Narcystyczne DZIECI - Netkobiety.pl

Nie umiem znalezc w necie nic na temat narcystycznych doroslych DZIECI.  Jest duzo o narcystycznych rodzicach, ale nie o DZIECIACH, ktore uprzykrzaja swoimi narcystycznymi zachowaniami zycie rodzicom.

Ma ktos cos? Ktos moze cos polecic? Jest duzo na temat manipulacji przez narcyza, ale nie ma porad, jak to odwrocic i manipulowac narcyzem, by sie ugial i zaczal sluchac, obojetnie, czy jest kobieta, czy mezczyzna.

Jak wygrac z doroslym narcystycznym dzieckiem? Moja mama potrzebuje cos podobnego, by poradzic sobie z mlodsza corka.

Nie umiem znalezc w necie nic na temat narcystycznych doroslych DZIECI.  Jest duzo o narcystycznych rodzicach, ale nie o DZIECIACH, ktore uprzykrzaja swoimi narcystycznymi zachowaniami zycie rodzicom.

Ma ktos cos? Ktos moze cos polecic? Jest duzo na temat manipulacji przez narcyza, ale nie ma porad, jak to odwrocic i manipulowac narcyzem, by sie ugial i zaczal sluchac, obojetnie, czy jest kobieta, czy mezczyzna.

Jak wygrac z doroslym narcystycznym dzieckiem? Moja mama potrzebuje cos podobnego, by poradzic sobie z mlodsza corka.

Tak zwana siostra ( fuj, nie cierpie tego slowa w odniesiniu do siory), to narcyz w najczystszej postaci. Liczy sie JA , ja ja i tylko ja, drapanie po przyslowiowej cipie na kanapie, utrzymujmnie matka, a potem moze mnie siora utrzyma ( tu z mojej strony przypominanie, ze absolutnie nie mam mowy).

Matka musi sie wydrzec, zeby siora ruszyla cztery litery z kanapy i by cos dla matki zrobila. Siora nie doklada sie wystarczajaco do wydatkow w domu, a poniewaz jest spowolniona umyslowo - mentalnosc dziecka moze 10letniego, gora 13-letniego , zatrzymana emocjonalnie na podobnym etapie - wiec matka ma ogromne opory przed wyrzuceniem jej z domu, mimo ze siora ma 45 lat i jest zdolna do pracy.
Dopiero szantaz, ze matka nie zrobi obiadu, cos tam daje. Matka juz sie troche budzi i zaczyna mowic o sprzedazy mieszkania i zamianie na dwa mniejsze, zeby sie siora wyprowadzila. Ale poniewaz cale zycie miala wszystko pod nos, w zwiazku z tym mieszkanie dla debilki musi byc, bo matka jej na ulice nie wyrzuci. Ale to nie jest takie proste, bo to obecne mieszkanie trzeba odswiezyc, zanim sie sprzeda, a w domu dlugi do 2026 roku, wiec nie bedzie kasy na remont.

Po prostu chce, by matka miala troche lzej, poki w domu nie ma kasy na odswiezenie mieszkania przez nastepne poltora roku. Dlatego potrzebuje narzedzi, by matka mogla nie tracic nerwow z powodu uposledzonej narcystycznej idiotki i by wygaszala ja. Przezciez kazdy narcyz uwielbia awantury, siora rowniez, a tu chodzi o to, by wytracac jej bron z reki, pacyfikowac i zmuszac do dzialania.

Bo kiedy zycie z kims zmusza Cie do uzywania szantazu w stylu "pistolet przylozony do glowy, odbezpieczony i slychac ten klik" , to zycie z taka osoba jest meczarnia. A niestety takim jedynie sposobem mozna cos na tzw. siorze wymusic.

Ja juz kupilam matce dwie ksiazki na temat narcyzmu, ale i tak dalej draze temat. No to co, jest cos na temat radzenia sobie z doroslym dzieckiem, ktorego na razie nie da sie wywalic na ulice?

wieka napisał/a:

To niech mama zmieni psychologa.

Nie traktujcie jej jak śmiecia, ja zawsze powtarzam, że dzieci to nasze geny i wychowanie, więc pretensje jakie mamy dziecko, trzeba mieć do siebie.

Uczepiłaś się tego narcyza, a tak naprawdę to mogą być inne deficyty.

