Bajka się skończyła. JAK DALEJ żyć ? Jak się na nowo odnaleźć ? - Netkobiety.pl

Toorank, to było fajne:) Z postów GII , mimo tragizmu sytuacji wyczuć można cudną Kobietkę, wartą największych dóbr tego świata.

GIA, teraz temat „zdrada”, „tamta”, „on”, „oni” to dla Ciebie kwestia w największym stopniu zajmująca Twoje myśli.
Zrób jednak ten wysiłek i postaraj się przekierować swoje myśli na siebie. I to nie w kontekście zdrady (jak to przeżywasz, co Ci to zrobiło, jak masz dalej żyć), ale na wszystko inne w sobie POZA nią. No, ja wiem, to teraz gigantyczny wysiłek, ale spróbuj się zastanowić nad zagadnieniami:

- co mogłoby mi teraz sprawić przyjemność (choćby tak na 10 min.) – smaki, zapachy, widoki… „kolekcjonuj” te drobiazgi, świadomie je odnotowuj, przyjmuj, nie bagatelizuj [jak choćby ten kapelusz ]
- czy jest jakiś sport, który pomógłby mi rozładować napięcie (i wyzwolić endorfiny)
- czy są jakieś osoby, z którymi mogłabym się spotkać, żeby oderwać się od tych myśli i rozmów o tym
- czy są jakieś czynności, zajęcia, o zrobieniu których już dawno myślałam, ale ciągle coś mi stawało na przeszkodzie
- a może jest coś KOMPLETNIE odjechanego, czego nie robiłam nigdy przedtem, a teraz jest ten czas, żeby tego spróbować na zasadzie złamania stereotypu myślenia o sobie samej
- czy są jakieś niezrealizowane/przerwane pasje, które teraz mogłabym wziąć na warsztat
- czy nie powinnam skorzystać z INDYWIDUALNEJ terapii, która miałaby na celu zajęcie się TYLKO moim stanem, moimi potrzebami

Nie z nim, nie dla niego ani nie przez niego albo przeciw niemu. Przekieruj reflektor z niego, z nich, z wtedy - na siebie i na teraz.
Bez wyrzutów sumienia i poczucia winy. Drobnymi kroczkami. Nawet zmuszając do tego swój umysł i ciało, bo wiadomo, że adrenalina i sraczka myślowa zżerają gros Twoich sił. Spróbuj oderwać się od tej konkretnej, choć istotnej i dramatycznej sytuacji. Być może wtedy złapiesz dystans, który pozwoli Ci się uporać z tą kwestią. Obojętne - wte czy wewte ale w zgodzie ze sobą.

Dziewczyny znikam na kilka dni, muszę przeskoczyć ten rocznicowy czas..
m wymyślił wyjazd do w-wy - dobrze zabieramy córę i pozwiedzamy..

Więc jeśli któraś z Was jest ze stolicy to może gdzieś minąć wiotką postać w szarym kapeluszu z dużym rondem - to mogę być ja

Dziękuje Wam za wpisy, naprawdę to dla mnie cenne, że jesteście w stanie "pochylić" się nad moim wycinkiem z życia..że napiszecie..doradzicie..potrząśniecie.

Zostawiam Was z utworem który mi dziś towarzyszył, poprawia mi nastrój ( Tarantella - walczę !

https://www.youtube.com/watch?v=w1kQ8EmDA4s

Dobry wieczór....
Chyba muszę Was poczytać dziewczyny
Witaj Gia

Spoko Kochana...
Mam "tfardą" doope...eee...skórę znaczy.Ogarnę,jak na dużą dziewczynkę przystało.

Gia można chyba kochać kogoś do kogo straciło się w pewnym stopniu szacunek. Tylko zdaje się, że czasem niezręcznie się z tym czujemy.
Uważam, że to nie zdrada jest tym co najbardziej ci doskwiera ale rozczarowanie mężem.

Hej GIA
Rzadko już bywam na forum. Czasem wpadam tylko na chwilę, aby upewnić sie, że wszystko w porządku u znajomych zgromadzonych w zaprzyjaźnionej kafejce i zaraz znikam. Dzisiaj zatrzymałam się jednak przy Twoim wątku.

