Niezdecydowany, dziwny mężczyzna - co można zrobić? - Netkobiety.pl

Jeszcze jedna rzecz mnie załamała, która ostatnio się wydarzyła. Stwierdziłam, że skoro zaczęłam się już tak tu otwierać, to to napisze. Ja bardzo kocham zwięrzęta - sama mam psa, takiego kundelka, którego przygarnęłam od jednej znajomej. Jest to taki domowy kundelek, śpi ze mną itp. On jak się dowiedział że trzymam psa w domu, to mnie wyśmiał i powiedział, że ja jestem śmieszna, bo pies powinien być tylko na dworze przy budzie, a ja jestem żałosna, że psa kąpie itp., bo pies nie jest do domu..

Potem opowiedział, ze pies sąsiada go wkurza, bo wyje w nocy i go wywiózł do innego miasta i zostawił koło lasu. Powiedziałam, że głupie żarty, że mnie to nie bawi, a on wtedy wysłał mi jakąś klatkę, że niby na tego psa i dodał, że mówi prawdę, bo jak cokolwiek mu stanie na drodze to nie ma zmiłuj.
Ja nie wiem czy to prawda, ale ta klatka kupiona to jakaś dziwna sprawa...

Obawiam, że ze naprawde wywiózł tego psa....

Ale to się nie wyklucza.
On lubi ją czasem poniżyć, niby to zartem, niby to serio,trzymac na dystans, nie deklarowac sie, udawać że niby sa przyjaciółmi, ale robić jakieś podteksty i chwalić fajne zdjęcia, które mu wysyła. Udaje że nie widzi jak ona się męczy i stoi ze swoim zyciem w miejscu latami. Niby nie chce jej krzywdzić, ale jednak przytyki i umniejszanie jej nie przeszkadzają mu w tym. Ule dobrze podsumowała, że tu nie chodzi nawet o nią tylko ogólnie o jakąś forme zemsty na kobietach. Raczej nie urobił by tak każdej, ale z Kasią sie udało.

Ona nie jest za bardzo doświadczona, nie wyczuła że to nie jest materiał na faceta i próbuje sobie na siłę udowodnic, że jest taką seks bombą, że nawet jego zmusi do bycia wzorowym partnerem. To jest pewnie jej pierwszy kosz w życiu, o dziwo nie od żadnego Alvaro, a od takiego sobie o gościa, ani to przystojnego, ani to sympatycznego. Ona przez dwa lata nie otrząsnęła się z szoku, że on nie postawi jej na piedestale i nie będzie wielbić, bo jest o niego lepiej ustawiona w życiu i atrakcyjniejsza. Taki mały narcyzik ciągle jej podszeptuje "ale przecież jesteś taka super, że nikt by ci sie nie oparl! nikt więc on też nie da rady i kiedyś go złamiesz".Ona sama nim niby troche gardzi, niby widzi że jest gorszy od niej, ale jednak chce go złamać i nie mieści jej się w głowie że jej się oparł.

Masz racje, że to nie jest geniusz manipulacji i z każdą by sobie tak nie pograł. Spróbował z Kasią raz, drugi i ona mu zaczęła pozwalać to sobie dalej na niej eksperymentuje. Kobieta świadoma swojej atrakcyjności, lubiąca siebie, nie trwa w takiej sytuacji 2 lata. A Kasia niby mówi ze ma powodzenie, ale jednak chce sobie udowodnić, że złamie ten jego opór. doszukuje sie sygnałów gdzie ich nie ma i interpretując każde "ALE" na jego korzyść.

Trafiła kosa na kamień.

Jedno jest pewne. On nie wniesie nic dobrego do jej życia, jest powodem ciągłej frustracji i obsesji Kasi, więc musi sie go pozbyć. Ulle ma tez racje, co do tego, że on czerpie przyjemność z patrzenia jak łamie jej poczucie własnej wartości. Troche to przypomina inceli na tym forum którzy dosrywają każdej nowej osobie na forum atakując ją, że śmiała pozucicc chłopaka, że śmie mieć oczekiwania itp.

