Co mam robić w sylwestra? - Netkobiety.pl

Golden_eye napisał/a:

Uważasz, że jestem nienormalny osobą?

Nie, uważam, że jesteś zupełnie normalna jeśli chodzi o rozwój intelektualny czy zdrowie psychiczne. Natomiast masz problemy natury socjologicznej, które wynikają z Twojego nastawienia do świata jaki Cie otacza. W mojej ocenie prezentujesz postawę roszczeniową. Obecnie to dość rozpowszechniona postawa wśród młodych osób. Myślę, że to wynika z wychowania jakie jakie dostają w domu.
Dzieciom się wpaja żeby się dobrze uczyły i nie rozpraszały energii na rzeczy niepotrzebne jak chłopcy czy towarzystwo rówieśników, bo wtedy odniosą sukces. Potem okazuje się, że upragniony i z trudem wypracowany dyplom ( studia nie są rzeczą łatwą) jakoś tego sukcesu nie zapewnił na żadnym polu - ani nie biją się o nas pracodawcy proponując wysokie stanowiska i uposażenie, ani wspaniali chłopcy/dziewczyny  nie stoją do nas w kolejce. Przychodzi poczucie krzywdy,złość, pretensje do życia i ludzi. Nasze zasady doprowadziły nas donikąd.
Studia są po to by zdobyć wiedzę, którą można wykorzystać w pracy. I tyle.
Umiejętność współżycia w grupie i dobre relacje z ludźmi, nawiązywanie i utrzymywania znajomości to cechy potrzebne na każdym polu - i w pracy i w życiu prywatnym. Tego nie można się nauczyć siedząc nad książkami i zaliczając kolejne trudne egzaminy. Jakby tego było mało rodziny nie są teraz zbyt liczne, nie ma takiego życia stadnego jakie było kiedyś, wielopokoleniowych rodzin mieszkających wspólnie. Ludzie się odcinają i izolują. Trudno te umiejętności społeczne wypracować i doskonalić. A to niestety rodzi poważne problemy w codziennym życiu. To wszystko można nadrobić. Nie jest to łatwe ale warto podjąć ten trud.

Golden_eye napisał/a:

Uważasz, że jestem nienormalny osobą?

Nie, uważam, że jesteś zupełnie normalna jeśli chodzi o rozwój intelektualny czy zdrowie psychiczne. Natomiast masz problemy natury socjologicznej, które wynikają z Twojego nastawienia do świata jaki Cie otacza. W mojej ocenie prezentujesz postawę roszczeniową. Obecnie to dość rozpowszechniona postawa wśród młodych osób. Myślę, że to wynika z wychowania jakie jakie dostają w domu.
Dzieciom się wpaja żeby się dobrze uczyły i nie rozpraszały energii na rzeczy niepotrzebne jak chłopcy czy towarzystwo rówieśników, bo wtedy odniosą sukces. Potem okazuje się, że upragniony i z trudem wypracowany dyplom ( studia nie są rzeczą łatwą) jakoś tego sukcesu nie zapewnił na żadnym polu - ani nie biją się o nas pracodawcy proponując wysokie stanowiska i uposażenie, ani wspaniali chłopcy/dziewczyny  nie stoją do nas w kolejce. Przychodzi poczucie krzywdy,złość, pretensje do życia i ludzi. Nasze zasady doprowadziły nas donikąd.
Studia są po to by zdobyć wiedzę, którą można wykorzystać w pracy. I tyle.
Umiejętność współżycia w grupie i dobre relacje z ludźmi, nawiązywanie i utrzymywania znajomości to cechy potrzebne na każdym polu - i w pracy i w życiu prywatnym. Tego nie można się nauczyć siedząc nad książkami i zaliczając kolejne trudne egzaminy. Jakby tego było mało rodziny nie są teraz zbyt liczne, nie ma takiego życia stadnego jakie było kiedyś, wielopokoleniowych rodzin mieszkających wspólnie. Ludzie się odcinają i izolują. Trudno te umiejętności społeczne wypracować i doskonalić. A to niestety rodzi poważne problemy w codziennym życiu. To wszystko można nadrobić. Nie jest to łatwe ale warto podjąć ten trud.

