Poszukiwanie drugiej połówki, niska samoocena, wizyta u psychologa - Netkobiety.pl

Koniecznie zmień terapeutę. Niepotrzebnie wydana kasa, niepotrzebnie stracony czas, a co masz w zamian? Ciekawsze rozmowy odbywają się u fryzjera, kosmetyczki czy fizjoterapeuty. Niestety, ale ta pani psycholog w ogóle Ci nie pomoże. Twoja dolina pogłębia się, a powinno być odwrotnie, przynajmniej częściowo i zauważalnie.

Wg mnie nie chodź do żadnego terapeuty. Idź na jakieś męskie forum. Nawet do braci. Tam sporo takich jak ty poturbownych przez zycie.

Przede wszystkim uważam że facet nie powinien chodzić do kobiety psycholog - to strata czasu. W ogóle na dłuższą metę chodzenie do psychologa korzystnie wpływa głównie na jego portfel.
A na problemy z kobietami rada jest jedna: weź się za siebie: za swoje pasje, samorozwój, czytanie książek, karierę zawodową, sporty itp.

A dlaczego Waszym zdaniem lepszy jest Pan psycholog bardziej niż Pani? Wydawało mi się, że spojrzenie kiedy mówimy o relacjach damsko-męskich przez kobietę jest inne niż faceta jako tego heteroseksualnego, może nie wyczuć pewnych rzeczy.
Nie wiem czego oczekiwać od takiego psychologa, jakiś terapii? Bogatszych rozmów? Jakiś dosadnych rad?
Nie chce po prostu kolejnych rozmów przy kawce o wszystkim i o niczym, że przychodzę dzielę się tym kogo poznałem co i jak, albo jak przebiegło spotkanie, jakieś wtrącenia, pojedyncze wyjaśnienia i w zasadzie czas minął koniec i umawianie na kolejną wizytę.
Chodzi o to jak zmienić podejście, zwiększyć pewność siebie, mniej się dołować, uwierzyć że może tak a może nie? uda się jeszcze kogoś poznać, wejść w relacje.
że np spotkania które kończyły się po 20 minutach nie wiem (?) czy są z mojej winy czy nie, czy kogoś odstraszam, na razie to po prostu jestem tak zdołowany, że nie mam ochoty na żadne poznawania ani na żywo ani w internecie, bo mam z tyłu głowy że znowu nic nie wyjdzie to po co kogoś poznawać? Po co przechodzić ten proces pisania w internecie itd? Gdzie już wiesz że będzie 1 i ostatnie spotkanie trwające 30 min. Po co się nastawiać że może coś wyjdzie>? Jak tyle razy nie wyszło itd.

Żaden psycholog nie udzieli życiowych rad. A tego oczekuje Autor wątku. Psycholog jest od rozwiązywania wezłów, blokad. Nie jest mędrcem, czy mentorem. Dlatego ja radzę pójście na męskie forum, bo tam są ludzie z podobnymi problemami. Często tacy, którzy z tymi problemami się uporali. Potrafią podzielić się doświadczeniami. Wskazać odpowiednie książki, czy podcasty o tej problematyce.

Autorze,

Czy chodzisz do psychologa czy jest ona również psychoterapeutą? Psycholodzy nie zajmują się terapią - oni mają kompetencje do diagnozy, testów psychologicznych, interwencji kryzysowych i krótkoterminowego wsparcia psychologicznego. Psychoterapią zajmuje się psychoterapeuta po 4-letniej szkole psychoterapeutycznej w danym nurcie, który poddaje swoją pracę ciągłej superwizji.

Jeżeli to psycholog to polecałbym rozejrzenie się za psychoterapeutą. Pamiętaj też że w relacji z psychologiem/psychoterapeutą odtwarza się dokładnie to co się dzieje w Twoim życiu, parę pytań mi od razu przyszło:

- dlaczego wybrałeś 30-letnią kobietę? w jakim wieku kobiety jako partnerki szukasz?
- dlaczego chodzisz na 10 sesji i nie wnosisz swoich wątpliwości na spotkaniu? czy tak samo wyglądają twoje relacje z kobietami - masz jakiś problem, ale o nich nie rozmawiasz?
- dlaczego czekasz na gotowe rady od kogoś, kto nie żyje twoim życiem?

Takie rzeczy właśnie się mieli w terapii.

