Zwykła historia. Od upadku i depresji do wygranej i szczescia ! - Netkobiety.pl

Zmienił w końcu priorytety  z "MIEĆ" na "BYĆ" :-)

/np.: z "mieć żonę" na "być z żoną"/

Extra_terrestrial:  klimat byl ?bajkowy? i ?filmowy? ale tylko z nazwy. To nie bylo tak ze bylo schematycznie, plytko i ?sztucznie? jak w filmie amerykanskim z ocena 3/10. Chodzi o to ze bylo ?normalnie?... czasem na maxa romantycznie niekoniecznie w Paryzu (a jesli tam to nie pod wieza Eiffla tylko w naszych miejscach ) czesto bardzo szalenie (nie zawsze w Miami lub Madrycie a czasem na kocyku nad malutkim jeziorem na wsi), bylo ekscytujaco byly niespodzianki byla wiejska diskotéka
i byla opera, bylo nieprzewidywalnie bylo wszystko itd. mielismy swoje miejsca, swoj kod, swoj jezyk porozumiewania sie... dotyku spojrzen taki totalnie nasz, nigdy na nikim sie nie wzrorowalismy ani chcielismy powielac czegokolwiek... mamy na tyle bogate osobowosci i ciekawe pomysly ze nie mielismy z tym problemu, z tym Las Vegas to ktos sobie pomysli ze obciach i sztampowo... to wyszlo tak ze ja mieszkalem sporo w USA i ogolnie kilka razy jezdzilismy do stanow z mojej inicjatywy i ja pamietam Vegas z czasow studenckich, bardzo lubie tam imprezowac mimo ze to mega kicz i obciach mam do siebie dystans i 
jest mi z tym dobrze... jak ktos sie nastawi jadac do Vegas na uniesienia estetyczne rodem z Florencji to mocno sie zawiedzie... jesli natomiast bedzie chcial pijany poskakac w super klubie ze swiatowej klasy DJem to znajdzie to czego szuka... no i za ktoryms razem pojechalismy i spontanicznie wzielismy slub w debilnych przebraniach bo oboje lubimy imprezowac
to byl kwiecien 2013 a w lipcu 2013 mielismy slub koscielny w Warszawie taki ladny, kameralny, bardzo malo gosci tylko naprawde najblizsza rodzina. Oboje nie lubimy pokazowek wiec  na koscielnym slubie bylo bardzo skromnie a w Vegas na cywilnym bylismy sami bez rodziny... i bylo nieskromnie
ale tylko dla nas !
Mielismy bardzo duzo chwil, rzeczy, miejsc, zachowan, slowek gestow itd ktore sa zwiazane tylko i wylacznie z naszym zwiazkiem, dodatkowo bylismy bardzo aktywni jesli chodzi o zycie towarzyskie i wychodzenie z domu wiec w Warszawie nie ma chyba miejsca w ktorym bysmy nie byli i ktore by mi sie z nia kojarzylo
  chwala Bogu ze ciagle otwieraja nowe miejsca chociaz teraz bez problemu bywam w tych w ktorych np obchodzilismy rocznice lub wazne okazje.... musialem z tym niezle walczyc na poczatku tak samo jak z mieszkaniem, w ktorym ja zostalem, wywalilem wiekszosc mebli i od nowa sobie urzadzilem zmieniajac jego wystroj, na szczescie zawsze gustowalem w Ikei wiec nie musialem wywalac szafeczek i lozeczek za jakies ciezkie pieniadze

Na pewno jest cos w tym co piszesz... tzn ona w zasadzie zaczela chyba zastanawiac sie nad zyciem i nad tym czy chce ze mna byc wlasnie jak dotarlismy do arcy waznego momentu w zyciu czyli starania sie  o dziecko... slub mogla wziac sila rozpedu tak jak pisales... natomiast przy dziecku ta decyzja jest nieodwracalna... poza tym dopadl ja pewnie pierwszy kryzysik i pierwsze podsumowanie zycia bo dokladnie zblizala sie do 30stki, przed rozstaniem mowila ze zaluje ze nie wyszalala sie za mlodu... oczywiscie nikt jej nie zmuszal do siedzenia w domu... mowie tutaj o czasach studenckich... weszla szybko w ?role zony? takiej jak jej matka... ja juz wtedy pracowalem w banku a ona ?prasowala mi koszule? chociaz NIGDY jej do tego nie namawialem i potrafie to bardzo dobrze robic sam... po prostu robila to bo miala taka potrzebe... kolejny czynnik to praca, bardzo rozwiazle towarzystwo (jej szef niedawno wzial 3 slub)... i sodoweczka bo nagle wszyscy ja doceniali ?bardziej niz ja?...   rozpisalem sie o niej....
BEZ NIEJ NIE WIEDZAC CO SIEDZI W JEJ GLOWIE (MOZE ONA SAMA JESZCZE NIE WIE) NIE DOWIEMY SIE NIGDY JAKIE BYLY POWODY I NIE PRZEWIDZIMY JEJ PRZYSZLOSCI... TO W SUMIE DLA MNIE NIEISTOTNE.
Zastosowalem zasade odciecia aby uzdrowic siebie jak najszybciej i to naprawde przynioslo super efekty. Natomiast teraz nawet specjalnie nie czuje potrzeby odcinania sie ale szczerze mowiac KOMPLETNIE nie interesuje mnie jej los i to jak jej sie powodzi... ona sie chyba raczej mna interesuje bo zadawala jakies glupie pytania w stylu slyszalam ze kupiles sobie bmw? ... nie zycze jej zle... ale obiektywnie stwierdzam ze bardzo sie pogubila, nie wyglada i nie zachowuje sie jak szczesliwa osoba, mozliwe ze bedzie przez to cierpiala (ten wybuch placzu po rozwodzie)... moze wybrala inna droge zycia? Moze nie chce miec dzieci? Nie chce miec ?takiego nudnego i stabilnego? zycia jakie mielismy... jest w koncu Lady Testosteron. Moze wreszcie pozmienia facetow, posmakuje troche zanim sie ustatkuje ? teraz jest z drugim to chyba dosc malo dla takiej Pani Manager ktora wszyscy rozchwytuja
na zdrowie! Niech jej sie wiedzie jak najlepiej...
TO MOJ WATEK. O MNIE  NIE O NIEJ
Z CALYM SZACUNKIEM EXTRA_TERRESTRIAL I TAK BYSMY NIE DOSZLI O CO CHODZI W TYM JEJ ZACHOWANIU I PRZYSZLYM ZYCIU... Jesli jestes z Warszawy to na winko sie chetnie umowie i porozkminiamy o zyciu ale tutaj chyba nie ma sensu rozkladac ja na czynniki pierwsze tym bardziej bez niej...

Rozbita34: zaszufladkowaliscie mnie towarzyszko
czy ja wiem czy potrzebuje adrenaliny? Pewnie troche tak, pracuje na rynkach finansowych i mam bardzo duza adrenaline na codzien, tam wszystko sie zmienia w sekunde i miliony topnieja do tysiecy albo odwrotnie.... dodatkowo uprawiam bardzo intensywnie sport ktory nie jest ektsremalny i ryzykowny ale gram tak polzawodowo w turniejach i zawsze mam adrenaline gdy gram wazne mecze bo bardzo powaznie i ambicjonalnie (ale fair i z szacunkiem dla przeciwnika!) do tego podchodze... to chyba pozwala mi sie zresetowac...

Wiec szusuje w bardzo bliskiej Austrii niedaleko Garmisch... na nartach jezdze dosc wolno bo wizja kontuzji i braku mozliwosci uprawiania ulubionej dyscypliny powstrzymuje mnie skutecznie.... wybralem to miejsce bo moge bez problemu dojechac po pracy w piatek i w sobote juz od rana zasuwac... i potrzebowalem spokoju i ciszy... zaszylem sie w malutkiej skromnej wiosce

I to jest wlasnie pulapka myslenia, np film ?wilk z wall street? to sciema. Dlatego historia sie tak skonczyla... nie da sie tak zyc... ludzie ktorzy maja stresujaca prace na rynkach finansowych w dlugim horyzoncie jesli nie sa spokojni i nie maja poukladanego zycia nie wytrzymuja presji... jestem bardzo aktywnym czlowiekiem ale naprawde nie szukam adrenaliny w zyciu prywatnym... to moze wlasnie nas rozlaczylo... ja mam taki set-up umyslu i zycia ze w pracy i sporcie daje z siebie wszystko bo lubie to a w zyciu prywatnym jestem aktywny ale jestem raczej romantycznym misiem-pysiem   a moja eks chyba odkryla w sobie bitch albo inne potrzeby, chyba caly czas poszukuje atrakcji bo ma dosc nudnawa przynajmniej dla mnie prace (podatki i ksiegowosc) + zero pasji czy hobby a jej nowy koleszka to taki Bad Boy... od detektywa wiem ze ma szybki motor scigacz, 7 dniowy zarost i jest takim ?kozaczkiem?... + adrenalina zdrad, nowy sex, bzykanko w hotelach ukrywanie sie itd... 
Jestem towarzyski wszedzie mnie pelno, lubie korzystac z zycia jak mam ochote i pomysly itd ale jestem najnormalniejszym facetem ... gdybys zobaczyla mnie w dresie na spacerze w parku albo w najtanszych barach z piwem z kumplami na 100% nie zauwazylabys ani jednej oznaki ?statusowej? czy high life'owej. Sa momenty w  zyciu gdy czlowiek wyglada jak milion dolarow ale one sa fajne tylko przy okazji bo na dluzsza mete sa dla mnie meczace
bardzo dobrze czuje sie w najlepszych restauracjach swiata moge pieprzyc o winach toskani godzinami jak trzeba ale tak samo dobrze mi w budce z zapiekankami na jerozolimskich szczegolnie ok 4 rano,
raz ogladam wimbledon z lozy VIP z jakimis lordami, Sir'ami i wladcami swiata a innym razem stoje na "zylecie" z chlopakami z pragi polnoc (mieszkam na pradze) jak gramy z lechem i wiadomo ze jest brzydko i niekulturalnie... tak mi sie zycie ulozylo... i dobrze odnajduje sie w kazdym klimacie... na wszystko jest miejsce i czas, wazne zeby byc naturalnym i autentycznym... i dobrze sie bawic! zycie jest takie roznorodne i piekne

Kobietka85: ciesze sie! Wlasnie po to jest moj wpis!!!!! DO BOJU KOBIETKO!!! Bol minie wszystko bedzie dobrze ! nikt nie powalczy o Twoje zycie tylko Ty! Swiat nie zatrzyma sie i nie zaplacze razem z Toba! Pracuj i koncz studia i rob to co kochasz !!!!

