Czy jej w ogóle zależy na związku ? - Netkobiety.pl

Jest uzależniona od tych leków.

Czego dokładnie chcesz? by przestała je brać? Czy chcesz kontrolować to?

Nie jest to dziwna sprawa według mnie by 30 letnia kobieta miała problemy ze snem a brak snu jest bardziej destrukcyjny dla organizmu niż sen z pomocą leków. Jeśli nie są to benzodiazepiny to uważam ze nie jest to niepokojące. Pomaga sobie jak może.

Nie wiem... dla mnie destrukcyjne dla dorosłego człowieka jest spanie i zawalanie pracy i innych obowiązków... według mnie to jasny sygnał że coś jest nie tak

Wygląda mi to na depresję niestety. Teraz bardziej wszystko się układa w całość. Osoba z depresją może tak właśnie funkcjonować i ciężko być z nią w związku. Może sprawiać wrażenie takiej zobojętniałej. Dobrze, że podjęliście dialog.

Problemy z zasypianiem, to pojęcie ogólne.
I nijak się ma do wcześniejszych spraw.
Jeśli depresję, to zna tę diagnozę.
Na półprawdach nie da się niczego zbudować.
Jeśli ma depresję I jest zmęczona, to dlaczego bierze na siebie tyle dodatkowych zajęć? Dlaczego nie odpoczywa?
Nie jest powiedziane,  że osoba na lekach nie może się budzić na czas i chodzić do pracy. Może dawka leków jest za duża?
Cokolwiek to nie jest, albo nie jest dobrze leczone, albo ona nie stosuje się do zaleceń.
Och, wiem że trudno Ci to będzie przyjąć, ale wg mnie wchodzisz w problemy..

Nie ma takiej ilości zielska, którą byłbyś w stanie spalić, żeby rano nie móc wstać.

Co innego formy spożywcze po dobrym przygotowaniu. No to wtedy potrafi trzymać dłuuuuugo. :]

OK. Nie spotkałem się jeszcze z takim przypadkiem u użytkowników medycznych. Wręcz odwrotnie. Jedyne co, to ewentualne 'niedospanie' (acz to za dużo powiedziane) wiązało się z intensywniejszymi snami. Ale to wszystko.

Jak ktoś rano wstaje nieprzytomny, to ma źle prowadzoną terapię. Niezależnie od tego czym jest leczony.

A to trudno powiedzieć czemu. Medyczny nie jestem. Ale "towarzysze zabawy" rzeczywiście na drugi dzień ok a ja się czuje jakbym 2 maratony przebiegl. A moja dawka to ze 3 razy mniejsza niż innych. Ale niewazne.

Masz racje to nie jest dobrze prowadzone leczenie jeżeli bezsenność wieczorem zamieniamy na megasennosc z rana

Jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma.

Gówno w sreberku wciąż jak czekolada, wszak miliony much nie mogą się mylić.

Najpierw myślałam,że laska w sumie ma na Ciebie wylane. Teraz dalej tak uważam, ale wg mnie bardzo dobrze, że ma i powinna Cię kopnąć w tyłek

Zero w tobie empatii i zrozumienia. Najpierw plujesz się o czas bez zrozumienia o co chodzi, a teraz jesteś oburzony że laska zawala pracę i dla Ciebie to dziwne, zamiast po prostu jakoś ją zrozumieć nie wiem, nie chciałabym mieć kogoś takiego jako kolegi a co dopiero faceta

Aha czyli jednak trupy zaczynaja sie sypac z szafy. Ona jest dziwna, ma jakies dziwaczne zycie i stosunki rodzinne prawdopodobnie wynikajace z nieleczonej traumy. normalny chlop dawno dalby sobie spokoj, bo na zakladanie rodizny szuka sie osoby stabilnej psychicznie. A tutaj pod kopula jest nierowno tak, ze laska jest uzalezniona od lekow nasennych do tego stopnia, ze awala prace. Bedzie tylkogorzej, bo musialaby przejsc pewnie przez dluga terapie zeby sie naprostowac. Krotko ze soba jestescie, ja bym zabrala zabawki i jej podziekowala. Ale tutaj widac, ze autor jest za bardzo w nia wpatrzony.