Ja jakiś czas temu skorzystałam z porady pani psycholog online, z tym, że moja wizyta dotyczyła sytuacji okołoporodowej. Jednak mój problem również wynikał z niskiej samooceny i braku wiary w siebie. Rozmowa też wygladała jak spotkanie przy kawie, co mi osobiście pomogło, bo chociaż mogłam swobodnie wszystko z siebie wyrzucić. Ta rozmowa pomogła mi na tyle, że udało mi się wiele spraw ułożyć w głowie, uspokoić się. Jeśli Tobie coś nie odpowiada, to jak najbardziej możesz poszukać nowego psychologa, poszukaj po specjalizacjach i opiniach innych pacjentów. To Ty musisz poczuć, że te sesje Ci pomagają. Jeśli czyjesz się gorzej, to terapia raczej nie działa. Co do for, to nie wiem, można trafić na różne osoby.
Ja tu napisałam w chwili, gdy było mi ciężko, a jeden z użytkowników sobie beztrosko stwierdził, że mam ze sobą problemy. Można po prostu trafić na takie kopanie leżącego. Ale jak najbardziej też możesz tam szukać pomocy. Tylko licz się z tym, że możesz dostać różne, mało empatyczne odpowiedzi.

Foxterier z tą szurnią i nachalnym prawactwem, to niestety prawda i to jest zgroza. Ale mimo to, nie mam do zaproponowania lepszego rozwiązania, jak kontakt z ludźmi, którzy przeszli podobne sytuacje i jakoś z tego wyszli.

Myślę że wielu ludzie już doświadczyło że na kasę chorych się nie da, ale jak przyjdzie Pani/Pan do mnie prywatnie to ...

A wiesz że szkoły dla przyszłych małżeństw prowadzą też kościoły ?

Ksiadz może być autorytem jako człowiek.  Moze wysłuchać i doradzić.

Jest wiele singielek/singlów psychologów czy to znaczy że oni już mogą być "autorytetami" ?

Ksiądz był uważany za osobę wykształconą z dużą wiedzą i mądrością.
Czasami takie osoby potrafią obiektywnie pomóc.

Ksiądz był tylko przykładem.

Jest też rodzina, znajomi.

Mi po rozwodzie pomogła matka, moja siostra i znajomi. Czasami trzeba to z siebie wyrzucić aby lepiej się poczuć.

Nawet jak facet poczyta komentarze zwykłych ludzi którzy korzystali z portali i korzystają to sobie uświadomi że wcale nie jest to z nim źle.
Jak się nagle okazuje że takie problemy mają setki/tysiące innych to sądze że podejście też będzie inne.

Ważne aby sobie uświadomił że wcale nie jest z nim źle, bo jednak dochodziło do spotkać.

Myśle że czas i spokój jest tutaj najważniejszy.

Bez spiny, ze spokojem. Szukać, spotkac się i tyle.

Na meskim forum to raczej nie zadziala, bo przeciez mezczyzni sa tacy dumi i bladzi, ze zrobiliby posmiechowisko z "niedoleznego" mezczyzny. Takie jest moje zdanie.

Z całym szacunkiem dla osób duchownych, ale jednak jeśli już miałbym wybierać, to zdecydowanie zwróciłbym się do psychologa/psychoterapeuty. Nie umniejszam zasług księży w zdobywaniu doświadczenia na skutek obcowania z ludźmi, ich wykształcenia czy też zdolności komunikacyjnych. Natomiast podstawową przeszkodą jest tutaj dla mnie sam fakt pośrednictwa osoby duchownej, jako przejawiającej określone poglądy, przesiąknięte dogmatami i nakazami religijnymi. Tylko tyle i aż tyle. Nie twierdzę, że każdy ksiądz wykazuje jakieś staroświeckie podejście, będąc zupełnie zamkniętym na REALIA obecnych czasów. Powołanie może mieć i dobry specjalista, natomiast osoba duchowna będzie w mniejszym lub większym stopniu przenikniona przekazami środowiska religijnego(z którymi się nie zgadam i uważam za bzdurne) gdzie przez ich pryzmat(przynajmniej częściowo) będzie prowadzić tą swoją, swego rodzaju, "terapię". Oczekując od kogoś czy to pomocy, czy zrozumienia czy spojrzenia na swoje własne problemy nie chcę trafić na człowieka, który swoje działanie opiera na jakichś tam dogmatach i przykazaniach bądź wizjach. Oczekuję WYŁĄCZNIE wiedzy, doświadczenia wspartego osiągnięciami NAUKOWYMI, aby mógł indywidualnie podejść do każdego, lecz BEZ pierwiastka religijnego. Zatem mając do wyboru dwie osoby o identycznym dorobku, wybieram psychoterapeutę od księdza. Nie życzę sobie, aby problemy mojego życia rozpatrywać pod szyldem Kościoła czy religii, czyli de facto instytucji, która głosi pewne UNIWERSALNE dogmaty, będące dla mnie przeszkodą w możliwości udzielania rad dotyczących pewnych aspektów życia.
Znając przykład z dalszej rodziny, gdzie się okazało, iż to facet tkwi od lat w toksycznym związku, zastanawiam się co ktoś taki mógłby doradzić...

