Mężczyzna według kobiety - Netkobiety.pl

A jednak ponad 1/3 małżeństw się rozpada. Wiele trwa, bo kredyt, bo nie ma jak majątku podzielić. Znam przypadek, że mąż jak popije to żonę leje, a mają wspólne duże gospodarstwo rolne i nie ma jak tego podzielić, bez ogromnej straty. Żona pokrzyczy, powie prawie każdemu, że go załatwi i po jakimś czasie wszystko wraca do starego porządku.

A co Ty zrobiłeś, widząc dziewczyny, które spodobały Ci się z wyglądu?

Bo tak to przedstawiasz, jakbyś oczekiwał, że dziewczyna, której się spodobasz, miała coś z tym zrobić, skoro obecny stan oznacza, że nie nie spodobałeś się żadnej.

Shimi nie obraź się ale ja jako osoba starsza od Ciebie i do tego z przeszłością i "bagażem"  nie mam problemu w kontaktach z kobietami i się z nimi spotykam i często to jak kończę znajomość z pewnych powodów to ty 28latek na 100% lepiej wyglądający odemnie , z czystą kartą a nawet dziewica raczej nie powinien mieć problemu.

Więc powodem nie jest twój wygląd a psychika i odpychanie każdego.

Da się Shimi rozmawiać z każdą osobą.

Tyle że musisz mieć o czym rozmawiać. Jakoś kobietę zaciekawić i przyciągnąc.

Nie obraź się ale raczej działasz odpychająco i zniechęcająco.
A takie osoby się omija szerokim łukiem i nikt z nimi nie chce niczego budować.

A to że "jesteś" nic nie znaczy. Nie ma obowiazku bycia w związku, nie ma obowiązku mieć żony, dzieci i itd.

Jest wiele kobiet i wiele mężczyzn którzy są i będą samotni.
I to nie wszyscy z własnej woli.

Takie życie.

Obecnie aby mieć kogoś nie starczy "być" ...

Priscilla to jest zastanawiające jak można mieć w głębokim poważaniu co ja napisałem. A rozmawiać sama ze sobą, to znaczy z własnymi wyobrażeniami o mnie. Wyrwałaś sobie z kontekstu dołożyłaś od siebie i się z tym rozliczyłaś. W sumie to nic mi do tego. Tylko może mnie nie cytuj, to bez sensu.
Ja nie solidaryzuję się z własną płcią jak ty. Z resztą i tak dla ciebie bez znaczenia co tam napiszę. Szkoda czasu.

Legacie, czas jest częściej czarno biały, jiz się ludziom wydaje

Bert44 napisał/a:

Shini nie wiem o co chodzi bo niby wszystko jest ok ale jednak nie działa. Teraz jesteś w psychicznej rozsypce ale to raczej efekt niż przyczyna problemów. Choć może jednak teraz już również przyczyna? W jakiś sposób powodujesz że babki mogą być Twoimi koleznakami i nic więcej. Mówisz że nigdy nie odczułeś jakiegoś "odrzucenia". Ale zawsze lądujesz w szufladce "kolega". Co jest nie tak że nie ma nigdy przejścia do następnego etapu? Kiedyś sporo ludzi sugerowało Ci garncarstwo towarzyskie (albo cokolwiek zeby poprzebywac w towarzystwie kobiet bez spiny, bez presji na czarowanie, zblizenie, po prostu pobyc z nimi w przyjaznej atmosferze żeby się "obyć z tym"). Stawałeś okoniem ale ja uważam że to dobry pomysł. Jak będziesz powtarzal że nie masz czasu, nie masz możliwości, nie masz jak, - to trudno. Na szali masz swój czas albo Twoja megafrustracje. Sam decyduj co dla Ciebie ważne. Mam wrażenie że teraz jesteś jak łowca- są dwie opcje albo dziewczyna nie podoba się więc się nie intereusjesz albo podoba i automatycznie staje się Twoim celem. A to Cie usztywnia (w sensie stanu umysłowym:)

No bo on jest interesujący jako kolega i tylko kolega.

