Powrót ex-partnerki, która uwierzyła, że życie jest jak harlequin - Netkobiety.pl

Słuszną drogę działania obrała władza Chciałbym zobaczyć efekt karpia na jej facjacie

Nie ja jestem od usuwania wątków i postów bo jestem redaktorką, a nie moderatorką.

Dlatego jeszcze poczytam to vel watkowe romansidlo tak telepatycznie i w milczeniu, by ten "happy end"  mial taki nieziemski - dla smiechu - lukrowany smaczek i a nuz sie jakas wisienka na tym torowym wypieku "zony" trafi
Za marzenia nie karaja a podatku od nich fiskusowi nie trzeba oddawac.

Panowie, myślę, że Catwoman zadaje nam pytania, po to, aby można było stworzyć rys psychologiczny naszych partnerek. Rys ich życia poprzedzającego wejście w relacje z nami. W moim przekonaniu jest to dobre, ponieważ innym potencjalnym ofiarom związkowych przewałów da wystarczającą ilość informacji. Nie zapominajcie, że Catwoman to kobieta, która jest tą osobą, która z racji psychologiczno-biologicznej może pojąć naturę problemów w sposób, którego my nie rozumiemy. Ona jest tu na pewno nie po to, by wtykać nos w nasze życie prywatne, ale po to, by jeśli to będzie w jej możliwościach - dać nam poradę, pomóc. Spróbujmy to zrozumieć, bo doprowadzić do kłótni bazującej na niedostatecznym zrozumieniu jest łatwo. Jak w małżeństwie:)  Tylko po co, skoro można z tego wyciągnąć naukę? Takie jest MOJE zdanie na ten temat.

8 miesięcy myślenia po odejściu żony...odrobiłem lekcje Mam dziś dużo szersze spojrzenie na wiele aspektów w relacjach damsko-męskich. Zauważam wiele rzeczy, których kiedyś bym nie zauważył

To na pewno pozwoli Ci w przyszlosci zbudowac lepszy zwiazek.

Tylko czy ktos zaglada na to forum jak jest mu w zwiazku dobrze i nie ma zadnych problemow, albo przed slubem? Chyba malo jest takich osob.
Wiekszosc, ktora tu pisze trafila na to forum jak bylo juz "po zawodach" (albo prawie)

Catwomen wyczytalem kazdy podtekst.Napisze po bandzie.Dlaczego zapytujesz sie ile partnerow seksualnych mialy Nasze partnerki?Czy to jest istotne, czy bzykaly sie w aucie czy w windzie.Teraz My razem ewentualnie z Nimi budujemy zwiazek myslac o wspolnej przyszlosci,a przeszlosc jedynie dla Ciebie jest istotna chyba.Z powazaniem taki zwykly szary facet.

A ja zakladam ze Catwoman jest ta osoba z Naszej strony barykady, tyle ze z plci odmiennej, bo zaiste pieknej... jak sam avatar.
Swoje tez pewnie przeszla i znajac opinie o Nas jako tych podlych drani robi kofrontacje z kobiecego punktu forum prawdy z Nami - odmiencami.
Ja tak to widze, bo komplementy od forumowiczek za swoja innosc od ogolu zbieram od poczatku obecnosci na tym forum. Co mnie nie dziwi a cieszy

martwi mnie troszke ,ze garujemy u Fevers'a na poscie w powiedzmy stalej ekipie i nikt nie wnosi jakichs pozytywnych informacji.nawet nikt nowy nie dolancza czytajac to depresyjne forum.moze zagramy w gre ,ze jak u kogos zacznie sie cos dziac zwiazane z byla to napisze BINGO i wygrywa lajka od pozostalych bo u Bagsa milczenie 3 m-ce u mnie 3 tyg. hm... zimna wojna trwala 40 lat. do tego momentu mozemy pograc w szachy numerycznie,nie wiem cokolwiek.skoro nic nie mozemy robic w istotnych kwestiach.

Witam wszystkich!

Widzę, że nie było mnie na forum kilka dni, a tu mój ulubiony wątek wyrósł jak na drożdżach
i dorobiliśmy się małej "flame war" między dyskutantami, ale i zainteresowania ze strony Pani
Redaktor. Przepraszam, że w jednym poście, ale ustosunkuję się tu do kilku tematów, które
zostały poruszone w tym wątku:

Niestety na to wyglądało - w myśl zasady "Wybaczaj i zapomnij! Ale już!" W jej mniemaniu to, że ponad pół roku spędziła w ramionach
swojego harlequina nie miało żadnego przełożenia na nasze relacje. Skoro wraca, to mam się cieszyć. Jak po dwóch tygodnaich wyszło,
że dalej utrzymuje luźny kontakt ze swoim ex-kochankiem to oświadczyła, że potrzebuje jeszcze trochę czasu, żeby zakończyć z nim
znajomość, a poza tym to "przecież nic złego, taki kontakt". Ręce mi opadły...