A ja siedze dalej w samotnosci
jezdze na nartkach, w przerwach czytam ksiazki i mysle o zyciu i tesknie za Blondynka

Przysnilo mi sie w ogole ze eks chciala wrocic.... byloby grubo. Trzeba przyznac ze bardzo szybko sie rozwiodlem i zamknalem temat... jeszcze przed opadnieciem jej motylkow
no ale teraz to nawet nie namieszaloby mi to w glowie. Obudzilem sie i powiedzialem sobie nieeeee!!! Dobrze ze to tylko sen
Ten rozdzial zycia jest zamkniety.

PS ogladam wlasnie nowa serie house of cards mam chyba w sobie cos z franka underwooda jesli chodzi o milosc i zwiazek, po tym jak dowiedzialem sie ze moja eks ma romans i ze to koniec ze zwiazkiem szybko potrafilem zdusic w sobie uczucia i bezwzglednie zakonczyc sprawe na moich warunkach...  pierwszy raz w zyciu postapilem tak bezwzglednie ale tylko dlatego ze bardzo mnie ranila swoim zachowaniem, nie chciala sie porozumiec w kwestii rozwodu i majatku i musialem zadbac o siebie... przez jakis czas zastanawialem sie ... czy ona zapomniala za kogo wychodzila za maz? na poczatku jak kazdy zakochany po rozstaniu bylem zalosnym leszczem, w okresie mojego lamentowania i proszenia o milosc (z jednej strony miauczacy maz z drugiej bad boy kochanek) jej ego chyba odlecialo w kosmos i myslala ze bedzie mogla zrobic ze mna wszystko i ze zgodze sie na wszystko? pomylila sie

Frank Anderwood nie kończy małżeństwa z piękną Clerrie, chyba że w 3 serii...

Jesli para RAZEM na koniec w okresie rozstania albo po rozstaniu (ale zwykle to jest niemozliwe) nie pojdzie razem do psychologa i nie wyjasni sobie powodow dlaczego zwiazek sie rozpadl to rzeczywiscie jest duze prawdopodobienstwo ze bledy beda sie powtarzaly.

Dlatego przez wiele tygodni chodzilem na terapie a i teraz mam jeszcze kilka nurtujacych mnie pytan i emocji i pewnei sie wybiore na kilka sesji...

Razem z psychologiem przerabialismy te elementy zwiazku, w ktorych moglismy albo ja moglem popelnic bledy (to temat na osobny watek). Znalazlem kilka negatywnych aspektow w swietle tego co pisze Wojciszke w Psychologii Milosci... niestety pojawiali sie takze czasem "4 jezdzcy apokalipsy"...

Kobiety chyba sa lepszymi aktorkami, mezczyzni nie udaja orgazmow Poza tym kobieta chyba duzo bardziej ceni stabilnosc i bezpieczenstwo ... wiec dopoki nie jest pewna nowego zwiazku i nowego kochanka trwa przy obecnym mezczyznie i "lukruje" rzeczywistosc aby ten nie domyslil sie niczego...

Nie sadze ze moj przypadek byl jakis wyjatkowy... natomiast sadze ze dobrze pokazuje jak bardzo silny jest ten "koktail milosci" serwowany do mozgu, ktory ma sile burzaca absolutnie wszystko i powoduje, ze czlowiek po prostu "glupieje"...

Psycholog powiedzial mi ze jest bardzo duzo takich przypadkow ze ludzie maja dobry zwiazek i kochaja sie a jednak dochodzi do zdrady... Tak jak pisalem wczesniej powodem moglabyc jej zwykla ciekawosc bo nie miala nigdy innego faceta... moze to biologia, nie zachodzila ze mna w ciaze a bardzo pragnela dziecka i potrzebowala samca ktory by ja zaplodnil...? Nie wiem ile dzieci jest wychowywanych nie przez ojcow ale podobno bardzo duzo... wiec to tez nic niesamowitego... NIE WIADOMO DO KONCA JAKA BYLA PRZYCZYNA ?

Natomiast po miesiacach rozmyslan, po godzinach psychoterapii sklaniam sie do tego zeby powiedziec ze mielismy naprawde niezly zwiazek w ktorym bylo jak w kazdym troche rys i troche wypaczen ale takich nad ktorymi spokojnie mozna popracowac przy woli obu malzonkow... na luzie...

Chronologia: przez 14 lat zyjemy w wielkiej milosci i mamy super relacje => lipiec 2013 bierzemy slub i ona teraz twierdzi ze jak brala slub to bardzo mnie kochala i byla pewna decyzji => staramy sie o dziecko wszystko jest super w zwiazku => styczen 2014 zaczyna biurowy romans => walczy walczy spedzajac z nim czas w hotelach i biurze => sierpien 2014 odchodzi... tutaj chyba na poczatku rzeczywiscie mieszka u kolezanki, zastanawia sie, zabiera z domu "psychologie milosci"... byla u psychologa, moze sama nie wie co sie z nia dzieje... jeszcze pisze i mowi do mnie cieplo przez jakis czas ale potem chyba zaczyna mieszkac z nim i jeb! pojawia sie najmocniejszy, podwojny koktail milosci na lodzie... ktory ona wypija jednym duszkiem ... i koniec malzenstwa i wywrocenie zycia do gory nogami...

Zdradzila i "przepadla..." facet chyba potrafi zdradzac "sportowo" nie rozbudzajac w sobie zadnych uczuc... natomiast kobiety zwykle lacza to z uczuciami... po zdradzie rozbudzila w sobie uczucia do kochanka... mowila mi po rozstaniu ze probowala walczyc z tymi uczuciami (to w sumie niezla sciema skoro spotykala sie z nim caly czas) i rozbudzac uczucia do mnie (dlatego do konca do ostatnich dni wlasnie tak lukrowala, zamawiala jakis trebaczy na rocznice i zachowywala sie jakby nic sie nie stalo)... niestety... motylki okazaly sie silniejsze niz milosc i to co nas laczylo przez 15 lat...

Podsumowujac... moja zona byla niedoswiadczona i niedojrzala emocjonalnie... Zdradzila mnie a potem nie potrafila sie opanowac... Zakochanie w kims to jest decyzja, to nie dzieje sie samo z siebie... Ja w okresie zwiazku bylem z tego co pamietam co najmniej 3krotnie zauroczony...jakos tak sie dzieje ze duzo kobiet sie wokol mnie kreci... natomiast nic z tym zauroczeniem nie zrobilem... najwyzej powiedzialem jakiejs kobiecie ze jest piekna i ze mi sie podoba ale zupelnie nic z tym wiecej nei robilem bo jestem przyzwoitym facetem a naprawde okazji do zdrady mialem dziesiatki przez te lata... Nie znam osoby, ktora nie mowilaby ze bedzie tego bardzo zalowala, to osoby ktory obiektywnie i dobrze znaly nas jako pare i mnie jako meza... Zachowala sie totalnie nieracjonalnie... ale na tym chyba polega zakochanie... chemia milosci... szalenstwo i brak opanowania... (patrz Kaziu Marcinkiewicz hehehe)
Mam nadzieje ze skoro zniszczyla "niezly" zwiazek i malzenstwo (przypominam, ze nie byl idealny, zauwazalem w nim wady i zle rzeczy ale uwazam ze byl "niezly" na tle zwiazkow i historii ktore znam) to ZE CHOCIAZ TRAFILA NA MILOSC ZYCIA I ZE TEN FACET BEDZIE O NIA DBAL I BEDA RAZEM ZYLI DLUGO I SZCZESLIWIE...

Ale o tym moja droga eks zonka przekona sie moze za 5 lat... a tak naprawde dobrze porowna sobie i przekona sie za lat 15... gdy bedzie miala z nim taki staz jak ze mna... no ale zeby to wiedziec trzeba byc madra, doswiadczona i dojrzala kobieta... a moja eks po rozstaniu powiedziala ze tego wszystkiego wlasnie jej brakuje i ona teraz wlasnie zdobywa dojrzalosc i doswiadczenie... zalosne...

O siebie sie w ogole nie martwie... miewam czasem jeszcze wahania nastrojow ale spokojnie przerobie do konca zalobe, przetrawie wszystkie uczucia i hulaj dusza z Blondyneczka !!!!

PIEKNY DZIEN, PIEKNE SLONCE! ZNIKAM NA STOK ! JEST TYLE WSPANIALYCH I DOBRYCH LUDZI NA SWIECIE, NIE MOZNA TRACIC CZASU NA LUDZI KTORZY NIE ZASLUGUJA NA NASZA MILOSC I NA ROZPACZANIE PO STRACIE CZEGOS CO BYLO TYLKO ILUZJA SWIAT JEST ZBYT PIEKNY! POZDRAWIAM !!!

Espresso, opowiedz o Camino...

Czy ja dobrze zrozumiałam?
14 lat byliście w związku, zanim zdecydowaliście sie na ślub???
Nie wiesz, czy nie chciałeś wiedzieć, jak sie kończą takie małżeństwa?
Zdradzała Cię przed ślubem? No, cóż, niczego Ci nie przysięgala.
Obecną tez masz zamiar zwodzic kilkanaście lat?

Wybacz, ale nie lubię takich ludzi, jak Ty. Mam wrażenie, ze była żona sie Ciebie po prostu bała.
Przestała Cię kochać już przed ślubem.
Dlaczego wzięła z Tobą ślub? Nie wiesz?
Znamy tylko Twoją wersję, która wzbudza we mnie niesmak i chyba nie jest do końca szczera.

