Jak to jest z tym powodzeniem? - Netkobiety.pl

Nie wiem czemu moje słowa rozciągasz na wszystkie kobiety. Ja tylko napisałem, że gdyby nie wzmianka o wieku, to z tego co pisze autorka i w jaki sposób, to mam przed oczami taką samotną 50letnią kobietę z kotami, która głównie wytapia wolny czas oglądając w TV Annę Marię Wesołowską czy inny kicz tego typu. To przecież nie znaczy, ze wszystkie kobiety takie są. Zluzuj. 
.

rossanka napisał/a:

To nie musi być 50 letnia kobieta. oze być to samotna 20 latka siedzaca z kotem i oglądająca TikToki, pijąca tanie wino, bo nie może pozwolić spbie na lepszy trunek, Jak i samotna 80 latka, z kotem na kolanach i ogądająca TVP Kultura, pijąca ziołową herbatkę. Jak i kobieta z dowolnego przedziału wiekowego.

I wiesz co je łączy? Że samotnie tracą czas w bezproduktywny sposób marząc o byciu w związku.

rossanka napisał/a:

Zależy które samotne. Jedne beda marzyć o byciu w związku a inne, będa się cieszyć że wyszły z beznadziejnego związku. Nie znając historii człowieka nie możesz wszystkich wrzucać do jednego worka.
NIektore w związkach bedą zaś marzyć o innych - to dopiero kanał ;(

Ja się odnoszę do wizerunku autorki. Nie ma sensu tego roztrząsać kto jest po prostu sam i się tym cieszy, a kto samotny, a kto jest w związku i jakim. Autorka dość jasno opisała swoją sytuację: ma 21 lat, jest domatorką do tego stopnia, że informacja o wydarzeniach typu festiwal piwa była dla niej zaskoczeniem, choć podobne eventy odbywają się od wielu lat. Nie jest w stanie wymyślić gdzie poza pracą ma poznać faceta i jednocześnie dziwi się, że młodszy o 3 lata chłopak nie podrywał dopiero co poznanej przełożonej-instruktorki. A związku chce, bo nie chce skończyć jako stara panna. Z tego co napisała wynika, że nawet nie ma sprecyzowanego typu faceta, nie wie czego szuka ani w mężczyźnie, ani w związku.

Na plus - chce to zmienić. To się liczy.

Najlepiej poznaje się ludzi poprzez wspólne zainteresowania, pasje. Nie ma znaczenia czy to gry planszowe, miłość do jedzenia czy podróżowanie. A gdzie lepiej casualowo poznawać jak nie na eventach kulturalnych? NA pewno ma jakichś facetów w znajomych na fb - co za problem wrzucić niezobowiązujące info, że gdzieś tam idzie i kto idzie z nią?

Tak czytam ten wątek i mam takie wrażenie o autorce:

1)  nijaka i miałka z powodu braku zainteresowań, pasji czy choćby jakiegokolwiek hobby

- o czym tu rozmawiać? Jak pogłębić znajomość, skoro nie ma punktów zaczepienia?

2) domatorka, która w zasadzie nigdzie nie bywa

- jak wyżej

3) jest bierna i oczekuje, że facet załatwi wszystko i wyjdzie z inicjatywą

- no halo - mamy XXI wiek - jak ci zależy, to sama coś zaproponuj

4) czuć desperację

- to się czuje w relacji, że nie czujesz pociągu (fizycznego/intelektualnego/emocjonalnego) do drugiej osoby, a zwyczajnie nie chcesz być sama i samotna

Droga autorko - masz 21 lat, a brzmisz jak babka pod 50tkę, której menopauza puka do drzwi. Nie uczestniczysz w życiu społeczno-kulturalnym swojego miejsca zamieszkania, to jak chcesz kogoś poznać? Gdzie? O czym chcesz porozmawiać?

