Rozkminy rozwodowe - ciulowo ale stabilnie? - Netkobiety.pl

A na co On liczył, wybierając ją widząc ze temperament ma inny niż jego?
aaa.. wiem
ze będzie wierna i łatwiej ją będzie "ogarnąć?
no to jest wierna.

Twoje rozumienie funkcji seksu w związku jest tak absurdalnie płytkie, że aż szok, że coś takiego może wyjść spod palców dorosłej kobiety. W tym momencie dziwię się, że twój facet wytrzymał z tobą aż tak długo.

Każdy jeden facet i przynajmniej połowa babeki próbuje ci tutaj to samo wytłumaczyć, że seks to nie tylko wsadzie siura w randomową dziurę, żeby się spuścić. A ty dalej swoje. A ty jak zacięta płyta.

Więcej miałabyś szacunku jakbyś przyznała wprost, że facet ci się po prostu znudził i szukasz powodów do rozwodu, a manipulacją seksem próbujesz zrzucić winę na niego.

Nie robiłam na odpierdol wierz mi

Musisz brać pod uwagę, że autorka nigdy nie miała wysokiego libido, po porodach to często leci na dół jeszcze, więc dobrze mówić … Pozostaje robić dobrą minę do złej gry, żeby utrzymać małżeństwo, bo faceci tego w ogóle nie rozumieją.
Nie można też w sumie porównywać początków związku, bo chociaż wydaje się że na początku wszystko jest ok w tych sprawach to po latach, podkreślę tym bardziej po porodach, mając do tego z tyłu głowy niechcianą ciążę wpływają na spadek libido i ochotę na seks.

Luz blus to mają ci co nie mogą mieć dzieci i też pewnie niektórzy mają z tym problem.

To nie jest też prawdą, że każdy facet tak reaguje mając sex reglamentowany.
Kobiety dominujące rządzą seksem w małżeństwie. Jakoś faceci z nimi zostają.
Temat rzeka.

Masz rację z tą lachą, ale jak widać, żeby to zmienić to potrzebny jest wysiłek obydwu stron i wzajemne zrozumienie.
Zauważ, że mąż autorki jest seksualnym analfabetą, on nawet nie wymawia słowa seks, tylko powinnaś wiedzieć o co mi chodzi, czyli domyśl się. Ona też nie potrafi na ten temat rozmawiać, więc jak to się dogadać. Bo to też generalnie bardzo trudny temat i nie każdy potrafi otwarcie rozmawiać. Owiany wstydem.

Dzieci, rodzina, obowiązki.
To przyczyny dla których jeszcze z tobą jest mimo swojego stanu psychicznego.

Gdyby był mądrzejszy, to by sobie znalazł dupę na boku i chodziłby zadowolony.

Twój mąż przez kilka lat skapciał. Może to kryzys wieku średniego, depresja, czy inne przeszkody w życiu.
Ma w oczach tą iskrę, czy przygasła?

Mężczyzna postrzega seks inaczej niż kobieta. A tak naprawdę od 2 lat było tylko gorzej w tej kwestii.

Dla niego terapia z mężczyzną, znalezienie hobby siłowego (z innymi mężczyznami - boks?), gdzie będzie miał dużo ruchu i endorfin.

Ale to też ty musisz się zmienić, bo jak na razie weszłaś w schemat matki polki. Dzieci, dom, a ten mąż to zszedł na dużo dalszy plan. Ważne żeby kasę przyniósł i do niczego innego nie jest potrzebny.
A gdzie wsparcie, pochwała, motywacja?

I NIE twierdzę, że to wyłącznie twoja wina, bo on też popełnił kilka błędów.
Ale przy takim stażu powinniście być w stanie się dogadać, a tu ochoty z twojej strony brak.
Czy sobie poradzę po rozwodzie to chłodna kalkulacja, a nie dociekanie przyczyn i chęć naprawy.

