Zdradziła po dwudziestu latach. - Netkobiety.pl

Witam !
Czytaliście moje posty kiedy byłem w rozpaczy kiedy kierowała mną wściekłość i kiedy dawałem się ponieść uczuciom i rozmyślaniom DZIĘKUJĘ WAM ZA TO !!!! A URAŻONYCH  JESZCZE RAZ PRZEPRASZAM.
Dziś miesiąc po fakcie mogą wam powiedzieć że jesteśmy razem....Ale dla obu stron jest to  BARDZO TRUDNY czas. Nie wiemy czy obraliśmy dobrą strategię ale STARAMY SIĘ naprawdę oboje wkładamy w to wszystkie siły na które nas teraz stać. Podstawą naszych relacji jest SZCZEROSĆ do bólu...nie pozostawianie najdrobniejszych znaków zapytania. Przebywamy z sobą całe 24 godz na dobę. Jedynie nasze pożycie intymne stanęło na głowie ,żony nie poznaję to nie ta delikatna osoba która lubiła całkiem coś innego niż teraz mam nadzieję zę z tym sobie też powoli poradzimy. Zdajemy sobie sprawę że dużo czasu musi upłynąć ,musi się to trochę uleżeć, a ból i żale musi trochę przykryć kurz. Oboje jesteśmy dobrej myśli lecz to czas pokaże czy oboje jesteśmy na tyle mocni by z tym żyć.

Pozdrawiam wszystkich SZALONYCH OPTYMISTÓW i tych pesymistów też rumpel

jak widać to jest szczere uczucie.

Rumpel, a powiedz szczerze: nie zdarza Ci się w czasie seksu z żoną wyobrazić sobie, jak robiła to z innym? Ja niestety nie potrafiłam kiedyś wybaczyć zdrady z tego właśnie powodu. Choć kochałam bardzo, tamte myśli były silniejsze ode mnie.

byle tylko nie powstał schemat
bo ty będziesz myślał o sexie z innymi, ona może z innym ... to z kim ten sex w końcu będzie ?

Rumpel, wszystko teraz zależy od Ciebie. Od Twojej klasy, wyrozumiałości i wytrwałości. Wiem, co mówię, bo podobnie było z moimi rodzicami.
Mama była kochliwą osobą, zdradzała tatę, a on jej to wszystko wybaczał. Kochała go, choć wierność nie była jej mocną stroną. (Piszę w czasie przeszłym, bo choć obydwoje żyją, to dziś jako starsi ludzie żyją spokojnie, bez żadnych przygód mamy). Mama sama nie miała łatwego dzieciństwa, wychowywała się bez ojca i na skutek swojego trudnego dzieciństwa bez ojca i z łatką nieślubnego dziecka chciała potem dużo od życia i stąd jej liczne zdrady. Do dziś podziwiam tatę, że to wszystko wytrzymał. Powiedział kiedyś, że już przed ślubem wiedział, że z mamą nie będzie łatwo i da mu w kość, ale wolał mieć ciężkie życie z nią niż sielankę z kimkolwiek innym. Wszystkie zdrady dzielnie znosił, wybaczał i sam był wierny. Mama też go kochała, choć wierność nie była jej mocną stroną. Po prostu potrzebowała więcej miłości i czułości niż jeden mężczyzna był w stanie jej dać. Ale najważniejszy był dla niej tata, o czym świadczy to, że nie odeszła od niego, choć niejeden z jej kochanków jej to proponował. Tata z wielką klasą znosił zdrady i wybaczał. Choć wewnątrz bardzo go to bolało.

Do Darkness i Lexpar

Mam do was pytanie . Czy wy się  czytacie czy nabijacie sobie posty i zaśmiecacie forum ? Bo nie zauważyłem ani znajomości tematu w którym się wypowiadacie ani składni tego co piszecie.
pozdrawiam rumpel

Do Darkness i Lexpar

Ja wam proponuję utwórzcie nowy temat na forum np Darkness  kontra Lexpar albo coś w tym stylu, a nie zaśmiecajcie innych tematów swymi "dyskusjami".

pozdrawiam rumpel, aha.... za życzenia dziękuję .

