pozbawcie mnie zludzen, mam 36 lat - Netkobiety.pl

Piegowata wlasnie w tym rzecz, ale przelotne znajomości BYŁY. Oczywiście kobiecy standard wiadomo tych 18tu po drodze się nie liczy, a seks tylko z miłości .

Niepodobna I ja te badania rozsylalem, do tej pory np zero odpowiedzi (przykładowo Santapietruszka) lub teksty typu bym nie sugerował się czymś, bo to bzdury (bo tak), mimo że te badania były z książki poleconej przez tę samą użytkowniczkę(!). Czy to wybielanie się ma jakieś granice? Chyba nie. Aha i istnieją osoby aseksualne, może być Ci ciężko to pojąć, ale nazywanie ich osobami z defektami to jak nazywanie w ten sam sposób osoby homoseksualnej. Niezla hipokryzja, tak to zawsze zwracasz uwagę na język .
Także tak, psychika kobieca jest zbudowana w taki sposób, że jesteście zmienne i niestabilne. I raczej po kolei niemal każda z Was jest tego przykładem, chociaż temu przeczycie (ostatnio Roxann np). Aha i bym zapomniał, każda miała tylko 3 . Który stabilny facet chce niestabilnej kobiety? Jedynym Waszym wyjściem jest kłamać.

Ross jest w dobrej sytuacji, ale ona nie chce zmian. Rozwiązania są proste i oczywiste, ale ma tak zaciągnięty hamulec, że się nie da. Rumuński sobie babe znaleźć może , ale kobiety spełniającej choćby 20% jego wymagań nigdy w życiu nawet na oczy nie zobaczy, podobnie jak pozostali faceci na forum. Dla Was to zawsze będzie wina facetów, mimo że to Panie bardzo zlagodzily obyczaje i wraz z tym upadły związki jako takie. Zostawiam ciąg dalszy każdemu do analizy już, odpisywać nie musicie bo i tak się powtarzacie.

Burzowy, niegłupi z Ciebie człowiek, ale jak czasem coś powiesz...
Ludzie, ja rozumiem, że jest jakaś skala prawdopodobieństwa, przeciętna średnia, ale jednak nie podciągajmy wszystkich pod wspólny mianownik. Istnieją sytuacje odbiegające od standardów. Czytałam np. o czterdziestoletniej dziewicy. Zupełnie sensowna, normalna kobieta, ale zabrakło sprzyjających zbiegów okoliczności.
Ot, taki los na loterii, niektórzy wyciągają nietypowy Ja np. choruję na schorzenie, które zdarza się raz na 25000 urodzeń. Na co - proszę i uprzedzam, by nie pytać, bo to za mało anonimowe.

To Ty sobie dopowiadasz.

Nie czuję pogardy do nikogo, jedynie zauważam przykre skutki przymusowego życia w celibacie przez wiele lat, i wolałabym uniknąć tychże.
Te skutki to na przykład: desperacja i niezdolność do patrzenia na kobietę inaczej, jak tylko na obiekt seksualny, chęć 'zaliczenia' kogokolwiek jakkolwiek, pogarda wobec kobiet, obwinianie ich za własne porażki i wyładowywanie frustracji, odrealnione i wykrzywione myślenie o nich, w skrajnym przypadku nienawiść, a przy tym jednak dalsze szukanie, i ja się pytam po co, albo kim, czym ona miałaby być? Odpowiedz sobie, czy Ty byś chciał tym właśnie być?
A całkiem często ten stosunek do kobiet, brak szacunku jest też prawdziwą przyczyną braku doświadczeń, a pan tego oczywiście nie widzi.
Przykładów na forum trochę było.
A odpowiedz szczerze, jak uważasz: jakie są szanse, że 40-letnia dziewica, która nie była sama z wyboru, jest osobą z którą można chcieć być? Bo to o prawictwie w takim wieku była mowa.
Nie twierdzę, że wszyscy są tacy sami. A tylko, że pewne zjawiska są zbyt częste, by były przypadkiem.

No ale przecież trzeba być ze sobą szczerym, prawda?
To co zrobić jak kobieta się zapyta: ,,ile miałeś kobiet?"
Co, kłamać?

Zresztą weź idź w towarzystwo i niech jakiś 30 letni facet powie 20+ letnim kobietom, że nigdy nie był w związku i jest prawiczkiem
jak było chociaż trochę pite to śmiech rozwali bębenki.

Problemem jest to, że ciężko znaleźć jakąkolwiek wolną kobietę bo większość z otoczenia jest już zajęta.
Ja już nawet chyba nie mam wymagań do kobiet, sam fakt, że w miarę normalna laska jest singielką to szokiem.