Wsparcie czy możliwość wysłuchania ze strony rodziny, znajomych lub przyjaciół uważam za nieocenione.

Czyli rozumime że jesteś pscyhologiem.

To wcale się nie dziwię że to co mówią nie jest zbyt "przyjemne".

Nie obraź się ale uważam że znalezienie dobrego psychologa który robi to z potrzeby pomocy innym a nie dla kasy i zysku to prawie jak znalezienie normalnej kobiety na portalu randkowym.

Są takie osoby na pewno, ale nie oszukujmy się większośc wybiera ten zawód dla kasy i z powodu braku pomysłu na przyszlosć.
Często są to osoby któe wykształciły się w innym zawodzie i jeszcze kilka lat temu zupełnei nie myślały że mają tym się zajmowac bo chciały wykonywać zupełnie inny zawód, ale okazało sie pracy po tym zawodzie brak  a żyć trzeba

Psycholog ? Oczywiście jest przydatny i potrafi pomóc. Ale taki który nie widzi w drugiej osobie portfela tylko osobę której należy pomóc.

Takich wielu z wielkich sercem to jest w fundacjach, ośrodkach, stowarzyszeniach.

Ale Ci co przyjmują tylko prywatnie w swoich mieszkaniach i jest to ich jedyny dochód żadko chcą pomóc innej osobie.

To trochę jak portale randkowe.

Za darmo mało co tam możesz zrobić. Twoje "szanse" rosną jak płacisz. Czym więcej płacisz tym większą masz szansę, ale no własnie ale.
Ale portale też nie chcą tracić klientów którzy zostawiają u nich pełno kasy, wiec też stosują techniki aby taki klient ciągle szukał bo tyle okazji i szans przed nim

Przynajmniej wiesz, o co tobie chodzi.
Pewność siebie zwiększasz poprzez zwiększenie kompetencji zawodowych, uprawianie sporu czy zajmowanie się swoją pasją.
Tak sobie myślę, że czasy dominacji portali randkowych owocują niezdrowym podejściem i utożsamianiem drugiej osoby z rzeczą.
Jest w tym trochę przedmiotowego traktowania, w tym podejściu, ze skoro portal, to trzeba kogoś poznać i coś musi wyjść, bo TY oczekujesz. A właśnie, ze nie musi.
Druga osoba jest bytem niezależnym i nie ma związku między ty a ona, czegokolwiek byś nie robił, choćbyś stawał na głowie ona pozostanie odrębną jednostką mającą własne zdanie, własne gusta, własne oczekiwania. Ty nie możesz zrobić nic, patrząc realnie, co by mogło przyciągnąć do ciebie kogokolwiek innego. Możesz tylko budować własną wartość.

...

Jestem ciekawa jak dalej potoczyły się te znajomości.

Rozumiem że chciałaś pomóc znajomemu, ale jest to pewnego rodzaju oszustwo. Przecież on nie był sobą podczas takiej rozmowy i wcześniej czy później musiała wyjść na jaw jego nieudolność w kontaktach z kobietami.

Czyli to jest tak jak np z prawnikami? Że niby pomagają, sporządzają pisma, sprzeciwy itd ale wygrana w sądzie nie jest pewna a oni kasę biorą i tyle.
Tylko ja cudów nie wymagam ale tak jak pisałem, gość w PUP bardziej się angażował, miałem na kartce tabele gdzie wpisywałem wyniki rozmów o pracę i co mogło pójść nie tak, przeglądanie ofert itd.
Tutaj mam wrażenie że miło spędzony czas i tyle.
Kiedyś np. na youtube był kanał p. Lelejko bodajże i brakuje mi takich rozmów w odniesieniu do mnie.

No ale tak czy inaczej to w takim razie co? W ogóle odpuścić wizyty u psychologów? Jak ktoś coś robi i nie ma przy tym efektów to popada w zakłopotanie i też w takich przypadkach jak u mnie - obniżone wartości swojej własnej oceny.

wiem jakie portale mają opinie ale moi znajomi np spotykają się itd a potem okazuje się że z kimś się spotykają, czyli się da... Nawet tutaj zdaje się ktoś pisał o związkach z takich apek, portali
ja nie oczekuje 100% powodzenia ale ileś takich kobiet i spotkań powinno zaowocować rozwinięciem dłuższej relacji.