Agnes76 napisał/a:

Golden_eye napisał/a:

Uważasz, że jestem nienormalny osobą?

Nie, uważam, że jesteś zupełnie normalna jeśli chodzi o rozwój intelektualny czy zdrowie psychiczne. Natomiast masz problemy natury socjologicznej, które wynikają z Twojego nastawienia do świata jaki Cie otacza. W mojej ocenie prezentujesz postawę roszczeniową. Obecnie to dość rozpowszechniona postawa wśród młodych osób. Myślę, że to wynika z wychowania jakie jakie dostają w domu.
Dzieciom się wpaja żeby się dobrze uczyły i nie rozpraszały energii na rzeczy niepotrzebne jak chłopcy czy towarzystwo rówieśników, bo wtedy odniosą sukces. Potem okazuje się, że upragniony i z trudem wypracowany dyplom ( studia nie są rzeczą łatwą) jakoś tego sukcesu nie zapewnił na żadnym polu - ani nie biją się o nas pracodawcy proponując wysokie stanowiska i uposażenie, ani wspaniali chłopcy/dziewczyny  nie stoją do nas w kolejce. Przychodzi poczucie krzywdy,złość, pretensje do życia i ludzi. Nasze zasady doprowadziły nas donikąd.
Studia są po to by zdobyć wiedzę, którą można wykorzystać w pracy. I tyle.
Umiejętność współżycia w grupie i dobre relacje z ludźmi, nawiązywanie i utrzymywania znajomości to cechy potrzebne na każdym polu - i w pracy i w życiu prywatnym. Tego nie można się nauczyć siedząc nad książkami i zaliczając kolejne trudne egzaminy. Jakby tego było mało rodziny nie są teraz zbyt liczne, nie ma takiego życia stadnego jakie było kiedyś, wielopokoleniowych rodzin mieszkających wspólnie. Ludzie się odcinają i izolują. Trudno te umiejętności społeczne wypracować i doskonalić. A to niestety rodzi poważne problemy w codziennym życiu. To wszystko można nadrobić. Nie jest to łatwe ale warto podjąć ten trud.

Co mam zrobić, żeby mieć chłopaka? Interesuje mnie ktoś z roczników 92-00.
Szkoła średnia i studia to dziewczyny były i raczej młodsze roczniki chłopaków.
Jak biegałam w wakacje, jeździłam rowerem, ćwiczyłam na street workout nikogo nie widywałam bardziej dzieci, ludzi starszych czy nastolatków 12-17 lat.
Jak z koleżanką byłam w parku gdy jeszcze studiowałam to nie widziałyśmy nikogo tylko starszych ludzi, chłopaków 14/15 letnich, rodziny z dziećmi, w kawiarni byłyśmy pod koniec studiów też nikogo nie widziałyśmy w podobnym wieku. Koleżanka też to samo zauważyła.
A sama nie ma kolegi z którym poznałaby mnie czy kuzyna w tym wieku co mnie interesuje.
Czy to coś nie tak ze mną?

New Me napisał/a:

Golden_eye napisał/a:

Co mam zrobić, żeby mieć chłopaka? Interesuje mnie ktoś z roczników 92-00.
Szkoła średnia i studia to dziewczyny były i raczej młodsze roczniki chłopaków.
Jak biegałam w wakacje, jeździłam rowerem, ćwiczyłam na street workout nikogo nie widywałam bardziej dzieci, ludzi starszych czy nastolatków 12-17 lat.
Jak z koleżanką byłam w parku gdy jeszcze studiowałam to nie widziałyśmy nikogo tylko starszych ludzi, chłopaków 14/15 letnich, rodziny z dziećmi, w kawiarni byłyśmy pod koniec studiów też nikogo nie widziałyśmy w podobnym wieku. Koleżanka też to samo zauważyła.
A sama nie ma kolegi z którym poznałaby mnie czy kuzyna w tym wieku co mnie interesuje.
Czy to coś nie tak ze mną?

