pozbawcie mnie zludzen, mam 36 lat - Netkobiety.pl

Co mnie w Ross najbardziej szokuje to fakt, że w tym wieku nie została samotną matką.

No to jest wręcz reklama Też bym taką do domu wzięła Tylko, że właśnie w Ross nie widzę tej nutki flirtu, nieco wciągającej barwy, swobody obyczajowej (bez insynuacji tutaj ), niedopowiedzenia, tajemniczości, którą lubią faceci, tylko rzeczowość i konkret i pretensja, że nie wychodzi, a przecież spełniała wszystkie warunki. Stąd też moje pytania: co faceci, którzy SĄ zainteresowani Ross w niej widzą lub jaki typ mężczyzn się nią interesuje. Może oni się zwyczajnie rozmijają w oczekiwaniach.

Ja podziwiam w Rossance to, że ten temat ma 9 lat i mimo tego przez te wszystkie lata ona cały czas próbuje znaleźć sobie faceta, nie poddaje się.

To jest naprawdę piękna wytrwałość u człowieka.

Z Rossanką jest taki problem, że ona myśli iż życie to jest wzór matematyczny i jak wyjdzie odpowiedni wynik to wtedy należy się związek.
Dlatego ona się ,,dziwi" dlaczego ciągle jest sama mimo tego iż jest taka super zajefajna bo wychodzi jej wynik 100%, aby mieć faceta a tu zonk.

O dziwo zgodzę się z Rumuńskim
Ta lista:

to jest podstawowe minimum.

Niestety coś w obszarze wyglądu i/lub charakteru musi nie grać jeżeli tyle lat szukania i wciąż nic.

PS: Kiedyś też tyle ważyłam przy Twoim wzroście i to wyglądało bardzo _źle_ - zero dupy i cycków. Musisz nabrać mięśni gdzie trzeba.

Heh, sam bym mógł napisać to samo co Ross, tylko z małymi różnicami...

Jestem wolny, nie mam żony, nie jestem rozwiedziony, nie mam/nie miałem żadnych związków.
Nie mam dzieci.
Mam gdzie mieszkać, nie poluję na kobietę z mieszkaniem. (ale to głupio brzmi)
Mam swoją pracę, więc nie oczekuje by kobieta mnie utrzymywała. (to też głupio brzmi xD)
Mam swoje zainteresowania, co sprawi, że nie muszę wisieć na kobiecie 24/24.
Mam 174cm i ważę 78kg.
Nie mam awanturniczego charakteru.
Nie wiem co to seks.
Jestem monogamiczny (a przynajmniej tak mi się wydaje...).

xD

I uważam tak jak M!ri, że to może być zdecydowanie za mało, żeby kogoś znaleźć.

Jak już coś wyliczać, to preferuję wyliczanie wad/braków niż wyliczanie wątpliwych zalet, które ma 99% ludzi na świecie pewnie. Wtedy chociaż widać, co jest do poprawy.

A skąd ja to mam wiedzieć... Każda osoba pewnie na co innego patrzy.

A to co Ty, czy ja wypisaliśmy, to są rzeczy, które raczej KAŻDY powinien spełniać. Więc to nie są rzeczy, które wyróżniają nas. Trzeba czegoś więcej.

Jakbym wiedział co i umiał to zmienić, to bym Was nie irytował na tym forum...

Pewne jest tylko to, że czegoś brak

Pisałam o sobie, Ciebie nie znam na żywo,a forum nie oddaje całości osoby, ma się tylko jakieś o niej wyobrażenie.
Wiem co u mnie może odstraszać. Przez tyle lat zrobiłam się jeszcze smutniejsza w odbiorze, (druga osoba w związku napędza, nie zaprzeczaj, te wszystkie zadowolone i silne mezatki-bywa, że gdy mąż odchodzi okazuje się, że nagle optymizm z nich ulatuje. Co by nie mówić ludzie z zewnątrz napędzają jednostki, nas, wiem wiem, teraz jest trend m, że wszystko wypływa z naszego wnętrza, tylko jest jeden szkopuł, nie żyjemy na pustyni i wiadomo, że podświadomie jesteśmy napędzani z zewnatrz).
Wracając do sedna, sądzę, że może ode mnie bic smutek. Gdy mam okresy zadowolenia, coś tam robię, mam inną energię.
Zauważyłam to ostatnio na zdjęciach, filmikach z koleżankami. Nie chodzi o wygląd, ale te mężatki są uśmiechnięte, zadowolone, mają taki luz, wyraz twarzy spokojny, zadowolony, taki pewny siebie. Ja oatrze na zdjęcia i widzę smutną twarz mimo usmiech-msm smutne oczy, postawę pełna rezygnacji-tak to widzę na zdjęciach.

