pozbawcie mnie zludzen, mam 36 lat - Netkobiety.pl

„a gdy rano przyjdzie świt, księżycowi będzie wstyd, że on zasnął a nie ty”…

A łyżka na to „niemożliwe” OoO

Taka mądra jesteś ale jakoś nie potrafiłaś się zarzec, że nie miałaś więcej niż 1 faceta

To był sarkazm.

Ale wychowane te kobiety...

Wychowane przez skowronki!

„ Wyrwij murom zęby krat
Zerwij kajdany połam bat
A mury runą, runą, runą”

Wiesz, Rossanko, może im chodzi bardziej o polubienie się ze swoją samotnością. Bo kobiety, które nie potrafią żyć same to takie co z jednego związku wpadają w drugi, muszą z kimś być, nie dają sobie czasu oddechu pomiędzy związkami lub kobiety tzw bluszcze, które same nic nie zrobią i samej nic nie ma sensu. Ty już długo żyjesz sama i jak piszesz potrafisz samą siebie czymś zająć. Ale nie lubisz tej samotności, tak? Tzn już Ci się przykrzy. Są różni ludzie. Są ludzie bardzo hmm… przytulańscy? Tacy co potrzebują dużo czułości, serce i emocje są ich sensem istnienia. Są ludzie co bardziej w materialnym świecie żyją, lub tacy co żyją bardziej w umyśle. I to naturalne, że niektórym się przykrzy bycie samemu. Niektórym bardziej, niektórym mniej. To normalne. Masz niespełnione potrzeby emocjonalne i one domagają się realizacji. To takie normalne… Co dwie głowy to nie jedna Nasze potrzeby cielesne, dotyk, uścisk, to wszystko jest naturalne, tak zostaliśmy stworzeni. Nie widzę nic dziwnego w tym, że chcesz kogoś mieć przy sobie, kompana, towarzysza, ramię w ramię, męskie oparcie, pomocną dłoń, ktoś kogo możesz obdarzyć miłością i czułością, którą w sobie masz. Nie uważam też aby były na świecie aż tak beznadziejne przypadki, aby się zamknąć totalnie na możliwości, aby nie dać sobie szansy na zbudowanie sensownego związku.
Tylko nasze pragnienia i oczekiwania potrafią mocno nas cisnąć, powodując dodatkowy stres. I być może o to też chodzi aby odpuścić wielkie oczekiwania, w tym samym czasie nie zamykając się na ludzi, na możliwości zawarcia związku. Dać sobie przyzwolenie i nie cisnąć siebie za to, że jeszcze się nie udało nikogo znaleźć. Taki wiesz… taniec na linie, trzymać pion, nie rzucać się na pierwszego lepszego (ty tego nie robisz) ale również nie rzucać się w otchłań beznadziei (nie nadaję się, nikt mnie nie pokocha, widocznie jestem nic nie warta itd).
Przy nerwicy zbudowanie związku, który dodatkowo da poczucie bezpieczeństwa jest chyba najlepszym remedium. Oczywiście trzeba nadal nad sobą pracować ale jedna strefa stresogenna jest wypracowana wtedy. Inna sprawa, że nie jest to wcale łatwe. Niektórzy mają więcej szczęścia w tej materii. Porażki są wpisane w koszta.