Też objęta jesteś ew. alimentami na siostrę, więc zmień do niej stosunek, bo taki wrogi nie służy jej, ani Tobie.

Na pewno do tego nie dopuszcze, by cokolwiek na curke placic. Juz wszystko  sobie w necie znalazlam- jesli sie przed sadem udowodni, ze czlowiek sam sobie zycie marnowal, to zaden sad mnie nie zmusi do placenia alimentow. A siora o takim rozwiazaniu nie wie, a ja jej tego podpowiadac nie bdede, bo nie oszalalam.

Poziom intelektualny Twojej siostry jest taki, że można ja zastraszyć wezwaniem karetki  lub policji aby zmusić ją do zrobienia czegoś w domu.
A Ty sugerujesz matce aby wyrzuciła ją z domu.
Na dodatek ma udokumentowane orzeczenie o niepełnosprawności, rentę z tego powodu.
Wedle prawa polskiego takim niepełnosprawnym człowiekiem nawet pełnoletnim ma obowiązek opiekować się rodzina, rodzice.
Żaden sąd nie stanie po Twojej stronie.
Ciesz się, że siostra chodzi, sama się ubierze, umyje, naje.
Aż strach pomyśleć jak byś się zachowywała gdyby siostra nagle stała się obłożnie chora, w pieluchach, z potrzebą karmienia przez rurkę czy łyżeczką.

Bo gdy ja zmusze do wystosowania wnosku o DPS, gdy mamy nie bedzie juz, to panstwo polskie sie nia zajmie.

Mama Emigrantka napisał/a:

Bo gdy ja zmusze do wystosowania wnosku o DPS, gdy mamy nie bedzie juz, to panstwo polskie sie nia zajmie.

W jaki sposób zmusisz siostrę do złożenia wniosku do DPS? Jest samodzielna w zakresie codziennej samoobsługi, może wykonywać pracę zarobkową, będzie też zapewne dziedziczyć połowę spadku po mamie. W jakim celu miałaby się przenieść do DPS?

"Powyższe wynika z art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, który to stanowi, że obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża: krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.26 paź 2023"

wieka napisał/a:

"Powyższe wynika z art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, który to stanowi, że obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża: krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.26 paź 2023"

Ale o to sie trzeba upomniec, a ona nie bedzie tego wiedziala. Ja na pewno tego nikomu podpowiadac nie bede. Nwet jesli by mnie ktos do sadu zaciagnal, to mam caly czas kontakt z MOPSem, ktory potwierdzi, ze robilam, co moglam, zeby pomoc, a ona nie robila nic, by sobie zycie poprawic. Mam konwersacje na Whatsappie z MOPSem, maile do adwokata mojego relacjonujace problemy w domu, moje kolezanki na swiadkow, ktore znaja moja rodzine i cala sytuacje. Nikt nie ma ze mna szans w tej sprawie :-)))))), jesli by kiedykolwiek byla. Jestem uzbrojona po zeby.

Naczytalam sie na necie spraw, ktore wylazywaly, ze jesli ktos nie poprawia sobie sam zycia, to nie moze oczekiwac od innych utrzymywania go. Inaczej zmuszanie innych do utrzymywania pasozyta jest absurdem.

https://www.infor.pl/prawo/alimenty/inn … entow.html

Na tym linku jest wyraznie stwierdzone: "Stan niedostatku nie może być spowodowany działaniem osoby uprawnionej. Jeśli ma możliwości zarobkowe lub finansowe i ich nie wykorzystuje, nie może liczyć na alimenty. Na przykład, jeśli pomimo posiadanych kwalifikacji nie podejmie pracy, ponieważ nigdy w życiu nie pracowała nie powinna otrzymać alimentów." Czyli- kto sobie dolki kopie, ten sam w nie wpada.

Ja na wszystko ciezko pracuje sama, wiec nie ma mowy, bym cokolwiek dala komukolwiek, kto zamierza na mnie pasozytowac. Nie ma takiej opcji. A kto z Was chcialby utrzymywac kogos, kto jest zdolny do pracy, a nie chce pracowac? Czy to tez nie jest czesto przyczyna rozstan w rodzinie i rozwodow? Jezeli ktos sie tak garnie do utrzymywania pasozytow, to ja mu chetnie curke podesle. No to co, sa jacys chetni? Nie? Temat zamkniety w takim razie.