Trochę to mnie przeraża bo w takim razie co? Będę chodzić do tej pani psycholog nie wiem? dekadę? i co? tak po prostu, sobie pogadać?
Nie rozumiem tego, bo co może np dać inny psycholog?
Nie wiem też czy to jest pani psycholog czy psychoterapeutka też, ale to sprawdzę, wydaje mi sie że też.

tutaj nie chodzi o to co pisać, bo mi nie chodzi o korespondowanie na czatach apek z kobietami tylko dlaczego spotkanie na żywo powoduje że ta relacja nie idzie dalej, na czym polega tam ten błąd, czy coś źle mówię? źle się zachowuje itd

Ja miesięcznie rozmawiam z kilkunastoma kobietami, ale spotkań z tego wychodzi może 1..może 2, tylko one kończą się na pierwszym i ostatnim..
Wygląda to tak, że w internecie jest fajnie, rozmowy godzinami nawet przez tel, a potem na żywo bach...koniec, do tego stopnia że zdarzały się blokowania na telefonie, usuwania z par na tinderze czy po prostu nagły brak kontaktu bez odpowiedzi, a spotkania potrafiły kończyć się po 20-25 min

No ale generalnie obecnie nie mam ochoty nikogo poznawać bo po co? Jak i tak nic  z tego nie wyjdzie?

Oczywiście że tak.
Ja bym się mega wkurwiła na miejscu tej dziewczyny.
Mam nadzieje że żadnej o tym nie powiedział, bo to byłby strzał w kolano.

Gdyby był totalnym debilem który nie umie sklecić zdania, to bym nie pomogła, ale to był naprawdę fajny i inteligentny chłop, tylko nie umiał zacząć. Wiedziałam że potem jest w stanie oczarować kobietę.

Nie no, Kaszpir roztacza takie wizję, że ino się wieszać. Idąc tym tokiem myślenia majster Ci nie zrobi naprawy, bo jak naprawi to przestaniesz płacić. Lekarz Cię nie wyleczy, bo jak wyleczy, to przestaniesz płacić. Absurd. Zasada funkcjonowania w usługach jest taka, że musisz robić dobrze, inaczej nie będziesz mieć zleceń. Najczęściej dobry lekarz ma pełno pacjentów, tak, że nie da się wcisnąć - ma ich dużo, bo jest skuteczny.
Stąd moja sugestia, żeby w doborze terapeuty kierować się opiniami na temat danego specjalisty.
Autorze, omawialiście z terapeutką cele?
Poprawa samooceny to dość ogólny cel.
Poza tym, pytasz czemu Ci po jednym spotkaniu nie wychodzi. Powodów może być wiele.
Nas nie było na tych spotkaniach, więc Ci nie powiemy. Raczej nie chodzi o Twój wygląd, bo na portalu pewnie zdjęcie masz, a skoro dochodziło do spotkań to pierwszy filtr przeszedłeś.
A zatem raczej chodzi o to co mówiłeś, robiłeś i jak się zaprezentowałeś. Skoro piszesz, że masz niską samoocenę, to całkiem możliwe, że ona podcina Ci skrzydła na spotkaniach face to face.
Ale to musiałbyś opowiedzieć więcej szczegółów.
Natomiast ja odradzam męskie fora z tego względu, że masz już bardzo dużego doła. Niestety duża część panów na takich forach opracowuje swoje bardzo trudne doświadczenia z kobietami i zwyczajnie mają cyniczne, demotywujące podejście do relacji.
A prawda zawsze leży po środku i naprawdę można sobie znaleźć kogoś do sensownej relacji, ale jest to trudne, zwłaszcza jak ktoś nie jest pewny siebie.

Bzdury piszesz.

Fachowiec raczej na brak pracy nie narzeka. To on często wybiera klientów. Ma sporo chętnych. Dobry fachowiec szybko i fachowo wykonuje swoją pracę aby klient ponownie nie wrócił na poprawki i aby mu "dupy" nie truł.

Co do lekarzy ? W szpitalu jakoś klauzula sumienia a w jego prywatnym gabinecie przy odpowiedniej kopercie przestaje obowiązywać

Tak samo ilu lekarzy w państwowej służbie nie "może" , ale jak przyjdziesz do jego prywatnego gabinetu to "potrafi" i jest możliwe.

Psychologów jest pełno i ciagle nowi się "uczą".

Nie ma dużych wymagań aby zostać psychologiem. Może zostać niemalże każdy, nawet miernota.

Znam kilku psychologów to robili w zupełnie innych branżach ale stwierdzili że tutaj łatwiej się dorobić.

Oczywiście są wspaniali psycholodzy, tyle takie znaleźć ?

Chyba jednie w fundacjach, organizacjach i itd. Gdzie faktycznie chcą pomagać.