Ja dostałam np listę spraw, ludzkich spraw, gdzie miałam umieścić jak bardzo jestem zadowolona. Chodzi o to, że dla prawidłowego samopoczucia człowieka wszystkie powinny być na poziomie „zadowolona”. Niewielkie odchylenia oczywiście nie wstrząsną człowiekiem tak bardzo. Ale jeśli już jako dziecko przeżyło się traumatyczne sytuacje, doda się do tego inne w dorosłym życiu, i wiele tych spraw kuleje, wtedy nerwica się pojawia. U mnie tak było właśnie. A związki międzyludzkie są najbardziej stresogenne, rozwody, zdrady, toksyczne związki, strata kogoś bliskiego, narodziny dziecka, choroby, wypadki, nawet ślub potrafi być traumatycznym wydarzeniem I to jest ogromna część tego tortu. Nie ma balansu jeśli jest się zadowolonym z pracy, swoich dokonań a związki kuleją. Chodzi oczywiście nie tylko o związki romantyczne, ale te są lwią częścią. Dlatego jeśli masz obciążenia z dzieciństwa, to choć jesteś np zadowolona ze swojej pracy lub czasu wolnego ale nie masz z kim tego dzielić to robi się smutno. Jeśli nerwica już się pojawiła to zapanowanie nad automatycznymi negatywnymi myślami jest niesamowicie trudna. O ile łatwiej jest nam gdy pracujemy razem w zgranym zespole? O ile prościej jest gdy jesteśmy doceniani, wspierani, czujemy się potrzebni, czujemy się wartościowi dla innych, nie tylko dla siebie (bo to jest baza) ale gdy naszą wartość możemy potwierdzić w życiu realnym, w społeczeństwie, w podstawowych tkankach społecznych, nie tylko w swojej głowie czy na tablicy w biurze. Jesteśmy stworzeniami, które mają różne potrzeby. I potrzeba bliskości, intymności jest jedną z podstawowych! Wiem, że dzisiaj wielu ludzi deklaruje, że nie potrzebują tego do szczęścia, bo sobie potrafią inaczej to wynagrodzić. Być może tak jest. Nie do końca w to wierzę jednak. Może bardziej polega to na pogodzeniu się z tą luką i pomalowaniu jej kolorowymi farbkami. Spoko. Ale ci, którzy pragną z kimś być nie są jakimiś dziwolągami. To naturalne dla nas, dla ssaków stadnych

Temat rzeka… Rossanko. Może bardziej na luzie podejdź do tego tematu? Mniej myślenia o tym, mniej analizowania. Tylko działanie. Randka i miło spędzony czas. Bez wielkich oczekiwań. Bez dodatkowego stresu powodowanego myśleniem.
Nerwicowcy muszą być szczególnie uczuleni na swoje myśli, gdyż wiele z nich to jak wgrany wredny troll siedzący na ramieniu. Trzeba go strzepnąć. On znowu usiądzie, ale nabiera się wprawy w strzepywaniu go. Z czasem zdąży powiedzieć jedno słowo a już będzie leżał na ziemii

W każdym razie trzymam kciuki za Ciebie. Trudno dzisiaj stworzyć sensowny związek, ale jest to możliwe. Ludzie mają różne lęki, różne przekonania. Niektóre są popularyzowane przez media i w ten sposób jest jeszcze trudniej nawiązać relacje.

Aj, długo Muszę przestać Uśmiech, cycki do przodu i kieliszek nadziei na resztę dnia

poczucie straty rozumiem, ale tęsknota za kim? Adela- ktos kto potrafi kochać nie potraktowałby Ciebie tak, wiec moze pora uznać że było to jednak jednostronne w sensie z jego strony nie to, jak Ty sobie chyba wyobrażasz miłość.
Za dużo Ty miałaś do zaoferowania, a on za mało do oddania Tobie- lojalność to jest ważna rzecz, styl rozstania mówi o szacunku itd.
słuchaj, ja to nawet nie chciałabym być z gościem który tak potraktował swoją kobietę, choćby u moich stóp klęczał.
A Ty żałujesz i żałujesz..

i to wmawianie że trzeba się lubić, a samemu będzie fajnie nieco mnie irytowało.

No właśnie mam takie same odczucia po dzień dzisiejszy. Bo ile mozna sobie wmawiać, ba... nawet słyszeć to od innych i jeszcze bardziej frustrować się, kiedy nikt się nie pojawia, albo kiedy nic się nie zmienia.
Ja tez miałam rozkminki typu, że jeśli nie potrafię cieszyć się tylko własnym towarzystwem i potrzebuję kogoś obok to znaczy, że na pewno jestem kobieta bluszcz i dlatego to ja powinnam się zmienić. Owszem powinnam nad sobą popracować i spróbować przepracować pewne rzeczy, ale w końcu zrozumiałam, że potrzeba bycia z kimś jest naturalna. I nie chodzi tylko o kwestie emocjonalne, ale też czysto fizyczne. Jak dotyk, zapach, przytulenie, a nawet smak. Tego nie da się odtworzyć mając do dyspozycji tylko samego siebie.

