Bajka się skończyła. JAK DALEJ żyć ? Jak się na nowo odnaleźć ? - Netkobiety.pl

Zmierzch,
niby tak powinno byc. Pierw rozwód, a poźniej nowe życie. Nie tylko z tego względu, że tak jest przyzwoiciej,
ale tez z tego, że człowiek powinien sam uporac się ze swoimi demonami, aby móc stworzyć nowy związek bez obciązenia.
Ale ludzie sa ułomni, czasami bezsilni i własnie drugi człowiek potrafi dac im siłę, aby wyrwac się z marazmu.
Czasami to kochanka/ kochanek.

Oczywiscie to są sytuacje skrajne np kiedy w małżeństwie przez lata jedna strona drugą emocjonalnie wykorzystuje,
kiedy tylko jedna osoba chce walczyć itd.
Nie piszę o sytuacjach, kiedy panu po 40-stce wraz z awansem uderza woda sodowa do głowy i  oprócz nowego samochodu potrzebuje takze nowy model żony,
czy o  wiecznym miłośniku adrealinki, albo zakichanym narcyzie itp.

W sytuacji Gia tamta kobieta polowała, ale nie upolowała i mimo kiepskiej sytuacji Gia to, że utarła takiej nosa .... jest takim małym babskim zwycięstwem.
Co do męża i dalszego trwania małżeństwa się nie wypowiadam.

Zorija napisał/a:

Toorank, po co przeginasz?
Musisz koniecznie mieć rację?
Za wszelką cenę?
OK, to niech tak będzie - przyznaję Ci ją - i już jesteś zadowolona i lepiej się czujesz?

Zorija, ja nie przeginam. Ty naprawdę opisałaś moja sytuację i to Ty masz rację. Nie sądzę, że jestem jedyna. Takich ja ja jest więcej.
I ja naprawdę myślę, że to złe. To, że ona zajmowała się domem, a ja knułam... rozumiesz???
To nie jest normalne. ktoś kto tak postępuje nie jest normalny.

GIA_79 napisał/a:

Witaj Anastacjaa
Jasne, mógł ją tak mamić i to robił. Tylko ta jej naiwność powinna na pewnym etapie się skończyć.
To potwierdzanie wersji mojego m również. Zgodziłabyś się na to ??

Facet ci mówi - proszę nie mów żonie. Okłamuj ją, mów to i to. Zaprzeczaj że to romans ?
Ale nie przyszłoby Ci do głowy DLACZEGO ?

Ja bym się zapytała: Skoro deklarujesz że Tobie na mnie zależy, że chcesz zmienić swoje życie to dlaczego masz to ciągnąć z żoną zołzowatą ? Po co to przeciągasz ? Po co kiedy ona wyrzuca Cię z domu to ty jednak do tego domu wracasz ?
Przecież to ona cie wyrzuciła. Byłoby na nią, jej decyzja, Ty decyzji nie chciałeś podejmować. Zatem do niej nie wracaj.

To że ją mamił i pewnie robił to mistrzowsko to temat który między innymi sprawia, że nie potrafię uwierzyć teraz w jego słowa ...deklaracje...Bo jak ...??