Kochana ja męża wypycham z kolegami na weekend czy wakacje ale on nie bardzo. Nawet ostatnio wyciągali go na kręgle czy bilard to go bolała ręką i nie poszedł. Akceptuje tylko wyjście na burgera. Za to ja kiedy wyjdę z ludźmi których zna lub koleżankami jestem rozliczana co do minuty lub obraża się że ktoś mnie odwiozl do domu. Kasy od męża nie biorę bo pracuję i kilka lat temu wyciągnęłam go z długów także nie demonizuj.

a wtedy, kiedy się wyprowadziłać, czemu wróciłaś?
jak on ma aż taką nadwagę, to ciężko z tym żyć i zdrowie mu siądzie,
nie wiem, takiego męza nie ciagnęłabym na burgera, tylko gotowała dietetycznie w domu, jak zrzuci trochę kilogramów, to się ruszy może

Moim zdaniem odpoczynku i wyjść na fajne hobby z endorfinami to potrzebujesz ty i twoje dzieci.
Opieki w tym związku wymagają dzieci, a nie dorosły mężczyzna. Trochę nie fair że teraz Lipsi poza ponoszeniem całej odpowiedzialności za wychowanie dzieci, ma zakasać rękawy i robić animacje i motywacje dla męża. Nagle okaze się że jest 3 dzieci i mama, a nie dorośli ludzie którzy tworzą bezpieczne i zdrowe środowisko do rozwoju dla swoich pociech. Nie daj sobie wmówić jakiejś odwróconej wizji rodziny tutaj proponowanej. Rolą twoją i męza jest budowanie poczucia bezpieczeństwa, emocjonalnej więzi z dziećmi. Jeśli on nie planuje wywiązywać się ze swoich obowiązków, albo nawet nie wie że istnieja to raczej on wymaga pracy nie ty.
Swoją drogą jak żałośnie to brzmi. Tata nie ma czasu na wyjście z dziećmi, ani spędzanie z nimi czasu bo mama nie ma ochoty na seks I to kobieta jest temu winna. Forum jak zawsze nie zawodzi w odklejkach.
Relacja z dziećmi to jedno. Relacja z małżonkiem to odzielna sprawa. On zaniedbał obie. I można zastanawiać się co z tą żoną nie tak, ale co facetowi dzieci zawiniły, że nawet nie chce mu się iść z nimi na Mufase? I uwaga news dnia: Lipsi pewnie też ma w dupie psi patrol, kinder bale, wywiadówkę i zbiorke na szalik dla pani wychowawczyni, ale jakoś zaciskają zęby i leci z tematem bo tego jej dzieci potrzebują aktualnie. Chociaż pewnie też by wolała oglądać na netflixie film z Orlando Bloomem zapijając winkiem i żeby dzieciaki zajmowały się same sobą.

Jesłi zamiast rozkminiać cały dzień jakiego focha strzeil ci twój mąż, skupisz sie żeby zorganizować jakies fajne wyjście i się rozerwać z dzieciakami, czy bez nabierzesz poczucia sprawczości i wigoru. Zmieni ci się optyka i może wymyślisz co dalej robić. Rad tutaj nie udzieli ci nikt. To twoje życie.

Aperol się chłodzi na wieczór jak coś ale to prawda.

Mam takie wrażenie że ja go całe życie ratuje jednak trochę z różnych problemów i akcji. Był czas że bardziej się angażował w życie rodzinne i związkowe. Teraz często mówi że nie chciał 2 dziecka ale przecież był świadomy i rozmawiałam o tym z nim. Nie pamiętam żeby był przeciwny. Mówi że od kiedy wróciłam do pracy bardziej się kłócimy ale pewnie dlatego że spadła na niego czesc obowiązków które musi wykonać jak mnie nie ma. Przeraża mnie tylko jego taka nienawiśc do świata i msciwosc która się zaczyna wylewać uszami. I nawet mi go żal bo jak nawet znajdzie jakąś z tindera to i tak wróci do punktu wyjścia. Głupia jestem i naiwna chyba.

Tak był. Bierze leki na nadciśnienie i tarczycę i jakieś na wątrobę. Od ponad roku. Tylko nie rozumie że za tym musi iść aktywność i dobra dieta. Ja już nie komentuje bo mówi że się przypierdalam. Pije dużo coli, je chipsy, pali, je dużo słodyczy. Nie potrafił się nawet powstrzymać jak miałam cukrzycę ciążowa żeby mi nie robić smaka. Kiedyś byłam na keto, chciałam żeby że mną robił dietę to stwierdził że się nie naje. Potem mu proponowałam if ale też nie przeszło. Post wodny na trawienie też nawet nie spróbował. Jest dorosły.

