pozbawcie mnie zludzen, mam 36 lat - Netkobiety.pl

Evergreen Tu nie ma już co poprawiać, bo pewne rzeczy są spisane na straty..

Nieodwołalnie..

Dajesz dupy za drożdżówkę

paslawek napisał/a:

Incelem, pedałem, prawiczkiem też nie był ponad wszelką wątpliwość

Oj byś się zdziwił i to cholernie mocno.

Przyrzekam ci, że tak.

Wybacz ale nie mam dla ciebie zbytniego szacunku.

Jedynie co tobie jest potrzebne do życia to doping kobiet, które ci klaszczą po tym jak im ładnie SIMPujesz.

I przyjechał z 20 Ukraińcami.

Czyli wieczór jak co wieczór, co nie Karolinka?

Evergreen Tu nie ma już co poprawiać, bo pewne rzeczy są spisane na straty..

Nieodwołalnie..

Evergreen napisał/a:

O matko, normalnie nie wytrzymam :DD Koralina wyszła wam powieść erotyczna, z elementami porno :DD Kobieto, zacznij pisać! Jeszcze na tym zarobisz. A tutaj taki przedsmaczek zupełnie za friko Następne odcinki zrób za opłatą, bo Rumuński , się nam tu zachłyśnie i nasyci i potem z profitów lipa będzie

Ja to się teraz obawiam, żeby mnie jakiś prokurator nie ścigał

pasławek i bagiennik.

Siedzicie na tym forum parę ładnych lat. Przepięknie simpujecie kobietom i co z tego macie?
Ile z tych forumowych kobiet dało wam tyłka przez te wszystkie lata? No dalej, słucham.

Miałem rację co do kobiet.

nic nie zrozumiesz,zmarnujesz tylko takie informacje.

Dlaczego zaczepiasz, próbujesz nieudolnie rozmawiać, dokuczasz tylko starszym od siebie kobietom ?

Zagadałeś do jakiejś młodszej w swoim wieku dziewczyny z forum, czy jesteś obsrany ze strachu przed nimi ?

No właśnie - znowu straszliwe te twoje "olśnienia" są
Co do których kobiet masz rację?
Do wszystkich na świecie?Tych z Polski czy na emigracji ?Z jakiegoś konkretnego środowiska,regionu,województwa ? Do młodych? Starszych?Tych co widziałeś,spotkałeś ? Z forum? Z życia, z pracy?Co do tych z KFC co się gapią?
Co to za racja?

Było słuchać wujka Be. kilka lat temu.

Nie wiem. Kiedyś 20, 10 lat temu zakładałam, jeśli chodzi o życie rodzinne, że właśnie w którymś momencie życia ta rodzina to będzie coś naturalnego.

Evergreen poruszyłaś ważną kwestię. Mówisz o filarach, którymi są dla Ciebie dzieci. Tylko nie każda kobieta ma i chce mieć te filary. Nie zgodzę się, że zwierzęta to nie to samo. Potrzeba opieki i bycia potrzebnym jest taka sama i tak samo się realizuje. Pomijając specyficzną więź matki  z dzieckiem. Piszę to z perspektywy kobiety, która nie ma dzieci bo nie ma, po prostu bez żadnej ideologii i łzawej historii. Ale jak dla mnie człowiek sam musi być dla siebie filarem, stabilnym, by tego samego nauczyć dzieci. Absolutnie to nie jest żaden przytyk, ale raczej głodny, spragnionemu nie pomoże i Rossanka takiego filaru, o którym piszesz, sobie już nie postawi, co nie znaczy, że przez to jest "kobietą drugiego sortu" bo i takie rzeczy słyszałam.

rossanka napisał/a:

Rumunski_Zolnierz napisał/a:

rossanka, skoro Ci o seks chodzi to po cholerę ten temat, który ciągnie się tylko przez ok. 10 lat?

Znajdź sobie jakiegoś fagasa na apce do randkowania, czy gdzie tam teraz kobiety szukają i temat z głowy.

Po co ta Moda na Sukces?

