Niechęć o związków i mężczyzn, czy da się to pokonać? - Netkobiety.pl

No tak, zapłacenie za kawę, na którą zaprosiło się kobietę, do której chcesz się zbliżyć, czy za kino, to płacenie za obcą osobę. Może od razu jej o tym powiedz, jeszcze zanim przyjdzie, żeby swojego czasu nie marnowała, bo to oznacza, że nie jest nikim szczególnym dla Ciebie.

Psychologia społeczna mówi, że jest jeden typ osobowości pożądany przez wszystkich? A to ciekawe.

A widziałeś jak wyglądał jego profil? Widocznie był odpychający, ewentualnie nieciekawy i bez opisu.

Kiedyś kolegę (innym razem on mnie) i faceta, z którym byłam. Raz postawiłam też drinka facetowi, którego poznałam w klubie, gdzie płaciło się tylko gotówką. Może jeszcze coś się trafiło, ale nie pamiętam.

Coś tam słyszałam i słyszę coraz więcej.

Ma logiczny sens. Niech o siebie zadba, zmieni coś, zamiast nie zmieniać niczego i oczekiwać innych rezultatów.

Jedni poświęcają, inni się wypinają, bo ich to przytłacza, bo inaczej sobie wyobrażali, bo to rola matki, bo chcą żyć jak wcześniej, bo coś tam...

Owszem, ale obiad sam się nie zrobi, samo się nie posprząta, nikt za matkę nie będzie wstawał co 2 godziny w nocy, żeby cycem dziecko nakarmić. I jeszcze więcej zagrożeń, problemów, bo jest Internet, a dziecko chłonie wszystko jak gąbka.

Miały na głowie tylko to i znacznie wcześniej zaczynały zachodzić w ciąże, zazwyczaj. Mieszkały też często ze swoimi matkami, które im pomagały.

Powodzenia w pracy zdalnej, mając w domu małe dziecko. Nie masz pojęcia o czym piszesz.

Po ciąży powstają rozstępy na brzuchu i nie tylko. Nacina się krocze podczas porodu... Piersi tracą jędrność po tym, kiedy skończy się karmić. Mogą też popękać naczynia krwionośne, powstać hemoroidy, itd.

To też na pewno ma wpływ, niektóre kobiety nie chcą być wykorzystywane, jak ich matki. Inne zaś uczą się, potem pracują i nie mają kiedy mieć dzieci, albo nie mają z kim. Co do mieszkań i warunków... Z jednej strony tak, z drugiej natomiast to właśnie w najbiedniejszych rodzinach rodzi się najwięcej dzieci.

Poczucie bezpieczeństwa przynosi między innymi lojalność.

Zgadzam się. Dzieje się tak, bo oni często nie mają pojęcia, co to znaczy być rodzicem. Styczność mieli z dzieckiem siostry, pobawili się przez godzinkę i myślą, że to tak wygląda.

Coś w tym musi być. A no zdarzają się też wyjątki, trzeba umieć takiego rozpoznać, jak i pozostałych, żeby nie marnować na nich czasu. A gdzie można poznać? Gdziekolwiek tak naprawdę. Na spacerze, na obiedzie, w sklepie, nad jeziorem, na koncercie, czy nawet na Tinderze (tylko warto czytać opisy i mieć własny + zdjęcie twarzy, sylwetki i jakieś np. w plenerze).

