Po jakim czasie facet powinien się oświadczyć ? - Netkobiety.pl

Nie rozumiesz nic a nic.
Chodzi o to, że współcześnie kobiety nie mają tłuczone do głowy, że najwłaściwszym dla nich życiowych celem jest rodzenie dzieci i zajmowanie się domem. A nawet jeśli ktoś to tłucze im do głowy, jak tutejsze tłuki ;-), to mają to ekhm gdzieś. Jest mnóstwo alternatyw, wiele bardziej atrakcyjnych. To nie chodzi o to, że kobiety nie chcą mieć dzieci w ogóle, bo nawet jak zostaniemy przy Sarze, Loce i mnie, to 2/3 z nas ma dzieci i to są dzieci chciane oraz kochane. Po prostu macierzyństwo samo w sobie nie jest już życiowym celem, ale jest jedną z życiowych ról, podobnie zresztą jak ojcostwo, a współcześnie kobiety nie chcą się do roli matki ograniczać. A musza ograniczać się, jeśli źle wybiorą faceta, bo albo skończą jako samotna matka formalna albo nieformalna (nieformalna, czyli taka, która formalnie jest w związku, ale obowiązki rodzicielskie spoczywają jedynie lub głównie na nie)j. Wg mnie jesteśmy teraz w okresie przejściowym, gdzie kobiety już się nie godzą jak ich matki na wyzysk ich ciał, energii i czasu, ale skoro dziecko jest obojga rodziców, to tak samo oboje mogą oni dzielić obowiązki. A faceci jeszcze w sporym odsetku do tego nie dojrzeli, bo nie zostali nauczeni partnerstwa, dlatego kobiety wolą być same niż wiązać się z byle kim. Uważam, że miałam szczęście, że trafiłam na swojego męża, chociaż to on uważa, że ma szczęście, że się nim zainteresowałam i go pokochałam :-) Bo on dobrze rozumie te kwestie i niezrozumiałe dla Was niuanse.

PS. Żeby nie było, to doprecyzuję, że nie piszę o ogóle kobiet, ale o pewnym wyraźnym trendzie wśród nich.

MagdaLena1111 napisał/a:

Nie rozumiesz nic a nic.
Chodzi o to, że współcześnie kobiety nie mają tłuczone do głowy, że najwłaściwszym dla nich życiowych celem jest rodzenie dzieci i zajmowanie się domem. A nawet jeśli ktoś to tłucze im do głowy, jak tutejsze tłuki ;-), to mają to ekhm gdzieś. Jest mnóstwo alternatyw, wiele bardziej atrakcyjnych. To nie chodzi o to, że kobiety nie chcą mieć dzieci w ogóle, bo nawet jak zostaniemy przy Sarze, Loce i mnie, to 2/3 z nas ma dzieci i to są dzieci chciane oraz kochane. Po prostu macierzyństwo samo w sobie nie jest już życiowym celem, ale jest jedną z życiowych ról, podobnie zresztą jak ojcostwo, a współcześnie kobiety nie chcą się do roli matki ograniczać. A musza ograniczać się, jeśli źle wybiorą faceta, bo albo skończą jako samotna matka formalna albo nieformalna (nieformalna, czyli taka, która formalnie jest w związku, ale obowiązki rodzicielskie spoczywają jedynie lub głównie na nie)j. Wg mnie jesteśmy teraz w okresie przejściowym, gdzie kobiety już się nie godzą jak ich matki na wyzysk ich ciał, energii i czasu, ale skoro dziecko jest obojga rodziców, to tak samo oboje mogą oni dzielić obowiązki. A faceci jeszcze w sporym odsetku do tego nie dojrzeli, bo nie zostali nauczeni partnerstwa, dlatego kobiety wolą być same niż wiązać się z byle kim. Uważam, że miałam szczęście, że trafiłam na swojego męża, chociaż to on uważa, że ma szczęście, że się nim zainteresowałam i go pokochałam :-) Bo on dobrze rozumie te kwestie i niezrozumiałe dla Was niuanse.