Wystarczy poczytać jednak te statystyki
Kobiety rodzące dzieci po 40 r.ż. to problem
Ponieważ takie dzieci mają naprawdę więcej szans na posiadanie choroby a o poronieniach nawet nie będę wspominał.

To chyba zależy od osoby jakby dziewczyna miała 40 lat i była dziewicą (ale zdrową z chęcią uprawiania seksu) to nie miałbym problemów z zaakceptowaniem tego.

To bzdura.
Nie powinien kierować w stronę kobiet agresji za to, że jemu coś nie wychodzi.
Powinien za to widzieć w kobiecie osobę, a nie obiekt do użycia, by mieć w końcu za sobą to doświadczenie, gdyż takie podejście nie różni się wiele od wizyty u pani lekkich obyczajów.
Już rozumiesz?

Ale ja nie pisałem o żadnej agresji. Pisałem tylko że taki biedny prawiczek jest zestresowany nawet jak znajdzie tą kobietę w której widzi osobę a nie obiekt.

To samo możesz powiedzieć o związkach w wieku lat 20, że facet szuka kobiety tylko po to aby mieć to doświadczenie już za sobą, a nie po to że widzi w niej osobę i chce z nią być.

Mądra wypowiedź.

...A co do tego kłamania i związkowej, czy raczej niezwiązkowej biografii: jeśli ktoś moją wartość kwestionuje, bo nie byłam w związku / jestem dziewicą, cyklistką, Żydówką / choruję / odznaczam się jakąkolwiek inną niezawinioną (a choćby nawet i zawinioną, lecz przemyślaną i przepracowaną) nietypowością - to ja dziękuję za towarzystwo kogoś o tak ograniczonych horyzontach.

Ja nie kwestionuję niczyjej wartości BO nie był w związku. Można powiedzieć, że żywię obawy co do POWODÓW i SKUTKÓW nie bycia w żadnym przez 40 lat życia u kogoś, kto potencjalnie miałby być moim partnerem, a samotność ta nie wynikała z wyboru, tylko z konieczności. Gdy nie jest to przepracowane, to można się spodziewać problemów dla siebie.
Pod pewnymi względami też jestem nietypowa. Na przykład mam taki sposób bycia, że ludzie prawie nigdy nie odczytują właściwie moich odczuć

Piszę o sytuacji, kiedy nic jeszcze o niej nie wiesz poza tym, że nigdy nikogo nie miała. Jakie by były twoje skojarzenia? Na przykład, gdybyś spotkał taką osobę w necie? Założę się, że pierwsze byłoby: musi być bardzo brzydka. A dalej?
Nie jesteś wolny od tego, nikt nie jest.

Ujawnię się. Byłam w dwóch, pod warunkiem, że te relacje możemy szumnie nazwać takim związkiem, naprawdę związkiem-związkiem biorąc pod uwagę, że to niesformalizowane było. Przed trzecim, na samą myśl, wzdrygam się.

Nie wiem jednak, czemu ma służyć generalizowanie przez pryzmat liczb oraz, co z tego ma wynikać w temacie możliwości spotkania życiowego partnera.

Czy stres z tego powodu budzi agresję do wszystkich kobiet? Nie wiem. Sex to nie wszystko. Bardziej wydaje mi się że to nieodwzajemniona miłość lub notoryczne odrzucenie budzi w końcu agresję.

Przepraszam, ale jak Ci się wydaje że 20-latek szuka kobiety do poważnych związków i "jest mało prawdopodobne że chce tylko zaliczyć" to ty chyba w innym świecie żyjesz.

Po części się zgadzam, że mogą zdarzyć się tacy, którzy są agresywni i bardzo negatywnie nastawieni w stosunku do kobiet, bo w ciągu 20 lat ich dorosłego życia nie udało im się jeszcze "zaliczyć". Jednak teraz w internecie są tysiące ogłoszeń pań które chcą być "sponsorowane" w zamian za sex, więc nie sądzę że dużo tych 40-letnich prawiczków zostało. Piegowata mądrze napisała że "trzeba się poznawać, zamiast szufladkować". Jak spotkasz takiego agresywnego osobnika to jestem pewny że bardzo szybko go rozpoznasz i odpowiednio ocenisz.

Jak uważasz, Burzowy. Nie będę się sprzeczać, co do tego jak postrzegane są moje relacje z mężczyznami.