Wysyłanie sygnałów jest ok, wychodzenie z inicjatywą, będąc kobietą (w początkowej fazie) - nie. No właśnie, to nie wychodzi. Wtedy stajesz się w oczach faceta promocją. Facet myśli sobie - jest na promocji, bo nikt jej nie chciał, widocznie coś jest z nią nie tak i sama się wciska, desperatka. Nawet jeśli już się zgodzi Cię wziąć, to i tak nie będzie szanował. Łatwo przyszło, łatwo poszło. Miałam taką koleżankę, która zawsze inicjowała sama. Wchodziła w związki, raz wymusiła oświadczyny nawet, ale facet był totalnie bierny - "Chcesz pierścionek? Ok, masz. Chcesz odejść, bo nie pasuje ci, że cię olewam? Ok, idź, tylko mi nie przeszkadzaj, bo teraz gram.". Kolejny wprost mówił jej, że mu nie zależy, ale ona myślała, że to żarty. Przekonała się, że nie, dopiero, gdy zaczął okazywać jej to czynami.
Wiesz, nie chodzi o to, że ten ktoś ma się pojawić pod Twoim oknem, ale on musi coś zrobić. Spojrzeć na Cebie w taki sposób, że czujesz, że mu się podobasz. Wtedy Ty spojrzysz na niego podobnie, czy uśmiechniesz się nawet, a on jakoś na to zareaguje, ale to jest po jego stronie.

Nie daj sobie wmówić. Olewaj takich typów.

Niech spieprza, dziad. Nieopłacalne. Kucharka, sprzątaczka, kochanka, matka i opiekunka. Ta ich retoryka jest tak niedorzeczna, aż oczy i uszy krwawią.

No właśnie, o to chodzi. Trzeba pilnować swoich granic, nie próbować się przypodobać, być sobą, nie próbować udowadniać, że się zasługuje. Jeśli jesteś introwertyczką, to ten facet ma Ciebie lubić właśnie taką. Przecież nie chcesz udawać później całe życie kogoś kim nie jesteś. Jeśli Cię nie polubi z taką osobowością, jaką masz, to znaczy, że to nie ten.
Można i warto nad sobą pracować, ale nad szkodliwymi przyzwyczajeniami, nad wzbogaceniem swojego życia, nad rozwojem, zdrowiem, sylwetką, ale nie powinno się maskować swojej osobowości i grać kogoś innego. Grając przyciąga się niewłaściwe osoby, które do nas nie pasują.

Jak najbardziej, byle czuć się komfortowo i pewnie w tym, co ma się na sobie.

Mam znajomego, starszego o ok 15 lat. On zawzięcie twierdzi, że shit testy oraz manipulacja to domena kobiet. A ja właśnie w rzeczywistości widzę coś zupełnie innego, a mianowicie takich na prawdę manipulujących kobiet spotkałam mało, a obracam się w kobiecym gronie, natomiast facetów widzę sporo, szczególnie w internecie

No mi tu też zarzucili zbyt wysokie wymagania. Nawet, gdy pisałam wcześniej, że jest wręcz odwrotnie

Tylko że problem leży w tym, że to właśnie mężczyźni oczekują tradycyjno-nowatorskiego podejścia do rodziny, gdzie ten problem opisywała już kiedyś pewna pani profesor z Polski mieszkająca w Szwecji. Opisywała dokładnie to samo, co ja zauważyłam. Kiedyś powiedzmy, że "modny" był patriarchat. Polegało to na swego rodzaju transakcji wymiennej. Kobieta oddawała młodość, płodność i "usługi" domowe, a mężczyzna w zamian miał zapewnić byt rodzinie. Potem nagle się dużo zmieniło, kobiety poszły do pracy. Z mężczyzny zszedł ciężar i obowiązek a także stres utrzymywania domu w pojedynkę, bo mógł zawsze liczyć na dodatkową pensję żony. Natomiast na kobiecie pozostał ciężar zajmowania się domem i dziećmi. Nadal masa kobiet wraca z pracy równo z mężem, on zasiada na kanapie, a ta gotuje obiad, potem zmywa naczynia, odrabia prace domowe z dziećmi, sprząta, robi kolację, zmywa naczynia po kolacji. I tak codziennie. I dziwić się, że coraz więcej kobiet woli być singielkami. Ja sama spotkałam takiego, co szukał służącej (zarabiając mniej niż ja obecnie). Po co mi by był taki facet, który byłby jak dorosłe dziecko? O ile obowiązki domowe nie są niczym ciężkim, szczególnie w erze pralek, zmywarek a nawet szaf prasujących, ale to nie jest uciążliwe, gdy sprzątamy po sobie. To, co nabałaganimy to sprzątniemy. Gotujemy co chcemy. A nie, że facet utrzymywać kobiety nie chce, każe jej się dokładać, ale z drugiej strony do dzieci to on ręki nie ma, zmienianie pieluch nie dla niego, bo on jest bardziej ambitny, mop i zmiotka są niemęskie a kuchenki nie umie nawet obsłużyć. Przecież życie z takim facetem to kalectwo. Niestety moja znajoma wyczytała, że według danych GUS tylko 1% mężczyzn wykonuje obowiązki domowe jak należy. To jest bardzo przykre
I to przykre, że ktoś widzi we mnie nie człowieka, który ma pasje, uczucia, tylko darmową sprzątaczkę i inkubator