Nie mogę złego słowa powiedzieć o mojej Rodzinie. Wspierano mnie w momencie, kiedy moja luba związała się ze swoim
"księciem z bajki". Nie wytykano słabości i złych wyborów życiowych. Również kiedy dowiedzieli się o jej powrocie do mnie,
pomimo tego, że mieli inne zdanie uszanowali mój wybór, nie stosując żadnej formy ostracyzmu wobec mojej wtedy jeszcze
narzeczonej. Co do rodziny mojej wybranki to tutaj chyba nikogo nie zdzwię: zacytuję za Feversem "my swoją córkę wychowaliśmy
dobrze". Mam do nich nieco żalu po przy pierwszym romansie swojej córki wiedzieli o pewnych rzeczach np. o jej romatycznych
wyjazdach z "księciem z bajki", ale kiedy sprawa wyszła na jaw usłyszałem, że nie jestem jej mężem, żeby być zazdrosnym o takie rzeczy.
Czyli jak się nie ma papierka z kościoła bądź urzędu stanu cywilnego to można kłamać drugą stronę do woli..

Niestety masz rację. Nie usłyszałem, że żałuje tego romansu. Słyszałem tylko, że potrzebowała się sprawdzić i przeżyć coś
ekstremalnego (cokolwiek to znaczy) czego ja w tej szarej rzeczywistości naszego związku nie byłem w stanie jej dać. Niestety
kilka miesięcy później inny "książe z bajki" dał jej kolejne pole do popisu i z nim też postanowiła "coś" przeżyć...

Dokładnie. Nie przeszkadzało mi, że haruję na dwóch etatach. Odmawiam sobie pewnych rzeczy. Chodziło o NAS, a nie o mnie.
Niestety wydatyki związane z domem, jedzeniem czy samochodem w 90 % ponosiłem ja. Bo mieszkanie moje to mam za nie
i za media płacić (to że ona w nim mieszka to detal). Bo mieszkanie moje to mam w nim sprzątać (raz się zdarzyło, że sama
posprzątała). Samochód mój to za benzynę ja mam płacić (to, że samochód ją woził do i z pracy oraz do rodziców to nic nie znaczy).
Co ciekawe ja z moimi dochodami nie zbliżyłem się nawet do kwot które ona zarabiała. Moja luba była bardzo skupiona na sobie.
Makijaż, kupowanie ciuchów, solarium i siłownia. Organizacja życia codziennego czy też wolnego czasu skupiała się na moich barkach.
Nie było takiej sytuacji, żeby ona coś zaproponowała. To ja, jako facet miałem przy niej skakać, aby zapewnić jej miłe spędzenie
czasu wolnego. No i oczywiście to wszystko zasponsorować, bo przecież "jak mężczyzna kocha swoją kobietę to ma dla niej gest"..
No i jeszcze jedna sprawa: jak się poznaliśmy to mieliśmy po 27 lat. Ona miała za sobą co najmniej trzy poważne związki,
o partnerach seksualnych nie wspomnę. Więc to nie jest tak, że to była, nie obrażając nikogo, młodziutka studentka pierwszego
roku, która nie wiedziała czego od życia potrzebuje, a potem nagle się ocknęła, że to nie to. Zwłaszcza, że cały czas słyszałem, że
chce założyć rodzinę i mieć dzieci.. Ale jak ktoś tu mądrze napisał, zamieszkanie razem przed ślubem daje olbrzymią wiedzę
o swoim potencjalnym małżonku. Kończy się "czas promocji" i w zetknięciu z problemami "szarej rzeczywistości" pewne rzeczy
wypływają na wierzch. Choć czasem jest już za późno, a serce nie sługa