Jeżeli ktoś pojmuje dietę wegetariańską jako wpierdalanie ziemniaków codziennie to na pewno mu zaszkodzi.
Tak jest jak wypacza się sens pewnych idei lub stwierdzeń.

“Naucz się żyć samemu” nie polega na wyprowadzce na bezludną wyspę. Wręcz przeciwnie  - chodzi o życie wśród ludzi. To, że aktualnie nie masz z kim sypiać / mieszkać nie powinno negatywnie wpływać na Twój psychiczny dobrostan.

A to zależy jacy lekarze panie kolego. W starożytnych chinach wierzyli, że wstrzymywanie się od seksu i masturbacji wzmacnia faceta.
Co w zasadzie pokrywa się z teraźniejszą teorią. Facet bez seksu go szuka, czyli zaczyna się lepiej ubierać, ćwiczyć, wyglądać, pachnieć. Zaczyna wychodzić do ludzi.
Zaczyna być lepszą wersją samego siebie, aby ten seks znaleźć. A dodatkowy testosteron w organizmie mu w tym pomaga.

Brak seksu wpływa źle na zdrowie psychiczne dla osób uzależnionych od niego. To fakt.
Masturbacja działa dla mózgu i organizmu tak samo jak seks z kobietą. Po to został "wynaleziony" przez naturę, aby ludzie zaspokajali potrzeby organizmu będąc w samotności. Drugi fakt.
Ale seks ma plusy w postaci generowania pozytywnych emocji, odpalają się dodatkowe bodźce jak dotyk, węch, wzrok. Ale pod względem czysto zaspokojenia biologicznej potrzeby nie różni się od masturbacji.
Jak ktoś ma potrzebę dodatkowych bodźców można zrealizować bez seksu. Chociażby przytuleniem do kogoś czy rozmową.

Część kobiet po urodzeniu dzieci w ogóle nie chce seksu. Spełniły swoje zadanie które dała im natura i tyle. Jak to wyjaśnić?

Podsumowując dla mnie to bzdura jeżeli mówisz o ogóle ludzi.
Jakiś mniejszy odłam faktycznie może chorować psychicznie od braku seksu, ale na pewno nie cała ludzkość

A gdyby lekarze odkryli, że kawior jest super zdrowy, leczy choroby, wydłuża życie i każdy powinien jeść kawior - to co Ci po tym jeżeli Cię na to nie stać.

A) Możesz płakać, że to niesprawiedliwe. Siedzieć i przeżywać jak bardzo Ci go brak i ile tracisz nie jedząc kawioru. Nie zawahasz się grzebać po śmietnikach aby zdobyć choć trochę - chociaż tak prędzej na bawisz się bólu brzucha niż cokolwiek zyskasz.

B) Albo zadbasz o swoje zdrowe innymi produktami.

jakiś_człowiek, Ty to jesteś jak taka mucha, latasz po wszystkich wątkach i tylko nawiązujesz do swojej, niby fatalnej, sytuacji uczuciowej.

Mieszkam przy szkole specjalnej gdzie chodzą dzieciaki z rożnym stopniem upośledzenia umysłowego. Obserwuję ich czasami i widzę jak ciało dorosłego mężczyzny zamknięte jest w umyśle 3-5 latka. Nieprzytomne spojrzenie, nieobecność, często niekontrolowane wybuchy agresji.

Ci ludzie zapewne nigdy nie doświadczą związku ani seksu. Bo są chorzy i nawet nie zdają sobie sprawy ze swojego położenia.

Nie to że ujmuję Ci prawo do cierpienia z powodu samotności, bo to na pewno Ci dokucza, ale jesteś zdrowym na ciele i umyśle facetem z możliwościami, również finansowymi, żeby sobie pomóc. Stać Cię na terapię, wakacje, fryzjera, siłownie, mieszkanie.

Tobie się zwyczajnie nie chce zmienić ani zaryzykować absolutnie niczego. Dlatego kompletnie mi Cię nie szkoda i uważam, że jeżeli nie nastąpi w Tobie duże przebudzenie to będziesz samotny do końca życia.

Was już chyba zdrowo popierdoliło teraz.