Tak..każdy zasługuje na wsparcie i miłość.
Tylko ze branie sobie za partnera kogoś z problemami że sobą jest proszeniem się o kłopoty, bo na końcu pokonywania przeszkód i wsparcia nie następuje żadna wdzięczność i żyli długo i szczęśliwie, wręcz odwrotnie.
Dlaczego?
To bajka na inną opowieść.  kogo wspierać jak.
Podstawą jest to by otrzymywać  coś w zamian I to nie tylko piękne oczy..
Więc trzeba dla siebie wymagać.
To już sam musisz autorze ocenić czy ta wzajemność może w waszej relacji zaistnieć.
Po drugie, jest dorosłą.
Nie możesz za nią się martwić, czy zdąży do pracy czy nie.
Jak ją wywalą, będzie szukać innej pracy, nie jesteś jej ojcem.

W związku z opisanym w ubiegłym tygodniu problemem zasypiania do pracy przeprowadziliśmy z mojej inicjatywy rozmowę na ten temat.
Nie była to łatwa rozmowa i generalnie dziewczyna broni mocno swoich racji.
Ja dowiedziałem się natomiast nieco więcej.
To nie są zwyczajne leki nasenne. Dwa lata temu znajdowała się pod konsultacją z psychiatrą po śmierci brata.
Wtedy otrzymała jakieś leki nasenne antydepresyjne i bierze je już dwa lata.
Sugerowałem że to zbyt długo i odnoszę wrażenie że utrudnia to codzienne funkcjonowanie jednak twierdzi że bez tego nie jest w stanie normalnie żyć.
Ma zaufanie do swojego specjalisty.
Dobrze to wiedzieć w sumie...
Ma plan żeby odstawić leki na wiosnę. Nie wiem ile w tym rzeczywiście prawdy.
Teraz znając problem widzę że to podejście do tych leków reguluje codzienny schemat i to nie jest żaden przypadek.
Może ja coś źle rozumiem ale według mnie praca poniedziałek-piątek i 8 godzin snu na dobę a następnie odsypianie weekendowe 10+ godzin to nie jest jakoś przesadnie mało...
mówię może to ze swojego punktu widzenia ponieważ u mnie norma to 6 godzin snu na dobę i czuję się wtedy najbardziej produktywny a ogólnie to szkoda mi życia po to żeby je przespać.
Wczesne kładzenie się spać a później problemy z wstawaniem u dziewczyny powodują że jest problem z tym żeby czasami porozmawiać normalnie w ciągu dnia.
To znaczy ja próbuję a z jej strony ponownie w większości są to krótkie lakoniczne odpowiedzi lub pytania.
Ona łącząc swoje obowiązki robi wszystko w biegu i na nic nie ma czasu ( dochodzi do tego opieka nad pieskiem która również pochłania około godziny) .
Mi się wydaje że to kwestia organizacji .
Tym bardziej że naprawdę ma też dużo obowiązków. Szkoła, klub , siłownia , lekcje języka, korepetycje.
Wczoraj była środa a ona wieczorem lamentuje żeby już przyszedł weekend.
Można zaprogramować sobie tak grafik żeby starczyło miejsca i czasu na wszystko ale to trzeba chcieć a nie tkwić w schemacie...

Widzę że gubi się w tym wszystkim.
Doszło do znacznej poprawy po świętach na te trzy tygodnie a od kilku dni widzę że wszystko wraca.
Teraz powrócił nawet jej niedzielny obiad u rodziców mimo że mogliśmy zrobić go razem albo gdzieś wyjść.

Po ostatnich problemach w związku ze spóźnieniami do szkoły ( zrozumiała że gdyby coś stało się któremuś z dzieci to grozi za to nawet odpowiedzialność karna jeśli jest wyznaczona do pełnienia opieki)  prosiła żebym dzwonił rano i sprawdzał czy się obudziła ... to jest strasznie infantylne . Ja z tym nie mam problemu ale jesteśmy dorośli.
Ja wstaje o 6 tak lubię a pracę zaczynam od 7 ponieważ jestem w stanie więcej zrobić w ciągu dnia a ona ma problem dotrzeć do szkoły na 8 czy 9 i to jest zabawne...

W sobotę byliśmy umówieni na 17.
Ja w sobotę jeszcze trochę pracowałem kończąc tygodniowy projekt w pracy a dziewczyna miała wolne.
Gdy przyjechałem musiała sprzątnąć zawalone mieszkanie i się wykąpać... zrobiła się 18.30.
Co robiła cały dzień ? Do południa zapewne spanie i piesek . Później była u przyjaciółki na kawie.
Kwestia organizacji i priorytetów.