Niestety, jak to mówią "starość nie radość". I nie, nie ma, że mężczyźni się starzeją jak wino a kobiety jak mleko. Tak to nie działa. Czas jest bezlitosny dla każdego. Oczywiście wygląd zależy od wielu czynników: od genów, od pielęgnacji, od diety, od ćwiczeń fizycznych a nawet stanu psychicznego czy tylu ubierania się. Też odnoszę wrażenie, że wśród młodszych osób jest więcej otyłych, niż wśród rówieśników. A jak czasem widzę nastolatków to już w ogóle dramat

Przecież każdy może być wykorzystany na pieniądze bez względu na płeć. Sama byłam, ale się nie dałam

Bzdury. Moja mama przez długi okres życia zarabiała więcej niż tata. Potem tata zarabiał więcej. Teraz zarabiają po równo. Taka koniunktura rynku. Większość moich koleżanek zarabia tyle, co ich partnerzy lub więcej. Mam jedną znajomą, której imponują pieniądze, bo facet jej wciska, że jest bardzo bogaty, ale jest tak zaślepiona, że nie widzi, że facet sam ją na kasę bierze, bo ona z bogatszej rodziny, ale ona się bierze na czułe słówka i wierzy w wysoką pensję chłopaka, który wiem, że na pewno nie zarabia tyle, ile deklaruje. Mam koleżanki, które na studiach chłopaków utrzymywały. Ja osobiście na kasę nie lecę, ale uważam, że no lecieć na plecach kobiety też jest słabo
A co do bycia wygadanym i błyszczenia w towarzystwie to jest to, o czym cały czas mówię- ekstrawertykom jest według mnie łatwiej w relacjach. Ja sama przejęłam męską energię i starałam się zagadywać, zaciekawić towarzystwo, zapewnić rozrywkę a i tak ktoś kręcił nosem. Nie dogodzisz

Bo te 70% to zakupy w postaci jedzenia, środków czystości, czyli podstawowe rzeczy do przeżycia. Niestety czasem można prosić faceta o pójście do sklepu i można tak prosić miesiąc. Tak więc nic dziwnego, że 70% kasy wydaje kobieta, bo to ona robi zakupy. Nie wydaje tego na Channel.

Tu różnie bywa. Znam 40letniego faceta (sąsiad z bloku), któremu mamusia przychodzi co tydzień sprzątać

I tu się nie zgodzę. To nie są te same obowiązki będąc singlem a małżonkiem. Gdy wracasz do domu, naciapiesz obłoconymi butami to jest to tylko i wyłącznie twój problem. Czytałam ostatnio wypowiedź kobiety, której mąż nie szanuje, ona wymyje dom na błysk, a ten z pracy wraca, butów ściągnąć się nie chce i powstają kałuże błota, po świeżo wymytej podłodze. Pierzesz majtki tylko swoje. Robisz 1 pranie zamiast 2 (bo partnera). Gotujesz na obiad to, co chcesz. Nie lubisz mięsa? o nie gotujesz, bo twój współmałżonek wymaga. To się niby tak mówi, że można dopasować, ale bardzo ciężko dopasować dietę, gdy ja np nie lubię mięsa a facet tak. Mam gotować mięso, którego nie lubię, bo facet chce? A on specjalnie dla mnie coś wegetariańskiego zrobi? No właśnie, często to idzie tylko w jedną stronę

Mam to samo- muszę się pilnować, żeby nie być nie za gruba, a za chuda. W ciągu ostatniego czasu schudłam kilka kg mimowolnie, przez natłok roboty i brak czasu i ochoty na jedzenie
Na jakie lasery chodzisz?