Tak no i się jej naiwność skończyła, bo drążyłaś temat i wszystko wyszło.. a wtedy Twój mąż podkulił ogon i ze skamlaniem wrócił do Ciebie obrabiając du.ę kochance. 
I tu się pojawia paradoks, który i mi nie daje spokoju.. on w oczach kochanki okłamywał tylko Ciebie, bo z nią budował ten front.. przeciwko Tobie...Z drugiej strony jak się wydało sytuacja się odwróciła.. nagle to ona jest Waszym wrogiem.. jak można takie osobie ufać?
To czy podjęłam dobrą decyzję, wiążąc się z nim okaże się za kilka lat, podobnie pewnie jak u Ciebie.. choć jesteśmy po 2 rożnych stronach.
Była tu dyskusja o brakach, deficytach zdradzających. Ja, kiedy poznałam Z choć był na kierowniczym stanowisku i świetnie sobie radził w pracy, był osoba nieszczęśliwą, zagubioną emocjonalnie itd. W żonie nie miał wsparcia. Więc jestem poniekąd klasycznym przykładem "koleżanki/kochanki" która poświęciła mu swój czas, uwagę.. dopingowała..on mnie zresztą też.. Kiedy odebrał odznaczenie za zasługi.. powiedział że jako jedyna powiedziałam że "jestem z niego dumna", że to wiele dla niego znaczy.. a czy dążyłam do romansu perfidnie? Nie wiem. Nie sądzę. Choć przyznaję, że się w nim zakochałam od pierwszego spotkania. Tak, cieszyłam się na spotkanie z nim, może patrzyłam maślanymi oczami, może flirtowałam trochę.. ale to było z obu stron... Może przeze mnie się jeszcze bardziej oddalił z zoną? W końcu nasza tylko przyjaźń trwała ponad 2 lata. Dlatego nie będę mówić, że to się samo stało.. może pierwsza fascynacja, ale potem razem na to "pracowaliśmy". Kto kogo uwiódł trudno powiedzieć. Niby on zabiegał o spotkania, ale z jakiegoś powodu to robił.
Ja dostrzegłam "schody" nie w samym rozwodzie, bo on się odbył poza mną, ale potem.. jak przyszło mi poznać jego dziecko, ex żonę.
Dziecko mi bynajmniej nie przeszkadza, nawet by mogło mieszkać u nas.. ale ta świadomość stałej obecności jego ex żony.. to chyba mnie przerasta. Pomimo że nie robi problemów, sama ma faceta.. ale mimo wszystko. A może jeszcze za mało czasu minęło.. najlepiej nie chciałabym mieć z nią żadnego kontaktu a muszę.

Zorija napisał/a:

Toorank, po co przeginasz?
Musisz koniecznie mieć rację?
Za wszelką cenę?
OK, to niech tak będzie - przyznaję Ci ją - i już jesteś zadowolona i lepiej się czujesz?

Zorija, ja nie przeginam. Ty naprawdę opisałaś moja sytuację i to Ty masz rację. Nie sądzę, że jestem jedyna. Takich ja ja jest więcej.
I ja naprawdę myślę, że to złe. To, że ona zajmowała się domem, a ja knułam... rozumiesz???
To nie jest normalne. ktoś kto tak postępuje nie jest normalny.

ps. uwolnisz się dopiero wtedy kiedy przestaniesz czuć się gorsza niz tamta
dopiero kiedy naprawdę w to uwierzysz
i mnie nie musisz przekonywać, ani innych kochanek na tym forum
ja wiem, że nie jesteś gorsza
ja już to wiem
Ty jeszcze nie

zmierzch napisał/a:

Anastacjaa,
Wcześniej Elle zwracała tobie uwagę, a teraz ja powtórzę: przestań wykorzystywać każdy wątek, w którym się pojawiasz do opowiadania tej samej historii.
napisz gdzieś posta i tylko wklejaj linki wszędzie, to będzie łatwiej

Nie da rady.. bo zaraz zjawią się takie hieny co tylko wyładować się na kimś chcą, i wątek zostanie zamknięty.. jak mój.
A ja tez chcę sobie pogadać...
Możesz nie czytać

toorank napisał/a:

Zorija napisał/a:

Toorank, po co przeginasz?
Musisz koniecznie mieć rację?
Za wszelką cenę?
OK, to niech tak będzie - przyznaję Ci ją - i już jesteś zadowolona i lepiej się czujesz?

