pozbawcie mnie zludzen, mam 36 lat - Netkobiety.pl

Spoko, mam znajomego - lat 37. Rozwodnik. Dwójka dzieci (każde z inną), alimenty. Brudas i niechluj potworny. W mieszkaniu grzyb, błoto, wysypisko śmieci i tylko korytarzyki pomiędzy stertami brudów. Spotyka się....z 19stką. Poznał ją w psychiatryku. Można? Można....

Coś tak właśnie, można ew. ekspedycją w puszczę nazwać czy inną wyprawą prawie ekstremalną
Ekstremum objawiło się .... przechodzeniem w te i nazad przez rzeczkę po jakichś dwóch żerdkach - jeden bąbel w ogóle uważał, że chyba przebiegnie i w ogóle "ale o co chodzi", ledwie za ramię przytrzymałam paskudę małą Druga darła się wniebogłosy za każdym razem i moja psychika musiała koncentrować się na próbie nie słuchania tego wrzasku lamentującego. Ale nie przejść też się w jej mniemaniu nie dało - no jak to, reszta idzie, to ona nie? Nie, to nie jest mój charakter, zdecydowanie ta nie zwracająca uwagi na nic "paskudka" jest bardziej do mnie podobna   Do tego kąpiel w lodowatej wodzie i wręcz nurkowanie... (nie, no ja dałam już za wygraną, wystarczy, że wlazłam, zresztą wyjąca część tandemu w wodzie też się darła i w kąpieli). Ubikacja a jakże dostępna - saperka w łapę i dalej w las Dokładając usilne próby domycia czarnych stóp na koniec dnia i wytrzepywanie tony igliwia z zakamarków - to zdecydowanie był dzień leśnych ludzi .  Super

Pomysł z gotowaniem jest very OK, zresztą skoro potrafimy gotować z przyjaciółmi, to prośba żeby zawsze kogoś nowego zaprosić, choć jedną nową osobę do towarzystwa - nie jest ani czymś radykalnym, ani niesamowitym. Zresztą każdy, dający się bez specjalnych przygotowań, pomysł na poznawanie ludzi jest fajny - może i Rossance podpasuje
Ja mniej więcej właśnie wczoraj w podobny sposób w tym lesie wylądowałam - znajoma sprzed kilku lat wyciągnęła mnie do swoich znajomych No to była chmara ludzi, których nie znam, na oczy nie widziałam, ale jest duże prawdopodobieństwo, że jeszcze zobaczę A - zastrzegę,  że nie stanowiłam "okazu" pomimo, iż samotna matka z dzieciakami, a towarzystwo w 95% sparowane

Mussu, też mi cholewcia chodzi po głowie jakaś tłuściutka uczta na wieczór..... Aromatyczna sosem i wielką michą surówek do tego... Może być zimne piwko do tych tłustości... Ha!

W kwestii owej pary - no to się chyba dobrali w jakiś sposób, skoro się spotykają? Ale jakoś po postach Rossanki mam jednak wrażenie, że ów rozwodnik nie zwróciłby na Rossanke uwagi... Na szczęście Zresztą i Rossanka sama myślę, że jeszcze bardziej by nie zwróciła...;)

Biolog sie znalazl. Najpierw sie rozkraczy a potem rozkumka:)

Albo odwrotnie.

a teraz planuja razem z mostu skoczyc? Dobrali sie jak w korcu maku.

A na powaznie, to oby im ta nowa znajomosc wybila glupoty z glowy.

Wiesz dlaczego? Bo wbrew temu, co poniektore mniej zyczliwe osoby mi zarzucaja na tym forum, moje zycie tez nie bylo od poczatku rozami uslane. Wrescz przeciwnie, wiecej kolcow niz platkow w nim bylo. Ale z tego zlego, co mnie akurat sie przytrafilo, wyciagnelam nauki albo sile do kolejnych starc.
Przykladem niech bedzie chocby to, ze rzucilam studia, filologie wloska juz po roku i zmienilam kierunek na calkowicie inny - ale dopiero po paru latach. Zaraz po tym odejsciu z UW poszlam do pracy i pomimo tego, ze byl to krok niby wstecz to wyszlo mi to na dobre. Do dzis siedze w tym, czego nauczylam sie podczas tamtej pracy. A studia juz na odpowiednim kierunku skonczylam pozniej.