Odróżniasz psychologa od psychoterapeuty?

Kaszpir, pozwól że Ci w skrócie opiszę czym różnią się te pojęcia bo wydaje mi się, zupełnie bez złośliwości, że ich nie rozróżniasz. I nie, nie jestem psychologiem ani terapeutą, ale mam znajomych którzy się tym zajmują i wiem, że to wcale nie jest takie miodem i mlekiem płynące zajęcie jak Ci się wydaje.

1. Psycholog = ktoś kto ukończył 5-letnie studia magisterskie z psychologii. Taka osoba zgodnie z obecnym stanem prawnym w Polsce nie może przeprowadzać psychoterapii. Może pomagać w interwencji kryzysowej, robić testy psychologiczne (dla kierowców, testy IQ) i dokonywać diagnoz psychologicznych, pomagać w telefonach zaufania, wspierać pacjentów w szpitalach psychiatrycznych itp. Nie ma wymogu żeby psycholog poddawał swoją pracę superwizji.

2. Psychoterapeuta = ktoś kto ukończył 4-letnie szkolenie zawodowe z dziedziny psychoterapiiw certyfikowanych (w Polsce i Europie) instytutach kształcenia, na co dzień prowadzi psychoterapię i poddaje swoją pracę regularnej superwizji zgodnie z wytycznymi swojej szkoły.

3. Znachor = ktoś kto uznał że będzie "moralizował", "zbawiał", "nadawał sens życia" a nie ma do tego wykształcenia bazowego który mają psycholodzy i psychoterapeuci. Wszelkiego rodzaju hipnozy, ustawienia helingerowskie, leczenie traum wodą z ogórków itp. Te osoby nie poddają swojej pracy superwizji czyli nikt nie kontroluje czy nie robią krzywdy swoim klientom.

I owszem, w każdej z tej grup znajdą się szamani którzy wykorzystują trudną sytuację emocjonalną ludzi i robią z nich bankomaty. Najwięcej kasy na tym można zrobić będąc znachorem, bo masz bardzo małe koszty - zerowe kształcenia i zerowe superwizji. W Polsce szkoły psychoterapii nie są refundowane, więc sam koszt 4-letniego szkolenia to minimum 50k + regularnie musisz mieć superwizje której koszt to 300-400 zł, nie licząc ZUSów i kosztu wynajmu gabinetu. Nie da się też mieć wielu klientów dlatego że przyswajanie bardzo trudnych i emocjonalnych historii w nadmiarowej ilości jest niemożliwe, więc nie da się prowadzić 50 klientów na miesiąc. Koniec końców żadna z tego żyła złota.

A ten Twój pogląd że "tych którzy naprawdę chcą pomagać można znaleźć tylko w fundacjach gdzie robią to pro bono" - ok rozumiem, można mieć taki pogląd, tylko taki terapeuta musi mieć wtedy bardzo bogatego małżonka bo z czego ma żyć...?

No dobrze ale to znaczy, że mam tkwić na apkach/portalach 5..10 lat? Warto moim zdaniem robić coś co daje efekty, ja nie żądam żebym po miesiącu brał ślub, ale przesiadywanie miesiącami na apkach jest męczące psychicznie i wyniszczające.
Ja nie wiem czy spotykając się po raz drugi, trzeci, piąty 10...z jakąś dziewczyną czy będę chciał z nią być itd, ale kończenie znajomości na pierwszym/jedynym spotkaniu na żywo do niczego nie prowadzi.
Owszem byłem w związku ale raz że jednym, do tego dość kontrowersyjnym bo od pół roku wstecz przed rozstaniem już to się rozpadało, było widać że w życiu tej pani pojawił się ktoś inny.
Mam 34 lata, sporo znajomych ma kogoś na stałe, rodziny itd dlatego to jest wkurzające, męczące i obniża wartość, wydaje mi się że coś ze mną nie tak, skoro ja akurat nikogo nie mam, a przecież nie tylko piękni i przystojni mają kogoś.
Jeżeli przez tyle czasu i tyle spotkań z nikim nie udało się "zejść" to chyba najlepiej odpuścić, no coś musi być nie tak skoro skrajnie różne kobiety, w różnym wieku, bardziej wykształcone i mniej odrzucają mnie (bo to tak trzeba nazwać)
A to, że nie widziała we mnie partnera, a to że szuka kogoś bardziej przebojowego, a to, że nic nas nie łączy, inne od razu usuwały z par na tinderze albo blokowały

Co do tej pani psycholog to ma taki cennik - takie usługi (więc czy to jest też psychoterapeuta? niby tak..)

