię moniCo ..