Nigdzie nie napisałem, że mam gorzej od takich ludzi. Ale Wy musicie jakieś skrajne przypadki podawać, żeby tylko poprzeć Wasze zdanie, że każdy musi być kurwa szczęśliwy i skakać z radości z tego powodu, że nikt go w życiu nie chce, jest samotny i nawet nie może się do nikogo przytulić, o seksie nie wspominając.

I to też o dziwo jest problem, chociaż dla Was to nic. Tylko że Wy nie wiecie jak to jest, a łatwo Wam za innych mówić.

Nie, nie wybrzydzam. Dla przykładu: na szybkich randkach mniej więcej daję głos na co trzecią dziewczynę. Na 30 dziewczyn, zagłosowałem na 10. Tylko jedna para z tego wynikła i to dlatego, że dziewczyna chciała tylko pogadać z kimś, więc każdemu facetowi dawała głos na tak.

Więc gdzie tu wybrzydzanie?

Serio, Ty też jakiś odklejony trochę... Tak, da się tak.

Widocznie po prostu jestem typem człowieka co odrzuca wszystkie dziewczyny wokół samym swoim istnieniem i tyle. Nigdy żadna dziewczyna nawet się do mnie nie uśmiechnęła, nie próbowała flirtu, itp. To ja już tam parę razy próbowałem coś nieudolnie, ale żeby doświadczyć tego ze strony dziewczyn? Zero, jestem po prostu niewidzialny dla nich.

-----------

I serio porównywanie moich problemów, Rossanki, czy kogoś innego z poważnymi chorobami, to szczyt chamstwa.

Nikt się nie porównuje z takimi osobami, przecież wiadomo, że nikt nie chciałby być na ich miejscu. Równie dobrze możecie podać przykład Ukraińców tracących swoje domy i dobytek. To są zupełnie inne skale problemów, których nie da się porównać.

Co kurna nie znaczy, że te nasze problemy to wytwór naszej wyobraźni i se jaja należy z tego robić. Jak tacy jesteście mądrzy to weźcie się postawcie na miejscu kogoś z nas. Ciekawe co będziecie myśleć po kilkunastu latach...

Co najwyżej mogę powiedzieć, że mam tam jakieś koleżanki z pracy i tyle. Czasem z ludźmi z tej pracy się spotykam na jakichś integracjach i raczej dobrze nam się gada, są żarty, czasem jakieś rozmowy. Ale to tyle. Żeby coś więcej było ze strony dziewczyn, to nie ma szans. Jestem po prostu dla nich aseksualny i tyle.

I zostawmy to, bo robimy syf Rossance w temacie.

Możesz wierzyć, że tak masz. Skończy się to tym, że będziesz nieszczęśliwa do końca życia.

Prywatnie mnie nie znasz, to skąd możesz wiedzieć.

Ale mogę w nim jeszcze być, tego nie wiesz.

A właśnie jak się czujesz? Ile to już czasu po rozstaniu? Emocje w większości opadły? Pamiętam Twoje pierwsze wpisy.

Tak, dwie dopuszczam.

I mimo tego, że wiesz, że możesz już nikogo w życiu nie znaleźć, co wiąże się w Twojej głowie z byciem nieszczęśliwym, to nie zamierzasz zmienić swojego sposobu myślenia i przewartościować swojego życia?

To tak jakby wierzyć, że nogi są warunkiem niezbędnym do szczęścia i stracić te nogi w wypadku.

oto jak przegrać życie na własne życzenie

Chcesz być sama to będziesz to usranej śmierci.

Dali mi to, że się dowiedziałam, że nerwica nie była wrodzona i, że mogłam nad nią pracować. Myślałam, że nic się nie da zrobić.
I zdałam sobie sprawę, że dobrze zrobiłam kończąc tamten związek.
I nie mam już tak dużego lęku przed mężczyznami, bo do 30 to była panika.

Nie byłam z nimi w relacji. Evergreen pytała o mężczyzn  którym się podobałam. W związku z nimi nigdy nie byłam.
Związek miałam jeden o którym tu pisałam.

Rumun, tylko ten pierwszy facet był w miarę sensowny. Nie znaczy, że między nim a Ross akurat zaiskrzyło.

Nie było chemii do tego pierwszego, nigdy nie poszłabym z nim do łóżka, s on by się nie zgodził na biały związek .
Drugi facet był agresywny, po latach doszły mnie słuchy, że regularnie bijał swoją żonę. Miałam więc nosa, że go spuściłam na drzewo.
Z trzecim spotykałam się tylko dlatego, że koleżanka prosiła. Było nudno, po latach nie pamiętam nawet o czym rozmawialiśmy, coś sobie przypominam, że o pracy.