Ta sytuacja z psem. Przecież to nie jest manipulacja. On sam się przyznał, że zrobił coś paskundego. Nic nie ukrywa, nic nie ściemnia. Ona nadal jest w szoku, że na widok jej zdjęć w bieliźnie nie pokocha nagle kundelków. Trafił w jej czuły punkt- brak dowartościowania jako kobieta. A ona z jakiś dziwnych względów uparła się że to od niego musi zdobyć to dowartościowanie.

Podkreślam metody, którymi możesz uwolnić się od narcyza, jak pisała ulle:
1. Logika, analizujesz fakty, przyczyny i skutki, wtedy zrozumiesz że nic dla niego nie znaczyłaś, nie jesteś ważna i chce cię tylko skrzywdzić i wykorzystać do swoich celów
2. Strach (zobacz co zrobił z psem, tak on cię straszy, abyś się bała odejść, ale może się przeliczyć, bo strach może cię także otrzeźwić - zobaczysz z kim masz do czynienia.

Zasady odchodzenia:
1. Nie daj poznać po sobie, że się go boisz, nigdy, ani w słowie, ani w tonie głosu, rób wrażenie że olewasz jego gierki, słowa, żartuj sobie z nich, zbywaj.
2. Nie ujawniaj mu od teraz żadnej informacji o sobie, ŻADNEJ, ani gdzie jesteś, ani co myślisz, ani co czujesz, ani co planujesz, nawet celowo wprowadzaj go w błąd, jeśli będzie okazja.
3. Dziewczyny radzą odejdź bez słowa, a ja myślę, że na początek lepiej by było stopniowo olewać wiadomości, odpisując na co 10 zdawkowo, coś tam że jesteś zawalona pracą i tak go zwodzić jak najdłużej, tylko że ty musisz tu być silna i nie dać poznać emocji które tobą targają, bo wtedy się odkryjesz, a on już będzie wiedział co z tobą robić, oczywiście o spotkaniach nie ma mowy, bo cię wyczuje od razu.
4. Choćby się paliło i waliło, choćbyś nie wiem jak cierpiała i tęskniła, nie możesz nigdy sama kierować w jego stronę żadnych wiadomości, pytań, pretensji, żalów, wyjaśnień.
5. Wiedz jedno on ci nigdy niczego nie wyjaśni, bo co ci powie, że jesteś jego zabawką, dlatego on ma dla ciebie tylko kłamstwa.
6. Zastanów się co o tobie wie, bo na pewno to wykorzysta przeciwko tobie. Jeśli zorientuje się że się zerwałaś ze smyczy to przeprowadzi atak na ciebie, wtedy się odetnij, nie odpisuj ani jednym słowem, bo wtedy nie dostanie żadnej informacji o tobie i nie będzie miał pożywki, szybciej z tobą skończy.
7. Najważniejsze to odcinać się od niego emocjonalnie, krok po kroku.

Moim zdaniem powinnaś zacząć pracować nad sobą, bo to nie jest normalne, że facet wypisuje ci okropne rzeczy, rani cię celowo a ty o niego zabiegasz.
Zamiast analizować chore zachowania narcyza, zastanów się jak masz sobie pomóc. Ochłoń, uspokój się i poświęć sobie czas. Zaopiekuj się sobą.

A jakby miał ci zaszkodzić w pracy?

Myślę, że to nie jest żaden wyrachowany psychopata tylko zwykły, zakompleksiony nudziarz, który sobie testuje ile może sobie pozwolić. A że trafił w twój czuły punkt-odrzucił twoje zaloty, mimo że wg ciebie jest znacznie poniżej twojej ligi to mu na to pozwalasz.

Urwij z nim kontakt i tyle.