Się nieco rozpisałem. Sorry

Niestety...
Zgadzam sie z tym. U mnie czekanie na cud bylo teoretycznie bledem, co w praktyce sie okazalo, ze gra nie byla warta swieczki. Gra o zwiazek i zone, ktora odplacila sie zdrada za wszystko. Za cala reszte poswiecenia i wlasnego wkladu pracy jestem wdzieczny sobie,tym co mi pomagali ogarnac moj temat i problematyke zony. Czy jestem dumny z siebie???... raczej tak pomimo takiej straty i nie zakonczonej jeszcze "zimnej wojny".
Zeby rozwazac wszystkie kwestie "dlaczego", to i tak ich nie rozwiazemy. One zabraly te odpowiedzi ze soba jak do grobu. Pogrzebaly wszystko, co dla Nas stanowilo jakas wartosc i jawne podejrzenie dezercji, powtorki z rozrywki jest nie warte zachodu reanimacji tego zwiazku z prostej przyczyny: nie ma zalu, skruchy za to i ich checi naprawy tego, co spitolily. A trwanie w takim zwiazku po reanimacji trupa, jest jak spanie na bombie zegarowej. Lepiej bedzie chyba pogodzic sie z tym i zaczynac od zera nowy rozdzial...

Na pytanie dlaczego tak się stało nie dostaniemy odpowiedzi z przyczyn oczywistych. Te istoty same nie wiedzą, dlaczego tak się zachowały. Czują to, bo dokonały przewału zgodnie ze swoją rynsztokową naturą. Ale mogę się założyć, że z poziomu logiki same nie umiałyby wytłumaczyć, dlaczego w tak ku**wski sposób zanegowały i opluły mężczyzn, których SAME wybrały na towarzyszy życia. Dziś w nich jest tylko małpi gaj, życie błyskotkami, pieniądzem, sferą rozrywkową...a to nie jest ta właściwa i wartościowa droga. Co do powrotu negatywnej energii którą same wytworzyły nie mam wątpliwości. Wróci do nich w najmniej spodziewanym dla nich momencie. Ironia leży tu, że nigdy nie wiadomo, kiedy to nastąpi. Może szybko, a może dopiero na starość. Ale wróci na pewno. Tylko o ile do niedawna w ich rekach leżała możliwość naprawienia zła, które wyrządziły, o tyle ta szansa minęła raczej bezpowrotnie. Chyba, że cuda się zdarzają i nastąpi w nich z przyczyn nadnaturalnych zwrot. Nie życzę im źle. Jestem od tego daleki. Ale z całego serca życzę im tego, by los sam dokonał sprawiedliwego osądu. Przy pomocy narzędzi, jakie sam wybierze. Nic więcej, nic mniej. Na myśl o nich ogarnia mnie politowanie dla ich głupoty i niedojrzałości. Gdy dojdzie do wyrównania rachunków życia będę jej współczuł, ale czy będę jej żałował? Nie. Wszystko co zrobiła jest na jej własne życzenie, bo jest osobą świadomą tego, co robi. Żaden człowiek nie powinien być świadomym powodem cierpienia innych ludzi, a zwłaszcza tych, którzy oddaliby za nie kiedyś życie.

Nie zgodzę się z tym. Każdy związek przechodzi w swoim czasie test. test na jego trwałość. i jest to prawdziwe wyzwanie, bo pokazuje kto tak naprawdę jest dojrzały i ma poukładane w głowie i sercu wartości. Ten test pokazuje, kto szczerze kocha, a kto uważa, że kocha. Człowiek zidiociały zawsze będzie szukał bardziej zielonej trawy nie umiejąc skupić się na tym, co ma i na wynoszeniu tego na wyższy poziom relacji. Jeśli masz na myśli, że powtarzalność pewnych czynności codziennie może być powodem odejścia, chęć poszukiwania motyli w brzuchu, to tak. Wtedy są powody. Ale powody w nas? Nie. Każdy człowiek ma swoje wady, tylko do cholery te głupie pipy wiedziały, kogo biorą za mężów. One też miały wady, które my świadomie zaakceptowaliśmy i staraliśmy się przekuć na zalety. Człowiek bez wad nie miałby zalet. ktoś mądrze powiedział, że bez ciemności nie wiedzielibyśmy o istnieniu światła.

Kejt777 Ale facet tez nie moze narzekac na brak akceptacji, adoracji i podrywania przez kobiety. Ja bedac poniekad pracownikiem PR to bylem adorowany nawet przez te pare lat stardze kobiety a bez urazy siksy to juz czasami skretu kiszek dostawaly by sie "przylkeic". Zabawe z obraczka mialem przednia, widzac reakcje dziewczyn na ten zloty krazek pojawiajacy sie nagle i z nikad.
A jednak - jak widac - mozna oprzec sie pokusie i to bez zbytniego wysilku. jakos tej trudnosci nie widzialem mimo wielu "okazji" i dwuznacznych propozycji. tylko jak widac trzeba miec olej w glowie a nie morze, ktore na dodatek wiecznie faluje. Bo potem nic tylko podejsc, pierdyknac w dekiel takiego delikwenta deska serfingowa i powiedziec "wysoka fala".