Jest coś, co trzyma Ciebie, Kochana w roli ofiary. Może gdy robi się w relacji zwyczajnie i spokojnie, to podświadomie wracasz do tamtych emocji, aby mąż zaczął bardziej się starać. A może zdrada Twojego męża razem z ogromnym ładunkiem emocjonalnym, spowodowała, że swoją tożsamość zbudowałaś na jej podstawie. W pewnym sensie mogła ona Ciebie ukształtować na nowo, nadając Tobie nową tożsamość. To bardzo niebezpieczna sytuacja, bo wymaga inwestycji całego poczucie "JA" a wtedy na inne dziedziny życia nie starcza już energii. Tego bardzo bym dla Ciebie nie chciała.
A może zwyczajnie boisz się zaryzykować?
W życiu czasami trzeba ryzykować, nie bać się zrobić wyraźnego kroku w obranym kierunku. Najgorzej stać w rozkroku tak, jak Ty to teraz czynisz niby będąc z mężem, ale nadal trzymając się jego zdrady. Bez ryzyka nie ma wygranej. Jesli nie zaryzykujesz i nie wejdziesz do gry, to nic nie stracisz, ale i nic nie zyskasz. Ani nie wygrasz, ani nie przegrasz. Zostaniesz tam, gdzie jesteś.
Ja byłam gotowa zaryzykowac i po prostu spróbować pokochać na nowo, niezaleznie od tego, czy wyjdzie czy nie. Bo nie ma ubezpieczenia na miłość. Trzeba zaryzykować
Moja świadoma decyzja o podjęciu ryzyka i warunki, które postawiłam stworzyły szansę i otworzyły mojemu mężowi drogę do refleksji, następnie terapii, a w konsekwencji doprowadziły do zwiększenia jego samoświadomości i kontroli własnych ograniczeń.

Ale szansę dałam przede wszystkim sobie, bo chociaż to, co się wydarzyło, stało się katalizatorem zmian w moim związku, to jednak przede wszystkim spowodowało mój rozwój osobowy. Zmieniłam level, z którego patrzę na siebie i swoje otoczenie, przetrasformowałam się w kogoś nowego, bardziej świadomego i - nie boję użyć się określenia - lepszego.
Rozwój mój i mojego męża, mimo, że przebiegał indywidualnie i równolegle obok siebie, to jednocześnie komplementarnie, co spiwodowało, że wraz z rozwojem osobowym rozwijał się nasz nowy związek. Dzisiaj jestem już w zupełnie innym miejscu, spokojna, otwarta na to, co przyniesie mi przyszłość. Czuję się dobrze i bezpiecznie. Jestem głównym źródłem miłości dla siebie, ale chętnie dzielę się nią i przyjmuję. W moim związku duźo jest wzajemnej troski i dbałości, wsparcia, wiary i nadziei. Dowody miłości można dawać i dostrzegać na każdym kroku. Wystarczy nie wymagać ciągłych fajerwerków, dostrzegać pozytywy, nie zamykać oczu na negatywy, rozwiązywać problemy na bieżąco.
GIA, przeszłość zostaw za sobą, teraz jest nowe rozdanie, nowe szanse. Szkoda więcej czasu na rozkminianie tego, co minęło. Idź do przodu, z nim albo bez niego.
Powodzenia

Dziewczyny - wróciłam.

toorank wybacz, ale ze względu na warunki atmosferyczne kapelusz zmieniłam na czapkę, pewnie dlatego mnie przeoczyłaś

Swoją drogą w W-wie głównie nałykałam się kalorii i to z premedytacją bo czuję się za chuderlawo. Ale czekolada na gorąco u Gesslerki - hit hehe - ma babka zdolność do przesady - tak gęstej i słodkiej czekolady jeszcze nigdy nie piłam - moja córa odpadła po kilku łyżeczkach

Mussuka :*
No moja droga coś jest w tym co piszesz, choć w obecnym stanie najlepiej by było jakby mnie kosmici porwali i oddali z amnezją wsteczną
Ale wiesz ja sama chce wyjeżdżać, chcę bo to mi pomaga, nawet jak później tutaj ląduje..mam chwile odskoczni i więcej chwil które jakoś się nie kojarzą..

Taaaa mój m ma niezadowoloną minkę, że siedzę na forum, zresztą to samo terapeuta par wzmiankował: "żadnego forum !" "żadnej rozmowy z przyjaciółką"
Jak rozmawiać to tylko z terapeutą, bo on się na tym zna !
Forum - niet - bo nie wiadomo z kim się gada..
Przyjaciółka - też niet - bo nie był z takiej sytuacji..

