Ja i moja ex - Netkobiety.pl

Hej pisze po prostu by albo dostać zimny kubeł wody na głowę, albo się wyżalić. Chciałbym jakiegoś rozwiązania. Sytuacja jest taka miałem kobietę. Wiele nas łączyło poczucie humoru, wspólne pasje no dogadywaliśmy się na tych płaszczyznach. Było fajnie i przyjemnie. Choć czasami emocjonalnie nie. Problem był taki, że ona jest bardzo emocjonalna i wręcz potrzebuje wiele dowodów miłości, jak przytulanie ciągle, zasypianie przytulonym, czułe słówka, dużo romantyzmu itd. słówka potrafiłem choć z przytulaniem było różnie nie potrafiłem na pewno usnąć. Wyciągnąłem wiele wniosków po tej relacji bo rozstaliśmy się w lutym a ciągnęło się to do prawie końca marca. Ona ze mną zerwała(znaczy powiedziała dajmy sobie czas no i tak mieliśmy zrobić lecz ja zadzwoniłem i postanowiłem to jednak zakończyć z ogromnym bólem serca gdyż nie dam rady się zmienić tak szybko jakby chciała) tak jakby w niej coś emocjonalnie pękło w sensie zbyt mało może było romantyczności. Mi było trochę z tym źle lecz zachowałem spokój i ja wspierałem w tym rozstaniu. Aż zaczynało to wchodzić na jakieś właściwe tory w sensie jej brakowało przytulen pisała jak by się wyprzytulala ze mną mówiła że jestem ulubieńcem itd do tego minki z serduchami. ja to podlapalem no i pomyślałem że chyba wchodzi to na dobre tory więc tak postanowiłem podobnie odwzajemniać i tu sie zderzyłem ze ścianą. Poczułem się zdezorientowany bo ona nagle przestała to odwzajemniać. Ogólnie po rozstaniu dalej mieliśmy planować wspólne wyjazdy itd. była szczęśliwa że jedziemy. Pewnego razu w moje urodziny pracowałem do późna i miałem na prawdę ciężki dzien ona próbowała się dodzwonić, ale nie mogliśmy się złapać. Wyszło tak że ja późnym wieczorem zadzwoniłem licząc że usłyszę miłe słowa po tym dniu. No i usłyszałem że to zły moment była rozplakana bo coś się wydarzyło u niej itd. z bratem który uciekał czasami. Po tej rozmowie się rozlaczylismy ale czułem smutek. Po chwili dostałem wiadomości że nigdzie ze mną nie pojedzie itd. bez wyjaśnień bo sobie sprawę przemyślała. Poczułem się fatalnie pierwszy raz nagromadziła się we mnie lekka złość. Głównie na to że no coś planuje a nie dotrzymuje słowa i że znów kolejny raz dochodzi do podobnej sytuacji gdzie coś trzeba odkręcać byłem zły. No i napisałem że jej totalnie nie rozumiem i mam powoli dość jej i tego jak się komunikuje. Że jest niepoważna i żenująca itd. i poważnie myślę o zakończeniu nawet zwykłej znajomości no i dopiero wtedy napisała że chodzi o fakt że jej zacząłem mówić o uczuciach. I ona nie chce dawać złudnej nadziei. Wtedy jeszcze tego nie podlapalem bo wcześniej było tak że to ona zaczęła to robić jako pierwsza. Wiem zareagowałem źle, ale ten etap gdzie mielismy zgrzyty  trwał 2 miesiące były to przyczepki typu że coś jej u mnie w domu sie nie podoba, to że nie przytuliłem lub coś innego tego typu. Były to pierdoły głównie na które reagowałem ze spokojem lub odpowiedzią że może sama np. zainicjować, albo odbijałem piłeczkę że fakt nie przytulałam ale całą drogę trzymałem za reke, ale nadszedł po prostu moment gdzie mi sie przelało. Nie chcę tutaj wymieniac sytuacji jakie się działy bo to można nazwać pierdołami z resztą ona tak samo je nazywała lecz ja je bolały. No jest to ktoś wybitnie wrażliwy nawet raz doszło do aktu samookaleczenia(wiem tylko o jednym a podejrzewam że mogłobyc więcej) Ona musi być ciagle dowartościowana. Dochodziło do abstrakcji czasami. Kiedy musiałem popracować przy laptopie gdzie ja o tym zapewniałem, lub głaskałem pieska dając mu jakaś czułość to ona czuła się źle bo poświęcałem uwagę komuś innemu niż jej podobnie bywało z bratem z początku myślałem że ona sobie żarty robi, ale widocznie nie. Wiecie dawałem jej mnóstwo wsparcia, wtedy kiedy doszło do okaleczenia rozmawiałem z nią godzinami codziennie wspierając ja była szczęśliwa, ale to i tak zrobiła. Zaoferowałem psychologa i się cieszyła jak ma