Ja za poradami forumowiczów po okresie świątecznym złapałem oddech i podchodzę z dystansem.
Im więcej wiem tym więcej wątpliwości.

Albo kłamiesz ty, żeby sobie podkoloryzować do opowieści, aby pasowało do twojej narracji, albo kłamie ona. W takim wypadku nauczyciel nie ponosi żadnej odpowiedzialności, a szkoła jako jednostka. Czyli jej dyrektor. Za brak zorganizowania zastępstwa lub czasowej opieki do przyjścia nauczyciela. Spóźnienie nauczyciela nie ma żadnego znaczenia, bo szkoła ponosi wszelką odpowiedzialność od wejścia ucznia na teren placówki, a nie od czasu rozpoczęcia lekcji.

Prośba o pomoc NIGDY nie jest infantylna. Zwłaszcza, jeśli osoba prosząca ma prowadzoną terapię i stopniowe odstawianie leku. Twoja ignorancja pod tym kątem jest aż porażająca.

Ty zaczynasz być bardziej żałosny niż zabawny w tym momencie. Ludzie są różni. Są typy rannych ptaszków, są typy nocnych marków. Niektórzy potrzebują kilku godzin, aby wejść na obroty. Inni są gotowi w 5min po przebudzeniu. Niektórzy potrafią wykonywać zadania przez 10-12h, a inni wytrzymują tylko kilka h. Nie bez przyczyny w krajach bogatych i wysoko rozwiniętych skraca się etat z 8h dziennie do 6h.

Z takim mindsetem to się nie dziwię czemu jesteś sam i czemu nikogo normalnego sobie nie potrafisz przygruchać.

Nie wnikając w zbędne szczegóły - owszem, ponosi. To są subtelności dogadania różnych rzeczy w szkole, często załatwianych na gębę.

Ale wracając do meritum - kobieta jest ewidentnie trefna, trzeba by się dyskretnie wymiksować z tej znajomości, a nie przeprowadzać ''poważne rozmowy'' z których absolutnie nic nie wyniknie.

Generalnie tak, dlatego osoba będąca nauczycielem powinna zdawać sobie sprawę z realiów swojego zawodu. Jeśli decyduje się z nim pozostać dłużej, to wszelkie dodatkowe zajęcia czy szkolenia, mające zwiększyć jej kompetencje, będą oczywiście w pełni uzasadnione. Dziwi mnie tylko to, że ta dziewczyna wydaje się ponadto jeszcze "na siłę" upychać swój grafik wszelkimi możliwymi aktywnościami, wbrew możliwościom czasowym, co w kontekście tworzenia związku wydaje się co najmniej dziwne. Kiedyś trzeba znaleźć czas dla tej osoby a Autor zdaje się zajmować w jej życiu taką rolę, że wchodzi "na tapetę" wtedy, kiedy już nic innego ważnego się nie dzieje. W dodatku jej sytuacja zdrowotna nie wydaje się najlepsza a tryb życia jeszcze to pogłębia.

Strzelam, ale tu pewnie chodzi o jedno z zaleceń jej terapeuty, żeby zapełniła sobie grafik do maksimum, aby nie mieć czasu na myślenie o głupotach.

Branie leków zmienia tu całkowicie obraz sytuacji, choć Autor nie jest chyba świadomy tego, że jednak długość optymalnego czasu snu bywa zmienna osobniczo czy wiekowo, mimo zaleceń medycznych, sugerujących te 8 godzin, dla zdrowego człowieka w średnim wieku Nawet sposób i czas przebudzenia bywają różne: mnie budzi pierwszy lub co najwyżej drugi sygnał budzika a są tacy, przy których można zapalić światło czy głośno rozmawiać a obudzą się dopiero po kilku minutach...

Średnio wierzę z dwóch powodów.

Po pierwsze przerabiałem takie sytuacje z obu stron (jako uczeń złamałem rękę w czasie lekcji, a innym razem doznałem zerwania mięśni). Po drugie gdyby nauczyciela skazano z KK z powodu wypadku na lekcji, to byloby o tym słychać na cały kraj, bo to musiałby być gruby "wypadek". A skazań brak. Nawet za złote strzały w szkolnym kiblu.