Mam podobne przemyślenia. Czasem oglądam kanały redpillowe, czasem dla beki, czasem z ciekawości. To, jaka tam jest hipokryzja, mizoginizm, to aż w oczy kuje. Gość wygaduje mizoginistyczne rzeczy, a ci chłopcy łykają to jak pelikany. Ja widzę, że to istna manipulacja, a oni się na to nabierają. Często nawet pisałam komentarze, że autor kanału gada głupoty, ale nie miałby się z czego utrzymywać, gdybyście tego nie łykali w takim stopniu. Niektórzy nawet wspierają takie kanały przelewając pieniądze, co już w ogóle dla mnie jest niezrozumiałe

Ja akurat nie mam nic przeciwko płaceniu za siebie, chociaż to zależy. Jak jest pierwsza randka np z kimś poznanym w internecie, to nie wiem, czy on mi w ogóle przypasuje, więc wolę zapłacić za siebie, żeby ten ktoś na mnie nie gadał, że jadłam na jego koszt i że jestem mu coś winna. Dla świętego spokoju. Chociaż gdy pozna się kogoś w realu, czuć tą chemię, wiem, że na chłopaku mi zależy i on też coś do mnie ma to fajnie by było, gdyby zapłacił na pierwszym spotkaniu, bo to nie jest wtedy kupowanie kota w worku, jeśli tą osobę znasz. Wtedy kobieta czuje się zaopiekowana.
Z tym 70% to też prawda. Właśnie ja miałam z tym moim ex taką umowę, że jedzenie robimy 50/50. Potem wyszło, że on je 2 razy tyle, co ja, więc mi się przestało opłacać składać na połowę, bo za porcję solo zapłaciłabym mniej niż z nim na spółkę. Potem on się zaczynam wywijać od gotowania. Tak więc faktycznie z 50/50 ten stosunek zrobił się 70/30 na moją niekorzyść, więc faktycznie te 70% wydatków nie bierze się zniką, ale o tym już pisałam wyżej

Ja zawsze powtarzam, że mogę dać drugiej osobie tyle samo, co ona mi. Jeśli ktoś będzie mnie traktował z szacunkiem, będzie lojalny, wierny, uprzejmy, otrzyma to samo. Jeśli ktoś będzie manipulował, będzie złośliwy, kombinował, otrzyma to samo. Mój eks się o tym przekonał i był w ciężkim szoku, że jakaś kobieta tak mu się postawiła
A co do facetów "złotych rączek" owszem, są tacy i nie muszą być wcale ze wsi. Niektórzy tym się po prostu interesują. Natomiast uważam, że nie jest to rzecz wymagana, bo jak zepsuje mi się przysłowiowy kran raz na 5 lat to wolę wezwać fachowca i niech to porządnie zrobi. Bo krany psują się rzadko, tak samo inne usterki i często są na tyle poważne, że lepiej, by je ogarnął specjalista. Natomiast takich podstaw jak pranie, sprzątanie, gotowanie nie można robić raz na pięć lat. Pół biedy, jak facet nie umie, ale chce się nauczyć. A jak nie umie, bo mama mu tyłek podcierała całe życie, a on potem tego oczekuje od partnerki, to niestety nie tędy droga. Owszem, są nadal kobiety, które to akceptują. Niestety. Jest ich nadal za dużo według mnie. Jednak coraz więcej kobiet widzi, że jest to dla nich nieopłacalne. Ja po pracy wracam czasem tak wykończona, że nie wyobrażam sobie jeszcze robić wokół faceta

Tacy "pedanci" są najlepsi, bo ich pedantyzm nie schodzi do tego, że sami sprzątają na błysk, tylko wymagają od baby latania ze ścierką codziennie po domu

