Jak to jest z tym powodzeniem? - Netkobiety.pl

Rozmawiają,  zagadują bo po prostu są mili, chcą z kimś pogadać tak normalne, po prostu stworzyć miłą atmosferę w miejscu pracy, a ty nadinterpretujesz i wszędzie chcesz widzieć podryw.

display napisał/a:

Rozmawiają,  zagadują bo po prostu są mili, chcą z kimś pogadać tak normalne, po prostu stworzyć miłą atmosferę w miejscu pracy, a ty nadinterpretujesz i wszędzie chcesz widzieć podryw.

I rozmawiają tak samo z mężczyznami i kobietami, aby stworzyć miłą atmosferę? Ze wszystkimi tak samo? Czy może z atrakcyjną kobietą jakoś inaczej rozmawiają? Dlaczego?

Zauważyłam coś takiego, że jeśli raz pogadam z jakimś facetem to potem do mnie ciągle zagaduje, uśmiecha się, zwraca uwagę, zadaje mi pytania, ale na tym się kończy bo potem np po pracy ani nie pisze do mnie ani nie proponuję w realu żebyśmy się gdzieś złapali. Mimo ciągłego zagadywania mnie w pracy. Mnie to w pewnym momencie męczy, bo relacja nie posuwa się dalej i wolę się zdystansować, bo o czym można ciągle rozmawiać jeśli to nie idzie dalej. Myślę, że nie chodzi o moje prowadzenie rozmowy, bo inaczej by mnie nie zagadywali następnym razem i następnym. Tylko by pojawił się dystans z ich strony.

Armidak napisał/a:

Zauważyłam coś takiego, że jeśli raz pogadam z jakimś facetem to potem do mnie ciągle zagaduje, uśmiecha się, zwraca uwagę, zadaje mi pytania, ale na tym się kończy bo potem np po pracy ani nie pisze do mnie ani nie proponuję w realu żebyśmy się gdzieś złapali. Mimo ciągłego zagadywania mnie w pracy. Mnie to w pewnym momencie męczy, bo relacja nie posuwa się dalej i wolę się zdystansować, bo o czym można ciągle rozmawiać jeśli to nie idzie dalej. Myślę, że nie chodzi o moje prowadzenie rozmowy, bo inaczej by mnie nie zagadywali następnym razem i następnym. Tylko by pojawił się dystans z ich strony.

No to też do nich pisz i zagaduj, a nie tylko czekasz na ich inicjatywę.

Autorko dość dobrze cię rozumiem, jesteśmy podobni. Ja mam dokładnie ten sam problem, dosłownie nie mam gdzie kogoś poznać. W pracy nie mam żadnych dziewczyn więc w ogóle nie ma jak nawet porozmawiać z jakąkolwiek. Niestety ale okrutna prawda jest taka, że jeśli ktoś nie znalazł partnera/partnerki jeszcze w szkole lub na studiach, a dodatkowo nie jest typem imprezowicza to będzie mieć bardzo ciężko kogoś znaleźć. Gdyby panowie z forum mieli twoje podejście do życia i swojej sytuacji pewnie już dawno by ich tu nie było. Ty wciąż masz w sobie dużo optymizmu i nadziei co oni niemal całkowicie utracili, a ja jestem gdzieś po środku. Jednak spróbuj choć na chwilę postawić się na ich miejscu. Ty masz 21 lat, dobrze wyglądasz i jeszcze masz fajne podejście do życia. Myślisz logicznie i w większości prawidłowo zinterpretowałaś problemy naszych panów po przeczytaniu ich tematów. I teraz wyobraź sobie człowieka, który: ma ponad 30 lat, zero doświadczenia, kiepski wygląd i stracił wszelką nadzieję. Będąc kimś takim ciężko być silnym psychicznie i wziąć sprawy w swoje ręce o ile w ogóle da się to zrobić. Piszesz ciekawie, dodatkowo jesteśmy podobni w niektórych kwestiach, i co równie ważne:

Armidak napisał/a:

Ja jestem z wyglądu delikatna, mam dziewczęca urodę i sylwetke też ( jestem drobna).

Jesteś totalnie w moim typie więc jeśli chciałabyś porozmawiać, a być może kiedyś "podziałać w realu" i jeśli nie jestem za stary(27) to zapraszam.

Jeśli spotykam się z facetami przez neta to też dostaje komplementy że ładna jestem i chcą się dalej spotykać, ale chciałabym w realu coś ugrać. Doprowadzić do tego że chłopak mnie zaprasza gdzieś i relacja się rozwija.

Największe szanse powodzenia: na sierotkę: mało mówisz,  żadnych bystrych ripost, uśmiechasz się tajemniczo, i absolutnie jak już sobie jakiegoś upatrzyła to lód w stosunku do innych ma być.

Aha I jak już się spotkam z jakimś facetem przez neta to zawsze miałam tak że chcieli się ponownie spotkać, mówili mi wprost, że ładna jestem. No ale mnie zmęczyło spotykanie przez neta. Chce coś podziałach w realu bo chce rozwiązać ten mój problem aby pójść dalej mentalnie.

Armidak napisał/a:

Oni nie utracili nadziei tylko tak zaprogramowali sobie swoją podświadomość. Oczywiście nieświadomie. Od najmłodszych lat sobie wmawiają, że są beznadziejni, nikogo nie znajdą to i rzeczywistość taka właśnie jest. Oni sobie ja programują. Jeśli sobie wmawiasz, że nikogo nie znajdziesz, bo jesteś beznadziejny to tak się będzie działo. Banał, ale tak to właśnie działa. Wmawiasz sobie coś, masz niska energię i brak motywacji na cokolwiek, bo po co jak się nie uda mi, nic już nie poradzę taki mój los. To się wszystko ze sobą wiąże i oni mają zgnite wnętrze od lat i nieświadomie się zamykają na innych, nie mają motywacji. Więc ich rzeczywistość tak zaczyna wyglądać.

