Zdradzać męża, czy żyć jak za karę? On nie chce ze mną spać - Netkobiety.pl

A Ty tez vzdury gadasz. Na IO normalnie da się schudnąć. Jak się tylko chce.

Nie szkodzi, nie musisz tego rozumieć, zwłaszcza, że nawet nie widzisz, że Autorka wcale nie usiłuje zamknąć żadnej przeszłości.
Gdyby tak było, to by to po prostu zrobiła, a jednak lawiruje jak może. Poza tym dam sobie rękę uciąć, że jeden jego telefon i poleci do tego typa jak na skrzydłach.

XL to ja mam na dooopie. Na górze mam M (bluzki), biust 80D

Czyli masz ksztalt gruszki, czym wiecej ci przybywa tym wiecej idzie w dolne partie ciala a gora pozostaje duzo mniejsza niz dol. Dwa rozmiary roznicy to sporo, przy czym pewnie ponad 10 cm w obwodach waist/hip/tighs i 5 knees/calves ci przybylo. Twoj maz to zlamany chuj ii nic go nie usprawiedliwia. Ale tez nie oszukujmy sie, ze to takie nic jesli chodzi o wyglad zewnetrzny. Dieta to nie wszystko, cwiczenia tez sa istotne. Przy diecie i regularnych cwiczeniach zrzucilabys to. Ale najlepiej to zwalic na choroby. A jeszcze lepiej to brac leki amfo podobne albo ozempic, jak wszyscy celebryci.

168, rozmiar M na gorze, rozmiar XL na dole. Czyli ~20 cm roznicy pomiedzy biodrami i biustem i co to ma niby byc, klepsydra? xd Zreszta pokazna dupa to jest jej najmniejszy problem w tej chwili.
Pod wplywem impulsu nie uciekla, tylko nawiazala toksyczny romans a dzieciak dalej sie patrzy jak ojciec matka pomiata. Ja bym zaczela cwiczyc i w czasie treningow obmyslala co dalej robic z tym bajzlem.

Bzdura. Ja od lat mam 80D, jeszcze zanim ważyłam 72. I nigdy nie miałam bluzki w rozmiarze L bo zawsze były za duże.

Sukienki noszę w rozmiarze L, bo XL jest za duże na dole.
Spódnice i spodenki XL.
T-shirty M a koszule L ze względu na to, że M nie dopina się w biuście.
Tak więc ciężko tu podać jeden rozmiar.

Też mam taką nadzieję. Na razie idzie mi tak sobie. Sprawa jest za świeża. Uczę się dopiero, że to co mi się podobało, to tylko moje wyobrażenie o nim. Nigdy nic do mnie nie czuł i tyle.

Niepotrzebnie masz takie poczucie rozzalenia do tego człowieka, przecież od poczatku było wiadomo, że jesteś z kimś żonatym.
Nie Twoje życie i nie Twoje decyzje, co do ich małżeństwa.
Chyba tkwisz w takiej bajce, że książę na białym koniu ma Ciebie wyzwolić od złego małżeństwa.
Tak to prawie nigdy nie jest.
Jak będziesz tak zrzucać na innych odpowiedzialność za swoje szczęście to będzie trudniej je znaleźć
To chyba dość chwiejne, tak zmieniać zdanie o człowieku bo nie zrobił tego co oczekiwałaś.
Był aniołem a teraz jest nikim?

Rzadko się tutaj loguję, trafiłem na ten wątek, jak "musztarda po obiedzie", to sorki za odgrzebanie.

Ty nie masz ochoty na seks, bo przytyłaś i masz antydepresanty? Czy tak mam to rozumieć?
Bo jeśli to on nie ma ochoty, to nie zaliczałbym tego na poczet wyglądu — taki facet, ze nie ma ochoty.
Jest tutaj wątek "żony aseksualnych mężczyzn".

Głupie żarty, które niszczą seksualność żony w oczach męża — mąż się sam wyniszcza, sam psuje pożądanie do żony.