Wróce na moment bo to jest akurat na temat:

Mi też się wydaje, że chyba nie zdradziła Cię z komiwojażerem, tylko z kimś porównywalnym w sensie poweru "męskiego" lub lepszym. Jeśli tak - jej prawo. Ja nie chciałbym aby moja ślubna rezygnowała z miłości swojego życia  dla mnie (gdyby taka sytuacja się pojawiła), bo ciężko byłoby mieć coś takiego na sumieniu. Nie ma też sensu wiązać przy sobie kogoś kto mógłby być szczęśliwszym z kimś innym, wie to, mógł to zrobić i tego żałuje. To nie miłość a więzienie.

Po prostu - zakochała się. Zdarza się w najlepszej rodzinie. Nie ma na to rady. To silniejsze niż cokolwiek. Niektórzy - np z powodów religijnych, "zaawansowania w związku" (dzieci), czy "innych dziwnych"(powodów) podejmują jakieś akcje w rodzaju ucieczki - zmiana pracy, zmiana numeru itp. i rozpoczynająca się miłość wygasa. Ale czy warto jeśli nie ma odpowiedzialności wobec dzieci?

Teraz widzę, że próbowała nawet się nie zakochać, walczyła z tym :-) Wierzyłbym jej. Miłość w hotelach - chciała przeżyć to samo z tobą aby móc wrocić...aby poczuć że chce wrócić.  Niestety, nie ma obrony przed nowością. Seks z z osobą spoza stalego związku jest /tak statystycznie/ wg znanych mi badań o wiele przyjemniejszy i nie ma na to rady- to kwestia "nowości".

Podobno duch osoby zmarłej pozostaje przy osobach, które nie potrafią bez niej żyć, zamiast udać się tam gdzie wędrują dusze po śmierci. Ale, można je uwolnić, pozwalając im odejść w myślach. Zatem...

Let it be...

Witam,
Panie Espresso o zjawisko mobbingu minchodziło, które panuje na forum, ale ja tylko mogę zazdrościc.

Powodzenia

Ex_T: dobre! postaram sie nie zwariowac nie mam obsesji na jej punkcie, nie mysle o niej obsesyjnie, nie sledze itd a juz na pewno nie planuje pocwiartowac jej i kochanka moglbym wyrzadzic jej wiele szkod i zrobic wiele zlego, teraz troche zaluje ze zaangazowalem w to jej rodzine ale naprawde jak bylem w ciemnej d*** i nie myslalem racjonalnie wydawalo mi sie ze ona ma depresje i ze razem z rodzina mozemy jej pomoc... ale uwazam ze to sprawa pomiedzy nami i zaangazowanie jej rodziny na pewno spowodowalo ich oddalenie sie i trudno jej bedzie nawiazac z powrotem bliskie relacje... gdybym zechcial wydac wiecej pieniedzy na prawnikow moglaby ucierpiec majatkowo... i moglbym bez problemu pognebic jej kariere zawodowa (to firma konsultingowa, dla ktorej reputacja jest najwazniejsza i chyba romanse pracownikow nie sa mile widziane...) mamy wspolnych klientow, wydaje mi sie, ze oni sie dalej ukrywaja a ja znam osobiscie (prywatnie) jej szefow, mieszkamy obok siebie i spotykamy sie w sklepie czy knajpie... szkoda gadac... nigdy nawet o tym nie pomyslalem i wiem ze mialbym wyrzuty sumienia do konca zycia, po pierwsze kochalem ja bardzo mocno a po drugie zalezalo mi na jak najszybszym zakonczeniu sprawy zebym nie cierpial wiecej niz to co przezylem...

pogodzenie sie z negatywnymi emocjami/uczuciami typu skrzywdzenie, zdrada, poczucie bycia oszukanym jest chyba najtrudniejsze, trudniejsze niz utrata samej milosci... stad pewnie syndrom zdradzonego i poczucie krzywdy ktore moze pozostawic gigantyczna blizne w sercu...

mam jeszcze takie przemyslenia... ja nigdy w zyciu nie dopuszczalem do glowy faktu ze nasz zwiazek moze sie rozpasc, wielka milosc, slub, bajkowe zycie, wszystko idealnie... a jednak! moze to spowodowalo ze nie zawsze staralem sie na 100% i dolozylem swoje "kamyczki" do rozpadu malzenstwa... jasne ze w kazdym zwiazku trzeba wierzyc ze sie z kims bedzie "na zawsze" ale teraz bede mial swiadomosc ze jednak zwiazek tworza zwykli, ulomni i niedoskonali ludzie i trzeba caly czas o zwiazek i druga osobę bardzo dbac bo jednak moze sie rozpasc...
drugie przemyslenie jest takie, ze nie bylem swiadomy jak wazna czesc mojego zycia ona stanowi i jak bardzo ja kocham... bylismy razem od szczeniackich czasow... moze dlatego uwazalem milosc i to ze jestesmy razem za pewnik i ze to mi sie nalezy i ze to jest normalne i wieczne... teraz sam sie sobie dziwie, troche taka postawa chojraka, gdyby mi ktos rok temu powiedzial co bym zrobil gdyby odeszla ode mnie zona powiedzialbym ze pewnie bylbym smutny ale co tam!? "tego kwiatu pol swiatu" i ogarnalbym sie... chyba nie docenialem tej milosci tak jak powinienem... jak odeszla bylem na dnie rozpaczy... i uswiadomilem sobie ze stracilem cos najwaznieszego w zyciu i oddalbym wszystkie pieniadze i stanowiska zeby tylko ja odzyskac... ona sama mi powiedziala po rozstaniu, ze nie wiedziala ze ja tak mocno kochalem !!!!! (po tym jak zaczalem jej ta milosc na maxa okazywac i robic te wszystkie piekne rzeczy ktorymi probowalem ja do siebie zblizyc gdy juz bylo za pozno...). Powiedziala ze to piekne ze tak sie staram i ze ona to docenia i ze nie wie czy sama by tak potrafila ale ... jest za pozno... oczywiscie w ten sposob usprawiedliwia siebie i probuje uciszyc wyrzuty sumienia ale mysle ze na pewno troche prawdy w tym jest... W sumie ciesze sie ze skoro tak mowi to zapamietala mnie jako goscia ktory popelnil bledy ale wyciagnal z nich lekcje i potrafil chociaz na koniec pozostawic po sobie wspomnienie bardzo zakochanego i walczacego o milosc faceta... Jaki z tego wniosek? Tez w tym względzie bylem niedojrzaly i "pyszalkowaty", zbyt pewny siebie i przede wszystkim nie potrafilem, nie chcialem? okazywac jej mojej milosci w sposob ktory by do niej trafial aby mogla na tym gruncie pielegnowac swoje uczucie do mnie. Postaram sie o to zadbac w nastepny zwiazku... LET IT BURN !

"chyba nie docenialem tej milosci tak jak powinienem... jak odeszla bylem na dnie rozpaczy... i uswiadomilem sobie ze stracilem cos najwaznieszego w zyciu i oddalbym wszystkie pieniadze i stanowiska zeby tylko ja odzyskac..."

ludzka rysa na twoim charakterze sie pojawila;), na rozpad zwiazku zawsze pracuja dwie strony, z tym, ze jedna pod wplywem (romansu, pracy, przemyslen itp.) podejmuje dzialania, ktore to owy zwiazek koncza.

rzeczywiscie...z kazdym wpisem ulegasz "metamorfozie", chcialabym wierzyc, ze nie jest to tylko "forumowa kreacja".

co do twoje ex-zony to oczywiscie zachowala sie strasznie niedojrzale, zamiast stawic czola problemowi ona schowala glowe w piasek, teraz zaplaci bardzo wysoka cene...

"LET IT BURN !"
niech tak sie stanie:)

OK. Umiesz przeczytać miedzy wierszami dokładnie to co tam "napisałem" :-)

Tak, niestety. "Muszę" się zgodzić. Można się odkochać, ale nie ma potrzeby "dokładać" człowiekowi, który i tak cierpi. Postąpiła źle. Szkoda, że wzięła coś takiego na swoje sumienie.

To "poprawne politycznie" co piszesz tu pod koniec, ale wydaje mi się,  - jeśli to w pełni przedstawiłeś - że co byś nie zrobił efekt byłby podobny.  Warto wziąć pod uwagę, że znała gościa parę lat i - ciekawe -(chyba dobrze to zrozumiałem) nie zabierała się za kupno mieszkania "pod" przyszłe dziecko, Wydaje mi się więc - że kochanek wisiał jej w głowie już wcześniej - niewykluczone że ślub i pomysł z dzieckiem był próbą ucieczki do przodu, która się nie udała. Gdy obsesja zamiast zniknąć nasiliła się - dziewczyna w końcu "wymiękła" i nawiązała romans, który już wcześniej ją kusił. Taką mam teorię spiskową ;-) Ale w sumie to nieważne.
Można się tu czegoś doszukiwać w sobie, ale chyba prościej nauczyć się omijać szerokim łukiem osoby o podobnej osobowości- z niską empatią, bez wglądu, bez dojrzałości, nadrzędnego systemu wartości, dużymi potrzebami "hedonistycznymi" i  podwyższonym zapotrzebowaniem na adrenalinę.

Nie mam 100% dobrego pomysłu jak uniknąć procesu, w wyniku którego świadomość, że kocha się partnera w kolejnych dziesięcioleciach stopniowo zanika z warstwy bieżących myśli, ujawniając się z całą mocą tylko wtedy gdy partner lub związek jest zagrożony. W końcu o tlenie w powietrzu też się nie mysli, chyba że zaczyna go brakować.  Ale ... to też kwestia doboru partnera. Habituacja, przyzwyczajenie, nuda pojawia się zawsze jeśli nic się nie dzieje. Tyle, że nie wiedzieć czemu, jak widzę - wielu osobom wystarcza, aby działo się coś naokoło nich a nie w środku. Wyobraź sobie dwoje ludzi, którzy za cel stawają sobie rozwój - nie rozwój zawodowy ale "jako człowiek". Czyli rozwój w sferze kompetencji społecznych, rozumienia siebie i innych, rozwój wiedzy ogólnej, mądrości życiowej. Rozwój polegający na lepszym rozumieniu świata, kształtowaniu postaw. Rozwój związany z rolami - np rodzicielską. Dorzućmy do tego jakieś fajne zainteresowania dające się wymienić z partnerem. Wtedy, nawet przy mniejszym udziale "zmian otoczenia" czytaj: dziś Wenecja jutro Florencja, a większym "zmian wewnętrznych" można dojść do sytuacji, w której partnerzy są wciąż na nowo ciekawi dla siebie i nie muszą aż tak uganiać się za niewiadomoczym  ;-). To chyba nawet taniej wyjdzie...
Tyle, że trzeba trafić na "istotę" zdolną do rozwoju i samemu nie stać w miejscu. Wspominałeś o "byłej", że nie miała "nic swojego", nawet podejrzewając, że pustkę wewnętrzną starała się zapełnić nowym facetem. Nie wiem czy grzebanie się w przepisach prawa i księgowości bardzo "rozwijają" osobowość - myślę o niej. Pewnie Twoje rynki finansowe - też średnio na jeża - ale po takich jazdach chęć głębszego zrozumienia siebie i ludzi z pewnością ci pozostanie. Już teraz dobrze radzisz sobie z niewłączaniem obrony Ego i kombinujesz  aby zawsze coś sensownego wyciskać z odpowiedzi. Na tym forum bardzo niewiele osób to umie. Nawiasem, uczą tego w SGH? Pytam z ciekawości.