A dlaczego na sile szukasz chlopaka? Albo sie znajdzie albo widocznie nie jest Tobie pisane byc w zwiazku. Moze zamiast tego to ciesz sie tym co masz o chociazby wolnoscia piekna.  Nie masz dzieci pod opieka mieszkasz pewnie nadal z rodzicami a jak nie to pewnie Ci pomagaja finansowo. Masz studia znajdziesz prace o moze w pracy kogos poznasz zycie Ci ucieka na marudzeniu

Nie szukam na siłę, niby wmawiam sobie zalety singielki, ale i tak to wraca. Tylko gorsza niekiedy się czuje, czy to źle o mnie świadczy ze w związku nie jestem. Czy robię coś nie tak?
Szukam pracy aktualnie, wysyłam CV czekam na odpowiedzi.

Zależy mi na wrażliwym człowieku.

Słuchaj nie być nigdzie na Sylwestra to żaden wstyd. Pisałaś że teraz jesteś u rodziców. A oni się gdzieś wybierają? Jeśli nie , to możesz zrobić jakąś sałatkę , ładnie się ubrać i spędzić go z nimi w domu. Pamiętaj ,,Sylwester to początek karnawału" Uwierz mi o wiele gorzej jest spędzić święta Bożego Narodzenia" zupełnie samemu.   
Poza tym może u Ciebie będą jakieś imprezy plenerowe to też jest fajne. Pamiętaj nic na siłę i bez pośpiechu. Życie jest zbyt fajne by się przejmować jednym nie udanym dniem w roku. Przed nami jeszcze wiele sylwestrów i mam nadzieję że za rok będziesz go spędzać z kochaną osobą u twego boku.
Pozdrawiam Iza

Golden_eye napisał/a:

Iza19 napisał/a:

Słuchaj nie być nigdzie na Sylwestra to żaden wstyd. Pisałaś że teraz jesteś u rodziców. A oni się gdzieś wybierają? Jeśli nie , to możesz zrobić jakąś sałatkę , ładnie się ubrać i spędzić go z nimi w domu. Pamiętaj ,,Sylwester to początek karnawału" Uwierz mi o wiele gorzej jest spędzić święta Bożego Narodzenia" zupełnie samemu.   
Poza tym może u Ciebie będą jakieś imprezy plenerowe to też jest fajne. Pamiętaj nic na siłę i bez pośpiechu. Życie jest zbyt fajne by się przejmować jednym nie udanym dniem w roku. Przed nami jeszcze wiele sylwestrów i mam nadzieję że za rok będziesz go spędzać z kochaną osobą u twego boku.
Pozdrawiam Iza

Rodzice będą pilnować moich siostrzenic.
Myślałam rok temu że w tym roku zmieni mi się sylwester a tu nic. To co mogę zrobić?
Z roku na rok obiecuje ze mogę coś zmienić a ty nic.
Mówię o problemie jaki mnie trapi rodzice nie chcą mi pomóc

Nie masz żadnych znajomych czy koleżanek ze szkoły, z sąsiedztwa, żeby wspólnie spotkać  się np. z okazji Sylwestra na domówce, nie musi przecież być każdy w parze.

Golden_eye napisał/a:

wieka napisał/a:

Nie masz żadnych znajomych czy koleżanek ze szkoły, z sąsiedztwa, żeby wspólnie spotkać  się np. z okazji Sylwestra na domówce, nie musi przecież być każdy w parze.