Inny przyklad - moj rozwod. Niby cos traumatycznego i nic dobrego nie powinno z tego wynikac. A jednak. To ja zdecydowalam o rozwodzie, majac czterdzieche na karku, dwoje dzieci i kredycik calkiem sporawy na dom. Maz mnie nie bil i nie zdradzal wiec decyzje moja mozna by uznac, za skok na bunji tylko bez liny. A ja dzieki temu poznalam cudownego faceta i jestem z nim niesamowicie szczesliwa od paru lat. Moj eks maz, pomimo poczatkowego zalu za naszym zwiazkiem tez w koncu dostrzegl, ze to bylo najlepsze co moglismy zrobic dla siebie. I tez jest teraz z kims szczesliwy.

Oczywiscie sa takie sytuacje, kiedy zlo nie obroci sie na dobre, jak mi tramwaj noge utnie to pewnie nic pozytywnego z tego nie wyniknie.

Ale to powiedzenie ma pokazywac tez nastawienie do zycia, a ja takie mam. Nie lubie szukac czarnych dziur, lubie mierzyc sie z wyzaniami i albo mrowcza praca albo uporem maniaka albo psim swedem albo inna jakas metoda dokonac tego co zamierzylam. Albo dopatrzec sie jakichs pozytywow w negatywach.

Ale namacilam teraz, co?:)

Tja, wyobrazasz sobie te zabawe, skadinad swietna, na innym tutaj watku czy zakatku?:) Tam sie jednego pozytywu doszukac grupowo nie moga a co dopiero pieciu:)) Zreszta, to nie wypada, taki optymizm siac w glowach bliznich.

Bo ten sasiad to byl facet przez duze F a nie popierdolka, ktore potrafi tylko narzekac na zla pogode, kolejki w sklepach, wlasne bezrobocie, ciezki los, kryzys w Grecji, trzesienia ziemi na Bermudach, lamiace korzonki, psa sasiada oraz na tych co to im sie ciut lepiej zycie ulozylo:)

Wiesz co mi przyszlo do glowy, jaki moglby byc pozytyw z mojej ucietej nogi? Brr, az strach o tym pomyslec! Moglabym zaczac pisac, co zawsze chcialam robic ale nigdy nie mam na to czasu ani motywacji.

Chociaz mimo wszystko, wole jednak miec obie nogi. Dobrze, ze u nas tramwajow nie ma, jeszcze bym sobie wykrakala:)

Za to negatywów znaleźli na metry i to ich pozytywnie cieszy

Jeszcze tego brakowało, by siać ferment w ich grupowej burzy mózgów... za chwasta Cię biorą z miejsca a i zbiorowo wyplewią pędzikiem . Nikomu to na dobre nie wyjdzie.

A jej brak byłby dodatkową "kulą u nogi" dla cennego czasu i silnej motywacji.

Przestaw myślenie na inne tory... z dala od takich ciągotek.

Gorzej jeżeli się zakochuje zawsze bez wzajemności.. alebo zawsze wydaje mi sie, że może coś z tego wyjdzie. a potem jest płacz... i tak od początku mojego życia:(

A ja dwa 15 letnie związki i oba padły... Mam się powiesić?
Skąd w Tobie kobieto taka determinacja w szukaniu tego chłopa?
Nauczyłaś się już radości z życia w pojedynkę, by MIEĆ CO zaoferować ewentualnemu kandydatowi???
Przykre są niepowodzenia - lecz mają czegoś uczyć... Jak nie ZWOLNISZ miejsca dla kolejnego LUBEGO, to nie ma dla niego miejsca w Twoim życiu. Nawet gdyby stał obok i czekał, możesz go nie zauważyć, zbyt zajęta wewnętrznymi "rozdrapami"
Daj facetowi CHOCIAŻ wrócić z tej zagranicy... abstrahując od tego, że najpierw spójrz na gościa czy nie jest zajęty ZANIM się "zakochasz"... przecież nie masz 15 lat (chyba?)