PS. Żeby nie było, to doprecyzuję, że nie piszę o ogóle kobiet, ale o pewnym wyraźnym trendzie wśród nich.

Ty o jednym Jacuś o czymś innym. Nic nowego....
Myślę że masz racje jeśli chodzi o takie tendencje. Ja w dużym mieście też to widze. Może na wsi i Polsce powiatowej jest inaczej, ale w dużych miastach normalnej, fajnej kobiecie, facet kótry traktuje rodzine jak hotel(wpadnie wieczorem, coś zje, coś pomarudzi i znika na ranem), bez względu na to ile by nie zarabiał już nikogo nie interesuje. Bo to wałaśnie tacy faceci, zostawiając swoją żone z całym dbanie o dmocjonalny dobrostan rodziny i organizacje domowego życia ograniczają kobiety. Nie macierzyństwo. Dla kobiet które mają dobrze rozwinięte życie zawodowe(i adekwatie wyzsze zarobki, niż babeczka która musi się lapac jakiś rac dorywczych, bo nie ma żadnych skilli) macierzyństwo jest o wiele przyjemniejsze. Mozna sobie zamówić catering do domu, panią która 2 razy na tydzień ogarnie sprzątanie, korepetycje czy psychologa dla dziecka jak pojawią się jakieś problemy. Po szkole dziecko może ktoś odebrać i z nim posiedzieć, a w weekend normalnie można iść gdzies na weekend się rozerwać. 
Na osiedlu moich rodziców widzę taką tendencję: matki w typie feministki(oboje rodziców pracujących w jakiś wyskilowanych zawodach) wychillowane, coś sobie gadają, zerkaja na dzieci, dzieci zadowolone, rozmowne , nie boją się innych dzieci i dorosłych. Matki polki męczenniczki(bez zawodowych perspektyw i niestety też kasy na życie w Polsce) ciągle na napince, zamiast dać się dziecku pobawić same latają za nim i pilnują żeby a to się nie ubrudziło, a to nie spadło z karuzeli A jak tylko dziecko coś przeskrobie to ryk i draka, dziecko w płacz. Widać że zupełnie nie radzą sobie psychiczie z wychowaniem dziecka równocześnie nie mając zbyt dobrego zaplecza finansowego. Bo niestety taka kobieta, która zaniedbała znalezienie sobie dobrej pracy, czesto po macierzyńskim nie ma już gdzie wracać, a za pensje męża i prace dorywcze wychowując jednocześnie dziecko jest ciężko utrzymac się w polsce. I te nerwy odbijaja się na dziecku, a matka zbyt dużo wolnego czasu przekuwa w nadopiekuńczość i krzywdzi tym samym dziecko.
Wydaje mi się że obecnie rozwój zawodowy i kariera (nie mówimy o wygraniu nobla z fizyki, po prostu zdobycie jakiejś dobrej, łatwej i w miare przyjemniej pracy z której nie może zostać wylana z dnia na dzień na umowie śmieciowej) jest niezbędne do dobrego, fajnego rodzicielstwa na luzie. Takich kobiet które mąż jest w stanie utrzymac na wyzokim poziomie jest może jakiś procencik, reszta licząc na taki tradycyjny model rodziny kończy z Mietkiem magazynierem i 3 dzieci i permanentnym bezrobociu.

Problem polega na tym, że przeciętny facet nie szuka kobiety karierowiczki, bo oczekujemy innych cech. Na przykłada ciepła domowego ogniska i ciepła dla dzieci. Kobieta karierowiczka tego nie zrobi bo jest przemęczona, wiecznie zestresowana i zagoniona w terminach. Niedawno jeden z moich kolegów zakończył związek z taką panią. Pracowała po 16 godzin na dobę i do tego często w weekendy. Choć nie mieli dzieci to i tak miało to olbrzymi wpływ na ich związek. Ogarnięty życiowo i zawodowo facet powiedział, że nigdy więcej kobiety nastawionej na karierę. Z punktu widzenia związku i dzieci to bardzo zły wybór.

