mój facet i ja. takie same charaktery. - Netkobiety.pl

wiesz co, w Twoich słowach nie wiem czemu ale odnajduje pewną radość. Mimo tego wszystkiego potraficie szczerze wyznać swoje uczucie. Myślę że tutaj za wiele nic sensownego nie można dodać choć mogę się mylić. Kto się czubi ten się lubi. Stare jak świat. Związek chyba nie powinien oznaczać tylko rozkosznej sielanki i słodzenia sobie 24 godziny na dobę. Nikt nie powiedział że całe na życie będzie jednym pasmem powodzeń. Cierpienie uszlachetnia. Jeśli potraficie wynieść z tych kłótni coś pozytywnego. Poza tym może właśnie takie drobne kłótnia nie pozwalają obumrzeć waszemu związkowi. Są emocję, miłość nie śpi, jest gwałtowna wybuchowa, odradza się co chwile szybszym biciem serca. Uczcie się nawzajem od siebie, bądźcie wobec siebie szczerzy i rozmawiajcie o wszystkim. Pozdrawiam

Po części się z Tobą nie zgadzam Gothka.Na dole napisze dlaczego.

Rozjasniacz, aż chciałoby się powiedzieć: ''Trudno tak razem żyć nam ze sobą,bez siebie nie jest lżej''
Macie dość barwny związek. Teraz jest Wam dobrze, bo nie ma w związku nudy(podejrzewam też,że krótko ze sobą jesteście).Tylko pamiętaj,że z czasem jak będziecie starsi,staż związku się wydłuży,dojdą problemy życia codziennego, wspólne rachunki, kłopoty, to już może nie być tak lekko. Może to być dla Was już męczące i również może być powodem rozstania.

Kłótnie,owszem o ile nie za częste,to powinny być.Gdyby tak nie kłócić się,przemilczeć jakieś drobiazgi które nas złoszczą, to później jak się to nawarstwi,to jak zacznie się wreszcie prawdziwa kłótnia,to można sobie wygarnąć wszystkie rzeczy z przeszłości, co wiadomo jak wpływa na związek.

Myślę,że póki nie planujecie małżeństwa,to przecież możesz obserwować faceta,Wasz związek i zastanawiać się czy chcesz być z kimś tak wybuchowym jak Ty 24 godz. na dobę.
Osobiście życzę Wam powodzenia. U nas to ja jestem ta ''zła i wybuchowa''

Juliette my jesteśmy ze sobą ponad dwa lata i ślub planujemy za 6 lat. Oboje jesteśmy pewni, że chcemy być ze sobą pomimo naszych charakterków
Kłótnie dotyczą pierdółek. Większe konflikty, tak jak pisałam, rozwiązujemy bardzo kulturalnie. Dużo ze sobą rozmawiamy o naszych oczekiwaniach i marzeniach. Mamy w sobie oparcie i wiemy, że zawsze możemy na siebie liczyć. Czegóż chcieć więcej...?

A ja myślę, że nie ma rzeczy nie do rozwiązania. Skoro wam zależy na związku i ewentualnie planujecie wspólną przyszłość można poszukać pomocy fachowej. Jeśli jesteście otwarci i z poczuciem humoru takie ćwiczenia z psychologiem nauczą was jak MOŻNA inaczej rozwiązywać sytuacje konfliktowe aby nie kończyły się wybuchami niepohamowanej złości. A przy tym są ciekawe i można wiele dowiedzieć się o samych sobie

Dzięki dziewczyny za odpowiedź. Zobaczymy co będzie dalej, wzięłam sobie wasze rady do serduszka:)

Witam.