cudownego faceta który chce jej pomóc. Było to miłe ale pod koniec naszej relacji powiedziała bym nie robił z niej wariatki no nic nie skomentowałem jedynie rozłożyłem ręce i tyle. Problem mam aktualnie taki że dalej o niej myślę. Aktualnie wiem że kogoś ma kogo znalazła dosłownie już na początku kwietnia wiem że to znajomy którego zna dłuższy czas. I domyślam się że fakt jak z nią zerwałem kontakt zmusił ją do znalezienia porostu kogoś bo ona chyba nie potrafi sama ze sobą przepracować związku, ale to tylko domysl. Zauważyłem to na socjalach i napsialem, że cieszy mnie to że kogoś ma a najbardziej fakt że widzę że jest po prostu szczęśliwa no i mimo wszystko musiałem ją usunąć z socjali bo zakulo mnie to w serce. Kilka zdań wymieniliśmy i tyle. Ja już w sumie wyciągnąłem wnioski bo wiem co zrobiłem w relacji źle. Wiem, że zaniedbałem romantyczność często w niej to zabijałem bo po prostu jestem żartobliwy jak dochodziło do wyjść w knajpach to byłem taki zmieszany nie wiem czemu nawet zamiast się cieszyć że mam drugą połówkę z która spędzam czas dopiero po wyjściu z knajpy byłem żywszy, brak komunikacji bardzo często te blachostki zamiatalem pod dywan zamiast rozmawiać fakt często myślałem że się po prostu droczy bo mi cos mówi i nagle potem po paru sekundach się uśmiecha lub mówi to z uśmiechem na ustach nawet i czasami żartując,  zdarzało mi się też marudzić po prostu taka mam mentalność Polaka wiem że to źle ale to było marudzenie na pierdoły, jeśli chodzi o poważne problemy to na to nie marudziłem tutaj tak marudziłem by pogadać pożartować itd, złe było to że nie inicjaowalem rozmowy w stylu czy jej się nasza relacja podoba czy chciała by cos zmienić. Błędem było to że lubiłem pogadać np. o randkach jakie miałem i gdzie fakt robiłem to tylko wtedy kiedy np. coś mi się skojarzyło by tak zagadać jej to bardzo przeszkadzalo chyba dziwiło mnie to bo ja lubię o takich rzeczach słuchać np. jakby ona mi opowiadała o swoich spotkaniach to ja bym był podekscytowany tym i czułbym że mi ufa mówiąc coś takiego. Ogólnie gadałem wiele rzeczy jak z kumplem ziomkiem często takim językiem. Ciekawostką jest fakt że my zaczęliśmy od seksu no i dwa spotkania pierwsze były inne mi się bardzo podobały bo były takie otwarte chciała mi wiele mówić, ale jak zauważyła że może jestem materiałem na chłopaka to się odcięła i to do takiego stopnia, że każde moje pytanie wprawiało ja w zakłopotanie np. jak koleżanka jej wspomniała że gdzieś tam na imprezie były i że się dzialo. Ja z taką ekscytacja się pytam o co się działo. No i ex to podlapala i zamiast się podzielić to mi się tłumaczyła no niestety jak ktoś się tłumaczy z tego to czuję że mi nie ufa. Albo magiczna jej kanciapa w mieszkaniu z rupieciami gdzie nie mogłem zaglądać nic sobie z tego nie robiłem i nie reagowałem byłem neutralny. Ale wiedziałem że tam są jakieś pamiątki po byłych. Nie miałbym z nimi żadnych problemów ba ja nawet chciałem pooglądać sobie. Myślę że wiele bym się zainspirował i nauczył i nawet ja poznał lepiej co lubi itd. no dziwny fakt ale rozumiem może to rozdrapuje jej rany. Szkoda że nigdy nie odważyłem się pogadać o tym. Albo zrobila zupę ja zawsze jak spróbuję czegos to mówię jaka czuję przyprawę no i pytam się co to za przyprawa i nie mialem na mysli soli tylko jakies zioła że czuje i potem mówię dopiero że dobra pyszna, no ale ten fakt że poczułem przyprawę sprawił że ona się zapłakała bo okazało się każdy mówił że przesolona a mi nawet o sól nie chodziło bo było ok i ona chciała usłyszeć na początku jlze jest pyszna i cudowna dostając buziaka.No takie małe rzeczy na nią wpływały gdzie ten zbiorniczek z emocjami się zbieral. Naszą relację właśnie często  puszczalem mimowolnie po prostu niech samo się dzieje a to był błąd. To było fajne na początku ale potem było problemem. W naszej relacji było wiele pozytywów. Ceniła mnie za to że jestem bardzo konkretny i zadaniowy, decyzyjny, odważny, zabawny