Mamy małe dziecko. Rodzic mu mówi, że jest dobre, mądre, wartościowe. Wierzy w dziecko, pokazuje mu, że życie jest piękne i można brać garściami. On ma tak zaprogramowana podświadomość że będzie nie ważne jaki ma wygląd przyciągać dobrych ludzi, dobre sytuacje i jego marzenia się będą spełniać, bo to sobie sam przyciągnie myślami i działaniem. Jeśli wiesz, że masz w sobie niesamowita moc to masz więcej energii i bardziej ci się chce.

A nas panowie mają złe dzieciństwo. Rodziców którzy przelali lęki, brak wiary w dziecko, wyzywanie, przemoc psychiczna i fizyczna to oni tak w to uwierzyli mocno że te przekonania są w środku nich i codziennie się nimi karmią.
"Nie idzie mi w kontaktach międzyludzkich" "Jeju dziewczyny mnie nie chcą" I od razu wysyłanie znaków w realu jestem spięty itp.

Więc brak wiedzy ich doprowadził do takiego momentu w swoim życiu. Nie chcieli zmieniać myślenia, nie chodzili do psychoterapie aby dowiedzieć się skąd ta samotność się wzięła i co zrobić jak mi źle się żyje. Oni sami sobie to zrobili. Co bym poleciła do terapię I prace z podświadomością. Można z tego wyjść ale trzeba samozaparcia i waleczenia z samym sobą i swoimi blokadami, przekonanami. Może być trudno samemu więc polecam terapię.

Rozumiem, że nie masz gdzie kogoś poznać. No ale to ty nie robisz sobie okazji. Zagadać można wszędzie tak naprawdę ale trzeba pozbyć się blokad i poćwiczyć swoją pewność siebie, wychodzenie ze strefy komfortu. No a najlepsze są afirmacje. Wyobrażanie sobie pewnych wydarzeń i nasza podświadomość sama nas niesie. Dbanie o swoją dietę mentalna, medytacje, wsłuchanie się w siebie. I jest chyba taki zabieg aby ignorować rzeczywistość. W sensie teraz mamy tak jak sobie zaprogramowaliśmy w głowie I żeby tego się pozbyć złego programu trzeba spędzić dużo czas samemu ze sobą i rozmowa, kontrolowaniem myśli wyeliminować ten program i wtedy sytuacje będą się same wydarzały.

W pracy ostatnio zakolegowalam się z pewna dziewczyna. Byłyśmy już na naleśnikach i jedziemy razem na wycieczkę jednodniowa. Kiedyś wgl sobie nie wyobrażałam że mogę się zakolegowac bo wmówiłam sobie ze coś ze mną nie tak. Przed poznaniem tej dziewczyny sobie wyobrażałam że jest fajna, miło spędzamy czas i jakoś tak się potoczyło ze sie zakolegowalysmy

Mój lider też mi zaproponował ostatnio wspólny wyjazd z jeszcze jedna osoba w pracy.

A oni mają problem aby takie relację tworzyć nawet koleżeńskie. Bo nikt im nic nie proponuję itd a sami nie zaproponują. No ale zawsze ktoś musi być inicjatorem xD czemu nie możemy to być my? Czy nam korona spadnie z głowy jak coś zaproponujemy komuś bo się np fajnie rozmawia

Opisałaś to zjawisko bardzo dokładnie, znam je aż za dobrze. U mnie też było praktycznie wszystko co tu opisałaś i ja też do większości z tego doszedłem sam właśnie dzięki pracy z podświadomością, a do reszty doszedłem na terapii. Większość problemów chyba udało mi się przepracować dzięki niej choć wciąż nie do końca się zgadzam ze wszystkim co mówiła mi terapeutka i co ciekawe było to dokładnie to samo co ty tu teraz piszesz. Program , który został niemal siłą wpisany do głowy jest niesamowicie trudny do usunięcia lub zmiany i obwinianie kogoś o życie według tego programu jest co najmniej bezsensowne. Oni sami sobie tego nie wpisali do głów i szanse na to, że sami zdołają to usunąć lub zmienić są niewielkie. Gdyby ludzie nie kierowali się tak ściśle tą zniechęcająca aurą byłoby dużo łatwiej wyjść z takich problemów. Gdyby ludzie potrafili dać komuś szansę nawet widząc z daleka jego problemy mogłoby się okazać, że nawet nie potrzeba terapii. Tak na prawdę w życiu najbardziej potrzebne są rzeczy najprostsze i najbardziej oczywiste dla tych, którzy mieli je od zawsze bez większego wysiłku. Gdyby tylko ktoś taki dostał choć trochę pomocy w postaci zrozumienia, bliskości, czułości czy nawet miłości to pewnie już by wystarczyło by go "wyleczyć" albo przynajmniej pomogłoby mu samemu sobie z tym poradzić.

Może cię zaskoczę ale stwarzałem sobie okazje i to sporo, chodziłem do miejsc publicznych i próbowałem zagadywać do różnych dziewczyn i jak dotąd z marnym skutkiem. Niestety ale miejsca stricte publicznie takie jak restauracje, kawiarnie, centra handlowe wbrew pozorom nie są dobre do szukania nowych znajomości, a przynajmniej nie dla przeciętnego faceta. Próbowałem też robić tak jak ty i wyobrażać sobie fajne relacje z różnymi osobami, że fajnie rozmawiamy, że jesteśmy kolegami i jeszcze nigdy nie zadziałało ale będę próbował dalej.