Może przeczytaj książkę "Bądź najlepszą wersją siebie" L> Adams. To pierwsza myśl jaka mi przyszła do głowy...

Rumpel jestesmy w podobnym wieku choc ja, jak przystało na kobietę,  jestem "duzo młodsza" ;-) dlatego powim Ci jako kobieta dojrzała - Nie zmieniaj teraz ani siebie ani swojej kobiety! Ona "wrocila" do Ciebie bo taki jestes i to jej pasuje. Czemu nagle ma podejmować decyzje skoro zawsze Ty to robiłeś? Może ona nie chce brać odpowiedzialnosci i tak jej dobrze?  Moze nie chce konfrontacji czy aby napewno dobrze zdecydowała i czy wszyscy będą zadowoleni?
Dbaj o nią, kochaj i dawaj stabilizacje z nutką niepewności - bo tego nam trzeba..

WITAM !

W związku z pytaniami kierowanymi na e maila dotyczącymi finału odpowiem na forum.
Pięć miesięcy po tym jak zawalił się mój świat stwierdzam że WARTO BYŁO WALCZYĆ I WYBACZYĆ !!!
Budujemy nowy związek (w starych ramach) oparty zrozumieniu i poparty wyciągniętymi z popełnionych błędów naukami. Przyznam szczerze że jestem sam czasami zaskoczony efektami naszych starań. Czasami zachowujemy się jak zakochani  nastolatkowie , potrafimy robić rzeczy szalone aż nie pasujące do naszego wieku?. ale co nam tam. JESTEŚMY NAPRAWDĘ SZCZĘŚLIWI ! Jest nam z sobą dobrze jak przed dwudziestu laty . Zdaję sobie sprawę z tego że jesteśmy na początku naszej nowej drogi ale jesteśmy przekonani  oboje że jeżeli się będziemy dalej tak starać  to uda się nam reszta życia. NIECH NASZ PRZYKŁAD DA NADZIEJĘ WSZYSTKIM KTÓRZY ZNALEŻLI SIĘ W PODOBNEJ SYTUACJI.
Teraz trochę tej ciemniejszej strony. Faktem jest że czasami gnębią mnie ?ZMORY ZDRADY? ale na razie jest to wpisane w MENU naszego związku. Jedynym pocieszeniem jest to  że potrafię z tym w sobie walczyć i nawiedza mnie to coraz rzadziej i mam nadzieję że  z czasem całkiem zniknie z jadłospisu. Co do mojej żony to widzę często jak cierpi z powodu popełnionej zdrady, ale też musi sobie z tym poradzić ?. ALE UWIERZCIE WARTO WALCZYĆ!!!
Pozdrawiam rumpel

K.....!!! Od dwóch dni męczą mnie zmory .... jak na samym początku! Staram się nad tym zapanować ale już prawie nie potrafię....za chwilę eksploduję ....cholerna wyobraźnia...
rumpel

Fajnie !!! Ale jak to zrobić ???

rumpel

Tom94 no tak, to skoro Ty masz aż 20 lata o jesteś tak doświadczony jak nikt z tąd.
Ty wiesz co uczynić i jak postąpić.
Tylko niestety, dla mnie to przez Ciebie przejawia miłość zemsty.
Ty patrzysz na wszystko przez pryzmat siebie.
Czy o to Ci chodziło?
Ja mam podobne pojęcie definicję zdrady.
Być może, że moje wykształcenie prawnika powoduje to, że rozpatruję wszystkie sytuację indywidualnie i nigdy nie sprowadzam ich do głównego mianownika.
Przemyśl to.

tak się kończy, gdy tłumi się gniew a nie rozładowuje - inaczej "przerabia"
a ty stłumiłeś swoją ... złość, zazdrość
trzeba by się przez to przegrzebać - wtedy możną pójść dalej
są na to sposoby, metody - na tym właśnie polega ... terapia

Po przeczytaniu większości Twoich postów

CZY TY KIEDYŚ KOGOŚ KOCHAŁAŚ??? Odnoszę wrażenie że tak.... ale bardzo Cię ktoś skrzywdził ....stąd twe nastawienie do życia......
rumpel

maniek_z_maniek

DZIĘKI !!!