Taki jest plan na lato.
Byłam porządna jako 20 latka, to teraz sobie poodbijam.

Ej ludzie, ale znalezienie kogoś na apce nawet tylko do relacji FWB wcale nie jest takie łatwe. No bo nawet, jeśli nie będziemy zauroczeni to jednak fajnie by było, gdyby taka osoba wzbudzała chociaż pożądanie. A przecież nie jest łatwo kogoś takiego znaleźć
Plus kwestia ciąży- jest antykoncepcja, ale żadna w 100% pewna. A co innego nawet wpaść z chłopakiem, a co innego z FWB, który się natychmiast zwinie

Rumunski_Zolnierz napisał/a:

Rozumiem Twój plan.

Tylko jak potem spotkasz faceta, który będzie chciał wejść z Tobą w związek, to rozumiem, że powiesz mu o całej swojej niehonorowej przeszłości?

Wątpię, że takowy facet będzie czysty jak łza...

Rumunski_Zolnierz napisał/a:

Chciałaś założyć rodzinę, mięć faceta, dzieci itp.
Do tego dążyłaś i w tym momencie się poddałaś bo zamiast walczyć dalej to machnęłaś na to wszystko ręką i jedynie co Ci zostało, to złapanie za ostatnią deskę ratunku.
Owa deska charakteryzuje się tym, że będziesz teraz w wakacje umawiać się na przygodne kontakty seksualne z mężczyznami.

Zapomniałaś o swoim pragnieniu założenia rodziny i teraz zaczniesz traktować swoje ciało jako seksualną rzecz wmawiając sobie, że to wszystko w imieniu ,,korzystania z życia".

Smutne, naprawdę smutne.

A ile można czekać na tego "księcia z bajki"? Ile można być świętą? Kobiety też mają potrzeby seksualne, nie tylko faceci. Jeśli tylko nie rozbije czyjejś rodziny, to w czym problem?

I nie trzeba od razu sypiać z brygadą, można mieć jednego FWB. Równie dobrze mogła być w związku z jakimś takim jednym
Ciężko żyć we wstrzemiężliwości cały czas

Też zaglądasz, napisałaś na tym forum z 2000 postów napisanych do facetów, którzy mają problemy związkowo/łóżkowe i komentowałas np ich prawictwo itd. To jest dokładnie to samo, wręcz non stop próbowałaś wszystko analizować. Jak dla mnie każdy może interesować się czym chce i prędzej beka z tych, co się boją że ktoś może o coś zapytać. Czemu? Chyba wiadomo...bo się wstydzą, że coś wyjdzie na jaw...

1000

LenaLu napisał/a:

Evergreen poruszyłaś ważną kwestię. Mówisz o filarach, którymi są dla Ciebie dzieci. Tylko nie każda kobieta ma i chce mieć te filary. Nie zgodzę się, że zwierzęta to nie to samo. Potrzeba opieki i bycia potrzebnym jest taka sama i tak samo się realizuje. Pomijając specyficzną więź matki  z dzieckiem. Piszę to z perspektywy kobiety, która nie ma dzieci bo nie ma, po prostu bez żadnej ideologii i łzawej historii. Ale jak dla mnie człowiek sam musi być dla siebie filarem, stabilnym, by tego samego nauczyć dzieci. Absolutnie to nie jest żaden przytyk, ale raczej głodny, spragnionemu nie pomoże i Rossanka takiego filaru, o którym piszesz, sobie już nie postawi, co nie znaczy, że przez to jest "kobietą drugiego sortu" bo i takie rzeczy słyszałam.