Jesssu wytrzymałam z tym terapeutą 3 spotkania..

Gia czy Ty przypadkiem się nie oklamujesz?  A może masz świadomość tylko o tym nie mówisz?  Przecież Ty wcale nie stoisz w miejscu.  Rok temu zdecydowałaś , że dasz szansę temu związkowi. Tak Gia, dałaś szansę.  To może czas najwyższy przestać się zastanawiać nad czymś co już zaistniała?

GIA,

Mam nadzieję, że wkrótce jednak odnajdziesz spokój.

Pozwolę sobie zacytować Rybę:

No właśnie, to jest dosyć ważna sprawa. Czy jego starania, gesty przypominają Ci o wszystkim?
A może jest tak, że boisz się że kiedy mu odpuścisz on też odpuści? Kiedy robi się spokojniej wzbudzasz w nim na nowo poczucie winy, żeby nie przestał się starać?
Ja miałam taki etap, kiedy nie przestawałam myśleć o tym co zrobił mój mąż bo miałam wrażenie, że jeśli odpuszczę ten temat (jemu i sobie) to będzie oznaczało umniejszenie mojej krzywdy. Wymysliłam sobie, że jeśli nie umartwiam się w każdej godzinie dnia to znaczy że nic wielkiego się nie stało. Trochę czasu mi zajęło zrozumienie, że przede wszystkim dobijam tym siebie ale na szczęście udało się. Nie wiem czy u Ciebie jest podobnie ale tak to trochę wygląda z Twoich ostatnich opisów.
Na pewno nie powiem Ci, żeby zapomnieć bo sama nie wierzę że to możliwe. Zresztą każde doświadczenie życiowe w nas zostaje i w jakiś sposób na nas wpływa, ze zdradą niestety jest tak samo. Ważne, żebyś nie budowała dalszego życia wokół tych wydarzeń. Jeśli nadal chcesz z nim być to bądźcie jako żona i mąż a nie zdradzona i zdradzający.

Też to przerabiałam. Dosłownie nie czułam niczego, żyłam ale jakby gdzieś indziej. Wszystkie emocje na jednym levelu. Myślę, że to przez 'zmęczenie materiału'. Nie można w nieskończoność przeżywać czegoś na pełnych obrotach. Wiadomo, że takie decyzje jak rozstanie czy próba wybaczenia są bardzo ciężkie i chyba w pewnym momencie organizm wymusza odpoczynek na umęczonej głowie.  Mam nadzieję, że wkrótce będziesz bardziej pewna czego chcesz i wtedy wrócisz do żywych Tego Ci życzę.

Gia piszę po raz kolejny. Uważam, że to nie zdrada męża jest tym co nie daje ci odczuwać radości z życia takiej jakiej oczekujesz. "Iść dalej" z mężem.
On stracił w twoich oczach. Wkurzasz się na kochankę a tak właściwie to wiesz, że to on zachowywał się jak "bałwan".
Może składać świat u twoich stóp, ale czy cokolwiek co zrobi dla ciebie "bałwan" jest w stanie sprawić ci prawdziwą radość.
Rozminęliście się. Ty się rozwijasz w innym kierunku niż on. 
Teraz przyszło ci się zmierzyć ze sobą. Jak być szczęśliwą, spełnioną kobietą żyjąc z mężem bałwanem.

Tak bet, pamiętam Twój poprzedni post o rozczarowaniu mężem..

I cóż trafiłaś w punkt..
Przez tyle lat m mi imponował, ściągał mnie na ziemie, bo ja raczej egzaltowana romantyczka jestem
Czułam się przy nim dobrze, bo miałam poczucie, że jestem tylko JA. I nawet w gronie znajomych, imprezy, tańców etc.. przez te 10 lat nie zdarzyło się żebym widziała, że jego wzrok podąża za inną..
Wiedziałam jakie ma zasady..zdrada w gronie naszych przyjaciół...Napiętnował..

Może przez takie jego podejście, może przez pryzmat tylu lat...łyknęłam tą historie z początków o "tylko rozmowach" i "tylko koleżance"

A teraz ? Jeśli jego obraz w moich oczach tak się zmienił ?
Teraz powstaje pytanie czy jeszcze zdołam spojrzeć na niego inaczej niż tylko przez szkiełko tamtych wydarzeń..

