Czy jej w ogóle zależy na związku ? - Netkobiety.pl

Wszystko musi być jak ona chce.
Jak nie ma i nie może mieć czasu dla partnera to niech go nie szuka, bo nikt tego nie zaakceptuje.

Ona uważa, że związek polega na spowiadaniu gdzie się było i wysyłaniu zdjęć. Bez sensu.

Tomek powyższe przeczytaj 4 razy.

Tomek, na tą wiadomość od niej powinieneś odpisać, że masz dokładnir takie same odczucia co do jej osoby! Też poświęcasz dla niej swój czas wolny i uczucia, a kiedy masz wolne nie możesz się z nią normalnie spotkać, a prezenty dostajesz w aucie i że do dupy taka relacja. Jednak Twój problem polega na tym, że Ty jej nic w takim tonie nie odpowiesz, bo boisz się, że ona Cię wtedy kopnie w cztery litery, a Ty mimo wszystko liczysz, że jej się odmieni. No nie odmieni się. Ale to Twoje życie, Twoje wybory. Pozwalaj nadal tak siebie traktować, to za kilka miesięcy będziesz wrakiem człowieka. Pozdrawiam

Jak osoba w zwiazku ma w zdrowy sposób komunikowac swoje potrzeby partnerowi który je ignoruje? Przykłady

ChatGPT said:
ChatGPT
Komunikowanie swoich potrzeb w zdrowy sposób, szczególnie gdy partner je ignoruje, wymaga cierpliwości, jasności i empatii. Oto kilka przykładów, jak można to zrobić:

1. Wyrażaj swoje uczucia w "JA-komunikatach":
Unikaj oskarżeń i mów o swoich emocjach. Taki sposób komunikacji zmniejsza ryzyko wywołania defensywnej reakcji.
Przykład:
„Czuję się nieważna, gdy moje prośby są ignorowane. Bardzo zależy mi na tym, żebyśmy mogli wspólnie to omówić.”

2. Wyjaśnij, dlaczego Twoje potrzeby są istotne:
Podkreśl, jak dana potrzeba wpływa na Twoje samopoczucie i związek.
Przykład:
„Potrzebuję, żebyśmy spędzali więcej czasu razem, bo to pozwala mi czuć się bliżej Ciebie i wzmacnia naszą relację.”

3. Zapytaj o perspektywę partnera:
Czasami ignorowanie wynika z niezrozumienia lub innych priorytetów.
Przykład:
„Zauważyłam, że często nie reagujesz na moje prośby. Czy coś Ci w nich przeszkadza? Chciałabym to zrozumieć.”

4. Unikaj eskalacji emocji:
Jeśli jesteś zdenerwowana, spróbuj porozmawiać później, kiedy oboje będziecie spokojniejsi.
Przykład:
„Wiem, że ostatnio byłam zirytowana, gdy o tym rozmawialiśmy. Chciałabym spróbować wyjaśnić to spokojniej teraz.”

5. Konkretne prośby zamiast ogólników:
Formułuj swoje potrzeby w sposób jasny i konkretny, aby partner wiedział, co ma zrobić.
Przykład:
Zamiast: „Nigdy nie słuchasz, co mówię.”
Powiedz: „Kiedy opowiadam Ci o moim dniu, chciałabym, żebyś odłożył telefon na chwilę.”

6. Proponuj rozwiązania:
Zamiast skupiać się na problemie, zaproponuj sposób, jak możecie wspólnie go rozwiązać.
Przykład:
„Zauważyłam, że mamy mało czasu dla siebie. Może ustalimy jeden wieczór w tygodniu tylko dla nas?”

7. Bądź wytrwała, ale nie natarczywa:
Czasami potrzeba czasu, aby partner zrozumiał wagę Twoich potrzeb. Powtarzaj spokojnie i konsekwentnie swoje prośby.
Przykład:
„Naprawdę zależy mi na tym, żebyśmy omówili tę sprawę. Czy możemy ustalić, kiedy to zrobimy?”

