Powrót ex-partnerki, która uwierzyła, że życie jest jak harlequin - Netkobiety.pl

Krótko i na temat Geniu, widzę, że siana w głowie nie masz i przy odrobinie czasu jaki dasz sobie, wyciągniesz wnioski i osiągniesz spokój ducha. I dużą dojrzałość "pozwiązkową"

nie wiem jak oponenci, ale ja jestem żonaty, dzieciaty i od roku dziadkowaty...

dokładnie tak, jest moją osobistą żoną od ponad 32 lat... i nawet, o dziwo mnie nie zabiła...

bags a jak wyobrażasz sobie wspólne życie po tym 3. powrocie?

zawsze chodzę pod prąd, chociaż niby z prądem lżej... a nick taki to z lenistwa - krótki jest, to klepać długo w klawiaturę nie trzeba... jakie zdrady???, chwile słabości natury ułomnej mocno... lubię kobiety, nawet bez podtekstów seksualnych...

Ze wszystkich ludzkich ułomności najsmutniejszy jest brak zdrowego rozsądku... no cóż jak to mawiają kryzys wieku sredniego ..każde tłumaczenie jest dobre...zdradzacze tak maja..A to ,ze nie idzie sie zgodnie ze stereotypami to moze byc na in  plus , wszak charaktery niepokorne jakzesz sa pociagajace , ale zależy czego ten pociąg i niepokorność dotyczy..

Koleżanko, czyli lepiej by było gdybym tu kłamał, że niby ja to nigdy... i takie tam...

Aha, czyli Ty, Fevers już nie czekasz na nią.
Wiesz.... czasem trzeba pozwolić sprawom odejść...

Kilka sentencji, dość prawdziwych

Mężczyźnie samotność może dopomóc w odnalezieniu siebie, kobietę zabija. (O.Wilde)

Jeżeli małżeństwo jest szkołą życia, to uczniem w tej szkole jest najczęściej mąż.
Bułatowicz Józef

Gdyby małżonkowie nie mieszkali razem, dobre małżeństwa byłyby częstsze.
Friedrich Nietzsche

Oj  nie ..przeciez o to chodzi ,żeby sie tutaj otworzyć jak w konfesjonale , nawet dla tych ktorzy w takowym sie nie oczyszczaja jak ja np. Chodzi o forme doradztwa i pomocy..  , chodzi o Twoja formę wypowiedzi , raczej wysmiewania i drwin z odczuć i zasad innych.. Żebys mnie zle nie zrozumiał , czasami cynizm i sarkazm jest tutaj potrzebny ,żeby Kogos sprowadzic na ziemie , ale Twoje uwagi czasami sa naprawde niesmaczne..tym bardziej ,ze skierowałes je w stosunku do osób tutaj powazanych i cenionych za swoje poglądy i niestronniczość.. Bags tez lubi ostre przycinki , ale sa one w odpowiednnim miejscu i czasie postawione , że nikogo nie urazaja.. wiec nim napiszesz coś zastanów sie..nie broda czyni mędrcem...

Nie, czekam, tylko nie robię tego w sposób pasywny. Nie leżę i nie patrzę w sufit zalewając się łzami. Staram się w międzyczasie unormalizować swoje życie.

Natomiast co do Ciebie Gen - poczytałem trochę z Twoich wypowiedzi i dla mnie jesteś namiastką faceta. Nie znasz kobiet ani trochę. Nie znasz ich psychiki. Próbujesz krótko mówiąc rżnąć samca alfa, ale uwierz mi, że z mizernym efektem, bo samiec alfa to nie tylko siła fizyczna, ale przede wszystkim umiejętnośc zadbania o "stado". Ale nie w aspekcie materialnym. Ty...sorry, ale po tym jak się napuszyłeś, że przynajmniej jesteś z jedną i tą samą żoną 32 lata...pokazałeś, że w bani masz jedynie bagno. Bardzo rzadko posuwam się do obrażania kogokolwiek, ale Tobie się należy, bo jesteś zadufanym w sobie pierdzielem, który uważa, że z racji wieku posiadł wszystkie mądrości świata, a tak naprawdę jesteś tylko małym, zagubionym chłopcem. Twoje zdrady o tym świadczą. Gdybyś był prawdziwym mężczyzną z krwi i kości, to nie poszedłbyś na lewiznę. Tylko nie jestem pewien, czy Twój rozum jest w stanie pojąć ten fakt. Do tego jesteś tchórzem, i to podwójnym, bo raz wracałeś do kochanki, a raz do żony. Moralności w Tobie nie ma żadnej, a o sile psychicznej lepiej się nie wypowiadać. Współczuję szczerze wszystkim kobietom, które miały kiedykolwiek i będa miały nieszczęście znaleźć się w Twoim otoczeniu, bo jeśli Twoje paramądrości forumowe odzwierciedlają Twoje poglądy życiowe, to wyniosą z tego jedynie krzywdę i uprzedzenia do Mężczyzn przez duże M.