W męską energię zaczęłam wchodzić nie tak dawno, bo jakoś w połowie studiów, czyli mniej więcej wtedy, gdy niepowodzenia w relacjach zaczęły mnie męczyć. Na początku nie zdawałam sobie z tego sprawy. Potem zaczęło to do mnie docierać, ale nie znałam przyczyny. Teraz mniej więcej do tego dotarłam. Najprawdopodobniej chodzi o to, że po prostu nie mając długo przy sobie męskiej energii sama zaczęłam w nią wchodzić, żeby sobie wynagrodzić. No bo czym jest damska a męska energia. Damska to właśnie wrażliwość, delikatność i ja zawsze taka byłam. Męska energia to odwaga i działanie. To bardzo uproszczony schemat oczywiście. Jednak w życiu mamy wiele trudności, stresu czy kłód rzucanych pod nogi. Trzeba zagryźć zęby i przez to przejść. Kiedyś chorowałam na depresję, zanim poszłam na studia. Wstydziłam się komuś do tego przyznać, cierpiałam w samotności długi czas. Bardzo chciałam mieć wtedy chłopaka, który mnie przytuli, powie, że będzie dobrze i tyle. Brakowało mi takiego wsparcia właśnie. Poszłam na studia, poznałam świetnych ludzi i udało mi się wygrać z depresją. Zajęło to dużo czasu, pracy i wymagało samozaparcia, ale udało mi się. Samej. Żaden facet mi nie pomógł. Wręcz przeciwnie, bo jeszcze jak mi się ktoś spodobał, to akurat nie wychodziło. Musiałam chcąc nie chcąc nauczyć się żyć sama, radzić sobie sama ze stresem, z problemami, sama spędzać czas. Nauczyłam się tego, jednak właśnie skutek jest taki, że przez to weszłam w męską energię. Oczywiście nie tylko, damską też mam, ale chodzi mi o sam fakt, że w dużej mierze weszłam w tą męską. I nie chodzi tu o ubiór, nigdy nie byłam chłopczycą. Ubierałam się raczej jak tradycyjna dziewczyna, czyli spodnie rurki, jakaś bluzeczka. Sukienki to raczej na imprezy lub większe spotkania, bo zawsze mi było w nich niewygodnie.
Ja też nigdy nie chciałam się narzucać. Teraz obawiam się, że może tak to mogło wyglądać. Może nawet desperacko? Może ktoś wyczuwał, że mi za bardzo zależy i to zniechęcało? Nigdy nie chciałam się narzucać, ale też przez różne doświadczenia nauczyłam się, by walczyć do końca. Wiele razy tak miałam trenując sport, albo na studiach. Musiałam mieć pewność, że nawet przy porażce będę mogła spokojnie spać wiedząc, że zrobiłam wszystko, co mogłam. I pamiętam, że przy tym chłopaku, w którym byłam tak zakochana miałam to samo. Chciałam zrobić wszystko, żeby w jego oczach wypaść jak najlepiej, żeby wiedział, że mi na nim zależy, bo po prostu tak się nauczyłam. Żeby dać z siebie wszystko. Nie mam pojęcia, jak niektóre dziewczyny to robią, że tak potrafią owinąć sobie faceta wokół palca. W okresie liceum miałam takiego kolegę. Syn koleżanki z pracy mamy. Czasem się widywaliśmy, gdy przychodził do nas z rodzicami, był z mojego rocznika. W pewnym momencie spodobał mi się. Nie to, że wielka miłość, po prostu wpadł mi w oko. Próbowałam zagadywać, pisać. Był moim dobrym kolegą, ale nic więcej. Na 1 roku studiów poznał koleżankę z roku. Tak się zakochał, że przepadł. Poznałam tą dziewczynę, bo miesiąc temu był z nią u mnie i rodziców i zapraszali nas na wesele. Miła dziewczyna, niebrzydka, ale zastanawiam się, co ona takiego zrobiła, że on od lat jest w nią zapatrzony jak w obrazek. Zastanawiam się, jak te kobiety to robią? Jak kiedyś go widziałam, to opowiadał o niej, że jest wrażliwa, delikatna, że miała trudne przejścia z byłym chłopakiem. No okej, tylko ja też taka byłam, a mimo to żaden chłopak tak wpatrzony we mnie nigdy nie był. Jeden był we mnie zakochany, na 1 roku, owszem, ale nie wiem, czy tak bardzo jak ten mój kolega w swoją przyszłą żonę