8. Skorzystaj z mediatora:
Jeśli komunikacja nie przynosi rezultatów, rozważ wsparcie terapeuty par. To pokazuje, że traktujesz sytuację poważnie.
Przykład:
„Chciałabym, żebyśmy spróbowali porozmawiać z kimś, kto pomoże nam lepiej się zrozumieć.”

Pamiętaj, że zdrowa komunikacja to dialog, a nie monolog. Ważne jest, aby dać partnerowi przestrzeń na odpowiedź i wysłuchać jego perspektywy. Jeśli jednak partner stale ignoruje Twoje potrzeby, warto zastanowić się, czy ta relacja daje Ci poczucie wsparcia i bezpieczeństwa.

Myślę, że ta rozmowa polega na tym, że ona głównie mówi, a Tomek słucha...

Nie wiem co tam nie klika. Nie wiemy jak rozmawiają. Może Tomek zapominasz powiedziec czego chcesz a mowisz tylko o tym co Ci nie pasuje (co przy jej postawie defensywnej nie pozwoli ruszyc nic do przodu)? Powiedz jej jak sobie wyobrażasz zwiazek (z jakimiś szczegolami np. ile ma w tym byc zaangażowania, wspólnego czasu, gdzie sie spotykacie bo nie chcesz wciaz do niej dojeżdżać, itd) z informacją że inaczej nie zaakceptujesz bo chcesz coś budować a nie trwać w "niby zwiazku". Daj jej się wprost ustosunkować. Niech powie czy w to wchodzi i chce coś budować czy chce "luźnego zwiazku". A jak chce luźnego to też ok - takie jej podejscie. Ale nich go buduje z kimś z kim ma szansę na szczęście obustronne. Zapytaj wprost - otrzymaj jakas odpowiedź. Jak nie to pytaj drugi raz i powiedz ze oczekujesz jakiejś odpowiedzi. Dowiedz się na czym stoisz w jej opinii. Kurde zadbaj o siebie trochę

Co innego jak ktoś się jest ze sobą dość długo, mieszka razem, zdążył się dosyć poznać z partnerem, więc ten spędzony wspólnie czas inaczej się liczy niż przy poznawaniu się.

Właśnie przy pierwszym kryzysie wyszły pazurki, a taka miła, sympatyczna, do rany przyłóż...w takich sytuacjach dopiero można poznać na co kogo stać...

Tomek widać liczy, że ona się zmieni, jeśli już, to na chwilę.
Trzeba sobie powiedzieć, nie pasujemy do siebie i tyle, a nie się szarpać na tym etapie.

Czyli czego? Jest 574678 różnych płci, preferencji seksualnych, rodziny patchworkowe , poligamiczne, dzieci z invitro, samotni rodzice,  rodzicielstwo 40+, DINKS itp itd . Dlaczego nagle coś ma być oczywiste? Dla mnie dlatego jest tyle ludzi samotnych bo właśnie nic nie jest oczywiste. Każdy forsuje swoje i goni własne potrzeby.
To już nie te czasy że pół roku to zaręczyny, ślub kościelny i wspólna praca na gospodarstwie do emerytury, a na okrase 6 dzieci.

Płci to raczej wyróżniamy, póki co dwie, z tego co wiem(lub raczej z tego, co nauka wie na ten temat).

Czego zatem partner oczekuje?
Poszanowania jego/jej osoby i jego/jej czasu(nie zmieniać planów w ostatniej chwili), minimalnego zaangażowania(tutaj tego brak, bo to, co ona odstawia to NIE JEST zaangażowanie), szacunku i wielu innych rzeczy. Wszystko to wyraża się w nieco inny sposób, niż robi to tutaj ta dziewczyna, która zachowuje się wobec Autora jak kumpela, jeśli pominąć seks(którego nie wiadomo ile jest i czy w ogóle..). W zasadzie w większości wypadków każdy człowiek oczekuje o wiele więcej niż tutaj Kolega Tomek otrzymuje. Wątpię czy ktokolwiek tutaj, po przeczytaniu owego wątku, byłby skłonny na wpakowanie się w coś podobnego.