Ale mówimy o biurach matrymonialnych takich jak np podróży? Fizycznie istniejących, gdzie wchodze i się zapisuje? Tylko pytanie czy skoro nie wychodzi mi na portalach, aplikacjach to akurat tam wyjdzie? Nie wiem też jak to działa, nie znam nikogo kto by z tego korzystał, opinie u mnie w mieście są beznadziejne same pojedyncze gwiazdki na google
Target wiekowy myślę, że tak 28-34 lata
a co do miasta, tak dość duże, może nie jest to jedno z większych miast ale na pewno nie wieś

Konkrety ze spotkań tzn? mam opisać 20 spotkań ze szczegółami? Raczej nie jestem w stanie. Każde było inne, jedno kawa w kawiarni, inne bilard, jeszcze inne spotkanie w parku i spacer, raz byliśmy na ścianie wspinaczkowej, raz na koncercie itd.
Ogólnie wspólny mianownik był taki, że nie było absolutnie chęci na dalsze poznawanie siebie ze strony tych pań, głównie pań bo ja z małymi wyjątkami byłem praktycznie zawsze na tak. Po prostu chciałem poznać dalej, spróbować, ale się nie udawało.
Nie dano mi możliwości.
Jedno było takie spotkanie na szybko - kawka w centrum handlowym, gdzie ja miałem z 2 km, a dziewczyna może z 1 km i po pracy ona i ja, do kawiarni i 30 min rozmowa i ona już musi lecieć, zgadamy się, tylko że się nie zgadalismy i zostałem usunięty z tindera, w sensie nie wymienialismy się numerami, bo nie chciała, kontakt tylko online z pozycji aplikacji i po tej kawce 30 min, usunięcie.

I tu np pani psycholog mnie wręcz dość ostro zaczęła karcić, że czego oczekuje? że ktoś komu inna osoba nie odpowiada będzie cedzić kawkę przez 1,5h dla dobra sytuacji? A numeru nie podaje bo pewnie ma dość natarczywych panów, po prostu szybko i konkretnie i wg niej właśnie bardzo dobrze.

i konkluzja z tych spotkań była taka
- nie było chemii
- szukanie kogoś bardziej przebojowego
- nie widzenie we mnie partnera
- nic nas nie łączy
a reszta to np usuwanie chamskie

Wiadomo że 20 pań nie są głosem milionów, tylko jeśli statystycznie z tych 20 nic nie wyszło, nawet nie udało się z 5-6 razy umówić albo nawet drugi raz chociażby, to czy aby to na pewno przypadek? Że z ulicy jakieś randomowe kobiety, poznane w sieci w róznym wieku, odrzucają moją osobę i nie mają chęci na dalsze poznanie? Przecież to nie jest zero/jeden, każdy jest inny a jednak coś musi być że nie przekonałem takiej ilości Pań, bo to nie były jednak 3-4 kobiety.
Chyba że traktujemy to poznawanie siebie jak totolotka, tylko że niektórzy puszczają 30 tys kuponów i grają 15 lat np, to takie coś mnie czeka? To chyba tym bardziej to jest bezsensu

Jeszcze teraz naszła mnie taka myśl - może to głupie ale napisze to mianowicie - z racji pracy korzystamy z zaprzyjaśnionych kancelarii prawnych, jedna taka szczególna, tam pracuje - jest właścicielem babka - prawnik ok 60tki i ostatnio zatrudniła młodą dziewczynę po studiach prawniczych i często z nią załatwiam różne sprawy zawodowe, pierwotnie myślałem że coś tak na mnie spogląda zalotnie, ale ostatnio nieee...raczej nie, oczywiście nie prosiłem na kawę bo to chyba głupio trochę, poza tym jak jednak nie czuje tego że ona jest zainteresowana to odpuszczam
Ponadto mam wrażenie i to co teraz napisze jest chyba bardzo ważne, że te 20 pań z którymi się spotkałem to te spotkania były wynikiem poznania w sieci, podejrzewam z dużym prawdopodobieńśtwem że spotykając je w parku, autobusie, na przystanku, w sklepie, w klubie absolutnie nie umówiłbym się z żadną. Po prostu w internecie są zdjęcia, opisy, rozmowy fajnie i może wizja na coś rokującego a na żywo już nie.
Coś w stylu jakby myśleć o fajnym obiedzie, jakieś restauracji, że coś dobrego zjem a wylądować w Mc Donaldzie...ale nie wiem dlaczego tak, takie mam odczucie.
Jest fajnie spędzony czas ale nie ma ochoty na poznanie kogoś więc nie kontynuuje sie znajomości.

Jakaś może aseksualność? Nie wiem, właśnie poniekąd chciałem to obadać z psychologiem ale jakoś to nie wychodzi.

