pozbawcie mnie zludzen, mam 36 lat - Netkobiety.pl

Swoją drogą temat się pięknie rozwinął i romans Tycho z Magdaleną pięknie rozkwita, ale co się stało z naszą Rossanką?

A to niby czemu?
W pracy siedzi się 8+ godzin dziennie.

Wszystko rozbije się o to czy jesteś HOT or NOT.

Parę łyżek miodu też w nich by się znalazło

Ross, to oczywiste oczywistości, ale wszystko się o te nieszczęsne emocje rozbija, prawda?
Ja w niedzielę przeczytałam artykuł o tym, jak zachowuje się kobieta, która boi się sparzyć w relacji z mężczyzną. Wypisz, wymaluj ja. Chodziłam po nim ze trzy dni rozbita psychicznie.
Były też rady dla facetów, jak z taką kobietą postępować. Brakuje mi natomiast porad, co robić, gdy taką właśnie kobietą jestem, bo nieraz byłam odrzucana z powodu mojego zdystansowania. Faceci kompletnie tego nie ogarniają   a ja na siłę się przełamywać nie chcę, delikatnie musi być

To ciekawe. Co to za artykuł?

No właśnie rossanko mam wątpliwości czy się uczysz. Tyle padło mądrych rad i wskazówek w tym i innym Twoim wątku, które de facto jest o tym samym, a to wszystko jak grochem o ścianę.
Chociaż sama lepsza nie jestem :-D

No a jak to się ma do tego, że „podobają Ci się tylko żonaci”? Albo, że dawłaś szansę niemal każdemu zainteresowanemu?
Pogubić się można ;-) Bardzo możliwe, że już nic z tego nie rozumiem.
Tak samo jak wcześniej, tak i teraz nie masz nic do stracenia.. Nic się samo nie trafia, przyciągamy do siebie (albo nie przyciągamy) pewnych ludzi.

rossanko, w takim razie bardzo się cieszę, że zeszło z Ciebie napięcie i presja oraz poukładałaś sobie to, co jest dla Ciebie istotne, masz w sobie otwartość. To dobrze wróży :-))
Powodzenia :-)

Te całe wałkowanie tych związków i cały ten temat to takie jedne wielkie Twoje kajdany, które Cie trzymają
Weź po prostu rzuć tymi kajdanami, daj sobie spokój z tym tematem na jakiś czas (np. rok) rzuć to wszystko do szuflady i żyj sobie po swojemu a nie w kółko tutaj wchodzisz i tylko się dodatkowo niepotrzebnie dobijasz świadomie bądź nieświadomie.
Wywal to wszystko do piwnicy i po prostu żyj tak byś była jakoś tam spełniona i tyle.

No to jak kolejny to trudno
Może być i kolejne 20 lat

Po prostu wrzuć ten temat i całe to użalanie się w kontekście związków do piwnicy i najlepiej porób coś innego, kreatywnie spędź czas
No chcesz w kółko wałkować te nieszczęśliwe singielstwo?

Rossanko, zauważyłam niedawno, że znam całkiem sporo osób "samotnych", nie jesteś sama. Wczoraj odwiedziłam koleżankę, wciąż pannę, która właśnie zerwała z facetem, a przez nią inną kobietę, starszą od nas o kilkanaście lat, również pannę, niezwiązaną z żadnym mężczyzną. Fajna, uśmiechnięta, opalona...
Moim zdaniem cały dowcip w tym, żeby przestać tak emocjonalnie odnosić się do tego faktu. To po prostu pewna rzeczywistość i rzeczywiście nie ma co jej wałkować, tylko po prostu sobie żyć.
Momenty pustki i smutku uważam za naturalne w życiu, zdarzają się bez względu na związkowy status i też nie ma co ich demonizować. Przyjąć, przeżyć, uznać za ludzkie i normalne.
Zajęcia i szukanie ich można potraktować na dwa różne sposoby: jako fajny pomysł na życie i siebie albo jako ucieczkę, próbę zagłuszenia czegoś, z czym nam źle.
Jasne chyba, że bardziej atraktyjne jest to pierwsze. Bardzo sobie cenię te momenty, gdy za niczym nie gonię, po prostu się gapię na niebo (na przykład) i nic mi więcej nie trzeba.
Nauczyłam się, a wsparły mnie w tym m.in. mądre forumowiczki, nie uciekać przed dołkami, przyjrzeć się im, przyjąć je i pozwolić przejść.
Oczywiście wszystko jest dla ludzi i nawet czasem trzeba trochę uciec. Ale całe życie w takiej udręce? Nie chcę!