Pytanie wciąż pozostaje to samo: dlaczego Autor się z tym męczy? Może mu za bardzo zależy i chce sprawić, żeby się dziewczyna opamiętała.. Drugie zaś to dlaczego ta dziewczyna nie chce najwyraźniej "pozwolić" odejść, skoro wie(raczej wie), że mu ten układ nie pasuje? Ostatnie posty Tomka pokazują jedynie bezczelność i ego z jej strony wyśrubowane ponad wszelkie granice, zahaczające o absurd. Ona ma pretensje, że facet próbuje stawiać granice, poprzez wyrażanie swoich wątpliwości czy niejako sprzeciw wobec jej wzorca postępowania. Wydaje się, jakby ona czuła, że traci nad nim kontrolę.
Może i są osoby, których kręciłby taki schemat relacji, jaki ta dziewczyna prezentuje. Ciężko je jednak nazwać związkiem, raczej pewnym dziwnym układem, gdzie jedna osoba jest potrzebna drugiej, jeśli już ta załatwi wszystko inne.
Każdy zdrowo myślący tutaj chyba nie wątpi, że warto i trzeba wręcz mieć znajomych wokół siebie czy realizować swoje własne życie.. Jeśli jednak z kimś jesteśmy, to oczywiste, że nasze życie wygląda inaczej niż wtedy, kiedy jesteśmy sami. Mając do wyboru partnera i znajomych raczej, powiedzmy, w 8 czy 9 przypadkach na 10 wybierzemy partnera. Chyba, że właśnie mamy do czynienia z jakimś tam układem z doskoku..

Strasznie jestem ciekawy, jak by tu wyglądały komentarze, gdyby to dziewczyna narzekała, że jej partner nie poświęca jej wystarczająco dużo czasu a ona czuje się samotna w tym związku..Takich historii są setki jeśli nie tysiące a wtedy facetowi zazwyczaj się mocno dostaje(być może w większości wypadków słusznie).

Sory, ale ktoś tu jest odklejony od rzeczywistości
. Na siłę fantazjuje i próbuje grać intelektualistę.

Ale Tomek mie mowi czego chce to skąd ona ma wiedzieć?

Właściwie o tej histerycznej nagonce na partnerke mówię od początku. Tomek oczekuje spędzać wspólnie każdy weekend razem tylko we dwoje. Jego partnerka oczekuje spędzać pół weekendu i do tego w towarzystwie znajomych. Koniec kropka. Prosty problem, szybko można go rozwiązać, albo stwierdzić że się idzie na kompromis i ktoś rezygnuje ze swoich preferencji. Doprowadzić do rozmowy zaby każda strona wiedziała na czym zależy partnerowi i jakie ma oczekiwania.

Brak szacunku, zaangażowania, nie odcięta pępowina, psychoanaliza jej relacji z rodziną i szukanie schematu z ex to są projekcje forumowiczów. Założenie złej woli, manipulacji, jakiejś wykwintnej rozgrywki psychologicznej ze strony partnerki która zyskuje co? Stracony czas który mogłaby spędzić z kimś kto jest dla niej ważny i wyjątkowy. Bez sensu dla mnie takie nakręcanie się wzajemne.

Podejrzewam, że ja się w zyciu podobnie do tej dziewczyny zachowywałam, pod tym względem, że miałam mało czasu. Na chłopaku mi bardzo zależało. Wydawało mi się że i dla niego to jest ok, bo zajmuje się wieloma innymi rzeczami i tez musi miec na to czas. Ma też innych znajomych itp.
Teraz myślę, że to mogło być powodem różnych niedobrych zdarzeń w moim życiu. Być może druga strona była sfrustrowana, ale przez to że mi nic na ten temat nie mówiła ja sobie nie zdawałam z tego sprawy. Potem efekt był taki że ta osoba była obrażona i się oddalała. Potem i ja się zamykałam i nastepował zanik relacji. Dlatego  teraz jak to widzę i czytam ile to emocji wzbudza to apeluję o rozmowę osób w tej relacji. W przypadku decyzji o zakończeniu relacji też to powinno być wyjaśnione w miarę szybko.

Niedawno w swojej skrzynce mailowej napotkałam starego nieprzeczytanego maila od tego gościa, który się ze mną rozstał. W tym mailu, który mi przesłał 14 miesiecy od rozstania dopiero go naszło aby mi wyjaśnić co mu nie pasowało.