Zona mieszka u siebie na wiosce, ja u siebie w miescie cisza od poczatku stycznia kompletna.
To prawda. wyrocznia nie tyle zdrowo co rowno i dokladnie mieszala w moim malzenstwie a odciela sie w jakim stopniu - tak to odczulem - po sierpniowej "interwencji" ksiedza, gdzie Jej tez sie dostalo za swoje.
Odpuscilem "walke" o zwiazek z koncem listopada, z poczatkiem stycznia dostalem wiadomosci o zdradzie - lub "zdradzie"
Caly czas trzymalem sie formy, ze mimo checi rozwodowych zony, ja chce "walczyc" o zwiazek. Zona zna "reguly", moje zdanie o zdradzie, ktore zamierzam na spokojnie i z zimna krwia "wybadac";  wie, ze ja chcialem powrotu do siebie. Ale nie wie o "warunkach", ktore bedzie musiala spelnic jesli sie jeszcze w pore ocknie i zechce wracac.

Nie musisz się zmieniać. Wystarczy, że pójdziesz gdzieś, gdzie docenią Twój wysokorozwinięty intelekt życiowy.

a nie pomyślałeś że wszędzie są dobrzy i źli, cnoty i dziwki, złodzieje i policjanci, mogłem ściemniać i dostosować się do klimatu strony... ale nie lubię, bo taki jestem... i Tobie guzik do tego, bo jak na razie, to Ty oglądasz puste łóżko, masz traumę i marszczysz freda... Gwoli jasności, nie wyśmiewam się, nawet współczuję, ale może nie narzucaj na siłę Twoich wartości... bez sensu ta pyskówka...

