Nie warto poświęcać siebie dla mężczyzny - Netkobiety.pl

Widać, że nie masz dzieci plus męczy Cię niskie poczucie własnej wartości jeśli myślisz, że kobieta musi pracować zarobkowo by być kochana i ceniona. Współczuję, to prosta droga do psychologa a potem psychiatry

Rola kobiety w małżeństwie jest dalej niedoceniona.
W dawnych czasach kobieta zajmowała się ogniskiem domowym a facet szedł polować żeby rodzinie niczego nie brakło.

I tym cytatem dopowiem
Jak chcesz mieć w domu panią to charuj na nią.

Są zalety dla facetów w postaci codziennych obiadków, dzieci zadbane, dom posprzatany itp.
Jak dzieci chorują to z reguły pan domu niewiele się tym intetesuje bo on pracuje i wraca zmeczony. Żona dzieci zawiezie do lekarza i jeszcze ma obracać pana męża.

Tylko ten układ na dłuższą metę nie wypala. Bo wypalają się kobiety które poświeciły się dla rodziny i niejednokrotnie uznawane sa za nieroby i pasożyty.

Warto być w życiu trochę egoistą i pożyć tylko dla siebie

Wiesz że przed rewolucją przemysłowa 90% ludzi w europie zajmowało sie jakaś formą rolnictwa? Słyszałes o gospodarstwie rolnym gdzie tylko mężczyzna pracował, a kobieta zbijała bąki? Nawet dzieci były zaprzęgane do roboty, bo niestety nie było powszechnej edukacji szkolnej, a tym bardziej przedszkoli montesorri.
Opowiadaj dalej kulturze plemion koczowniczych i udawaj, że kilka tysięcy lat historii cywilizacji europejskiej się nie wydarzyło, jak ci sie lepiej z tym śpi.

No tak, dokładanie sie do budzetu domowego, czy podejmowanie aktywnosci charakterystycznych dla osób dorosłych, to czysty egoizm.

w europie zajmowało sie jakaś formą rolnictwa? Słyszałes o gospodarstwie rolnym gdzie tylko mężczyzna pracował, a kobieta zbijała bąki? Nawet dzieci były zaprzęgane do roboty, bo niestety nie było powszechnej edukacji szkolnej, a tym bardziej przedszkoli montesorri.
Opowiadaj dalej kulturze plemion koczowniczych i udawaj, że kilka tysięcy lat historii cywilizacji europejskiej się nie wydarzyło, jak ci sie lepiej z tym śpi.

Owszem i to nie takie odległe czasy były.
Kobiety urobiobe po łokcie, zmeczone, wstajace o świcie padające ze zmęczenia późną nocą.
One kokosow z owej pracy nie miały.
Byle tylko przeżyć, mieć czym nakarmić rodzinę same w wieku 40 wyglądały już staro bo ciężka praca w rolnictwie się odbija.

Słusznie :-)

Wiesz, czym różni się poświęcenie od zaangażowania? Warto to rozróżniać. Wyjaśnię różnicę na przykładzie jajecznicy na bekonie. Kura się zaangażowała a świnia się poświęciła ;-)

Czytalem ta ksiazke

Natomiast o ile to fajny zart na feministyczna albo marxistowska impreze, to na tym konczy sie jego wartosc
(logicznie jest nawet bledny bo - oprocz slusznie wspomnianego przez Stare Niezamkniecie faktu (brak wolnej woli) - zauwaz ze kura poswiecila... swoje dzieci xD)

W zyciu trzeba czasami sie poswiecac dla innych chociazby po to aby zbudowac zaufanie bez ktorego trudno o dobry zwiazek.
Slowa sa tanie, mowe niewerbalna tez mozna ukryc.
Nie ma nic bardziej atrakcyjnego i dajacego nam poczucie spokoju i bycia kochanym niz swiadomosc, ze w razie problemow druga osoba wskoczy za nami w ogien.
A bez uciekania sie do manipulacji zbudowanie tej swiadomosci u drugiej osoby jest mozliwe tylko poswieceniami.

