Do którego roku życia waszym zdaniem takie wyjazdy są akceptowane ? - Netkobiety.pl

JuliaUK33 napisał/a:

olga1234a napisał/a:

Tak się mówi. Później dziecko kończy załóżmy 20 lat, wyjeżdza do innego miasta lub za granicę, jest zajęte swoim życiem, a z rodzicami utrzmuje jedynie kontakt telefoniczny w weekend.

Tak sie zdarza, ale to nie znaczy, ze dziecko dla rodzicow nie jest najwazniejsze.

Jeżeli nie ma dziecka bo jest w innym mieście to logiczne że partner staje się najważniejszy.

olga1234a napisał/a:

JuliaUK33 napisał/a:

Ja mysle, ze przelewanie dziecku nastoletniemu alimentow to dobry pomysl, w koncu kasa idzie na dziecko,a czesto byle zony wydaja te kase na siebie. Tylko z drugiej strony te alimenty to kasa na utrzymanie dziecka,a nie,ze nastolatki pokupuja sobie iPhony, kosmetyki, a matka bedzie ze swoich wykladac na jedzenie i ubrania dla dzieci. Alimenty to wlasnie kasa na jedzenie dla dzieci,na ich ubrania,na podreczniki szkolne oraz na ich przyjemnosci, wiec jezeli nastoletnie dziecko z alimentow samo sie wyzywi,ubierze i kupi sobie to na co ma ochote to nie widze problemow, zeby alimenty dawac nastoletnim dzieciom, to tez dobra lekcja na gospodarowanie pieniedzmi

Wszystko jest zależne o jakiej konkretnie kwocie mówimy. Jeżeli jest to np 500zł na miesiąc to powiedzmy że jest w miarę ok, ale dawanie 6000zł nastolatce ok nie jest.

Nie mam nic przeciwko dobrym relacjom, aczkolwiek sama miałam 16 lat i mnie obecność rodziców w każdej sprawie zaczynała mocno irytować. Wyobrazasz sobie jak ona gada z koleżankami i jej koleżanki chwala się gdzie były już same, a ona jak ta szara myszka mówi że była ze swoim starym na wakacjach.

To nie jest obciach. Sama jeździłam z rodzicami do 18 roku życia na wakacje co rok do ciepłych krajów. Było ich stać to czemu mam nie korzystać?. Dzięki temu zwiedziłam wszystkie prawie wyspy greckie i kanaryjskie. Nawet rok temu byłam z nimi w górach na 5 dni a mam 22 w tym roku. Głupie masz podejście. Dobrze jest mieć super relację z rodzicami i z nimi jeździć na wakacje ile wlezie. Tego się już nie cofnie a życie jest kruche. Może też nie ma koleżanek z którymi mogłaby jechać. Nie każdy w tym wieku ma znajomych. Nie jest to nic złego.

Poza tym co to za brak szacunku? Z moim starym na wakacjach?. Chciałabym aby twój partner przeczytał ten wątek jestem pewna, że by cię po tym rzucił w siną dal. Jesteś dorosła kobieta a używasz słów mój stary? Zejdź na ziemię kobieto proszę cię. To już się staje irytujące. Jak ci nie pasuje to z nim zerwij dla jego dobra i znajdź sobie faceta co będzie na ciebie łożył bez dzieci.

Odpisze po przeczytaniu samego początku.
Widziały oczy co brały. Miał dziecko i liczylas się z jego obecnoscia w waszym życiu. Myślałaś że to bezdzietny kawaler?nie wyrzucisz dziewczyny z waszego życia. Fochy o alimenty też schowaj sobie bo nic to nie da. Za dziesięć lat będą wnuki i też dziewczyna będzie obecna. Albo to polubisz albo będziesz miała ciężko. Czy nie da się zaprzyjaźnić z nia?na pociechę ci powiem że inni mają wiecznie obecnych na każdym wyjeździe albo życiu weekendowym rodziców albo szwagrów czy rodzeństwo. Sama to przerabiałam  w każde święto siedzę sama. Jakoś się da przebolec.

Kajix18 napisał/a:

Elena_Lenu napisał/a:

Myślę, że wyzywanie Autorki od egoistek nic tu nie da, bo ona się jeszcze bardziej nakręci w roszczeniach i negatywnych emocjach (jeżeli to nie trollowy wątek).
Natomiast na jej miejscu zastanowiłabym się bardzo poważnie, czy chcę tkwić w takim układzie - gdzie jest córka, której poświęca się dużo czasu, energii i pieniędzy, gdzie może nigdy nie być wspólnoty majątkowej itp.

Może powinna po prostu poszukać innego faceta, który spełni jej oczekiwania - bezdzietnego, bez zobowiązań, takiego, który całą uwagę kieruje na nią, i nawet jeżeli zarabia 8, a nie 30 tysięcy, to za główny cel stawia sobie rozpieszczanie Autorki. Być może w takim związku odżyłaby i przestała się frustrować rzeczami od niej niezależnymi.  Po co się męczyć? Tylko pytanie, na ile silny jest to związek i jakie są jej priorytety.