Dlatego zawsze radzę kobietom aby przeglądały się w oczach obcych męzczyzn — wtedy wiadomo czy się jest atrakcyjną, czy nie. To prawdziwy wyznacznik, czy obcy by Cię przeleciał, czy by za Tobą biegał.

Bardzo dobrze. Romans to inny świat. Kraina czarów. PO drugiej stronie lustra.

Uważaj jednak — romans to nie prawdziwy świat. Nie prawdziwe życie.
Jak romans zmienisz na prawdziwe życie, to jakbyś lustro rozbiła — ten świat znika.

Prawdziwe życie nie będzie bajkowym romansem.

Trzeba na to uważać.

Nie mam takiego pytania.
Bo masz trzy drogi:

(1) być nieszczęśliwą

(2) rozwód

(3) zdradzić.

Punkt 1 odpada, bo nie poświęcisz życia na niewolnictwo, bycie nieszczęśliwą.
Punkt 2 odpada, bo nie sprawisz, że wszyscy będą nieszczęśliwi (chyba że nie mas zdzieci???).

Pozostaje punkt 3.

Nie jest złem. To świat po drugiej stronie lustra.
Jest tam fajnie, ale to nie prawdziwe życie.

Wchodzisz na drugą stronę lustra, tam jesteś królową.
Wracasz do życia, jesteś poniżana przez męża.

Słowo "miłość" nie jest tutaj na miejscu.
To nie miłość, sorki.
Co najwyżej zauroczenie, w dodatku w osobie/z osobą, której nie znasz, bo nigdy z nią nie żyłaś.
To tylko zabawa, czary, słodkie chwile.

Bardzo dobrze, żę się spotkałaś. Chciałaś, to się spotkałaś.
Nie zaprzeczyłaś, tylko taką decyzję podjęłaś.

Co zyskałaś? To:

Miałaś radość. Dzień i noc. PIękne chwile. Takich chciałaś.

A co jest źle?

Twje oczekiwania są złe. Dostałaś paluszek, chcesz dłoń. Dostałąś dłoń, chcesz całą rękę. Bo ty chcesz i chcesz.
A jak nie dostajesz, to jesteś nieszczęsliwa.

NIe masz miłości, nie masz związku, nie masz wspólnego życia — masz tylko romans, tylko zabawę, tylko chwile.

Co możesz zrobić?

1. wyrzucić chwile na śmietnik, zakończyć romans,

2. albo brać te chwile całymi garściami, tak jak możliwośći i życie dają.

Zależy na czym? Na zabawie?

On nie zakończył? Nie, nie on.

Ty nie zakończyłaś. To Ty decydujesz.

Zobacz — masz od wyboru punkt 1 powyżej albo punkt 2 powyżej.

Zobacz — nie ma tam "zwiażku" ani "małżeństwa" ani "zyjemy razem". Tego nie ma.

On, on, on tamto, on siamto.

On robi co chce i uważa że jest dobre.

Ty też tak rób.

Wybierz  1 lub 2.

Ja bym wybrał 1.

No, no... właśnie. To zyskujesz.

Ze swoim bólem, ze swoimi oczekiwaniami.
Bo ON nie ugasił twojego bólu. Na tym polega jego wina, prawda?
I jak go skasujesz (czyli wybierzesz 2), to twój ból ustanie, co?

Dotąd był dobrze, prawda?

A odtąd już jest źle:

Dlaczego źle?
Bo najpierw coś dostałaś.
A teraz coś oczekujesz.

I jak nie dostaniesz tego co oczekujesz, to poczujesz się nieszczęśliwa.
Oczekujesz, że on coś Ci da, nawet kosztem tego, że on będzie nieszczęśliwy.

To jest przemoc emocjonalna.

Błędne wnioski.
Dla niego to znaczyło, może tylko źle komunikuje, bo gdyby nie znaczyło, to by się już nie spotkał.
Dzwonił, bo chce się znowu spotkać. Kiedy? Nie wiadomo –wtedy gdy oboje dacie rady.