Zwróciłaś uwagę tylko na jeden aspekt: dzieci. Nie powiedziałam, że MOIM jedynym filarem są dzieci, ale też życie, które przeżyłam, bo przeżyłam go jak chciałam ( czytaj: dokonałam praktycznie wszystkiego czego chciałam) i nie, nie namawiam Ross czy kogokolwiek innego, aby akurat miała własne dzieci, i ona o tym wie. Poza tym Ross ma swoje filary, które są z innych kategorii, a z tego co widzę, buduje sobie jeden zbieżny z moim wymienionym jako drugim. Ktoś kto nie ma swoich filarów jest niestety płynny i zagubiony. Czyli to co napisałaś:" człowiek sam musi być dla siebie filarem, stabilnym, by tego samego nauczyć dzieci" - absolutnie się z tym zgadzam, ale ja nie mówiłam o zwykłej stabilizacji emocjonalnej, którą każdy dorosły człowiek powinien mieć za sobą, tylko o pewnych kamieniach milowych, które dają możliwość spójności drogi, którą wybierasz i laską do podparcia, gdy przygina Cię życie i świat zewnętrzny. Trudno to wyjaśnić nie wchodząc w szczegóły mojej historii. Te filary mogą być takie jakie sama wybierzesz i ważne, żeby były stabilne, Ross ma swoje, Ty pewnie masz swoje, ja mam swoje (sprawdzone na placu boju).

EDIT: I nigdy nie sugerowałam, że osoby dzieci nie posiadające są "drugiego sortu". Współczuję Ross, bo sama mówiła, że zawsze je chciała mieć, a wyszło jak wyszło i teraz znajduje sobie nową jakość. I życzę jej powodzenia, bo akurat w jej przypadku naprawdę chcę, żeby jej się udało to, co sobie zamarzy.

Nie zgadzam się, co do zwierząt i dzieci, bo mam/miałam zwierzęta, które kochałam jak członków rodziny i długo odczuwałam żałobę po nich i z całą pewnością nigdy nie powiem, że to jest to samo. Skosztowałam jednej i drugiej formy opieki i niestety, różnica jest kolosalna. Moja siostra, która dzieci nie ma, a posiada zwierzaki, dokładnie wie o co mi chodzi. Osoby, które dzieci nie posiadają nie do końca są w stanie zrozumieć co to znaczy je świadomie posiadać. Dlatego też praktycznie w 90% przypadków, jak się dzieci pojawiają, to znikają znajomości singielskie czy bezdzietne z otoczenia. A jak się rozstajesz z mężem, znikają pary małżeńskie. Smutne, ale taka jest rzeczywistość.

Poza tym bagienni_k tak jak Ty może powiedzieć osoba, która nigdy nie miała dzieci lub nie chciała ich mieć. Jak miałam 25 lat, to mówiłam, że nigdy dzieci mieć nie będę, jednak zegar biologiczny w pewnym momencie zaczął tykać i trzeba było dokonać wyboru. Z mojego wyboru cieszę się bardzo, bo, choć to ogromny wysiłek je posiadać i wychowywać, ale też ogromna satysfakcja patrzeć jakich wyborów oni dokonują. A jak sam wiesz z mojego czy innego wątku, nie przesłaniają mi one świata Pomijam, że poprzez doświadczenia z opieką nad dziećmi poznałam siebie z zupełniej innej strony, takiej jakiej nigdy wcześniej nie znałam. To był taki teścik: wszystko co do tamtego czasu wyznawałam i w co wierzyłam zostało poddane okrutnej weryfikacji i wiele swoich poglądów nie tyle wyrzuciłam do kosza, co spaliłam na stosie, bo były g...o warte, nie sprawdzały się w praktyce.

Kończę, bo zaczyna się offtop.

Be. napisał/a:

Też zaglądasz, napisałaś na tym forum z 2000 postów napisanych do facetów, którzy mają problemy związkowo/łóżkowe i komentowałas np ich prawictwo itd. To jest dokładnie to samo, wręcz non stop próbowałaś wszystko analizować. Jak dla mnie każdy może interesować się czym chce i prędzej beka z tych, co się boją że ktoś może o coś zapytać. Czemu? Chyba wiadomo...bo się wstydzą, że coś wyjdzie na jaw...

1000

Wypowiadać się na jakiś temat to jedno, a ekscytować się niezdrowo jakimś temat - na co wskazują treści wypowiedzi,-  to drugie.