Dokładnie. Mam takie samo zdanie. Niech autorka wątku znajdzie sobie faceta który nie ma dzieci, bo widać, że jej taki związek się nie podoba.

Są faceci którzy lubią rozpieszczać swoje kobiety. Sama mam takiego i jest dopiero studentem. Pieniądze ma, bo zarabiał sobie co wakacje to mnie lubi rozpieszczać i jest taki altruistyczny. Są faceci co mają taką naturę zarabiając o wiele mniej. Taki byłby chyba dla niej odpowiedni. A tak to się męczy z jakimś facetem co ma dziecko i przeznacza na nie. Ja też jakoś nie mogę pojąć, że wszystko ładuje w córkę i może faktycznie wyrosnąć na kobietę której wszystko się należy. Warto pomagać finansowo dzieciom, ale musi być jakaś granicą dobrego smaku.

Super teoria. W córkę ładować pieniędzy nie można, bo wyrośnie na kobietę, której się wszystko należy. Za to w dorosłą kobietę można ładować hajsy ile wlezie i ona nie będzie miała poczucia, że wszystko jej się należy? Jak Ciebie obecny chłopak nauczy, że wszystko ładuje w Ciebie, to w każdym kolejnym związku, też będziesz mieć takie oczekiwania i właśnie Ty jako dorosła kobieta będziesz mieć poczucie, że Ci się należy.

ps. Ojciec nie ładuje wszystkiego w córkę, bo zarabia 30 tys, a na jej przyszłość odkłada na wspólne konto z żoną 4 tys zł.
córka jest na dobrej drodze -  w przyszłości chce zostać lekarzem, więc pewnie dużo się uczy, chodzi na zajęcia dodatkowe i ciężko pracuje by w przyszłości zdać dobrze maturę i dostać się na medycynę. Autorka postu założyła, że córka dostając tak wysokie alimenty nie nauczy się gospodarować pieniędzmi. A prawda może być taka, że ona nawet może nie ma czasu przewalać hajsu od ojca. Nawet nie wiemy czy ona lub jej matka wypłacają te alimenty. Równie dobrze córka może mieszkać z matką w małej miejscowości i na studia wyjedzie do większego miasta gdzie wynajmie sobie kawalerkę za uzbierane alimenty od ojca.

Nowe_otwarcie napisał/a:

SaraS napisał/a:

Utrzymanie dorosłej osoby też nie musi kosztować 24 tys., a tyle, jak rozumiem, zostaje ojcu. Jeżeli dziecko ma przeżyć za 2 tys. wg Ciebie, to może wy też żyjcie za tyle samo? Potrzeby 16-latki nie różnią się tak bardzo od potrzeb dorosłego.

Co do wyjazdów - jak najbardziej rozumiem, że nie chcesz wyjeżdżać z jego córką. Tylko że to trzeba było myśleć, zanim się z nim związałaś, bo zabieranie dziecka na wyjazdy jest czymś absolutnie normalnym.

Saro, po pierwsze to za CZTERY tysiące, a nie dwa. Pomijając fakt że rodzice wedle prawa są zobowiązani do równego łożenia na dzieci, to w wypadku matki akurat (znając jej zawód i mając opis) nie ma wątpliwości że nie nadrabia wkładu finansowego faceta własnym zaangażowaniem i wiemy że też wspomaga się (czy nawet wyręcza się) "zewnętrzną pomocą" jeśli chodzi o edukację i inne rzeczy związane z córką. Za cztery tysiące więc spokojnie przeżyje, to tyle kwestii technicznych. Do ideału brakuje mi przelewania tej kasy na osobiste konto córki, tym bardziej że matka ani nie potrzebuje dodatkowego futrowania dupy ani jej się ono ze względu na jej sytuację nie należy.

Natomiast tutaj mamy do czynienia z ojcem, który daje na miarę swoich możliwości i chce dawać na miarę swoich możliwości (bo faktycznie przy zarobkach rzędu 30k ta sytuacja jest dla mnie logiczna), a w dodatku zależy mu na kontakcie z córką i byciu częścią jej życia, z czym autorka ma ból dupy. I w tym aspekcie staję po przeciwnej stronie niż autorka, a po tej samej (co też nieczęsto się zdarza) co Jack i Smutna, co jednak wcale nie znaczy że... ale to rozwinę w dalszej części odpowiedzi, kierowanej do kogo innego

Autorka napisała, że normalne alimenty wg niej (czy coś w ten deseń) to 1 - 1,5 tys. zł. Stąd 2k w mojej wypowiedzi.

Co do reszty - jasne, przeżyłaby za dużo mniejszą kwotę. Uważam jednak, że rodzice - jeśli tylko mają taką możliwość - powinni łożyć nie tylko na niezbędne potrzeby. Czyli jeśli jedno z rodziców stać na markowe ubrania, porządne kosmetyki, rozrywkę, zajęcia dodatkowe i pierdyliard innych rzeczy dla siebie, to dziecko ma prawo do tego samego. Nawet jeśli drugiego rodzica nie stać na to, żeby wyłożyć połowę za te niekoniecznie niezbędne sprawy. Minimum potrzebne do egzystencji to jest właśnie, cóż, minimum, które należy spełnić zawsze, niezależnie od zarobków.