Powództwa cywilne o odszkodowania i zadośćuczynienia się jak najbardziej zdarzają. Ale to zupełnie co innego.

Co do reszty, to akurat kwestia odpowiedzialności jest dość jasna i od tego są ubezpieczenia OC i NNW. Tu najwięcej zalezy od przebiegu zdarzeń. Ale to temat na osobny wątek.

Dla mnie arguemnt jest mocno naciągany i tyle.

Ludzie kochani jaka pogarda ? Raczej troska.

Wygodnie jest komentować wyrywkowo pomijając istotne szczegóły.

W poście z ubiegłego tygodnia napisałem że to kolejne spóźnienie w ciągu niedługiego czasu.
Tym razem doszło już do rozmowy z dyrektorem i ostrzeżenia.
Dodatkowo pisałem o wypadku do którego doszło podczas zajęć w klubie sportowym  na które się spóźniła jako trenerka odpowiadającą za dzieciaki. Chłopcy z drużyny sami rozstawiali sprzęt i jeden z koszy przewrócił się na chłopca. Dzięki Bogu skończyło się tylko na szyciu głowy i tygodniowym zwolnieniu.
Matka dziecka zrobiła awanturę i tylko dzięki ojcu po miesiącu udało się zamknąć sprawę bez większych konsekwencji
Klub jest prywatny i ona w tym wypadku jako jedna z właścicielek ponosi pełną odpowiedzialność.

Właśnie nie ma żadnej terapii...
Była dwa lata temu
Teraz co parę miesięcy wizyta ogranicza się do przedłużenia recepty.
To budzi moje obawy a nie związane jest z pogardą jak ktoś tu pisał

Też nie nazwałabym tego pogardą, bardziej niewiedzą.

Ale powiedz co zamierzasz? Masz zamiar kontynuować tę relację?

Doszedłem do takiego momentu że chyba mogę już z czystym sumieniem odpuścić i nie będę tak bardzo rozpamiętywał wszystkiego i rozkładał na czynniki pierwsze jak gdybym zrobił to w okolicy Świąt Bożego Narodzenia.

Wczoraj późnym wieczorem po 22 gdy wróciła z siłowni dowiedziałem się że prawdopodobnie nie widzimy się już w tym tygodniu.
Dziewczyna napisała że chciałaby po intensywnym tygodniu zresetować się i odizolować od wszystkiego w weekend.
Jest bardzo zmęczona fizycznie ale przede wszystkim psychicznie.
W zasadzie kompletnie się nie dziwię.
Zaproponowała czy nie spotkamy się dzisiaj po treningu i zajęciach w klubie sportowym które ma od 16 -21 .
Standardowo są to trzy godziny zajęć ale musi wziąć zastępstwo za swojego brata który zachorował a on jest głównym szkoleniowcem dlatego dziś wyjątkowo dłużej.
Zaproponowała że po zajęciach moglibyśmy spotkać się i wyskoczyć do McDonald's........
Delikatnie podziękowałem.

Rozumiem że pomysł jest taki iż nie zobaczysz mnie w weekend to dam Ci pół godziny w piątek w nocy po treningu w McDonald's...
trochę hipokryzji dostrzegam

Byliśmy od ubiegłego tygodnia umówieni na sobotnie wyjście wieczorem i mieliśmy zarezerwowany stolik w ciekawym miejscu.
Sama wybrała miejsce którego była ciekawa.
Generalnie to był jej pomysł.

Rozumiem że jest zmęczona ale trzeba brać odpowiedzialność za słowa. Tym bardziej że taka sytuacja już miała miejsce.
Niby żaden problem ale jednak człowiekowi przykro.
Dokładnie zaczął się powtarzać schemat który miał miejsce w starym roku przed świętami.

Wystarczyłoby tak naprawdę być szczerym na początku naszej znajomości.
Ja powiedziałem na drugim spotkaniu jakie mam oczekiwania względem relacji.
Ona tak samo jednak późniejsze zachowanie zupełnie temu przeczyło.
Słowa o stabilizacji, chęci poznania kogoś na stałe i założenia rodziny w jakiejś dalszej perspektywie nijak się do tego mają.
Nie wspomniała że nie ma czasu dla siebie a co dopiero dla kogoś.
Nie mówiła o dziesiątkach zajęć i obowiązków.
Nie było tematu depresji i leków nasennych.
Okazało się nawet że w temacie związków nie była do końca szczera... dwa tygodnie temu okazało się że po zerwanych zaręczynach spotykała się przez dwa miesiące z kimś i to całkiem niedługo przed tym jak się poznaliśmy.
My znamy się od sierpnia a ona była z kimś maj/czerwiec.  Mimo że od początku mówiła że nie było nikogo od ponad roku i zerwanych zaręczynach.

