A jeżeli nic nie zapowiadało rozstania ? - Netkobiety.pl

Madziu, bardzo Ci współczuję doswiadczeń, bardzo dużo przezyłaś, pokonałaś. Naprawdę zasługujesz na pełnię szczęścia. Ważne abyś zauważyła, że z byłym już partnerem predzej czy później nie zaznałabyś szczęścia. On najprawdopodobniej rzeczywiscie nie miał poważnych zamiarów, to fircyk żyjący chwilą, natomiast Ty Madziu jesteś odpowiedzialną, mądrą kobietą. Zdobyłaś dużo własnymi siłami, wykształcenie, praca, awans, wychowanie syna na fajnego człowieka.
Moja córka też miała w dzieciństwie przewlekłą chorobę autoimmunologiczną, u nas niestety to genetyczne. Na szczęście teraz jest w fazie wygaszenia. Właściwie od kilku lat.
A co do rozpaczy po eks, ja już po nim nie płaczę. Czasami zdarzy mi się, gdy po trudnym dniu leżę sama w łóżku i za dużo myślę.  Tak bardzo w tym momencie brakuje mi kogoś, kto by mnie przytulił. Wszystko wtedy zaczyna mi sie przypominać. Zawsze bardzo do niego lgnęłam. W kazdym momencie kiedy była okazja tuliłam się do niego. Zasypiałam z jego ręką pod policzkiem. Kiedy wychodził do pracy o 4.00 nad ranem brałam jego poduszkę i tuliłam do siebie. Rozstanie było dla mnie koszmarnie trudne. Pierwsze miesiące to płacz. Niestety należę do bardzo wrażliwych osób. Mocno przywiązuje się do ludzi. Dziś już wiem (o wiele za późno), że nie ma absolutnie po kim płakać. Ten facet to dno moralne. Zwykły gnojek. Przepraszam, ale jak nazwać gościa, który w taki sposób traktuje kobietę. Czasem łzy pojawiają się też z powodu tego, że mi siebie żal. Żal mi, że straciłam tyle czasu i zdrowia poświecając czas nieodpowiedniej osobie. Najcenniejsze co możemy poświęcić innemu człowiekowi to czas, tego nigdy już nie odzyskamy. Madziu Twój eks wykreował w Twojej glowie obraz idealnego partnera, a wcale taki nie jest. Mój eks też udawał, nosił maskę. Młodsza kobieta świetnie podbija ego. To co zrobił na końcu powinno absolutnie przekreślić wszystko, co było dobre. To zwyczajnie nie są dobrzy ludzie. Nie mieli dobrych intencji. Nie na darmo mówi sie, że faceta poznaje się po tym jak kończy.

Pesel i jego konsekwencje. U nas jest kult starości i typowy 50ciolatek to 'ma już bliżej jak dalej'

Asia2006? napisał/a:

Dotąd byłam przekonana, że robienie telenoweli razem z dramami jest 'przywilejem' kobiet

Faceci też chcą się lepiej poczuć i opowiedzieć swoją piękną historię. Ileż to np. westernów o tym opowiadało: on szlachetny i odważny, chroni kobietę przed przeciwnościami losu, a na koniec w blasku chwały odjeżdża ku zachodzącemu słońcu.

Czyli oboje utrzymywaliście związek na stopie seks bez zobowiązań. Brałaś tu i teraz i może on właśnie takich kobiet szukał: co będa brać tu i teraz i nie za bardzo będzie musiał się deklarowac. Brak decyzji o wspólnej przyszłosci jest decyzją o braku wspólnej przyszłości.