Evergreen napisał/a:

LenaLu napisał/a:

Evergreen poruszyłaś ważną kwestię. Mówisz o filarach, którymi są dla Ciebie dzieci. Tylko nie każda kobieta ma i chce mieć te filary. Nie zgodzę się, że zwierzęta to nie to samo. Potrzeba opieki i bycia potrzebnym jest taka sama i tak samo się realizuje. Pomijając specyficzną więź matki  z dzieckiem. Piszę to z perspektywy kobiety, która nie ma dzieci bo nie ma, po prostu bez żadnej ideologii i łzawej historii. Ale jak dla mnie człowiek sam musi być dla siebie filarem, stabilnym, by tego samego nauczyć dzieci. Absolutnie to nie jest żaden przytyk, ale raczej głodny, spragnionemu nie pomoże i Rossanka takiego filaru, o którym piszesz, sobie już nie postawi, co nie znaczy, że przez to jest "kobietą drugiego sortu" bo i takie rzeczy słyszałam.

Zwróciłaś uwagę tylko na jeden aspekt: dzieci. Nie powiedziałam, że MOIM jedynym filarem są dzieci, ale też życie, które przeżyłam, bo przeżyłam go jak chciałam ( czytaj: dokonałam praktycznie wszystkiego czego chciałam) i nie, nie namawiam Ross czy kogokolwiek innego, aby akurat miała własne dzieci, i ona o tym wie. Poza tym Ross ma swoje filary, które są z innych kategorii, a z tego co widzę, buduje sobie jeden zbieżny z moim wymienionym jako drugim. Ktoś kto nie ma swoich filarów jest niestety płynny i zagubiony. Czyli to co napisałaś:" człowiek sam musi być dla siebie filarem, stabilnym, by tego samego nauczyć dzieci" - absolutnie się z tym zgadzam, ale ja nie mówiłam o zwykłej stabilizacji emocjonalnej, którą każdy dorosły człowiek powinien mieć za sobą, tylko o pewnych kamieniach milowych, które dają możliwość spójności drogi, którą wybierasz i laską do podparcia, gdy przygina Cię życie i świat zewnętrzny. Trudno to wyjaśnić nie wchodząc w szczegóły mojej historii. Te filary mogą być takie jakie sama wybierzesz i ważne, żeby były stabilne, Ross ma swoje, Ty pewnie masz swoje, ja mam swoje (sprawdzone na placu boju).

EDIT: I nigdy nie sugerowałam, że osoby dzieci nie posiadające są "drugiego sortu". Współczuję Ross, bo sama mówiła, że zawsze je chciała mieć, a wyszło jak wyszło i teraz znajduje sobie nową jakość. I życzę jej powodzenia, bo akurat w jej przypadku naprawdę chcę, żeby jej się udało to, co sobie zamarzy.

Nie zgadzam się, co do zwierząt i dzieci, bo mam/miałam zwierzęta, które kochałam jak członków rodziny i długo odczuwałam żałobę po nich i z całą pewnością nigdy nie powiem, że to jest to samo. Skosztowałam jednej i drugiej formy opieki i niestety, różnica jest kolosalna. Moja siostra, która dzieci nie ma, a posiada zwierzaki, dokładnie wie o co mi chodzi. Osoby, które dzieci nie posiadają nie do końca są w stanie zrozumieć co to znaczy je świadomie posiadać. Dlatego też praktycznie w 90% przypadków, jak się dzieci pojawiają, to znikają znajomości singielskie czy bezdzietne z otoczenia. A jak się rozstajesz z mężem, znikają pary małżeńskie. Smutne, ale taka jest rzeczywistość.