Masz racje - coś w tym jest.. Chyba jest to w jakimś sensie trudne do pojęcia dla mnie, że taki on nie chce takiej mnie - ładniejszej i lepiej ustawionej, a ja nie dostawałam koszy od facetów, a tu taki byle jaki cos takiego wyczyni, w konsekwencji czego włącza mi się instynkt udowodnienia, że mam go mieć.... Koleżanka mi kiedyś tak powiedziała i dodała, że jakbym go zdobyła i bliżej poznała, to bym go kopnęła w tyłek, bo on do mnie nie pasuje...

Ale też jest jeszcze jedna kwestia, uważam, że ja mam pewne deficyty w dzieciństwa, musiałam zabiegać o miłość matki, często byłam odtrącana, deprecjonowała mnie. On jest w pewnym sensie podobny, a zatem może ja teraz w dorosłym życiu odgrywam sceny z dzieciństwa, by zmusić go do pokochania mnie, tak jak próbowałam uprosić o to matkę...
A może właśnie poszukujemy czegoś co jest nam znane, a mi znany z dzieciństwa jest bardziej stan chaosu, który mi zafundował, niż stan spokoju i bezpieczeństwa.

Zastanów się czy jest coś co możesz w razie potrzeby wykorzystać przeciw niem, gdyby chciał ci zaszkodzić.
Wtedy będziesz w nieco lepszej sytuacji.

Mhy, masz troche racji. Kasia jest wyjątkowo mało skłonna do autorefleksji. Kazdy podrzuca swoje spostrzeżenia i dla Kasi każde okazują się trafne.
Zarówno to że jest wyrachowanym psychopata ktory planuje zniszczyc jej zycie i na pewno zniszczy jej teraz kariere, jak i to ze to zwykły nudny incel, który wyczuł że jest zakompleksiona na punkcie swojego wyglądu i dzięki temu daje jej kosza od 2 lat, a ona tego nadal nie kuma.
On jej mowi ze nie chce jej skrzywdzic i boi sie związków, więc ona chce przełamać jego lęki.
Potem my jej mówimy, że przecież on ją już krzywdzi i czuje się w tej relacji okropnie, więc nagle zamiana o 180 stopni i to ona jest ofiarą, to nie ona mu sie narzuca tylko on jej.
mhhh... oj Kasia ma dużo do przepracowania jeśli chodzi o takie kompetencje jak posiadanie własnego zdania, relacje z ludzmi, interpretacja swoich emocji....

Czuje się rozchwiana emocjonalnie i analizuje każde odpowiedzi. On mi zrobił kołomyję, już nie wiem co mm myślec....

Bardzo śmieszne.... Ludzię są jednak okrutni. Spoko, myśl sobie co chcesz.

Groteskowy?
W takim razie niech niektórzy z Was zastanowią się nad tym czy w gronie swoich znajomych mają tak postępującego człowieka, jednak czy w życiu nie można spotkać kogoś takiego? Można zobaczyć ich tylko w filmach?
Od dwóch lat utrzymuje kogoś w niepewności, stwarza sytuację chaosu i czerpie z czegoś tak nienormalnego satysfakcję.
Ma 34 lata i już po dwóch rozwodach, zawodowo niczego nie osiągnął, jeździ jakimś gratem i mieszka skromnie, czyli według niego jest przegrywem, a winne temu są byle żony, kobiety generalnie.
Zapisuje się na jakiś portal i poznaje Kasię, która, jak czas pokazał, pod każdym względem jest od niego lepsza i na dodatek osiągnęła sporo, a przecież jest od niego młodsza.
Obejrzał jakiś film, w którym przedstawiono jakąś grę psychologiczna, której celem było zniszczenie człowieka. Pomysł gry zafascynował go i jak się domyślam wpadł na pomysł, że on też może z kimś tak pograć, by sprawdzić swoje zdolności.
To jest normalne myślenie?
Co trzeba mieć we łbie, żeby myśleć w taki sposób.
Padło na Kasię, bo ona była idealnym materiałem do obróbki.
Zasadziła się więc mrówka na słonia i zaczęła swoją robotę.
Od dwóch lat zwodzi te dziewczynę, mąci jej w głowie i podważa jej wartość na każdym polu.
Po owocach ich poznacie- a jaki on zebrał owoc po dwóch latach?
Z pewnej siebie wesołej dziewczyny dzisiaj pozostało tylko wspomnienie.
Kasia czuje się nikim, już wcale nie jest taka pewna swojego wyglądu, jest odstawiana na półkę i z powrotem przyciągana, co chwilę zalicza jakieś kary milczenia, których kompletnie nie rozumie, bo niczego złego temu chłopu nie zrobiła i już ma tak namieszane w głowie, iż uważa, że z tym człowiekiem łączy ją jakaś magiczna więź, nierozerwalna więź.
Jakby tego było mało czuje, że jest jego kobieta i jako taka uważa, że musi być wobec niego lojalna. Spowiada mu się ze wszystkiego, co ja spotyka, czyli dostarcza mu informacji, jako żeru dla niego.
On żyje jej życiem i jest zaangażowany w tę grę w sposób maksymalny.
Czy to jest normalne?
Ja uważam, że nie jest. Uważam, że jest to chore i przerażające, bo po uja mu coś takiego?
Co ten człowiek ma w takim razie we łbie?
Jest kogo się bać?
Uważam, że jest kogo się bać.
Jeśli więc po owocach ich poznacie, to przeanalizujcie jaki owoc już sobie wyhodował. Poświęcił na to dwa lata.
Kto normalny miałby potrzebę robienia czegoś takiego?