Przepraszam, że tak się podpinam, ja też mailowo dobijam się do Piegowatej

Manzanito, czytałam i odpiszę, ale na mail do Ciebie trzeba mi już dłuższej chwili, więc dzisiaj Ci nie obiecam.
Popijam miętę przed monitorem, potem czeka mnie trochę pracy w domu, a na wieczór Ulubiona Sąsiadka zaprosiła mnie na ploteczki Pewnie wrócę późno.
Ale pamiętam i obiecuję nie odwlekać w nieskończoność.
Bywajta!

A może fajni faceci w tym wieku są... no, po prostu zajęci?
Wiadomo, że fajnym ludziom też czasem nie udają się związki i zostają singlami z odzysku, ale taki ktoś nie będzie długo sam. Mężczyznom w ogóle łatwiej kogoś znaleźć niż kobietom, gdy mowa o związku, a nie przygodnym seksie, a takim około 40 tym bardziej. Z kolei z seksem to kobiety nie mają problemu, na to zawsze znajdzie się chętny, niemal w każdym wieku. Ale jeżeli się nie szuka przygód, to łatwo nie jest. Dodajmy, że do stałych związków czterdziestolatkowie raczej nie szukają czterdziestolatek, a jeśli, to z rozsądku. Żadna kobieta nie chce być 'tańszym zamiennikiem' ani 'bezpieczniejszą opcją'.

Rumunski_Zolnierzu, ale jest jeszcze taka prawidlowość, że fajnego faceta kobieta tak latwo nie puści, za to fajna babka może zostać sama tylko dlatego, że na horyzoncie pojawiła się ładniejsza lub młodsza, dlatego tym bardziej twierdzę, że w pewnym wieku szukanie wartościowego singla to jak szukanie igły w stogu siana Bo prawie wszyscy tacy są od dawna w udanych związkach. Kiedy ma się te 25 lat, wszystko jest prostsze. Wtedy jeszcze dużo się zmienia. A wybory rzadko są ostatecznymi.

Jak niecierpliwa jak 5/10/15 lat szuka. Po 6 miesiącach byłbym niecierpliwy a co dopiero po latach. To dobija.

Spoko, nie gniewam się
Pamiętam tamten mój wątek, błędem było, że się od razu, a przynajmniej w miarę szybko nie orientowałam, czy pan jest zajęty czy nie. Tylko, że na początku mnie to nie interesowało, bo go nie znałam, dopiero w miarę rozmów, poznawania się wychodziło, ze fajny facet, a potem wychodził, że fajny facet, ale dawno zaklepany i po zawodach.

To raz. A dwa, myślę, ze tu był mój błąd również, że wszelkie rozmowy, oznaki sympatii i zainteresowania brałam właśnie za zainteresowanie na polu damsko-męskim, a to mogłabyć czysta uprzejmość, albo standardowe zachowanie jak do pierwszej lepszej koleżanki. A ja sobie roiłam, ze dobrze się nam rozmawia, rozumiemy się, mamy podobne poglądy, on mnie wyraźnie lubi i tak dalej - a tu moi państwo nic z tych rzeczy. To tylko były moje (błędne)wyobrażenia, tak to oceniam z perspektywy lat.

@rossanka
Pomyśl tak racjonalnie - przecież nie każdy studiuje A więc co? Jeśli nie znajdziemy kogoś do +/- 24 roku życia (bo mniej więcej tyle ma się lat kończąc studia), to potem z automatu kicha?
Nie. Oczywiście, że nie.