Nie mam kolegów w rodzinnym mieście, bo gnębiona byłam jako nastolatka.
W mieście którym studiowałam miałam kolegów czy to w akademiku, koleżankę, z którą wychodziłam do parku, kawiarni, wybrałam się na wycieczkę do Krakowa. Ale teraz mamy kontakt przez internet z racji, że jestem w rodzinnej miejscowości.
To co jeszcze można zrobić?

To utrzymuj kontakt z tą koleżanką, możecie się spotkać też na Sylwestra czy bez okazji, do tego nie trzeba mieszkać w jednej miejscowości.

Jeszcze mi przyszło do głowy, że mogłabyś poszukać w necie, wpisz "Sylwester dla singli" i skorzystaj z jakiejś wyjazdowej oferty.

wieka napisał/a:

Golden_eye napisał/a:

Nie mam kolegów w rodzinnym mieście, bo gnębiona byłam jako nastolatka.
W mieście którym studiowałam miałam kolegów czy to w akademiku, koleżankę, z którą wychodziłam do parku, kawiarni, wybrałam się na wycieczkę do Krakowa. Ale teraz mamy kontakt przez internet z racji, że jestem w rodzinnej miejscowości.
To co jeszcze można zrobić?

To utrzymuj kontakt z tą koleżanką, możecie się spotkać też na Sylwestra czy bez okazji, do tego nie trzeba mieszkać w jednej miejscowości.

Jeszcze mi przyszło do głowy, że mogłabyś poszukać w necie, wpisz "Sylwester dla singli" i skorzystaj z jakiejś wyjazdowej oferty.

Chyba będzie miała inne plany. W tamtym roku miała inne.

wieka napisał/a:

Golden_eye napisał/a:

Chyba będzie miała inne plany. W tamtym roku miała inne.

A jak z wyjazdem dla singli?

Aktualnie nie mam funduszy. Na wakacje oszczedzam

Golden_eye napisał/a:

New Me napisał/a:

Daj sobie czas masz czas na zwiazek  ciesz sie tym co masz. A moze tak narzekasz na brak zwiazku a jak bedziesz w zwiazku to bedzie on tak nie udany ze bedziesz wspominac czasy z tesknota jak bylas singielka. Wiesz troche jak historia malzenstwa ktore nie moglo miec dzieci. Nie akceptowali tego.  Latami sie leczyli az zaszla kobieta w ciaze in vitro.  I co po wielu latach ich dziecko ich zastrzelilo. To w USA bylo. Jaki tego moral? Ciesz sie tym co masz nie narzekaj i nie placz za tym czego miec nie mozesz

A z sylwestrem co zrobić w końcu?
Wciąż nie wiem jak go spędzić.
Czy to wstyd nie być na nim?

A dlaczego mial byc wstyd?

Słuchaj nie być nigdzie na Sylwestra to żaden wstyd. Pisałaś że teraz jesteś u rodziców. A oni się gdzieś wybierają? Jeśli nie , to możesz zrobić jakąś sałatkę , ładnie się ubrać i spędzić go z nimi w domu. Pamiętaj ,,Sylwester to początek karnawału" Uwierz mi o wiele gorzej jest spędzić święta Bożego Narodzenia" zupełnie samemu.   
Poza tym może u Ciebie będą jakieś imprezy plenerowe to też jest fajne. Pamiętaj nic na siłę i bez pośpiechu. Życie jest zbyt fajne by się przejmować jednym nie udanym dniem w roku. Przed nami jeszcze wiele sylwestrów i mam nadzieję że za rok będziesz go spędzać z kochaną osobą u twego boku.
Pozdrawiam Iza

Skoro nie możesz nikogo znaleźć w miejscu zamieszkania to wyjedź. Poszukaj swojego miejsca na ziemi. Często warto wyjść ze swojej strefy komfortu i zmienić okolicę, środowisko, otoczenie. Myślałaś może o takim rozwiązaniu?