Nie wiem czy dobrze rozumiem, pisząc o byciu inicjatorem i zaproponowaniu czegoś masz na myśli coś w stylu zagadania do przypadkowej osoby na ulicy i zapytania czy chcę się zaprzyjaźnić? O coś takiego chodzi czy jednak o coś zupełnie innego?

Armidak napisał/a:

Nie do osoby przypadkowej, ale dajmy na to w pracy ciągle z kimś rozmawiamy dzień w dzień to można się zapytać. Ej nie masz ochoty wyskoczyć na piwko po pracy. To zawsze jakaś interakcja. A panowie mają problem aby mieć znajomych. Skarżą się ze ich nie mają bo nikt im nic nie proponuję. Tak samo studiujesz i masz kontakt z jakaś grupa osoba to proponujesz jakiś wypad. No ktoś musi być zawsze osoba proponującą. A oni wola żeby to im ktoś zaproponował sami nigdy nie proponujac bo jakby ktoś chciał to by zaproponował. A może osoba myśli druga tak samo, ale oni o tym nie pomyślą, bo uważają, że pewnie nikt nie chce. A to nie prawda.

Rozumiem, że można być zrezygnowanym w ich wieku, ale i tak trzeba o siebie zawalczyć i rozwiązywać swoje problemy. Ja na ich miejscu bym czuła taka frsutracje, że bym pierdoliła wszystko i zaczęła żyć jak chce. Życie mamy jedno a oni mają przykre. Siedzą w domu w roli ofiary, płaczą na babskim forum że nikt ich nie chce. A jakby tak stwierdzili a dobra pierdole idę na siłownię, a dobra pierdole zapisuje się na zajęcia. A dobra pierdole pomagam innym aby być lepszym człowiekiem.

Też ja się dziwię, że mieli problem przez tyle lat z zawieraniem znajomości a nie podjęli się dobrej terapii, nie dowiadywali się skąd tak mają z książek rozwojowych. Nie spotkali się nigdy z tłumaczeniem jak dzieciństwo, podświadomość jest ważna  i nie zaczęli rozwiązywać swoich problemów. Tylko woleli przez lata użalać się nad sobą. Jakby ich sprawa. Mogą od jutra zapisać się na porzadna terapię, szukać pomocy. Ale nie oni odmawiają. Bo to świat zły. Nie ważne że różni ludzie wchodzą w związki. Niee bo to świat zły i tylko piękni ludzie mają szansę na miłość. Tylko faceci z kwadratowymi szczękami. Jak kurde znam faceta co nie umie r wymówić i jest niski i babe od dawna ma. Baaa ma nawet przyjaciół. Bo jest towarzyską osoba. No ale taki powinien płakać w kącie a on nie płakał tylko właśnie brał z życia ile wlezie.

Aha I jeszcze ta babę ma ładna i wykształcona. Taki z 167 cm wzrostu, nie umiejący r wymówić, drobny facet. Jakim cudem? Bo według ich teori powinien być sam. A takich przypadków jest multum.

Ostatnio widziałam w galerii ogromną kobietę. Serio z 150 kg. Z dzieckiem i dość przystojnym mężem który był szczupły, dość wysoki. Naprawdę trzeba ściągnąć klapki z oczu i zobaczyć jak dużo jest różnych par ale to jest właśnie piękne, że każdy ma szansę i nie trzeba być nie wiadomo jakim pięknym.

Wiadomo wygląd pomaga ale nie znaczy że osoby przeciętne z wyglądu nie mają szansy na miłość, przyjaciół.

Nie wiem dokładnie jak mają pozostali więc odpowiem na swoim własnym przykładzie. Ja też mam spory problem z brakiem nawet znajomych, mam dosłownie dwóch bliższych kolegów i jedną koleżankę, z którą mam kontakt raz na kilka miesięcy. W miejscach typu praca czy studia to oczywiste, że zawiera się jakieś znajomości. W pracy może niekoniecznie ale na studiach wręcz się nie da tego nie zrobić, ja byłem na zaocznych i nawet tam były grupowe projekty i po prostu w przerwach się rozmawiało z ludźmi. Tyle tylko, że te znajomości były bardzo powierzchowne, istniejące tylko w obrębie murów uczelni, każdy już dawno był zajęty, miał swoją rodzinę, pracę itd. Teraz jestem po studiach, w pracy mam dużo kontaktów z różnymi ludźmi ale są one krótkotrwałe i jedynie na zasadzie klient-wykonawca. Jest wiele zawodów, w których nie ma prawie żadnego kontaktu z ludźmi na przykład programista pracujący zdalnie. W przypadku tego typu ludzi jak i moim chyba jedynym rozwiązaniem byłoby tak jak napisałaś zapisanie się na siłownie, jakieś zajęcia czy wolontariaty albo zmiana pracy.

Co do przykładów ludzi średnio lub wręcz nieatrakcyjnych będących w związkach to trudno odmówić ci racji i choć spędziłem wiele godzin nad rozmyślaniem jak to jest możliwe i przerabianiem tego tematu na terapii to wciąż nie mogę tego w pełni zrozumieć. Weźmy nawet tego faceta co nie umie wymówić r, z twojego opisu wynika, że to "chada" mu daleko. Na przykład ja w tej kwestii "bycia zbliżonym do chada"  znacząco go przewyższam i większość panów z forum pewnie też. Ja też znam niejeden taki przypadek i nieważne jak bardzo się im przyglądam ani jak bardzo się nad tym zastanawiam wciąż nie mogę dokładnie zrozumieć jak to działa. To, że wygląd nie decyduje czy ktoś ma jakiekolwiek szanse na miłość zrozumiałem już dawno temu i śmiem twierdzić, że większość panów z forum też. Oni już za bardzo się w tym pogrążyli, ja wciąż próbuję walczyć choć na razie bezskutecznie. Wiem co chcesz powiedzieć, że nawet kluczem do sukcesu jest myśleć o sobie lepiej niż jest w rzeczywistości, coś w stylu "Nie wyglądam jak chad ale myślę, że tak wyglądam". I nagle tylko dzięki temu, że sam uważam się za lepszego niż jestem inni ludzie też zaczną mnie tak widzieć? Moja terapeutka mówiła to samo i to jest właśnie coś czego za nic nie mogę zrozumieć, przynajmniej na razie.