Człowiek na odpowiednim poziomie kulturalnym wie, że docenia się go takiego, jakim jest, a nie takiego, jakim chce by go postrzegano. Nie za fałsz się docenia ludzi, a za ich umiejętność pokazania swoich wad jako zalety. Bo tak też można. Do klimatu strony nie byłbyś raczej w stanie się dostosować, co już niejednokrotnie w swoich wypowiedziach udowodniłeś. Musiałbyś mieć w sobie mechanizm rozumienia kobiecej psychiki wykraczającej poza swoje ramy postrzegania, które ja oceniam w twoim wykonaniu jako dewizę życiową sprowadzającą się do jakże lakonicznego hasła "ruchać baby". U Ciebie niemal każda rada, niemal każda wypowiedź sprowadza się do sfery czysto fizycznej, pomijając zupełnie aspekt duchowy i emocjonalny. Cały czas wylewasz z siebie gorycz, cynizm, złość, niemal jak jedna z dwóch postaci loży szyderców z Muppet Show. Tylko, że tamci mieli przynajmniej polot w swoich wypowiedziach. Może faktycznie oglądam puste łóżko, ale robię to z wyboru, by nie skrzywdzić innej kobiety wchodząc w związek na który nie jestem gotowy. Nie kieruję się samolubnym podejściem jak Ty, który zamiast wykrzesać z siebie siły by urozmaicić życie małżeńskie, by dać żonie coś od siebie, a nie tylko skupiać się na swoich potrzebach,  to jak pawian poleciałeś w ramiona kochanki. Sorry, ale ktoś taki jak Ty nie ma podstaw, by mnie oceniać, bo daleko Ci do rozwoju osób pokroju np. Bagsa, które takie prawo mają z racji ogromnej dojrzałości. A przypominam Ci jeszcze raz - ta dojrzałość wynikła właśnie z oglądania pustego łóżka, a nie szukania kobiet do zaspokojenia swojego popędu. Bo inaczej w Twoim przypadku nie umiem tego ocenić. Ty nawet nie szukałeś w kochance miłości, bo gdyby tak było, to byś do żony z podkulonym ogonem nie wrócił. Ale jak to się mówi - "z wróbla orła nie zrobisz". Tak, mam traumę, bo czuję się skrzywdzony, dlatego, że zostało zdruzgotane moje zaufanie do osoby, którą nadal kocham ponad własne życie. Bo nie spodziewałbym się, że ta osoba będzie umiała i co ważniejsze - będzie chciała te wszystkie wspólne trwałe wartości zanegować, by zyskać tymczasowe samozadowolenie i ułudę szczęścia. Dlatego mnie to boli, bo jestem świadkiem upadku moralnego osoby, w której pokładałem wielkie nadzieje. Ale nawet mimo obecnej sytuacji między nią a mną, nie skreśliłem jej, bo wiem, że człowiek popełnia błędy i może za nie szczerze żałować. Dla Ciebie wszystko sprowadza się do sfery seksualnej. Z góry zakładasz, że marszczę freda, jak to raczyłeś kolorowo i sugestywnie ująć. Tylko do Twojego rozumku nie zaświtała nawet myśl, że poza sferą seksualną są dużo ważniejsze sprawy, jak na przykład stałość w uczuciach wobec jednej kobiety i implikacje z tego wynikające. Nie uprawiam seksu z własnej woli. Tylko i wyłącznie. Bo chcę z tego całego zamętu rozwodowego wyjść z podniesionym czołem, z godnie wypiętą piersią, a nie jak szczur ganiający kanałami od żony do kochanki i odwrotnie. Dam CI dobrą radę jeśli mogę. jeśli masz w sobie pewną inteligencję, to zrozumiesz co mam na myśli i przestaniesz odbijać piłeczkę pogrążając się w każdej kolejnej wypowiedzi w bagno, które sam przed sobą tworzysz. Moja rada jest taka: Ty współczuj nie mi, ale sobie. I przebywaj więcej wśród Kobiet, ale słuchając i obserwując je, a nie próbując rżnąć przed nimi koguta. Na dzień dzisiejszy o ich mechanizmach, potrzebach i psychice znasz się tak, jak żaba na trampolinie.

Tu bym trochę podyskutował moim zdaniem zamieszkanie ze sobą pod jednym dachem przed ślubem jest rozwiązaniem bardzo dobrym, ponieważ daje szansę poznania się partnerów w zyciu codziennym, w zderzeniu z niedogodnościami codzienności. Daje mozliwość poznania swoich zalet, ale co najwazniejsze - wad. W przypadku mieszkania oddzielnie sytuacja może być o tyle niebezpieczna, że na randkach chcemy pokazać siebie z jak najlepszej strony starając się ukryć wady. No i nie możemy zostać przetestowani jako wspólna komórka rodzinna w sytuacjach awaryjnych. Tu moim zdaniem tkwi niebezpieczeństwo. Mieszkając razem docieramy się, sprawdzamy, czy wady partnera/partnerki nie są dla nas na tyle nie do zaakceptowania, by nie wiązać się z nim/nią. Dzięki temu po slubie nie ma czegos takiego, jak zdziwienie, że partner nagle okazuje się być innym czowiekiem, niz uważaliśmy.Takie moje zdanie.

Partner chce być ostatnim i najlepszym mężczyzną kobiety. To kwestia biologiczna, że chce być "alfą" czyli naj naj. A kobieta...kobieta może chcieć "mieć ciastko i chcieć zjeść ciastko" Dlatego mimo, że rozchodzi się z partnerem, to rości sobie do niego pewne prawa wyłączności. Trudno to zrozumieć, ale myslę, że sprowadza się do podświadomych założeń powrotu, gdy z kolejnym nic nie wyjdzie. Na zasadzie wyboru najmniejszego zła, lub, przykro to pisać, zabezpieczenia bytu z osobą, która ma wady, ale które jednak są do przeżycia. oczywiście dopiero, gdy harlequin się wypali.Zaznaczam, że to sa moje przemyślenia i jak zawsze - są wyjątki od reguły.