Doskonale wiem o tym. Najważniejsze, abyś znalazła pracę. A tak przy okazji. Może interesowałaś się unijnymi projektami dot. aktywizacji zawodowej młodych ludzi? To są różnego rodzaju kursy, szkolenia, na dodatek bezpłatne. Po biologii, wbrew pozorom, masz bardzo szeroki wachlarz poszukiwań pracy.

Czy serio ze świecą dziś szukać wrażliwego partnera, który jest wyrozumiały, miły dla partnerki i innych ludzi, wrażliwy, który unika używek; bójek, całonocnych imprez podejrzanego towarzystwa?
I oczywiście w tym przedziale wiekowym który mnie interesuje i o wyglądzie(odrzucam łysinę, brodę, fryzurę na jeża bez obrazy oczywiście)?

   Może w twoim pytaniu jest odpowiedź? Wrażliwi , wyrozumiali i mili pewnie też nie wiedzą gdzie Cię spotkać. Całkiem możliwe że facet którego sobie wymarzyłaś nie jest zbyt pewny siebie , może nawet jest gdzieś w pobliżu tylko jest trochę wstydliwy i ciężko mu się odważyć by zagadać?

Czy serio ze świecą dziś szukać wrażliwego partnera, który jest wyrozumiały, miły dla partnerki i innych ludzi, wrażliwy, który unika używek; bójek, całonocnych imprez podejrzanego towarzystwa?
I oczywiście w tym przedziale wiekowym który mnie interesuje i o wyglądzie(odrzucam łysinę, brodę, fryzurę na jeża bez obrazy oczywiście)?

   Może w twoim pytaniu jest odpowiedź? Wrażliwi , wyrozumiali i mili pewnie też nie wiedzą gdzie Cię spotkać. Całkiem możliwe że facet którego sobie wymarzyłaś nie jest zbyt pewny siebie , może nawet jest gdzieś w pobliżu tylko jest trochę wstydliwy i ciężko mu się odważyć by zagadać?

A czy oczekiwania autorki względem wrażliwości, spokoju, i bycia miłym dla innych i niej są odzwierciedleniem jej samej? No nie do końca. Ta sama osoba odpisywała nam "spierdalaj" "spieprzaj", ma nieprzerobioną traumę związaną z bycia gnębionym i pokłady złości w sobie. Do tego ma w sobie dziwną sztywność, która uniemożliwia jej danie sobie szansy... I komuś. I aż jestem ciekawa co odpisz mi tym razem. Pretensje "czy wiesz co czuje?" Jakby ją interesowało co mogła czuć osoba do której skierowała słowa "spierdalaj". Cóż. Oczekiwania z kosmosu, lepiej się przyjrzyj sobie Autorko.

Każdy z nas ma emocje, jedni radzą sobie z nimi lepiej, inni gorzej Ale "nerwowe sytuacje" to nie usprawiedliwienie chamstwa. Pójdziesz do pracy, nie będziesz z niej zadowolona i co? Będziesz się wyżywać na innych I rozładowywać złość czyimś kosztem? To toksyczne i aż mi szkoda tego "wrażliwego i miłego chlopaka" któremu przyszłoby się z tym mierzyć. "Nerwowe sytuacje" powtarzam, to żadne usprawiedliwienie. Chciała ci pomóc feniks, Agnes i pewnie po drodze jeszcze parę osób i co je za to spotkało?

Masz ze sobą problem Autorko. Wygórowane oczekiwania a zero wglądu w siebie I dopuszczenia do głosu, że to z Tobą jest coś nie tak. A w tym nie ma nic złego. Jesteśmy tylko ludźmi, masz nieprzepracowane traumy, ale to cię nie upoważnia do odwracania kart i wyżywania się choćby słownego.