Asia2006? napisał/a:

Madziu, bardzo Ci współczuję doswiadczeń, bardzo dużo przezyłaś, pokonałaś. Naprawdę zasługujesz na pełnię szczęścia. Ważne abyś zauważyła, że z byłym już partnerem predzej czy później nie zaznałabyś szczęścia. On najprawdopodobniej rzeczywiscie nie miał poważnych zamiarów, to fircyk żyjący chwilą, natomiast Ty Madziu jesteś odpowiedzialną, mądrą kobietą. Zdobyłaś dużo własnymi siłami, wykształcenie, praca, awans, wychowanie syna na fajnego człowieka.
Moja córka też miała w dzieciństwie przewlekłą chorobę autoimmunologiczną, u nas niestety to genetyczne. Na szczęście teraz jest w fazie wygaszenia. Właściwie od kilku lat.
A co do rozpaczy po eks, ja już po nim nie płaczę. Czasami zdarzy mi się, gdy po trudnym dniu leżę sama w łóżku i za dużo myślę.  Tak bardzo w tym momencie brakuje mi kogoś, kto by mnie przytulił. Wszystko wtedy zaczyna mi sie przypominać. Zawsze bardzo do niego lgnęłam. W kazdym momencie kiedy była okazja tuliłam się do niego. Zasypiałam z jego ręką pod policzkiem. Kiedy wychodził do pracy o 4.00 nad ranem brałam jego poduszkę i tuliłam do siebie. Rozstanie było dla mnie koszmarnie trudne. Pierwsze miesiące to płacz. Niestety należę do bardzo wrażliwych osób. Mocno przywiązuje się do ludzi. Dziś już wiem (o wiele za późno), że nie ma absolutnie po kim płakać. Ten facet to dno moralne. Zwykły gnojek. Przepraszam, ale jak nazwać gościa, który w taki sposób traktuje kobietę. Czasem łzy pojawiają się też z powodu tego, że mi siebie żal. Żal mi, że straciłam tyle czasu i zdrowia poświecając czas nieodpowiedniej osobie. Najcenniejsze co możemy poświęcić innemu człowiekowi to czas, tego nigdy już nie odzyskamy. Madziu Twój eks wykreował w Twojej glowie obraz idealnego partnera, a wcale taki nie jest. Mój eks też udawał, nosił maskę. Młodsza kobieta świetnie podbija ego. To co zrobił na końcu powinno absolutnie przekreślić wszystko, co było dobre. To zwyczajnie nie są dobrzy ludzie. Nie mieli dobrych intencji. Nie na darmo mówi sie, że faceta poznaje się po tym jak kończy.

Cześć Asiu :-) tak z partnerem nie mogłabym już być , nie po takim zachowaniu . Tęsknie za nim albo za osobą którą udawał . Asiu jak Twoja córka zareagowała po tym rozstaniu ? Pisałaś ze eks miał z nią dobry kontakt . Mój młody smutny , dziś chciał mnie pocieszyć ze może wujek wróci , ech tyle przede mną . Poszłam za Twoja rada i napisałam mu list , bo omal do niego nie zadzwoniłam . Napisałam ze mu wybaczam , ze mu życzę powodzenia i ze bardzo żałuje sposobu w jaki mnie porzucił . W ps dodałam ze mam nadzieje ze już mu nie stanie po tej nocy żarcik ^^ Słyszałam ze choroby autoagresywne są trudne w leczeniu , ze tak naorawde nikt nie zna przyczyny a mogą przybrać naprawdę groźna formę uniemożliwiające normalnie funkcjonowanie np toczeń . Mam nadzieje ze Twoja córka nie będzie miała wznowy. U mojego syna „ wystarczyły” trzy operacje żeby pozbyć się problemu na zawsze . U Ciebie jest ten lęk że wszystko wróci , trzymam kciuki za Ciebie . Dziękuje ze zaglądasz tutaj .

Asia2006? napisał/a:

Moja córka też czasami próbowała mnie pocieszać. Ja jej mniej więcej nakreśliłam tę sytuację, oczywiście powiedziałam na tyle dużo ile może zrozumieć na tamten czas 10cio letnie dziecko. Bardzo żałuję, ze rozpaczałam bo zapewne moja córka poczuła się zaniedbana emocjonalnie. Długo duchem byłam przy nim. Przeprosiłam ją za wszystko, przyrzekłam, że wezmę się w garść. On nie bywał w naszym domu. Ja mieszkam z rodzicami. Myśmy najczęściej bywały u niego. On u mnie był dosłownie kilka razy, ale nie pomieszkiwał. Nasze wspólne życie toczyło się u niego w domu. Moja córka na początku zareagowała smutkiem, ale jakoś szczególnie nie odczuła jego nieobecności. Ja mu wielokrotnie tłumaczyłam, że mam dziecko i nie będę skakać z kwiatka na kwiatek. Skoro jesteśmy razem, nie dochodzi między nami do rażących zachowań to zostańmy razem. O wszystkim wiedział, o chorobie mojej córki, która jest bardzo nieprzewidywalna. Etiologia jest nieznana, lekarze, wybitni rozkładają ręce. A mnie rozwalała bezsilność, bardzo bolało mnie cierpienie mojego dziecka. Wiedział, że mamy za sobą trudne doświadczenia. Że potrzebujemy spokoju. Miłości. Cóż...
Bardzo dobrze, że piszesz listy. Pisz je zgodnie ze swoimi potrzebami. Ja przed swoim eks też byłam szczęśliwa i nikogo nie szukałam. Tęsknota lubi niestety towarzyszyć za długo niż byśmy chcieli. Może to tęsknotą za sobą samym, za tym kim byliśmy będąc w relacji ? Poza tym to bardzo gwałtowna zmiana, trzeba być dla siebie wyrozumiałym bo na początku tak to może wyglądać. Skrajność emocji, irracjonalna tęsknota, pełno pytań, wątpliwości, analizowanie. Podstawą jest szukanie szczęścia w sobie. Wszystko inne to domek z kart. Tak mówią. Jeszcze mnie te słowa do końca nie przekonują. Będzie lepiej. Daj sobie czas na żałobę, dziecku też. To naturalny proces. To minie. Najważniejsze, aby nie utknąć na żadnym z etapów żałoby. Rozmawiaj z synem. Otwarcie, lecz w dziecięcym języku. Myślę, że dla niego światem jesteś Ty, dziadkowie i potem być może eks partner. Smutek przejdzie. Dzieci bardzo szybko się adaptują. Sciskam mocno

Rozkleiłam się teraz bardzo . Jak mój syn mnie próbował pocieszyć to odkryłam jaka poniosłam porażkę . Muszę się ogarnąć jak najszybciej . Kto to widział żeby mały chłopiec pocieszał mamę. Ominęłam z nim ten temat a przecież on tez za nim tęskni . Zwrócił uwagę ze nie ma ulubionego kubka wujka , pytał czy wujek kiedyś przyjdzie i pobawi się z nim . On właściwie z nami mieszkał i jak popatrzę na kanapę gdzie się wygłupiali albo jak grali w wekeend w gry to dochodzi do mnie ze to już nie wróci . I powiedziałam mu ze wujek nie wróci ale dobrze  mu życzymy bo wyjeżdża . No i ze go lubi . A z jego strony cisza . Najpierw człowiek stara się żeby dziecko zaakceptowało partnera a później żeby o nim zapomniało . Rozumiem ten strach przed skakaniem z kwiatka na kwiatek . Tez byłam odpowiedzialna , wszystko etapami i to wszystko po nic . Sam problem . Jakby tego wszystkiego było mało . Na szczęście ma ukochanego dziadka ale jednak tęskni za wujkiem . To wszystko trudne jest i bardzo chciałabym się obudzić za rok najlepiej :-) tak to duża zmiana, jeszcze tydizen temu czułam się kochana a skończyłam na śmietniku jak niepotrzebny przedmiot . Przykro mi z powodu choroby Twojej córki , wiem co to znaczy rozpaczliwie szukać pomocy i jak długo może trwać diagnoza . Mam nadzieje, że nie będzie wznowy . Trzymam za Was kciuki. .nie dziwie się ze rozpaczałaś, sama mam ochotę rwać włosy z głowy . Udaje ale moje dziecko widzi ze ze mną jest coś nie tak . Pozdrawiam Was serdecznie