Espresso,
Lubię Twój wątek
Nie tylko ze względu na stricte przedstawioną w nim historię.
Odbiór Ciebie i tego, co piszesz przez wypowiadające się w nim osoby, Twoje reakcje na poszczególne wypowiedzi oraz treść samych wypowiedzi to niezwykle interesująca i bardzo wymowna lektura.
Każdy w Twej "zwykłej" historii zwrócił uwagę na aspekt dla niego istotny, różne osoby skoncentrowały się na rozmaitym kontekście i warstwie Twoich wypowiedzi.
Nie inaczej jest ze mną. A co ja widzę?
Jak już się zedrze z Ciebie ten cały blichtr w postaci pozycji zawodowej, sukcesów i "hollywoodzko-bajkowych dodatków"; jak już się Ciebie wyswobodzi z pułapki zewnętrznych wymagań, zgodnie z którymi mężczyzna ma walczyć, imponować, posiadać władzę i prestiż - to wtedy można ujrzeć w Tobie człowieka, który właśnie odkrywa swoją własną wrażliwość. I to zdecydowanie mi się podoba.
Widzę jak integrujesz te części siebie, z którymi - jak sądzę - dotychczas nie zaznałeś raczej zbyt bliskiego kontaktu. Widzę jak przyznajesz się przed sobą samym do słabości i błędów, bólu i cierpienia, obaw i tęsknoty, poczucia straty i zranienia. I wreszcie widzę jak sam z sobą walczysz, aby trudnych emocji i odczuć nie traktować jak zdemonizowanej siły, z którą musisz się zmierzyć. LET IT BURN.

Ale jednocześnie czuję, że te wszystkie wnioski, którymi podzieliłeś się na forum to nie finał Twoich przemyśleń. Poczekam. Mam nadzieję, że nie zatrzymasz się w odkrywaniu własnego wnętrza i za jakiś czas, gdy już poczujesz wewnętrzną pełnię, to wrócisz tutaj i dokończysz swoją historię, dopisując w jaki sposób stworzyłeś relację z samym sobą, w której nie musisz już się popędzać batem, niczego nikomu udowadaniać, czy też uciekać od prawdziwego siebie w to wszystko, co w powszechnym mniemaniu powinno dać Tobie szczęście. Poczekam aż zdefiniujesz swoje własne szczęście.
Tego Tobie życzę

Weronka44: moje nogi zniosly to fatalnie nie ma mocnych? chocbys miała najlepsze buty i jakies niesamowite preparaty i srodki? bedzie bolało! niezależnie jakim tempem idziesz, jeśli zrobisz min 20-30km dziennie, a to jest przyjemna i rozsadna ilość? to będziesz miała odciski wielkości pieciozlotowek? ale to w sumie jest czesc sensu pielgrzymki, jakies poswiecenie, zmeczenie i trudności, które pokonujesz? porady: kup sobie Dermatol puder leczniczy, przybywasz do schroniska, potem jak rambo rozcinasz nozem wielki odcisk? zasypujesz na noc pudrem, rano naklejasz specjalny plaster silikonowy ?Compeed? (który ?udaje? skore) i spokojnie bez większego bolu docierasz do następnego celu? Co zabrać? ogólnie jest zasada ze trzeba mieć wszystkiego jak najmniej? każdy kilogram ma znaczenie? poczytaj o tym na dedykowanych stronach.  Idz koniecznie na swoje Camino! milo jest mi slyszec o tym, ze przywracam wiare w mężczyzn? jak każdy mam swoje wady i slabosci ale staram się na tyle na ile potrafie po prostu ?dobrze po mesku zyc?? chciałbym jednoczesnie odzyskac swoja nadwyrezone i utracone zaufanie i wiare w ludzi?

Kejt38: Zgadzam się, do rozpadu związku przyczyniają się obie osoby? ale pewnie może być tez tak ze proporcje nie sa idealne fifty-fifty? jakiś jestem chyba niedojrzaly i niedzisiejszy, może zylem do tej pory w ?cieplarnianych warunkach? wszystko w moim zyciu było dobre/idealne (w mojej ocenie) i to pierwszy większy życiowy łomot? po pierwsze do glowy mi nie przyszlo, ze można komus kogo się kocha/kochalo zrobić takie straszne rzeczy, wydawalo mi się, ze takie podle rzeczy to sa tylko w filmach albo gdzies poza mna? a zrobila mi to ?ukochana zona?, najblizsza osoba? po drugie czuje się troche jak ?uczciwy glupek?? zostałem tak wychowany, ze jak się cos slubuje to nie po to żeby zrywac przysiege raptem po kilku miesiącach i zupełnie poddac się, nie probujac walczyc to co się przyrzeklo? bolało mnie ze tak latwo się poddala i nie zrobila prawie nic żeby probowac ratować malzenstwo/uczucie chociaż niby probowala? i nie pisze tego jako biadolacy i uzalajacy zdradzony? tylko jako mezczyzna z honorem i zasadami. Z perspektywy czasu raczej skłaniam się do myslenia, ze ona miesiącami to planowala i z dużym wyrachowaniem zwodzila mnie i w beznadziejnym stylu zakonczyla związek, coz taki widać ma charakter? mam jednak taka nadzieje, co chyba z reszta pokazuja inne obszary mojego zycia, ze wierność zasadom, uczciwośc i ludzka przyzwoitośc w dluzszej perspektywie się po prostu oplaca i to przynosi szczęście i spokoj wewnętrzny? tak jak pisałem wyżej, miałem wiele okazji do zdrad i do ?korzystania z zycia? a jednak tego nie robilem bo najbardziej na swiecie cenie prawde i wierność zasadom? potem po rozstaniu miałem ten swój ?imprezowy okres?, w którym przerobilem najbardziej zenujace i beznadziejne rzeczy jakie można sobie wyobrazić? upodliłem się strasznie i upadlem na samo dno poczucia własnej wartości (a przecież szukałem odbudowy własnej wartości?), sensu istnienia ale nie zaluje tego z perspektywy doświadczenia i dojrzalosci? teraz już do końca zycia będę wiedział jak bardzo beznadziejne jest takie hedonistyczne zycie, szybki seks, alkohol, narkotyki itd? nigdy mam nadzieje nie będzie mnie do tego ciagnelo? (czasem wcześniej w związku myslalem sobie jak to jest wyrwac laske z klubu, jak to jest byc takim ?playboyem??) teraz wiem ze nie ma w tym nic specjalnego i ze to ZENADA! Mój silny (chyba) CHARAKTER, jak słusznie zauwazylas, MA WIELE RYS nie wstydzę się tego! Wręcz przeciwnie im więcej ja ich zauważę, im więcej Wy wypunktujecie, tym lepszym się stane człowiekiem pod warunkiem, ze będę miał sile aby nad soba pracować? dlatego Tobie również dziekowalem za wpis który był ?cierpki?? i ciesze się ze zauważasz jakas metamorfoze ! szkoda mi czasu na ?kreacje?   jestem tu po to żeby podzielić się moja historia, dodac optymizmu innym i dowiedzieć sie czegos od doświadczonych, obcych ludzi i probowac zastanawiać się nad tym co mi napiszecie, a ze czasu mam sporo? to jakos idzie?

PORUSZYLAS w sumie CIEKAWY WATEK, od którego w okresie ?odcięcia? uciekałem bo nie chciałem się zastanawiać nad nia i jej uczuciami? Po pierwsze jak można przejść tak latwo z jednego związku (15 letniego, po slubie, w czasie starania się o dziecko czyli emocjonalnie nie było to po prostu chodzenie do kina na randki) bezpośrednio do drugiego? To chyba jest jakies okropnie trudne emocjonalnie? ja z każdym dniem jestem bliżej celu ale nie potrafie się jeszcze tak na 100% przed Blondynka otworzyć. Albo to powoduje ze większość takich zwiazkow po jakims czasie się rozpada? To chyba wpłynie tez na to, ze ona nie wyciągnie wnioskow z naszego związku, powieli te same bledy i nie zazna tego okresu samodoskonalenia się w samotności? Aby zlapac rownowage i poszerzyć swiadomosc. Jak to jest, ze ja wychodzę z doliny rozpaczy już 7 miesiecy i nadal trawie i ?SPALAM? w sobie resztki emocji i uczuc? a ona co? Nie przechodzi zaloby? Rozumiem, ze ona po prostu już w  czasie naszego związku przestawala mnie stopniowo kochac i przygotowywala się do tego? Ale chyba porzucający tez przechodzi zalobe? Nie kumam tego? I druga rzecz DLACZEGO ZAPLACI WYSOKA CENE? Na razie się nie wymeldowala i dostaje jeszcze jakas jej  korespendencje trochę mnie to wkurza bo naprawdę mnie to nie interesuje? ale dowiedzialem, ze kupila sobie mieszkanie,  to może jest ta wysoka cena ?

zaGoramiZaLasami: zemsta zawsze rani najbardziej tego kto się msci? wiec szybko zrezygnowałem z głupich pomyslow choć nie ukrywam, przez kilka dni chciałem rozstrzaskac leb!!! nie chciałbym żeby to splywalo po mnie jak po kaczce? bylby wtedy kaczka wole być wrażliwym człowiekiem inawet kosztem cierpienia (L)! kuruje się!!!