Witaj Gia
Wtrące swoje trzy grosze, bo mnie też cały czas coś trzyma na tym forum. Aczkolwiek obiecałam sobie że słowa tu już nie napiszę, bo wszystkie wiemy jak bardzo udzielanie się tutaj potrafi i pomóc i zaszkodzić naszej psychice.
Ja też stoję w miejscu. Też walczę głownie ze sobą, bo żebym nie wiem co robiła i ja i on tego co się stało nie da się wymazać.
10 lat mija od zdrady mojego m. Półtora roku temu po latach mojej niepewności i wiecznego oszukiwania się dostałam do ręki dowód niezaprzeczany, że mój ukochany przyjaciel, mężczyzna którego wybrałam, który był wyjątkowy, bo pomimo powodzenia, flirtowania i żartobliwych gestów nigdy by się nie dopuścił zdrady...  że te wszystkie lata przez które patrzyłam przez palce na to, że nie czuję się już tak kochana jak wtedy kiedy mieliśmy po 18 lat, że nie powinnam się spodziewać cudów po 25 latach bycia razem, że to i tak wiele bo przecież kiedy mógł i miał okazję to z niej  NIE SKORZYSTAŁ,  czym dał dowód tego ze mnie kocha i to powinno mi wystarczyć..I wystarczało. I nagle jeb! zrobił to, wpadł jak kretyn i wydało się, a ja idiotka żyłam 9 lat kochając go za to że dał dowód miłości nie robiąc TEGO  więc inne dowody nie są mi już potrzebne....
Wracając do tego co chcę powiedzieć, drepczemy w miejscu. Bo nikt nie powiedział że bez nich będzie łatwiej, że kopnięcie go w dupę i rozwalenie rodziny, pomoże nam żyć normalnie. Nigdy już nie będzie normalnie, na tą chwilę dokonujemy wyboru że z nim chcemy być mimo wszystko, ale cały czas  wiemy jak mogłoby być gdyby nie stała się zdrada. I tego zapewne ani Ty ani ja nie umiemy zaakceptować, że NIGDY JUŻ NIE BĘDZIE TAK JAK WTEDY KIEDY KOCHAŁYŚMY BEZ BARIER.  Ani z nimi, ani bez nich, ani z nikim następnym, bo przez pryzmat tego bólu który zostanie z nami na zawsze będziemy patrzeć na KAŻDEGO FACETA.  Nie wiem czy to co nabazgrałam ma większy sens, ale tak jak mówię, zaglądam tu kiedy moje emocje przestają mi pozwalać na normalne funkcjonowanie, i zapewne dlatego bredzę.
W każdym razie trzymaj się kobieto, słuchaj siebie, najmądrzejsze co tu przeczytałam, to że - Ty jesteś najważniejsza, więc rób to co Tobie daje siłę przetrwać kolejne dni.

Nie udawaj kobiety !!!!!!!
Mi się już wydałeś.

GIA czytam Cię cały czas bo Twoja historia jest mi bliska, jestem troszkę dalej w czasie niż Ty.

Doszłaś do etapu nie lubienia siebie samej, uważam że zbierasz siły. Dużo osób na forum popędza ale nie tędy droga. Przyjdzie czas na decyzje:) a może dopiero teraz zaczyna dochodzić do Ciebie że może to nie mieć sensu?

Kochana , ale to nie Ty zawiodłaś , i skoro tak było i takie są fakty..to znaczy że żyłaś i żyjesz z nałogowym kłamcą . Aktorem.
On się nie zakochał, on nie miał słabszego czasu i zbłądził .. on to robił z premedytacją !!Grał wtedy żebyś nie zauważyła podwójnego życia ..i gra teraz .. żeby nie stracić wszystkiego . Proste .

Kobieto, przejrzyj na oczy .
Najgorsze co można sobie zrobić to wariata z własnego rozumu .

Żal przejdzie jak będziesz chciała,żeby przeszedł.
Jak będziesz tak właśnie myśleć to żal będzie z Tobą cały czas.
Nic dobrego on Ci nie daje.

Jak już otworzysz tak szeroko oczy,że będziesz mogła wszystko zobaczyć  i nie będzie Cię to przerażało to właśnie wtedy Ci przejdzie.