Wiesz co nas pociąga? Entuzjazm, witalność (energia do życia) uśmiech, pasje świadczące o oddaniu. My - faceci - lubimy kiedy kobieta skupia na nas swoją uwagę. I że dostrzega nas. To kim jesteśmy i jakie wartości mamy. Jakie mamy zainteresowania, dzięki którym się rozwijamy. Nie chcemy być zapchajdziurą na chwilę, tylko nagrodą numer 1. Desperacja nas odpycha.

Ewentualnie szukamy szybkiego i łatwego seksu.

Bywamy też głodni.

Chcesz mojej porady? Wspominałaś o festiwalach piwa - najprostszy tekst na podryw:

"słuchaj, XYZ będzie festiwal piwa, a w sumie niewiele o nich wiem. Chcesz się wybrać w przyszłym tygodniu ze mną do pubu i podszkolić mnie trochę w tym zakresie? " Skoro jesteś ładna, to większość kolesi się zgodzi. I tu pozwalasz mu na inicjatywę i zachowanie jego 'męskości' jakimś tekstem, że nie bywasz często w pubach i żeby wybrał jakieś klimatyczne miejsce z kraftowymi trunkami.

1. No to większość społeczeństwa jest dla Ciebie nudna i nikła. Naprawdę tak dużo jest osób z pasjami typu gra na fortepianie, rysowanie itp? Bo dla mnie to jest właśnie hobby. Nie chodzenie po górach czy jazda na rowerze. To są bardziej jakieś zainteresowania. Pasji jeszcze nie odnalazłam i nie każdy musi odnajdywać. Nie każdy musi być dobry w jakieś dziedzinie i się poświęcać np grze na skrzypcach.

Poza tym nikt się mnie tu nie pytał chyba o zainteresowania.  Aaa Oczywiście, że mam zainteresowania. Jak pisałam interesuje się psychologia i chce iść na takie studia.

Lubię też chodzić po górach, podróżować. Jak byłam młodsza to dużo podróżowałam dzięki rodzicom i chce to kontynuować. Interesuje się pielegnacja i dbaniem o włosy. Ja rozumiem dla ciebie to NUDNE, ale nie będę się dopasowywać z zainteresowaniami pod facetów. Lubię o siebie dbać. Lubię dbać o skórę twarzy,włosy i taka po prostu jestem. Tylko ze ja nie dbam o twarz że tylko żelem umyje i krem ale ja się w to bardziej wgłębiam. Interesują mnie np różne składniki jak wpływają na twarz, kwasy, peelingi, maseczki i ich składy aby skóra była zdrowa.

Interesuje się też muzyka. Mam ulubionych wykonawców i chętnie bym pojechała na ich koncerty więc widzisz jednak czymś się tam Interesuje. Wystarczyło się zapytać a nie snuć domysły.

No to już doszłam do wniosku z innymi użytkownikami, że muszę przebywać w środowisku gdzie mam z kimś wspolne tematy.

Armidak napisał/a:

Haha byłam w związku I to nie jednym. Spotykałam się z facetami. Jakbyś dobrze czytał wiedziałbyś że spotykałam się z facetami przez neta i chciałam to zmienić aby poznawać też w realu.

Że to samo. Zdecyduj się, bo to też są twoje słowa:

chodzi mi o to, że faceci zwracają na mnie uwagę, zagadują, zaczepiają, ale na tym się kończy.

W technikum miałam tak że w klasie żaden chłopak się do mnie nie odzywał, nie zwracali na mnie uwagi. Teraz nagle zwracają bardzo uwagę, zaczepiają, zagadują, ale problem polega na tym że na tym koniec.

Jeśli spotykam się z facetami przez neta to też dostaje komplementy że ładna jestem i chcą się dalej spotykać, ale chciałabym w realu coś ugrać. Doprowadzić do tego że chłopak mnie zaprasza gdzieś i relacja się rozwija.

Z tego zdania też wynika jasno, że spotkania do niczego nie doprowadziły.