Narzedzi do rozprawienia sie z narcystycznym dzieckiem nie otrzymalam, a o to na tym watku zapytalam. Plus niczego konstrultywnego tu nie uslyszalam., Uprzejmie prosze admina o zamkniecie watku.

Nie jestem narcyzem, bo latami dawalam wszystkim wszystko, a o sobie zapominalam. Trafilas jak kula w plot. Pomagalam matce, curce mojej matki, i wielu innym osobom, ktore juz o tym zapomnialy. Wszystkich potrzeby do drugiego rozwodu stawialam przed soba, a po drugim rozwodzie powiedzialam sobie;  DOSYC. TERAZ JA SIE ZAJME SOBA. I ten moj zdrowy egoizm nazywasz nercyzmem, co jest kompletna bzdura, bo ja sama wiem, ile poswiecilam w zyciu dla innych.

Wiesz dlaczego mnie tak tyle ludzi nienawidzi? Bo mam odwage zyc jak chce, a to oznacza odgradzanie sie od wszystkiego, co jest toksyczne, szkodzi mi w zyciu, oslabia moja energie. I jezeli to oznacza odgrodzenie sie od czlonkow rodziny, to tak zrobie. I nikt mnie nie powstrzyma.

Bo ja uwazam, ze zycie sobie nalezy upraszczac, a nie utrudniac. I wcielam to w zycie. Zlikwidowalam wszystkich toksykow w swoim zyciu i ostatnim toksykiem, drenujacym energie ze mnie i do ostatniego miesiaca srodki jest curka mojej matki. Pewnego dnia jej sie tez pozbede z zycia- oddale ja na tyle, ze nie bedzie miec do mnie dostepu zadnego. Niech sobie zyje, byle z daleka ode mnie.

Ile osob na tym forum wylewa swoje zale, bo nie wie, jak zebrac sie na odwage, by uproscic swoje zycie i zerwac wiezy z roznymi toksycznymi osobami w zyciu? Tu sa setki postow o tym, ze ktos nie wie, co ma zrobic, gdy ktos wysysa z nich energie i srodki?  Ja mam odwage upraszczac sobie zycie, bym miala najlepsze zycie, jakie mge miec. I takiej odwagi tez kazdemu zycze, nawet jesli wymaga to bolesnych rozwiazan.

Nie jestem narcyzem, bo latami dawalam wszystkim wszystko, a o sobie zapominalam. Trafilas jak kula w plot. Pomagalam matce, curce mojej matki, i wielu innym osobom, ktore juz o tym zapomnialy. Wszystkich potrzeby do drugiego rozwodu stawialam przed soba, a po drugim rozwodzie powiedzialam sobie;  DOSYC. TERAZ JA SIE ZAJME SOBA. I ten moj zdrowy egoizm nazywasz nercyzmem, co jest kompletna bzdura, bo ja sama wiem, ile poswiecilam w zyciu dla innych.

Wiesz dlaczego mnie tak tyle ludzi nienawidzi? Bo mam odwage zyc jak chce, a to oznacza odgradzanie sie od wszystkiego, co jest toksyczne, szkodzi mi w zyciu, oslabia moja energie. I jezeli to oznacza odgrodzenie sie od czlonkow rodziny, to tak zrobie. I nikt mnie nie powstrzyma.

siostra jest leniem smierdzacym, a to ze ty okreslasz, ze ma umysl 10 latka, to pewnie dlatego, ze jej nie cierpisz, chyba, ze zdiagnozowano jej uposledzenie.

Jesli jest zdrowa na umysle, to matka powinna jej postwic konrente warunki, zaczac od tego by poszla do pracy i trzymala sie swoich obowiazkow, ewentualnie postraszyc, ze bedzie musiala sie wyprowadzic i sama sobie poradzic.

Twoja nieszczęsna mama ma narcystyczne, dorosłe dziecko.
Tylko nie jest nim siostra, ale właśnie Ty.
Siostra jest jedynie upośledzona intelektualnie.
Jej fochy i inne zachowania są jak najbardziej usprawiedliwione.