Dlaczego ?

Ma 28lat a tak naprawdę jest dużym niesamodzilenym dzieckiem.

To może i brutalne, ale co dowie się ewentualna "partnerka" a może żona i matka jego dzieci ?

Że mieszka z rodzicami, nie ma samochodu. Ma jakąs tam pracę z której zbytnio kasy nie ma. Nie podróżuje, nie zwiedza. Mało co go interesuje.

W tym wieku jest już wielu mężczyzn którzy mają własne mieszkania (na kredyt) albo coś wynajmują. Są samodzielni. Mają samochód i są dzieki temu "mobilni".
Cieszą się z życia i są pozytywni nastawieni.

Takie osoby przyciągają, bo każda kobieta chce mieć ogarniętego faceta a nie duże dziecko.

Najpierw musiałby mieć jakieś plusy które by przyciągnęły go do kobiety.
Kobiety mają wybór olbrzymi.

Na portalu dostają setki wiadomości dziennie i naprawdę mogą wybierać jak w hipermarkecie jak cała ściana jest danego produiktu do ją interesuje.

Shini nie wiem o co chodzi bo niby wszystko jest ok ale jednak nie działa. Teraz jesteś w psychicznej rozsypce ale to raczej efekt niż przyczyna problemów. Choć może jednak teraz już również przyczyna? W jakiś sposób powodujesz że babki mogą być Twoimi koleznakami i nic więcej. Mówisz że nigdy nie odczułeś jakiegoś "odrzucenia". Ale zawsze lądujesz w szufladce "kolega". Co jest nie tak że nie ma nigdy przejścia do następnego etapu? Kiedyś sporo ludzi sugerowało Ci garncarstwo towarzyskie (albo cokolwiek zeby poprzebywac w towarzystwie kobiet bez spiny, bez presji na czarowanie, zblizenie, po prostu pobyc z nimi w przyjaznej atmosferze żeby się "obyć z tym"). Stawałeś okoniem ale ja uważam że to dobry pomysł. Jak będziesz powtarzal że nie masz czasu, nie masz możliwości, nie masz jak, - to trudno. Na szali masz swój czas albo Twoja megafrustracje. Sam decyduj co dla Ciebie ważne. Mam wrażenie że teraz jesteś jak łowca- są dwie opcje albo dziewczyna nie podoba się więc się nie intereusjesz albo podoba i automatycznie staje się Twoim celem. A to Cie usztywnia (w sensie stanu umysłowym:)

No bo on jest interesujący jako kolega i tylko kolega.

Dlaczego ?

Ma 28lat a tak naprawdę jest dużym niesamodzilenym dzieckiem.

To może i brutalne, ale co dowie się ewentualna "partnerka" a może żona i matka jego dzieci ?

Że mieszka z rodzicami, nie ma samochodu. Ma jakąs tam pracę z której zbytnio kasy nie ma. Nie podróżuje, nie zwiedza. Mało co go interesuje.

W tym wieku jest już wielu mężczyzn którzy mają własne mieszkania (na kredyt) albo coś wynajmują. Są samodzielni. Mają samochód i są dzieki temu "mobilni".
Cieszą się z życia i są pozytywni nastawieni.

Takie osoby przyciągają, bo każda kobieta chce mieć ogarniętego faceta a nie duże dziecko.

Najpierw musiałby mieć jakieś plusy które by przyciągnęły go do kobiety.
Kobiety mają wybór olbrzymi.

Na portalu dostają setki wiadomości dziennie i naprawdę mogą wybierać jak w hipermarkecie jak cała ściana jest danego produiktu do ją interesuje.

A jeśli nie mają, to mają przynajmniej na to perspektywy i to w niedługim czasie, a Shini ma tylko palcem po wodzie pisane plany, które z uporem maniaka sabotuje.