Ja i tak się dziwię, żę on tyle uwagi Tobie poświęca, że aż rozmawiacie każðego dnia po kilkadziesiąt minut.

Mistrz mówił, aby nie oceniać relacji ludzi, jesli nie jest się częścią tej relacji.

Bardzo dobry wniosek.

Ty chcesz kochać, Ty chcesz dużo.
On chce się bawić, nie może dać dużo.

On może Ci dać trochę.

Więc masz do wyboru:

1. bierzesz "trochę", ale nie trzymasz "dużo"

2. albo nie bierzesz "trochę", bo Ciebie satysfakcjonuje tylko "dużo"

Zły wniosek.

Sprzeczność:

— dziwisz się, że on nie robi nic aby powtórzyć
— dziwisz się, że on dzwoni zamiast milczeć.

Zastanów się.

Dobry wniosek.

Faktycznie nie pasuje do twoich oczekiwań.
Nie spełnia twoich oczekiwań.
NIe może Ci dać "dużo", może tylko "trochę".

Cóż — przyjdzie czas na rozliczenie za 5 lat, za 10 lat. Wtedy się zastanowisz czy było warto.

Rób tak, aby nie żałować za 5 czy 10 lat.

Ja mam relacje poza małżeństwem, od wielu lat i mogę oceniać to co było wiele lat temu. To było dobre. Dobrze, że się wydarzyło. Szkoda, że nie wydarzyło się więcej, jakby pewne chwile wymazane z pamięci, z historii, chwile które się nigdy nie wydarzyły. Na szczęście z każdej chwili wyssałem całe szczęście, aż do ostatniej kropli. NIe dolałem ani kropli zła, goryczy.

Taką mam taktykę, kiedy znajomość staje się szkodliwa, przy czym również zbędna.:) Najlepiej zakończyć to szybko i konkretnie. To jak z plastrem przyklejonym do ciała, którego człowiek chce się pozbyć.

Tak, wiem, z Twojego punktu widzenia wygląda to inaczej. Zaś moim zdaniem są lepsze sposoby na dowartościowanie się i do tego o wiele bardziej skuteczne, przynoszące długotrwałe efekty. Lepiej nie uzależniać swojego poczucia wartości od jakiegoś tam faceta, tym bardziej takiego, który ma nas gdzieś. Nie uważasz? A seks seksem, facetów jest cała masa, są też zabawki erotyczne. Kochanek Autorki nie jest ostatnim mężczyzną na tej planecie, najlepszy też nie jest, więc niczego nie traci.