Niekoniecznie. Wrażliwość oznacza odczuwanie (w danej chwili, ogólny stosunek do świata, sposób i głębie odczuwania) i nie ma związku z męczeniem. Męczenie bedzie bardziej zależne od tego czy będziemy się skupiać na sobie czy skierujemy swoją uwagę i myśli niejako od siebie, na inne sprawy. Nie chodzi o to, żeby nie poznawać siebie, ale o to, że w momencie kiedy przerobienie problemu się w większości zakończyło, nie ma już tego ciągłego i silnego bólu, żeby nie wracać i nie skupiać się na tym odczuciu tak samo jak np. nie wkłada się niewygodnych butów, które raniły nam stopy. Owszem, można je wkładać, żeby pokazywać jacy to jesteśmy zranieni (dla zwrócenia na siebie uwagi) ale żeby zrealizować kolejne cele życiowe, iśc dalej to już się w tych butach po prostu nie da. Są za stare i niemodne. Przeszkadzają nam a nie pomagają. Jeśli dodatkowo człowiek jest raczej pozytywnie nastawiony do ludzi (nie jest nienawistny, nie obgaduje) to nawet jeśli te złe myśli przyjdą to nie mają one umocowania. Ważne, żeby też nie kojarzyć stanów wynikających np. ze zmian pogody, osłabienia, niewyspania, jakiś lęków, z tym co się kiedyś stało. Owszem, wymaga to jakieś minimalnej dyscypliny umysłowej, którą powinno dać wychowanie, tak samo jak osiągnięcie jakiegoś fizycznego cely wymaga choćby minimalnej kondycji (np. dojście na przystanek). Dziś niestety wychowanie prowadzi do braku dyscypliny i panowania nad sobą czego skutkami jest, między innymi, zle radzienie sobie z przeciwnosciami.

Wspólczuje, bo nie wyobrazam sobie dalszego zycia z taka codzienna trauma. Zauwazylem ze mi duzo pomogla tamta strona. Mam tam tez przyjaciol ale trudno o czyms takim pisac w tym sensie ze dla wielu ludzi to sa rzeczy, ktorych nie doswiadczaja. Jednak gdyby nie to, to bym byl dosc dlugo chyba jeszcze zalamany. Bez wartosci, bez wiary nie dalbym rady. Ale przede wszystkim bez tego nie dalaby rady zona. Wogole trudno mi jest zrozumiec, ze ktos cos robi, potem tego zaluje i robi dalej. Bo takie wlasnie rekacje widzialem, obserwowalem ale nie wiedzialem o co chodzi. Troche to wiem po sobie. Kiedys myslalem ze mnie to minie ale statystycznie bylem na przegranej pozycji. W sumie wole wiedziec niz nie widziec bo dzieki temu uwolnilem sie od kilku bardzo toksycznych osob w mojej rodzinie, bylego brata, bratowej, ktorej wspolczuje ale ktora lubila mnie obgadywac za plecami, wg. relacji innych osob lubila sie wywyzszac a teraz okazalo sie ze ma najgorszego w rodzinie, drugiego brata, ktory z tamtym chodzil na dziwki, itp. Wspolczuje im, ale rowniez ciesze sie ze moje dzieci nie beda mialy takiego przykladu. Zycie rodzinne bylo dla mnie zawsze wazne, ale mam tez przyjaciol, w przyszlosci licze na dzieci, wiec perspektywy sa dobre. Nie zalamuje sie a wrecz czuje sie lepiej bez osob, ktorych wplyw na mnie byl negatywny co odczuwalem ze wzgledu na swoja podswiadomosc.