Po pierwsze to nikt mu nie bronił budować sieci przyjaciół i dbać o relację z rodziną inna niż żona na właśnie taki wypadek.
Po drugie wszystko fajnie w teorii. Ale tak w praktyce skąd ta laska ma brać power żeby samemu ogarniać dzieciaki, dom i do tego jeszcze teraz chłopa? Nawet gdyby chciała mu pomóc może się skończyć tak że wiklajac się w jego problemy straci z oczu dzieciaki. Ilość empatii, zaangażowania, ciepła i wsparcia jaką można dawać innym też nie jest niewyczerpana.

Moim zdaniem facet siedział w domu, to weszło porno, może hazard albo inne głupoty z internetu i mu odjechał peron. Jak się zabierze do roboty, może odwiedzi rodziców na weekend, może z kumplami w pracy gdzieś wyjdzie to mu zaraz przejdziem. Robienie z niego delikatnego kwiatuszka z egzystencjalnym kryzysem i dalsze dogadzanie mu żeby tylko się nie stresowal tylko przeciągnie sprawę. Bo on dalej będzie przeciągał line I zgłaszał nowe rzadania. Już zaczął wyśmiewać żonę i jej ciało i zachowuje się jak burak.

oczywiście, że jej mąż mógł to zrobić, ale nie zrobił
on został sam i teraz się kisi we własnym sosie

To co opisujesz to jest skutek i to znacznie przejaskrawiony.

Jemu potrzebny jest terapeuta, trochę czasu samemu i motywacja.

Mężczyzna też może się pogubić.

W 2 miesiące nie, ale jak ci teść poleci, to niektórym waga leci mocniej i szybciej niż u kobiet w ciąży.

Problem podobno to ostatnie 2 lata, które doprowadziły do tego, ze 2 ostatnie miechy były bez seksu. Wcześniej było tak, że ona demonem seksu nie była, ale czasem się pojawiał z jego inicjatywy. I mam takie wrażenie, że większość skupia się na tych ostatnich 2 latach zamiast zastanowić się co do tego  dwuletniego stanu doprowadziło w pierwszej kolejności. IMHO z opisu całościowego wygląda trochę jakby koleś miał dwubiegunówke. Doszła frustracja miernym i rzadkim seksem i pewnie kryzys wieku (jak mu pewnie teść poleciał) i mamy deprechę pełną gębą.

Tak czy siak, ten dramat ma 3 akty:

1) pierwsze 15 lat
2) ostatnie 2 lata
3) ostatnie 2 miesiące

Z opisu całej historii, to wygląda właśnie tak, jakby m.in z powodu słabiutkiego seksu wjechała w końcu frustracja i depresja. To doprowadziło do zajadania stresu i emocji przez ostatnie 2 lata, które poskutkowały ostatecznie tymi ostatnimi dwoma miesiącami. To, że koleś ma swoje nieprzepracowane problemy lub właśnie nie do końca zdiagnozowany problem jak ta wspomniana dwubiegunówka to tylko komplikuje sprawę.

W ostatnim czasie za wiele się tam wydarzyło, za dużo wzajemnych pretensji, aby można było mówić o wzajemnej pomocy i pracy. Bo w takiej sytuacji każda sugestia, każdy pomysł będą postrzegane jak pretensja.

Facet zdecydowanie musi podjąć terapię, ale moim zdaniem u innego faceta. Nie u kobiety. Są męskie fundacje i stowarzyszenia specjalizujące się w pomocy facetom z różnymi problemami, które są przez kobiece specjalistki bardzo często ignorowane. Autorka moim zdaniem powinna sama zaczerpnąć w jednym z takich miejsc poradę "jak zaciągnąć męża do psychiatry". Jeśli faktycznie zależy jej na pomocy męzowi.

Prawie każdy aż tak wybuchowy koleś jakiego w życiu poznałem miał coś niezdiagnozowanego, co kryzys wieku/rozjechane hormony (głównie spadek teścia) wyolbrzymił.

Przy takich zaburzeniach to potrafi być kumulacja pierdów, z którymi 'normalni' sobie radzą bez problemu, a u takich jednostek jest mocny zgrzyt.

Wątpię, żeby koleś do psychiatry poszedł. Choć właśnie powinien. Dlatego zaproponowałem fundacje i stowarzyszenia zajmujące się facetami. Mniej ego go zaboli niż łatka 'psychicznego' jakby szedł do specjalisty tak o, prosto z ulicy. Tak, to zawsze może się pooszukiwać, że to 'męski klub'.