Bo co, bo ty tak powiedziałaś? A kto dał Ci przyzwolenie nakazywania innym czegokolwiek i narzucania im co mają akceptować a co nie? Bo byłaś ofiarą i teraz oczekujesz specjalnego traktowania? Oj życie Cię przetyra i da srogą lekcję. Żeby oczekiwać trzeba dawać od siebie. A teraz napisz jak to masz w zwyczaju "spierdalaj!" Tyle ode mnie.

Rita, skąd ta agresja? Z powodu nadgodzin? Nie wierzę. Szanuj własne zdrowie i jedynego świętego jakiego poważasz, czyli święty Spokój.
Co do Autorki, to powiem tylko tyle, że znajduje się dopiero na początku swojej drogi do dorosłości. Jeśli nadal będzie zachowywać się tak jak to robi to daleko nie zajedzie. Życie bardzo szybko i boleśnie Ją zweryfikuje. Okazuje się, że najpierw trzeba mocno sparzyć się, potem wyciągnąć z tego stosowne wnioski. Reszta przyjdzie sama. Albo i nie.

R_ita2 napisał/a:

Alessandro napisał/a:

Rita, skąd ta agresja? Z powodu nadgodzin? Nie wierzę. Szanuj własne zdrowie i jedynego świętego jakiego poważasz, czyli święty Spokój.
Co do Autorki, to powiem tylko tyle, że znajduje się dopiero na początku swojej drogi do dorosłości. Jeśli nadal będzie zachowywać się tak jak to robi to daleko nie zajedzie. Życie bardzo szybko i boleśnie Ją zweryfikuje. Okazuje się, że najpierw trzeba mocno sparzyć się, potem wyciągnąć z tego stosowne wnioski. Reszta przyjdzie sama. Albo i nie.

W moim wpisie nie było ani kszty agresji, a określony zabieg i lustrzane odbicie autorki. Czy przyniesie efekt? Nie sądzę. Ale jesteśmy zgodni co do jednego- daleko nie zajedzie i życie ją zweryfikuje.

Jak daleko nie zajdę?! Czy ty normalna jesteś?!

Golden_eye napisał/a:

R_ita2 napisał/a:

W moim wpisie nie było ani kszty agresji, a określony zabieg i lustrzane odbicie autorki. Czy przyniesie efekt? Nie sądzę. Ale jesteśmy zgodni co do jednego- daleko nie zajedzie i życie ją zweryfikuje.

Jak daleko nie zajdę?! Czy ty normalna jesteś?!

I po co ta agresja? Przeciez prawde napisala ze jak bedziesz agresywna to daleko nie zajdziesz z takimi odzywkami

wieka napisał/a:

Powtarzasz w koło, że słowa które mają Ci pomóc ranią, bo mówią prawdę, to nie licz, że stworzysz związek, bo to nie jest "bułka z masłem" jak Ci się wydaje.
Dlatego nie szukaj chłopaka, bo taki się nie urodził, co by Ci dogodził.

O co chodzi z tym ostatnim zdaniem?

Wszędzie, tzn w kinie, w teatrze, w muzeum, w kawiarni, w centrum handlowym, w kościele, nawet w przychodni lekarskiej . Nie znasz dnia ani godziny. Ja swojego narzeczonego poznałam na koncercie w plenerze.