Niemniej jednak pojęcia, to co pod nimi rozumiemy, jest ważne. Weźmy np. tą 40letnią dziewicę. Czy mamy tutaj na myśli osobę która nigdy, przenigdy, ani razu, nie miała żadnego (słownie: żadnego) doświadczenia seksualnego, czy tylko taką która, jak do tej pory, nie skonsumowała (czysto technicznie) żadnej relacji.

Też przeszłam przez żal po niespełnieniu, po tym, że pewne życiowe doświadczenia i doznania mnie ominęły. To trzeba przeżyć jak żałobę, jak każdą stratę - opłakać, a potem żyć dalej.
Uświadamiam sobie, że każde życie jest niepowtarzalne, karty rozdano nam w sposób przedziwny, ale zawsze mamy wybór, jak się do tego odniesiemy. Warto poczytać i posłuchać mądrych ludzi, zdobyć się oprócz ślepego odczuwania na odrobinę refleksji.
Ja stanowczo nie chcę życia przepłakać czy podważać jego wartości, bo nie dała mi Bozia tego czy owego, bo książę z bajki nie zaistniał w moim życiu i tak dalej. Nie chcę żyć jak w poczekalni do czegoś lepszego, lecz z całego serca cieszyć się tym, co mam.

Pomyłka

Związek to związek, seks to seks i nie ma czegoś takiego jak "to się nie liczy więc nie było". A kogoś kto uprawiał seks ciężko nazwać dziewica lol.

Edit : Dziękuję Isabello za interwencję i przestrzegam przed pisaniem prywatnych wiadomości do użytkowniczki niepodobna, gdyż wpierw wyciąga informacje zapewniając o dyskrecji, a potem wywala wszystko na forum.

Drodzy, bardzo proszę o zaprzestanie osobistych wycieczek.
Musicie wyjaśnienie nieporozumień między Wami przenieść na płaszczyznę korespondencji prywatnej.
Powyższe złośliwości usuwam jako off top.

Oj Burzowy, nieładnie tak teraz koleżanką straszyć. Pewnie chciałeś, to i się zwierzałeś...
Nie udawaj nam tu, takiego niby niewiniątka

Nie znam, ale przeraża mnie to co czytam w internecie i eksperymenty medyczne w tej dziedzinie, bo takie zamrożone komórki mogą być wykorzystane po kilkudziesięciu latach. Wystarczy google i hasła typu "single women are paying thousands to freeze their eggs" Jest dużo ciekawych artykułów na ten temat. Osobiście uważam to podejście za trochę egoistyczne, chociaż teraz jak ktoś dba o siebie to może spokojnie dożyć 80-tki albo i dłużej.

Dokładnie. Już trochę żyję na tym świecie i nauczyłem się żeby każdą osobę którą widuję na co dzień traktować dobrze i dawać szansę nawet tylko na przyjaźń, dopóki ta osoba mnie czymś do siebie nie zrazi. "Trzeba patrzeć jednostkowo".

EDIT : mam oczywiście na myśli zachowanie takiej osoby a nie sam fakt bycia prawiczkiem czy dziewicą po czterdziestce. Jednak jakbym się dowiedział że na przykład ktoś siedział w więzieniu to wystarczyłoby to aby zachować dystans.

Odpowiadając na pytanie to jest trochę takich mężatek które znam i z którymi nie chciałbym być nawet za bardzo dużą dopłatą

IsaBella77, rozumiem twoje stanowisko i wiem, że zaśmiecamy wątek, jednak tylko reaguję. Postaram się odtąd ignorować bezpośrednie albo pośrednie zaczepki.

Mała zagadka. Jest taki Polski polityk o imieniu na K którego najstarsze dziecko ma 50 lat a najmłodsze 5. Kto to taki?

Oto jaki przykład nam dają politycy

W sumie to zapomniałem dodać do tego czysto technicznego rozważania, że niestety ja chyba też należę do tych osób którzy oczekują od ewentualnego związku czegoś więcej i dlatego w życiu mam "pod górkę". Może jest to coś związanego z tym co pisałem w wątku "połączeni" o kompatybilności na płaszczyźnie duchowo-emocjonalnej, może nie, nie jestem do końca pewien.

Tak mi się kiedyś wydawało, ale niestety zostałem dość brutalnie sprowadzony na ziemię po pewnym czasie. Chociaż szacunku do tej kobiety nie straciłem. Także to są czyste rozważania

To, że ktoś nigdy nikogo nie miał jeszcze o niczym złym nie świadczy
Może taki ktoś ma skrzywioną część psychiki albo jakieś inne blokady
Ale również może być normalnym wartościowym człowiekiem z wieloma pasjami itd.