Catwoman, bo mężczyźni pod fasada siły zewnętrznej są bardzo wrażliwi. Naprawdę. Nie uważam tego za słabość czy ujmę, bo to pozwala wczuć się w kobietę. Lepiej ją zrozumieć, lepiej uczestniczyć w jej cierpieniu i dać wsparcie. Co prawda mężczyźni unikają pokazania łez w swoich oczach kierując się stereotypem, że to niemęskie. Owszem, beczenie, rozklejanie się i chlipanie nie jest pociągające, ale pokazanie kobiecie, że ma się swoja granicę wytrzymałości, swoja granicę bólu jest moim zdaniem oznaką prawdziwej siły wewnętrznej.

No, tu jest pewna niedoskonałość sytuacyjna. Nasze rodziny nas wspierały, bo jesteśmy częścia tej rodziny. Swój zawsze broni swego. Tu muszę się pochwalić, bo jestem z tego dumny, że moi rodzice byli bardzo obiektywni. Nie zanegowali mojej winy, moich błędów. Natomiast rodzice małżonki..."my swoją córkę wychowaliśmy dobrze". Tym stwierdzeniem tylko podkreślili patologię emocjonalną w swojej rodzinie.

Ale dla moich rodziców, dla naszych ( moich i żony ) znajomych i dalszej rodziny, jej decyzja, jej zachowanie było szokiem stulecia. NIkt by sie tego po niej nie spodziewał. Co mnie tylko utwierdza w przekonaniu, że odeszła szukać czy za rogiem trawa nie jest bardziej zielona. Czy to wyklucza nasze ponowne zejście się? Nie wiem.

Fevers
Co racja to racja, tylko w "powiazaniu" Friedricha Nietzschego z zadasami sakramentalnymi jest haczyk, ktory zwie sie tak ladnie 'sex'.
Bo nawet nadmiar tego "przed" moze obrzydzic wsio w stanie "po" sakramentalnym. a nie da sie ukryc ze jest on jednym z nie tyle waznych, co kluczowych aspektow trwalosci zwiazku.

Gen
Syndrom pustego lozka czy tez parafrazujac analogicznie do tego lozkowego tematu "syndrom opuszczonego gniazda malzenskiego"  w niczym Nam nie ujmuje meskosci, nie zmusza do "wspomagania sie" w formie naturalnej.
Widzisz kolego...
Pewna dojrzalosc i pelna swiadomosc - moze nawet z premedytacja - podjetych i zaprzysiezonych decyzji wzgledem partnerki zmusza Nas do takowego a nie innego "dochowania" pustego loza malzenskiego. Bo jesli nawet zechca One wrocic, to czekaja na nie nie tylko otwarte ramiona meza. A taka swiadomosc "czystosci" malzenskiej takowego miejsca dla kobiety tez z pewnoscia wiele znaczy.

bags a czy to nieskalane łoże, to nie ma być takie nieme wyznanie: "Widzisz, gdy ty się szlajałaś, ja byłem wierny naszej przysiędze. Masz być mi a to wdzięczna do końca życia"

To znaczy Ty, Fevers z tego co pisałeś, już masz sytuację jasną, "pozamiataną" więc spokojnie możesz zacząć chodzić na randki

Nie da sie ukryc ze jest to wyzsza szkola jazdy, by wspiac sie na takie wyzyny i otwarcie, po mesku o tym mowic. Do tego chyba swietnie pasuje wytlumaczenie, ze "kazdy  jest inny a nie winny" i umiejetnosc znalezienia w tym zlotego srodka, nawet kosztem lez wymaga wielu wyrzeczen dla zachowania dobrego image nie tyle siebie, co patnera/ki

Dla wielu byl to szok, zwlaszcza na ostatnim "finalnym" wirazu, bo znali ja i jej opinie o mnie jakby z tej potocznej gornej polki. Weszla i zostala zaakceptowana przez rodzine blyskawicznie.
Byly i sa dalej slowa wsparcia, podtrzymania na duchu mimo tej zdradzieckiej sytuacji i nadal mam kontakt z tymi, ktorzy byli przy mnie od samego poczatku walki i nadal z checia sluza rada i pomoca.
Wytykania slabosci... hmm tu komentarz raczej jest zbedny, bo lyzka dziegciu wszedzie i u kazdego sie znajdzie. Nie zaprzeczam, byly takowe "ataki" lecz w wiekszosci od osob postronnych niz ze strony rodziny czy teamu wsparcia.