Dziękuję za odpowiedzi, zwłaszcza Garry'emu, za takie wgryzienie się w konkretne wypowiedzi.
Ja nadal nie wiem, co mam robić.
Na pewno frapuje mnie to, dlaczego ten człowiek z którym miałam/mam romans, po spotkaniu rzucił tylko luźną propozycję, że może się spotkamy pod koniec wakacji ale on jeszcze nie wie...
Do tego, jak ja zaproponowałam konkretną datę, bo wiem że on wtedy może (to już za tydzień od teraz), to on w ogóle nie wykazywał entuzjazmu. Zachowywał się jakby mu nie zależało na tak szybkim ponownym spotkaniu.
To skoro dla niego to dobra zabawa jak mówi Garry, to co, nie chce jej powtórzyć jak najszybciej???
Zatem po co nadal pisze i utrzymuje kontakt?
Mamy pisać do siebie jak dzieci nastoletnie, a możliwość spotkania gdy się pojawia to problem?
Bo co on synowi (pełnoletniemu) powie, że gdzie on zniknął na parę h.
Żona i syn kontrolują go gdzie on chodzi i z kim on chodzi, a on na to pozwala.
W ogóle dziwne to.
Dziwi mnie ogromnie, że po spotkaniu, w czasie którego było naprawdę miło i wesoło, on się zdystansował. Wysyła sprzeczne sygnały, pisze i dzwoni a spotkać się nie pali.
O co chodzi??????
Bo jest to dla mnie mocno niespójne.
Jak wylałam na niego kubeł pretensji, że czuje się dziwnie bo on sam nie proponuje jak najszybszego spotkania i wystarczy mu za miesiąc, to on nie rozumie o co chodzi.
Ja nie wiedziałam że tak można, ja nie jestem takim człowiekiem że świetnie się z kimś bawi całą dobę a potem tak spokojnie patrzy na to, że następny raz za miesiąc albo później.
Mnie aż rozrywa tęsknota a on nic.
W takim razie znowu: po co utrzymuje kontakt.
Tak, wiem, powiecie: bo chce mieć seks pozamałżeński.
Tylko że on ma co tydzień kilka propozycji (ma od zawsze duże powodzenie i to nie są tylko jego bajki) i twierdzi, że odmawia bo woli zadzwonić do mnie. I to się spina, bo on ma tak mało czasu wykrojonego bez obecności obecnie niepracującej żony w domu, że jestem w stanie uwierzyć że rzeczywiście jak ma te 30 minut dziennie jak idzie do sklepu, to rzeczywiście dzwoni akurat do mnie .
Druga rzecz: nie spina mi się to, że on traktuje naszą znajomość jako tylko seks...w takim razie dlaczego z następna nie zacznie tylko do mnie dzwoni? Są ładniejsze.
Aha i co do tego że go kontrolują w domu, wynika to z tego że jest w remisji choroby alkoholowej ale też z tego, że został parę razy przyłapany przez żonę na romansach, ostatni raz dwa lata temu i od wtedy ona go strasznie kontroluje a on dalej szuka wrażeń.
To czemu się z nią nie rozwiedzie? Wtedy mógłby się "gonić" do woli.
Ja przynajmniej chciałam się rozwieść i z nim coś zbudować, żeby on też się rozwiódł i wtedy. Ale on nie chce niczego zmieniać.
Myślałam że to przez to że mam dwoje dzieci i on się boi ze mną wejść w związek bo ma mało kasy i nie chce mu się już pomagać nikomu, zrozumiałe.
Ale okazuje się że 5 lat temu miał romans z bogatą kobietą a i tak nie odszedł do niej. Romans zakończył się bo ona chciała więcej, jak ja teraz. Dała mu ultimatum odchodzisz od żony albo do widzenia.
Wybrał starą, bezpieczną opcje.
Nie rozumiem tego człowieka, jednocześnie jest wobec mnie jakiś taki że mam do niego gigantyczną słabość. Mogę sobie obiecywać co chcę a tak mnie opętał, że jak tylko pisze, cały żal odpływa białą łódką i znowu jestem wciągnięta.
Obecnie widzę że trochę się wycofał, na jedno dobrze, może nauczy mnie to w końcu to zakończyć, a z drugiej strony szkoda mi tego.
Nie rozumiem jego konstrukcji psychicznej, sztuka dla sztuki, seksi się z kims, spotyka się nawet i ten raz w miesiącu i co, nic do tej osoby nie czuje???
To jest kosmos. Ja nie rozumiem takich osób.
Ja stwierdzam z pełną odpowiedzialnością że ja swojego męża już nie kocham, a on twierdzi że od żony nigdy nie odszedł bo chyba ma do niej uczucia (coo?? I łazi na randki z innymi???) a poza tym "zobowiązał się 30 lat temu do bycia z nią i nie może ot tak odejść skoro ktoś inny mu się spodobał."
Logika wielu mężczyzn jest pokrętna.