Ela - żeby dostać diagnozę to trzeba najpierw pójść do lekarza w tym wypadku psychiatry.

Od tego jest diagnostyka różnicowa, ale to psychiatra sam wypisze skierowanie na stosowne badania albo odeśle go do internisty z zaleceniem badań w określonych kierunkach.

Dobre pytanie. Podczas terapii mąż często nie mógł sobie poradzić z tym co terapeutka potwierdziła co ja robię źle. Nie wiem jak dobrze wytłumaczyć o co mi chodzi. Że strasznie się wściekał i jakby chciał mi udowodnić że ja też popelniam błędy i że nawet terapeutka to potwierdziła ale to było bardzo wybuchowe. Bardzo się w tym zacietrzewiał. Myślę też że bal się spojrzeć w tył na swoje dzieciństwo lub lęki. Ale może z lekami byłoby łatwiej skruszyć ten mur. Ja jednak ze swojej strony nie chciałabym ciągle mu towarzyszyć w tych jego trudach bo ileż można. Chciałabym zająć się w końcu bardziej sobą bo jeśli chodzi o dzieci to są dobrze zaopiekowane. Także taki jest mój plan póki co. Nie oczekiwać zbyt wiele ale zająć się na maksa sobą żeby trochę odżyć i naładować baterie. Planuje wyjazd urlopowy bez meza tylko z dziećmi do naszej rodziny. Może tydzień bez nas cos mu uzmyslowi.

Wyjazd Autorki z dziećmi do rodziny do bardzo dobry pomysł. Ona podładuje akumulatory i trochę zresetuje się, a i dzieci będą zadowolone. Tydzień czasu to nie wieczność.

Ciągnę rodzinę od kilku lat. Uważasz że mnie nie należy się odpoczynek i wyjazd bez wyzwisk i krzyków. Ostatni wspólny wyjazd na 2 tygodnie mąż przeleżał obrażony. Ja sama chodziłam z dziećmi na spacery, bawiłam się z nimi i spędzałam czas z rodziną. Bo i na rodzinę mąż jest obrażony.

Właśnie. Jestem młoda i nie chciałabym aby moje życie dalej wyglądało tak że ciagne meza z kanapy albo go zmuszam do jakichkolwiek aktywności czy inwencji w życiu. A jak już pójdzie to się obrazi czy zwyzywa wszystkich ze złości. Czuję że życie przecieka mi przez palce. Dzieci są coraz większe. Pojawia się przestrzeń na czas dla siebie. Fajnie byłoby to wykorzystać. Ale też tak jak mówisz między nami jest bardzo dużo dystansu teraz i zwyczajnie nie wierzę że mąż zmieni nastawienie. Nie mamy powoli o czym rozmawiać, nie ufamy sobie i nasze wartości coraz bardziej się rozmijają. Z szacunku do małżeństwa i dzieci dawałam kolejne szanse ale czy to wystarczy zeby być szczęśliwa. Skoro człowiek ten niestety zalazl mi już za skórę wielokrotnie stawiając w żenujących sytuacjach lub zostawiaiac sama w najczarniejszej dupie jak pojawiały się problemy. Też ma mnie pewnie dość. Może faktycznie rozejście się byłoby tu lepsze. Nie twierdzę że wskoczę w nowy zwiazek szybko o ile w ogóle. Ale nawet bycie samej w spokoju bez dramatów i awantur to juz duża poprawa. Wiem że przysięga się na dobre i złe ale nie jestem mamą męża zeby mu ciągle mówić jak powinien postępować lub kochać go wciąż bezwarunkowo kiedy sam siebie wykańcza. Przecież jak mnie się coś stanie to on i tak tej odpowiedzialności nie weźmie co już wielokrotnie pokazal.

Mąż może by i zmienił nastawienie ale ty pierwsza byś musiała swoje, a nie jesteś w stanie jak widać.
Nie ma co teraz rozkminiać jaki był, bo jednak z nim byłaś, pytanie czy jest dla was szansa na normalne życie na przyszłość. Nie sądzę.
Też musisz być gotowa na to co cię czeka, bo też do końca nie zdajesz sobie z tego sprawy. Nie wiem czy macie syna ale wychowywanie dzieci samemu czy z ojczymem musi być bardzo ciężkie szczególnie chłopcu potrzebny jest ojciec.
W każdym razie, jak spojrzysz w lustro musisz powiedzieć zrobiłam wszystko dla utrzymania rodziny, ale się nie dało.