Tak bo wszystkich facetów pociąga to samo. Niewiadomo jakie pasje, bycie energiczna. Wiesz ze niektórzy nie lubią takich ludzi? Co ciągle tylko gadają i tryskają energia bo ich takie coś denerwuje

Niektóre spotkania się kończyły na kilku. A inne na związkach. Dość trudnych ale były i jeden nawet pół roczny więc widzisz jak domysły nic nie dają.

Armidak napisał/a:

2) co jest złego w byciu domatorka? Nie każdy co chwilę gdzieś wychodzi. Niektórzy lubią siedzieć w domu wiec po co wymieniłeś to jako wadę. To tak jakby domatorzy sobie nikogo nie znajdowali.

To nie jest nic złego, ale nawet domatorzy poznają ukochane osoby poza domem.

Jakbyś czytał to też chcę od października studiować. Może na studiach będą organizowane jakieś kółka, wyjazdy.

Poza otrzęsinami, to bym na to nie liczył. A ludzi to poznasz nowych na pewno. Z mojego doświadczenia z pracy ze studentami kierunków psychologicznych, to są w 90% zjeby z problemami, albo debile zachłyśnięte socjotechniką, warunkowaniem itp bo się mentalistów naoglądali za dużo.

Tak bo wszystkich facetów pociąga to samo. Niewiadomo jakie pasje, bycie energiczna. Wiesz ze niektórzy nie lubią takich ludzi? Co ciągle tylko gadają i tryskają energia bo ich takie coś denerwuje. Strasznie wrzucasz do jednego worka i zamiast zapytać to mnie oceniasz na wstępie i snujesz jakieś domysły.

Ludzie oceniają. Zawsze. Każdego i wszystkich. Jako pasjonatka psychologii powinnaś to wiedzieć, że wystarczy pierwszych 10 sekund. I tak - wszystkich facetów pociąga to samo, bo to co opisałem to są ogólne ramy. Nikt nie wybiera leniwej mimozy. Ogólnie nazywa się STANDARDAMI. Są cechy pożądane i nie. To jest uniwersalne. Nikt nie chce oschłej, kłamliwej, puszczalskiej suszy na żonę. Miła, uśmiechnięta i entuzjastyczna, a przy tym dziewczęca i ciepła? Ile znasz takich osób, które są samotne, bo nikt ich nie chce?

Pewne rzeczy są uniwersalne.

Masz jakiś tam plan na siebie, zaczynasz go realizować - teraz jedynie uzbrój się w cierpliwość i poczekaj na efekty. W tym momencie więcej zrobić się nie da.

Armidak napisał/a:

Niektóre spotkania się kończyły na kilku. A inne na związkach. Dość trudnych ale były i jeden nawet pół roczny więc widzisz jak domysły nic nie dają.

Akurat to, co teraz piszesz, to nie świadczy na twoją korzyść. Choćby dlatego, że tezy z pierwszego postu okazują się być....kłamstwem. Bo faceci jednak są zainteresowani, bo jednak wchodzisz w związki, ale mając 21 lat i tak płaczesz, że nie chcesz być starą panną.

Umiesz być sama w ogóle?

Mnie najbardziej boli to że nie umiem w realu mieć jakiś adoratorów. I mnie to zastanawia że niby nic mi nie brakuje a nie mam takich sytuacji np że ktoś mnie gdzieś zaprasza, proponuję coś. No ale to wina tego że nie wychodzę z domu i to już mamy ustalone.

W pracy mam faceta który się do mnie przystawia.

JohnyBravo777 napisał/a:

Np. jak ktos sie czyms pasjonuje do tego stopnia, ze jest caly czas nerwowy gdy cokolwiek nie idzie po jego mysli to daleko mu do atrakcyjnosci.
Tak samo z ludzmi, ktorych ciagle mowienie i robienie czegos wynika z bycia nerwowymi i wewnetrznej niepewnosci.