Armidak napisał/a:

Jeśli spotykam się z facetami przez neta to też dostaje komplementy że ładna jestem i chcą się dalej spotykać, ale chciałabym w realu coś ugrać. Doprowadzić do tego że chłopak mnie zaprasza gdzieś i relacja się rozwija.

Nie zastanawia Cię, że jedyne, co słyszysz, to że jesteś ładna? Nie ma nic, co świadczyłoby, że widzą w Tobie wartościową, wywołującą chęć bliższego poznania osobę? Coś musi w tym być, że widzisz wokół siebie zainteresowanie, ale nic z tego dalej nie wynika. Może ci mężczyźni patrzą na Ciebie jak na ładną lalkę i nic więcej. Pomyśl nad tym.

Ela210 napisał/a:

Największe szanse powodzenia: na sierotkę: mało mówisz,  żadnych bystrych ripost, uśmiechasz się tajemniczo, i absolutnie jak już sobie jakiegoś upatrzyła to lód w stosunku do innych ma być.

Ja bym powiedziała, że na słodką idiotkę i tak szczerze, to takiej ofiary za nic bym z siebie nie zrobiła. To musi być upokarzające, nawet jeśli okazuje się skuteczne.

Armidak napisał/a:

Aha I jak już się spotkam z jakimś facetem przez neta to zawsze miałam tak że chcieli się ponownie spotkać, mówili mi wprost, że ładna jestem. No ale mnie zmęczyło spotykanie przez neta. Chce coś podziałach w realu bo chce rozwiązać ten mój problem aby pójść dalej mentalnie.

Co znaczy "spotkam się przez neta"? Że widzicie się tylko na ekranie, a na żywo już nie?? Jeśli tak to nie ogarniam, jak coś takiego można nazwać spotkaniem. Dziwne czasy...

Dlaczego zignorowałaś propozycję Shinigami? Chłopak wprost zaproponował Ci spotkanie w realu, a jednak w ŻADEN sposób się do tego nie odniosłaś. W żadnej mierze nie musisz wyrażać chęci, ale zamiast udawać, że nie zwróciłaś uwagi, wypadałoby przynajmniej grzecznie odmówić.

Więc myślę, że on jest osoba bezczelna, nie boi się swojego cienia, ma dobrze rozwinięte umiejętności komunikacyjne. Potrafi do kogos bez problemu zagadać, zażartować. Więc on ma bardzo duży luz w sobie, nie spina się. To mu pomaga. Szczerze to bym się z nim spotkała jakby mi coś zaproponował. Bo z nim mam wrażenie to można konie kraść. I ja nie patrze na niego przez pryzmat wzrostu, ale to jak się przy nim czuje. Dlatego myślę osoby nieatrakcyjne wizualnie wchodzą w związki, bo mają fajny vibe i wtedy uroda schodzi na dalszy plan.

Media nam przedstawiają że jak kobieta jest otyła i nie ma makijażu wgl. To znaczy że jest nieatrakcyjna i nikogo nie znajdzie, będzie sama I nieszczęśliwa. Ale to tylko media stworzyli taki obraz abyśmy my kupowali i się upiększali. To manipulacja i większość osób się tym poddaje. Rzeczywistośc wygląda zupełnie inaczej. Wystarczy się rozejrzeć, przejść się po galerii.

Armidak napisał/a:

rakastankielia napisał/a:

On przynajmniej miał szansę Cię poznać. Ze mną dziewczyny też mogłyby mieć fajny vibe, ale one nie chcą mnie poznać i z góry zakładają, że tego vibe'u nie będzie.

Oj nie. Media obecnie promują body positive, czyli każda kobieta, nawet otyła i brzydka, jest piękna i zasługuje na top faceta. Oczywiście dla facetów body positive nie ma, facet musi być przystojny, umięśniony i w ogóle idealny jak z okładki. I właśnie na takiego faceta zasługuje wg mediów ta otyła i brzydka kobieta. Bo przecież ona jest piękna, więc musi celować w pięknych, to jej poziom...

Jakie poznać?
W pracy sobie jedynie koleżeńsko gadamy. Nie mamy jak się poznać. To wszystko jest mega powierzchowne. Poza tym ja nwm jak ty się zachowujesz, że dziewczyny nie chcą nawet z tobą poprowadzić rozmowy zwykłej.

No dobrze, czyli mimo wszystko spędzacie razem czas, rozmawiacie i poznajecie się.

No i niech promują. Każda kobieta powinna czuć się piekna i wartościowa dla swojego faceta więc czemu mają mierzyć nisko. Mierzyć można zawsze wysoko a nawet powinno się niezależnie od wyglądu.

Ta, ale to działa tylko w jedną stronę. Ja jestem świadomy, że wyglądam przeciętnie, dlatego nie podbijam do modelek i nie oczekuję, że one się mną zainteresują. Dlaczego więc przeciętna dziewczyna zamiast umówić się ze mną i być szczęśliwą, za wszelką cenę szuka przystojniaka?

Poza tym strasznie zaśmiecasz mój temat, bo ciągle o tym samym piszesz i każdemu to się znudziło. Zawsze wsadzasz swoje 5 grosze jak ty masz najgorzej i wkołko to samo. Nosz ile można ciągle to samo pisać i jeszcze wtrącać się w wątki innych

Sama mnie wywołałaś.