❤️ Dziękuję. Teraz obiecałam sama sobie, że już z nikim się nie zwiąże. Rozpacz po nim była zbyt długim etapem. Potrzebowałam duzo czasu, długo żyłam przeszłością. Wobec córki czasami udawałam, że jest okej, ale w środku czułam się martwa. Bardzo zeszczuplałam, odbiło się to na moim wyglądzie. Bywały lepsze i gorsze dni. Ja sama bardzo nie chciałam sobie pomóc, miałam problem z akceptacją zaistniałej sytuacji. Dokładnie tak jak Ty czułam się jak wyrzucona rzecz, która znudziła się, czułam się gorzej niż nic. Tacy jak oni mam wrazenie, że nie mają uczuć. Mój eks najprawdopodobniej jest narcyzem. Wpłynął na mnie bardzo negatywnie. Wciąż odzyskuję siebie sprzed niego. Dlatego tak bardzo chciałabym, aby każda skrzywdzona kobieta nie poświęcała ani ułamka sekudny na kogoś, kogo wspomnieć nie warto. Jeśli chodzi o wspomnienia, twórz swoje. Zrób coś nowego. Może jakieś przemeblowanie ? Bedzie wasze. Zmień szczegóły,  poduszki, koce, nie będą być może tak przywoływać wspomnień. Dużo tul synka, wiem, że jesteś kochającą mamą, czuć ciepło z Twoich wypowiedzi. Jestem pewna, że wyjdziesz na prostą. Że pewnego dnia z pełnym przekonaniem dasz znać, że jesteś wolną, spełnioną, szczęśliwą kobietą

Dziękuję Magda2929, ja również pozdrawiam Ciebie serdecznie. Bardzo się cieszę, że działasz, że dobrze się u Ciebie dzieje. Pomysł z kotem swietny. Zwierzęta cudownie działają, nawet te najmniejsze kiedy mówi się do nich, a one patrzą na Ciebie ruszając śmiesznie noskiem wyjazd to też bardzo dobry ruch. Mam nadzieję że ta dobra passa wciąż trwa. Co do diagnozy osobowości lub rysu narcystycznego to bardzo trudne. Nawet specjaliści czasami nie potrafią jednoznacznie określić. Jeśli zauważyłaś u eks kilka cech narcystycznych to być może to wyłącznie rys z czego powinnaś bardzo się cieszyć. Wierz mi, że spotkanie i przebywanie z rasowym narcyzem, który stosuje wobec Ciebie szereg toksycznych zachowań skutkuje traumą. Natomiast trauma skutkuje szeregiem zmian w zachowaniu, niekiedy osobowości. Poza tym to cholernie trudny temat. Pdst i inne historie. Generalnie nieciekawie. Bardzo tu płakałam w swoim temacie. Zdecydowanie za długo więc niech u Ciebie dzieje się dużo, aby tylko dobrze, aby nie mieć czasu rozmyślać ponieważ żadna analiza już niczego nie zmieni.

Mój temat bezposrednio po rozstaniu mam pod innym nickiem.

Zmagałam się z PDST,

Noble napisał/a:

Asia2006? napisał/a:

Mój temat bezposrednio po rozstaniu mam pod innym nickiem.

https://www.netkobiety.pl/t126170.html

Asia2006? napisał/a:

Zmagałam się z PDST,

PTSD (Post Traumatic Stress Disorder)

Racja, dziękuję za poprawienie. I tak, to mój temat. Wstydzę się siebie z tamtego czasu. 13 stron rozpaczy, dwa lata w błoto.

Asia2006? napisał/a:

Noble napisał/a:

https://www.netkobiety.pl/t126170.html

PTSD (Post Traumatic Stress Disorder)

Racja, dziękuję za poprawienie. I tak, to mój temat. Wstydzę się siebie z tamtego czasu. 13 stron rozpaczy, dwa lata w błoto.

Spokojnie, toksyczny związek plus rozstanie po toksycznym związku w dramatycznych okolicznościach zostawia taki głęboki ślad w psychice, że trudno dojść do siebie w trzy dni, jakby tutaj niektórzy chcieli. Kiedyś wyczytałam, że dochodzenie do siebie trwa połowę czasu trwania związku, więc nie ma innego wyjścia, jak dać czasowi czas i pozwalać sobie na WSZYSTKIE emocje w procesie żałoby po związku, nawet na te, które chcielibyśmy schować głęboko przed innymi.