Poza tym bagienni_k tak jak Ty może powiedzieć osoba, która nigdy nie miała dzieci lub nie chciała ich mieć. Jak miałam 25 lat, to mówiłam, że nigdy dzieci mieć nie będę, jednak zegar biologiczny w pewnym momencie zaczął tykać i trzeba było dokonać wyboru. Z mojego wyboru cieszę się bardzo, bo, choć to ogromny wysiłek je posiadać i wychowywać, ale też ogromna satysfakcja patrzeć jakich wyborów oni dokonują. A jak sam wiesz z mojego czy innego wątku, nie przesłaniają mi one świata Pomijam, że poprzez doświadczenia z opieką nad dziećmi poznałam siebie z zupełniej innej strony, takiej jakiej nigdy wcześniej nie znałam. To był taki teścik: wszystko co do tamtego czasu wyznawałam i w co wierzyłam zostało poddane okrutnej weryfikacji i wiele swoich poglądów nie tyle wyrzuciłam do kosza, co spaliłam na stosie, bo były g...o warte, nie sprawdzały się w praktyce.

Kończę, bo zaczyna się offtop.

Niestety tak jest, że większość kobiet po urodzeniu dzieci zmienia swoje priorytety i wizję świata. Celowo skupiłam się tutaj na tym co napisałaś o zwierzętach, dlatego, że sama mam inne zdanie, co nie znaczy, że ty nie masz racji. Napisałam, że nie dyskutuję w kwestii więzi matki z dzieckiem bo jej po prostu nie miałam dane doświadczyć, ale też nigdy bardzo nie chciałam tego doświadczyć.
Szczerze to pewnie zaraz wyleje się na mnie wiadro pomyj, ale zazwyczaj w 99 przypadkach na 100 kobieta traci zdrowe spojrzenie na otaczający ją świat i stworzenia na nim istniejące, a dziecko staje się celem samym w sobie. znam wiele par, które swoja potrzebę opieki i przywiązania realizowała poprzez posiadanie zwierzęcia, po czym po urodzeniu dziecka pies przestał być człownkiem rodziny, a stał się czynnikiem powodującym alergię. Ja akurat nie widzę różnicy pomiędzy człowiekiem a jakimkolwiek zwierzęciem. z tym, że dziecko w końcu wyrasta, staje się samodzielne i nie potrzebuje już mamusi do każdej czynności, a np. pies od narodzin aż po śmierć potrzebuje opiekuna. I wkurza mnie takie podejście, że jak urodzi się dziecko to przecież pies to pies, zrozumie. Tyle, że pies już zawsze pozostanie na etapie max. trzylatka i nie zrozumie.

A to nie jest offtop dlatego, że wciąż traktuje o samotności. A znajomości singielskie znikają bo trudno się dziwić, ja wśród znajomych z dziećmi spotykam się bardzo rzadko, a to dlatego, że one potrafią przez bite godziny ciągle nawalać o dzieciach i problemach, jedno i to samo. I jeszcze gdyby to były od czasu do czasu jakies fajne opowiastki z życia matki i dziecka... Nie same licytacje, która ma gorzej i który etap w życiu dziecka jest tym najbardziej kryzysowym.  I w sumie nawet to bym zniosła, ale jak próbowałam wielokrotnie zmienić temat np. na temat zwierząt to patrzyły na mnie z politowaniem i ich jedynym pytaniem było a ty nie chcesz mieć dzieci? Pojadę tutaj bardzo radykalnie, ale mam wrażenie, że kobiety po urodzeniu dziecka tracą część empatii, ale i szarych komórek. A powtarzanie ciągle, że będziesz mieć dzieci to zrozumiesz jest naprawdę nudne, a w niektórych przypadkach wręcz okrutne.
I nie dziwię się, że singielki znikają bo mają dość po prostu.

Biorę pod uwagę, że gdybym miała dziecko to na pewno inaczej bym postrzegała świat, zmieniłaby się moja percepcja, może nawet i wrażliwość... I chyba tego się boję najbardziej.

Powinnaś się wstydzić takiego tłumaczenia się na potęgę. Robisz to samo co innym zarzucasz i tyle. Nie chcę mi się na ten temat więcej pisać. Rossanka robi to samo, więc przestańcie zgrywać oświecone...