No cóż, muszę się zgodzić. Szczególnie z tym rozumieniem WSZYSTKIEGO w tej drugiej osobie. Niestety szczególnie w młodym wieku około 20 lat bardzo ulega się wpływom otoczenia, kolegów i koleżanek. "To co stanowi naprawdę o naszej naturze, jakoś się zaciera". Jeszcze wczoraj bym nie uwierzył że będę prawie cytować Twoje słowa, ale życie nawet takiego forum jest pełne niespodzianek

To moje doświadczenie też miało miejsce bardzo dawno temu i powinienem już dawno zapomnieć, ale jakoś do nie mogę i niestety czasami co parę lat pewne  wspomnienia powracają jak bumerang. Nawet nie wiem do końca od czego to zależy. Ale to już inna kwestia. Trzeba zapomnieć o przeszłości i wyznaczyć sobie nowe, realne standardy na przyszłość. Tylko to nie takie proste.

25 lat bez "tego" doświadczenia to jeszcze nie jest tragedia, więc nie sądzę aby był powód do paniki. Do 30 jeszcze daleko i dużo rzeczy może się zdarzyć

Nawet się domyślam, w jaką ramkę mnie wmontowałeś

Rzeczywiście :-O Dość to niespodziewane.

Sony, będzie tu Ciebie brakowało.
Miło było Cię poznawać. Trzymaj się :-)

A moim zdaniem duża rolę gra też przypadek, łut szczęścia. Jeden pozna kogoś w wieku 20 lat a drugi w wieku 40 jeszcze nie. I można snuć teorie, z e z kimś jest coś nie tak, że ma braki, że jest taki, owaki. Może jest dziwakiem,  skrajnym odludkiem, a może po prostu pech.
Ci wszyscy ludzie w zwiazkach-też bywają i tacy, co mają braki, swoje dziwactwa, część jest z bardzo ciezkim charakterem,  a to,  że są w związkach nie świadczy automatycznie, że wszystko z nimi ok.
Po prostu w życiu trafisz na kogoś albo nie trafisz i żadna w tym będzie twoja  zasługa czy twoja wina.

Jak ktoś jeszcze trafi na ten wątek. Wątek pokazuje,  że mimo staran,zmian podejścia,  zmiany perspektywy, może być i tak, że to i tak kompletnie nic nie da, sytuacja nigdy się nie zmieni. Ale u kogoś innego, może właśnie te starania i zmiany podejścia spowodują,  że z kolei ich sytuacja się zmieni.
Chcę powiedzieć,  że nic nie jest pewne i może się wszystko zmienic, jak pokazują inne wątki, ale przez lata może nie zmienić się kompletnie nic. Pewne rzeczy się dzieją,  albo nie dzieją i tak już jest.

Mimo, że od lat jestem sama, pomimo, że może tak zostanie, mówię gromkie NIE zgorzknieniu i czekaniu aż mi jakiś facet załatwi raj na ziemi i pozbawi bólów istnienia. Być singlem nie znaczy być samotnym.
Howgh!

No widzisz! Raj niejedno ma imię. Sporo tych rajskich rzeczy wokół nas
Ja też w kuchni jestem niezła

Wcale nie twierdzę, że mnie namawiasz, ale jakoś trudno mi obojętnie przejść nad zagadnieniem. To tak powszechne przekonanie, że bez związku smutno i źle. Nic mi do tego oczywiście, ale jakoś korci się temu przeciwstawić, trzepnąć dłonią w stół i głośno zaprotestować.
Jasne, że związek może być dobry i dawać radość, ale coraz mniej we mnie tego przekonania, że bez niego źle. Mam ochotę wołać: ludzie, weźcie, przestańcie!
Na sytuację mamy ograniczony wpływ, ale na odnalezienie się w niej - jak najbardziej. A niektórzy piszą na forum rok, dwa, pięć i nie zmienia się w nich nic poza narastającą rezygnacją i niespełnieniem. Nie szkoda się tak unieszczęśliwiać na własne życzenie?
No, ale racja - nic mi do tego.
Singlem niekoniecznie chcę być, ale mi to już nie przeszkadza, bo i tak mam z życia kupę radochy. I do tego właśnie dążę - by życie smakowało bez względu na pewne okoliczności.
Możliwe, że przesadzam, ale mnie ta presja społeczna na sparowanie i "jedynie słuszna" wersja osobistego szczęścia drażni. Robi się nią krzywdę tym, którzy odstają od schematu, wpędza ich w złe samopoczucie. Protestuję!!!
Dzisiejszy post to był impuls, wybacz.
Proszę Cię, nie bierz tego do siebie, to bardziej ogólna sprawa.