Z tego co piszesz to nie jest narcyzm, ale Twoja siostra to zwyczajny len.  Dlaczego Twoja matka trzyma w domu 45 letnia babe? Przeciez wedlug prawa polskiego miala ja mozliwosc wypierdzielic z domu z dobre 20 lat temu . Jedynie,gdyby studiowala to NIE. Policja ani ZADEN sad nic by jej nie zrobil, poniewaz corka juz dorosla. Twoja matka nie ma obowiazku gotowac jej obiadow  sprzatac po niej ani prac osranych gaci a jak bedzie szantazowac, ze cos tam nie zrobi to nie dostanie zrec proste az sobie sama na to zarobi albo pojdzie do mopsu

JuliaUK33 napisał/a:

Z tego co piszesz to nie jest narcyzm, ale Twoja siostra to zwyczajny len.  Dlaczego Twoja matka trzyma w domu 45 letnia babe? Przeciez wedlug prawa polskiego miala ja mozliwosc wypierdzielic z domu z dobre 20 lat temu . Jedynie,gdyby studiowala to NIE. Policja ani ZADEN sad nic by jej nie zrobil, poniewaz corka juz dorosla. Twoja matka nie ma obowiazku gotowac jej obiadow  sprzatac po niej ani prac osranych gaci a jak bedzie szantazowac, ze cos tam nie zrobi to nie dostanie zrec proste az sobie sama na to zarobi albo pojdzie do mopsu

Siostra autorki ma orzeczenie o niepełnosprawności i drugą grupę inwalidzką. Czyli jej możliwości zarobkowania są ograniczone. Matka nie będzie w stanie jej wyrzucić. Siostra potrafi natomiast zrobić różne rzeczy wokół siebie, więc w tym zakresie matka może od niej wymagać. Matka, nie autorka, bo siostra mieszka u matki, nie u autorki. I z tego, co wyczytałam na innym wątku autorki mieszkanie matki jest duże (4 pokoje), można by pewnie jeden pokój komuś wynająć i byłoby więcej pieniędzy na życie.

JuliaUK33 napisał/a:

Mama Emigrantka napisał/a:

Tak zwana siostra ( fuj, nie cierpie tego slowa w odniesiniu do siory), to narcyz w najczystszej postaci. Liczy sie JA , ja ja i tylko ja, drapanie po przyslowiowej cipie na kanapie, utrzymujmnie matka, a potem moze mnie siora utrzyma ( tu z mojej strony przypominanie, ze absolutnie nie mam mowy).

Matka musi sie wydrzec, zeby siora ruszyla cztery litery z kanapy i by cos dla matki zrobila. Siora nie doklada sie wystarczajaco do wydatkow w domu, a poniewaz jest spowolniona umyslowo - mentalnosc dziecka moze 10letniego, gora 13-letniego , zatrzymana emocjonalnie na podobnym etapie - wiec matka ma ogromne opory przed wyrzuceniem jej z domu, mimo ze siora ma 45 lat i jest zdolna do pracy.
Dopiero szantaz, ze matka nie zrobi obiadu, cos tam daje. Matka juz sie troche budzi i zaczyna mowic o sprzedazy mieszkania i zamianie na dwa mniejsze, zeby sie siora wyprowadzila. Ale poniewaz cale zycie miala wszystko pod nos, w zwiazku z tym mieszkanie dla debilki musi byc, bo matka jej na ulice nie wyrzuci. Ale to nie jest takie proste, bo to obecne mieszkanie trzeba odswiezyc, zanim sie sprzeda, a w domu dlugi do 2026 roku, wiec nie bedzie kasy na remont.

Po prostu chce, by matka miala troche lzej, poki w domu nie ma kasy na odswiezenie mieszkania przez nastepne poltora roku. Dlatego potrzebuje narzedzi, by matka mogla nie tracic nerwow z powodu uposledzonej narcystycznej idiotki i by wygaszala ja. Przezciez kazdy narcyz uwielbia awantury, siora rowniez, a tu chodzi o to, by wytracac jej bron z reki, pacyfikowac i zmuszac do dzialania.

Bo kiedy zycie z kims zmusza Cie do uzywania szantazu w stylu "pistolet przylozony do glowy, odbezpieczony i slychac ten klik" , to zycie z taka osoba jest meczarnia. A niestety takim jedynie sposobem mozna cos na tzw. siorze wymusic.

Ja juz kupilam matce dwie ksiazki na temat narcyzmu, ale i tak dalej draze temat. No to co, jest cos na temat radzenia sobie z doroslym dzieckiem, ktorego na razie nie da sie wywalic na ulice?