Sosunek się zmienia, bo ponoć kobiety żyją dłużej i niby to przez to. Wiesz, to, że większość mężczyzn preferuje młode kobiety to mnie nie dziwi. To chyba normalne. A myślisz, że kobiety nie lubią sobie popatrzeć na młode, wysportowane ciała młodszych mężczyzn? Tylko sęk w tym, że jednak większość osób dobiera się na zasadzie podobnego wieku. Niestety młodsze osoby często nie chcą po prostu starszych. Np. gadałyśmy o tym wiele razy z koleżankami ze studiów, bo miałyśmy często nauczycieli na uczelni właśnie starszych od nas. Takich po 30stce i niestety większość z nich w naszych oczach, dla osób trochę po 20stce to były już dziadki. A na dzieci z poprzednich związków nie wiem, czy bym się zgodziła. Nie jestem pewna, czy chcę mieć własne. Pewnie gdy spotkam odpowiednią osobę, to się zdecyduję, zobaczymy. Jednak nie chciałabym być tą drugą w relacji, a jak ktoś ma dzieci to nie ukrywajmy, ale to one będą zawsze najważniejsze. Do tego przyklejona do nich ex partnerka. No raczej to nie dla mnie

Tak, tylko czy takie zagadanie nie jest odbierane właśnie jako desperacja?

Tak, tylko co właściwie znaczy "kobieca kobieta"? Dla każdego może to oznaczać co innego. Co do powiększania ust to nie wiem, co w tym śmiesznego, o ile ktoś to zrobił delikatnie, u dobrego fachowca to tego nawet nie widać. Kolczyki i tatuaże to kwestia indywidualna, mi też się nie podobają, ale też staram się nie krytykować osób, które je noszą

Dokładnie. Ja warunki na dzieci niby niedługo będę mieć, bo dostałam mieszkanie w spadku, które od niedawna remontuję. Spokojnie mogłabym ugościć w nim mężczyznę i dla dziecka też by było miejsce. Warunek jest jednak taki, że musi mi się ktoś podobać, choćby minimalnie, żebym nie brzydziła się takiej osoby dotknąć (mam dziwną przypadłość, że nie lubię bliskiego dotyku z ludźmi i musi mnie ktoś pociągać, żeby mnie do takiej osoby ciągnęło). Do tego też nie zgodzę się właśnie na robienie ze mnie darmowych usług domowych. Nieważne, jakim testosteronem by kipiał facet, jak nie chce podziału obowiązków na pół to ja podziękuję. Czasem wracam tak zmęczona z roboty, że nie wyobrażam sobie robić jeszcze za drugą dorosłą osobę

No niestety. Do tego dochodzi fakt, że oni nic a nic nie ryzykują w związku z tym dzieckiem. Nie oni przechodzą ciążę, poród, połóg i karmienie piersią. Dla niektórych poród to jak większe zatwardzenie, bo edukacja w tym kraju tak leży. Jak kiedyś pod jakimś redpillowym filmikiem o niżu demograficznym napisałam, że coraz mniej rodzi się dzieci, bo jest słaba opieka okołoporodowa i kobiety nie chcą w takich warunkach cierpieć to mnie wyśmiali, bo co to za problem urodzić dziecko. Ostatnio gadałam z kilka lat starszą koleżanką, która 1,5 roku temu urodziła dziecko. Powiedziała, że ciążę przeszłą bardzo źle, strasznie osłabła. O porodzie w ogóle gadać nie chciała, a teraz ma tego dziecka dość, bo jest męczące. A to kobieta, której mąż też się dzieckiem zajmuje, zostaje z nim, gdy ona wychodzi do pracy. A co mają powiedzieć kobiety, które nie mają żadnego wsparcia? Niektórzy faceci chcą dzieci, bo nie mają nic do  stracenia. Widzą szczęśliwą rodzinę na obrazku i myślą, że to samograj. Nie zastanawiają się, że taki obraz to często zapiernicz kobiety

Właśnie myślę nad tinderem. Jaki opis tam zazwyczaj ludzie dają? Taki poważniejszy, że mam tyle lat, pracuję w tym miejscu, lubię to, czy raczej bardziej żartobliwie?