Spojrzałam, że obrączki nie miał.. troche oglądał się.. i gotowe... wydaje mi sie że w starej kobiecie cały czas tkwi nastolatka, która sie raz dwa zakochuje... wróci i dalej bede ryczeć za nimi.. takie za mnie dziwadło, które sobie z dorosłym życiem nie radzi;/

Grzeczne dziewczyki ida do nieba.
Niegrzeczne tam gdzie chcą.
Jesteś grzeczną dziewczynką.

Kolejny ranking? STARA - starsza -... Matuzalem vel mumia egipska ???
A może jakieś inne?
Niedojrzała...
Jak w dowcipie o jabłkach?

Bo wszystko jest w głowie.Można mieć 70tke a czuc sie na 30sci i mniej, albo mieć 20, ale mentalnie (zgrzybialnie) ileśtam dziesiąt więcej.
Jak to mawia moja babcia, (86letnia), że nie czuje się na tyle ile ma.To ja jej się kiedyś zapytałam:babciu, to na ile się czujesz, na 60?
Babcia na to, -niee mniej. No to ja 40?Babcia -mniej .Ja -35? Babcia na to, że jeszcze mniej.
Koniec końców stanło na tym, że ma 26 lat. Czyli jest młodsza ode mnie.Taką mam babcię

Dołuje sie, ale nie potrafię udawać że jest fajnie, skoro cały czas mi nie wychodzi.

TO nie udawaj, że jest fajnie... karze Ci ktoś?
ŚWIAT wokół i tak jest piękny - czy się zadręczysz, czy nie.
PO prostu przestań się skupiać WYŁĄCZNIE na swoich odczuciach. Nie bądź MONOTEMATYCZNA.
Weź spójrz NA ZEWNĄTRZ. Rozejrzyj się wokół i DAJ SOBIE odpocząć od znęcania się nad samą sobą! Przecież przeprowadzasz wiwisekcję na żywym organizmie...
Myślę, że powinnaś odpocząć i może zmienić otoczenie. Jest na to jakaś szansa?
A jeśli masz potrzebę "rozebrania" własnej osobowości na drobne szczątki - to może LEPIEJ z pomocą fachowca niż samej w jakimś ciemnym kącie?
W każdym razie trwanie BEZ działania NIC nie zmieni.... masz tego świadomość?

Natali, Anhedonia Ci dobrze radzi. Dopoki sie wpatrujesz tylko i wylacznie w siebie, doputy nic sie nie zmieni, bo jest to zaklete kolo kiszenia sie we wlasnych lekach. Mozna czuc sie wewnetrznie cholernie niedobrze, ale przeciez na Tobie swiat sie nie konczy! Posluchaj fajnej muzy, przyjrzyj sie przyrodzie, przeczytaj jakas ksiazke- poczujesz sie lepiej. A przede wszystkim zacznij sie usmiechac do innych , tak bez zadnych oczekiwan, jako cwiczenie. Nasz mozg jest naprawde na tyle "glupi", ze naciagniecie pewnych miesni twarzy wprawia go w dobry humor.

Poza tym, fakt, ze zakochujesz sie bez wzajemnosci, moze oznaczac, ze podswiadomie wybierasz takich mezczyzn, ktorzy sa niedostepni, bo tak naprawde boisz sie zwiazku. Nie jest to nieznane zjawisko.

Mogę się z tym zgodzić, ale jak piszą w dziale porad na jednym z polskich portali randkowo-matrymonialnych gdzie abonament jest 50zł - najsilniejszym magnesem przyciągającym do siebie kobietę i mężczyznę jest seks.

więcej odwagi.
Pisałem o tym w temacie z Facetem_41

Też tak mówiłam, kiedy kilka razy pod rząd nie udało mi się zbudować niczego stałego. Nie wiem, czy może już gdzieś o tym nie wspominałaś, ale jak wyglądają Twoje spotkania z mężczyznami? Gdzie ich poznajesz? Jak dochodzi do spotkania? I jak się ostatecznie rozstajecie?