Armidak napisał/a:

Czy w pracy czy spędzamy razem czas? No raczej nie, bo on jak i ja jesteśmy zajęci praca, ale zawsze jakoś tak zagada, opowie jakiś żart, zapyta się.
Mieliśmy nawet taki dobry czas że mi w pracy mówił zdrobniale i więcej gadaliśmy ze sobą. No ale dla mnie to normalne, że ludzie ze sobą rozmawiają i chcą rozmawiać, zagadują. Nawet z kobietami tak mam. To normalne interakcje międzyludzkie. Więc ja się bardzo dziwie, że z tobą nikt nie chce rozmawiać.

No bo na to wychodzi, że Ty nawet z facetami nie gadasz i nie umiesz zaproponować np piwka po pracy co jest taka podstawa relacji, zawierania znajomości.

I tu jest jedna z podstawowych różnic w rozumowaniu twoim, moim i panów z forum. Dla ciebie jest to normalne, że ludzie po prostu ze sobą rozmawiają, zagadują czy zaczynają mówić do siebie zdrobniale. Dla mnie i pewnie dla większości panów z forum to już nie jest normalne tylko byłoby czymś niecodziennym. To jest możliwe by nikt nie chciał z kimś rozmawiać nawet jeśli brzmi nieprawdopodobnie. Ponownie posłużę się swoim przykładem, nie licząc tych dwóch kolegów, których wymieniłem w jednym z poprzednich postów nie mam dosłownie nikogo nawet do zaproszenia na piwo. W pracy mam dosłownie dwie osoby łącznie ze mną, właściciel firmy i ja, pracujemy tylko we dwóch więc nie ma czegoś takiego jak koledzy czy tym bardziej koleżanki z pracy.

klipozor napisał ciekawą rzecz, sam wielokrotnie byłem świadkiem wejścia w związek ludzi, którzy nawet nie próbowali nikogo znaleźć. Znam jedną parę gdzie oboje nie tylko nikogo nie szukali ale jeszcze zgodnie twierdzili, że nie chcą żadnych związków, a poznali się totalnym przypadkiem w pracy i byli zmuszeni kontaktować się od czasu do czasu właśnie ze względu na pracę.

Jeśli wy czegoś takiego nie doświadczacie lub sami nie sugerujecie, nie żartujecie to nie wiem. Dla mnie to niewyobrażalne. To co przychodzicie do pracy i milczycie?. A posiłki też sami jecie?

To w takim razie zmień pracę na taka gdzie się współpracuje z ludźmi .

Armidak napisał/a:

Jeśli wy czegoś takiego nie doświadczacie lub sami nie sugerujecie, nie żartujecie to nie wiem. Dla mnie to niewyobrażalne. To co przychodzicie do pracy i milczycie?. A posiłki też sami jecie?

To w takim razie zmień pracę na taka gdzie się współpracuje z ludźmi .

I tu trafiłaś w sedno z tą zmianą pracy. Nie chodzi o brak chęci czy lenistwo tylko dosłownie nie ma z kim porozmawiać czy zjeść posiłku. Tyle tylko, że ja mógłbym zmienić tą pracę i wręcz muszę to zrobić ale nie wiem jak pozostali. Jeśli ktoś już ma dobrze płatną pracę, w której się rozwija i może zajść dalej, osiągnął już coś co zajęło mu wiele lat i kosztowało sporo wysiłku to ma ją rzucić tylko po to by mieć z kim porozmawiać? Tylko ja tu mam pracę za tak marne pieniądze i bez rozwojową, jeden z użytkowników zarabia ponad 10k i też miałby z tego zrezygnować? Powiem ci nawet więcej, dla ciebie to jest niewyobrażalne bo jesteś kobietą, znam nie jednego faceta będącego niewidzialnym dla wszystkich wokół i ani jednej kobiety w takiej sytuacji. Do mnie nigdy, przez całe życie żadna dziewczyna nie zagadała pierwsza nie mając jakiejś konkretnej sprawy z resztą z facetami zawsze było posobnie. Mógłbym policzyć na palcach ludzi, którzy przez całe życie pierwsi do mnie zagadali nie mając jakieś sprawy, mowa oczywiście o facetach. I znam jeszcze kilku, którzy mają taką samą sytuację.

Tymczasem do przeciętnego faceta nikt nawet nie zagaduje... wystarczy spojrzeć na tindera gdzie kobieta z byle jakimi zdjęciami ma pełno matchy, facet prawie nic...
Zresztą sam mam 26 lat i pracuje zdalnie spoza dużego miasta obecnie, więc coś tam o tym wiem.
Jeśli faktycznie jesteś ładna to wielu mężczyznom to pewnie zrekompensuje charakter, przynajmniej na jakiś czas.. . więc dziwi mnie to, że nie jesteś w stanie znaleźć kogoś.
Może sama ignorujesz zwykłych chłopaków?

Armidak napisał/a:

No to może nie jestem wcale taka ładna hah. No ale to chyba bez różnicy, bo te przeciętne też kogoś znajdują.

Tak, pewnie nawet jeśli jesteś przeciętna to znajdziesz. Może wyskocz na siłownie czy coś.

Armidak napisał/a:

Wiesz u mnie w pracy nie ma nikogo ciekawego wolnego w moim wieku. Opisywałam wyżej. Jeden ma wszędzie tatuaże, kolczyki i jest dość duży i obstawiam, że ja też nie jestem w jego typie, bo my to zupełnie inne światy.
A drugi jest rok młodszy i jego motto życiowe to co weekend melanż, jaranie zioła i akcje z policja jak go nieprzytomnego zbierają. Podziękuję. A reszta to starsi i kogoś mają.