To echa tego ze wtedy tego nie przepracowales. Wtedy byl czas na to zeby sie pytac, rozmawiac, poznawac szczegoly. Teraz, kiedy oboje nie chcecie juz do tego wracac bedzie trudno bo oznacza to ponowne przezywanie wszystkiego rowniez przez Twoja zone. Nie wiem co Ci poradzic ale na pewno duzy wplyw ma to jaka obecna sytuacja jest z Twoja zona, gdzie pracuje, jak sie zachowuje. Jesli widzisz oddannie, zal to staraj sie nie wracac. Starac sie to nie znaczy ze nigdy do tego nie wrocisz ale staraj sie nie wracac.

Mnie natomiast niepokoi cos innego. Pod wplywem tego wszystkiego doznalem dziwnego odczucia w sobie. Podobnie mialem kiedy zaczalem przekraczac granice wytrzymalosci. Byc moze tak wlasnie sie stalo i zeby tego nie kontynuowac umysl odpuscil. Tzn. polega to na tym, ze tamto jakby mi zobojetnialo. Konsekwnecja tego jest to, ze jakby "zbojetnialem" na pewne sprawy. Brakuje mi wigoru i tym podobnych. Dlatego swiadomie wczesniej przerzucilem to na zone. Ona to chetnie wykonuje ale martwie sie o siebie przez przyzmat tego wplywu na nasz zwiazek. Trudno mowic tu o wypaleniu (dalej pragne zone) ale raczej o jakims skutku psychicznym poprzez koniecznosc radzenia sobie z niemysleniem jednoznacznie z tym co sie kojarzy z zona, czyli porzadaniem, seksem. Ja to widze tak, ze ty tego nie masz i dalej sie zmagasz a ja to mam (ten skutek, wyparcie) ale konsekwnecja tego jest to ze ogolnie mam takie jakies (mam nadzieje ze czasowe) obrzydzenie do kobiet w tym sensie ze seks nie daje mi takiej "czystej" satysfakcji jak kiedys. Mam nadzieje ze to minie, bo inaczej bede potrzebowal konkretnej pomocy. Na razie daje sobie czas i byc moze Twoja trauma jest lepsza niz moje niemyslenie. Ja jednak mialem juz tego dosc i mozg po prostu musial to jakos wylaczyc. A ze osrodki sa polaczone to tez i inne skutki przy okazji. Nawet myslalem ze wolalbym wrocic do stanu sprzed 2 mies., przezywac, pragnac i sie meczyc niz tak jak dzisiaj.

To przyszlo samo. Myslalem o klinie ale postanowilem tego nie robic. Przyszlosc pokaze czy to byla dobra decyzja czy nie. Moze powinienem o swoich odczuciach powiedziec zonie ale jakby to powiedziec, jako mezczyznie trudno mi to przychodzi. Co bedzie to bedzie - przeznaczenie ale chcialbym miec na to wplyw.

Dlatego podjalem ku temu kroki. Zona dzwoni do mnie codziennie czego wczesniej nie robila (to moj pomysl). Mam jej wiec wiecej w glowie (wczesniej bardzo sie skupialem na pracy). Zmienilismy tez inne rzeczy. Czesciej razem wychodzimy, wiecej rozmawiamy. Tylko ze interesujac sie roznymi rzeczami zdaje sobie sprawe z tego ze u mezczyny rozne rzeczy sa w mozgu polaczone. Sa takie informacje dostepne. Bardzo duzo zlego mozna sobie wyrzadzic idac za pewnymi pragnieniami ale z drugiej strony jakies musza byc obecne bo pchaja one ku dzialaniu. Wlasnie u mezczyzn czesc pchajaca ku dzialaniu jest polaczona ze sfera zwiazana z plcia przeciwna. Dzis tez po pytaniu zony czego oczekuje po powrocie do domu, zaproponowalem cos z tej sfery. Takze nie siedze z zalozonymi rekami i jestem w stanie nawet przez jakis czas "robic cos na sile" byle sie tylko nie poddac jakiemus marazmowi. Ale skoro juz o tym pisze, to znaczy ze dostrzeglem problem. Mysle, ze to wlasnie efekt tego ze trauma i przezycia byly zbyt duze. To bylo codzienne myslenie, przez caly dzien na poczatku. Bylem na urlopie wiec to tez spowodowalo ze nie zajmowalem sie innymi sprawami i mialem za duzo czasu na myslenie i przezywanie. Tej traumy wogole bylo w moim zyciu za duzo. Takze obecny efekt to skutek i innych zdarzen. Trzeba z tego jakos wyjsc, zeby zyc pelnia zycia - to jest moj cel. Razem z zona oczywiscie.