To nie jest wtedy pasja, tylko nerwica i chory perfekcjonizm.

Generalnie w całej swojej wypowiedzi opisałeś to, o czym mówiłem: to jest wszystko to, co kryje się za pasjami i witalnością, byciem pełnym pozytywnej energii do siebie i otoczenia To jest charakterystyka ludzi ciekawych świata i otwartych. Ludzi pewnych, znających siebie i wiedzących czego chcą od życia. To przeciwieństwo biernych życiowo domatorów.

Armidak napisał/a:

Mnie najbardziej boli to że nie umiem w realu mieć jakiś adoratorów. I mnie to zastanawia że niby nic mi nie brakuje a nie mam takich sytuacji np że ktoś mnie gdzieś zaprasza, proponuję coś. No ale to wina tego że nie wychodzę z domu i to już mamy ustalone.

Wszedłem w tematy jakie założyłaś i widzę:

Armidak napisał/a:

W pracy mam faceta który się do mnie przystawia.

Swoją drogą jeśli szukasz adoratorów, to ilu gości Ty "adorujesz"? Ile osób zapraszasz?
Rozmawiając w formie pisemnej to wieki miną zanim ustalimy o co Ci chodzi, a może sama nie wiesz o co.

ammon napisał/a:

Armidak napisał/a:

Haha byłam w związku I to nie jednym. Spotykałam się z facetami.

Masz 21 lat(?), byłaś w nie jednym związku, to jak długo nie jesteś w związku, że to w ogóle problem?

Armidak napisał/a:

Jakbyś dobrze czytał wiedziałbyś że spotykałam się z facetami przez neta i chciałam to zmienić aby poznawać też w realu.

Jak rozumiem to nie było na portalach randkowych? Ciężko chyba przenieść relacje internetowe, które nie są na portalach randkowych, chociażby przez odległość.

Byłam w 3 związkach. Jeden pół roczny ( najbardziej powazny) dwa kolejne trwały kilka miesięcy. Znajdowałam kolesi przez neta też z problemami lub nieśmiałych. Z tym co byłam pół roku był jedyny ogarnięty. Chce się zmienić więc postanowiłam poznawać w realu a nie wchodzić w związki byle jakie.

Mnie najbardziej boli to że nie umiem w realu mieć jakiś adoratorów. I mnie to zastanawia że niby nic mi nie brakuje a nie mam takich sytuacji np że ktoś mnie gdzieś zaprasza, proponuję coś. No ale to wina tego że nie wychodzę z domu i to już mamy ustalone.

Armidak napisał/a:

No właśnie ja nie umiem za bardzo wychodzić z inicjatywą. Mi chodzi o to aby zacząć poznawać ludzi w realu bo nie chce już jedynie przez neta . Sugerowałam się praca ale to było złe jak już zostało ustalone.

Jeśli nie masz jakiejś przyjaciółki czy kogoś kto Cię gdzieś wyciągnie to ciężko oczekiwać, że jacyś kompletnie losowi ludzie Cię będą nagle zapraszać.
W dodatku np. studiach ludzie się rozchodzą i czym więcej czasu mija tym mniej znajomości.

PS: Zerknij na twój mail(powiązany z forum)

Armidak napisał/a:

ammon napisał/a:

Jeśli nie masz jakiejś przyjaciółki czy kogoś kto Cię gdzieś wyciągnie to ciężko oczekiwać, że jacyś kompletnie losowi ludzie Cię będą nagle zapraszać.
W dodatku np. studiach ludzie się rozchodzą i czym więcej czasu mija tym mniej znajomości.

PS: Zerknij na twój mail(powiązany z forum)

Nie pamiętam hasła.

W takim razie jak chcesz to sama wyślij priv z jakimś innym mailem

Podejrzewam, że będziecie chcieli napisać iż kompletnie się mylę więc mam prośbę, jeśli faktycznie chcecie tak napisać to proszę wytłumaczcie mi i nie tylko mi najdokładniej jak się da do jest nie tak w moim rozumowaniu.