Nie odbieralbym tego jako proby szantazu po fakcie powrotu, karty przetargowej i etc. "bo Ty masz mi cos tam", ale jako okazania co znacza fundamentalne slowa przysiegi.
Mozliwe, ze tez i u mnie jest tak jak napisalas Feversowi ze jest juz "po zawodach", jest "pozamiatane", ale tu chce poniekad wlasnym sposobem to zakonczyc i polozyc kres tej nierownej walki zony. Zeby pomimo Jej "pewnosci" wygranej i uzyskania rozwodu bez orzekania o winie, zobaczyla sama po sobie, ze jest przegrana.
Nie jest to proba zemsty, bo nie podejmuje rekawicy walki o prawde, nie wytykam jej zdrady. Odchodze jako przegrany maz... ale czy na pewno???

Dokladnie tak Fevers chce zrobic... odejsc z twarza ale ze skopanym tylkiem
Karma to tez energia... i to co dajesz wraca do Ciebie ze zdwojona sila.

Ja tez dalem czas,przeciagnela go,wrocila jednak,odeszla przeginajac,tez dalem czas,ponownie wrocila sama z wlasnej incjatywy,odeszla- brak powodow lub mi nie znane,poczekaj roznie w zyciu bywa,czesto nastepuja niesamowite zwroty sytuacji,czytam-zalezy Ci na Niej.

Zależy jak diabli. Nie dlatego, choć to jeden z powodów, że mamy bardzo bogate uczuciowo i emocjonalnie życie za sobą, ale dlatego, że przy zaistnieniu odpowiednich impulsów zewnętrznych do rozpoczęcia w niej procesów dojrzewania emocjonalnego, widzę w naszej ponownej wspólnej przyszłości możliwość wzniesienia naszej relacji na poziom niemal perfekcyjny. paradoksalnie własnie przez jej obecnie pokładane nadzieje w harlequinie. Bo im większa nadzieja, tym boleśniejsza nauka. A to prawie zawsze prowadzi do refleksji i analizy popełnionych wcześniej błędów, wartości, które się odrzuciło i potencjalnych wątków przyszłości. Twoja kobieta wracała do Ciebie kilka razy. To daje mi pewien pogląd na to, że musiała Cię uważać za wartościowego partnera, tylko mogło ją przerastać niezrozumienie samej siebie i wzajemnych oczekiwań, jakie przed sobą stawialiście. Dla mnie to bardzo ciekawe zjawisko, które Was spotkało. Każdy kiedyś dojrzewa do swojej roli, tylko trzeba dostać tą szansę od losu, umieć ja zauważyć i nie zmarnować uporem, chęcią odgryzienia się i pokazaniem satysfakcji. Moim zdaniem pokora to najważniejsza istota w sytuacji powrotu. Ale pokora nie wobec partnera, a pokora wobec życia. Wyzbycie się arogancji, przyjęcie do świadomości, że zawsze można chcieć szukać czegoś, co nas rozpali na chwilę dając poczucie szczęścia, wariactwa i szalonego romansu. Ale finalnie to tylko te wartości zbudowane na prawdziwie szczerym i głębokim uczuciu miłości, zrozumieniu, współodczuwaniu i pracy nad własnymi błędami są gwarantem sukcesu w relacji między dwojgiem ludzi.