No właśnie! Da się. Nie trzeba od razu wymieniać numerów telefonów, a potem smsów po nocach. Ewentualnie płynów
ustrojowych na imprezach, bo "on mnie przyciągnął jak koło jego stołu przechodziłam i wziął na kolana".

Bardziej skłonie się ku drugiej tezie. Pierwsza myślę, że nie zadziała. Jak jest "faza harlequina" to są mu w stanie wszystko wybaczyć,
nawet regularną "zdradę w zdradzie". A co do poczucia samotności i zgubienia, które sprawi, że wrócą: może być krótkotrwałe.
W moim wypadku drugi harlequin był prawie identyczny jak pierwszy (żonaty facet, dziecko, własna firma) tylko nieco młodszy.

Widzę rację w tym, co piszesz, jednak czasami to nie tylko wady jednej czy drugiej strony powodują interesowanie się płcią przeciwną, a raczej brak zainteresowania, miłości, troski i zwykłych ludzkich odruchów od tej drugiej połowy związku, a wiadomo, że każdy chce i potrzebuje to mieć, a później problemy zaczynają się piętrzyć, bo jest brak chęci z dwóch stron.
Piszę z punktu widzenia kobiety, która stała po dwóch stronach...miałam klapki i moja połówka miała klapki na oczach, jednak wiem, ze oboje z tego wyszliśmy poturbowani, ale z dobrymi wnioskami na przyszłość.

Kejt, zapewniam Cię, że moja miała to wszystko. Starałem się jej nie przytłaczać i nie słodzić co godzinę, ale też nie 'rzucałem" jej komplementu tylko od święta. Jakbym miał ocenić obiektywnie - codziennie mówiłem jej coś miłego na temat jej osoby, jej wyglądu itd. Miłość...no na brak tego nie mogłaby narzekać. Gdyby tak nie było, to nie byłoby tego wątku i wypowiedzi, których głównym motorem jest moje uczucie do niej. A zapewniam, że było jej okazywane tak, by dokładnie wiedziała, z czym ma do czynienia

Można, można, wiem, że można się oprzeć, yyyy przez 15 lat byłam wierna jednemu facetowi i nadal zostałam, a na brak adoratorów nie narzekałam <skromnisia hehehe>, wiem też, że on również był fair do samego końca trwania związku.
W przypadku mojego związku pojawiło się zauroczenie inną osobą w chwili kiedy nawarstwiły nam się nasze problemy, oddaliliśmy się od siebie, przestaliśmy się dogadywać, każde uciekło w swój świat.No i poleciało ... bo z kimś lepiej się dogadywało niż z samym sobą...a później było jeszcze gorzej kiedy chcieliśmy to ratować, bo wzajemnych pretensji końca nie było. Po baaardzo długim czasie i wielu rozmowach <a jednak się da!> wyciągnęliśmy wnioski na przyszłość, ale nie wspólną już.

To jest właśnie ta ich niedojrzałość oparta na braku zrozumienia czym są prawdziwe uczucia. Im się wydaje, że kochają, a tak naprawdę, to są zauroczone i działają w nich chemiczne procesy. Z miłością to ma tyle wspólnego, co osiodłana świnia z rodeo.

Wiesz, najgorsze jest to, że my tu mówimy o kobietach od 30 lat życia w górę, a nie o jakiś nastolatkach...

Ja mogę wypowiedzieć się tylko na podstawie własnych doświadczeń, budować się nie dało, odejść też było nam ciężko, bo uczucie było, tylko rozumy nam zwątpiły chwilowo, ale w moim przypadku dostaliśmy porządnego kopa w tyłki żeby się otrząsnąć, tylko było za późno i trzeba było się rozejść.