Zorija, ja nie przeginam. Ty naprawdę opisałaś moja sytuację i to Ty masz rację. Nie sądzę, że jestem jedyna. Takich ja ja jest więcej.
I ja naprawdę myślę, że to złe. To, że ona zajmowała się domem, a ja knułam... rozumiesz???
To nie jest normalne. ktoś kto tak postępuje nie jest normalny.

ps. uwolnisz się dopiero wtedy kiedy przestaniesz czuć się gorsza niz tamta
dopiero kiedy naprawdę w to uwierzysz
i mnie nie musisz przekonywać, ani innych kochanek na tym forum
ja wiem, że nie jesteś gorsza
ja już to wiem
Ty jeszcze nie

Już w innym wątku chyba o tym pisałam, ale po przeczytaniu tej 'spowiedzi', którą również uważam za jakiś postęp w rozumieniu siebie przez toorank, znów mnie naszło..
Mianowicie: że też niektórym kobietom chce się walczyć o obcego chłopa.. Ja rozumiem jeszcze - jak Cie mogę gdyby to był ojciec ich dzieciom, bo to wiadomo kwestie ekonomiczne jeszcze itp. etc. (zazwyczaj strach przed rozstaniem się tym żywi, plus oczywiście poczucie gorszości , kompleksy, lęk przed zmianami, samotnością, ..) ale żeby za obcym (i jeszcze czyimś) facetem latać??? litości..

Próbuje sobie wyobrazić co taki facet musiałby mieć..i nie umiem wpaść na to. Podrywać, poświęcać energię na takiego i jeszcze ta rywalizacja - z kim? no z druga babą...
Dejta spokój.

A poważniej.. Zorija, tak sobie z partyzanta podczytuję i Ty jeszcze mocno emocjonalnie reagujesz na wiele spraw. Już pomijam fakt, że szarpiesz się z niektórymi dziewczynami tutaj, trochę jakbyś próbowała zaklinać rzeczywistość..

Z tego co kojarzę, to jesteś w trakcie rozwodu (?) /chyba, że coś popieprzyłam/ masz nowego mężczyznę u boku.. A czuć w Tobie jeszcze mnóstwo gniewu, żalu.. Masz Ty aby miejsce na tą nową miłość? (nie odbieraj tego jako atak)

Volver po małżeństwie pozostaje podział tego co budowało się wspólnie przez wiele lat ( i to właściwie jest koniec). Zorija chciała patrzeć w przyszłość wspólnie z mężem. On nie chce. Nie widzę w tym nic złego aby zadbać o swoją przyszłość. Właściwie to według mnie Zorija powinna się zastanowić czy nie zażądać alimentów na siebie od męża.
Żona ma jednak pewne prawa. Twoje porównanie nie uważam za słuszne. Majątek się po prostu Zoriji należy. Jest też jej.

GIA_79 napisał/a:

toorank szczerze ? od tygodnia mam znowu taki mętlik w głowie że sama nie wiem czego chce. Wszystko otworzyło się we mnie jakoś na nowo . ledwo poupychałam gdzies tam w sobie pewne sprawy.
Za tydzień kolejna rocznica...Rany...Zabierzcie mnie gdzieś stąd

wiesz... "za tydzień" też mam swojego rodzaju rocznicę i też jakoś mnie to uwiera
wracając do tematu
myślisz czasem o tym, że może prze to odbierasz sobie szansę na coś innego
lepszego, wartościowszego, prawdziwszego? że oddasz mu ostatnie lata młodości, a potem okaże się, że nie było warto?
myślałaś kiedykolwiek o sobie z kimś innym?

End_aluzja napisał/a:

pisałam w kobietach na zakrętach... mój maz przechodził sobie taki mały kryzys - nie wiem co, nie wiem po co, wszystko nie tak.. zycie do dupy, brak sensu i tak dalej.... ciągle niezadowolony, wyłączony "uciekający"  więc w końcu zapytałam.. dowiedziałam sie, że nie czuje się szczęsliwy tu i teraz, sam nie wie czego chce, że to nie moja wina... to on ma problemy..... i tak się zaczeło.. wysłałam na trapię, zaproponowałam, że w takim razie niech poczuję, jak to będzie życ inaczej. i prawie dwa miesiace spędziliśmy osobno... przy czym on po pierwszych dwóch tygodniach deklarował, że juz się odnalazł, że to pomyłka, że kocha i tak dalej...
ale mnie otworzył jakąs "puszke z pandorą"..... i z niechęcią... i z żalem - że zycie powinno byc fajne.... a jesli dla niegfo nie jest - to ja takiego życia z nim nie chce
teraz jest tak dziwnie - pełna troska, opieka, starania o mnie, zapewnianie o uczuciach...
ale ja tak trochę czuję... że to wydarzenie wypaliło we mnie szacunek do tego naszego wspólnego zycia. nie wiem, jak to opisać... dzisiaj mi się nie chcę
moge przyjmowac to, co daje... ale czuję, jakbym powoli zamykała kolejne drzwi

\zobaczymy, co przyniesie przyszłośc

A nie jest trochę tak, że te właśnie starania , troska , opieka powodują u Ciebie taki stan ???
Kolejny raz czytam podobne opisy stanu u kobiet które doświadczyły zdrady męża.

Nie atakuję Cię , ale moim zdaniem taki stan jest prostą drogą do .. niczego .
Życie nie jest proste , nie ma w realu happy endów .." żyli długo i szczęśliwie "  .. Jednak takie zachowanie uważam za niekonsekwentne .
Zdradził, ok. Ty doszłaś do wniosku że to był błąd i podjęłaś decyzję o utrzymaniu związku. Może o jego naprawie.
A teraz siedzicie w jakiś dziwnych atmosferach...
Co Ci daje to że on się stara ?? skoro Ty nawet tego nie przyjmujesz tak na prawdę . Akceptujesz tylko.
Po prostu nie masz innego pomysłu na życie.
I teraz pewnie posypią się gromy na mnie.
Ale uważam że trwanie w takim stanie dowodzi jak bardzo jesteście uzależnione od tych mężów . Jak bardzo ten drugi człowiek jest Wam potrzebny.
Nie szukacie radości w sobie , szczęścia pomimo .
Każdy żyje jak chce , tyle że nie przyznawanie się przed samym sobą , że ten człowiek,( słaby , nie do końca uczciwy , z błędami ) JEST MI POTRZEBNY DO ŻYCIA , i jestem z nim bo taka jest moja wola . Z różnych powodów.
Takie uświadomienie sobie że to moja decyzja powinno powodować odpowiedzialność w nas .
Możemy mieć wpływ na dziś i jutro. Przeszłości nie zmienicie .
Wiem że boli, ale to Wy pozwalacie na ten ból. Sami go sobie fundujecie . Gdybyś nie wiedziała o zdradzie nie było by bólu. Wiec po prostu trzeba zaakceptować przeszłość , pogodzić się . Było tak nie inaczej. kropka. Widać inaczej ten człowiek nie potrafił. Ale to nie określa drugiej osoby. To był jego czyn. Tyle.
A można przecież iść do przodu, razem czy osobno.

Nie chcę nikogo urazić, nie jestem jednak wprawnym dyplomatą .

Ściskam ciepło.

Cholera...
a nie da się tak bez zadośćuczynienia?
Wybaczam bezwarunkowo, odpuszczam, akceptuje Cię z Twoimi słabościami i ufam, że będziesz się bardziej starał i więcej się to nie powtórzy.

GIA
Polecam tobie wątek z działu obok:
http://www.netkobiety.pl/t89168.html
Autorka tego wątku powinna zostać sztandarowym przykładem postępowania po zdradzie.
Ona nie skupiła się tak jak ty tutaj na zdradzie, jej wybaczeniu, konieczności jej zadośćuczynienia przez zdradzacza, bo doskonale rozumie to, do czego tobie jeszcze daleko, czyli to, źe gdy w związku pojawia się zdrada, to ten związek ma o wiele poważniejsze powody niż sama zdrada. I gdyby nie te problemy, to tej zdrady w ogóle by nie było.
Zdrada jest skutkiem waszych problemów a nie ich początkiem i dopóki tego nie zrozumiesz, dopóty będziesz się miotać od prawa do lewa i wymagała fikołków, piruetów i szpagatów.