Extra_terrestrial: Tez mi się wydaje, ze raczej nie było ?nam pisane? bycie razem skoro tak to się skonczylo i w takim stylu z jej strony. W sumie przyjaciele i rodzina mowia (w co ja nie chcialem na poczatku wierzyc) ze ona zaczela zmieniac sie w ostatnich 3 latach. Np moja mama mowila ze przestala odbierac od niej telefony ze unikala rozmow itd... a wlasnie zdaje sie 3 lata przed rozstaniem do jej firmy dolaczyl kochanek. Z jej osobowoscia predzej czy później doszloby do zdrady, może jakbyśmy już mieli juz dzieci? Brrrrr  Ucieczka do przodu? Tez tak mysle! i tak tez mówili dobrze znajacy nas przyjaciele wiec musi w tym cos być. Ona liczyla, ze jak będziemy mieli dziecko i jak się już ze mna jakos majatkowo zwiaze (ona w pewnym momencie po slubie cisnela na wspólne mieszkanie ale nie znaleźliśmy nic fajnego w dobrej cenie) to nie będzie miała ?wyjścia? i zycie ?samo? rozwiaze za nia problemy i będzie musiala skonczyc romans? O RANY!!! JAKA TO MUSI BYĆ NIEDOJRZALA I NIEODPOWIEDZIALNA KOBIETA ŻEBY TAK MYSLEC!???! Dlatego napisałem wcześniej, ze KAZDEGO DNIA DZIEKUJE ZE NIE JESTESMY JUŻ RAZEM? MIMO ZE CIERPIALEM I PRZEZYLEM TO BARDZO? w tej mojej probie wyjścia z kadej sytuacji ?z sukcesem? to wlasnie ciesze się ze to się stało teraz i ze moglo być dużo gorzej (dzieci) i jeśli będę mogl kiedys postawić flaszke mojemu Aniolowi Strozowi to będzie to najlepsza whisky jaka wyprodukowala Szkocja? bo jak tu spedzic zycie z kims takim, kto jest tak nieprzewidywalny, perfidny i mało wiarygodny?! Oczywiście wiadomo ze skonczyloby się to dużo gorzej niż teraz czyli rozwod z dziecmi i podzialem majątku wspólnego? brrrr?. UCHOWAJ MNIE PANIE OD KOBIET Z INTELIGENCJA EMOCJONALNA NA POZIOMIE KURY Z WOLNEGO WYBIEGU?
I tu wlasnie przechodzę do kolejnej rzeczy, która poruszyles? w okresie ?amoku? i imprezowania porozstaniowego spotykałem się z jakas niezliczona iloscia kobiet? (wstydzę się tego i nie pisze żeby szpanować tylko taka jest ?trudna prawda? tego okresu?) takie spotykanie się jednocześnie z wieloma kobietami nie ma oczywiście najmniejszego sensu (teraz to wiem, 4 miesiace temu nie zastanawiałem się nad tym  potrzebowałem podnieść swoje poczucie wartosci). Mimo wszystko mam lepszy obraz kobiet, swoich potrzeb i co chyba najlepsze z tego okresu... uswiadomilem sobie wlasnie co ?OMIJAC SZEROKIM LUKIEM?? I gdy byłem na dnie i jak uswiadomilem sobie, ze beznadziejnie się zachowuje w stosunku do kobiet, z ktorymi się spotykam i przede wszystkim nie szanuje siebie? odstawiłem wszystkie kobiety, pozegnalem się, urwałem kontakty itd? i zaczalem zyc sam i przerabiac smutek, zal, gniew i leki? i dość niespodziewanie po dosc krótkim czasie ?znikad?, bez ciśnienia, pojawila się wlasnie Blondynka. Tzw. THE GAME CHANGER! Nie miałem wątpliwości i wiedziałem, ze nie chce się już spotykać z innymi. Jest przesliczna ale nie jest ?modelka?, bardzo lubie wlasnie jej niedoskonalosci, zmarszczki pod oczami jak się smieje i takie tam? jest mila i sympatyczna ale nie jest cukierkowa i nie slodzi? nie ?boi się? mnie i nie jestem dla niej jakims ?bozkiem?, szczerze i wprost mowi mi o wszystkim co jej przeszkadza (nareszcie normalna kobieta!). Mysle, ze w najważniejszym aspekcie jest wlasnie odwrotnoscia mojej eks czyli ma wysoki poziom inteligencji emocjonalnej, empatii, sprawia wrazenie dojrzalszej kobiety i w sumie zaliczyla trochę życiowych/związkowych gleb i łomotów, jest skromna i taka naturalna i prawdziwa w tym kim jest, potrafi wyraźnie artykulowac swoje potrzeby i swiadomie mowic o tym czego oczekuje od Partnera itd? Zgadzam się ze z tym co napisales na temat rozwoju osobistego i związku. Z tym co napisales o mnie.. Dziekuje! Milo slyszec od kogos madrego pozytywny komentarz. Nie mam wyjścia... staram się nieporadnie (w excelu idzie mi lepiej)? wyciagnac jakas nauke z tej bardzo bolesnej lekcji milosci? Czy ucza tego na SGH? I tak i nie   Jest to szkola, która przy odrobinie checi da Ci niezle gruntowne wyksztalcenie i wysokie kompetencje w zakresie ?miękkich umiejetnosci? ale można tez ja przebimbać i odpowiednio balansując przejść gładko i bez wysiłku niewiele wyciagajac dla siebie. Wiec jeśli sam chcesz sie uczyc i zdobywac kontakty  to jest to dobra szkola? W ogole ekonomia to oprócz cyferek tak naprawdę jest nauka mocno socjologiczna. Rynki finansowe, gospodarka to przecież czysta psychologia? Zachowanie każdego człowieka, jego wybory i decyzje, wpływaja na gospodarke  i  rynki finansowe? To przecież ludzie na podstawie doświadczenia i emocji dokonują transakcji i ustalają ceny poprzez popyt i podaz?

Alpengold: napisze troche ironicznie: uwierz mi ludzie z silnym charakterem albo bogaci tez cierpia z powodu utraconej milosci i zdrady? Nie traktowałem swojej kobiety nigdy jako zabaweczki? była moim rownorzednym partnerem, zawsze traktowałem ja z wielkim szacunkiem? natomiast słusznie można się zastanawiać JAKIM PRAWEM uciekla niedługo po tym jak przede mna, przed Bogiem i przed wszystkimi najbliższymi slubowala mi wierność, uczciwość itd? a ja w okresie od slubu do ucieczki nie zrobiłem nic zlego, nie stalem się alkoholikiem i nie zaczalem jej bic? NIE ZMIENILEM SIE NA GORSZE i po prostu kochałem ja i traktowałem tak samo jak przed slubem? wiec nie wiem do konca dlaczego MIALA PRAWO do tego żeby tak beznadziejnie potraktować mnie przy rozstaniu, w zasadzie znecac się nade mna gdy widziala jak cierpie i jak się miotam pojechala sobie z kochankiem na wakacje? jakie miała prawo do tego ze mnie zdradzila i tak oszukala i zranila? co to za prawo ? czy ktoś w ogole ma prawo żeby być takim złym czlowiekiem? prawo szatana?

Przyszłość: Uśmiechnąłem się czytając Twój wpis i trochę oczywiście zarumieniłem. Dziękuje za to co szczerze i bezinteresownie napisałaś... Lubie siebie i swoje zycie, jak pisałem gdzieś wyżej, lubie te fajerwerki,  ale nie traktuje tego jako cel zycia lub nie traktuje ich jako jedyny konieczny czynnik szczęścia i satysfakcji. Jakby ich nie było byłbym tym samym człowiekiem. No i wlasnie dochodzimy do sedna. Pierwszy post to było po prostu opisanie moje historii, bez większych uczuc (za wyjątkiem gniewu który jak mowilem jeszcze w sobie wypalam)? natomiast następne posty to już reakcje na komentarze lub bardziej opis moich uczuc, tego co przezywam lub mysle itd. Wiec to może być tak, ze Ty po przeczytaniu moje pierwszego postu (nie tylko z reszta Ty) pomyslalas sobie: bezwgledny, bogaty, wypacykowany osiol, który myśli ze jest pępkiem swiata i ze nie a w nim nic pozytywnego a na pewno nie ma w nim zadnych uczuc i ze beznadziejnie potraktowal biedna kobiete? A tak kobieta wcale taka biedna i zagubiona nie jest i mozna sie zastanawiac kto tu kogo beznadziejnie potraktowal? Wymysle taki przyklad: jest 2 wlascicieli, obaj maja sklep i obaj zostaja okradzeni w nocy. Ukradziono im tyle samo czyli obiektywnie szkoda jest taka sama. Rano jeden z nich wychodzi i placze i mowi ze jaki jest biedny i ze go okradli i ze co on teraz zrobi i on nie wie jak zyc... A drugi wychodzi i mowi ze jest mu przykro, ze go okradli, zglasza fakt na policje, czeka na wymierzenie sprawiedliwosci przez sad i mowi ze przeciez musi znow kupic towary by otworzyc swoj sklep i normalnie zyc. I ja jestem zdecydowanie tym drugim wlascicielem... Ale czy to oznacza ze drugi wlasciciel mniej cierpi albo jest mniej pokrzywdzony niz ten pierwszy!? NIE ON PO PROSTU INACZEJ REAGUJE NA SYTACJE I PANUJE NAD EMOCJAMI... Może sama trochę taka maske/gebe mi nalozylas  a potem otworzyłem Ci trochę oczy ? Chodzilo mi o to ze latwo jest kogos zaszufladkować a po jakims lepszym poznaniu okazuje się ze jesteśmy w bledzie?. Ale na pewno masz racje... jest w moim męskim zyciu masa rzeczy które sa uwaronkowane zewnętrznie a niekoniecznie musza wynikac z moich potrzeb i poczucia sensu tego wszystkiego? (wladza, pieniadze, kariera)
Ciesze się bardzo, ze napisalas to o tym ze teraz ?integruje rozne części siebie? i zaczynam być bliżej swoich uczuc. To samo powiedziała mi mama. To ma dla mnie ogromne znaczcenie i to dla mnie ma w zasadzie najwieksza wartość. Mama powiedziała mi, ze w okresie związku z eks i po tym jak zaczalem prace na tym ?szatańskim? rynku finansowym bardzo się zmieniłem? na gorsze? stalem się bardziej zamknięty w sobie, arogancki, zbyt pewny siebie, zbyt bezpośredni, wybuchowy itd?  Mama powiedziała mi ze po rozstaniu znow jestem tym milym, cieplym i wrazliwym facetem, który gdzies zniknal jakies kilka lat temu?
Tymaczsem tli się jeszcze trochę smuteczek i gniew. Nie probuje tego gasic, niech splonie wszystko żeby pozostal tylko popiol zeby niedopalone kawalki nie uwierały mnie w przyszłości.  Z każdym dniem ogien zaloby i cierpienia jest co raz mniejszy. Bardzo dobrze mi zrobil samotny wyjazd na narty. Oprocz przyjemności, slonca itd? miał okazje aby ?zanurzyć? się w spokoju w swoje uczucia? Wiec było i trochę radości i trochę smutku, tak chyba latwiej mi to wszystko znosic.
Szczególnie do serca biore sobie to co napisalas o tym ze to nie jest final moich przemyslen. Jest wiele rzeczy, które dopiero teraz odkrywam dzieki temu ze w samotności jest czas na rozmyslania, ze przeczytałem dużo ciekawych książek i ze spotykałem się z psychologiemi po tym co mnie spotkalo jestem dojrzalszym czlowiekiem. Zauwazam w sobie sporo lekow, niezdrowych ambicji i czesciowo negatywnie ukształtowana podswiadomosc itd. Wszystko to spowodowalo ze jestem tym  kim jestem, dokladnie w tym miejscu zycia. Zadaje sobie rozne pytania, czy np. to co robie naprawdę wynika z faktu ze bardzo to lubie i chce robic dobre, pozyteczne rzeczy dla innych ludzi czy jednak sam siebie oklamuje i wynika to z dazenia do bycia bogatym i widocznym (proznosc), do leku przed porazka, przed brakiem akceptacji siebie bez tych wszystkich sukcesow? To tylko maly wycinek tego o czym teraz rozmyślam bo jednak wczesniej większość myśli koncetrowala się na związku, na eks i na tym cierpieniu które mnie dotknelo? ale w miare jak wychodzę z tego syfu zaczynam co raz szerzej myslec o sobie i o zyciu? bo jak napisałem chciałbym rozumieć lepiej swoje własne emocje, to co determinuje moje zycie? no i z ta Blondynka chciałbym lepiej a do tego jeszcze wiele pracy nad sobą mi zostało !   LET IT BURN !