Chodzi tez o to ze nie odreagowalem na sprawcy. Tzn. doszedlem w koncu do tego co powinienem zrobic ale czasy nie te i konsekwencje tego ew. czynu poniosla by cala moja rodzina. Dlatego czuje sie troche zapedzony w kozi rog i bezsilny. Z drugiej strony podjalem przeciez dzialania. Dzieki mojej pisaninie rodzina wie co sie stalo i stoi po mojej stronie i co dziwne? zony(sprawca stworzy sytuacje, wykorzystal, potem wykorzystywal strach, lek, brak mozliwosci podzielenie sie z kims problemem, nekal) choc kilka osob sie "wykruszylo". Choc to nieusprawiedliwienie to jednak oni (rodzina) tak to postrzegaja choc ja wiem ze dzialo sie tez z "wolnej woli". Takze to ze nie moge sie zachowac jak powinienem tez ma duzy wplyw. Wiem ze jestem w stanie to zrobic i poniesc konsekwnecje moralne ale najblizsza rodzina juz nie. Czuje sie wiec bezsilny stad moze to wyparcie. No i zblizanie sie okresu 1 listopada, gdzie grob naszego ojca jest w tym samym miescie. Na szczecie matka nie ta sama i zagrozilem ze nie zycze sobie zadnych wizyt w moim miescie. Moglo by dojsc do nieszczescia a tego na pewno nie chce.

Natomiast teraz, kiedy pod wpływem rozmowy z Toba zaczynam wracac do osoby sprawcy to az wlos mi sie jerzy na glowie. Nie wracaja silne emocje ale wracaja i moze wlasnie tego mi brakuje? Uzaleznilem sie do silnych emocj? Wyobraz sobie ze wykorzystal do tego swoja zone i corke (zeby stworzyc pierwsza sytuacje). One o tym wiedza. Zawsze podawal sie za przyjaciela i opiekuna (wobec mnie) a okazal sie najwiekszym wrogiem. Systematycznie niszczyl to co dal mnie jest najwazniejsze o czym wiedzial i oczym wiedziala rodzina (wynika to z ich oceny tego co dla mnie jest najwazniejsze i pokrywa sie z moja ocena). Ta swiadomosc ze zrobila to z moim najwiekszym wrogiem...Dlatego chec ukarania go jest tak silna. Z jednej strony ukarala go obnazona wobec wszystkich prawda. Ale prawda to prawda jest jedynie prosta konsekwnecja. To mnie nie do konca satysfakcjonuje. Zwlaszcza ze dalej niszczy zycie swojej zony. A to jest jej wybor, bo ona zna ten wybor. Rodzinie juz nie zagraza poniewaz kazdy sie obawia kontaktu z nim i o swoje dzieci (dorosle corki). Nie karzac go w adekwatny sposób czuje się jak dupek. Ale tak jak napisalem nie moge tego zrobic bo raz ze nie chce (to moj moralny swiadomy wybor) a dwa ze nie moge - poszedlbym do wiezienia, czego nie chce. Zonie go obrzydzilem, to moj sukces. Sam tez poczulem obrzydzenie. Nie wiem jak tylko patrza na to moim dwaj najstarsi synowie. Czy mam ich szacunek nie wyciagajac innych konsekwencji? Bo np. sasiad mi powiedzial ze by zabil (musial slyszec dawna awanture) ale byl pijany i nie drazylem  tematu za co i koga, ale chyba wiadomo za co, choc nie wiadomo kogo mial na mysli.