Jak najszybciej chce zapomnieć. Zatem to że on się wycofuje trochę mi się podoba, bo będzie łatwiej zapomnieć, ale też sprawia że jest mi bardzo ciężko.
Zaczęliśmy tę znajomość z innych pozycji: ja byłam gnojona przez męża, po poczuciu wartości mi jechał od czterech lat, nawet mu uwierzyłam że już nikt mnie nie zechce sensowny, szukałam miłości.
Naiwnie sądziłam że bawidamek się we mnie zakocha. Przecież oni też chyba ?? mają jakieś uczucia.
On zaczął tę znajomość mając już w domu kochającą go żonę. To cholerna różnica.
Nie rozumiem tylko dlaczego on od miesięcy dalej pisał wiedząc że ja już dawno jestem w nim zakochana.
Nie mógł zawracać łba takiej, o której wie że dla niej tak jak dla niego, seks to sport? Wtedy nikt by nie cierpiał. Ale nieee...jego kręci że ja jestem "dobra, ciepła, pełna uczuć". Dziękuję bardzo, fajnie sobie to wymyślił.
Sam mówił że propozycje ma. Ale lepiej pewnie kochającą i miękką wykorzystać.
Nie ogarniam tego człowieka, ale coraz częściej myślę, że jest po prostu zły.
Powtórzę się: o moim uczuciu wie od roku.
Co mu szkodziło zacząć z taką, która podchodzi do sprawy luźno jak on. Ja je widziałam, one naprawde są ładne.
Ale on nieee...Ja myślę że on jest na tyle wyrachowany, że wziął sobie mnie na kochankę bo mam dzieci i nie będę go na nie cisnąć, mam męża, to nie będę cisnąć na nowy związek.
No i się przeliczył.

A co do męża...czteroletnie jechanie po mnie, uprawianie ze mną seksu z rzadka i jako odrabianie pańszczyzny, nie kłócą mu się z pretensjami teraz, że miałam kochanka.
On uważa że jest niewinny, a ja jestem tą zła.
Wcale nie walczył by mnie odzyskać, przestał mi jechać po wyglądzie bo widzi że ktoś inny ten wygląd jednak chwali, ale nadal mi wypomina często. Mści się, seksu nie mam w małżeństwie w ogóle, bo on nie może znieść że miałam tego kochanka. Nic to że spotkaliśmy się parę razy, może sześć łącznie. Dla niego to już za dużo.
Seksu ze mną nie chce a rozwieść też się nie rozwodzi i jeszcze chce ze mną mieszkać w jednym mieszkaniu i dzieci razem wychowywać.
Tu już myślę że wchodzi wyrachowanie. Tak mu wygodniej bo on z dziećmi niewiele robi, a tak jakby dostał opiekę naprzemienną to skończyłby się jego własny dzień dziecka, zobaczyłby co to znaczy mieć obowiązki przy dzieciach

A po co?

Powtórzę to samo, co chyba wszystkie babki piszą facetom z problemami emocjonalnymi na tym forum - twoje emocje to twój problem. Kobieta nie jest od tego, żeby facetowi matkować i mu wszystko ułatwiać, żeby sobie poradził z własnymi emocjami jak dzidziuś jakiś.

Żonaty facet nie szuka sobie dupy na boku do ruchania, żeby się przejmować uczuciami kochanki, która sama ma męża w domu. A dlaczego woli mężatkę? Bo u mężatki nie ma wpadki. Masz do stracenia tyle co on więc nie masz żadnej dźwigni na niego.

Zejdź na ziemię.

No dobrze, to wyrlumacz mi jako facet.
Twoim zdaniem on kocha żonę, tak?
W czym jest lepsza od kochanki?
Po co żyje z kobietą, którą zdradza?
W czym jest lepsza od kochanek, że ją wybrał a nie kogo innego? Czyżby fakt że wpadli mimo wcześniejszej aborcji (dramat usunąć dziecko moim zdaniem!) spowodował że już z tą kobietą został?
Bo dla mnie jak facet w trakcie całego małżeństwa miał już tych panien dziesiątki, to chyba bez sensu że się ożenił, nie??? Mógł być wolnym strzelcem.