Impuls85: Ciesze się!!! Fajnie, ze ludzie pisza mi rozne madre rzeczy, ja korzystam z wlasnego watku, może wlasnie ktoś jeszcze skorzysta? Nie ważne ile masz pieniędzy, nie ważne czy jesteś ladny czy brzydki i czy byles 15 lat czy 15 miesiecy? jeśli się kochalo na dnie rozpaczy i cierpienia można znaleźć się zawsze i każdy zdrade lub utracona milosc przezywa inaczej, na swój sposób. Jak słusznie zauważyli moi ciekawi i madrzy komentatorzy jestem jeszcze daleki od całkowitego ?wyzdrowienia?. Nie mniej jednak swoja postawa i tym wątkiem chciałem pokazac ze wlasnie MOŻNA! Nie zaczalem pisać na forum od tego, ?ze jest mi zle i ze tak cierpie i proszę Was o wsparcie?? (nie mam nic przeciwko komus kto tak pisze, ja wybrałem inna droge) w tym okresie czytałem sławny już watek Icemana. Z niego to jest dopiero kozak a nie ze mnie! Ponioslem sam swój krzyz przez okresy wielkiego smutku i zwątpienia, gniewu i zalu? sam wymierzałem sobie sławne ?chlasty? w twarz i pracując nad sobą zaczalem w koncu odzyskiwac szczęście i radość z codziennosci (minelo 7 miesiecy), skutecznie sie ?odcialem od eks? i ostatecznie w 40 minut rozwiodłem z orzeczeniem jej winy? I nie zrobiłem tego aby ustanowić kolejny rekord, odhaczyc to jako kolejny sukces w zyciu (ciężko żeby rozwod był sukcesem?) Zrobilem to dla własnego dobra, dla ogranicznia mojego cierpienia. Zrobilem to abym mogl zacząć walczyc o nowe piękne zycie. POMYSLALEM SOBIE ZE NAJGORSZA KRZYWDA JAKA ONA MOGLABY MI WYRZADZIC TO? SPRAWIC BYM STRACIL ZAUFANIE DO KOBIET, ZGORZKNIAL LUB STRACIL COS W ZYCIU, STRACIL OKAZJE LUB JAKIES SZANSE. A żeby nie gorzknieć, nie tracic zaufania do kobiet, nie tracic szans i okazji w zyciu trzeba wyjść z depresji i trzeba się na swiat otworzyć. Ludzie ?lubia? się katować, lubia tkwic w sytuacji, w której uzalaja się nad sobą, bo tak jest im wygodnie, najłatwiej powiedzieć: ?to nie moja wina, jaki jestem biedny, skrzywidzla mnie, co mam zrobić??, ludzie wiedza ze nie ma przyszłości związku a jednak cierpia i jakos nie potrafią z tego wyjść. Na forum jest dzisiatki takich przykladow?  Ja wiedziałem, ze musze wyjść z tego jak najszybciej nawet kosztem wiekszego bolu bo moje ?spalanie? milosci, uczuc i emocji po prostu cholernie boli. Nic tak mnie w zyciu nie bolało dlatego czuje jakby to wypalalo się naprawdę wewnątrz mnie. Jak ktoś słusznie napisał na początku watku każdy ma swoje tempo. Ktos tez napisał, ze poznal milosc swojego zycia 3 miesiace po rozstaniu/rozwodzie? MOŻNA? MOŻNA! Ja sam zauwazylem ze jak ?sztucznie przyspieszalem? (wmawiając cos sobie) przerabianie pewnych uczuc to one i tak wracaly i lzy laly się strumieniami gdy miało być już pięknie. Cytujac klasyka ?Mame oszukasz, tate oszukasz ale zycia nie oszukasz?? Powodzenia wzajemnie!!!

!!!! LET IT BURN !!!!

ide na kawke, wiadomo jaka

Mam nadzieję, źe za bardzo się tu nie odkryję, jeśli napiszę Tobie, że dokładnie wiem jak wygląda cena pracy na rynkach finansowych, bo przez długi czas zarządzałam tradingiem, zresztą sama mam komplet kwitów wymaganych przez KNF. Dodam więcej: przez kilka lat w ramach grupy kapitałowej jednocześnie zarządzałam jedną spółką, prowadziłam trading w drugiej, a w "wolnych chwilach" kierowałam międzyspółkowym projektem, którego celem było stworzenie nowego...hm...układu sił w grupie, co wymagało pogodzenia wielu sprzecznych interesów, więc ciągle kogoś przekonywałam do "właściwych idei". Potrafię sprzedać to, w co wierzę tak samo jak Ty.
Jest mi doskonale znana sytuacja, gdy w parę tygodni zarabia się więcej niż oboje rodzice przez cały rok. I dobrze wiem, że zazwyczaj nie ma czasu, aby korzystać z sumy rosnącej na koncie, więc gdy tylko nadarza się sposobność nie odmawia się sobie niczego, żeby tylko czuć, że się żyje, by zdecydowanie odwrócić uwagę od tego, co zaprząta myśli na co dzień. Przerabiałam osobiście najróżniejsze "fajerwerki", może dlatego jako jedna z niewielu tutaj osób rozumiem i wcale nie potępiam hollywood lifestyle . Przyjdzie taki czas, gdy dotrze do Ciebie, że te fajerwerki, to bardziej zagłuszacze niż czasoumilacze, co teraz wcale nie wyklucza tej drugiej funkcji.
Znakomicie zdaję sobie również sprawę z tego, jakimi cechami trzeba się wykazywać, aby nie stać się przystawką w świecie rekinów i jak trzeba postępować, aby takie indywidualności - jakimi są zazwyczaj traderzy - czuli, że jesteś ich przyjacielem oraz respekt równocześnie, a szefowie byli przekonani, że jesteś właściwą osobą na właściwym miejscu. Znasz TO?
Niestety, TO wymaga pewnej dezintegracji samego siebie, wyparcia częśći siebie, zakamuflowania słabości. W pewnym momencie jest się kimś, kogo się stworzyło bardziej niż prawdziwym sobą. Z własnego doświadczenia dodam, że nawet mój własny mąż, który zna mnie od 7 roku życia uwierzył, że ja jestem na tyle silna, że poradzę sobie dosłownie ze WSZYSTKIM. Ba, przecież ja sama w to wierzyłam

Espresso, doświadczyłam, jak to jest dostawać od życia to wszystko, co sobie wymyśliłam i zapragnęłam: wysoki status społeczny, eksponowane stanowisko, spora wiedza, udane życie rodzinne i towarzyskie. Taka bajka trochę jak bańka mydlana, która pęka w najmniej spodziewanym momencie i pokazuje, w jakiej żyło się iluzji pełni szczęścia. Dlatego czuję, że mam prawo spróbować Tobie wyjaśnić, ze prawda jest taka, iż nie ma pełni szczęścia bez swojej wewnętrznej pełni, bez równowagi i harmoni. A gdy budujemy sobie wymyślone życie i?wymyślonego siebie, to brniemy w?narcystyczną pozę zamiast w życie w zgodzie z sobą. Życiowe zakręty często pomagają nam w odkryciu tego, co sami przed sobą ukryliśmy, poznania siebie i?swoich prawdziwych potrzeb a następnie ich integrację.
Zatem ALBO dobrze wykorzystasz to nieprzyjemne doświadczenie, które Ciebie spotkało w życiu, aby lepiej przyjrzeć się sobie i swojemu światu, ALBO - jak na twardziela przystało - wyliżesz rany i bardziej zahartowany wyruszysz, aby zrealizować wizję życia lansowaną przez media.
Jeszcze dodam, że można jednocześnie żyć wg "scenariusza filmowego", będąc przy tym prawdziwym sobą. Wystarczy realiziwać swój CAŁY potencjał i dzielić się sobą z innymi w prawdziwie bliskiej relacji bez maski siły i blichtru.
Powodzenia

Proszę, nie odpowiadaj już na ten post.