Oczywiście, że tak, bo możliwości, które daje dobra praca, samodzielne mieszkanie (nawet niekoniecznie własne) i mobilność przekładają się na styl życia, a on na obycie w świecie i tzw. ogarnięcie. Pojawia się też poczucie sprawczości i pewność siebie, człowiek buduje w ten sposób własną wartość, która w kontaktach towarzyskich bardzo się przydaje.

SaraS napisał/a:

A co Ty zrobiłeś, widząc dziewczyny, które spodobały Ci się z wyglądu?

Bo tak to przedstawiasz, jakbyś oczekiwał, że dziewczyna, której się spodobasz, miała coś z tym zrobić, skoro obecny stan oznacza, że nie nie spodobałeś się żadnej.

A co według ciebie powinienem zrobić w takiej sytuacji? Pytam poważnie bo nawet tu wielokrotnie się przewijało, że zagadywanie do przypadkowych osób to kiepski pomysł.

Wielokrotnie się zastanawiałem nad tym odpychaniem ale to też nie pasuje. Gdyby tak było nie miałbym nawet znajomych, a jednak trochę ich mam i jeszcze nikt mi w twarz nie powiedział, że coś ze mną nie tak. Nikt mnie nigdy nie odrzucił ani ode mnie nie uciekł. Koleżanki nie raz się przytulały lub całowały w policzek i to nie były z tych co robią to ze wszystkimi.

Aż muszę zapytać czym według ciebie są perspektywy na wynajęcie mieszkania? Na kredyt to dość oczywiste, trzeba mieć zdolność kredytową czego nie ma coraz więcej młodych ludzi. Znam osoby zarabiające po 5-6k i to im nie wystarcza na kredyt.

Kolejne pytanie, czym według ciebie są te możliwości wynikające z wynajmu? Korzyści wynikające z mobilności i dobrej pracy są niekwestionowane ale jeszcze nie słyszałem by mieszkanie na wynajmie dawało jakiekolwiek korzyści, a rozmawiałem o tym z wieloma różnymi osobami. Swoje mieszkanie w kredycie tak to co innego ale jedynie nieliczni mogą sobie na to pozwolić, a nawet jeśli to wciąż jest bycie niewolnikiem banku na kilkadziesiąt lat. Obojętnie jak ujęte nie brzmi to zbyt zachęcająco. O ile poczucie sprawczości też jest dość oczywiste to wciąż nie rozumiem co wszyscy widzą w tej pewności siebie, dla mnie to zawsze była zła cecha.

Foxterier napisał/a:

Shini, powiem Ci tak.

Był tu swego czasu bardzo podobny do Ciebie młody człowiek z dokładnie tymi samymi problemami.

Jego kontrargumentem na wszystko było, że "gra w nogę a tam same chłopy, pracuje w IT a tam same chłopy, wynajmuje pokój więc nie pozna dziewczyny, samochodu nie ma bo nie potrzebuje a laski na gości bez aut nie lecą" itp.

Pewnego dnia pomimo przeciwności losu udało mu się znaleźć laskę czego i tobie życzę.

Nie kojarzę tego użytkownika ale najprawdopodobniej po prostu trafił na odpowiednią osobę, ten jeden idealny strzał. Obawiam się, że ja też mogę liczyć jedynie na coś takiego.

SaraS napisał/a:

Owszem, ja też uważam, że kiepski. Dlaczego więc wyciągasz wniosek, że nikomu się nie spodobałeś? Mogłeś się spodobać, tyle że właśnie rzadko kto uznaje za świetny pomysł zaczepianie obcych ludzi.

W tym sensie, że nie masz mnóstwa koleżanek, które miałyby możliwości na okazanie swojego zainteresowania w naturalny sposób, sam też nie podrywasz masowo dziewczyn, więc niby komu miałbyś się NIE spodobać? Obcym dziewczynom na ulicy?

To jak to w końcu jest? Masz tych znajomych czy nie masz? Masz koleżanki od buziaków w policzek czy nie masz? Bo ja pamiętam Twoje posty, w których pisałeś, że poznawanie nowych osób przez znajomych nie wchodzi w grę, bo tych znajomych za bardzo nie masz pod ręką.