Ja nawet przez jakiś czas wierzyłam, ze mam zbyt wybujałą wyobraźnię, naczytałam się książek, naoglądałam zbyt wielu filmów i wytworzyłam sobie alternatywną rzeczywistość, która nijak sie ma do rzeczywistości. Nie ma romantycznej miłości, motyli w brzuchu, nieprzespanych nocy, wzajemnego zaufania, szacunku i dojrzałego uczucia... Ale jednak wierzę, że to wszystko istnieje, tyle tylko, że raczej obok mnie...

Myślę, że Ela bardzo dobrze to napisała

Zarówno wady jak i zalety można znaleźć we wszystkim. Tak również jest i w przyapdku związków. Warto też wziąć pod uwagę, że te wszystkie potrzeby, o których tu mowa mogą zwyczajnie występować u różnych osób z różną intensywnością czy siłą. Dlatego też nie każy potrzebuje takiego "modelu" jakim wiele osób sobie wyobraża.
Ja, gdybym chciał wejść w związek, musiałbym całkowicie przewartościować swje potrzeby pod kątem bliskości, czułości itp, choćby przez dotyk i przytulanie. W tym momencie okazywanie takich gestów jest tak obojętne czy wręcz zbędne, że kompletnie tego nie czuję. To, że kogoś kocham, podziwiam, lubię czy szanuję, nie znaczy, że muszę to okazywać tak, jak to jest ogólnie przyjęte.
O takim czystym romantyźmie, motylkach itp to nawet nie wspomnę...

Dziękuję Adelo za naturalne podniesienie mej samooceny Potrzebujemy feedbacku z zewnątrz. Feedbacku prawdziwego a nie projekcji. Pozytywny poprawia nam samoocenę Cieszę się, że mogłam coś wnieść do dyskusji.

P.S. Zrobię te karty, zobaczymy czy coś przydatnego z tego wyniknie, bo mnie samo myślenie o takich sytuacjach jak Twoja zwyczajnie wgniata w ziemię Ze względu na powagę sytuacji muszę znaleźć odpowiednią porę na to. Mam nadzieję, że się nie gniewasz za tak dużą zwłokę.

Ależ jest sklep z ludźmi
Tylko po pierwsze trzeba jakoś tam wejść najpierw a potem zacząć szukać, bo to nie Biedronka ale raczej sklep z butami ciężko znaleźć idealne, chociaż wszystkiego pełno.
Jednak ludzie znajdują kogoś
Bo związki nie są za zasługi czy wspaniały charakter, są raczej intencjonalnym postanowieniem.
Czyli możesz być w związku będąc podłym człowiekiem, jak kaci z Buczy co po morderstwie kradną zabawki dla swoich dzieci.
Wybacz drastyczny przykład, ale chciałam Ci pokazać że że związek to nic co na nas spływa, to raczej nastawienie na związek.
Natomiast miłość to jeszcze inna rzecz  i nie każdy jej do niej zdolny.
Tu się warto zastanowić jaka jest Twoja definicja miłości czy sama uważasz że potrafisz nią kogoś obdarzyć to juz pozostaje tylko przestawienie wajchy w głowie na tak.

To samo mniej więcej słyszał na swojej terapii i od kobiety terapeutki i później od mężczyzny terapeuty.
Podświadomie spodziewałam się usłyszeć, że jestem kobietą bluszczem, aby móc nad tym popracować i aby mieć tym wytłumaczenie moich relacyjnych porażek. Tak jak Ty Adela usłyszałam, że nic podobnego. I że u mnie potrzeba bycia z kimś jest naturalna, że mam swoje życie I nie oczekuje, że ktoś mi je ułoży i uszczęśliwi, co słyszałam na forum. Nigdy też terapeuci nie sugerowali, aby nauczyć się żyć samemu, wręcz odwrotnie- słyszałam, że sama umiem być, nie potrzeba dalej tej nauki.

Zapaszki z ust to jeszcze nic, gorzej jak komuś koło 30 już mózg gnije.

Dzień dobry Wam w tym wątku. Jeszcze mnie tu nie było w sekcji Samotności. Jakież moje zdziwienie, że wątek otwarty niemalże 10 lat temu wciąż żyje.

Rosann wytłumacz mi dziewczyno, bo chyba mi coś umknęło, przecież Ty miałaś podobno swojego "rycerza", problemowego, ale jednak. Coś się teraz zmieniło?