Kiedy? Nie wiem.

Nie, no Endi jakby jeszcze pracowała w firmie mojego m to pomachałabym im na pożegnanie.
Nigdy nie pracowała w tej samej firmie, po prostu znaleźli się na tej samej budowie jako podwykonawcy ( i tam orgietka się działa ). Później cichodajka ze swojej firmy została wysłana 500 km hen, no a teraz znowu jest "na miejscu".
Czyli zawodowo gdzieś, kiedyś, mogą pojawić się tematy przy których znowu te firmy będą pracować razem.

Ale w sumie powinnam mieć to głęboko w d****

( dziś przeważa złość

Witaj bazyliada:)

Wiesz, że ja na Twoje pytania nie potrafię odpowiedzieć jednoznacznie. I tu jest właśnie problem. Nie potrafię zdecydować i w tym trwać.
Albo trzęsie mną jeszcze bardzo ( skutki podtruwania ) albo jest dzień kiedy znajduje w sobie siłę i myślę, że się ułoży.

Czy ja potrafię oddzielić co to było ? zafundować sobie, nam, nowy start ?
Boje się...Tak, boję się, bo nie mam podparcia. Nie czuję się z nim pewnie..bezpiecznie..Wręcz czasem się zastanawiam kiedy i z której strony dostanę..Patrzę na niego jak na kata..Masakra, wiem..

Czasem wydaje mi się, że mnie to w jakiś sposób zmieniło. Ale zmieniło na tyle, że nie potrafimy iść w tym samym kierunku. Ponieważ ja jestem inna, on jest inny.
Nie jest to dla mnie takie CZYSTE, a uporządkowanie unosi zbyt wiele kurzu..

Ale są też dni, jak pisałam, kiedy potrafię spojrzeć na niego tak jak kiedyś, potrafimy się wspólnie pośmiać, potrafi być dobrze..
Lato było zdecydowanie lepsze, niż ten okres teraz. Nie wiem dlaczego. Może przez to, że cały ten romans wychodził właśnie w tych miesiącach które są i teraz każde wydarzenie, rocznica, moje urodziny etc to powrót do tego co on robił rok temu...

Pochrzaniona jestem chyba równo

Gia, ale wtedy kiedy Twój mąż miał na boku kochankę było również wspaniale i bardzo dobrze . To on po wspaniałej rocznicy waszego małżeństwa pojechał z kochanką na upojne spotkanie .
Ty chcesz na siłę zapomnieć i uwierzyć w to co mówi i zaklina Twój mąż ..ale to jest wbrew logice i wbrew temu co Ci rozum podpowiada .. a przecież głupia nie jesteś Gia., prawda ?
Lifrinat, wybacz ale jaki symbol ma dawać facet który grał kochającego męża pieprząc w tym samym czasie kochanicę  ???
Symbol czego ??? naiwności małżonki ? swojej gry aktorskiej ??
Zdrada nie jest może dla wszystkich definitywna ..ale w takich warunkach ??? poczytaj co pisze Gia jak żyli w tym okresie....
To jest czyste kurestwo pana szanownego .. zakłamanie i manipulacja - i tyle.
Wszystkie teksty jakie puszcza na swoją obronę to kpina.
Dowody swoich uczuć to on już dał właśnie . Wyrachowanie i tyle . Zero jakichkolwiek uczuć dla kogokolwiek ...poza miłością własną.

Gia , moim zdaniem miałaś życie jak w bajce.. i Ty nie potrafisz się obudzić.. nie chcesz bo dobrze Ci się żyło..tak na niebieskiej chmurce.

To znaczy, ze jej maz robil ja caly czas w bambooko, teraz tez - grajac dobrego meza, tylko, ze Gia nie chce w to uwierzyc i wkrecila sie w naprawe zwiazku "po zdradzie"?? Ja chyba czegos tu nie rozumiem, albo nie doczytalam watku. Jesli tak, to wybaczcie.

Qrcze dziewczyny naprawdę szczęka opada. Po powyższym poście lifriant miałam odpisać, ale miałam inną robotę, wracam i w zasadzie czytam to co chciałam napisać..

