Priscilla napisał/a:Agnes76 napisał/a:"Niewinne" tematy należy rozbrajać, odbierać im moc pisząc prawdę na dany temat. Jak się z czymś nie zgadzasz to piszesz kontrargumenty, wyjaśniasz na czym polega manipulacja. Krzyczenie że to troll na pewno nie poprawi wizerunku kobiet na tym forum.
W pełni się z tym zgadzam, jednak troll nawet na rzeczowe argumenty czy próby obnażania jego manipulacji, nie reaguje w pożądany sposób. Mało tego, nierzadko obserwowałam sytuację wręcz odwrotną - działa to jak woda na młyn. Jednym słowem, wydaje się, że tylko ignorowanie ma sens.
Zgadzam się,
Jesli ktoś chce przemycić swój punkt widzenia to nie chce wchodzić w rzeczową dyskusję na konkrety. Tutaj przydaje się znajomośc Erystyki Artura Schopenhauera.
Małe streszczenie tego dzieła 
Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów to słynne dzieło Artura Schopenhauera przybliżające metody zręcznego prowadzenia dyskusji. Opisane w nim chwyty pomogą rozpoznać w rozmowie osoby próbujące za wszelką cenę narzucić innym swoje poglądy, i skutecznie się im oprzeć. To podręcznik uczący, jak przekonywać do swoich racji, nie wchodząc w konflikt z rozmówcą.
„Człowiek z natury swojej zawsze chce mieć rację. […] Dialektyka erystyczna (dialectica
eristica) jest zatem nauką o wrodzonej człowiekowi chęci, by zawsze mieć rację”
„Erystyka jest sztuką uzyskiwania pozoru prawdy”.
Obalenie dowodu naszego twierdzenia nie jest równoznaczne z obaleniem naszego twierdzenia.
. „Człowiek jest zły z natury. Gdyby tak nie było, gdybyśmy byli z gruntu uczciwi, tobyśmy
się w każdym sporze starali tylko o to, aby dojść do prawdy, nie bacząc na to, czy zgadza się
ona z naszym pierwotnie wygłoszonym zdaniem” „W dyskusji walczymy nie tyle o
prawdę, ile o słuszność naszego twierdzenia”.
„Trzeba znać nieuczciwe chwyty, by móc się im przeciwstawiać”.
Chwyty erystyczne
Sposoby zwalczania tezy przeciwnika:
a) modus ad rem (odwołanie się do obiektywnych faktów, polemika z argumentem
przeciwnika);
– uogólnienie;
– dyskredytacja poprzez słowa: nowatorską tezę przeciwnika nazywamy nowinką, a
konserwatywną - zacofaniem; duchowny - klecha; prewencja - uwięzienie; gorąca
wiara - fanatyzm; skojarzenie z negatywnym pojęciem: „to, co pan mówi to
sekciarstwo”;
– udajemy, że udowodniliśmy wniosek (na bezczelnego), choć nie został udowodniony; że
wynika on z tez naszego przeciwnika, choć nie wynika;
b) modus ad hominem czyli κατ ̓ ανθρωπον (wskazanie na sprzeczność z innymi tezami
przeciwnika);
– zmiana tematu, gdy przeciwnik ma dobre argumenty; „a niedawno twierdził pan
również, że...”.
– można obalać błędne twierdzenia przeciwnika za pomocą innych błędnych twierdzeń,
które on jednak uważa za prawdziwe, np. możemy wskazywać, że tezy gorliwego
katolika nie są zgodne z dogmatami Kościoła katolickiego;
– doprowadzić przeciwnika do złości (w złości popełniamy błędy i przesadzamy); należy
obserwować przeciwnika, w jakiej sytuacji staje się nerwowy i ciągle nawiązywać do tej
sytuacji;
– jeśli przeciwnik umyślnie odpowiada negatywnie na nasze pytania, to zadać pytanie, na
które chcemy uzyskać negatywną odpowiedź;
– pytamy przeciwnika o jakąś oczywistą bezdyskusyjną rzecz; on potwierdza, a my
udajemy, że tym samym potwierdził naszą kontrowersyjną tezę;
– zmuszamy do przesadnej uogólnionej konsekwencji, np. zwolennikowi samobójstwa
proponujemy, aby sam się powiesił; przeciwnikowi przeludnienia proponujemy, aby
zacząć redukcję od siebie;
– odwołanie do mniemania tłumu;
– „może to i słuszne w teorii, ale w praktyce jest fałszywe”;
c) argumentum ad auditores - gdy publiczność jest niewykształcona, np. ocieplenie klimatu jest
dobre, bo wszystkim nam będzie cieplej, lato będzie dłuższe; np. gdyby Ziemia była kulista, to
mieszkańcy Australii spadliby z niej;
d) argumentum ad verecundiam (odwołanie do autorytetu szanowanego przez przeciwnika, np.
do JP2); teza może być zupełnie zmyślona;
e) argumentum ad utili - odwołanie się do użyteczności; wskazanie, że pogląd przeciwnika
zaszkodzi w praktyce właśnie jemu, w szczególności interesom jego i jego najbliższych;
f) onieśmielenie i zakłopotanie przeciwnika potokiem bezsensownych słów;
g) argumentum ad personam (obrażanie);
Dwie drogi obalania tezy:
a) bezpośrednia (u jej przyczyn); wykazujemy, że przesłanki są błędne lub że twierdzenie nie
wynika z tych przesłanek;
b) pośrednia (u jej skutków); wykazujemy, iż niedobrze by było, gdyby teza okazała się słuszna;