Gdzie Ty pracujesz, że tak mało mężczyzn? Jest masa spokojnych gości bez dziewczyn.
W sumie jak pracowałem jeszcze w biurze to miałem odwrotnie, kompletnie brak kobiet... teraz zdalnie to mogę w najlepszym wypadku dziewczynę z drugiego końca świata poznać, a i tak gdy się pracuje zdalnie to relacji z ludźmi z pracy praktycznie nie ma. Żeby się ze znajomymi spotkać to musze do Krakowa jeździć.

Armidak napisał/a:

Więc myślę, że można by było znaleźć kogoś poza pracą, ale to też nie wychodzę nigdzie i narazie brak mi możliwości. Jest jeszcze tinder, ale nie jestem jakoś na niego gotowa. Dopiero mam 20 lat więc chyba nie ma co się spieszyć. Na luzie teraz chce się zająć swoim samorozwojem. Dieta, treningami, pielegnacja, bo mnie to kręci i sprawia radość. O i wiem psychologia bo idę na studia takie od października

W jakimś dużym mieście mieszkasz?

Armidak napisał/a:

Najwyżej skończę jako ewenement. Zadbana dziewczyna na dodatek wykształcona i sama XD. Wiecie taki wyjątek od reguły zawsze musi być.

Właśnie pisałem w innym wątku przed chwilą odnośnie tego że mężczyźni inaczej patrzą na pracę kobiet... tak samo raczej jest z wykształceniem. Z facetem bardziej Ci pomoże to, że jesteś zadbana niż wykształcona.
Chociaż sam zwracam uwagę na sposób wysławiania się co może mieć akurat korelacje z wykształceniem ale nie jest to jednoznaczne.
Z innych rzecz jeśli chodzi o mnie to mnie odpycha u kobiet jeśli palą papierosy(sam nigdy tego nie robiłem może dlatego), nadużywanie alkoholu i używanie wulgaryzmów.

Może to coś z powyższych?

Wyobraź sobie, że do ciebie zagaduje dziewczyna i z ciekawością zadaje pytania, ale jest dla Ciebie totalnie nie atrakcyjna

Chciałabym mieć chłopaka, ale jak ktoś mnie odrzuca to tego nie przeskoczę i też nie znaczy, że mam się rzucać na 1 lepszego który zagada. Bo nie oto w tym chodzi.

No to ci powiem, że nie fajna praca jeśli chodzi o poznawanie ludzi, ale może akurat rekompensuje ci to pieniędzmi hah.

Mieszkam w miasteczko wiec pewnie nie znasz i też tutaj wolę nie podawać.Mieszkam na Śląsku, okolice Katowic.

No czyli rozumiem dla facetów kobieta najlepiej jak jest w waszym typie, ładna, zadbana.

No czyli rozumiem dla facetów kobieta najlepiej jak jest w waszym typie, ładna, zadbana. No spoko, ale to i tak nie zmienia faktu, że chce się rozwijać dla siebie a nie robię tego dla facetów, ale uważam, że studia niby o niczym nie świadczą, ale jednak chyba fajnie jak druga połówka chce się rozwijać i do czegoś dążyć. Dla mnie na plus chociaż oczywiście nie wymagam od faceta studiów. Mogłabym być z kimś po szkole średniej jedynie, ale wiadomo ja uważam, że to taki bonus jak ktoś studiuje, bo to świadczy jednak o takiej chęci rozwoju. A mnie od zawsze psychologia bardzo interesuje i chce pomagać innym ludziom aby też się oderwać nieco od swoich zmartwień na codzień więc robię to absolutnie dla siebie .

Nie pale, nie pije jedynie okazjonalnie winko czy piwko smakowe. Więc nie ja nie z takich dziewczyn . A dbać o siebie to uwielbiam. Teraz mam fazę na dbanie o włosy, bo chce zapuścić do pasa. No i też mam 20 lat więc myślę, że nie ma co się aż tak zamartwiać, bo jeszcze dużo przede mną i wiesz za rok moja sytuacja może kompletnie ulec zmianie.

Armidak napisał/a:

Wyobraź sobie, że do ciebie zagaduje dziewczyna i z ciekawością zadaje pytania, ale jest dla Ciebie totalnie nie atrakcyjna

Mogłaby być nawet atrakcyjna ale jeśli wyciągnęła by papierosa albo zaczęła przeklinać to już bym wiedział, że nic z tego nie będzie.
Niestety chyba jestem nieco wybredny.

Armidak napisał/a:

Chciałabym mieć chłopaka, ale jak ktoś mnie odrzuca to tego nie przeskoczę i też nie znaczy, że mam się rzucać na 1 lepszego który zagada. Bo nie oto w tym chodzi.

Nie chciałem sugerować, że masz brać pierwszego lepszego. Po prostu zastanawiam się czy to nie tak, że nawet nie zwracasz uwagi na większość.

Armidak napisał/a:

No to ci powiem, że nie fajna praca jeśli chodzi o poznawanie ludzi, ale może akurat rekompensuje ci to pieniędzmi hah.

Gdyby było więcej minusów niż plusów to bym tego nie robił.

Armidak napisał/a:

Mieszkam w miasteczko wiec pewnie nie znasz i też tutaj wolę nie podawać.Mieszkam na Śląsku, okolice Katowic.

Jeśli odległość do Katowic nie jest problemem to może faktycznie spróbuj tindera.

Armidak napisał/a:

No czyli rozumiem dla facetów kobieta najlepiej jak jest w waszym typie, ładna, zadbana.

Obawiam się, że jeden facet może mieć dwa typy a raczej po prostu większe wymagania co do kogoś z kim chciałby się związać na stałe/dłużej.