Bardzo ciekawa hipoteza. Więc wyjaśnij mi to: jak faceci funkcjonowali kiedyś?
W pokoleniu PRL wcale nie rzadkie było rozwiązanie że młiodzi mieszkali u rodziców i w tym czasie się budowali, albo babcia po śmierci dziadka wprowadzała się do młodych i ogarniała niemowlaki kiedy mama pracowała, bo opiekunek nie było. I często takie rodziny kisiły się w jednym mieszkaniu, na 50 m2 powiedzmy w 5 osób. Wakacje pod namiot, albo na jakieś kwatery, ale wtedy też dzieci yły wszechobecne i raczej nie było za dużo prywatności dla rodziców.
Nie chce wypytywać moich dziadków czy starszych krewnych o szczegóły ale wydaje mi się że to słabe warunki żeby jakiś ogień w sypialni był. Cośtam, raz na jakiś czas, jak akurat dzieci były na zielonej szkole a babcia, czy inni krewni wyszli do znajomych, ale raczej mi się nie wydaje że każdy facet miał dostęp do seksu kilka razy w tygodniu przez całe małżeństwo i do tego sobie wybierał czy mają być koronki i pończochy czy latex i bdsm. Oczywiście mówię tu o sytuacji jak opisuje: gdzieś dziadkowie w tle, mieszkanie z rdziną, brak kasy na jakieś all incluziw w Egipcie.
Jak ci faceci wtedy funkcjonowali?
Ja w tym pokoleniu co mi się wydaje że nie za bardzo mieli czas i warunki na spełnianie swoich fantazji widzę że jest przekroj osobowości. Od sympatycznych, serdecznych, dowcipnych, do zgorzkniałych i leniwych.
Czy to nie jest tak, że facetom wmówiono że seks to jakiś wyznacznik ich wartości i oni w to lecą? I to jakieś sprzezenie zwrotne że naoglądali się internetu i zafiksowali się na tym żeby dowodzić swojej wartości na tym polu.
Trend podobny do tego jak kobietom się wmawia że powinny wyglądac jak Chodakowska po urodzeniu 2 dzieci i z rozmiarem od 42 wzwyż to są spasione świnie i wstyd jechać na wakacje się pokazać na plaży. A w rzeczywistości nikt na tej plaży nie siedzi z lornetką i nie wypatruje fałdek na brzuchu obcych kobiet i generalnie mąż też nie ma problemu że żona po iluś tam ciążach ma więcej ciałka. I cała rodzina taką koiete kocha i uwielbia, ale ona siedzi ciągle na diecie bo jej wmówili że rozmiar 36 albo nic w życiu nie znaczy.

Podobnie jak do Jacka. Nie wiem czy wy robicie projekcje ze swojego życia, czy co. Czyli tak: bierzesz chamskiego faceta, skonfliktowanego z rodziną, bez jakiś dobrych wzorców z domu, bez pomysłu na siebie, bez jakiejś życiowej smykałki. Seks i nagle trzask prask jest idealny mężuś
Nie ściemniajcie Lispi. Z pustego i Salomon nie naleje. Nawet przy najlepszym seksie świata gość pewnie i tak pozostanie mierny i ierny i byc może wierny.
Prawda jest taka że laska może się urobić po łokcie w terapie, wsparcia i pomaganie, ale on i tak pewnych rzeczy nie przeskoczy. Będzie taki jaki był zawsze, może taki jak w okresie kiedy się poznali. A jaki był to już Lipsi wie.

Maz ma tindera i badoo bo taki jest biedny ze żona mu nie daje czego chce. Ale to tylko z ciekawości jak twierdzi. Fajnie by w sumie było gdyby go jakaś z tindera zabrała na zawsze do siebie. Myślę że problem by się rozwiązał i szybko by zapomniał o rodzinie która wkurza go na każdym kroku.

Tak znam swoje prawa i jestem w stanie utrzymać się po rozwodzie niezależnie od alimentów czy będzie je płacic mąż czy państwo. Mam zabezpieczone Oszczędności.