I moim zdaniem on nie robił tego tylko po to. To według tego człowieka miało być zaledwie przekąską.
Daniem głównym miało być doprowadzenie Kasi do takiego stanu, by ona zaczęła błagać go o chwilę uwagi, by zechciał chociaż raz ją przelecieć albo chociaż raz powiedzieć jej, że jest z niej dumny.
Chciał widzieć, jak kawałek po kawałku ona zaczyna tracić to, co posiada, by zaczęła mieć problemy, żeby skończyła jako przegrany psychiczny wrak człowieka, by była nim, a wtedy on nareszcie udowodni sobie, że jest kimś.

Kasiu, Twoja koleżanka ma rację. Nawet, gdybyś w końcu dopięła swego i doprowadziła do bycia z tym facetem, to po tygodniu uciekalabys w popłochu, bo dopiero żyjąc z nim pod jednym dachem otworzyłabyś szeroko oczy i padła z wrażenia, w jakie szambo weszłaś.

Później odniose się do Twoich wątpliwości związanych z zasada zero kontaktu.
Rozumiem Twoje obawy, więc postaramy się wymyślić łagodniejsza formę wygaszania tej znajomości.
Sposób KarminowejRóży wydaje się być bardzo sensowny.

Jeśli dzisiaj odezwie się do Ciebie, to pamiętaj, żadnych opowieści, zero spowiadania się, tylko odpowiedzi typu tak, nie, naprawdę? no zobaczymy, sorry ktoś dzwoni mi do drzwi - tego typu.
Gdy skończysz z nim rozmawiać stan i wez kilka głębokich oddechów.
Od dzisiaj pij sobie meliske, jedz magnez, inne minerały, witaminy ( zrób sobie jonogram) i staraj się być aktywna fizycznie, żeby wyrzucić z siebie złe emocje, a w zamian dostać porcje pozytywnej dawki energii.
Póki co, miłego dnia.
Jeśli zapyta " a co ty dzisiaj jesteś taka dziwna, inaczej ze mną rozmawiasz, czy coś się stało ", to powiedz mu, ja dziwna? Spieszę się po prostu, nie mam czasu, to ty rozmawiasz że mną jakos inaczej ale ok teraz naprawdę muszę kończyć"
Żadnego mówienia mu o uczuciach, a jeśli o uczuciach to tylko jest cudownie, super due czuje, piękna pogoda dzisiaj.
Żadnych tekstów na podstawie których on mógłby myśleć, że należysz do niego.
Rozmawiaj krótko, wesoło jakbyś spotkała sąsiada z domu obok.