GIA,
Podświadomie czujesz, że samo wybaczenie nie wystarczy, bo ono tylko zaleczy na chwilę ranę, a problemy, które do niej doprowadziły zostają. Rady, źebyś zostawiła zdradzacza, to nic innego jak sugestia wyeliminowania potrzeby uleczenia problemów w związku i docelowo brak konieczności przyglądania się jego kondycji i problemom, których skutkiem jest zdrada. Tak jest łatwiej. Nie dość, że zostałaś upokorzona zdradą, kłamstwami, to po co jeszcze zajmować się problemami, które do nich doprowadziły? Lepiej zostawić wszystko łącznie ze zdradzaczem i liczyć na to, że w kolejnym związku nie będzie tych samych problemów, albo może bardziej, że inny partner nie wybierze najgorszej, najbardziej tchórzliwej metody radzenia sobie z nimi.

GIA,
Chyba zbyt długo żyję już na tym świecie, żeby tak bezrefleksyjnie łykać twoje zachwyty nad swoją osobą.
Pewnie dlatego też jesteś w tym miejscu, w którym jesteś.
Droga zamknięcia drzwi na to, co doprowadziło do zdrady sprawdza się w przypadku rozstania ze zdradzaczem. Gdy ktoś decyduje się na danie szansy komuś, kto narobił we wspólne gniazdo, to postawienie się w roli ofiary i niedostrzeganie własnego wkładu w związkowe problemy, jest prostą drogą do wracania w to miejsce wciąż i wciąż.
Dlatego Kasia, mądra dziewczyna, jest już lata świetlne od ciebie.
A ty nawet nie zastanowiłaś się, jakie twoje zachowanie, doprowadziło do sytuacji, że stałaś się wrogiem własnego męża, którego nie zawahał się poniżyć i upokorzyć.

GIAA ty nawet nie zastanowiłaś się, jakie twoje zachowanie, doprowadziło do sytuacji, że stałaś się wrogiem własnego męża, który nie zawahał się poniżyć i upokorzyć ciebie.

GIA_79 napisał/a:

zmierzch napisał/a:

GIA,
Chyba zbyt długo żyję już na tym świecie, żeby tak bezrefleksyjnie łykać twoje zachwyty nad swoją osobą.
Pewnie dlatego też jesteś w tym miejscu, w którym jesteś.
Droga zamknięcia drzwi na to, co doprowadziło do zdrady sprawdza się w przypadku rozstania ze zdradzaczem. Gdy ktoś decyduje się na danie szansy komuś, kto narobił we wspólne gniazdo, to postawienie się w roli ofiary i niedostrzeganie własnego wkładu w związkowe problemy, jest prostą drogą do wracania w to miejsce wciąż i wciąż.
Dlatego Kasia, mądra dziewczyna, jest już lata świetlne od ciebie.
A ty nawet nie zastanowiłaś się, jakie twoje zachowanie, doprowadziło do sytuacji, że stałaś się wrogiem własnego męża, którego nie zawahał się poniżyć i upokorzyć.

zmierzch tak trafiłaś w sedno, nic nie robię, zachwycam się sobą, patrzę w lustro i dlatego mój m upadlał mnie, zdradzał, oszukiwał i kłamał ...echh

A poważnie bez ironii - ja wiem zmierzch jaka jestem, czego mu mogłam nie zapewniać, czego mu brakowało. WIEM.
Jednak czy dla mnie to są podstawy to tego aby myśleć, że nasze małżeństwo było w kiepskiej kondycji ? NIE.

Nie wymyślaj GIA. Dobrze wiesz, że niczego, co sugerujesz powyżej nie twierdzę.
Nie będę się nad tobą użalać.
Cenię w ludziach spojrzenie wgłąb siebie, Razi mnie powierzchowność i obłuda.