Bo to się wydaje wręcz nieprawdopodobne by przez tyle lat nie dostać nawet żadnego znaku od kobiety, że jej się podobam. Przecież nie siedzę bez przerwy w piwnicy, z całą pewnością za mało wychodzę z domu ale to nie tak, że nie wychodzę w ogóle i nigdy nic.

Skoro nie było koleżanek mogących okazać zainteresowanie, a ja też masowo nie podrywałem to w jaki sposób dowiedzieć się czy mógłbym się komuś spodobać? Doszliśmy już do tego, że zagadywanie obcych ludzi na ulicy to kiepski pomysł więc skąd wziąć te dziewczyny by móc chociaż sprawdzić czy mógłbym się spodobać?

Obecnie mam znajomych głównie z treningu i pracy, wśród tych osób jest kilka kobiet ale wszystkie dawno zajęte i żadna mi się nie podoba. Koleżanki od buziaków były jeszcze w czasach szkolnych 10 lat temu z tym, że one też już wtedy były pozajmowane, dosłownie wszystkie. Na studiach było tak samo, przez te 5 lat było kilka dziewczyn, które mi się podobały z wyglądu ale też wszystkie były zajęte. To były studia zaoczne więc nie było za bardzo jakichś imprez studenckich, na całe 5 lat dosłownie dwa razy wyszliśmy się napić większą grupą. Tam każdy już miał swoje życie, a niektórzy rodziny, dzieci itd. Teraz nie ma już niczego takiego nie licząc spotkań z tą trójką znajomych jeszcze z liceum raz na kilka miesięcy.

Shoggies napisał/a:

Twoje problemy można podsumować w jeden sposób - jak chcesz to znajdziesz sposób, jak nie chcesz znajdziesz wymówkę.
Na każde rozwiązanie znajdujesz problem - dopóki sam czegoś ze swoim życiem nie zrobisz dopóty nic się nie zmieni.

Zaczynam mieć wrażenie, że nic się nie zmieni tak długo jak będę rozmawiał o tych problemach z przypadkowymi osobami z forum. Rozwiązania jakie tu dostawałem albo są niemożliwe do zrealizowania albo wiązałyby się z drastycznym pogorszeniem poziomu życia. Każdemu się wydaje, że jak coś zadziałało u nich to zadziała też u wszystkich innych. Może znalezienie się w sytuacji trudniejszej niż kiedykolwiek faktycznie by pomogło ale choćbym nie wiem jak bardzo się starał to nie wpakuje się w taką sytuację z własnej woli. Nie wiem czy to strach czy jakaś blokada psychiczna czy po prostu brak logiki takiego rozwiązania ale mimo iż wiem co i jak to nie mogę. Szukam i próbuję coraz więcej sposobów pracy nad podświadomością ale wciąż nic nie działa, wciąż świadomość chce, a podświadomość nie pozwala.

Zaczynam mieć wrażenie, że nic się nie zmieni tak długo jak będę rozmawiał o tych problemach z przypadkowymi osobami z forum.

(...)Rozwiązania jakie tu dostawałem albo są niemożliwe do zrealizowania albo wiązałyby się z drastycznym pogorszeniem poziomu życia. Każdemu się wydaje, że jak coś zadziałało u nich to zadziała też u wszystkich innych. (...) Nie wiem czy to strach czy jakaś blokada psychiczna czy po prostu brak logiki takiego rozwiązania ale mimo iż wiem co i jak to nie mogę. Szukam i próbuję coraz więcej sposobów pracy nad podświadomością ale wciąż nic nie działa, wciąż świadomość chce, a podświadomość nie pozwala.