LenaLu napisał/a:

Evergreen napisał/a:

Zwróciłaś uwagę tylko na jeden aspekt: dzieci. Nie powiedziałam, że MOIM jedynym filarem są dzieci, ale też życie, które przeżyłam, bo przeżyłam go jak chciałam ( czytaj: dokonałam praktycznie wszystkiego czego chciałam) i nie, nie namawiam Ross czy kogokolwiek innego, aby akurat miała własne dzieci, i ona o tym wie. Poza tym Ross ma swoje filary, które są z innych kategorii, a z tego co widzę, buduje sobie jeden zbieżny z moim wymienionym jako drugim. Ktoś kto nie ma swoich filarów jest niestety płynny i zagubiony. Czyli to co napisałaś:" człowiek sam musi być dla siebie filarem, stabilnym, by tego samego nauczyć dzieci" - absolutnie się z tym zgadzam, ale ja nie mówiłam o zwykłej stabilizacji emocjonalnej, którą każdy dorosły człowiek powinien mieć za sobą, tylko o pewnych kamieniach milowych, które dają możliwość spójności drogi, którą wybierasz i laską do podparcia, gdy przygina Cię życie i świat zewnętrzny. Trudno to wyjaśnić nie wchodząc w szczegóły mojej historii. Te filary mogą być takie jakie sama wybierzesz i ważne, żeby były stabilne, Ross ma swoje, Ty pewnie masz swoje, ja mam swoje (sprawdzone na placu boju).

EDIT: I nigdy nie sugerowałam, że osoby dzieci nie posiadające są "drugiego sortu". Współczuję Ross, bo sama mówiła, że zawsze je chciała mieć, a wyszło jak wyszło i teraz znajduje sobie nową jakość. I życzę jej powodzenia, bo akurat w jej przypadku naprawdę chcę, żeby jej się udało to, co sobie zamarzy.

Nie zgadzam się, co do zwierząt i dzieci, bo mam/miałam zwierzęta, które kochałam jak członków rodziny i długo odczuwałam żałobę po nich i z całą pewnością nigdy nie powiem, że to jest to samo. Skosztowałam jednej i drugiej formy opieki i niestety, różnica jest kolosalna. Moja siostra, która dzieci nie ma, a posiada zwierzaki, dokładnie wie o co mi chodzi. Osoby, które dzieci nie posiadają nie do końca są w stanie zrozumieć co to znaczy je świadomie posiadać. Dlatego też praktycznie w 90% przypadków, jak się dzieci pojawiają, to znikają znajomości singielskie czy bezdzietne z otoczenia. A jak się rozstajesz z mężem, znikają pary małżeńskie. Smutne, ale taka jest rzeczywistość.

Poza tym bagienni_k tak jak Ty może powiedzieć osoba, która nigdy nie miała dzieci lub nie chciała ich mieć. Jak miałam 25 lat, to mówiłam, że nigdy dzieci mieć nie będę, jednak zegar biologiczny w pewnym momencie zaczął tykać i trzeba było dokonać wyboru. Z mojego wyboru cieszę się bardzo, bo, choć to ogromny wysiłek je posiadać i wychowywać, ale też ogromna satysfakcja patrzeć jakich wyborów oni dokonują. A jak sam wiesz z mojego czy innego wątku, nie przesłaniają mi one świata Pomijam, że poprzez doświadczenia z opieką nad dziećmi poznałam siebie z zupełniej innej strony, takiej jakiej nigdy wcześniej nie znałam. To był taki teścik: wszystko co do tamtego czasu wyznawałam i w co wierzyłam zostało poddane okrutnej weryfikacji i wiele swoich poglądów nie tyle wyrzuciłam do kosza, co spaliłam na stosie, bo były g...o warte, nie sprawdzały się w praktyce.

Kończę, bo zaczyna się offtop.