Co do ostatnich postów, bo nie jestem szalona i od deski do deski nie czytałam, to zastanawiam się czy Rosann nie masz teraz takiego poczucia utraty możliwości. Nasze historie znacząco się różnią, ale może dlatego inaczej radzę sobie ze sprawami posiadania czy nieposiadania współtowarzysza. W młodości (około 20stki) szalałam, doświadczałam, brałam, co dawało życie i okoliczności, nabrałam wprawy w kontaktach. W późniejszym małżeństwie realizowałam się na tyle ile się dało, dzieci przyszły na świat i świat ten mój zmienił się diametralnie. Wystawiam te dwa czynniki nie bez kozery, gdyż one właśnie trzymały mnie przy życiu w chwilach trudnych i wątpliwych. To były te 2 filary, które nie pozwoliły na czarnowidztwo. Niczego w życiu nie żałowałam, jestem szczęśliwa, że kiedyś szalałam, wbrew temu, co by mogli na to powiedzieć moi konserwatywni i wiekowi rodzice, którzy nie mają pojęcia jakie życie prowadziłam. Jestem szczęśliwa, że mam dzieci, które są może nie celem, ale takim fundamentem celu w życiu. Doceniam to. Niezależnie ile tragedii w życiu mnie spotkało, a było ich niemało i kaliber też bardzo ciężki. Wyszłam z nich, czy też nadal wychodzę, bo czuję, że mam moc sprawczą i mam dla kogo żyć.

Nie wiem, jakie Ty masz "fundamenty", ale dla mnie są właśnie te dwa. Niezależnie jak moje życie się potoczy dalej, to ja już osiągnęłam wiele, bardzo wiele, a może i parę cudów się znajdzie. Obecnie mam kilkoro przyjaciół i trochę znajomych, którzy dają mi poczucie zainteresowania moim życiem, ale wiem, że to nie jest to, co zapewnia lub czasem nie zapewnia związek. Pewnie przyjdzie lub już powoli nadchodzi taka chwila, że będzie mi czegoś jeszcze brakować w życiu codziennym, ale jeśli się nie zdarzy nic ciekawego, to zawsze fundamenty są. Jeśli ktoś chce dołożyć do tego karierę zawodową, to proszę bardzo, tylko to taki niestabilny fundament, a tamte praktycznie nie do ruszenia. W tym zakresie też osiągnęłam i osiągam wiele, i daje mi to satysfakcję, i być może jest to budujące, ale jakby... na bieżąco, tymczasowo. Nie pracuję by inni mnie podziwiali, robię to tylko dla siebie, ale tak jak mówię, nie stawiam tego jako bazę mojego życia i bycia.

Ktoś tu też pisał, że trzeba szukać tego "jedynego" czy "tego" partnera. Dla mnie nie ma czegoś takiego jak "ten jedyny". Wybierając kogoś na dłuższy związek nigdy nie możemy być pewni, że jest tylko TEN, mimo, iż z początku możemy mieć takie wrażenie i liczyć na związek na "na resztę życia", ale to tylko pierwotne złudzenie, któremu ulegamy. Mam wrażenie, że takie związki nie istnieją lub są tak rzadkie, że nie mieszczą się w statystykach. A jeśli ktoś jest z kimś np. 25 lat to znaczy, że to był TEN? No nie, bo w rezultacie skończyło się i nie ma. Znaczy to tylko tyle, że jedna lub obie strony wkładało wysiłek w tą relację i starało się ją utrzymać. Tyle ile było im dane, uwzględniając okoliczności.

Nie wiem co Ci tu powiedzieć Rosann , bo mam siostrę z problemami, która mimo bardzo długiego związku nie zdecydowała się na dziecko, bo zwyczajnie się bała, a teraz jest już za późno i nie czuje się z tym dobrze (realizuje tą potrzebę przez zwierzęta domowe, którymi się zajmuje, ale to nie to samo). Wiem, że to nie Twój przypadek, bo Ty szukasz i chyba chcesz je mieć, ale nie masz z kim (popraw mnie jeśli źle wywnioskowałam). Nie wiem jak bardzo potrzeba posiadania dziecka Cię dręczy czy nie, ale jeśli nie ma z kim, to zrób to dla siebie (no i dziecka), bo myślę, że mamuśką możesz być fajną.