Zorija napisał/a:

zmierzch napisał/a:

GIA,
Chyba zbyt długo żyję już na tym świecie, żeby tak bezrefleksyjnie łykać twoje zachwyty nad swoją osobą.
Pewnie dlatego też jesteś w tym miejscu, w którym jesteś.
Droga zamknięcia drzwi na to, co doprowadziło do zdrady sprawdza się w przypadku rozstania ze zdradzaczem. Gdy ktoś decyduje się na danie szansy komuś, kto narobił we wspólne gniazdo, to postawienie się w roli ofiary i niedostrzeganie własnego wkładu w związkowe problemy, jest prostą drogą do wracania w to miejsce wciąż i wciąż.
Dlatego Kasia, mądra dziewczyna, jest już lata świetlne od ciebie.
A ty nawet nie zastanowiłaś się, jakie twoje zachowanie, doprowadziło do sytuacji, że stałaś się wrogiem własnego męża, który nie zawahał się poniżyć i upokorzyć ciebie.

Zmierzch, troszkę się nie zgadzam...
nie wyobrażam sobie, jakie to musiałyby być zachowania kobiety, żeby jej własny mąż mógł ją uznać za swojego wroga...
chyba, że to się stało wyłącznie w jego chorej główce...
w której to również potrafił później usprawiedliwić swoją zdradę, poniżenie i upokorzenie żony...

ale co to ma wspólnego wówczas z ta kobietą?

Z całą resztą - zgadzam się.
Dobrze, że ja nie musiałam wybaczać...
I robić sobie tej "psychoanalizy"... bo - mówię teraz bardzo uczciwie - nigdy nie byłoby mnie na nią stać...

Zorijko
W związku, w którym jest przyjaźń ludzie z sobą rozmawiają, dzielą się troskami, zgłaszają swoje obawy i reagują na problemy partnera.
Oprócz skoku z bok, nikt z dnia na dzień, nie wskakuje do łóżka "koleżance". To jest proces, do którego się dojrzewa, walczy się z wizją konsekwencji tego, co będzie następstwem wyjścia zdrady na światło dzienne. Aż dochodzi się do momentu, w którym te konsekwencje nie są już ani przerażające, ani niechciane. Dzieje się tak w momencie, gdy ten, kto zdradza, nie obawia się utraty stałego partnera, bo go nie kocha lub dlatego, że go nienawidzi = stał się wrogiem.
GIA twierdzi, że jest między nimi love. Śmieszy mnie to. Facet kłamie i lawiruje przed zdradą, w trakcie zdrady i po zdradzie. - to raczej wyraz braku jakichkolwiek ciepłych uczuć, jakby autorka była wrogiem. Stąd moje porównanie.

Zmierzch, kazdy ma swoja droge, to jak Kasia mysli jest dobre dla Kasi, nie koniecznie dla Gii. Ja tez nie widze abym czyniła cokolwiek co mozna nazwac zamachem na zwiazek, nie mozna tez powiedziec ze nie dbalam o niego-zwiazek. Czy bylam idealna? NIE, ale pretensji nie slyszalam,a wrecz odwrotnie. To przepraszam czego mam teraz sie doszukiwac? Moich niedociagniec?
Ale bledy to i owszem widze. Bylam za dobra, nie pokazalam,, ze ja tez jestem wazna, nie musial sie o mnie starac, bo tego nie oczekiwalam. To byly moje bledy.
Ale absolutnie nie uwazam, ze Gia jest lata swietlne za kimkolwiek, bo kazdy ma swoj czas i nie wiemy co bedzie z Kasia za rok, moze oik. a moze dojdzie do niej, ze jak zwiazek sie sypie i jest w nim zle, to sie go naprawia, a nie wskakuje do innej bajki. Moze bol dopiero przyjdzie, a moze nie.  Nie wiemy tego i takie porownywania sa bez sensu bo ani jedna, ani druga jeszcze z tego go..na nie wyszly.
Dla mnie bez sensu jest zastanawianie sie nad tym co doprowadzilo do zdrady, bo to nic innego jak szukanie wytlumaczenia sobie, ze on znaczy M nie jest taki zly, ze mial powod aby sie troche uszczesliwic. ZDRADZIL BO TAK CHCIAl i tyle. Bo przeciez mial inne wybory to nie  byl jedyny.
Poza tym to takie krecenie sie wokol niego blokuje, nie pozwala ruszyc dalej.