Postanowiłam po prawie trzech latach odświeżyć mój wątek. Jak czytam to co wtedy pisałam to chce mi się śmiać z siebie, ze swojej głupoty i naiwności i z tego jak bardzo zaczynając temat dodałam kolorytu, zabarwień, tylko po to, żeby uwierzyć, że nie jest tak źle jak mi się wydaje. Chciałam żeby osoby czytające widziały mój związek tak jak ja bym chciała go zobaczyć. Śmieszne prawda? Miałam na oczach różowe, bardzo różowe okulary. Miłość musi kwitnąć, jesteśmy młodzi, trzeba się dotrzeć. Jednak tamte wyzwiska, bo to były wyzwiska i niesamowite awantury powinny być dla mnie znakiem ostrzegawczym, ale wierzyłam, że jego ostatni raz, był  ostatnim razem, bo przecież jak się kogoś kocha to się go szanuje.
Jestem dzisiaj bardzo szczera. Jestem dzisiaj o wiele bardziej dorosła niż wtedy. Jestem ( Chciałabym być?) pełna siły żeby zakończyć ten toksyczny związek. W tym momencie jesteśmy pokłóceni, brzydka odzywka do mnie i cisza czwarty dzień z obu stron. Tak było nie raz, ale zawsze wybaczałam. Wystarczył "pstryk" palcem, jak do psa i byłam i zgoda, jest fajnie, ma być fajnie, będzie dobrze. I przysięgam na wszystko, nie mam zachwianej równowagi emocjonalnej. Prześwietlam w głowie te kilka wspólnych lat i dopiero zdaję sobie sprawę jakim on jest dziwnym człowiekiem. Może chorym. Nie wiem. Niektóre dziewczyny narzekają że ich facet się zmienił, że kiedyś nosił na rękach, był spokojny, a teraz krzyczy i nie wręcza kwiatów. Mój facet, się nie zmienił. Jest jedyną istotą na ziemi niezmienną. Tacy ludzie się nie zmieniają. Wszystko zniosę, ale braku szacunku do mnie nigdy.
Nie wiem czy mnie kocha. Czasami mi to mówił, okazywał. Ale co z tego jak za chwilę się darł i czar pryskał. Już od pewnego czasu nawet nie płakałam, bo czułam że to wisi na włosku. Jestem za fajna dziewczyna, żeby dawać się tak traktować. Nie wiem jak mam powiedzieć o rozstaniu. Wolałabym żeby już nigdy się do mnie nie odezwał, bo wtedy by to samo umarło niż spotkać się i rozmawiać. Zresztą...pewnie prowadziłabym monolog. Nie wiem jak by na to wszystko zareagował. Czy by pierwszy raz w życiu przepraszał ? no, ale za co...według niego przecież nic się nie stało, bo można mnie nie szanować, zawsze przecież można było i tak przecież byłam, kiedy tylko chciał. Nigdy nie musiał się o mnie starać. Nigdy za mną nie latał. Nigdy nie interesowało go moje życie. Nigdy nie zapytał jak się czuje. Mojego życia osobnego nie było. Liczył się tylko on sam, on jest przecież pępkiem świata. To wszystko jest gorzkie...Nie płaczę i nie płakałam. Czuję się lekko. Nie chcę żeby zadzwonił, no bo co mam wtedy zrobić? Odebrać? Nie odebrać? Powiedzieć, tak samo brzydko jak on do mnie? Tylko wtedy zniżyłabym się do jego poziomu, a przecież jestem mądrzejsza.Nigdy nikomu się nie zwierzałam z tego co się dzieje, bo się wstydziłam. Rodzina moja go lubi i myśli, że jest taki jak przy nich, czyli ponad wszystko dobry i uprzejmy i pracowity.Jestem już tym zmęczona. Nie wiem jak to zakończyć, a tak chciałabym żeby to umarło...samo umarło...

Do autorki. Jesteś przeciwieństwem mnie. Ja tak nie potrafię walnąć żeby mi ulżyło - dusze w sobie i chodzę z problemem bijąc się z nim w głowie. Dlatego zapewne Ty będziesz żyć długo, a ja niestety ech ...

A mi się wydaje że jesteś singlem osobą duchową.

Napisze nie ładnie pierniczenie kotka za pomocą młotka ja bym go rzuciła o ziemię, toksyczne związki ciągną się latami zyskuje na nich tylko facet.
Facet jest kapłanem kobieta nie może być, panuje mit że to kobiety są fałszywe, niektóre w to wierzą i i się takie stają ale prawda jest zupełnie inna to faceci częściej kłamią udowodnili to amerykańscy naukowcy.

Rozjaśniacz, pytanie czy teraz nie przekoloryzowałaś w druga stronę?
Jeśli nie to ja mogę powiedzieć to, czego nie chciała poprzedniczka: RZUĆ GO W TEJ CHWILI.
Za dużo lat już na niego zmarnowałaś.