Cześć Espresso,

Odezwij się do mnie na tego maila - antymon-1978@wp.pl

Nie sugeruj się datą

Pozdro

Dziękuję
Czytając Twoje posty zobaczyłam, że w samotności nie ma nic złego.  Jestem dopiero na początku tej drogi. Ciągle szukam metody żeby zapomnieć, nauczyć się żyć od nowa. Przede wszystkim zrozumieć, że samotność nie jest tragedią życiową.  Było to trudne.  Ja rozstałam się w zgodzie. Po prostu związek bez przyszłości. Tylko przez ponad pół roku co chwila słyszałam czy już kogoś mam, z kim się spotykam.  Na pytanie co u mnie opowiadałam o sukcesach w pracy, spotkaniach że ze znajomymi, cieszyłam się ostatnio przeczytaną książką i...padało pytanie- a jak w sferze która mnie najbardziej interesuje, nadal jesteś sama? Wiem, że to głupie ale czułam się gorsza. Spotkałam się z paroma mężczyznami ale nie umiem na siłę. I wtedy dotarło do mnie,  że wcale nie o to chodzi, że muszę przejść okres żałoby, że muszę znaleźć siłę w sobie.  Bardzo kochałam tego człowieka. Bolało jak odszedł, czasem bardzo, byłam już umówiona u psychiatry po leki ale nie. Dam radę. Odecielam się od niego całkowicie i zaczynam oswajanie siebie i swojej samotności. W sumie to dla mnie nowość. Zawsze ktoś był koło mnie. Najpierw rodzice, potem mąż, potem mój przyjaciel. Dopiero od niedawna jestem sama. Też niezupełnie, mam córkę i grono oddanych przyjaciół.
Dzięki Twojej historii zobaczyłam, że życie samemu nie musi być złe, a już z całą pewnością nie jest gorsze. Wiem, że większość Twoich wypowiedzi dotyczy bólu po stracie bliskiej osoby. Ja jednak znalazłam w nich coś dla siebie - pocieszenie, że to właśnie samotność może mi pomóc się odnaleźć, lepiej poznać siebie. Może właśnie tego potrzebuję aby kiedyś jeszcze spotkać kogoś takiego jak Twoja Blondynka. Ale żadnego etapu w życiu nie przeskoczę.  Musi być ból (kiedyś minie) musi być okres samotności i spokoju emocjonalnego...
To mój pierwszy kontakt z jakimkolwiek forum, ale dobrze, że takie coś istnieje.  Może kiedyś i ja opiszę swoją historię.
Jeszcze raz dzięki. Po raz pierwszy od dawna uśmiechnęłam się sama do siebie
Pozdrawiam

A ja wierzę espresso i w tę historię i uważam, że na tym dość przygnębiającym forum daje ona pozytywne przesłanie i nadzieję...

"Ja lubie wszystkich ludzi...  w kazdym czlowieku jest cos dobrego i kazdy z drugiej strony ma jakies wady. Ktos kto nie lubi ludzi, czy okreslonych typow ludzi powinien sie nad tym zastanowic..."

Ty tak na poważnie?

"JAKIM PRAWEM uciekla niedługo po tym jak przede mna, przed Bogiem i przed wszystkimi najbliższymi slubowala mi wierność, uczciwość itd? "

14 lat żyliście bez ślubu, ba, piłeś do mnie, że ślub nie jest do niczego potrzebny, bo we Francji to, a w Holandii tamto,
a tu masz babo placek - powołujesz się na przysięgę małżeńską, która przez 14 lat nie miała dla Ciebie żadnego znaczenia.
I nagle zaczęła mieć?
Gubisz się w zeznaniach...

Takich kwiatków w Twoich wypowiedziach jest mnóstwo, np. ten z mieszkaniem ( bo nie takie, bo za tanie? za drogie? )
Powiedz mi, ile kobieta może czekać, aż partner dojrzeje do związku i będzie gotów na założenie rodziny?

Wybacz, ale Twoje podejście do życia jest bardzo infantylne, a to, w jaki sposób wypowiadasz się o byłej żonie, którą tak bardzo podobno kochałeś, świadczy o tym, że potrafisz zmieszać z błotem każdego, kto zrobi coś wbrew Twoim oczekiwaniom.

Pozdrawiam

Expresso, jesteś moim idolem ))))!!!!!

Witam! czytam wszystko... staram sie pisac tylko wtedy gdy mam cos do napisania bez podbijania popularnosci watku Gubie sie ciagle w zeznaniach i "kwiatkow" w mojej opowiesci jest duzo wiec trzeba sie pilnowac !

Teoria przyciagania.... Okazalo sie ze Blondynka  (mimo ze wczesniej zarzekala sie ze wszystko jest ok) jest krocej po rozstaniu niz ja i ma taki metlik w glowie ze moznaby nim obdarowac polowe ludzkosci i kazdy by cos znalazl dla siebie Na szczescie to nie byl dla mnie cios mimo ze troche zaangazowalem sie emocjonalnie Jakos tak sie dzieje... bardzo duzo wychodze i odwiedzam wiele miejsc, moze moje sympatyczne i otwarte nastawienie do swiata powoduje, ze poznaje bardzo duzo naprawde wartosciowych i slicznych kobiet. Jednak sa to znajomosci na gruncie kolezenskim i z niektorymi jest mi naprawde dobrze i bardzo milo spedzam czas. Tzn obie strony traktuja to jako kumplowanie! I to jest niesamowite dla mnie odkrycie bycia singlem !!! Po okresie kilku miesiecy moje grono znajomych z ktorymi spotykam sie regularnie jest lekko liczac 3 krotnie wieksze. Oczywiscie wiele z tych znajomosci jest powierzchownych bo to dopiero krotki czas od poznania natomiast mysle ze conajmnie kilka osob bedzie moimi dobrymi znajomymi na dlugo/zawsze. Super! To sa wlasnie te pozytywne strony singlowania! I ciesze sie ze sa to osoby spoza mojego zwyczajowego kregu znajomych czyli bankowosc, konsulting i szeroko pojete finanse...

Spedzam czas w samotnosci tzn. oprocz spotkan kolezenskich zupelnie nie mam potrzeby bycia w zwiazku Po tym epizodzie z blondynka dochodze nawet do wniosku, ze powinienm sobie zrobic jeszcze jakis czas "wolnego." I jest mi z tym... neutralnie nie kipie radoscia ale tez nie tarzam sie w rozpaczy stabilnie!!!

Na powaznie lubie wszystkich ludzi. Mam znajomych naprawde ze wszystkich klas spolecznych, z roznymi zyciorysami, normlanych, dziwnych, wykletych przez spoleczenstwo lub podziwianych... tych z telewizora i tych  z ulic, w roznym wieku, o roznym kolorze skory i musze powiedziec, ze naprawde lubie ludzi i w nich wierze.

Oprocz tego, ze opisalem historie swojej milosci i zwiazku i swoje przemyslenia na ten temat bardzo ciekawi mnie ten watek poboczny czyli ocena i odbior mojej osoby i mojego zycia przez Was

Opisalem moje zycie dokladnie takim jakie jest. Nie wiem czy jest fajne czy nie. Ma swoje wady i zalety ale mi sie podoba i jest mi z tym dobrze. Gdyby tak nie bylo to bym sobie zmienil to co mi sie nie podoba bo jakos wole zmieniac niz narzekac. Natomiast jestem przekonany ze gdybym opisal to bez informacji o statusie i tych wszystkich gadzetach materialnych, ktore jak widac robia ogromne wrazenie na niektorych to pewnie zostalbym okrzykniety facetem ktory poradzil sobie z trudna sytuacja w zyciu fajnie... bo tak wlasnie jest!!!

Nie uwazam, ze mi "tutaj jedziecie po garach". Jak pisalem wczesniej cenie sobie slowa krytyki o ile sa pozbawione zlosci i hejtu Ale latwo mozna zauwazyc ktore komentarze sa "merytoryczne" a ktore po prosty wynikaja z deficytow mentalnych ich autorow...  Naprawde nie wiem jak odniesc sie do tego co piszecie o materialnych gadzetach... Po pierwsze chciclabym zebyscie zastanowili sie czy w jakiejs czesci sami nie jestescie prozni i pyszni... kazdy na swoje mozliwosci. Jeden moze sobie pozwolic na zakup sportowego samochodu a ktos inny kupuje cos mniejszego co takze jest "niepotrzebne" i mozna by sie bez tego w zyciu obejsc... np bizuteria, drogie kosmetyki itd... Najbardziej krytykuja najczesciej Ci ktorzy maja sami sobie cos do zarzucenia. "Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem". Druga mysl jest taka ze smutne musi byc zycie kogos kto mysli ze wszyscy ludzie kupuja sporowe samochody tylko dla szpanu a nie przyjemnosci Czy nie kupujecie sobie czasem czegos tylko dla przejemnosci ? Jeden realizuje marzenie kupujac teleskop aby w zaciszu domowym ogladac niebo a drugi kupuje samochod... Co w tym dziwnego/zlego? Nie jestem mnichem nie slubowalem skromnosci chociaz wiem ze to cnota. Szpan jest tutaj efektem ubocznym, ktory w ogole mnie nie interesuje, bo sportowe samochody sa najczesciej przepiekne bo ich konstruktorzy koncentruja sie na osiagach i wygladzie a nie na mozliwosciach transportowych 5 osobowej rodziny Czym w ogole jest szpan? Ja mam samochod dla siebie. To nie moj problem, ze to moze stanowic jakas sensacje dla ludzi na chodniku

Tak, "przelecialem" kilka kobiet. Im tez sie chyba podobalo... Mam 32 lata. No tez mi wielka historia!!! Jak pisalem wczesniej zupelnie sie tym nie jaram i nie podniecam, bo byl to mega smutny epizod imprezowania i upijania się do nieprzytomnosci niedlugo po rozstaniu. Roznimy sie mam wrazenie tym z niektorymi czytelnikami, ze ja nie jestem hipokryta i potrafie o tym smialo i otwarcie pisac/mowic. Nie stawiam siebie w roli swietego lub biednego misia ktorego fatalnie skrzywdzila nieodpowiedzialna i wyrachowana kobieta. Mam swiadomosc bezsensu tego co zrobilem i nie wstydze sie tego. Ot po prostu jestem dojrzalszy i zaliczylem taki "dolek" i doswiadczenia.