Oj, biduleczka znowu się pogubiła? Już tłumaczę: to są dane statystyczne dotyczące tego ile kobiet chce mieć dzieci (i w jakiej liczbie) ile nie i z jakich powodów.

Większość kobiet dzieci CHCE i większość chciałaby więcej niż ma. Wybór innej drogi to wąskie spektrum przypadków i najczęściej obarczone niezadowoleniem (70%).

Oj, biduleczka znowu się pogubiła? Już tłumaczę: to są dane statystyczne dotyczące tego ile kobiet chce mieć dzieci (i w jakiej liczbie) ile nie i z jakich powodów.

Większość kobiet dzieci CHCE i większość chciałaby więcej niż ma. Wybór innej drogi to wąskie spektrum przypadków i najczęściej obarczone niezadowoleniem (70%).

Ale co ma piernik do wiatraka?

Przecież jak by się mnie ktoś spytał 5 lat temu, ile chcę mieć dzieci, to odpowiedziałabym, że nie chcę w ogóle, a Loka odpowiedziałaby, że chce troje, a teraz ja się zastanawiam, czy czasem nie iść za ciosem i nie sprawić sobie drugiego, bo mi się macierzyństwo całkiem podoba, a Loka jakiś czas temu pisała, że chyba przy jednym pozostanie. Ludziom po prostu się zmienia.

Mój mąż twierdzi, że nikt „normalny”, ze mną włącznie na takich forach się nie udziela, więc coś może być na rzeczy ;-) :-D

Jack Sparrow napisał/a:

Bo to realnie pokazuje dlaczego kobiety ewentualnie nie chcą mieć dzieci i jak duża ta skala jest. Jak widać - jest mniejsza niż się wydaje, a przyczyny nie wynikają z przemian społecznych (bo nie chodzi o to, ze kobiety chcą się realizować inaczej niż w macierzyństwie), a z ekonomicznych realiów współczesności (fundusze) i pędem przemian (ciągła pogoń i brak rozpoznania potrzeb własnych). Dlatego tylko 30% ludzi ma zaspokojone potrzeby prokreacyjne.

Ty jesteś głupszy niż ustawa przewiduje.

Tylko 30% ma dokładnie tyle dzieci ile chce, bo badanie było przeprowadzone wśród osób w wieku 18-40 lat. Trudno żeby 18latka chcąca mieć 3 dzieci, miała je w wieku 18 lat, jeśli nie pochodzi z patologii, bo musiałaby zajść w pierwszą ciążę w wieku maks 14-15 lat.
Jak użyjesz mózgu i poczytasz dalej to zauważysz, że jedynie 37% osób (kobiet oraz mężczyzn razem) w wieku 35-40 lat ma mniej dzieci niż by chciało. Liczbę tę zawyżają mężczyźni, bo to oni zazwyczaj chcą mieć więcej dzieci niż kobiety, co wynika z poprzednich wykresów (np. 10% kobiet nie chce mieć dzieci w ogóle i tylko 6% mężczyzn). Żeby to badanie miało sens, powinni przepytać również grupę wiekową 45-49, która ma już nikłe szanse na kolejne dziecko (przynajmniej wśród kobiet). Te kobiety, które w wieku 35-40 mają mniej dzieci niż by chciały, spokojnie mogą jeszcze urodzić i 'dociągnąć' do swoich planów.

Smutna - kolejny raz odpływasz i bajdurzysz bez sprawdzenia PODSTAWOWYCH informacji o temacie, na jaki zabierasz głos.

Podział obowiązków w tradycyjnej rodzinie jak widać nie sprawdził się we współczesnym świecie. Obecne warunki nie sprzyjają zaufaniu, a brak zaufania powoduje konieczność wyceniania swojego czasu i kosztów związku. Dzisiaj niektórzy tworzą model mieszany, część wartości pozostaje w strefie zaufania, a część w strefie podzielonych pieniędzy. Jednak uważam, że w dobie powszechnej seksualizacji i nienaturalnie szybkiej zmienności świata, zaufanie zniknie całkowicie i pozostanie jedynie czysta wycena.