JuliaUK33 napisał/a:

olga1234a napisał/a:

Ale prędzej czy później za jakieś 2-3 lata córka zacznie studiować i wyfrunie z gniazda. Z taką kasą to bardziej niz pewne.

No i wlasnie o to chodzi,zeby ona wyfrunela szybko z gniazda. Wlasnie jej rodzice dobrze kombinuja teraz inwestuja w jej przyszlosc ona sobie za kilka lat ubiera niezla sume o ile juz nie uzbierala i sobie pojdzie na swoje mieszkac, a matka dziewczyny bedzie miala swoja druga wolnosc,a nie,ze ich corka bedzie na jej garnuszku do 30 rz. Inswestowanie w dziecko=szybkie wyfruniecie z rodzinnego gniazda= szybsza wolnosc dla rodzicow

Tak, ale spójrz na kwotę. 72tys zł do 26-go roku życia oznacza że z samego haraczu córka będzie miałą 720tys zł.

Nowe_otwarcie napisał/a:

SaraS napisał/a:

Autorka napisała, że normalne alimenty wg niej (czy coś w ten deseń) to 1 - 1,5 tys. zł. Stąd 2k w mojej wypowiedzi.

Czyli 4k razem (bo rodzice mają obowiązek łożyć po równo), tym bardziej że matka (przy jej zawodzie i trybie pracy, co znajduje potwierdzenie w dodatkowych wyjaśnieniach odnośnie kupowania sobie pomocy wyręczającej w czynnościach domowych) zdecydowanie nie równoważy wkładu finansowego ojca swoim wkładem "w naturze"

SaraS napisał/a:

Co do reszty - jasne, przeżyłaby za dużo mniejszą kwotę. Uważam jednak, że rodzice - jeśli tylko mają taką możliwość - powinni łożyć nie tylko na niezbędne potrzeby. Czyli jeśli jedno z rodziców stać na markowe ubrania, porządne kosmetyki, rozrywkę, zajęcia dodatkowe i pierdyliard innych rzeczy dla siebie, to dziecko ma prawo do tego samego. Nawet jeśli drugiego rodzica nie stać na to, żeby wyłożyć połowę za te niekoniecznie niezbędne sprawy.

No tu dochodzimy do tego co rodzice mogą i często chcą płacić z własnej woli w ramach własnych możliwości, ale co nie powinno być obowiązkiem. Rozumiesz? Na swoim przykładzie: mam ustalone pewne alimenty na córkę. Moje sumaryczne wydatki miesięczne na nią znacząco przekraczają tę kwotę dlatego, że akurat mam taką możliwość i chcę te środki przeznaczyć na nią. Nie znaczy to że muszę utrzymać ten poziom wydatków także w momencie kiedy nie będę mógł sobie na to pozwolić ani że powinienem czuć wtedy wyrzuty sumienia czy że ktokolwiek będzie miał mi prawo wyjechać z tekstem że mam nawet sobie odjąć od ust by utrzymać ten poziom wydatków na dziecko. Alimenty to MUS, reszta to WOLNA WOLA.

SaraS napisał/a:

Minimum potrzebne do egzystencji to jest właśnie, cóż, minimum, które należy spełnić zawsze, niezależnie od zarobków.

Uwierz mi że to minimum to ani 4k ani nawet 2k, sam mogę znaleźć bez problemu przykłady w rodzinach tych fizycznych, którzy wykonywali czynności przy projektach przy których pracowałem.

NO, ale ja nie pisałam o Tobie, tylko o sytuacji autorki. Tam ojca stać na to. Nie wiem, z czym próbujesz dyskutować, skoro w mojej wypowiedzi stało: "jeśli tylko mają taką możliwość". I tak, jeśli rodzica stać, jeśli ma możliwość, to powinien zapewnić dziecku więcej - dupa nie rodzic, który sam ma wszystko, co najlepsze, a dziecku nie da, bo druga strona nie pokryje swojej części.

[edit] Nie wiem, skąd 4k nawet z 2 x 1k, chyba że wliczasz jakieś plusy itp. Wciąż chyba nie 4k, zresztą to nie powinno być liczone jako część na "zwykłe" utrzymanie dziecka.
Tak czy inaczej - nieważne, zgaduję, że ani autorka, ani jej partner za tyle nie żyją przy takich jego zarobkach, więc nie rozumiem, dlaczego jego córka by miała. Tym bardziej, że on z powodzeniem jest to jej w stanie zapewnić sam. No chyba, że autorka zarabia 100k i narzeka, że mąż za mało do wspólnej kasy wkłada, jest rozrzutny, a ona musi mu się dokładać. Ale to chyba nie ta sytuacja.
Btw, uważam, że przy takich zarobkach, to on te 6k mógłby wydawać na cokolwiek - pasje, schroniska, ciuchy itd. - i autorce nic do tego, bo zostaje mu wystarczająco na życie. Tylko mam dziwne wrażenie, że ona zniosłaby lepiej, gdyby te pieniądze przeznaczał choćby na szalone imprezy; wszystko, byle dzieciak nie dostał.