Po co Wy to robicie? Ja się po prostu pomyliłam i CHCĘ się rozwieść a niektórzy z was siedzą po kilkadziesiąt lat z kobietą, która regularnie walą w rogi..
To weź jeden z drugim kończ jeden związek, potem zaczynaj kolejny. Możecie tak robić nawet co rok-dwa-trzy. Mam takiego kuzyna.
Ale on, w odróżnieniu od mojego kochanka, nigdy nie wpadł na tak chory pomysł by ze swoim podejściem do życia i miłości, brać z kimkolwiek ślub.
Aha i co do kochanka jeszcze: ożenił się z nią po 20 latach związku, mając z nią już dwoje dzieci. Ożenił się jak twierdzi bo ona od lat go blagala. Ona też ciekawa... Wie że gość zdradzał, zdradza i będzie zdradzał a ciśnie kolesia by w urzędzie obiecał jej wierność.
O co tu chodzi?

Nooo troszkę cię poniosło. Nawet bardzo troszkę. Ale średnio mnie ruszają określenia tego typu, bo nie jesteś dla mnie nikim ważnym żebym miała się przejąć.
Ja zdradzalam ale chcę się rozwiesc i z mężem już o tym gadałam.
A tamten zdradza ale NIE chce się rozwieść.
Nie widzisz gdzie tu jest większe sku//rw//ienie???

Bo są takie odpady, które nie wiedzą czym jest wierność i lojalność. I takie życie im odpowiada. Żenią się z pierwszą lepszą, a jak im czegoś brakuje, to szukają tego u kochanek. Dla mnie to skurwienie, ale jak im tak dobrze, a ich partnerki w przerażającej większości dają na to ciche przyzwolenie, to jest to sprawa między nimi.

Żyj własnym życiem. Robienie psychoanalizy czemu dupa jest dupą niczego nie zmieni.

Rzecz w tym, że gdyby kochanek zgodnie z planem chciał odejść od żony, to nie byłoby całej rozkminy, a jednak ta kobieta, z którą kochanek wziął ślub, a nad którą Aneana2400 czuje jakąś nieuzasadnioną wyższość, ma coś, czego nie ma ona, dlatego za każdym razem do niej wraca i dlatego tak jej to nie daje spokoju.

Ale Ty jesteś naiwna... A co Ci miał powiedzieć, że ożenił się z nią, bo chciał mieć spokojną przystań, a w niej żonę przymykającą oko na kolejne zdrady? No znajdź mi drugą taką!

quote]Rzecz w tym, że gdyby kochanek zgodnie z planem chciał odejść od żony, to nie byłoby całej rozkminy, a jednak ta kobieta, z którą kochanek wziął ślub, a nad którą Aneana2400 czuje jakąś nieuzasadnioną wyższość, ma coś, czego nie ma ona, dlatego za każdym razem do niej wraca i dlatego tak jej to nie daje spokoju. /

Złe wnioski. Błędne.
Nie dawalo mi spokoju to, że do niej wrócił. Bo powtórzę się po raz n-ty: w moim przypadku zdrada świadczy o tym, że chcę zakończyć związek z osobą, którą zdradzam. Tylko wtedy moim zdaniem zdrada może być w wyjątkowych przypadkach (!) uzasadniona.
Zdradzanie dobrej dla niego, kochającej według tego co on mówi, pomocnej żony, jest w moich oczach skur/wie/niem.
Jego żona nie naśmiewała się z niego jak mój mąż ze mnie, nie zostawiała go w potrzebie jak mój mąż mnie.

Tak, zgadza się, ona ma coś czego nie mam ja: znana jest w swoim otoczeniu z bycia typem pielęgniarki i ogarniacza. Umie wszystko załatwić, ona tam ogarnia wszystkie sprawy, on nawet nie umie w urzędzie sprawy załatwić.
Jasne, że ożenił się z nią, bo o mało co musi się tam martwić. Raz nawet chwalił się, że ona jest już w stanie cały dom utrzymać bez jego kasy. No to fakt, ja aż tak dużo nie zarabiam i na razie raczej nie zarobię.
Czyli jej przewaga jest oczywista: 1) daje sobie przyprawiać rogi od 30 lat
2) jeszcze na niego zarabia, ogarnia jego sprawy, sprawy dzieci, sprawy finansowe
3) kto inny wysłałby trutnia do roboty, a ona jeszcze na niego pracuje i pozwala mu pracować dorywczo.