A znajomosci internetowe? Nigdy nie miałaś tak, że poznałaś jakiegoś fajnego faceta w sieci i dobrze Wam się rozmawiało? Nie wierzę osobiście w miłość przez internet, ale taką znajomość o wiele łatwiej przestawić na znajomość realną.

Nie czytałam jeszcze wszystkich postów, ale czytałam część postów Asterki i osób, które jej odpowiadały i naprawdę muszę ją tu mocno bronić! Czego wy oczekujecie od kobiety, która w wieku czterdziestu paru lat nie ma mężczyzny, nigdy nie miała, nie ma praktycznie żadnych pozytywnych doświadczeń z mężczyznami? Jak można się wypowiadać nie będąc samemu w takiej sytuacji? Ja ją w 100% rozumiem! Doskonale rozumiem, że na początku z każdym rokiem, później z każdym miesiącem, a teraz to już pewnie z każdym źle odbieranym gestem coraz bardziej mężczyzn nienawidzi. ASTERKA DOSKONALE CIĘ ROZUMIEM! I w ogóle Ci się nie dziwię, i zastanawia mnie tylko dlaczego każdy chce Cię tu na siłę przekonać jak bardzo jesteś w błędzie, a nie jesteś! To prawda, że mężczyźni to wzrokowcy, to prawda, że wystarczy jedna, ale wg nich bardzo istotna pierdoła w wyglądzie, aby nie potrafili się zainteresować kobietą. W tym wieku zdecydowana większość wolnych facetów to idioci, normalni są pozajmowani, lub szybko zostają zajmowani przez kobiety, które dzięki swej atrakcyjności mają większe szanse. Taka jest przykra prawda i taka jest rzeczywistość. Dlaczego większość ludzi tutaj nie potrafi tego zrozumieć? Nie wierze, żeby Asterka przez te swoje czterdzieści parę lat nie wypróbowała już wszystkiego, aby poznać kogoś przyzwoitego. NIE DZIWCIE SIĘ JEJ WIĘC, ŻE MA TAKIE PODEJŚCIE JAKIE MA!!! TROCHĘ WIĘCEJ WYROZUMIAŁOŚCI I WCZUCIA SIĘ W SYTUACJĘ DRUGIEGO!!!

Ale co to ma do rzeczy?Uzalanie się ciągle nad sobą niczego nie poprawi,a poglebi jeszcze dół.Po co się wiec dodatkowo smucic?Jest jak jest,może się jeszcze dużo zmienić,a może nie zmieni się nic,kto to wie?

Co do facetów,to w pewnym wieku dużo tych jeszcze nie sparowanych ma jakiś problem,ale ogólnie mężczyzn nie oceniam jakoś specjalnie negatywnie.Nie wszyscy z nich są babiarzami,zdrajcami,alkoholikami,klamcami czy przemocowcami.Co zas się tyczy tego,ze kierują się wyglądem zewnętrznym przy wyborze partnerki,to zgoda.Kobiety w mniejszym stopniu tez to robią.Jak mi z kimś dobrze psychicznie,mamy podobne podejście do świata,zainteresowania etc,ale fizycznego przyciągania brak,to nic z tego nie będzie.

Na świecie nie ma sprawiedliwości.Idealnie by było gdyby była,ale nie jest.Można w nieskończoność pytać,czemu nie mam tego,co maja inne kobiety?Chorzy na raka tez pytają się dlaczego ja?Matka pyta się,dlaczego moje 5cio letnie dziecko od roku choruje na białaczkę,a PAN X od 30lat pali 2paczki dziennie,chleje,tłusto je,soli na potęgę i żyje we względnym zdrowiu.Po prostu takie życie.Jedni maja tak a inni tak.Można pogdybac,wyciągnąć wnioski i spróbować cos zadziałać.Nie uda się raz, drugi,dziesiąty,setny a za sto pierwszym wyjdzie.Albo nie wyjdzie,ale ma się wtedy świadomość,ze się próbowało.
Mam nadzieje,ze udało mi się uchwycić głowna myśl.