Tak tylko nurt społeczny jest taki, że każdy dąży do tego by z kimś być a nie zyć w pojedynkę, tego też wymaga otoczenie, najbliżsi.
Nawet w raju Adam był z Ewą a nie sam

Gdyby wziąć przypadkowych 500 osbób z ulicy to obawiam się że większość żyła by z kimś, albo konkubinat, związek partnerski, małżeństwo itd.
To są po kolei potrzeby człowieka, tak samo jak jeść i pić.

Owszem byłem w związku jednym jedynym, który tez okazał się być pomyłką z resztą cały ten związek trochę wg mnie był nieporozumieniem, ale to wszystko. Mam prawie 35 lat, to kiedy mam kogoś poznać? w wieku 50 lat?

Popatrzmy na to z innej strony, porównanywanie do innych..inni pracują a ja siedze u mamy na garnuszku to jest ok? No właśnie to dlaczego to nie jest ok a miłość już tak?
Znajomi też dobrali się w pary, są w związkach, małżeńśtwa itd
No więc to tak wygląda każdy po kolei przechodzi poszczególne etapy w życiu.

Osiągnąć wynik jak najszybciej? hmm nie wiem czy wynik ale im jestem starszy tym poszukiwania drugiej połówki są coraz trudniejsze, bo zwyczajni inni są w parach, to już nie 18 lat że wszyscy chodzą do szkoły średniej i jakieś tam przelotne znajomości.
No wyobraźmy sobie 45 latka, to kogo on ma poznać? 20 latkę? koleżankę swojej córki? a przecież inne kobiety które mają np 40 lat już dawno są w relacjach a jak nie są no to pytanie dlaczego? Do tego gorzej jest wtedy kogoś poznawać, inne przyzwyczajenia, potrzeby itd.

Poza tym czas biegnie, jak ja bym w wieku 45 lat komuś powiedział, że ostatni raz byłem w relacji 15 lat temu to nie wiem czy to byłaby zaleta...

Zaczynam się już gubić w teoriach Kolegi Kaszpira. Wedle nich większość owych zawodów należałoby wykonywać pro bono, aby świadczone usługi miałyby być profesjonalnie wykonane, solidne i niezawodne.

Ale to co piszesz to nic dziwnego.

Tak to wygląda.

Tak naprawdę nie wiadomo z iloma musisz się spotkac zanim trafisz na taką kobietę której Ty i ona Tobie się spodobacie i będziecie sobie pasowali.

Czasami zajmuje to miesiąc, czasami kilka miesięcy a czasami kilka lat a czasami ... można takiej osoby nie spotkać.

Niestety dużo zależy tez od szczęścia.

Tak to wygląda.

Musisz sie uzbroić w cierpliwość i rozmawiac i spotykać się.
To sposób dla cierpliwych.

Nie jest to łatwe i to nie tak że jest coś z Tobą nie tak.
Tak to wygląda.

Mężczyźni na portalach maja kiepsko, bo po prostu kobiety mają olbrzymi wybór i czesto z byle pierdoły kobieta może zakończyć rozmowę.

Czy psycholog/psychoterapeta coś pomoże ? Uważam że nie. To dla mnie strata czasu i pieniędzy.

Porozmawiac możesz z kolegą albo koleżanką i myślę że więcej może Ci pomóc niż psycholog.
Czasami spojrzenie płci przeciwnej może dać sporo spostrzeżeń.

Po prostu musisz być cierpliwy i mieć mniej parcia i desperacji na to aby być w związku.

Masz czas.

Ja też obecnie szukam partnerki i uwierz nie jest to łatwe.
Tez wiele razy się spotykałem. Rozmowa była długa i ciekawa i myślałem że coś z tego będzie, ale niestety nie.
Po prostu często zdjęcia mogą się podobać (często podrasowane) ale na żywo można się już nie spodobac , albo może być cos co jednej ze stron nie przypasuje.

Ale poniekąd tak jest. Dlatego w kolejnych badaniach nad jakością opieki medycznej zajmujemy ostatnie miejsca w rankingach. A jednocześnie przodujemy w sprzedaży leków i supli.

Zobacz na autora tego wątku - 10 wizyt i do tej pory żadnej analizy, a jedynie luźne pogaduchy jak z koleżanką. To nie ma żadnego związku z jakąkolwiek pomocą psychologiczną.

Owszem - poszukanie porady psychologicznej to lepszy wybór niż anonimowe fora magików. Ale na dobrego specjalistę ciężko trafić i kolejki są w cholerę długie.

Nie przeczytalam wszystkich odp

Ale w jednym z pania psycholog sie zgodze: 20 to nie jest duzo, chyba ze chcesz byle kogo, byle byc w zwiazku. Ty serio z kazda z tych 20 osob pasowaliscie do siebie?