Takie historie mogą przydarzyć się nawet najbardziej inteligentnym, wykształconym ludziom. To nie ma nic wspólnego z głupotą.
Ja zapewniam Cię, że prosta, niewyksztalcona osoba ( baba z warzywniaka na przykład) jest mniej narażona na coś takiego, bo taka kobieta powiedziałaby " przestań pierdolić trzy po trzy, chce wiedxuec o co ci chodzi, a nie słychać farmazonów.

Niestety M!ri ludziom przydarzają się takie rzeczy.

witaj, on nie chce sie angazowac, bo sie pewnie boi, moze nie chce cie skrzywdzic. Jest dla ciebie teraz nie do zdobycia, to pewnie to cie w nim pociaga i ty chcesz go zdobyc. Wycofaj sie, bo to nie ma sensu. Takie jest moje zdanie. pozdrawiam.

To zależy co uważasz za głupotę.

Fakt, Kasia nie popisała się mądrością, jednak czy można powiedzieć o niej " to po prostu głupia baba", ja byłabym daleka od wydawania na jej temat takiego sądu.

Jakie działania podjąć? Przestać się z nim kontaktować.
To co wyżej opisałaś, wcale mnie nie dziwi. On Ci już wcześniej powiedział, że ma zły charakter i , że krzywdzi kobiety. Nawet nie jesteście w związku, a on Cię tak tłamsi. Pomyśl, co przeżywała jedna i druga żona. Każda miała go najwidoczniej dość i zostawiła, bo z takim charakterem żadna nie wytrzyma.

Ty chyba serio uważasz, że na lepszego mężczyznę nie zasługujesz tylko na takiego, który dręczy i nienawidzi kobiet? Gdybyś tak nie myślała, to już dawno być typa pogoniła.

Robisz duży błąd myślowy, bo zakładasz z góry, że ona jest ofiarą. Mniej więcej podobne myślenie jak mają incele, którymi tak pogardzasz. Tylko wektor odwrotny.

Dowiedziała musi wyjechać w delegacje do Niemiec  dzielnicy Arabów.
haha też może być prawdziwe zdarzyć.

Kasia sama mu w tym pomaga. Np. to ze był zestresowany na pierwszym spotkaniu odebrała tak, że jest tak piękna że aż był onieśmielony. Nie przyszło jej do głowy, że może wtedy był jeszcze w trakcie rozwodu, albo spotykał sie z kimś innym i dlatego sie stresował spotkaniem, nie chciał żeby ktoś sie dowiedział.
To że ciągle ze sobą rozmawiają i jej słucha nie odbiera tak, że on jest kompletnym nudziarzem, nie umie nawet zaproponować wspólnego wyjścia do kina, czy na golfa. Ona to interpretuje tak, że on jest bardzo glęboko na niej skupiony.
To że nie chce z nią sypiać, nie odbiera jako sygnału że mu się nie podoba,ze on ma inny typ. Odbiera to tak, że on boi sie bliskości (po 2 rozwodach, ciekawe...), że musi go zachęcić i on sie przełamie.
To Kasia nie śpi po nocach i zastanawia się jak wejść mu do łózka, nie on.
Może pisze z nią z nudów, bo nie ma nic do roboty, tak jak my tutaj na forum. To ona to odbiera jako mocną więź.

Kasia jest ofiarą tej sytuacji, ale nie sądze ze on sam jest taki sprytny ze ja wciagnal w to bez jej pomocy.

Zgadzam się że gośc nie jest normalny. Zgadzam się że on ie lubi kobiet i cieszy go ten dziwny układ z Kasią. Zgadzam się że on ma ją generalnie gdzieś i traktuje jak zabawkę. Ale Kasia przecież sama sie go uczepiła bo 2 lata teu powiedział jej jakiś komplement na randce i lubi dostawać jej zdjęcia na golasa.

Tak a propos słów że " ostatnio nie starsz się zadowolić Pana". Poczytaj o subkulturze "Gorean". Koleś Cię ładnie urobił i tylko czeka na oficjalna zgodę. Później już sama sobie założysz smycz.