Z tego co piszesz to nie jest narcyzm, ale Twoja siostra to zwyczajny len.  Dlaczego Twoja matka trzyma w domu 45 letnia babe? Przeciez wedlug prawa polskiego miala ja mozliwosc wypierdzielic z domu z dobre 20 lat temu . Jedynie,gdyby studiowala to NIE. Policja ani ZADEN sad nic by jej nie zrobil, poniewaz corka juz dorosla. Twoja matka nie ma obowiazku gotowac jej obiadow  sprzatac po niej ani prac osranych gaci a jak bedzie szantazowac, ze cos tam nie zrobi to nie dostanie zrec proste az sobie sama na to zarobi albo pojdzie do mopsu

Julka, spójrz w lustro

MagdaLena1111 napisał/a:

Ma ograniczone możliwości, ale jednak posiada takie możliwości, np. do sprzątania nie są potrzebne ani specjalne umiejętności, ani specjalnie bystry umysł.
Zgadzam się, że matka ponosi konsekwencje własnych zaniedbań, bo skoro nie wymagała wcześniej od córki, nawet niepełnosprawnej, zbyt wiele, to wychowała lenia, pasożyta i pijawkę, która ssie z niej ile się da i póki może. Problem zdaje się wynika z tego, ż matce zaczyna brakować sił do obsługiwania i niańczenia dorosłej osoby w średnim wieku i sytuacja zaczyna coraz bardziej męczyć ją także psychicznie. Nie wydaje mi się, że pijawki można pozbyc się w inny sposób niż odcinając ją od świeżej krwi, ale to już robota dla matki, a nie dla autorki.

Do sprzątania nie są potrzebne specjalne umiejętności, ale już obsługa aplikacji do szukania pracy może sprawiać problemy osobie, która ma upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym. A wygląda na to, że to jest właśnie przypadłość siostry autorki, o czym ona jasno nie napisała w tym wątku, ale można wydedukować sprawdzając jej inne tematy.

Poszperałam w Internecie i znalazłam, że jest to IQ na poziomie 35-49 punktów. Taka osoba funkcjonuje na poziomie dziecka 8-10 lat, może nie być w stanie samodzielnie pisać czy czytać, choć jest w stanie nauczyć się praktycznych czynności pod nadzorem. Może wykonywać proste prace w warunkach pracy chronionej. Może też być samodzielna w zakresie codziennej obsługi, o ile zostanie tego nauczona. Czy 10-latka też nazwałabyś pasożytem, leniem i pijawką, jeśli nie radziłby sobie z samodzielnym znalezieniem pracy?

To nie jest wina tej siostry, że taka się urodziła, to nie jest jej zła wola. Jasne, że taka sytuacja może być odczuwana jako obciążenie, bo realnie jest to duże obciążenie mieć taką osobę w domu. Ale nie widzę żadnego powodu, żeby używać wyzwisk. Był czas, żeby odpowiednio przygotować siostrę/ córkę do bardziej odpowiedzialnego życia, ale najwyraźniej tego nie zrobiono. Ona sama z siebie tego nie zrozumie. To nie jest jej zła wola, tylko intelekt na poziomie 10-letniego dziecka. Czy od 10-letniego dziecka oczekiwałabyś, że samo się za siebie weźmie, wyprowadzi z domu, będzie miało zrozumienie reguł społecznych jak dorosły?

JuliaUK33 napisał/a:

Kurcze niby jest uposledzona, ale jak szantazowac matke to juz wie jak. To ona sama sobie zalatwila papiery chorobowe, czy od dziecka wiadomo, ze jest chora?. Jakos dziwne, ze nie potrafi np nic zrobic w domu.prac domowych, ale ma na tyle rozumu, by wiedziec jak wykorzystac innych i jak sie im odgrazac, ze cos tam zrobi jak czegos nie dostanie