I kto powiedział - i dlaczego w ogóle miałby mieć rację -  że tego właściwego partnera mamy szansę spotkać do określonej granicy wiekowej?
Życie składa się z wielu zmiennych.

Postawiłaś sobie wiekową granicę szczęśliwości, przekroczyłaś ją, i teraz zadręczasz analizami czemu nie stało się tak jak planowałaś.

Akurat to może być prawda, bo gdzieś do 22-23 roku życia faktycznie szło kogoś poznać. Teraz gdybym szukał to pojawilby się problem ilościowy. Bo jakościowy to był zawsze.

Jeśli wszyscy mężczyżni, którzy zwracali na Ciebie uwagę byli zajęci, to logiczny wniosek byłby taki- że widzą w Tobie kochankę, a nie partnerkę.

A co ma piernik do wiatraka?

Czytając kiedyś dużą częśc tego wątku doszedłem do wnisoku że Rossanka nie chce się godzić na przeciętność, obojętność i nudę w związku. Bycie razem po to tylko żeby tworzyć jakikolwiek związek nie ma sensu. Już lepiej pozostać singlem.

Problem w tym, że gdy chodzi o wiek 40+ to szanse na poznanie kogoś "niesplamionego" bez negatywnego bagażu doświadczeń jest wręcz iluzoryczne. Jeszcze do tego ten ktoś musi się podobać fizycznie, być uczciwym i mieć w miarę dobry charakter. To wręcz "mission impossible". Chociaż jak mawiają wiara czyni cuda.

Zawsze może się trafić jakiś wdowiec który chce kogoś znaleźć na drugą połowę życia. Dlaczego martwimy się o bliskich gdy ich długo nie ma? Bo świat jest "brutalny", pełen świrów i nieszczęśliwych wypadków.

Może jakiś porządny facet był w śpiączce po wypadku przez kilkanaście lat i teraz szuka zawiązku.

Może jakiś porządny facet chorował latami, wyszedł z choroby i szuka udanego związku.

Może jakiś nieśmiały 40-letni prawiczek się przełamał i chce spróbować żyć jak inni.

Możliwości jest wiele

Peter wymieniasz jakieś niesamowite przypadki zamiast najczęstszego- rozwiedziony Pan..
I to jak nie trafi w pokrewieństwo dusz, gdzie wiek zejdzie na 2 plan , to chyba około 50.
Bo 40 latek będzie chciał się wyszaleć, albo na gwałt szukać 30 latki by założyć rodzinę, albo 20 latki- by jeszcze nie chciała rodziny.

Oczywiście że nie. To stwierdzenie to był komplement. Nikt nie chciałby być w takim związku. Związki się tworzy po to żeby nam się żyło lepiej, doświadczało czegoś więcej niż w pojedynkę. Po to żeby móc komuś zaufać i wiedzieć że na tego kogoś można liczyć.

Widzę Ela że bardzo źle oceniasz 40 latków

Też tak sądzę. Poza tym w wieku 40 lat, nawet 45 też można mieć dzieci.

Nie oceniam ich żle, nawet lubię ale realnie patrzę ze względu na priorytety wieku, zresztą forum to potwierdza. Nie mówię oczywiście o szukaniu kochanka, bo to inna bajka. Mimo wszystko baardzo dużo ludzi tworzy związki rozważając za i przeciw, racjonalnie. I oczywiście że można mieć dzieci w tym wieku, jak ktoś chce, bo biologiczna możliwość u większości kobiet istnieje.
Ale moim zdaniem 40 latek od 50 latka współcześnie mocno się różni priorytetami i szczerze to mało który jest dojrzałym mężczyzną, jeśli ktoś już dojrzałości szuka. a jak nie dojrzał, to za 5 lat Pani będzie mieć w domu nastolatka z kryzysem wieku średniego.

Masz 25 lat, mężczyzna.
Ja 42 lata, kobieta. Zamienisz się ze mną na miejsca?
Trzeba patrzeć z pozytywnej strony na sprawę, Twoja sytuacja jest nienajgorsza całkiem.