Gdyby na miejscu Kolegi Tomka znalazła się jakakolwiek niewiasta, to raczej w dyskusji na temat tego układu ani razu nie padłoby słowo "związek". Przypuszczam, że każdy doradzałby dziewczynie od razu ewakuację, bez uciekania się do jakiejkolwiek rozmowy, mającej na celu określenie jej własnych potrzeb, oczekiwań czy uczuć. Nikomu nie przyszłoby do głowy usprawiedliwiać faceta, że on ma takie swoje dziwne wizje "związku", że chce się widywać raz na tydzień przez godzinę. Dziewczyna dostałaby zapewne całą serię rad pt. "uciekaj z tego chorego układu!" czy może "on Cię nie szanuje, nie bierze pod uwagę Ciebie i Twoich potrzeb!". Zresztą słusznie, osoby te miałyby całkowitą rację, bo łaskawa ochota na widzenie się w takim trybie, jak chce tego tutaj ta dziewczyna pasuje nie do związku, tylko do koleżeńskiego układziku. Jestem niezmiernie ciekaw, jak ona zareaguje jeśli Autor będzie się chciał z tego bagna ewakuować. Zresztą do takiej decyzji musi najpierw dojść, co nie wydaje się u niego jednak prostym zadaniem. Jeśli zaś powie jej, że dalej tak nie da rady funkcjonować, to może wywołać prawdziwą burzę.

Odmienne wizje relacji to jedno, ale coś tutaj za bardzo u niej "pachnie" pragnieniem posiadania kontroli nad facetem i ciągłego ustawiania pod siebie. Ta jej reakcja na milczenie Autora, jeśli prawdziwa, to już zupełne kuriozum.. Ona się wścieka i miota, bo Tomek nie postąpił dokładnie tak, jak ona tego oczekiwała.

Ciekaw jestem, czy dla kogokolwiek tutaj ta dziewczyna jawi się jako "dobry materiał"? Ten chaos, jaki się przebija z jej życia, jakieś dziwaczne układy z rodziną i zmienianie planów w ostatniej chwili nie rokują sukcesu..

Próbowałam z nim rozmawiać zaraz po ale sam nie umiał okreslić co mu nie odpowiadało... Wtedy był tylko wybuch silnych negatywnych emocji oskarżeń, jakiś bełkot itp itd.

Może dopiero po takim dłuzszym czasie mu się to wyklarowało. Czasem ludziom coś nie pasuje ale ciężko im wykrystalizować co. Jak o tym myslę to pewnie byłabym rozwiązać poruszone przez niego kwestie. Ale pewnie ich rozwiązanie i tak by nie pomogło...

Oboje są tak samo winni. Autorowi niezbyt to pasuje, ale nadal tkwi w tej relacji mamrocząc coś pod nosem. Z kolei jej pasuje to jak jest i nie chce tego zmieniać.
Jeśli ten sposób wspólnych relacji im odpowiada to ich sprawa. 5 miesięcy to jest wystarczający czas, żeby załatwić wszystko.

Autor chyba jest nieco przytłoczony tymi wszystkimi sprzecznymi poradami bo rzadko się pojawia. A w związku trwa z prostej przyczyny - jest zakochany. Jak się ewentualnie odkocha to podejmie decyzję co dalej. Zakochanie może nawet i 2 lata trwać.

Kontynując nasze rozważania  .... . Dziwne dla mnie było to, że rozmawiali ze sobą będąc w samochodzie.Tutaj można dywagować. Czy Partnerka zaprosiła a Autor nie chciał, czy Partnerka nie chciała... . Wydaje mi się, że w związku 5cio miesięcznym i mając ponad 30 lat to raczej normalną rzeczą jest, że spędza sie czas w mieszkaniu.

Poza jedną forumowiczką, wszyscy piszą, żeby pannie podziękował.

Oczywiście że nie jest łatwe.
Pewnie będą razem jakiś czas, a potem się rozpadnie..