No więc tak, fakt, gość sobie przekalkulował, że z taką mu się bardziej opłaca żyć niż z jedną, czy drugą kochanką, bo ta z czasem może zacząć mieć wymagania.

Reasumując, jest wygodny, perfidny i cyniczny, i im dłużej to rozkminiam tym mniej mi żal, że ten romans się kończy.

Piszę tutaj to wszystko, bo muszę gdzieś się wygadać, ale zaraz takie panie jak ta wyżej, powiedzą, że dalej przeżywam jego żonę.
Striggerowalas to, bo znowu mi wbijasz szpilę, a sprawa jest świeża

Chciałabym jeszcze powiedzieć tylko, że nie rozumiem, gdy zdradzane żonki czują z kolei wyższość nad kochankami, mówiąc: "bo wraca zawsze do mnie".
Wraca, bo gdzie drugą taką głupią znajdzie, to po pierwsze więc cieszyć się nie ma z czego.
Wraca, bo ma już z tobą dzieci a nowa kobieta też może chciałaby założyć rodzinę (szczęśliwie to nie mój przypadek), a on jest na tyle leniwy, że nie chce mu się drugi raz przez to przechodzić.
Faceci są wygodni i tchórzliwi, większość.
Mało który zostawi żonę dla kochanki, bo mało który zdradzający w ogóle jest w wysokiej jakości męskiej energii, większość to mało chłopcy uwięzieni w ciele mężczyzn. Kompletnie niedecyzyjni, niemający kontaktu z sobą samym.
Wraca do ciebie, zdradzana żono, nie dlatego, że jesteś lepsza od kochanki, tylko dlatego wraca ze jesteś od niej głupsza, bo kto inny ni dałby się tak traktować jak ty.
A wreszcie wraca do ciebie, żono, bo jest tchórzem i ma z ciebie korzyści, może materialne, może ogarniasz za niego życie, moze po prostu ma z Tobą wygodnie.
Ja od swojego kochanka usłyszałam, że on od niej nie odejdzie bo jest niezawodna w pomaganiu i wyciąganiu go z tarapatów.
Dla mnie to mentalnie relacja z poziomu matka- syn.
Do tego ta kontrola wieczna itd. nierówna relacja.
On podporządkowany, ona nad nim.
Tak więc on nie odejdzie bo mu tak wygodnie, bo ona za niego ogarnie, a kochanka zasmialaby mu się w twarz że ma dorosłego chłopa ogarniać jak dziecko.
A głupia żonka cieszy się że jest lepsza.
Nie, ona jest głupsza.
A ja od jakiegoś czasu wreszcie widzę na oczy. I widzę jedno: gość w domu czuję się chłopcem, kontrolowanym przez "mamę", ona mu wiska telefony, laptop, tablet, jak śpi, ryje mu w telefonie bo sam mówił. A on perfidnie wszystko wykasowuje by nic na niego nie znalazła. No komedia, piaskownica.
Teraz widzę, że ja szukałam miłości i akceptacji, a on po prostu chciał cznychnac pobawić się cudzymi zabawkami, dowartościować się, a potem wrócić do "mamy", która pogrozi palcem, nakrzyczy, ale wszystko zawsze wybaczy.
A czemuż on szuka seksu na zewnątrz? Bo seks w relacji mentalnie matka-syn albo corka-tatus nie ma prawa być satysfakcjonujący.