70 -latek na bal dla maturzystów - nie, lecz na zabawę dla seniorów już tak, i to się jeszcze można zdziwić jak się ludzie potrafią w tym wieku bawić, oczywiście w swoim gronie (przedziale wiekowym). Wiem coś o tym, bo mam mamę emerytkę mniej więcej w tym wieku. I, że tak powiem "wesoła z niej wdówka" Ale to trzeba mieć wyobraźnię i coś wiedzieć o życiu, żeby nie pleść takich farmazonów za farmazonem.

Tak, ludzie są coraz mniej stali, ale akurat faceci są nieco bardziej niż wczesniej. Szaleją głównie kobiety i obraz facetów jaki macie jest związany z tym, że dla Was facet otoczony kobietami jest bardziej aktrakcyjny i głównie na takich zwracacie uwagę. To jak laski piszące, że każdy na tinderach itd oferuje seks i nikt nie chce normalnej relacji...a wystarczy to zweryfikować i okazuje się, że na 100 może 5 oferuje seks, ale przecież jej nie obchodzi pozostałych 95, bo nie są tacy pewni siebie .

Wiesz co Evergreen, bawisz mnie. Prowadziłas rozwiązły tryb życia, a pierdzielisz coś o tym, że ludzie nie są stali w uczuciach xD - jak można być aż tak ślepym hipokryta? Ogarnij się...sama sobie teraz pomyśl o tych chłopakach, których ranilas. Sorry, ale Ty się z nikim nie liczyłas, a Tobie wydaje się, że świat powinien paść Ci do stóp. Jeszcze ta próba zwalenia winy na spokojne osoby w stałych związkach, że one są winne rozpadów co xD to tak jakbyś powiedziała, żee 4 jest większe od 8. Nie, Evergreen, Ty prowadziłas rozwiązły tryb życia i z takimi osobami się zadawałas - to jak do cholery jasnej miało się to skończyć miłością na całe życie? Dam sobie rękę uciąć, że jak miałaś 20-30 lat to była masa facetów, którzy widzieli w Tobie coś więcej, ale przecież Ty w głowie miałaś notoryczne szukanie akceptacji/potwierdzenia atrakcyjności u coraz większej ilości facetów (dziś próbuje się to nazywać wolnością, swoboda itd a na terapii wychodzi, że to zaburzenia). Ciekawe czy dożyjemy czasów, że jakaś babka śmie spojrzeć w lustro i dostrzec problem w sobie w końcu...

Powiem Ci, że to jest po prostu... obleśne i osobiście nie umialbym poważnie potraktować kogoś takiego.

Edit: Nie no, jaki to jest standard dziś. Do 30 rodeo...a potem płacz, bo nikt mnie nie chce poza ruchaczami (którzy do łóżka wezmą KAZDA) ))
Edit 2: Ale z kobietami się gada i wyciąga takie informacje przy użyciu manipulacji :d

jestem odmiennego zdania. Mam w moim otoczeniu całą masę przykładów facetów zdradzających (a wielu recydywistów) i ani jednej kobiety.

Zbędna generalizacja. Ja takich unikam.

Mam inne doświadczenia z portalu. Ci co proponują są odrzucani. Ja takich lovelasów (przynajmniej z wyglądu) nie zagaduję sama.

Cieszę się, że daję Ci jakąś rozrywkę w tym smutnym życiu

Nikogo nie raniłam, ale nie będę się z tego tłumaczyć, bo nie mam ochoty wchodzić w szczegóły na forum.

Nie rób projekcji swojej sytuacji na mnie, bo nie znasz mojej historii, tylko sobie dopowiadasz.

Nie znasz życia Be. , ja niestety widziałam już wiele, w swoim i wielu innych życiach. Nie w necie, tylko w rzeczywistym świecie. Są tacy i są tacy, różne są historie, ale nie jesteś w stanie mnie przekonać, że źle widzę i słyszę. Mam już swoje lata i doświadczenia.

Nie wiesz z kim się zadawałam (znowu sobie wymyślasz, znowu projekcje), ale nie byli to, jak wy to tu nazywacie, badboye. Nie znasz też szczegółów relacji, a komentujesz jak ślina na język poleci.