Akurat "szantażowanie", żeby postawić na swoim to nie jest nic niezwykłego w przypadku 10-letniego dziecka. Można nauczyć nawet 10-letnie dziecko innego sposobu komunikacji, ale trzeba też samemu umieć i być cierpliwym. I przede wszystkim trzeba uczyć, a nie wymagać, że samo z siebie ma wiedzieć. Autorka nie napisała nic o tym, w jakich okolicznościach siostra uzyskała orzeczenie o niepełnosprawności, czy ma je od urodzenia czy też miała wypadek albo chorobę. Raczej nie byłaby w stanie sama załatwić sobie papierów, więc ktoś jej pomagał albo robił za nią - może matka, może pomoc społeczna, nie wiemy. Nasza autorka pisze w taki sposób, że trudno wyłuskać informacje, raczej szuka sprzymierzeńców w najeżdżaniu na "pasożyta" niż pomocy, jak ogarnąć sytuację życiową, zapewne niełatwą. Tym bardziej, że mama się starzeje i coraz mniej będzie sobie z niepełnosprawną córką radzić, tak fizycznie, jak i emocjonalnie. A autorka broni się przed tym, żeby ten smutny obowiązek spadł na nią i nie przyjmuje do wiadomości, że sytuacja siostry nie wynika z jej złej woli.

MagdaLena1111 napisał/a:

Ma ograniczone możliwości, ale jednak posiada takie możliwości, np. do sprzątania nie są potrzebne ani specjalne umiejętności, ani specjalnie bystry umysł.
Zgadzam się, że matka ponosi konsekwencje własnych zaniedbań, bo skoro nie wymagała wcześniej od córki, nawet niepełnosprawnej, zbyt wiele, to wychowała lenia, pasożyta i pijawkę, która ssie z niej ile się da i póki może. Problem zdaje się wynika z tego, ż matce zaczyna brakować sił do obsługiwania i niańczenia dorosłej osoby w średnim wieku i sytuacja zaczyna coraz bardziej męczyć ją także psychicznie. Nie wydaje mi się, że pijawki można pozbyc się w inny sposób niż odcinając ją od świeżej krwi, ale to już robota dla matki, a nie dla autorki.

Do sprzątania nie są potrzebne specjalne umiejętności, ale już obsługa aplikacji do szukania pracy może sprawiać problemy osobie, która ma upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym. A wygląda na to, że to jest właśnie przypadłość siostry autorki, o czym ona jasno nie napisała w tym wątku, ale można wydedukować sprawdzając jej inne tematy.

Poszperałam w Internecie i znalazłam, że jest to IQ na poziomie 35-49 punktów. Taka osoba funkcjonuje na poziomie dziecka 8-10 lat, może nie być w stanie samodzielnie pisać czy czytać, choć jest w stanie nauczyć się praktycznych czynności pod nadzorem. Może wykonywać proste prace w warunkach pracy chronionej. Może też być samodzielna w zakresie codziennej obsługi, o ile zostanie tego nauczona. Czy 10-latka też nazwałabyś pasożytem, leniem i pijawką, jeśli nie radziłby sobie z samodzielnym znalezieniem pracy?

To nie jest wina tej siostry, że taka się urodziła, to nie jest jej zła wola. Jasne, że taka sytuacja może być odczuwana jako obciążenie, bo realnie jest to duże obciążenie mieć taką osobę w domu. Ale nie widzę żadnego powodu, żeby używać wyzwisk. Był czas, żeby odpowiednio przygotować siostrę/ córkę do bardziej odpowiedzialnego życia, ale najwyraźniej tego nie zrobiono. Ona sama z siebie tego nie zrozumie. To nie jest jej zła wola, tylko intelekt na poziomie 10-letniego dziecka. Czy od 10-letniego dziecka oczekiwałabyś, że samo się za siebie weźmie, wyprowadzi z domu, będzie miało zrozumienie reguł społecznych jak dorosły?

Albo, że siostra mogłaby się postarać o zmianę orzeczenia z umiarkowanej niepełnosprawności na znaczną, co miałoby oznaczać więcej ofert pracy. W jaki sposób, skoro znaczna niepełnosprawność oznacza właśnie brak zdolności do pracy?

MagdaLena1111 napisał/a:

Powiedzmy, że podeszłam do uwagi o innych wątkach autorki ambicjonalnie ;-) i spojrzałam, co można tam znaleźć i wyobraź sobie, że ku własnemu zdumieniu odkryłam, że siostra autorki pracowała przez 6 lat sprzątając. Jakoś się dało to ogarnąć.
Nie ma zatem sensu, żebyś robiła z tej kobiety bardziej nieporadną niż jest w rzeczywistości. Do tego Julka ma trochę racji w tym, że ona niby nic nie rozumie, ale jak pojawiły się argumenty w postaci wezwania pogotowia, policji, to potrafiła się odnaleźć i stanąć na wysokości oczekiwań wobec niej. Znowu okazuje się, że się da.