Anastacjaa, chceuciekacstad, lifrinat:
Właśnie o to chodzi...skoro miałam kochającego męża, dbającego o mnie w zasadzie non stop, była BLISKOŚĆ ( nie tylko kwiaty, wyjazdy, inne duperele ). Skoro też nigdy też NIE CZUŁAM że ta bliskość była jakkolwiek udawana - naprawdę..W kulminacyjnym momencie,kiedy to mój m ową kobitę zapoznał NIC się nie zmieniło.

A ja właśnie wolałabym, żeby się zmieniło. Taaa i miałam tą rocznicę, i och i achy, a potem cóż wyjazd służbowy mojego m - który jeszcze rano był u mnie w pracy żegnając się i MAŚLANYMI oczami patrzał na mnie, a popołudniu zgarnął ją do hoteliku na trzy dni.
Ale znowu w trakcie tych 3 dni, smsy, jak to kocha ! tęskni ! bla bla bla

Szczerze ? Wolałabym, żeby się wtedy ode mnie odsunął, wolałabym, żeby nie pisał, żeby nie dzwonił. Po co ?
Po to żeby właśnie teraz POCZUĆ RÓŻNICĘ !

Jednak jeśli tej różnicy nie ma, to skąd mam mieć pewność, kiedy on jest prawdziwy ?? A w ogóle jest ??

Dobrze piszesz chceuciekacstąd - miałam dobre życie.
Dostając teraz obuchem w łeb trudno mi się tak nagle obudzić.

GIA doskonale Cię rozumiem bo zakochanie mojego męża w innej kobiecie również miało miejsce w czasie kiedy wydawało mi się,że między nami jest świetnie.O wiele łatwiej pogodzić się z taką sytuacją kiedy miał miejsce kryzys w małżeństwie bo przynajmniej znamy odpowiedź na pytanie : dlaczego? Ja do dziś staram się to zrozumieć.Jak dalej układać wspólne życie kiedy nie wiem co było nie tak i co zmienić,żeby ta sytuacja się nie powtórzyła?Bywają chwile kiedy jest dobrze a potem znów wraca ta niepewność...

Właśnie Anastacjaa i co najlepsze: dla MOJEGO dobra prowadził tą znajomość jeszcze 2 miesiące pod szyldem " wyciszałem to, żeby nic nie powiedziała" Bidulek się poświęcał..
Sms od tamtej do niego ( kiedy sytuacja się wydała ): myślałam, że chcesz zmienić życie, a ty mnie mamiłeś żebym twojej żonie nie powiedziała"

Ufff na końcu tamta też zaczęła myśleć, choć wcześniejsze sygnały nie dały jej nic do myślenia. Ale nie o niej chciałam.

Piszesz o seksie. No i właśnie tu też jest ciekawie. W trakcie naszego małżeństwa to ja raczej miałam większy temperament niż on, ja jestem hm..bardziej namięta on cóż dotrzymywał mi "kroku" ..I tak, czułam się zawsze pożądana, zawsze było ogniście etc, ale nigdy nie pomyślałam w kierunku romansu też przez wzgląd na jego powiedzmy temperament w granicach normy.
Hm..ale się "wynurzyłam" - wybaczcie

Myślę, że clou to jest to co pisałyśmy kiedyś: czuł się przy mnie przyćmiony, sam w sobie mało dowartościowany ( zwłaszcza po tym jego nieudanym biznesie - cóż ostatnio usłyszałam, że biznes robił po to abym była z niego dumna..) i nagle pojawiła się pani z budowy, może bardziej niepozorna ale przy tym on czuł się lepiej..

I znowu kręcimy się w kółko. Ponieważ ja taka niepozorna nie jestem, charakterek też mam określony i niestety udawać resztę życia "mniej lotnej" nie będę.

Na moje oko więc (ale na moje tylko ) to wy zatem w tym momencie życiowym do siebie nie pasujecie..., albo tak jaki pisze koleżanka powyżej on ma odmienne poglądy "na te sprawy". Co nie zmienia faktu, że jesteś z nim nieszczęśliwa. Może dopóki wasze małżeństwo tak ładnie funkcjonowało (bo wtedy wam to obojgu pasowało) było ok, ale w jakimś czasie każdy poszedł w inną stronę, np. on, bo ty chyba nie i układ się zawalił. Ty chyba Gia tęsknisz do tamtego świata, nie potrafisz się pogodzić, że tamtego życia już nie ma, nie chcesz zmian... a dlaczego tych zmian nie chcesz, dlaczego nie chcesz się zmieniać? Choćby nawet po to, aby być szczęśliwą w życiu (czy to nie jest najważniejsze??).