napisałam... ale nie do końca to, co chciałam...
zmęczona jestem
odpiszę jutro

Zmierzch, ani nie udaje, ani nie twierdzę, że w związku gdzie jest dobrze pojawia się zdrada.Stwierdzam natomiast, że można nie widzieć tego, że jest źle. Jeżeli ja jestem ok (w szerokim tego sowa znaczeniu) i partner mówi że jest ok, czuję się doceniana, kochana i częst mam powytarzane, że jestem  "naj", to nie widzę że jest źle. A przecież jest  źle, skoro pojawia się zdrada. Ale czy ja mam tu szukać winy w moim postępowaniu? OK jestem winna,  bo ufałam oczustowi.  Czytasz to Zmierzch? WINNA BO UFAłAM. Przecierz to jakiś absurd. Dorosły człowiek ma problem to mówi, jak go ukrywa, okłamuje to konsekwencje tego też bierze na siebie.
Co do wyboru świadomego zdrady to myślę,że 90% zdrad by nie było jak zdradzacz, choć przez chwilę zdał sonbie sprawę z tego ,że kierdyś to wyjdzie na jaw i tyleż samo nie łączy swojego skoku w bok z krzywdą czy zamachem na związek. Co absolutnie nikogo nie usprawieliwia, bo nawet jak tego nie robi bo boi się konsekwencji a nie dla tego że nie chce, to co to zs pociecha.
A i wcale nie jest łatwiej zajmować się zdradą, najgorszemu wrogowi nie życzę i kiedyś warto przestać. Ale nie jest też dobre wcale się nią>nie zajmować ,bo takie chowanie gó....na pod dywan nie rokuje dobrze.

Dlaczego kachna tak usilnie dążysz do przypisania komukolwiek WINY.
Czy tobie w czymś to pomaga?

horses napisał/a:

Zgadzam się z Zmierzch.
W sytuacji zdrady także sobie trzeba się przyjrzeć, czy na pewno było obojgu dobrze, czy czegoś się nie zaniedbało.
Nie wolno skupiać się tylko na winie i karze.
To wcale nie oznacza jakiejś porażki, akceptacji zdrady, braku honoru..... trochę autorefleksji nie zaszkodzi.
To dotyczy wszystkich konfliktowych sytuacji i problemów.

Efekt takiej refleksji moze byc różny. Może okazać się, że także my byliśmy trochę winni,
jak i niestety może okazać się, że człowiek, z którym zyliśmy to podła świnia.

Znowu ta WINA
A nie chodzi o winę, tylko świadomość, że jest się współodpowiedzialnym za tworzenie w związku atmosfery bliskości, która pozwala na otwarcie się przed partnerem i dzielenie problemami.

Zmierzch,
wiem o co Ci chodzi, ale inaczej nie potrafię tego ubrać w słowa.
Mnie ta swiadomość uratowała, ale to muszą wiedzieć obie strony.

Tarantella napisał/a:

zmierzch napisał/a:

Ta informacja nie wydaje mi się istotna dla przebiegu dyskusji.

Wydaje się istotna w sytuacji, kiedy obrażasz uczestników tej dyskusji.

Nie zamierzałam nikogo obrazić. Dzielę się swoją opinią.
Czy użyłam obraźliwych słów? Możesz mi naświetlić kontekst mojego obraźliwego zachowania?