Armidak napisał/a:

No czyli rozumiem dla facetów kobieta najlepiej jak jest w waszym typie, ładna, zadbana. No spoko, ale to i tak nie zmienia faktu, że chce się rozwijać dla siebie a nie robię tego dla facetów, ale uważam, że studia niby o niczym nie świadczą, ale jednak chyba fajnie jak druga połówka chce się rozwijać i do czegoś dążyć. Dla mnie na plus chociaż oczywiście nie wymagam od faceta studiów. Mogłabym być z kimś po szkole średniej jedynie, ale wiadomo ja uważam, że to taki bonus jak ktoś studiuje, bo to świadczy jednak o takiej chęci rozwoju. A mnie od zawsze psychologia bardzo interesuje i chce pomagać innym ludziom aby też się oderwać nieco od swoich zmartwień na codzień więc robię to absolutnie dla siebie .

Nie pale, nie pije jedynie okazjonalnie winko czy piwko smakowe. Więc nie ja nie z takich dziewczyn . A dbać o siebie to uwielbiam. Teraz mam fazę na dbanie o włosy, bo chce zapuścić do pasa. No i też mam 20 lat więc myślę, że nie ma co się aż tak zamartwiać, bo jeszcze dużo przede mną i wiesz za rok moja sytuacja może kompletnie ulec zmianie.

Mówię, tylko, że dla facetów twoje wykształcenie nie jest istotne, chociaż to oczywiście dobrze, ze robisz to dla siebie. Sam akurat po politechnice krakowskiej jestem.
Jeśli nie palisz, nie pijesz(jedynie okazjonalnie), jesteś zadbana, nie wysławiasz się w jakiś dziwny sposób i nie celujesz w 20% facetów "najlepszych" to musisz po prostu pewnie wyjść w miejsca gdzie są młodzi mężczyźni.

Armidak napisał/a:

Ehh szczerze jestem zniechęcona. Nie sądziłam, że będzie mi tak trudno kogoś znaleźć. Co prawda nigdy nie byłam rozrywkowa i jakaś pewna siebie, otwarta, ale kurcze naprawdę są dziewczyny które ani z wyglądu nie są jakieś super ani z charakteru i znajdują sobie kogoś czy z kimś się spotykają. A ja mimo, że słyszę, że jestem ładna, dbam o siebie ( staram się) to wygląda to tak jak wygląda. Z charakteru też nie jestem jakaś okropna. Myślę, że w pracy nikogo nie znajdę. Przyszedł taki chłopczyk do nas. 18 lat prosto po liceum. Ja mam 21 lat i coś go tam uczyłam i bardzo grzeczny słuchał, pytał, ale nic nie zagada. W sumie to tylko wykonuję pracę i z nikim nie gada u nas. Rozwaliło mnie kiedy się zapytał czy może iść na przerwę. A ja że niech idzie jak chce, nie musi się mnie pytać xD. No widać że takie dziecko i się wstydzi. Więc też raczej żadnej znajomości nie będzie.

Ja się po prostu zaczynam bać, że tak będzie CIĄGLE. Że nie spotkam kogoś odpowiedniego dla mnie.
No i oczywiście chce coś robić, ćwiczyć, trzymać dietę ale się zastanawiam po co skoro los chce abym była sama na to wychodzi xD.
Przeraża mnie też to że spotykamy tyle ludzi. A tylko kilku będzie do nas pasować i coś się rozwinie

Tak jak pisałaś, wszystko zależy od Ciebie
Wiesz w czym leży problem?
W środowisku w którym się znajdujesz
Masz zainteresowania , prawda? To idź wszędzie tam gdzie spotkasz takich samych ludzi jak Ty .
Ludzie nie zagadują, bo się boją... Wszystkiego się już boją, nie mają jaj

Armidak napisał/a:

Miklosza napisał/a:

Że mną w ogóle nie gadają kobiety

No spoczko. To współczuję.

Wiesz może oczekujesz, że kobiety same do ciebie beda gadać. A z obserwacji widzę, że to facet wykonuję pierwszy krok i zagaduje. Albo jak już zagaduje cię ktoś to się spinasz i rozmowa z tobą nie należy do przyjemnych?

No wiadomo, facet wszystko musi. Wam bardzo pasują niektóre przywileje wynikające z tego tak nielubianego przez was patriarchatu.

Krzywda by się księżniczkom stała jakby musiały same zagadać, tak samo jakby musiały np. do wojska iść albo na emeryturę w tym samym wieku co facet...

2odiak napisał/a:

Armidak napisał/a:

Ehh szczerze jestem zniechęcona. Nie sądziłam, że będzie mi tak trudno kogoś znaleźć. Co prawda nigdy nie byłam rozrywkowa i jakaś pewna siebie, otwarta, ale kurcze naprawdę są dziewczyny które ani z wyglądu nie są jakieś super ani z charakteru i znajdują sobie kogoś czy z kimś się spotykają. A ja mimo, że słyszę, że jestem ładna, dbam o siebie ( staram się) to wygląda to tak jak wygląda. Z charakteru też nie jestem jakaś okropna. Myślę, że w pracy nikogo nie znajdę. Przyszedł taki chłopczyk do nas. 18 lat prosto po liceum. Ja mam 21 lat i coś go tam uczyłam i bardzo grzeczny słuchał, pytał, ale nic nie zagada. W sumie to tylko wykonuję pracę i z nikim nie gada u nas. Rozwaliło mnie kiedy się zapytał czy może iść na przerwę. A ja że niech idzie jak chce, nie musi się mnie pytać xD. No widać że takie dziecko i się wstydzi. Więc też raczej żadnej znajomości nie będzie.