I w tym momencie powstaje intercyza.

Skoro już istnieje temat intercyzy, często z powodu korzyści dla bogatszej strony, to dlaczego mamy nie wyliczyć oczywistego kosztu noszenia ciąży? Samo noszenie dziecka uniemożliwia pracę w wielu zawodach, zatrzymuje rozwój kariery oraz w tym stanie kobieta ma wiele chorób i objawów towarzyszących (migreny, mdłości, cukrzyca, wahania hormonów, utrudniona motoryka, blizny po ciąży, często trwałe uszkodzenie narządów po ciąży, niosące wieloletnie objawy). Dlaczego ma ponosić te koszty jednostronnie? Przecież dziecko jest wspólne. Dlaczego koszty stworzenia tego dziecka mają pozostać niewycenione (co oznacza, że kobieta daje 100% tej wartości niejako w naturze)? Sam aspekt intercyzy nie ma nic wspólnego z miłością, człowieczeństwem itd, więc jak już liczyć to liczmy uczciwie. Ciąża jest KOSZTEM posiadania wspólnych dzieci, który ponosi jedynie kobieta. Intercyza jest zabezpieczeniem  pieniędzy, ale nie uwzględnia kosztów fizycznych i psychicznych, które jak najbardziej da się wycenić, rynek już to zrobił. Jeżeli jako mężczyzna czujesz, że to nieuczciwe, to wyobraź sobie sytuację: podpisujesz z żoną intercyzę (100% rodzielność), a potem jak chcecie mieć dziecko, to zamawiacie urodzenie go przez surogatkę i dzielicie się kosztem po połowie (załóżmy, że samo zapłodnienie invitro jest za darmo) - ile zapłacisz i ile zapłaci za to żona? Czy będzie to po 0 zł? Jeśli nie to dlaczego będzie to kosztować? Przecież żona powinna urodzić za darmo - ale dlaczego żona ma rodzic za darmo, skoro macie intercyzę???

Zwyczajnie nie chce mi się brać udziału w przepychankach i mam co robić. Takie dnie jak dzisiaj to rzadkość. Nie potrzebuję też po prostu tego rodzaju emocji.
Jak dla mnie Jack może i jest narwany, ale ma przynajmniej jakieś zaplecze, stara się coś wnieść do dyskusji i można go czasami złapać na refleksji ;-). O wiele bardziej ciąży mi tu obecność różnej maści mizoginów, posługujących się seksizmem wrogim jak NO czy Szeptuch czy też seksizmem życzliwym jak Legat.

Jack Sparrow napisał/a:

...

Co za prymityw. Nawet tego nie zacytuje.

Widać, że należysz do kategorii podludzi, którzy rozumują na zasadach zwierzęcych. Widać należysz do tych, którzy robią dzieci bezzwiązkowo i nieplanowo, w takim razie wg moich standardów należy tu kogoś wykastrować.

Ciąża to koszt - co w tym widzisz niezrozumiałego?

Bo to realnie pokazuje dlaczego kobiety ewentualnie nie chcą mieć dzieci i jak duża ta skala jest. Jak widać - jest mniejsza niż się wydaje, a przyczyny nie wynikają z przemian społecznych (bo nie chodzi o to, ze kobiety chcą się realizować inaczej niż w macierzyństwie), a z ekonomicznych realiów współczesności (fundusze) i pędem przemian (ciągła pogoń i brak rozpoznania potrzeb własnych). Dlatego tylko 30% ludzi ma zaspokojone potrzeby prokreacyjne.