NIe, nie południowiec Dla mnie harlequin to obojętnie jaki mężczyzna wizualnie, etnicznie. To mężczyzna, który wzbudził w mojej jeszcze żonie fascynację, zauroczenie. Bo przecież na tym polega cała ironia losu, że moja kobieta nie odeszła w pustkę, by przeżywać poczucie swojego pokrzywdzenia, a po to, by stroszyć piórka aby zdobyć kolejne "trofeum". Może wiązać z nim plany na życie ( choć to może być jeszcze zbyt wczesny etap ), na pewno chce się z nim pobawić, wyszumieć, pobujać po imprezach...krótko mówiąc - zapragnęła znowu tego uczucia, które istnieje w fazie zauroczenia. Motylki w brzuchu, dziki popęd seksualny, różowe okulary, nadzieje, pęd życia. U nas nie było rutyny jako takiej. Była stabilizacja. I to mogło ja przerosnąć. Tylko, że stabilizacja jest czymś totalnie odmiennym od rutyny. Nie wyklucza szaleństwa, energii, zywiołowości, która między nami była. Przykro mi to stwierdzić, ale przypuszczam, że w bardzo dużym stopniu kieruje się sferą finansową, czyli jak zrobić, by zrobić sobie ciepło pod dupą na resztę życia. Nie rozumie, jakie niebezpieczeństwa za takim podejściem się kryją. Będzie zabawką, zdana na łaskę kogoś, kto z racji swojej silnej strony finansowej będzie górą, będzie narzucał swoją wolę. A co najważniejsze - gdy się taki delikwent znudzi swoją "zabawką", to znajdzie młodszą i atrakcyjniejszą. Tak to widzę w przypadku mojej żony.

Jeśli kobieta nie docenia stabilizacji i "nudy" (czyli codziennego życia), to nie dorosła do poważnego związku... Jeśli Panowie czekacie, aż wrócą, to może wrócą, ale te kobiety tego nie będą nigdy żałowały - właśnie dlatego, ze z tamtym partnerem przeżyły to, czego im brakowało w związku. Może przyznają, że to był błąd, ale na pewno nie będą żałowały (sam usłyszałem coś takiego od znajomej), bo w innym wypadku nie zrozumiałyby pewnych rzeczy, które miały przy was. Co do ogarnięcia się i otworzenia oczu, to może ono nigdy nie nastąpić z prostej przyczyny - łatwiej jest zacząć coś nowego, niż wrócić i szczerze próbować RAZEM coś naprawić.

Tak, to prawda. Świadomość takiej ewentualności czasem gryzie gdzieś w podświadomości, ale jest jedno "ale". Moja szanowna ma prawie 30 na karku, więc zegar biologiczny tyka. Nie wiem tylko kiedy u niej wybije dwunastą. Musiałaby założyć rodzinę z kimś niemal na szybcika, bo rok, dwa to moim zdaniem zbyt krótki czas, by mieć pewność o zgodności na całe życie. To niewystarczający okres czasu na przetestowanie siły takiej relacji. Jej słabych stron. Dlatego bardziej bym stawiał na rozpad, ale na zasadzie porzucenia tym razem mojej szanownej, co byłoby wystarczającym impulsem do wzbudzenia w niej chęci szukania właśnie tej stabilności i bezpieczeństwa przy moim boku. Nie wykluczam oczywiście czarnego scenariusza, że pójdzie dalej w swoim tango, ale w takim przypadku musiałaby mi pokazać swoją całkowitą niedojrzałość, a to mogłoby już dać mi do myślenia, czy nawet gdyby miała wrócić, to czy byłaby to kobieta dla mnie. Jest jest jeszcze bardzo istotny aspekt - dopóki one nie zaznają analogicznej krzywdy, jaką raczyły obdarować nas, to w ich główkach raczej istnieje znikoma szansa na zapoczątkowanie procesów prowadzących do dojrzałości emocjonalnej. Czy nie żałowały by? Trudno mi to wyrokować. Jeśli wracająca wykazałaby siłę wewnętrzną do pokazania, że się pomyliła odchodząc, a co najważniejsze - przekonałaby mnie, że jest świadoma, że to był błąd gówniary, to uważam, że żałowałaby swojego ruchu. W końcu kobieta po byciu zostawiona dla innej uświadamia sobie, że jej ciało ( i całokształt jako osoby ) zostało wykorzystane do zabawy, do samolubnych celów. Może czuć się jak latawica, która daje na lewo i na prawo. A to jest bardzo silny bodziec by żałować i by czuć do samej siebie wstręt, dystans. I w takim momencie powinna wrócić do swojego ex ( tego najdojrzalszego ), by mogli oboje przepracować popełnione błędy.