Wczoraj rzeczywiscie 1sze podejscie do seksu nie wyszlo z mojej strony. Udalo mi sie jednak porozmawiac z zona i wyjasnic powody. To spowodowalo jej zal i ponowne zblizenie po czasie. Z tego wynika wniosek ze nie mozna tak do konca w sobie dusic wszystkiego. Nie wszystko da sie zakopac i trzeba to przerobic. Zonie przede wszystkim chodzi o to zeby ja przytulac a ja mam z tym obecnie niestety problem, nieswiadomie ja czasami "odpycham". Jesli chodzi o mysli to wszedlem w taki stan ze mnie one nie mecza za bardzo bo dotycza kogos kto stracil szacunek calej rodziny. W zwiazku z tym zrozumialem ze rowniez pomocne dla mnie bylo to, ze rodzina zajela dosc jednoznaczne stanowisko wobec tego co sie stalo. Moze za bardzo mi nie pomagali ale bez znajomosci tego meczylem sie ponad 2,5 mies. Takze na pewno pomaga zdecydowane stanowisko rodziny, przyjaciol i oczywiscie zony. Bo jak jestes sam, np. wyobrazam sobie jakbym byl sam z tym problemem to moze bym nie dal rady, moze zrobil cos glupiego. Takze wczorajsza sytuacja oczywscila atmosfere i jest trampolia na kolejny dluzszy juz mysle czas od poprzedniej. Kolejna moze przyjdzie za jeszcze dalszy czas i mam nadzieje, ze przerobimy to spokojnie. Wyglada na to, ze w zwiazku co jakis czas (dluzszy lub krotszy) narasta napiecie i nalezy je rozladowac. Jedni robia to pretensjami z awantura, my miniawantura z rozmowa. Chyba nie da sie tego wogole uniknac. A zale, nie ma ich poniewaz zale osmieszaja mnie jako mezczyzne. Natomiast gdyby zona mnie nie kochala, to malzenstwo by nie przetrwalo. Z tego wszystkiego wynika tez ze kazdy chce byc doceniany, "przytulany" niezaleznie od sytuacji i tego co zrobil. Każdy popełnia błędy. Pragmatyczny stosunek żony do tego co się stało czasami mnie szokuje, ale skoro za tym idzie wierność i oddanie to tylko patrzeć pozytywnie.

Przepraszam.... ale wczoraj nie miałem czasu ani "natchnienia" do wypowiedzi na forum.
Maniek czytam Cię i zastanawiam się czy jesteś przedemną czy za mną w  sytuacji godzenia się z zdradą, ja z  tym zmagam się od sześciu miesięcy a Ty ? Moja sytuacja jest odmienna od Twojej np.ja dowiedziałem się o zdradzie w trakcie,Ty dwa lata po, u mnie o tym fakcie wie siedem osób (nasi synowie,wieloletni wspólnik w interesach wraz z żoną my dwoje i cholerny dupcyngiel)tak że ten fakt ten został zatajony przed "społeczeństwem" u Ciebie wyszło to dla szerszego grona osób , pewnie też różnimy się wiekiem. Faktem za to jest że nasze postrzeganie tego problemu jest prawie takie same utwierdza mnie w przekonaniu że dobrze robię i postępuję i nie jestem jedyny który z wprowadzeniem w takiej sytuacji swych postanowień ma problemy o dziwo...  z samym sobą.Piszesz o seksie ...moja cholerna wyobraźnia psuje mi go na wszelkie sposoby.... zaś żona chce(pewnie wie że ta zmora mnie wtedy niszczy) tylko tego wspomnianego przez Ciebie przytulania, na szczęście z tym nie mam żadnego problemu . Byłem do momentu zdrady bardzo energicznym i impulsywnym człowiekiem teraz o wiele za spokojnym  jak na mnie (wypaliłem się) Zmieniłem priorytety na rodzinę i zdrowie,nic innego nie ma dla mnie na razie znaczenia (mam nadzieję że to się zmieni, chociaż nie powiem wygodnie mi z tym). Najlepiej było by zrobić sobie wraz z żoną reset mózgu ....to pewnie by jedynie pomogło
rumpel