Ja chcialam miec tylko jedno dziecko, man jedno i wiecej nie chce, bo wiecej dzieci to jest za duzo roboty dla kobiety, latanie od jednego do kolejnego dziecka. Z jednym jest luz,wygoda. Jedno dziecko male niemowle ma drzemke to kobieta tez sie moze wyspac odespac nieprzespana noc, a tak jak ma np 2 letnie plus niemowle to co z tego,ze niemowle ma drzemki jak starsze nie spi i kobieta jak zombie po nieprzespanej nocy musi zajmowac sie tym 2 latkiem.... albo teraz jak moja corka jest w wieku szkolnym ja sobie do szkoly wstaje wyspana, a nie wyobrazam sobie nie spac po nocach, nosic na rekach rodarte niemowle po to by po 7 rano szykowac corke do szkoly jak widze czasem te umeczone matki co pchaja wozki do szkoly ze starszymi dziecmi to az im wspolczuje. A najwiewksza glupota to zmienic czas wolny jaki mam gdy corka jest w szkole na zmienianie smierdzacych pampersow.... duzo kobiet samo mnie sie przyznalo "ze pozostalo by przy jednym dziecku,bo z jednym jest wygodnie plus kobieta nadal ma sporo czasu wolnego jak juz jest dwojka i wiecej dzieci to jest zapierdziel od rana do nocy...dlatego tez nigdy nie zdecyduje sie na drugie dziecko

Moja przełożona, dyrektorka w jednej z najwiekszych korpo w Europie, wcześniej praca w dyplomacji i jakoś ma trójkę dzieci. Kariera nie wyklucza rodziny i macierzyństwa

calineczka58 napisał/a:

JuliaUK33 napisał/a:

Ja chcialam miec tylko jedno dziecko, man jedno i wiecej nie chce, bo wiecej dzieci to jest za duzo roboty dla kobiety, latanie od jednego do kolejnego dziecka. Z jednym jest luz,wygoda. Jedno dziecko male niemowle ma drzemke to kobieta tez sie moze wyspac odespac nieprzespana noc, a tak jak ma np 2 letnie plus niemowle to co z tego,ze niemowle ma drzemki jak starsze nie spi i kobieta jak zombie po nieprzespanej nocy musi zajmowac sie tym 2 latkiem.... albo teraz jak moja corka jest w wieku szkolnym ja sobie do szkoly wstaje wyspana, a nie wyobrazam sobie nie spac po nocach, nosic na rekach rodarte niemowle po to by po 7 rano szykowac corke do szkoly jak widze czasem te umeczone matki co pchaja wozki do szkoly ze starszymi dziecmi to az im wspolczuje. A najwiewksza glupota to zmienic czas wolny jaki mam gdy corka jest w szkole na zmienianie smierdzacych pampersow.... duzo kobiet samo mnie sie przyznalo "ze pozostalo by przy jednym dziecku,bo z jednym jest wygodnie plus kobieta nadal ma sporo czasu wolnego jak juz jest dwojka i wiecej dzieci to jest zapierdziel od rana do nocy...dlatego tez nigdy nie zdecyduje sie na drugie dziecko

s

Dla kogoś kto traktuje dziecko jak zło konieczne to moze i zapierdziel...

No tak drugie dziecko to by bylo dla mnie zlo koniecznie wiec dlatego go nie mam

SaraS napisał/a:

No okej, a kobieta tego/niczego innego nie ma? To po co z tym facetem jest? W takim wypadku to brak oświadczyn jest raczej pozytywnym zjawiskiem dla kobiety, skoro obrączka miałaby stanowić jedyną zapłatę za wszystko powyższe. No, chyba że tu wchodzi w grę wiara w "zmieni się po ślubie"?

Dla kobiety związek to dopiero początek. Zakończeniem jest ślub.
I to mężczyzna o tym decyduje. Dlatego często jest okres "demo", gdy kobieta pokazuje się jedynie z najlepszej strony.

Kobieta ma nadzieję, że zmieni mężczyznę po ślubie.
Mężczyzna ma nadzieję, że kobieta nie zmieni się po ślubie.
Taki mały paradoks.

SaraS napisał/a:

W pozostałych przypadkach jednak kobieta dostaje tyle samo. Też ma seks*, też ma wsparcie, też ma posprzątane i ugotowane albo - w zależności od podziału - coś tam innego zrobione. Tak że mężczyzna nie dostaje nic za darmo; obojgu im łatwiej i o to przecież chodzi.