Tu się zgodzę - rozmawianie w kółko o tym samym nie zmieni niczego. Ludzie doradzają Ci ze swojego doświadczenia, bo tylko to mają. Każdy się dzieli tym co zna. To nie znaczy, że musi zadziałać u Ciebie, ale może. Czasami chwilowo trzeba pogorszyć sobie standard życia, żeby potem było lepiej.
Ja żeby podnieść swoje kwalifikacje zainwestowałam pieniądze w dodatkowe studia, żeby mieć lepsze opcje pracy - musiałam oszczędzać na wielu rzeczach, nie byłam na wakacjach, ale po zrobieniu tej podyplomowki otworzyły się dla mnie nowe opcje. Nie zaczęłam od razu zarabiać nie wiadomo ile, ale ta inwestycja i tymczasowe obniżenie stopy życia pomogły mi dojść do miejsca, w którym jestem teraz - gdzie mam stabilną sytuację finansową i zawdzięczam to swoim wysiłkom. I wiem, że jeszcze będę mogła odcinać od tej inwestycji kupony przez dobrych kilka lat, wciąż podnosząc swoje kwalifikacje.
Musisz od czegoś zacząć. W czym jesteś dobry? Co możesz robić, żeby zarabiać więcej - nawet w perspektywie kilku następnych lat. Jak zaczniesz lepiej zarabiać to coś wynajmij. Jak nie ma dobrej pracy w Twoim mieście, to wyjedź do innego.
Ja musiałam tak zrobić - w moim rodzinnym mieście nie było dobrej pracy, więc pojechałam tam gdzie była.
Naprawdę jest mnóstwo ludzi, którym nie spłynęło dobro z nieba, którzy pochodzą z nie zamożnych rodzin i nie mogą liczyć na wsparcie rodziny, ale dorabiają się sami wszystkiego.
Musisz zacząć grać kartami, które masz.

To pytanie w kontekście tego, co napisałam, jest pozbawione sensu. Nie chodzi o to, co jest lepsze, ale że TY nie masz perspektyw na szybką wyprowadzkę z domu.

Shini, nie chcę być niemiła, a pewnie będę, ale Ty naprawdę nie jesteś pępkiem świata - ten post, do którego nawiązałeś zadając pytanie nr 1 przecież NIE był o Tobie, ale o młodych mężczyznach jako ogół. TY jednak swoim zwyczajem dosyć uniwersalne treści przykładasz do osobistego szablonu, a potem dziwisz się, że coś się nie spina.
Swoją drogą ten wątek też nie jest o Tobie, a już go praktycznie dla siebie zagarnąłeś.

No i? Moje zdanie w tym temacie znasz, cokolwiek napiszesz ono się nie zmieni, czemu zatem ma służyć ta polemika?

Swoją drogą po pierwsze już to pisałeś, po drugie mowa była o męskiej atrakcyjności. To Ty ryzykujesz, że trafisz na dziewczynę, która nie będzie podzielać Twojego podejścia i już na wczesnym etapie znajomości będzie Ci się uważnie przyglądać.

Bardzo dobrze, że doszedłeś do takiego wniosku.

To inaczej - od kogo oczekiwałbyś tych oznak zainteresowania? Od mijanych na ulicy kobiet? Wyobrażasz sobie, że dziewczyny tak z zasady wszędzie, gdzie przebywają, wypatrują kogoś, kto im się spodoba, żeby tylko móc to okazać?

Nie. Bardziej swobodnie jest odwiedzać kogoś, kto ma randomowych współlokatorów za ścianą, niż tego z rodzicami.

Pewnie to będzie dla ciebie szok ale ja też nie pisałem wyłącznie o sobie. Kiedy coś opisuję to są to albo moje osobiste doświadczenia albo obserwacje ludzi w mojego otoczenia. Ja nie znam ani jego młodego mężczyzny, który sam tak po prostu wyprowadził się na wynajem. Dosłownie każdy kogo znam wyprowadzał się dopiero mając dziewczynę i zamieszkali razem. Wiem, że to dla ciebie niepojęte ale tak wygląda moje otoczenie i na prawdę nie mam powodu by wymyślać nie wiadomo co.