No właśnie, właśnie, jak już związek to z kimś, z kimś autentycznie chce siś być, a nie, że już wypada, albo co będę sama w domu siedziała. Dużo osób traci czas i energię na relacje, z których podskórnie czuje, ze nic dobrego nie wyniknie, a jednak w tym tkwi. Zadziwiające.
45 lat i dziecko? Facet tak, ale kobieta - tu już może być ciężej, ale jak mówię, nie ma nic bez przyczyny, może to, ze jestem bezdzietna też zdarzyło się w jakimś celu. Ale dość o tym.

Do usług, Burzowy Byłam w jednym, jedynym związku: z moim byłym mężem. Znam też ze trzy, może cztery (a jak dobrze pomyślę, to może nawet więcej) kobiety w moim wieku, które nie były w żadnym związku. Bo nawet jeśli im się zdarzyły przelotne znajomości, to obok związku nawet nie leżało.

ŻADEN człowiek nie zrobi czegoś, jeśli nie da sobie na to wewnętrznego przyzwolenia. Ani mężczyzna, ani kobieta.
W ciągu prawie 10-u lat mojego totalnie nieudanego małżeństwa nigdy nie pozwoliłam sobie na zdradę, romans czy skok w bok. Jestem zdania, że pewnych rzeczy po prostu się nie robi - no, właśnie kwestia wyznawanych, tudzież realizowanych zasad oraz wartości.

Burzowy, nie prowokuj. Jeśli odpowiadasz na mój post, pisz na temat please. Bo te twoje teorie mają się niego nijak. To nie jest wątek o tym, ilu kobiety mają partnerów ani o tym, kto częściej kończy związki, ani też o tym, kto jakie wątki częściej zakłada na forum, tylko o możliwości spotkania sensownego partnera około czterdziestki. A o te legendarne badania nie tylko ja prosiłam i do dziś nikt ich nie widział.

Co do tematu, to Ela ma 100% racji. A człowiek, który i wcześniej potrzebował czegoś więcej, niż tylko być z kimkolwiek, nie zmieni się magicznie z chwilą 30 czy 40 urodzin i nie zacznie mu odtąd wystarczać erzatz w postaci sparowania obojętnie z kim, byle tylko nie być samym. Nadal pewne warunki muszą być spełnione, żeby to miało sens. Takie okoliczności w wieku ok. 40 lat mają nieporównanie mniejsze szanse zaistnieć, niż gdy ma się lat 25. Co tu zagadywać, co negować? Każdy o tym wie.

Peter - podajesz przykłady tak fantastyczne, jakbyś chciał potwierdzić, że związek w tym wieku to mrzonki
Pomijam już fakt, że przed 40-letnim prawiczkiem raczej należy wiać, bo z kimś takim prawie na pewno jest coś nie tak, podobnie, jak byłoby z 40-letnią dziewicą.  Dobrowolny celibat przez pół życia nie istnieje, jeśli ktoś nie czuje się stworzony do życia zakonnego albo pustelniczego. Takie osoby albo mają jakieś poważne defekty i dlatego tyle czasu nikogo nie znalazły, albo nabyły skrzywień psychicznych w wyniku wieloletniej przymusowej samotności. Osobiście bałabym się, że to desperat i że wcale nie chodzi mu o mnie.

Lęk przed tym ze sie nie uda tak nas paraliżuje ze nie próbujemy. I co złego w tym trutniu. Tak ma 25% Polek i ponad 50% europejek. Takie czasy, wyzwolond la kobiet.

Tak

No dyskutowałbym.
Zauważ, że Ty byłaś w związkach, masz jakieś doświadczenia a ja nie byłem w związku
Tak więc nie wiem czy faktycznie jest tak jak piszesz.

Brak czegokolwiek jest gorszy niż posiadanie wspomnień.

Do tego jeszcze go potraktować nożem i przypalić ogniem przed ucieczką i jeszcze opluć.