Niektóre kobiety uważają, że to za mało.
Rozstanie szybko weryfikuje takie postrzeganie.

SaraS napisał/a:

*Jak w ogóle można zaszufladkować seks jako coś "dla mężczyzny", jeśli się nie aspiruje do roli prostytutki?

Niektóre kobiety kupczą seksem i jest on w nagrodę.
Zrób to, kup tamto albo zasponsoruj wyjazd.
Pieniądze nie przechodzą klasycznie z ręki do ręki, ale wymiana (kupczenie) jest.

Nikt tego nie powiedział, to tylko twoje urojenia

Po co sobie wybierac kogos kogo sie bedzie musialo zmienic to tak samo jakby facet,ktory lubi bkondynki, wybral sobie brunetke i marudzil jej codzien zeby przefarbowala wlosy na blond. Tak samo z facetami jak ktores kobiecie od poczatku nie pasuje np facet  ktory nie sprzata po sobie to przeciez nie wezmie z takim slubu i nie zacznie go uczyc sprzatanie, tylko od razu sobie wybierze takiego ktory dba o porzadek

Ale przecież ludzie właśnie tak działają - nie to, że szukają idealnie równego, tylko raczej, że swoje minimum ustalają na podstawie własnego życia. Tyle że Ty podchodzisz do tego za bardzo, hm, kalkulacyjnie, a to raczej kwestia podoba/nie podoba. I to wcale nie musi się wiązać z pieniędzmi bezpośrednio. Raczej ze stylem życia, może nawet poziomem, ale nie w znaczeniu "on(a) ma być źródłem hajsu", tylko "żyję tak, chcę żyć z kimś, kto też żyje tak".

A i jeszcze, dobrze pamiętam, że nie chciałbyś grubszej dziewczyny? No to przecież to, co pogrubiłam, wygląda idealnie jak jakiś bopo slogan, jeśli pod równością miałaby się kryć szczupła sylwetka.

Jack Sparrow

Nie wiem, czy bardzo podpadł Ci pewien bardzo specyficzny typ kobiety czy na siłę starasz się podciągnąć swoje wizje pod jakieś ideologiczne tezy, ale Twoje przemyślenia są bardzo dalekie od rzeczywistości większości z nas, co już kilka dziewczyn starało Ci się zasugerować.

Dzisiaj kobiety - poza nielicznymi wyjątkami - wcale nie myślą kategoriami jakichś skrajnych wyborów w rodzaju "poświęcę się karierze".
Po prostu dzisiaj dla dziewczyny praca jest czymś naturalnym - jesteśmy często dobrze wykształcone, już jako nastolatki łapiemy jakieś pierwsze zajęcia typu korepetycje/kelnerowanie/staże, zarabiamy własne pieniądze jednocześnie przy tym rozwijając zainteresowania i zwyczajnie model patriarchalny, gdzie miałybyśmy nagle całkowicie uzależnić się finansowo od jakiegoś Mirka to dla nas kosmos.

Przy czym raczej też mało która kobieta rzeczywiście wybiera zajęcie, które faktycznie aż tak kolidowałoby z życiem rodzinnym typu kluczowe stanowiska w korporacji, sport wyczynowy itp. Nie znam szczerze mówiąc żadnej, która "żałowałaby, że poświęciła się karierze" jak to przedstawiasz i przez to ominęło ją życie rodzinne. Znam kobiety, które po prostu rozwijały się w swojej pracy i być może może byłyby gotowe rozważyć poważny związek/macierzyństwo - gdyby faktycznie pojawił się w ich życiu ktoś wyjątkowy - ale nie ciągnęły średnich relacji albo zostały zranione/zmarnowały czas na nieciekawych typków.

Przy czym raczej też mało która kobieta rzeczywiście wybiera zajęcie, które faktycznie aż tak kolidowałoby z życiem rodzinnym typu kluczowe stanowiska w korporacji, sport wyczynowy itp. Nie znam szczerze mówiąc żadnej, która "żałowałaby, że poświęciła się karierze" jak to przedstawiasz i przez to ominęło ją życie rodzinne. Znam kobiety, które po prostu rozwijały się w swojej pracy i być może może byłyby gotowe rozważyć poważny związek/macierzyństwo - gdyby faktycznie pojawił się w ich życiu ktoś wyjątkowy - ale nie ciągnęły średnich relacji albo zostały zranione/zmarnowały czas na nieciekawych typków.