Niestety uważam, że masz rację. Tylko ja nigdy nie poznawałam specjalnie dużo chłopaków, dlatego jak się jakiś w miarę rozsądny pojawił, to chciałam zagadać. Tylko czy takie zagadywanie to wyjście z inicjatywą? To jak w takim razie pokazać komuś, że chcemy czegoś więcej? Np. ten chłopak z mojego roku, w którym byłam bardzo zakochana, znałam go od pół roku i jak miałam wyjść z friendzone nie narzucając się?
Co do tego spojrzenia to był jeden chłopak, który był we mnie na prawdę zakochany. Pisałam o nim tutaj. Najpierw on mi się podobał przez kilka miesięcy, ale obserwowałam go z ukrycia, bo nie wiedziałam, jak zagadać, nie było okazji. Potem byliśmy zaproszeni razem na domówkę do koleżanki z roku. Poznaliśmy się lepiej. Wtedy on się zakochał a ja...odkochałam się. Typowa sytuacja, czyli zauroczenie w wyobrażeniu o kimś. Wmawiałam sobie, że on jest taki i taki, a gdy poznałam go bliżej i okazało się, że on ma zupełnie inny charakter to mi totalnie zbrzydł. Nawet z wyglądu to, co mi się wcześniej podobało, zaczęło mi przeszkadzać. Dziwne to było. Chciałam dać mu szansę i spotykałam się z nim wiele razy, chciałam się przekonać, ale z każdym spotkaniem podobał mi się coraz mniej. Jednak był tylko jeden chłopak, który był we mnie tak dłużej i bardziej zakochany. Czasem się zastanawiam, co by było gdyby, ale jak sobie przypomnę, jak mnie czasem denerwował, to mi przechodziło. Chciałabym chociaż raz przeżyć taką szczęśliwą miłość, ale już i tak nigdy nie będzie tak samo, bo im człowiek starszy, im więcej wie, tym bardziej miłość i zakochanie wydaje się jedynie abstrakcją

Mnie to na początku bulwersowało, a teraz już bawi

Dokładnie tak. Popracować można nad negatywami, nad sylwetką, ale nie nad ypem osobowości. Próbowałam udawać kiedyś ekstrawertyczkę i to jest okropne. Byłam tym bardzo zmęczona. Na studiach znalazłam znajomych, którzy mój introwertyzm zaakceptowali. Nie musiałam udawać głośną, by mnie lubili. Spodobało mi się to i teraz nie mam ochoty udawać, by przypodobać się facetowi. Zbyt leniwa już na to jestem

Tylko że zawodów, które mogą sobie pozwolić na pracę zdalną jest bardzo mało. W moim przypadkiem wręcz niemożliwe. Obecnie pracuję na 2 zmiany: 7-15 oraz 13-21. Dodaj do tego dojazd. I kiedy tu dziecko do przedszkola odprowadzać?

Choćbym miała męża, który zarabia 1 milion euro miesięcznie, nie zrezygnowałabym z pracy na rzecz bycia gosposią. To zatracanie samego siebie. Już nie wspomnę, ile takich kobiet, które rzuciły pracę doświadczyły przemocy ekonomicznej. Bo potem taki mężczyzna wydziela pieniądze, musisz się prosić o drobne na podpaski. To jest okropne.
Ja wiem, że jedna pensja nie pozwala na tradycyjny podział obowiązków, dlatego mężczyźni powinni brać czynny udział w obowiązkach domowych, a nie że wraca, rzuca nogi na stół i oczekuje, że żona, która wraca z pracy w tym samym czasie nagle zacznie mu usługiwać
Chociaż ten "tradycyjny" podział obowiązków też mnie bawi, bo to w domyśle ma być tak, że facet zarabia na dom, kobieta się zajmuje tym domem i dziećmi. A gdy się zajrzy w historię to tak na prawdę mało kto mógł sobie na to pozwolić. Może hrabiny, one miały nawet mami do karmienia piersią swojego dziecka. Jednak chłopki normalnie pracowały w polu, potem w domu. Nawet wyszła książka "chłopki", która opisuje przeszłość naszych babek. To jest wręcz przerażające, jak można było mieć ciężkie życie