Nikt tu nie przeczy, że siostra autorki urodziła się taka, jaka jest. Ale tez nie ma co zaprzeczać, że urządziła się w swej marnej rzeczywistości doskonale. Oczywiście, przy pomocy własnej rodzicielki, której teraz wychodzi bokiem podejście, które myślę, że jest bardzo podobne do Twojego, czyli „oj biedna, ona biedna, niczego nie rozumie, niczego nie ogarnia, trzeba wszystko za nia robić”.

Mnie, być może dla równowagi, szkoda matki autorki, która co prawda sama sobie tę pijawkę wychowała, pewnie w dobrej wierze i z dobrymi intencjami, ale tak naprawdę jest zmęczona i przeciążona.

Mijasz się z prawdą, nie napisałam, że siostra autorki jest "oj biedna, ona biedna, niczego nie rozumie, niczego nie ogarnia, trzeba wszystko za nią robić".

Natomiast mam poczucie, że autorka pisze dużo o siostrze, ale nie wszystko się ze sobą klei. Na przykład, że siostra zdała maturę i zrobiła uprawnienia technika prac biurowych. Jakim cudem, skoro wg autorki jest upośledzona i ma umysł 10-latki? Albo, że siostra mogłaby się postarać o zmianę orzeczenia z umiarkowanej niepełnosprawności na znaczną, co miałoby oznaczać więcej ofert pracy. W jaki sposób, skoro znaczna niepełnosprawność oznacza właśnie brak zdolności do pracy? I za co miałaby nagle być przyznana znaczna niepełnosprawność?

To jest ciekawy fragment - czy gdyby siostra postarała się o trzecią grupę inwalidzką, to zostałaby w Caritasie?

Mama Emigrantka napisał/a:

W zeszlym roku w pazdzierniku miala prace na miesiac- MOPS jej to zlatwil w katowickim Caritasie i nie utrzymala tej pracy. Nie wiem, dlaczego ja stracila, bo pani w Caritasie byla bardzo za tym, by jej pomoc. Tylko ze siora ma blokady mentalne i nie chciala zmienic grupy inwalidzkiej na znaczna, co by jej dalo wiecej szans na prace. I Pani w MOPSie powiedziala, ze z nia wiecznie w tym Caritasie byly problemy.

Ogólnie to mi się taki dziwny obraz tej siostry wyłania:
Siostra jest opóźniona, nie umie obsługiwać aplikacji internetowych, ma umysł 10-latki, powinna mieszkać na starość w DPS-ie, a na teraz postarać się o jakieś lepsze orzeczenie o niepełnosprawności, nie poradzi sobie bez matki, nie ma świadomości swoich praw i nie będzie w stanie udać się do sądu. Ale zarazem może dla matki robić posiłki, przejąć obowiązki w domu, pracować, zarabiać, wyprowadzić się i radzić sobie sama, a gdzieś po drodze załatwić sobie wyższą grupę inwalidzką. Mając upośledzenie, padaczkę, problemy psychiatryczne jest zarazem w 100% winna swojej sytuacji (łącznie z padaczką).

ja tu na razie widzę jedną narcyzkę (wieczną ofiarę)

JuliaUK33 napisał/a:

Ja sie zastanawiam czy jezeli autorka postu bedzie musiala tam kiedys zajmowac sie siostra to jak to wplynie na np jej malzenstwo/zwiazek /prace itp czy np jej maz/partner bedzie chcial mieszkac razem.z ta siostra autorki?... wiecie, ze przez opieke nad czlonkiem rodziny bardzo duzo malzenstw sie rozpadlo np chora tesciowa idzie mieszkac do domu swojego syna i jego zony to jak np wtedy w obecnosc tesciowej miec np seks w pokoju obok a wiecie jakie tesciowe sa wscibskie zaraz by bylo pukanie co 5 minut wlazenie bez pytania  do pokoju itp to trzeba by bylo drzwi na klucz miec do sypialni albo jak sie rano  w dzien calowac jak tesciowa sie kreci po mieszkaniu itp to wtedy wlasnie juz nie ma tej wiezi meza z zona i sa rozwody, bo sie trzeba chora osoba zajmowac. A co z dziecmi? Jak pogodzic czas z dziecmi i zajmowac sie chora osoba? Jak np jechac z nimi.na wakacje albo np wyjsc gdzies na wycieczke na jakies atrakcje?... dlatego ja rozumiem, ze jak sie ktos zajmuje chorym czlonkiem rodziny to najbardziej cierpi malzenstwo i dzieci tej osoby,bo sa spychane na drugi plan i wszystko musi byc ulozone pod dyktando chorej osoby. A co z praca? Ja rozumiem, ze sa ludzie co lubia swoja prace to co taka osoba ma sie zwalniac i zajmowac sie chora osoba? Dlatego ja nie oceniam ludzi co oddaja starch rodzicow, chore rodzenstwo itp do domu opieki spolecznej itp, bo to jest duze ryzyko rozpadu malzenstwa i wogole zaniedbania potrzeb dzieci... ja tez bedac stara wolala bym byc w domu starcow niz zwalic sie np corce na glowe i ona miala by poswiecic malzenstwo/rodzine zeby sie mna zajmowac

Julka, trafiłaś kulą w płot.
Nie czytałaś poprzednich wątków autorki to Ci pokrótce opiszę.
Autorka zostawiła 5 letnią córkę mężowi pod opiekę.
Porzuciła z własnej woli męża i dziecko bo poznała kochanka.
Mąż ożenił się ponownie i jej córką zajęła się jego nowa żona.
A autorka mieszkając w Irlandii pobierała spory zasiłek na to porzucone dziecko lecz płaciła alimenty ojcu dziecka najpierw w kwocie 200 zł a potem 350 zł .
miesięcznie.
Czyli korzystała z pieniędzy, które rząd irlandzki przeznaczył na jej dziecko.
Autorka jest już w takim wieku, ze nie będzie miała małoletnich dzieci do opieki ani małżeństwa

JuliaUK33 napisał/a:

Ja sie zastanawiam czy jezeli autorka postu bedzie musiala tam kiedys zajmowac sie siostra to jak to wplynie na np jej malzenstwo/zwiazek /prace itp czy np jej maz/partner bedzie chcial mieszkac razem.z ta siostra autorki?... wiecie, ze przez opieke nad czlonkiem rodziny bardzo duzo malzenstw sie rozpadlo np chora tesciowa idzie mieszkac do domu swojego syna i jego zony to jak np wtedy w obecnosc tesciowej miec np seks w pokoju obok a wiecie jakie tesciowe sa wscibskie zaraz by bylo pukanie co 5 minut wlazenie bez pytania  do pokoju itp to trzeba by bylo drzwi na klucz miec do sypialni albo jak sie rano  w dzien calowac jak tesciowa sie kreci po mieszkaniu itp to wtedy wlasnie juz nie ma tej wiezi meza z zona i sa rozwody, bo sie trzeba chora osoba zajmowac. A co z dziecmi? Jak pogodzic czas z dziecmi i zajmowac sie chora osoba? Jak np jechac z nimi.na wakacje albo np wyjsc gdzies na wycieczke na jakies atrakcje?... dlatego ja rozumiem, ze jak sie ktos zajmuje chorym czlonkiem rodziny to najbardziej cierpi malzenstwo i dzieci tej osoby,bo sa spychane na drugi plan i wszystko musi byc ulozone pod dyktando chorej osoby. A co z praca? Ja rozumiem, ze sa ludzie co lubia swoja prace to co taka osoba ma sie zwalniac i zajmowac sie chora osoba? Dlatego ja nie oceniam ludzi co oddaja starch rodzicow, chore rodzenstwo itp do domu opieki spolecznej itp, bo to jest duze ryzyko rozpadu malzenstwa i wogole zaniedbania potrzeb dzieci... ja tez bedac stara wolala bym byc w domu starcow niz zwalic sie np corce na glowe i ona miala by poswiecic malzenstwo/rodzine zeby sie mna zajmowac

Jeden z niewielu glosow rozsadku na tym temacie. Nawet ordynator szpitala, gdzie raz trafila moja tzw. siora zwrocil uwage na to, ze jest ona nastawiona na branie. No ciezko sobie brac cos takiego na barki.