LOL. To jest definicja żałowania. Może jak coś, to ja bym coś tam innego. Nie. Albo jesteś zadowolona z życiowych wyborów, albo nie. Jak ci niczego nie brakuje, to nie snujesz fantazji o zostawieniu tego w odpowiednich okolicznościach. Nie snujesz domysłów czy bajek spod hasła "no jakby się pojawił ktoś, to ja bym z tego zrezygnowała na rzecz rodziny'. Tak wygląda brak zaspokojenia potrzeb w tym względzie = fantazje, gdybania i domysły o pojawieniu się odpowiednich okoliczności, aby jednak wybrać inną drogą życia.

Jak jesteś szczęśliwa, a twoje potrzeby są aktywnie zaspakajane, to nie gdybasz o wygranej w totka.

Że wy dla odmiany ustalacie akceptowalne/rozsądne maksimum wymagań kobiet na podstawie własnej osoby. O czym by nie była mowa,  uważacie, że to, co sobą reprezentujecie, jest wystarczające, a jeżeli zostaniecie czyimiś wymaganiami wykluczeni, to jest wielkie niezadowolenie, oburzenie albo wręcz obrażanie stawiających wymagania.

Dochodzę do wniosku, że to są niereformowalne jednostki, które przede wszystkim same mają problem z zaakceptowaniem własnych wad i porażek. Wypierają je. Budują wokół siebie bańkę bezpieczeństwa. Wybierają bezpieczną stagnację, to co znają, ponad ryzyko odrzucenia, któremu nie są w stanie emocjonalnie podołać. To staje się częścią ich tożsamości. Odnosząc sukces musieliby przyznać, że wcześniej ponieśli porażkę. A póki status quo trwa, póty można zwalić odpowiedzialność za ten stan na innych.

SaraS napisał/a:

Że wy dla odmiany ustalacie akceptowalne/rozsądne maksimum wymagań kobiet na podstawie własnej osoby. O czym by nie była mowa,  uważacie, że to, co sobą reprezentujecie, jest wystarczające, a jeżeli zostaniecie czyimiś wymaganiami wykluczeni, to jest wielkie niezadowolenie, oburzenie albo wręcz obrażanie stawiających wymagania.

Wiesz skąd się bierze takie ustalanie minimum na podstawie własnej osoby? Z tego co się widuje na ulicy, wśród znajomych czy też na forum. Wiele razy różne osoby tu pisały, że ja czy raka czy ktokolwiek w podobnej sytuacji bez problemu moglibyśmy mieć dziewczynę. Nie zliczę ile razy widziałem jak facet wyglądający lub zachowujący się znacznie gorzej ode mnie ma super dziewczynę. Mnóstwo razy widziałem również wśród znajomych ludzi po prostu nie zadbanych, totalnie nieogarniętych i mających partnera/partnerkę. Więc czy naprawdę istnieją te minimalne wymagania?

Nie Saro, porównanie jest kompletnie z dupy.
To, że wygląd drugiej strony wywołuje u drugiej podniecenie, to akurat najnormalniejsza kwestia, tak samo jak to że brak tego wyglądu to podniecenie zabija. Natomiast jeśli jakąś kobietę podnieca u faceta tylko kasa, to w tym.wypadku.mozemy już mieć tylko z jednym typem kobiety do czynienia: takim typem na literkę "K"...

zerknij sobie na to jej wyliczenie
...
(choćby surogatka: te ćwierć bańki..

No.proszę i juz cena poleciała ponad 5 razy w dół.
Samców? Wyp... stąd chora z nienawiści mizoandryczko, najlepiej od razu startuj do dobrego terapeuty, to może jeszcze tę twoją odklejkę zdoła trochę naprostować