A dalej jest  życie a ono  pokaże ?.. no i pokazało?.. Końcem listopada poszedłem na nieskomplikowany zabieg  resekcji i zespolenia jelit do kliniki miał być prosty i bezpieczny, no i nie udał się!!!!!! .Dziś po dwóch  miesiącach i drugiej operacji ratującej życie  jestem fizycznie  wrakiem człowieka z stomią. Sam pobyt w szpitalu pokazał jak ma żona o mnie dba. Pomimo  70 km i wielu obowiązków w domu  do szpitala przyjeżdżała  codziennie doglądając i pielęgnując mnie. W tej chwili jestem już w domu ale w dość kiepskim stanie. Strata wagi (25 kg w miesiąc) a co za tym idzie kompletna utrata sił , nadszarpnięta   psychika , stomia która nie pozwala zapomnieć  o swym upośledzeniu, powodują że jestem (pomimo że staram się kontrolować) upierdliwy. ONA ZNOSI TO bez słowa skargi,  mało tego to jeszcze próbuje mnie podtrzymać na duchu ,zmobilizować do życia. CZY W TAKIEJ SYTUACJI  WARTO BYŁO WYBACZYĆ KOMUŚ KTO POPEŁNIŁ BŁĄD ???
Pozdrawiam rumpel

rumpel Chcial bym Ci tylko powiedziec ze Ci zazdroszcze , podziwiam Cie z drugiej strony , bedziesz moim natchnieniem wiara i sila ze wszystko moze miec nowy poczatek. Dziekuje ze podzieliles sie swoja historia , bo mam nadzieje ze jest w niej choc male swiatelko i dla mnie i mojej zony. Pozdrawiam serdecznie.

WITAM CIE RUMPEL

Dopiero teraz poznalam Twoja historie.
Wiesz,co mnie cieszy?
Ze LUDZIE moga,mimo pewnych zawirowan,zrozumiec,co jest WAZNE.
Ty to wiesz,Twoja zona takze.
Niech Wam sie wiedzie!

67Eve,
czytajac watki na tym Forum,kilkakrotnie,natknelam sie na Twoje posty.
I szczerze,poraza minie Twoja "filozofia".
Takiej koncentracji zlej energii,zolci wylewajacej sie z Ciebie...dlugo by szukac.
Bardzo siebie nie lubisz?
Albo bardzo nie lubisz"INNYCH"
"INNI",to ci,ktorzy mysla i postepuja inaczej niz Ty? Prawda?
O tolerancji nie masz pojecia.To dla Ciebie abstrakcja.
Ciesze sie niezmiernie,ze nigdy w zyciu,nie bylo mi dane spotkac Ciebie.

RUMPEL

Przepraszam za off i zycze wszystkiego najlepszego.

Kobiety mają wybaczać a mężczyźni już nie ? :
Poza tym Eve67 jesteś facetem, czemu udajesz kobietę ?

Nie uważam, że kobiety powinny wybaczać, zdradzanym kobietom też radzę nie wybaczać. Nie udaję kobiety, po prostu brzydzę się zdradą i nie będę pochwalała niewiernych kobiet. Zbyt wiele napatrzyłam się na moich rodziców, jak to mój ojciec był zdradzany przez matkę.

Eve67 ma swoje zdanie na temat zdrady, tylko zbyt nachalnie próbuje wszystkich przekonać do swych racji. Trudno.... jej prawo, ale po przeczytaniu jej tematów jej postępowanie budzi we mnie wiele kontrowersji. Ale to mi uświadomiło mi że nie warto słuchać jej rad i dlatego nie dołują mnie jej wypowiedzi (często, gęsto, obraźliwe).
Pozdrawiam rumpel

Co ma piernik do wiatraka 67Eve, jakieś kompleksy

Buszująca, Wcale nie zawsze łatwo przychodzi wybaczenie po zdradzie. Drażniący jest ton twojej wypowiedzi oraz wyczuwalny brak szacunku do autora wątku i jego decyzji. Autor wie "co powinien", to jego życie. Buszująca- życzę tobie trochę więcej empatii w stosunku do innych. Kiedyś ty możesz znaleźć się po jednej albo po drugiej stronie.