Dziś rano 7.30 sprawdziłem czy wstała do pracy. Zamieniliśmy słowo że już wstaje.
Wysłałem od tego czasu dwie wiadomości.
Żadnej reakcji i odpowiedzi.

Oczywiście zaraz znajdą się osoby które skomentują że to pogardą z mojej strony.

Autorze, widzisz sam, jak bardzo się różnicie..

Twoje oczekiwania razem z jej wcześniejszymi deklaracjami mają się nijak do tego, co ona cały czas pokazuje. Wywołuje to u Ciebie oburzenie, szok czy tam niesmak, co uwidacznia się tutaj niby jako oznaka pogardy czy wyższości. Zgodziłbym się z tym, jeśli ona od samego początku byłaby z Tobą całkowicie szczera, tymczasem panuje tutaj ewidentny rozdźwięk, między tym, co usłyszałeś na początku a tym, co faktycznie ma miejsce, stąd Twoja reakcja. Masz do tego pełne prawo, jeśli ktoś tak bardzo odbiega od Twoich wyobrażeń czy schematu życia, co zresztą dla mnie również byłoby ciężkie do zakceptowania.
Kobieta ma niewątpliwie problem w życiu, związany być może z wcześniejszą traumą po śmierci brata. Ewidentnie od czegoś ucieka, skoro cały swój czas, do granic możliwości, zapełnia wszelkimi możliwymi zajęciami. Wygląda na to, jakby nie chciała czy nie mogła sobie pozwolić choćby na godzinę bezczynności, obciążając się obowiązkami od rana do wieczora, aby pozostać zaabsorbowaną czymś, co odrzuci na bok ewentualne przemyślenia lub przykre emocje. Narzeka potem na wycieńczenie psychiczne czy fizyczne. Skoro doszedłeś do takich wniosków, wiesz już, co masz dalej zrobić.

Swoją drogą, póki ta dziewczyna nie przepracuje swoich traum, nie ma co liczyć na stworzenie jakiegokolwiek związku. Kto chciałby na miejscu Autora pakować się w coś takiego, gdzie między ludźmi panują aż takie różnice, przy czym już samo odwoływanie w ostatniej chwili zaplanowanych wydarzeń zniechęciłoby wielu do angażowania się w taki związek.

Potwierdza się, nie ujmując nic personalnie tej Pani, że do stałego związku to Ona się kompletnie nie nadaje.
Ale przecież nie musi.
Nie każdy musi być w związku, jest tyle opcji dla relacji i wiele osób nie ma problemu by jasno te oczekiwania wyrazić.
Autor wyraził się jasno i miał prawo oczekiwać innego podejścia.
Wam nie jest po drodze, pożegnałabym się grzecznie i definitywnie oraz odetchnęła z ulgą..
Cóż.. niewypał, zebrałeś punkty do doświadczenia.

Pierwszy Twój post, jasno pokazuje, że jesteś do jej życia jakimś dodatkiem. Ona jak już ogarnie jakieś tam sprawy to jest kolej na Ciebie. To jest chore. Jeśli kobiecie na Tobie zależy to poruszy ziemię i niebo aby spędzać z Tobą czas. Samo to, że jesteś dla niej cały czas dostępny na jej warunkach, stawia Cię w roli petenta. Niech się kobieta wysili i niech pojeździ też do Ciebie, wtedy kiedy Tobie pasuje. Ty wszystko ustawisz pod nią. Z kolejnego postu wspominasz o jej problemach ze snem i terapii. Wygląda na to, że ona nie mówi Ci wszystkiego. Kiedy zacząłeś drążyć dopiero się ujawniła. Ma dużo obowiązków, być może za dużo. Problemy ze snem mogą właśnie wtedy się pojawiać. Jedno jest pewne... przestań być petentem i zacznij od niej też wymagać. Związek ma coś Ci dawać aby miał sens. Zastanów się więc co Ty dostajesz w tym związku w stosunku do tego co dajesz.

I to jest bardzo zdrowe podejście.