Powiedzmy sobie szczerze- prywatne firmy dzisiaj praktycznie nie istnieją. Korporacje przejmują rynek. Nawet pracując na kasie w biedronce pracujesz w korpo. A czy to kariera? Jak ktoś uważa, że dla niego tak, to jak najbardziej, nie nam to oceniać
I bardzo bym chciała, żeby mężczyźni tak nie patrzyli na kobiety, serio. A tymczasem jak wejdziesz na redpillowe kanały to masz wysyp komentarzy, że "kobiety trzeba zmusić, by rodziły nam dzieci" albo "przecież sprzątanie i gotowanie jest proste, więc czemu nie chcą tego robić?"- tam masz masę tego. Niestety

Bzdura taka, że kobiety oczekują, że facet będzie zarabiał więcej. Masa kobiet zarabia dzisiaj tyle, co mężczyźni lub więcej. Znam może 1 małżeństwo, gdzie kobieta żeruje na mężczyźnie, za to znam wiele przypadków takich, gdzie to kobieta mężczyznę utrzymuje

To ja mogę powiedzieć, że nie brałabym innych przypadków za wyznacznik, bo świat jest inny

Skoro nie przekładają się na ogół, to czemu tak dużo osó ma podobne obserwacje do moich?

Niestety, obawiam się, że poza forum nie stawiam jasnych granic. Kiedyś, jak spodobał mi się chłopak to zgodziłabym się na absolutnie wszystko. Tylko tak było kiedyś, gdy byłam młodsza. Teraz jestem starsza, dawno nie byłam zakochana i ciężko mi powiedzieć, czy jakbym teraz się zakochała, to tańczyłabym, jak mi ktoś zagra czy postawiłabym te granice
Wiesz, obiad mogę zrobić i nie oczekuję niczego w zamian, jeśli zrobię to od siebie dla kogoś np z okazji jakiegoś wydarzenia albo coś. Natomiast jeśli ktoś na co dzień oczekiwałby ode mnie, że po powrocie z pracy na szybko mam mu robić 2-daniowy obiad, sprzątać, wyprasować koszule do pracy, a ten by leżał i pachniał to nawet jakbym nie umiała postawić granic, to nie miałabym wyjścia, bo nie miałabym na to siły. Poza tym mi to się wydaje logiczne, że jak żyje się razem to się razem dzieli obowiązki. Jednak nie trąbię tego na prawo i lewo, żeby nie było. To są moje przemyślenia i tyle. Nie powtarzam tego wszystkim dookoła. Jednak jeśli ktoś będzie zniechęcony tym, że nie będę mu robić za darmową kucharkę to cóż.....niech taka osoba lepiej spada. Jak się rozeszłam z tym moim ex, to poczułąm taką mega ulgę, że w końcu mogę gotować ile chcę, kiedy chcę i co chcę i jeszcze taniej
Co do ilości potencjalnych partnerów....zawsze obracałam się w środowisku głównie kobiecym. Gdyby nie statystyki to bym w życiu nie powiedziała, że młodych mężczyzn jest więcej niż kobiet. Wokół mnie prawie same kobiety i to już od liceum
A czy podobają mi się mężczyźni przystojni....oczywiście, że tak. Każdemu się podoba ktoś atrakcyjny fizycznie. Jednak bądźmy realistami- nie każdy przystojniak/modelka będą nasi. Poza tym uroda to nie wszystko. Mi się spodobał chłopak, który na pierwszy rzut oka był nieatrakcyjny z wyglądu, jednak mi się spodobał z charakteru i się zakochałam, także wygląd to nie wszystko