Ładowanie się w cudze życie w roli wyroczni i eksperta jest nie dla mnie, sorry.
Wydaje mi się jednak, że zdrowo jest zakładać że ludzie nie mają złej woli wobec nas, warto być asertywnym i rozmawiać bo czasem ktoś po prostu nie wie czego oczekujemy, nie warto być pasywnym i czekać aż ktoś się domyślić kiedy kobieta simy w sobie jakiś żal do niego. Każdy dorosły sam może podejmować decyzje z kim i jaki związek chce tworzyć.

Nieźle maniery ma pani nauczycielka pisać do kogoś na kim jej niby zależy, że ma go w dupie. Jak nie masz na tyle szacunku do siebie żeby taka wariatke poblokowac i nie tracić na nią więcej czasu, to sorry ale lubisz być traktowany jak ścierka i robić sobie kuku na własne życzenie. Ona dobitnie pokazała co z niej za ziółko, więc reszta to już męczenie buły.

Robienie z siebie takiego niemoty, a dziewczyny jakby była z kosmosu, też budzi podejrzenia, że to fejkowy temat.

Pełno na tym forum jakiś podejrzanych fejkowych tematów .

ten pociąg prawdopodobnie już odjechał

nie studentek, ale kobiet po studiach, z ciekawą pracą, ale przed 30-tką, gdzie już jest po przejściach

Ale jaki rozwój ma nauczycielka? Zrobi doktorat i dalej będzie uczyć w szkole?
Jej życie to spotykanie się z koleżaneczkami i rodziną, opieka nad pieskiem.

Jej ex dopiero po 2 latach chyba zobaczył, że to nie materiał na partnerkę i (nie)grzecznie podziękował.
Ta kobieta jest po 30-tce, a zachowuje się nawet nie jak 22-latka, ale 15-17 latka.

Dlatego napisałem, by wszędzie ją zablokował, bo z tej "relacji" (koło zwiazku to nawet nie stało) jak najszybciej zrezygnował.
Autor nie napisał, że z niej petarda w łóżku, dlatego szkoda jego czasu.

Autor, to póki co, albo stąd wyprowadził się tymczasowo albo już na stałe.

pewnie gdzieś płacze, bo nauczycielka go rzuciła

Ona ma 30 lat i przejścia ma jedynie takie, że jej zaręczyny nie wyszły. Teraz możemy się domyślać dlaczego.
Taktyka była dobra, tylko wykonanie chujowe. Jak mu zależy na w miarę szybkim założeniu rodziny, to kobietom po 30 będzie się dużo bardziej spieszyć niż takim tuż po studiach. Te po studiach z fajną pracą to do 30 powinny się raczej skupiać na karierze i pewnie będą a nie pakować się w pieluchy. Nie te czasy. Za to po 30 jakby im odwala i ciśnienie na rodzinę wybija im korki. On trafił na damską wersję Piotrusia pana. Wiecznie zajęte każdym dookoła ale nie zaangażowana w coś naprawdę powaznego. Były dziesiątki wątków o facetach Piotrusiach, to każdy wie o co chodzi.

A co do przejść, to w Polsce nawet i laski dopiero po studiach są po przejściach, jak tam się ludzie wiążą „na poważnie” za szybko i bawią w dom często zupełnie ignorując totalne niedobranie. Później tkwią latami w toksycznych związkach z pajacami których poznały w szkole a później maja traumy i są wykrzywione w następnych związkach, niestabilne itd. Faceci też zresztą nie lepsi.

A no i jeszcze jedno, jak ktoś ma psiecko, to wiadomo, że mu nie styka i szkoda czasu.

A wiesz co to znaczy mieć psiecko? To jest sytuacja jak się psa traktuje jak dziecko.

To, że tak mówią, to nie znaczy, że im odjebalo i faktycznie mają psiecko. Mieć psiecko to znaczy zastępować dziecko psem. Tutaj nie wiem czy ona zastępuje dziecko czy ogólnie relacje z ludźmi ale skoro kiedy on przychodzi to ona głównie zajmuje się wtedy psem, to myślę, że coś tym zastępuje.
Co do pojebania Amerykanów dot psów, to ono nie ma sobie równych. Nie widziałam żeby gdziekolwiek indziej psy były tak wysoko na piedestale jak tu.