Niestety tak jest, że większość kobiet po urodzeniu dzieci zmienia swoje priorytety i wizję świata. Celowo skupiłam się tutaj na tym co napisałaś o zwierzętach, dlatego, że sama mam inne zdanie, co nie znaczy, że ty nie masz racji. Napisałam, że nie dyskutuję w kwestii więzi matki z dzieckiem bo jej po prostu nie miałam dane doświadczyć, ale też nigdy bardzo nie chciałam tego doświadczyć.
Szczerze to pewnie zaraz wyleje się na mnie wiadro pomyj, ale zazwyczaj w 99 przypadkach na 100 kobieta traci zdrowe spojrzenie na otaczający ją świat i stworzenia na nim istniejące, a dziecko staje się celem samym w sobie. znam wiele par, które swoja potrzebę opieki i przywiązania realizowała poprzez posiadanie zwierzęcia, po czym po urodzeniu dziecka pies przestał być człownkiem rodziny, a stał się czynnikiem powodującym alergię. Ja akurat nie widzę różnicy pomiędzy człowiekiem a jakimkolwiek zwierzęciem. z tym, że dziecko w końcu wyrasta, staje się samodzielne i nie potrzebuje już mamusi do każdej czynności, a np. pies od narodzin aż po śmierć potrzebuje opiekuna. I wkurza mnie takie podejście, że jak urodzi się dziecko to przecież pies to pies, zrozumie. Tyle, że pies już zawsze pozostanie na etapie max. trzylatka i nie zrozumie.

A to nie jest offtop dlatego, że wciąż traktuje o samotności. A znajomości singielskie znikają bo trudno się dziwić, ja wśród znajomych z dziećmi spotykam się bardzo rzadko, a to dlatego, że one potrafią przez bite godziny ciągle nawalać o dzieciach i problemach, jedno i to samo. I jeszcze gdyby to były od czasu do czasu jakies fajne opowiastki z życia matki i dziecka... Nie same licytacje, która ma gorzej i który etap w życiu dziecka jest tym najbardziej kryzysowym.  I w sumie nawet to bym zniosła, ale jak próbowałam wielokrotnie zmienić temat np. na temat zwierząt to patrzyły na mnie z politowaniem i ich jedynym pytaniem było a ty nie chcesz mieć dzieci? Pojadę tutaj bardzo radykalnie, ale mam wrażenie, że kobiety po urodzeniu dziecka tracą część empatii, ale i szarych komórek. A powtarzanie ciągle, że będziesz mieć dzieci to zrozumiesz jest naprawdę nudne, a w niektórych przypadkach wręcz okrutne.
I nie dziwię się, że singielki znikają bo mają dość po prostu.

Biorę pod uwagę, że gdybym miała dziecko to na pewno inaczej bym postrzegała świat, zmieniłaby się moja percepcja, może nawet i wrażliwość... I chyba tego się boję najbardziej.

Jest jeszcze jedna kwestia zniknięcia singielek. Może po prostu przestają się spotykać. Najpierw połóg więc normalne, że matka nie ma głowy do towarzyskich spotkań. Potem ząbkowanie, nieprzespane noce, alergie. Potem przedszkole, choroby wizyty u teściów. W podstawiwce wcale nue lepiej- chcesz się umówić, ale nie na czasu, bo Krzysia trzeba wozić na basen, bo ma zawody, albo Ania ma klasie z matematyki i trzeba z nią się pouczyć. Potem ma klasówkę z geografii . Albo dowiadujesz się, że koleżanka ma czas ale dla innych koleżanek,najczęściej matek dzieci że szkoły, muszą obgadać wycieczkę klasową, albo zakończenie roku, co kupić.
Z resztą to nie tylko moje obserwacje.
Standardem jest odwoływanie w ostatniej chwili spotkań, a bo Janek ząbkuje albo Klara jedzie na studia i trzeba ją "obkupic" na wyjazd.

rossanka napisał/a:

LenaLu napisał/a:

Niestety tak jest, że większość kobiet po urodzeniu dzieci zmienia swoje priorytety i wizję świata. Celowo skupiłam się tutaj na tym co napisałaś o zwierzętach, dlatego, że sama mam inne zdanie, co nie znaczy, że ty nie masz racji. Napisałam, że nie dyskutuję w kwestii więzi matki z dzieckiem bo jej po prostu nie miałam dane doświadczyć, ale też nigdy bardzo nie chciałam tego doświadczyć.
Szczerze to pewnie zaraz wyleje się na mnie wiadro pomyj, ale zazwyczaj w 99 przypadkach na 100 kobieta traci zdrowe spojrzenie na otaczający ją świat i stworzenia na nim istniejące, a dziecko staje się celem samym w sobie. znam wiele par, które swoja potrzebę opieki i przywiązania realizowała poprzez posiadanie zwierzęcia, po czym po urodzeniu dziecka pies przestał być człownkiem rodziny, a stał się czynnikiem powodującym alergię. Ja akurat nie widzę różnicy pomiędzy człowiekiem a jakimkolwiek zwierzęciem. z tym, że dziecko w końcu wyrasta, staje się samodzielne i nie potrzebuje już mamusi do każdej czynności, a np. pies od narodzin aż po śmierć potrzebuje opiekuna. I wkurza mnie takie podejście, że jak urodzi się dziecko to przecież pies to pies, zrozumie. Tyle, że pies już zawsze pozostanie na etapie max. trzylatka i nie zrozumie.

A to nie jest offtop dlatego, że wciąż traktuje o samotności. A znajomości singielskie znikają bo trudno się dziwić, ja wśród znajomych z dziećmi spotykam się bardzo rzadko, a to dlatego, że one potrafią przez bite godziny ciągle nawalać o dzieciach i problemach, jedno i to samo. I jeszcze gdyby to były od czasu do czasu jakies fajne opowiastki z życia matki i dziecka... Nie same licytacje, która ma gorzej i który etap w życiu dziecka jest tym najbardziej kryzysowym.  I w sumie nawet to bym zniosła, ale jak próbowałam wielokrotnie zmienić temat np. na temat zwierząt to patrzyły na mnie z politowaniem i ich jedynym pytaniem było a ty nie chcesz mieć dzieci? Pojadę tutaj bardzo radykalnie, ale mam wrażenie, że kobiety po urodzeniu dziecka tracą część empatii, ale i szarych komórek. A powtarzanie ciągle, że będziesz mieć dzieci to zrozumiesz jest naprawdę nudne, a w niektórych przypadkach wręcz okrutne.
I nie dziwię się, że singielki znikają bo mają dość po prostu.

Biorę pod uwagę, że gdybym miała dziecko to na pewno inaczej bym postrzegała świat, zmieniłaby się moja percepcja, może nawet i wrażliwość... I chyba tego się boję najbardziej.

Jest jeszcze jedna kwestia zniknięcia singielek. Może po prostu przestają się spotykać. Najpierw połóg więc normalne, że matka nie ma głowy do towarzyskich spotkań. Potem ząbkowanie, nieprzespane noce, alergie. Potem przedszkole, choroby wizyty u teściów. W podstawiwce wcale nue lepiej- chcesz się umówić, ale nie na czasu, bo Krzysia trzeba wozić na basen, bo ma zawody, albo Ania ma klasie z matematyki i trzeba z nią się pouczyć. Potem ma klasówkę z geografii . Albo dowiadujesz się, że koleżanka ma czas ale dla innych koleżanek,najczęściej matek dzieci że szkoły, muszą obgadać wycieczkę klasową, albo zakończenie roku, co kupić.
Z resztą to nie tylko moje obserwacje.
Standardem jest odwoływanie w ostatniej chwili spotkań, a bo Janek ząbkuje albo Klara jedzie na studia i trzeba ją "obkupic" na wyjazd.

Dokładnie tak jest, niestety dzieciate często mają postawę roszczeniową bo przecież ty się dostosujesz nie masz dzieci, swojego życia, jesteś sama... Naprawdę jestem bardzo otwarta na drugiego człowieka i empatyczna, ale czasami mam ochotę trzepnąć jedną i druga i zapytać czego wy uczycie swoje dzieci? Egoizmu, braku celu na tym świecie... Nie wrzucam wszystkich do jednego wora bo mam przyjaciółki z dziećmi, mądre kobiety, wychowująca naprawdę mądre i wartościowe pokolenie, ale większość moich znajomych.... Przykro na to patrzeć.