Rzeczywiscie przez wiele lat nie myslalem o slubie. Oboje mielismy te same cele w zyciu i plan na zycie i zylismy w partnerskim zwiazku i ustalilismy sobie ze chcemy miec dzieci w okolicach 30stki aby wczesniej skonczyc studia i zajac sie kariera przez kilka lat + podrozowac i korzystac z zycia. Mialem to szczescie, ze trafilem na kobiete ktora miala podobne plany na zycie i nie byla jedna z tych ktora "zmusza" Partnera szantazujac go ze "albo slub albo nara" ! uchowaj mnie panie od desperatek ! I rzeczywiscie wyszalelismy sie (tak mi sie wydawalo) zrobilismy to co zaplanowalismy i w wieku 28 lat kiedy dojrzalem do tej decyzji oswiadczylem sie a dwa lata pozniej pobralismy sie. Zrobilem to wtedy gdy wiedzialem ze jestem w 100% pewien ze z ta kobieta chce spedzic reszte zycia. jednak slub to dla mnie cos waznego. nie wezme slubu tylko dlatego ze tak trzeba, bo wszyscy biora i maja dzieci w wieku 25 lat lub dlatego ze jakas kobieta mnie zmusi... Sorry... Otoz moja eks byla przeszczesliwa gdy sie zareczylismy i twierdzi ze kochala mnie mocno wychodzac za mnie za maz jednak szybko zycie zweryfikowalo jej wielka milosc "tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono"... o niej wiemy juz bardzo duzo jest niedojrzala i niewarta najmniejszego zaufania i szacunku osoba... Po 14 latach razem... rozpoczela romans kilka miesiecy po slubie... Zlosc mija... powoli ))

Co wiemy o mnie ? Dostalem mega cios od zycia ktory spowodowal ze upadlem na kolanka. I PODNIOSLEM SIE. I ta informacje chcialbym swiatu szerzyc. Ze jest zycie po zyciu. Ze mimo takich problemow zycie jest piekne. Moze ja rzeczywiscie powinienem pisac na innym forum? Moze ja tu nie pasuje? Bo wiekszosc watkow jest o tym ze jest tak bardzo ciezko... Ja tez bardzo cierpialem i bylo bardzo ciezko. Ciezko tez zarobilem swoje pieniadze. I wszystko zarobilem sam i nikt mi w niczym nie pomogl. U wow. Ale romantycznie. Ale cierpienie nie jest wieczne i mamy na to bardzo duzy wplyw czy pozostajemy w nim dlugo czy krocej i czy przyjmujemy postawe skrzywodznego cierpietnika czy bierzemy sie garsc i jak drzewo targane wiatrem nie lamiemy sie i rosniemy w sile.... Mam bardzo duzy wplyw na cale swoje zycie. Naprawde wystarczy sie otworzyc na swiat, zainteresowac swiat swoja osoba i zmienia sie totalnie perspektywa wszystkiego.

Caly czas uprawiam duzo sportu, dzielnie pracuje w banku, sporo imprezuje Ot fajne zycie porzuconego 32 letniego faceta w Warszawie. W Warszawie jest z reszta jakas niepoliczalna ilosc ciekawych ludzi ktorych mozna probowac poznac Zalozylem letnie opony i wspaniale przeogromne felgi jutro rano pojade sobie do Lublina odwiedzic znajomych i okazalo sie ze mam zabrac ze soba jakas znajoma znajomych - przesympatyczna dziewczyne (rozmawialismy dzis krotko przez telefon). I takich "sytuacji/okazji" od kiedy jestem sam... mam srednio dwie dziennie Kocham ludzi i jestem bardzo otwarty na swiat i to pewnie jest jedyny powod tego ze... jest jak jest

Pozdrawiam! Milej Niedzieli Palmowej!

Cierpienie nie leczy. Ani nie uszlachetnia. Z cierpienia trzeba starać się wyjść.
Rozstanie z bliskim człowiekiem, tak jak żałoba po śmierci ma swoje prawa - etapy, które trzeba przejść. Ale taplanie się w cierpieniu to nie jest dobry pomysł.

Naked, ładnie napisałaś... Podoba mi się ten pomysł przejścia przez ogień cierpienia i odrodzenie /Feniks /. Myślę, że uciekanie od cierpienia - tego po rozstaniu - wydłuża proces zdrowienia. Że trzeba to "wziąć na klatę" i się zmierzyć. Przyjąć wszystkie te emocje, płakać kiedy łzy napływają, szlochać i krzyczeć z wściekłości...

Co do ego - też tak myślę - ja swoje próbuję okiełznać poprzez medytację i na razie idzie mi średnio - ale sie nie poddaję. Chcę eksowi życzyc jak najlepiej.

A czy ludzie się z gruntu źli? Wolę myśleć, że dobrzy, tylko nieświadomi i pogubieni...
Nie, nie mogą być źli - zostaliśmy stworzeni na obraz i podobieństwo boże

Dzięki za link

Uczestniczyłam kiedyś w niemal identycznej sytuacji i nie miałam żadnych oprów, żeby zawołać "UDOWODNIJ" (byłam jedyną kobietą w towarzystwie)
I to dopiero spowodowało całą salwę żartów i ogólnego rozbawienia.

Co to znaczy do zcyia z milonami apneinek w tle...
CZYŻ NAPRAWE JESTEŚ KOBIETĄ CZY MOŻE DOPRAWIASZ SOBIE CYCKI ala Grodzka ...
Jak czytam ten watek to zaczynam tęsknić za moją druga ojczyzną Szwecją. Choć w maksymalnym przypływie złości także za PRL-em. Gardzę ludźmi z kasą menagerami nierobami. Co innego zaczynać interes jak mój ojciec po 18 godzin dziennie pracy. Korporacje to wylęgarnie psychopatów powinny być w Polsce zdelegalizowane i przejęte przez państwo.   Korporację niszczą małe firmy niszczą w końcu pracowników. Sprawa była skomplikowana nigdy jej nikomu nie powiem.
Przez poniższy idiotyczny filmik zabiła się moja koleżanka

Wyklęty powstań ludu ziemi, powstańcie, których dręczy głód...

[;-)]

Co uderz w stół .....
Wolę Francuską rewolucję głowy pospadają i się odechce
Wszystko da się zrobić. Pogardy nikt mi nie zabierze. Bardziej szanuję kieszonkowca niż menagera. Nierób pozostanie nierobem. Podałem jasno powody. Ciśnienie rośnie kiedyś pości a twedy nie ja a setki tysiące osób wyjdą na ulicę i nie będzie zabawnie.

Muszę przyznać, że wątek mi się bardzo spodobał, aż postanowiłem założyć konto, żeby to wyrazić.

Dzięki espresso, że chciałeś podzielić się swoją historią, daje ona dużo nadziei i pokazuje podejście jakiego chciałbym u siebie. Jestem po rozstaniu po 9-letnim związku, w momencie w którym jestem na kolanach i nie mam sił, chęci ani motywacji żeby się podnieść. Czytanie takiej historii dodaje energii i pokazuje, że warto coś ze sobą zrobić i potraktować ten kryzys jako okazję do rozwoju i dojrzewania, bo szczęście czai się za rogiem.
Dużo teraz czytam: książek, poradników, artykułów, forów - i zwłaszcza na tym ostatnim ciężko znaleźć (albo może celowo ich unikam?) historie z przynajmniej względnym happyendem, pokazujące zmaganie z całym tym mętlikiem w głowie jakie ma osoba zdradzona i porzucona. Przeważnie większość wpisów jest smutna, bo piszą je ludzie, którzy są na początku drogi, a gdy już ją przejdą, to nie mają już ochoty angażować się w takiej tematyce i przesadnie rozpisywać.
Podoba mi się Twoja szczerość i otwartość, sposób w jaki opisujesz swoje wydarzenia i przemyślenia, bez wstydu, nie bojąc się krytyki.
Czy mógłbyś polecić jakieś ciekawe książki, które warto przeczytać i uważasz, że pomogły Ci się jakoś pozbierać?

Może i ja się pokuszę, żeby opisać swoją historię, bo mam totalny mętlik w głowie, a widzę, że jest tutaj sporo mądrych ludzi, którzy mają do powiedzenia coś więcej niż "weź się w garść i przestań się mazgaić".

Paweło: Jeśli chcesz rozmawiać na temat szkodliwości korporacji, to proszę Cię: załóż sobie osobny wątek, bo tutaj taki wpis to tylko śmieć.

Cześć. Twoja historia w wielu elementach przypomina moją:) Tyle, że mój związek nie trwał tak długo, nie byliśmy aż tak dobrze sytuowani. Moja była już na szczęście żona nie miała także w sobie tyle odwagi aby odejść. Ale także staraliśmy się o dziecko, mieszkaliśmy zagranicą. I 3 tygodnie po ślubie okazało się się, że moja eks ma romans z szefem. U mnie też był etap ogłupienia, o którym napisałeś, ale trwał może 3 tygodnie. Potem wziąłem się do pracy, zebrałem dowody. Nie brałem prawnika, byłem taki wściekły, a że studiowałem  trochę prawo, to postanowiłem załatwić to samodzielnie:) Moja eks nie miała nawet odwagi stawić się na sali sądowej. Rozwód orzeczono dokładnie 6 dni przed pierwszą rocznicą ślubu, oczywiście z jej winy. Dziś, ponad 2,5 roku po tych wydarzeniach jestem szczęśliwie zakochany, mam wspaniałą kobietę i 5 miesięcznego synka. Unieważnienie kościelne też planuję, papiery mam już wypisane, muszę je tylko zawieść do kurii.  Tak jak napisałeś, nie warto się poddawać, zawsze trzeba walczyć o szczęście.

Espresso - miło cię widzieć . I słyszeć, że się wiedzie . Super