też i spokojny mimo tej jednej sytuacji. Jezdizlem do niej dużo, ale czasami czułem problem i presję bo wiedziałem że trzeba ją wyprzytulac itd. a z drugiej strony ona miała oczekiwania romantyczne by coś porobić. No i fakt raz mieliśmy rozmowę gdzie się poprawiłem tak na prawdę była to jedyna poważna rozmowa i po niej wyciągnąłem wnioski zacząłem robić małe rzeczy które były dla niej przyjemne. Ale czasami miałem wrażenie, że ona nie patrzy racjonalnie bo nie wszystko dało radę mieć na raz. Skoro przyjeżdżam do niej na 19 po pracy to dużo nie zrobimy niestety. Obejrzymy film, poprzytulamy się pogadamy z seksem i pójdziemy spać. Ciężko coś było zaplanować. Nazwała mnie też leniuchem, że jestem. Dużo pracuje więc to trochę nie ok, ale fakt może te wolne chwile za bardzo odpoczywam, ale też tego potrzebuje. A nie być ciągle na pełnych obrotach. Wszystko biorę tak na prawdę na siebie wiem że zawalilem i do wielu abstrakcyjnych rzeczy by po prostu nie doszło gdybym wiedział co robiłem źle, bo wiem że te jej czasami dziwne zachowania to była manifestacja jej potrzeb a im więcej tego było tym mniej się rozumieliśmy. Praktycznie każde wolne święta itd. coś wspólnie planowaliśmy. Na prawdę ta relacja była fajna. Ogólnie ona mi po rozstaniu zaproponowała przyjaźń bo powiedziała że tak będzie wstanie przymknąć oko na moje zachowania i będę dla niej akceptowalny. Sama próbowała się zmienić dla mnie lecz nie potrafiła tak jak to ujela. No wiem że jej na mnie zależało bo mieslimy dużo wspólnego sporo dobrych chwil, tak na prawdę emocjonalnie było inaczej. Ja też nie jestem doświadczony. Żal mi tej relacji bo dalej coś czuje do niej. A najbardziej mi brakuje wspólnych chwil jak coś mogliśmy porobić razem. Wiem jakie popełniłem błędy i żałuję że nie byłem na tyle cierpliwy. Wiem że musiało się tak stać bym się od niej odcial bo niestety nic bym nie zrozumiał, a wiem że ta relacja była do wyciągnięcia ale na tamten moment nie byłem w stanie nic zmienić nawet czułem że nie jestem w stanie, że nie będę potrafił. Potem raz ją na żywo spotkałem, chciałem się też poznać w pewnej sytuacji było to wesele gdzie ona była ze swoim nowym. No a mnie zaprosila inna koleżanka z początku nie chciałem ale stwierdziłem że ja bym nigdy takiej imprezy nie odpuścił. Koleżanka na prawdę super o mnie zadbała szepnęła kilku znaj jak wygląda sytuacja i były dla mnie tak miłe że mogłem się świetnie bawić dawno na tak dobrej imprezie nie byłem tyle radości z niej miałem a fakt że ona bawiła się ze swoim nowym chłopakiem mocno mnie nie ruszał, wręcz przeciwnie wyglądało to tak jakby ona go na smyczy ciagala i wiele moich koleżanek to zauważyło że to dość dziwne. Tak jakby ona bardziej się angażowała niż on sam. No ona trochę taka jest że szybko strasznie emocjonalnie podchodzi do relacji. Miałem z nią interakcje że podeszliśmy do siebie z uśmiechem ja wyciągnąłem dłoń ona do przytulenia się przywitać byłem trochę tym zaskoczony no i ona zagadała. Pyta jak się bawię i z kim przyszedłem no ja odpowiadam z uśmiechem i ona mówi że z chłopakiem(ogólnie ułożony spokojny facet wygląda ok) ja mówię że bardzo fajnie i super i życzę jej na prawdę udanej zabawy i się pożegnałem. Potem na belgijce się z nią złapałem widać że poczuła się taka zdezorientowana wtedy trochę onieśmielona ja ją normalnie wziąłem i tańczyliśmy ale to tylko tyle z mojej strony.  Dalej coś do niej czuję i mi jej brakuje. Zdaje sobie sprawę, że nie zachowywalem się jak facet , że za szybko odpuściłem, że niestety zareagowałem źle. Może powinienem pójść w przyjaźń, ale z początku ten fakt był niedobry dla mnie. Życzę jej dużo dobrego. Chciałbym do niej wrócić, ale chcę zapytać czy próby miałby jakikolwiek sens? Czy tutaj jest między nami na tyle dużo różnic że nie da rady nic zdziałać było dużo dobrego ale tak na prawdę w tej relacji ja się czułem dobrze chyba tylko, a ona no jak widać nie. Mam sporą tęsknotę za nia