Ja się po prostu zaczynam bać, że tak będzie CIĄGLE. Że nie spotkam kogoś odpowiedniego dla mnie.
No i oczywiście chce coś robić, ćwiczyć, trzymać dietę ale się zastanawiam po co skoro los chce abym była sama na to wychodzi xD.
Przeraża mnie też to że spotykamy tyle ludzi. A tylko kilku będzie do nas pasować i coś się rozwinie

Tak jak pisałaś, wszystko zależy od Ciebie
Wiesz w czym leży problem?
W środowisku w którym się znajdujesz
Masz zainteresowania , prawda? To idź wszędzie tam gdzie spotkasz takich samych ludzi jak Ty .
Ludzie nie zagadują, bo się boją... Wszystkiego się już boją, nie mają jaj

Tak wiem, że zależy i staram się wprowadzać ciągle coś nowego. Nawet z tej frustracji mam ochotę porobić coś nowego np iść na siłownię i przezwyciężyć lęk

No właśnie z tymi zainteresowaniami kiepsko. Interesuje się psychologia. A tak to bym chyba musiała znaleźć jakieś nowe zajęcie gdzie ma się styczność z ludźmi. Pani psycholog namawiała mnie aby brać udział w różnych wydarzeniach, jakieś wystawy. Coś co mnie interesuje np mój kolega ostatnio był na wystawie kawy i tam do niego już jakaś dziewczyna zagadała i jakiś chłopak. Albo ma festiwalu piwa był. W Katowicach się takie coś organizuje co chwila i w sumie nigdy nie byłam na takim wydarzeniu, wystawie, festiwalu. Bywałam na koncertach ale to z kimś.

Wgl mam wrażenie że praca to kiepskie miejsce do szukania kogoś, bo ludzie często z tego co widzę mają podejście, że praca to praca i nikt jakoś nawet nie ma za bardzo chęci kogoś poznawać i przenosić na prywatne znajomości. Wiadomo są sytuacje że tak się zdarza jak ktoś z kimś długo współpracuje i okazuje się że mają dużo wspólnego. Poza tym też nie da się jakoś zagadać do kogoś czy nie ma luźnej atmosfery bo co chwila trzeba coś załatwiać, latać. Przynajmniej ja mam taką pracę że każdy jest od czegoś i się skupia na tym i ma się różne zadania do wykonywania. No i też z tego co zaobserwowałam to ludzie gadają przeważnie o pracy. Jest taki jeden chłopak co właśnie wyczaiłam że zagaduje wszystkich bo mu się nudzi i zaczepia, żartuje. Ale ja juz mam go dość bo mu się nudzi i szuka zaczepki u każdego. A mnie męczą takie powierzchowne rozmowy o wszystkim i o niczym. I nie rozumiem jak ktoś może to lubić i gadać robić codziennie. No i dzisiaj sam się przyznał że mu się nudzi to sobie gada, żartuje aby było jakoś w pracy. Mnie to zaczyna już irytować i widzę że nie tylko mnie.

No ale w sumie masz racje. Chyba po prostu miejsce pracy jest problemem. Bo ja mam jakieś potrzeby i oczekiwania ale to się nie spełnia i przeżywam frustrację. Wgl to kiedyś mi taki chłopak z którym kręciłam powiedział, że on właśnie ma koleżanki z pracy ładne i sobie z nimi gada ale nie przenosi tego na prywatne życie i nie spotyka się z żadna bo nie czuje potrzeby i swoją była dziewczynę poznał w pracy kiedyś ale to się stało bardzo przypadkowo bo na początku gadali ze sobą codziennie ale tak było przez kilka miesięcy i dopiero po jakimś czasie wyszedł związek. A nie że zobaczył ją i uznał to będzie moja dziewczyna, muszę ją poderwać xD. Tylko bardzo przypadkowo poprzez takie codzienne miłe rozmowy. Też mi ktoś z jakiegoś forum mówił że on nigdy nie chciałby mieć dziewczyny w miejscu pracy, bo to rodzi problemy i nigdy do tego nie dążył, że praca to praca a przyjaciół ma poza pracą właśnie poprzez imprezy, wydarzenia, pasję.

Jeszcze jest tinder i zawsze znajdowałam sobie kolegów, chłopaków przez neta bo właśnie nie wychodzę  na żadne wydarzenia, imprezy, wystawy i nie mam stałej pasji gdzie by były ludzie i chyba tu właśnie leży problem. Bo też kiedyś chodziłam jedynie do klasy A w niej były takie stosunki mega koleżeńskie i każdy miał tak z każdym. Zero podrywania, podchodów. Więc tak problem jest że ja nigdzie nie wychodzę aby byli chłopacy w moim wieku, z podobnymi zainteresowaniami, celami.

SaraS napisał/a:

ChuopskiChłop napisał/a:

No wiadomo, facet wszystko musi. Wam bardzo pasują niektóre przywileje wynikające z tego tak nielubianego przez was patriarchatu.

Krzywda by się księżniczkom stała jakby musiały same zagadać, tak samo jakby musiały np. do wojska iść albo na emeryturę w tym samym wieku co facet...

Ależ zasada jest prosta. Zagaduje ten, komu zależy. Oczywiście można sobie postanowić, że jestem kobietą, więc to on musi.../jest równouprawnienie, więc niech ona..., ale nasze postanowienia, życzenia i inne takie nie mają żadnego wpływu na innych.

Ja zawsze zagaduję, ale i tak nic to nie daje.

Jakby wszystkie 50 latki siedziały w domu, nie moały hobby, pracy, znajomych, mężów, dzieci, niektóre już wnuków,  nigdzie nie wychodziły i całe dnie spędzałyby na nie wiadomo na czym. To interesujące.
Powiem koleżankom, b edą zdziwione.