Nie potrzebowałam potwierdzenia swej atrakcyjności, bo zdawałam sobie sprawę, że ją posiadam/posiadałam. Nie chodzi konkretnie o atrakcyjność fizyczną, tylko coś zupełnie innego, co różni obywatele płci przeciwnej wyznawali mi, że ich we mnie przyciąga. Tutaj też się spowiadać nie będę. Nie dla Ciebie Be.

Serio, nie mam z tym problemu. Masz prawo się tym ekscytować jeśli lubisz.

Be. zacznij żyć własnym życiem, a nie tym z sieci i staraj się mieć więcej pokory wobec starszych. Pogadamy może, tak za 20 lat jak nabierzesz trochę doświadczenia, bo wypowiadasz się na tematy, których nigdy nie zaznałeś w swoim życiu. Wiem, że teraz masz ten czas, że chcesz coś komuś udowodnić i taki masz okres, nic na to nie poradzisz. A ja Cię rozumiem, bo też przez to przechodziłam kiedyś. Radykalizm jednak do niczego Cię dobrego nie doprowadzi, otwórz się na ludzi, to zobaczysz, że inni też są wporzo.

Nie pójdzie, bo po *uja miałby tam iść, więc co niby tym samym ma to wykazać, tak jeszcze kwestii farmazonów?

Idealny przykład posta tłumaczącego dlaczego faceci niekiedy mają kobiety za idiotki, a ja uważam że kobietom nie można ufać i notorycznie kłamią. Ja pierdziele jaki stek kłamstw i bzdur. I wyjaśnijcie mi jedno zjawisko, dlaczego rozwiązłe/puszczalskie laski ZAWSZE mówią, że nie znają ANI JEDNEJ zdradzającej kobiety tylko samych facetów xDDDD przecież raz, że same to robiły wielokrotnie (zawsze tak jest przy rozwiązłych osobach, że są zdrady, skakanie od jednego związku do drugiego, łatwe przekraczaniem granic itd co jest chyba logiczne, zresztą jest to też oczywiście przebadane) . W dodatku by wyjść z twarzą ona nawet powie, że zadaje się z samymi PORZADNYMI osobami, a jednocześnie narzeka na brak stałych związków. Masakra jak się można gubić w zeznaniach...

Do tego lubię to naprzemienne gadanie o kryzysie męskości, o tym że faceci mają mniej ikry itd, a jednocześnie próba zrobienia z nas winnych dzisiejszej sytuacji związkowej i rozwiązłości - gdzie wcale przecież w ciągu kilkunastu lat kobiety totalnie się nie zmieniły xD.

Nic dziwnego Evergreen, że Twoje próby poderwania pewnego forumowicza spełzły na niczym, bo żeby się z mitomanka-nimfomanka związać to trzeba być totalnym desperatem.

Tak, kurestwu i kłamstwu będę przeciwstawiał chamstwo. Jak będzie opcja takie osoby oznaczać to po prostu na czole będziecie mieć odpowiednie oznakowanie by nikt się nie nabrał.

Hipokrytki i cudzołożnice.

Do zakonu chłopaki, tam Was przeszkolą

Przecież urządzamy Ci tu poglądowe pogadanki

Za dużo teorii rzuca się na mózg

Wow. Ale się odpierdala w tym temacie. Gownoburza roku a dopiero maj. Jaki wogle temat? O czym wy tu gadacie? Xp xp xp

No a kobiecą przemocą jest intryga, kłamstwo, zdrada i ogólna przemoc psychiczna. I jest jej o wiele więcej niż przemocy męskiej, bo ta subtelna przemoc psychiczna ze strony kobiet występuje w każdym związku. I ja na to nie pozwalam i nawet jestem z tych co umieją trzymać patelnie, więc Was nią wale.

W kasku to po włościach się przechadzać nie będziesz, jak w kasku to na skuter i sio z posiadłości

Uuu dobrze, dobrze! O to chodziło...chyba .

Mam odwrotne spostrzeżenia. Par szkolnych, studenckich znam może kilka, dużo z nich dawno po rozwodach.
Najwięcej malzenstw- poznanych właśnie po okresie edukacji.

Wałek też nie.

Ross czadu !

Czyli dzikie org....