To prawda, czasami widzi się na ulicy kobietę z facetem i pierwsza myśl, która się pojawia - jak ona to zrobiła? Bo zupełnie nieatrakcyjna, jeszcze jak się odezwie to człowiek słyszy, że inteligencją również nie grzeszy. No ale ma. Bo jakaś chemia najwidoczniej między nimi się pojawiła. Miała wiele SZCZĘŚCIA i tyle.
Gdyby społeczeństwo też zmieniło trochę podejście i wykazało większą wyrozumiałość, przestało traktować taką kobietę jak jakiegoś ufoludka to dużo bardziej by to takim kobietom pomogło niż te wszystkie "cenne" rady co powinna w sobie zmienić, albo co wypróbować, żeby "na pewno się udało". To, że ktoś jest sam, naprawdę bardzo często nie wynika z jego winy. Często życie tak za kogoś zadecyduje, a te wszystkie Rady tylko bardziej takiego człowieka pogrążają.
Dobrze napisałaś Rossanka. Jedni mają taki krzyż, drudzy inny. 
Gdyby te kobiety miały spokój psychiczny i nie były co chwilę konfrontowane z tym tematem to bardzo możliwe, że też prędzej by im się poszczęściło.
I ja nie uważam, żeby Asterka użalała się nad sobą tylko wymienia fakty. A ludzie zamiast spróbować ją zrozumieć to się jeszcze kłócą.

Jedyna słuszna rada dla tych wszystkich kobiet, które tyle lat próbowały na wszelaki sposób kogoś poznać, jest - zaakceptujcie to. Jesteście same. Nie jest w tym nic nienormalnego. Takie jest życie. Strasznie niesprawiedliwe. Nie musicie się tez przed innymi usprawiedliwiać dlaczego tak jest, bo jeżeli ktoś tego nie rozumie to znaczy ze jest człowiekiem aroganckim. Bo każdego mogło to spotkać. Dlatego niech wszyscy to zaakceptują.
Po prostu żyjcie normalnie. Nie myślcie już o tym jak kogoś poznać. Wystarczająco długo próbowałyście. Cieszcie się z tego co macie. Ze zdrowia, z rodziny, z samych siebie.
Korzystajcie z życia. Czas, który spędzałybyście w domu z Nim, spróbujecie inaczej wykorzystać. Odkryć w sobie jakieś pasje.
Absolutnie przestańcie patrzeć na każdego przypadkowo spotkanego mężczyznę jak na potencjalnego partnera. Przestańcie myśleć o każdym miejscu w którym się pojawiacie jak o miejscu, w którym możecie kogoś spotkać. Idziecie tam, bo macie taka ochotę, a nie dlatego, bo może tam akurat być Wasz potencjalny partner. Już nie szukacie. Zaakceptowałyście swoja sytuacje. Umiecie z tym żyć.
I to jest jedyna szansa, ze kogoś poznacie. W sposób naturalny. Zakańczając to sztuczne szukanie i wiercenie sobie dziury w brzuchu.
Jeśli spotka Was to szczęście to fantastycznie. Jeśli nie, to nic się nie stało. Taki widocznie Wasz los. Już się z tym pogodziłyście. Wystarczająco długo szukałyście.
Nie trzeba przegrzebywać całego internetu, czy chodzić co drugi dzień na randki, bo to faktycznie tylko jeszcze bardziej zniechęca do płci przeciwnej. Człowiek może iść do sklepu po mleko i spotkać miłość swojego życia. Ale to tylko może się wydarzyć, gdy jest się wyluzowanym, a nie w ciągłym stresie.

Pierwsze wypowiedzi były do Asterki i nawiązywały wyłącznie do jej sytuacji.

A ostatnia wypowiedź była do pozostałych kobiet.

A Wy nauczcie się CZYTAĆ ZE ZROZUMIENIEM.

Żeby było łatwiej:

wpis 1 i 2 były kierowane do Asterki. Popieram jej postawę, przeczytawszy o Jej sytuacji.

Wpis o numerze 4 był kierowany do pozostałych kobiet i jest on odnośnie założonego wątku.