Ulle, mogłabym napisać do Ciebie wiadomość na maila?

No oczywiście, że nie, przecież kolejne cztery strony wątku same się nie napiszą...

Pisz śmiało.

Agnes, naprawde tak to widzisz? No chyba jednak tak. W takim razie nigdy nie byłaś omotana przez żadnego czuba ( bardzo Ci tego zazdroszczę) i nie jesteś w stanie zrozumieć na czym polega problem Kasi.

Oczywiście, że ona zmieniła podejście do tej znajomości pod wpływem tego, co tu przeczytała i udało się jej to zrobić w sposób radykalny.
Osobiście uważam to za swój sukces, bo nawet nie wiesz, jak trudno jest komuś takiemu otworzyć oczy.
Mnie się to udało, bo wiedziałam, że dopóki ona będzie patrzyła na niego maślanym wzrokiem nic do niej nie trafi.
A ja chciałam, żeby ona zrozumiała, że kręci się koło niej naprawdę niebezpieczny człowiek, bo dobry i nieszkodliwy on na pewno nie jest.
Może tylko za bardzo Kasię wystraszyłam, bo teraz ciężko jest będzie wprowadzić zasadę zero kontaktu.

Kasia przez dwa lata dawała się mu tak zwodzić, ponieważ pojęcia nie miała o co temu człowiekowi chodzi i miała o nim dobre zdanie, takie matczyne. Chciała mu pomóc i wyciągnąć z jego jaskini.

A że przy okazji sama zaczęła ciężko znosić te znajomość, toteż założyła wątek w nadziei, że ktos rzuci jej nowe światło na sprawę.
Agnes, naprawdę uważasz, że nie jest możliwe to, że ja i kilka innych osób po prostu przekonaliśmy Kasię, dzięki czemu jej spojrzenie na te sprawę zmieniło się tak radykalnie?
Ja uważam, że to możliwe.
Też tkwiłam w takiej matni, szamotalam się i guzik rozumiałam z tego, co jest mi na chama robione, aż któregoś dnia zaczęłam drążyć w internecie i szukać wyjaśnienia. Nawet nie wiedziałam od czego zacząć, jakie wpisać hasło w wyszukiwarkę, bo taka byłam zielona w tych tematach.
Wiedziałam jednak, że ktoś robi mi coś niedobrego i wpisałam forum o przemocy w rodzinie niebieskiej linii.
Tam robiłam oczy jak pięć złotych, ale tak, takich właśnie informacji szukałam.
I tak po nitce do kłębka zaczęłam drążyć co mi jest.
Trafiłam na forum idziemy do przodu - opisałam swój problem. Odpisała mi sama Maja Friedrich, gdzie w krótkich żołnierskich słowach weszła mi na ambicje i napisała z czym mam do czynienia.
A potem to już szły inne informacyjne źródła, niczym lawina.
Ale tak, pierwszego olśnienia doznałam na jednym z wątków forum niebieskiej linii. Wpisy niejakiej Marty otworzyły mi oczy.

Myślę, że ostatnią rzeczą, która powinnaś teraz robić, to deprecjonować historię Kasi.
Ona potrzebuje teraz konkretnej wiedzy, a nie podprogowego sugerowania jej, że jest głupia babą, która sama stworzyła problem i ma to, na co zasłużyła.
Agnes, nikomu nie zycz, by kiedykolwiek trafił na narcyza psychopatę.