Shigami tu w punkt. System nas tym niszczy. Tworzy presję społeczną wyścig szczurów itd

masz potencjał na zmiany w dobrą stronę, ale musisz zacząć dostrzegać własne błędy i hipokryzję.

To netkobiety a nie twoj pamietnik.

Cześć mam 20 lat i tak jak w tytule, mój problem polega na tym, że nikt mnie nie chce.

Ogólnie moje relacje leżą, nie mam też nowych przyjaciół, nie umiem nawiązywać nowych znajomości.

Cześć. W pracy mam faceta który się do mnie przystawia. Sytuacja wygląda tak, że mam chłopaka, on dziewczynę a i tak co jakiś czas padają dwuznaczne teksty.

Czasami tak jest ze właśnie dziewczyną ma wystarczy mega otwarty charakter i jej jest na tym polu łatwo. Nie musi być wcale jakaś śliczna, jakaś z pasjami ale ma to coś, jakaś charyzmę, coś co przyciąga ludzi.

Farmer napisał/a:

Shinigami napisał/a:

Podejrzewam, że będziecie chcieli napisać iż kompletnie się mylę więc mam prośbę, jeśli faktycznie chcecie tak napisać to proszę wytłumaczcie mi i nie tylko mi najdokładniej jak się da do jest nie tak w moim rozumowaniu.

Kobieta przychodzi na gotowe.
Facet ma mieć swoje mieszkanie/dom, zarabiać 15k i/lub mieć własną firmę i jeździć najnowszym mercem.
A ona wnosi siebie (dobrze, gdy bez długów).

Ale tym facetom to nie przeszkadza.
Wielokrotnie tu pisano (panowie pisali), ze mężczyżni nie patrzą na stan majątkowy kobiety, jej wykształcenie, prace i zarobki

Jeśli kobieta nie zarabia wcale, lub niewiele i nie robi nic, by to zmienić, bo się jej nie chce  to siła rzeczy musi sobie szukać bogatego, a jeszcze jak dzieci chcą mię, to ktoś ich wszystkich musi utrzymać. Wtedy wysokie zarobki partnera są istotne.

Jack Sparrow napisał/a:

Madki i szlachcianki nie prowadzą domu. Opisałaś typową trophy wife. Ale ta też w domu niewiele ogarnia.

To mężczyzna decyduje, z jaką kobietą chce być a z jaką nie chce.

rossanka napisał/a:

Jack Sparrow napisał/a:

Madki i szlachcianki nie prowadzą domu. Opisałaś typową trophy wife. Ale ta też w domu niewiele ogarnia.

To mężczyzna decyduje, z jaką kobietą chce być a z jaką nie chce.

Zależy czy ma wybór... ewentualnie można swoje >15k wydawać tylko na siebie.  Myślę jednak, że realnie to ze względu na brak wyboru tkwią ludzie w dziwnych relacjach.

Farmer napisał/a:

Shinigami napisał/a:

Podejrzewam, że będziecie chcieli napisać iż kompletnie się mylę więc mam prośbę, jeśli faktycznie chcecie tak napisać to proszę wytłumaczcie mi i nie tylko mi najdokładniej jak się da do jest nie tak w moim rozumowaniu.

Kobieta przychodzi na gotowe.
Facet ma mieć swoje mieszkanie/dom, zarabiać 15k i/lub mieć własną firmę i jeździć najnowszym mercem.
A ona wnosi siebie (dobrze, gdy bez długów).

Ale tym facetom to nie przeszkadza.
Wielokrotnie tu pisano (panowie pisali), ze mężczyżni nie patrzą na stan majątkowy kobiety, jej wykształcenie, prace i zarobki

Nie ma czegoś takiego jak " złapanie na dziecko". Jak mężczyzna chce, to odejdzie, mimo dziecka, dzieci,  płaci wtedy alimenty, ale układa sobie życie z inną kobietą.
Jeśli zaś kobieta mysli, że dzieckiem zatrzyma partnera, to jest glupia i naiwna i się może zdziwić.