Chyba ze to ze mna jest cos nie tak i malo do kogo pasuje/albo ktos do mnie. XD nie szukam nikogo, ale czasem Sie kogos i tak poznaje, jak sie nie mieszka na bezludnej wyspie. Ktos sie zainteresuje, zagada albo zaprosi i czasem z takiego zaproszenia na randke zdarzy mi sie skorzystac. Czesc to bylo jakies nieporozumienie, czesc to nie bylo to, ale chociaz milo spedzony czas, a czasem szybko wychodzilo, ze wlasnie do siebie nie pasujemy. Moze sprobuj wrzucic na luz. Chodz na te randki, ale bardziej, ze jak cos z tego wyjdzie to Super, a jak nie to trudno:  spedziles milo czas, moze nabrales doswiadczenia w kontaktach z kobietami (tu na forum sa mezczyzni, co nawet tego nie maja). Tak czy siak takie doswiadczenie pomoze ci byc na pewno pewniejszy siebie na przyszlej randce, na ktorej moze poznasz swoja druga polowke? Mozesz wyciagnac wnioski, co bylo dobrze, a co zrobilbys inaczej itd
Tym bardziej ze dzis 20 to nie tak duzo, przynajmniej dla nas kobiet. Nie wyobrazasz sobie, ilu facetow okazuje sie byc beznajdziejnymi.

Nawet ostatnio moja kolezanka dala szanse takiemu mniej urodziwemu ( ja zaprzestalam, bo juz zdazylam sie przekonac, ze jak brzydki to niekoniecznie ma lepszy charakter od innych). Umowili sie na za 2 dni. W dzien spotkania caly dzien sie nie odezwal. To juz uwazala za dziwne. Nie wiem czy on czy to juz ona w koncu napisala, zeby nie jechac na darmo, a on ze zapomnial, ze ma duzo na glowie, ze na 1,5 godz to mu sie nie opyla, a musi jutro do pracy. Ona do niego, ze juz wie, czemu jest singlem. A on ze co ona ma na mysli, ze pierwszy raz mu sie cis takiego zdarzylo.

Ani przepraszam ani razu, ani pocaluj mnie w d.
Na dodatek chyba mu nawet glupio sie nie zrobilo. Bo ciagle ja zaczepia i do niej wypisuje.

To tylko przyklad. Ale serio, watpie, ze jest na tych apkach tak wiele dziwakow kobiet, co facetow.

Ok to jak wytłumaczyć fakt, że mam znajomych - kumpli, poza tymi którzy już są w związkach, którzy np wejdą na tindera lub jakieś badoo może z miesiąc tam są i się okazuje że z kimś się spotykają i nie potrzebują dekady by się z kimś "zejść", owszem nie planują ślubów, dzieci ale po prostu się spotykają
Ja też nie wiem czy chce być z daną osobą, zamieszkać cokolwiek, ale to są jedyne, pojedyncze spotkania i koniec, martwy punkt.

Jeszcze jedna mnie rzecz trapi i niesamowicie dołuje, otóż jakiś czas temu byłem na speed-datingu tak zwanym czyli szybkie randki, spotkałem tam dziewczynę, z którą z 2 miesiące wcześniej rozmawialiśmy na tinderze i miało dojść do spotkania ale jakoś tak się rozpierzchło, ale jak nie odpisywałem jej to nawet się wykurzała że nie mam czasu itd.

Oczywiście nie przyznawałem się, ona mnie raczej nie skojarzyła i ja zaznaczyłem że jestem na TAK, a ona widocznie że nie bo nie doszło do sparowania i wymiany kontaktów.
Czyli w internecie jest super, a na żywo niekoniecznie.
Z pozycji tindera chciała poznać, a na żywo już nie..

Plus jedynie taki że wtedy nie straciłem czasu na spotkanie, tylko wyszło to przy okazji szybkich randek.

Nie wiem zastanawiam się czy nie zmienić nastawienia, w skrajnie pesymistyczne, otóż jak będzie spotkanie jakieś ok, ale nastawić się raczej że nic z tego nie będzie, wtedy przynajmniej nie doznam rozczarowania kolejnego i nie będę liczył że znowu nic nie wyszło bo będę utwierdzony w tym że i tak nici, że idę po prostu bo idę.

I to może być dla kolegi klucz. Moment zwrotny.
Kobieta spodziewa się kogoś do zabawy. A nasz Autor o związku do grobowej deski prawi. No i nastepuje u kobiety szybka ewakuacja.

Chodzi o to by oboje mieli ten sam cel spotkania.