Ależ oczywiście, że zgadzam się z Wami.
Kilka razy napisałam przecież wprost, że Kasia musi zrobić porządek także z sobą, psycholog itd.
W swoich postach skoncentrowałam się głównie na tym, żeby wyjaśnić jej z czym się mierzy i nie mogę za każdym razem ciągle pisać do niej, że z nią też jest problem. Napisałam dwa trzy razy na ten temat i co?
W kółko mam to powtarzać?
Jeśli chodzi o mnie, to nawet sobie nie wyobrażasz, jakie problemy odkryłam sama w sobie. Wykonałam nad sobą ogromną pracę, jednak teraz nie mam najmniejszej ochoty na to, by jako nowa kobieta wchodzić z kimkolwiek w relacje.
Poszło bowiem w drugą stronę i już nie potrafiłabym  nikomu dać szansy.
Od razu gołym okiem widzę wszystkie deficyty drugiego człowieka i wiem, z czym miałabym do czynienia.
Straciłam swoją dawną ufność i spontanicznosc i tak naprawdę przestałam lubić ludzi. Czuje się świetnie, gdy jestem sama i mam święty spokój.
Nawet wczoraj mogłam zacząć znajomość z pewnym panem siedząc oo prostu na ławce i jedząc loda, jednak odechciało mi się podczas rozmowy, gdyż wyczułam zapach alkoholu z ust tego mężczyzny, a naprawdę nie wyglądał na menela.
Kochana, znajomość z narcyzem odciska piętno także na dalszym życiu człowieka.

Chodzisz wprawdzie twardo po ziemi, ale jesteś odarta ze złudzeń, a jedyne czego chcesz, to myśleć tylko o sobie i żyć w spokoju.

Sama byłam w podobnej sytuacji. Totalnego zmanipulowania przez faceta poznanego przez neta  i uzależniania emocjonalnego, mimo, że wcześniej byłam pewna, że coś takiego w moim życiu się nie przytrafi, bo mam wysokie poczucie własnej wartości i odsiewałam na samym początku facetów tego pokroju. Miałam radar i wychwytywało szybko czerwone flagi. A jednak… Ten działał powoli, delikatnie przesuwając moje granice, wiedział jak zadziałać, żebym to ja finalnie była w „pozycji proszącej”. Nie będę się rozpisywać, bo to nie mój wątek. Po prawie roku takiej „znajomości” internetowej i ledwie 5 spotkaniach moje poczucie wartości gdzieś uleciało i nie byłam już tą samą osobą. To, że nie jest to kandydat na faceta zorientowałam się po 3 miesiącach, jednak codzienny kontakt przez kilka godzin dziennie i sposób w jaki ze mną rozmawiał sprawił, że zwyczajnie się do niego przywiązałam a wręcz uzależniłam. Robił mi niezły rollercoaster. Psychicznie przygotowywałam się do ostatecznego zerwania kontaktu przez 7 miesięcy. Nie wyobrażałam sobie, że mógłby zniknąć całkowicie z mojego życia. Z drugiej strony rzucał mi tylko okruchy a ja wiedziałam, że zasługuje na wiele więcej i nie chce w tej relacji tkwić. Każda wcześniejsza próba „odejścia” kończyła się tym, że odpuszczałam, umiał mnie udobruchać. Kiedy byłam już na skraju załamania psychicznego postawiłam wszystko na jedną kartę. Znałam go na tyle, że wiedziałam, co może go zaboleć. I napisałam. Obraził się, potem jeszcze próbował zagadywać, pisał zwykłe „co słychać” i odnosił się do miejsc, które mu polecałam, żeby mnie zaangażować do pisania. Ale ja już nie uległam. Całkowite zerwanie kontaktu i konsekwencja, to jedyne co można zrobić, żeby się wydostać z sideł takiego świra. Cały czas po ponad roku od ostatniej wiadomości podnoszę poczucie swojej wartości z podłogi, nie ufam nikomu, kto chciałby mnie bliżej poznać a co gorsza straciłam zaufanie do samej siebie. Szacunek też, bo pozwoliłam się traktować jak wypełniacz wolnego czasu. Ale czuje się przynajmniej wolna, bo na bieżąco nikt mnie nie podkopuje.

Uważam podobnie. Kasia ma jakiś deficyt, z którym ten facet dobrze rezonuje. Warto sie zastanowić, co on takiego miał w sobie, że mimo tylu wad Kasia nie uciekła. To coś w Kasi nie w nim sprawiło, ze mimo tego że od początku twierdził, że krzywdzi kobiety, to Kasia się uparła że go zdobędzie. Pewnie ma jakieś kompleksy, które ten facet wypełnia.