Oczywiście wiadomo, że najlepszą opcją jest mieć SWOJE mieszkanie czy dom, jeszcze lepiej bez kredytu ale nawet z nim lepiej mieć swoje niż nie mieć. Tyle, że wynajem nie ma z tym nic wspólnego. Gdybym miał swoje lokum to faktycznie mógłbym zaprosić dziewczynę do siebie, a gdybym nie miał to zawszę mogę wynająć pokój w hotelu na jedną noc albo to ona może mnie zaprosić do siebie, dla mnie to bez różnicy. Ze znajomymi można się spotykać na mieście. Piszesz o swobodzie, a jeszcze niedawno pisałaś o wynajmowaniu pokoju jeśli mnie nie stać na mieszkanie co już jest sprzecznością. W przypadku wynajmowania pokoju nie istnieje coś takiego jak swoboda czy nawet prywatność.

Na obronę....... (...)

Dobrze, że o to pytasz bo jak się dłużej zastanowić to sam nie wiem. Chyba jedyne co teraz przychodzi mi do głowy to jak siedzę sam na przykład w kawiarni albo restauracji i zagaduje do mnie dziewczyna ale to chyba też niewiele się różni od mijania na ulicy. A jak to jest od drugiej strony? Jak według ciebie facet powinien okazać zainteresowanie i w ogóle jaka to byłaby sytuacja, miejsce?

Tego akurat nie ogarniam, ja wolałbym kogoś odwiedzać z jego rodzicami za ścianą niż z obcymi ludźmi, jeszcze lepiej w jakimś miejscu publicznym, a już najlepiej w konkretnie ustalonym miejscu nie będącym miejscem zamieszkania żadnego z nas. Nie licząc jeszcze czasów podstawówki to nigdy nikt mnie nie odwiedził. Ja nie raz odwiedzałem różne osoby ale nigdy nie potrafiłem się tam rozluźnić, zawsze czułem się niepewnie.

Ja ostatnio pogadałem sobie w przedziale w pociągu z mamą małej dziewczynki. Zostawiła córeczkę i jej ojca w domu i wyruszała na mały objazd Krakowa. W świetle tego co piszecie powyżej. To chyba źle o mnie świadczy, bo zdaje się powinienem ją zlać. Ale ona sama zagadała, że niby pamiątała jak wsiadałem do pociągu i była zaskoczona, że trafilismy do jednego przedziału.

Legat napisał/a:

Ja ostatnio pogadałem sobie w przedziale w pociągu z mamą małej dziewczynki. Zostawiła córeczkę i jej ojca w domu i wyruszała na mały objazd Krakowa. W świetle tego co piszecie powyżej. To chyba źle o mnie świadczy, bo zdaje się powinienem ją zlać. Ale ona sama zagadała, że niby pamiątała jak wsiadałem do pociągu i była zaskoczona, że trafilismy do jednego przedziału.

I co - wspominasz to z wypiekami i ekscytacją (że na pewno była gotowa ci popuścić pieroga) czy pamiętasz to jako po prostu jedną z wielu sytuacji życiowych, w jakich się znalazłeś?

Bo to właśnie o tą drobną różnicę chodzi.

To jak w innym wątku z Rumuńskim, który wspomina z rozrzewnieniem jak lata temu był tłok w pociągu i jak ktoś wysiadał, to jakaś laska się do niego musiała przytulić, aby zrobić przejście innym. No serio - kto ma takie wspominki? Szło by zrozumieć, jakby do czegoś to doprowadziło, ale tak o? Bo jakaś babka cie przygniotła cycem w tłoku x lat temu to jest to powód do wspominek z wypiekami?

Podobnych sytuacji każdy z nas na przestrzeni swoich żyć ma pierdylion. Czasem się to pamięta, czasem nie. Czasem wspomina jako miłą, obcą osobę, a czasem jako 'męczydupę'. Ale to wszystko. Bez nadmiernych emocji i fantazji.

Generalnie staram się być otwarty na to, co się dzieje wokół mnie w trakcie podróży. Nie lubię wtykać nosa w telefon ani w książkę, lubię obserwować np. współpasażerów w pociągu czy gdzieś w miejscu publicznym. Dyskretnie, ale zawsze. Taka ciekawość