Tłumaczenie swoich chamskich odzywek traumą jest wygodne dla autorki, bo może robić z siebie biedną, pokrzywdzoną przez los istotkę i oczywiście nie twierdzę, że takie gnębienie nie miało miejsca, bo młodzież potrafi być okrutna. Ja sama byłam obiektem zaczepek i durnych żarcików tylko dlatego, że nosiłam okulary. Nadal noszę, ale teraz je lubię. Te doświadczenie skutecznie obniżyło na długo moją samoocenę, ale nie miałam tak, że w chamski sposób odzywałam się do wszystkich wokół, bo ktoś mi coś doradził. Najlepsze jest to, że autorka reaguje agresją na odpowiedzi, które są rzeczowe i pomocne i w żadnym stopniu nie są wredne. Czytając wpisy Golden, cieżko uwierzyć, że pisze je młoda, wykształcona kobieta.
Co do ciebie, droga Autorko, dostałaś tu wiele porad, jak spędzić sylwestra i jak łatwiej znaleźć chłopaka. Jakbyś faktycznie chciała z nich skorzystać, to byś skorzystała już dawno. Jeśli teraz masz nieco mniej możliwości na wyjścia z domu, to ja na twoim miejscu skupiłabym się na internecie. Nie muszą to być od razy portale randkowe, ale może jakieś fora hobbystyczne itp. Wpisz w wyszukiwarkę i poszukaj czegoś dla siebie. Nie wypytuj o to wiecznie obcych ludzi na forum, bo nikt stąd nie jest stanie realnie ci pomóc, można tylko podać wskazówki, które przecież otrzymujesz. Weź się trochę wysil i sama coś zrób, bo wyglądasz trochę na taką księżniczkę, która siedzi i czeka, aż ktoś coś zrobi za nią.

Tłumaczenie swoich chamskich odzywek traumą jest wygodne dla autorki, bo może robić z siebie biedną, pokrzywdzoną przez los istotkę i oczywiście nie twierdzę, że takie gnębienie nie miało miejsca, bo młodzież potrafi być okrutna. Ja sama byłam obiektem zaczepek i durnych żarcików tylko dlatego, że nosiłam okulary. Nadal noszę, ale teraz je lubię. Te doświadczenie skutecznie obniżyło na długo moją samoocenę, ale nie miałam tak, że w chamski sposób odzywałam się do wszystkich wokół, bo ktoś mi coś doradził. Najlepsze jest to, że autorka reaguje agresją na odpowiedzi, które są rzeczowe i pomocne i w żadnym stopniu nie są wredne. Czytając wpisy Golden, cieżko uwierzyć, że pisze je młoda, wykształcona kobieta.
Co do ciebie, droga Autorko, dostałaś tu wiele porad, jak spędzić sylwestra i jak łatwiej znaleźć chłopaka. Jakbyś faktycznie chciała z nich skorzystać, to byś skorzystała już dawno. Jeśli teraz masz nieco mniej możliwości na wyjścia z domu, to ja na twoim miejscu skupiłabym się na internecie. Nie muszą to być od razy portale randkowe, ale może jakieś fora hobbystyczne itp. Wpisz w wyszukiwarkę i poszukaj czegoś dla siebie. Nie wypytuj o to wiecznie obcych ludzi na forum, bo nikt stąd nie jest stanie realnie ci pomóc, można tylko podać wskazówki, które przecież otrzymujesz. Weź się trochę wysil i sama coś zrób, bo wyglądasz trochę na taką księżniczkę, która siedzi i czeka, aż ktoś coś zrobi za nią.

Motocyklistka napisał/a:

To ja już seniorka haha

zaraz sie wszyscy na grupy podzielimy jak przedskolaki
1. Maluchy od 18-29 lat
2. Starszaki od 30- 49 lat
3. Senioraki od 50- 100 lat

paslawek napisał/a:

New Me napisał/a:

zaraz sie wszyscy na grupy podzielimy jak przedskolaki
1. Maluchy od 18-29 lat
2. Starszaki od 30- 49 lat
3. Senioraki od 50- 100 lat

O nie nie nie ten post nie może zginąć w zalewie innych

No tak bo masz 16 lat I nawet jestes za maly zeby sie do maluchow zaliczac  bo maluchy od 18 lat. Ty masz dopiero 16

paslawek napisał/a:

New Me napisał/a:

No tak bo masz 16 lat I nawet jestes za maly zeby sie do maluchow zaliczac  bo maluchy od 18 lat. Ty masz dopiero 16

Właściwie to mam 160 lat
A Ty masz 14 lat

Wiem.ze masz 16 lat i 160 dni nie musisz sie chwalic