Bracie, takich ludzi brakuje w tym kraju. Polacy to mentalni chłopi pańszczyźniani (lud pracujący) i pseudo sarmaci (janusze biznesu). Byleby tylko więcej i więcej. Nie umieją cieszyć się prostym życiem robotniczo-chłopskim, tylko cały czas patrzą w kierunku tego czego nigdy nie będą mieć. Chora ambicja wykańcza społeczeństwo, walka o wyższą pozycję niczym zwierzęta w stadzie. Własne matki by sprzedali za status i jakieś śmieci.

Dzięki, ja też ubolewam na tym jak mało jest takich ludzi i zgadzam się z tymi chłopami pańszczyźnianymi. Niestety ale w naszym kraju wciąż panuje bardzo głęboko zakorzeniony komunistyczny beton, którego nie zburzysz w żaden sposób. Nawet w mojej rodzinie mam ludzi, którzy uważają, że praca od rana do wieczora, najlepiej jeszcze jak najcięższa fizyczna, za pieniądze, których nawet nie będą mieli kiedy wydać albo jak wydadzą to od razu całe po czym wrócą do punktu wyjścia i tak przez całe życie to jedyny słuszny model egzystencji w tym kraju. Ludzie są wyzyskiwani i wykorzystywani do ostatniej kropli krwi, doskonale o tym wiedzą ale ten model został tak mocno wbity do ich głów, że nie mogą sobie nawet wyobrazić innego. A najgorsze w tym wszystkim jest to, że ci ludzie mają dzieci, które próbują wychowywać wedle tych samych zasad jakie kiedyś dyktowali im "towarzysze" i niestety często to wychowanie im się udaje.

Shinigami napisał/a:

Niestety ale w naszym kraju wciąż panuje bardzo głęboko zakorzeniony komunistyczny beton, którego nie zburzysz w żaden sposób. Nawet w mojej rodzinie mam ludzi, którzy uważają, że praca od rana do wieczora, najlepiej jeszcze jak najcięższa fizyczna, za pieniądze, których nawet nie będą mieli kiedy wydać albo jak wydadzą to od razu całe po czym wrócą do punktu wyjścia i tak przez całe życie to jedyny słuszny model egzystencji w tym kraju.

Ekhm, w PRLu panował właśnie kompletnie odwrotny model: czy się stoi, czy się leży 2 tysiące się należy. Jak najmniejszym kosztem i wysiłkiem. Dlatego plany były realizowane na milion pińćset procent, a i tak niczego nie było. I dlatego po zmianie systemu wyszło na jaw jak bardzo jesteśmy zacofani technologicznie względem zachodu. Bo wszystko było robione na pół gwizdka, byle jak, aby się nie narobić. A największym wrogiem klasy robotniczej był znienawidzony prywaciarz.

Cedowanie odpowiedzialności za własne wybory, za własne życie i jego jakość na jakieś tam struktury firmowe czy państwowe to zwyczajne niewolnictwo.

Jeśli zarządzanie jest dobre to najlepszy możliwy wybór. Dobrze zarządzane państwo i jego zakłady dają pracę i budują bogactwo narodu.

Nasza produkcja nie była wiele bardziej zacofana niż czeska. Jakimś cudem Czesi utrzymali kluczowe firmy, które rozsławiają ich na całym świecie. Zobacz na Koreę Południową, tam w latach 50 nie było nic, same chatki z bambusa. Dzisiaj jeden z najbogatszych narodów, z silnym udziałem państwa. Jeden i drugi naród mają własne samochody, samoloty, lokomotywy. My tymczasem produkujemy głównie śmieci i półprodukty. Rzeczywiście jest się czym chwalić.