Bardzo mądre słowa. Tak, mam deficyty, ogromne. Wręcz wydaje mi się, że przez całe lata utożsamiałam miłość z cierpieniem. Mój ojciec traktował mnie jak powietrze, pamiętam może z trzy sytuacje że spędzał ze mną czas, ale to dopóki brat się nie urodził, który stał się jego oczkiem w głowie a ja na zawsze zostałam zepchnięta na margines. Już nigdy nie wyszedł ze mną na spacer, nigdy więcej nie porozmawiał nawet. Zresztą w moim domu z dziećmi się nie rozmawialo. Rodzic miał być autorytetem a nie przyjacielem.
Ja inaczej wychowuję dzieci, staram się to robić w sposób demokratyczny na tyle na ile się da, a nie autorytarne "dzieci i ryby głosu nie mają" albo "children should be seen, not heard".

Zgadza się, deficyty spowodowały że zainteresowałam się najpierw swoim mężem (którego moja przyjaciółka od razu 12 lat temu po pierwszej z nim rozmowie zdiagnozowała słusznie jako narcyza, ale ja jej nie słuchałam), a teraz tym kochankiem.
Ten kochanek ogólnie ma ogromne powodzenie wśród kobiet, umie sobie je rozegrać, sam mówił że umie owinąć wokół palca. Jest niespotykanie bezpośredni w kontakcie, automatycznie skraca dystans i zachowuje się jak stary kumpel z nutką erotyzmu ukrytego też w tym wszystkim, więc dziewczyny łatwo się na niego łapią.
Ma też wrodzony urok osobisty.
A ja, cicha, szara jeśli chodzi o osobowość, dziewczyna, na zasadzie kontrastu chyba.

Ale sobie racjonalizujesz
Bierz pod uwagę fakt, że nawet jakby odszedł i od żony i byś się z nim zwiazala, to też by Cię zdradzał, bo potrzebna mu ta adrenalina, taki typ. Wtedy kto by był gorszy, a kto lepszy?

A Ty rozkminiasz winy innych, nie swoje, może to i dobrze dla Twojej psychiki, ale za bardzo się tym emocjonujesz. Pozostaje się pogodzić i myśleć do przodu, a wygląda, że jeszcze lata będziesz żyła przeszłoscią.
Masz nauczkę, żeby będąc w związku czy nie, nie wiązać się z żonatymi.
Ktoś napisał, że małżeństwo to biznes i coś w tym jest.

No widzisz gdy taki typ podejdzie do zdrowej dziewczyny to taka go wyśmieje, ale dziewczyny z deficytami są zachwycone, że w końcu ktoś tak bardzo je docenia i wartosciuje

Racja. A dziś zobaczyłam, jak na swoim profilu na mediach społecznościowych zamieścił zdjęcie z jakąś koleżanką, którą spotkał w parku, podpisał zdjęcie: "z dawno niewidzianą Jolą, która dziś chyba zapragnęła na miło. Na łonie natury"
I oczywiście banda kolegów tam mu pisze jakieś obleśne teksty w stylu: "ale ma nogi!",
"Masz super gust! Ja też lubię to w parku i w lesie robić haha" albo "Eee, stary. Zdjęcie do rozwodu!".
Po pierwsze jest mi przykro, jeszcze tydzień temu był ze mną na randce, po drugie, co musi czuć jego żona, jak wszyscy ich znajomi czytają te teksty.
Nie chciałabym być na jej miejscu.
Jak ktoś robi coś po cichu to boli też, ale na forum publicznym to juz widzą wszyscy i wstyd na całe grono ich znajomych

Już któryś raz - co ty tak się martwisz jego żoną?

Tyś grubaskę widział, przegrywie. Grubaskę to ty w łóżku witasz, czyli twoją grabę.
Spadaj na drzewo incelu.
A co do kochanka, ruchać to on mnie chce nadal, bo znów się odezwał, gorzej ze mną, bo ja mam go już w dupie. Tak jak ciebie, dziecko

Komedia.

Ale wiesz, że jesteś w gorszej sytuacji?