Catwoman, podobne uczucia towarzyszące przesłaniu piosenki mi towarzyszyły na początku, ale sa one kreowane przez nienawiść na wczesnym etapie bycia odrzuconym. Dziś nie ma we mnie do niej takiego odczucia, bo wiem, że sama nie kieruje się logiką i w bardzo dużym stopniu sama siebie nie rozumie. Jak to się mówi: "wariata nie wolno ganić, że jest wariatem. jego trzeba zrozumieć i pomóc. ". Bezzasadnie moim zdaniem jest odczuwać to, co przekazuje piosenka, bo to życzenie jej wszystkiego co najgorsze. A ona sama musi dojrzeć do zrozumienia swoich postępków, bez niczyjej pomocy. inaczej nie będzie z tego wypływała nauka i dojrzałość.

Moim zdaniem kobiety szybciej zamykają takie etapy swojego życia, chodzi mi o kontekst zostawiłam Cię, więc byłam niedowartościowana pod jakimś względem, czegoś mi brakowało i po prostu "było, minęło". Wątpliwe jest moim zdaniem również powrót do byłego partnera po długim związku z kimś innym, jeśli się z byłym nie utrzymuje kontaktu (ja np. z byłą narzeczoną nie utrzymuje i nie chce utrzymywać kontaktu, bo wiem, że nic nie zrozumie). Z drugiej strony kobieta wcale nie musi czuć się wykorzystana - fizycznie przez tamtego, bo sam sex przecież traktuje jako naturalną rzecz w związku, a skoro jest z kimś innym, to uprawia go właśnie z nim...

Odbudowanie zaufania to bardz trudny i czasochłonny proces, wymagający wysiłku z obu stron. Ważne, aby nie poddać się w "połowie drogi". czy potrafiłbym zaufać? Na początku może w bardzo małym stopniu, ograniczając się do spraw przyziemnych. Ale w miare postępu czasu, w miarę angażu w terapię małżeńską myślę, że tak. Do całkowitego zaufania potrzebowałbym wielu, wielu miesięcy, jeśli nie lat. Szacunek...szacunku nabrałbym widząc, że szczerze żałuje swojego "przewału" i robi wszystko, by naszą relację naprawić i ulepszyć. Szacunek się nabywa poprzez uczynki. tak samo się go traci. Ale utrata zaufania i szacunku, dla mnie nie jest stanem permanentnym. gdyby tak było, to musiałbym wyzbyć się wiary w żal, skruchę i możliwość zauważenia swoich błędów. Co do zegaru - nie, dzieci będzie chciała mieć, ale dopiero, gdy do tego dojrzeje. Albo może inaczej to ujmę - dziecko może się pojawić niedługo ( obym się mylił )ponieważ ma w głowie urojenia, stan ekscytacji i nie zauważa tego, że w każdym związku rutyna ( czy stabilizacja ) się pojawi. Wcześniej czy później. I po jakimś czasie zrozumie, że goniąc za garnuszkiem złota na końcu tęczy, zamiast złota znajdzie w nim płatki kukurydziane. Jeśli nie będzie dziecka, to jest spora szansa na "odkupienie".

Xmass, dlatego tu kładę swoją nadzieję na ołtarzu czasu, że zauroczenie nie przejdzie w związek oparty na miłości. Zauroczenie niesie zawsze ze sobą ryzyko rozpadu i to spektakularnego, jeśli nie ma w tym choć odrobiny dojrzałości, przewidywania i znajomości wartości życiowych. Jeśli jednak przejdzie w miłość, to ja będę jej życzył, by była z nim szczęśliwa. Nie zamierzam za wszelką cenę kosztem jej szczęścia szukać swojego. Jeśli natomiast kobieta zostanie porzucona po pewnym czasie, to moim zdaniem poczucie wykorzystania jest jak najbardziej prawdopodobne.

Catwoman widzę, ze trafiłaś w dziesiątkę, ja właśnie mam takie etap myślenia, chociaż trudno mi w to uwierzyć skoro ona ma 24 lata a on 19... Niemniej wolę myśleć tak, niż żyć w ciągłej nadziei - jakoś szybciej można się pozbierać, niż czekać na coś co może nigdy nie wystąpić....