Mam nadzieję, że teraz już jest jasno.

Ps. Więc to co zacytowałaś w ogóle nie jest do Asterki

Wybacz, ale ja w ogóle nie rozumiem o czym Ty piszesz.

Czego Ona nie musi akceptować?

Ona już dawno zaakceptowała tylko ludzie, którzy tutaj są usiłują Jej wmówić, że ma jakieś urojenia, twierdząc, że ma dużo mniejsze szanse w znalezieniu faceta niż kobieta atrakcyjna. Na siłę chcą Jej wmówić, że nie z tego powodu jest sama i nie potrafią zrozumieć, dlaczego aż tak negatywnie wypowiada się na temat facetów. Ja doskonale rozumiem Jej zgorzkniałość.

A z tym ostatnim wątkiem to może doczytaj uważnie do końca, bo coś mam wrażenie, że po prostu nie zrozumiałaś, albo tylko go szybko przeleciałaś.

No i co z tego, że rozumiesz? Ja tez rozumiem. To dość nieskomplikowane - można powiedzieć: prymitywne.
Zrozumienie dla prymitywizmu oczywiście można mieć, ale niekoniecznie trzeba się z nim lubić.

TYLKO tyle
NIC od Asterki, ani od Ciebie nie chcę, prócz zaprzestania "odkręceniu kota ogonem"...(Chociaż TO TEŻ mi do szczęścia nie jest niezbędne). Mam TYLKO takie "uczulenie" na mijanie się z prawdą, że czy chcę czy nie - zawsze mi się rzuci w oczy

Nikt nie sprawi, że ułoże sobie życie;/

Rzeczy niemożliwe i cuda omijają mnie szerokim łukiem. I to nie jest po jednym nieudanym zdarzeniu.. tylko po wielu ! Każde mocniejsze i wieksze załamanie powoduje, bo czasu nie cofne, a on coraz szybciej leci i zmian nie ma.

Chcieć to nie znaczy móc. Każdorazowo chce, a nie wychodzi...takie jest moje życie nieudolne:((

Po ostatniej porażce budze sie ze smutkiem i próbuje dalej zasnąć.. staram sie nei myśleć o tym ale sie nie da... to siedzi głęboko;/ Niektórzy nie powinni się w ogóle urodzić.. jak takie życie im jest pisane;/

To jest na pewno bardzo trudne, ale popadanie w paranoje z tym szukaniem wątpię, żeby pomogło.

Jeśli człowiek jest psychicznie skołowany ciężko mu wytwarzać pozytywne emocje, w tym też uczucia.

Ta akceptacja to nie jest poddanie się, absolutnie. To jest zmiana nastawienia psychicznego, które ma pomóc.

Można też samemu dla siebie przeprowadzić eksperyment i powiedzieć sobie - w tym roku NIE szukam. Ten rok poświęcam tylko i wyłącznie sobie i swojemu samopoczuciu. Pozwalam swojej psychice odpocząć. Zapominam o tym dręczeniu się. Skupiam się tylko i wyłącznie na sprawach dla mnie przyjemnych. I również żadnych nadziei, że ten rok coś zmieni! Po prostu NIE MA tematu. Życie jest jakie jest, akceptuję je i jestem zadowolona z tego co mam. Zobaczysz, Natalka, że po takim odpoczynku zupełnie inaczej będziesz patrzeć na niektóre sprawy i może wtedy dostrzeżesz coś czego wcześniej nie widziałaś, a było tak oczywiste.

Najgorsze co można zrobić to zadręczać się i popadać w paranoję, bo wtedy człowiek przestaje racjonalnie myśleć. 

Anhedonia, ja oczywiście też nic od Ciebie nie chcę, w sensie nic do Ciebie nie mam:) Chciałam tylko wyjaśnić nieporozumienie. Nie jestem na tym forum na pewno po to, aby się z kimkolwiek kłócić (jak co poniektórzy:)). Ja Asterkę też już znam z innych wypowiedzi na tym forum. I mimo wszystko naprawdę Ją rozumiem.

Miłego dnia Wszystkim!