Witaj Przyszłość

Wiesz to były drobnostki, drobne na tyle, że oczywiście były, ale mogłabym pomyśleć że jest to spowodowane innymi czynnikami, a nie tym że ma kogoś na boku.

Przykład: z firmy mojego taty jechaliśmy na taką wycieczkę autokarową. Ja siedziałam z przodu, a m chciał siedzieć z tyłu. W ogóle zdziwiłam się że nie siedzimy razem, jakoś tak mnie to ukuło, ale pomyślałam że skoro córa chce siedzieć z tyłu autobusu to nic takiego przecież. Córa po czasie przesiadła się do mnie, on został na swoim miejscu i tak też w drodze powrotnej był układ ze siedział sam z tyłu..  Błahostka ? Teraz myślę, ze siedział tam po to żeby smski nawalać do panienki.

Przykład 2: spotkanie w gronie dziewczyn ( obie po rozwodzie ) i gdzieś tam m mi szepnął " widzisz jakie one miały mężów, a ja jestem taki fajny a ty na mnie czasem narzekasz" Hm...zatrzymałam się wtedy nad tym. Po pierwsze nigdy nie pamiętam żeby z taką pewnością mówił że jest fajny, po drugie gdzieś tam ponownie mnie ukuło że tak podkreślił że narzekam..

Widzisz to były na przestrzeni tych miesięcy takie sygnały, ale ponieważ dla przeciwwagi miałam i romantyczne kolacje, weekendy, rozmowy, śmiech i seks do utraty tchu to jakoś nie wyłapywałam tego tak silnie.
Choć intuicja coś tam mi podpowiadała, ale ja też jestem taką kobietką że jak już sobie coś wykręcę to po czasie mogę w to uwierzyć.
Więc racjonalnie, na podstawie tych 10 lat, myślałam ze coś tam we mnie niepotrzebnie się nakręca..

I się pomyliłam..

Ryba81 nigdy nie sprawdzałam bilingów, choć jego komórki na przestrzeni lat zdarzało mi się sprawdzić, co było spowodowane tym co zrobił zaraz po ślubie ( jest to w moim pierwszym poście )
A co mnie tknęło ? Przed rocznicą przyszła do mnie wiadomość na maila z podziękowaniem z sephory za zakupy...Hm..myślałam, że m kupił mi perfum na rocznicę i stąd ten mail. Więc nie przyznawałam się na tej rocznicy, żeby nie psuć mu niespodzianki. I co ? perfum dostałam, ok. Tylko okazało się, że to nie był zakup z tego konkretnego dnia. Padło pytanie. Odpowiedział, że kupił perfum sobie i po prostu nie przyniósł do domu jeszcze.
Sprawdziłam. Faktycznie zakupił męski perfum i trzymał go w pracy.
Tylko po co facetowi perfum za kilka stówek w pracy ? No może potrzebny, ale mój zawsze trzymał kosmetyki w domu.

I to właśnie mnie naprowadziło na to aby kilka dni później przeglądnąć sobie bilingi..

Właśnie Przyszłość nie czułam oddalenia na poziomie emocjonalnym. Tak, odkąd zaczął pracę na tej konkretnej budowie gdzie owa cichodajka się błąkała faktycznie spędzał w pracy więcej czasu, ale słyszałam że to bardzo obciążająca budowa. Wiele razy widziałam też jak przychodzi do domu i pada ze zmęczenia. Mieliśmy trochę mniej czasu dla siebie, ale to rekompensowaliśmy sobie w weekendy.
Fakt, że tą rocznicę też wzięłam z wyjazdem aż na 4 dni właśnie dlatego żebyśmy dłużej pobyli razem.

Ale pamiętam i tego nie zapomnę jak podczas tej rocznicy w którymś momencie chwycił mnie mocno, przytulił i powiedział że bardzo mnie kocha. Spojrzał mi wtedy w oczy. PRAWDZIWIE.
Qrcze do tej pory właśnie pamiętam ten moment, bo jakieś to właśnie było takie z serca...tak to wtedy czułam..

I cóż kilka dni później fikał z nią w hotelu..

Teraz już jestem otępiała na wszelkie formy słowa kocham ...