Jedni są w stanie się otrząsnąć i jeśli zrozumieją ile tracą  i co tracą, to później jest strach robić coś po raz drugi, mając świadomość tego co się stanie, ale tylko jeśli się zrozumie swój błąd.

rozumiem kejt.. ale tu dziennie pojawia się conajmniej jeden nowy wpis od takiej, której mąz jest beeeee, i ona wreszcie spotkała kogoś i och ach
albo - on ma zone dziecko, ale jej nie kocha, jest z nią dla dzieci, autorka jest najszczęsliwsza.. on kocha bowiem tylko ją...to taki romantyczny wyj,ątkowy związek
albo zakochałem się w koleżance z pracy, nic za to nie mogę, to wina mojej zony, że mnie nie kręci.... bo jakby się starała, jakby się troszczyła i dbała o moje potrzeby, to przeciez nic nbym nie poczuł

A tu na końcu tego zjazdu mu narta "krawędziowała" i padł na pysk

I po dwóch tygodniach okazuje się, że mają już "wspólnote dusz" albo inne tego typu padają teksty. Zwłaszcza, że ten
kogo taka delikwentka spotyka stosuje przeróżne metody, zwykle proste ale skuteczne. Przykład z doświadczenia
życiowego: "Twój chłopak jeszcze tego nie zrobił? (w sensie oświadczył się). Ja jakbym był na jego miejscu, to
będąc z tak wspaniałą dziewczyną jak ty, nie zastanawiałbym się ani chwili". Kilka takich tekstów i Panna ma już
maślane oczy. A to że żonaty, to nic w końcu mówił, że żona go nie kocha.. a chłopak? Nieważny.

Bags a po co lina,video filmowanie wystarczy.

Pozwólcie, że się powtórzę, bo stale pada pytanie: "Co ona w nim widzi.." itede.

Odnoszę wrażenie, że te/ Wasze kobiety, które nagle odnajdują swój los w ramionach kogoś, kto za przeproszeniem ma je w czterech literach... mają jakieś skłonności autodestrukcji.
Często wiąże się to z zaniżonym poczuciem własnej wartości, podświadomego: Nie zasługuję na takie dobro, ale ten będzie w sam raz; nie będę mieć ciągłego długu wdzięczności i poczucia winy, że nie jestem wystarczająco dobra.

Moim skromnym zdaniem, jeśli już coś zmieniać, to na coś lepszego, a nie gorszego. Uważam, że w tym wypadku facet żonaty, z dziećmi na karku i wieloma zobowiązaniami wobec rodziny i banku jest kandydatem na kolejnego partnera co najmniej nieszczęśliwym.
No sorry, ale jak bym już wybierała sobie kochanka, to tylko wolnego, atrakcyjnego i bogatego- a co!
Tylko, że są kobiety, które lubią żyć dramatem. Wydaje im się, że to harlequin, a to dramat.

z całym szacunkiem, ale obydwóch płci się to dotyczy, faceci równie często kończą jeden toksyczny związek na rzecz nowego - równie toksycznego...

jest pytanie - dlaczego wolał sobie pogorszyć???

ale mimo wszystko coś tam "nie klapło", bo na "zdrowy rozum", to facet jest kamikadze... a może teraz jest szczęśliwy - skoro tak wybrał, a przypuszczam, że ma więcej niż dwadzieścia lat... wszystkiego nie da się racjonalnie wytłumaczyć - i Bogu dzięki...

Wiecie co ja wam powiem? To jest brak kultury. Po prostu.
To samo dotyczy kierowców. Nikt go nie nauczył ze na drodze obowiązuje pewna kultura. Kierunkowskaz wlaczamy na tyle wcześnie aby samochód za nami zorientował sie co chcemy robic. Nie wyjeżdżamy na skrzyżowanie jeśli nie damy rady z niego zjechać. Bo nie jesteśmy sami.

Nie uczymy sie zasad kuktury na drodze  Tak samo nie uczymy sie już kultury życia.  Nie uczymy sie ze nasze działania i brak działań dotyczą nie tylko nas ale i naszego otoczenia. Nie uczymy sie zasad postępowania: nie czyn drugiemu co tobie... Empatii... Asertywnosci...
Konsumpcjonizm sprawia ze tylko bierzemy żremy korzystamy wysysamy wykorzystujemy czerpiemy....
I niezrozumiałe jest dla nas ze ktokolwiek ma pretensje. Fastfoodowe życie. Wybieramy supermarkety bo tanio i szybko. Zamiast dobrze pewnie specjalnie dla nas i odpowiedzialnie.

Wiecie to jak sucz mojego męża. Miała prawo sie rznac z nim? Miała. Bo miała ochotę. Czy miała sie przejmować inna kobieta w ciąży? Nie. Bo nie była nią a więc wszystko ma w głębokiej dupie.
I pewnie ta głęboka chętna dupa tak mojego męża wciagnela...
Wylazl upaprany w gownie i ze smrodkiem który sie za nim już teraz dla mnie snuje.

Wow! gdzie on taka znalazl. Ja tez mam prawie 34 lata, mam w pracy kolezanke, ktora ma 23 lata i dla niej ja jestem dziadkiem.