Ulle, ja nie uważam że narracja "jestem ofiarą, on mnie omotał jak chciał, nie miałam na to żadnego wpływu" jest zdrowa. Może prowadzić do utraty poczucia kontroli nad naszym życiem. Skoro on mnie omotał, nie dlatego że na to pozwoliłam, tylko dlatego ze jest taki podstepny i przebiegły, wtedy staje się nieufna wobec właściwie każdego. Skoro on może to i kazdy inny moze to powtórzyć. A dostrzezenie pewnej zaleznosci między nim a nią, odkrycie tego co ona miała w sobie pozwoli na przyszłość się ochronić i da poczucie bezpieczeństwa.

Tylko Kasia powinna zacząć od terapii, żeby też przepracować dzieciństwo, nabrać siły i odwagi.
Po lekturze forum nabawiła się strachu, więc druga siła nie pozwoli jej się przeciwstawić z obawy na jego reakcję.
Bo ta pierwsza, że on jednak ją kocha, tylko się drażni, pozostała
Sama sobie nie poradzi.

Z uwagą i ciekawością przeczytałam Wasze komentarze (aż do tej godziny i wiele w nich prawd i dobrych rad.

Terapia jest potrzebna, ale nie każdy może zacząć od przepracowania dzieciństwa i szukania naszych deficytów. Jeżeli przemocowiec/psychopata/narcyz czy inna toksyczna osobowość wielokrotnie poniża Cię i niszczy Twoje poczucie wartości a do tego jeszcze przerzuca za wszystko co złe winę na Ciebie to nie zaczyna się od szukania winy w Tobie. Najpierw jest terapia wspierająca w odejściu. Pokazująca negatywne skutki relacji i uświadamiająca, że ta relacja daje Ci więcej zła niż korzyści i jednocześnie zwiększająca poczucie własnej wartości.
Taką drogę wsparcia obrała Ulle. Skoro Kasia poczuła u niej wsparcie to niech idzie tą drogą. Trzymam kciuki

Dopiero po odejściu/zakończeniu relacji jest czas na autorefleksję i ewentualne szukanie przyczyn/decyfitów, które doprowadziły do takiego stanu. Czy była to chwila słabości czy deficyty z dzieciństwa, przebyte traumy a może złożoność danej osobowości?

A tak na prawdę to dobrze, że padły różne formy (bardziej szokujące i bardziej delikatne) bo nikt nie znał Kasi, która otwierała się/przekazywała nam swoją historię/emocję kawałek po kawałku i nie wiadomo było co do niej dotrze najlepiej. Może też zajrzy tutaj osoba, która nie ma odwagi pisać a ma podobną historię i na nią zadziałają argumenty inne niż Ulle

Na mnie zadziałało dopiero absurdalne pytanie "Co powiedziałabyś siostrze/przyjaciółce, która przyszłaby do Ciebie i opowiedziała taką samą historię ? Jeżeli widzisz jej krzywdę/straty i doradzisz uciekaj/zostaw go to dlaczego Ty w tym tkwisz ?" Czasami dobrze jest spojrzeć z boku aby nabrać dystansu. Ale niektórzy po wyczerpującej relacji muszą się tego na nowo nauczyć ....

I najgorsze albo najlepsze, że choć pragniesz zapomnieć to nie wolno, aby nie powtórzyć w przyszłości schematu ...
Ulle - też wspierała mnie lektura bloga i książka "Moje dwie głowy". Dla dociekliwych polecam lekturę "Zakochane w psychopatach".

Może być tak, że on nadal może nie chcieć związku

Następna dostała kosza. Szuka usprawiedliwienia układając fikcyjny wizerunek.

Dostała kosza tak reaguje, lepiej  poszła do specjalisty, nieraz w życiu takie osoby są  upierdliwe z swoją fikcją.