Coś bardzo powierzchownego tutaj wychodzi...
Może GIA kochasz tylko jego wizerunek, za tym tęsknisz?
Może kochasz ten blichtr, który nie ma nic wspólnego z bliskością?
Może to cię kręci?
Najbardziej?
I tylko to, skoro nic innego, zmiennego, w waszej relacji nie zauważyłaś, bo nie było?
Może taka była/jest tylko wasz relacja?
Nie chcę być tutaj brutalna, jeśli tak jest - wybacz.

Moim zdaniem, Ty intuicyjnie czujesz co to jest bliskość, miłość..., ale trzymasz się starego, bo to tylko najlepiej znasz.

Ale zgodzisz się, GIA, że wspólne życie to nie jest BAJKA?
Bo wtedy to mamy tani kicz, albo filmowy romans klasy C, albo opowiastkę dla dzieci, gdzie dobro zawsze zwycięża

A chodzi o to, żeby więcej nie nabierać się na ładne słówka i obliczone na wywołanie odpowiedniego wrażenia (wdzięczność, wzajemność,...) gesty, ale patrzeć na rzeczywiste działania i czyny wg zasady, po "owocach ich poznacie". Bo na owocach buduje się zaufanie, a nie na aktorskich, łzawych deklaracjach, wypowiadanych przy dźwiękach góralskiej kapeli lub "drżeniu" skrzypiec, okraszonych tysiącami kwiatów i prezentami. Tak łatwo nabrać się na miłe słówka i wystudiowane ruchy, bo człowiekowi dużo łatwiej uwierzyć w to, co przyjemne, chociażby miałoby być kolejną maską, gdy tak naprawdę boi się prawdy.

Wierz mi, GIA, ja byłam mistrzynią unikania konfrontacji z prawdą. Przez kilka lat, gdy kwitło romansowy życie mojego męża, ja koncentrowałem się na wszystkim innym, ale nie na prawdzie. Byłam matką zaangażowaną nie tylko w życie synów, ale także w funkcjonowanie szkoły, byłam główna organizatorką spotkań z przyjaciółmi, koleżeńskiej zjazdów, przeszłam przez kilka szczebli kariery zawodowej, aby zająć najwyższe możliwe stanowisko. Z zewnątrz wyglądało wszystko jak bajka, a w rzeczywistości to, na czym zależało mi najbardziej, umierało w ciszy.
Ale to już sie nie powtórzy, bo ja doskonale czułam, że oddaliliśmy się od siebie, tylko nie umiałam się z tym zmierzyć i uciekałam, a gdy wyłuszczałam swoje spostrzeżenia, obawy i smutki to reakcją mojego męża było "mydlenie mi oczu" słówkami i romantycznymi zrywami, które z tego, co piszesz, i Twój mąż opanował do perfekcji. Pozwalałam sobie mydlić oczy, bo NIE CHCIAŁAM poznać prawdy.
A tak naprawdę brakowało mi bliskości w znaczeniu, o którym pisałam Tobie wcześniej. Na przykład po zdradzie wróciły do naszej relacji pewne gesty, które były nieobecne podczas zdrady, a które wcześniej były i teraz są wyrazem prawdziwej bliskości. Bliskości przełamującej blokady i wymagającej zrzucenia masek oraz całkowitej szczerości i otwartości.

Trzymaj się

Chceuciekacstad,
Mam wątpliwości dotyczące NIEMOŻNOŚCI widzenia gry aktorskiej kogoś, na kim nam zależy, bo najczęściej jest to NIECHĘĆ do pozbycia się iluzji, bajki. Oczywiście to najczęściej zachowania nieświadome a nieświadomy umysł najbardziej boi się własnego przebudzenia i przed nim też najsilniej się wzbrania, "czepiając się jak rzep psiego ogona" słów i gestów, które są tylko powierzchowną maską. A wszystko to po to, żeby nie patrzeć na to, co pod nią jest. Obliczone na efekt słówka i czyny to tylko fasada, która nie ma nic wspólnego z autentycznością, a związek dwojga nieautentycznych ludzi jest jak scena w teatrze (czasami bokserski ring), bo będąc w roli, która jest maską tracimy szansę na prawdziwy kontakt i głęboki związek.
Ale, gdy zyska się świadomość, że i w jakiej grze brało/bierze się udział, to ma się wybór, czy dalej chcę (zamiast muszę) w niej uczestniczyć.