Ale... to nie jest nic zlego przeciez. Poswiecanie sie gdy sie kocha to jedno z najprzyjemniejszych uczuc

Moja opinia nie bylaby pelna gdybym nie zdefiniowal - moim zdaniem - kluczowego rozroznienia miedzy poswieceniem a demoralizacja.
Jesli moja potrzeba jest w konflikcie z potrzeba mojej zony i rezygnuje z zaspokojenia swojej potrzeby - to sie poswiecam (i ciesze jej szczesciem).
Jesli moja partnerka mnie krzywdzi swoim zachowaniem nie myslac lub nie dbajac jak na mnie ono wplywa a ja rezygnuje z zakomunikowania jej tego i postawienia sie - to ja demoralizuje.

Mysle, ze glownym problemem ludzi, ktorzy koncza w zwiazku z osoba, ktora je krzywdzi / ignoruje / porzuca dla kogos innego goniac za swoimi impulsami nie martwiac sie o nikogo wiecej (jesli nie bylo tak od poczatku) jest brak zrozumienia tego rozroznienia - oni nie tylko poswiecaja sie dla partnera, ale rowniez go demoralizuja.

Ich partner staje sie zlym czlowiekiem nie dlatego ze oni byli za dobrzy, tylko dlatego, ze byli pasywni gdy ich partner czynil zlo (krzywdzil).

Ale masz balagan w emocjach xD
(tylko sie drocze )

Stara baba siedzi na forum całymi dniami i schlebia jej fakt, że internetowy troll ją troluje? Niezła bania.

Kanały dla Tradwifes przyciągają bardzo specyficzne jednostki, trudno więc traktować wypowiedzi z komentarzy pod takimi filmikami jako reprezentatywne. Tym niemniej zgodzę się, że problem nie polega (tylko) na tym, że Autorka nie pracuje. Problemem jest fakt, że między nimi nie ma wspólnej dbałości o związek, o więź, o partnerstwo w relacji. Ona przejęła rolę matki i gosposi, on - bankomatu. Ona ulega mężowi i dostosowuje się do niego jak bezwolna mimoza, on uważa, że skoro zarabia na rodzinę to robi, co do niego należy, niekoniecznie licząc się z pragnieniami i aspiracjami żony.

Tak nie wygląda zdrowa relacja! Autorko - w pierwszej kolejności powinnaś zacząć dbać o siebie, pomyśleć, co by było dalej dobre dla Ciebie i dla was jako pary - ale nie na tej zasadzie, że znowu starasz się odgadnąć zachcianki męża: praca gdy dziecko pójdzie do przedszkola? działalność? rozwój zainteresowań? terapia?. Mów o swoich planach i pomysłach, bez strachu co on sobie pomyśli - jeżeli podejmiesz decyzję, że chcesz iść do  pracy, to go o tym poinformuj, a nie pytaj o zdanie. Proponuj w jaki sposób moglibyscie spędzać czas razem, żeby wyrwać się z rutyny i zbliżyć ponownie do siebie: może dalibyście radę czasem podrzucić dzieci do rodziców/wynająć opiekunke i wyjść na randkę czy razem uprawiać sport.

Jako dziecko też nie rozumiałam, dlaczego z jednego jajka powstają małe kurczaki a drugie może służyć tylko do konsumpcji w takiej formie :-D Potem dorosłam, zaczęłam więcej rozumieć. A idąc Twoim tokiem rozumowania, to kobiety co miesiąc pozbywają się jednego dziecka :-P

Wydawało mi się, że metafora z jajkami i bekonem jest dość czytelna, ale rozwinę ją dla tych, którzy tekst traktują zbyt literalnie.
Poświęcenie oznacza zatracenie siebie, to dawanie z siebie tyle, że właściwie traci się własne życie, bo staje się ono dodatkiem do cudzego życia. Dlatego świnia musiał zginąć, żebyś Ty miał bekon.
Natomiast zaangażowanie to dawanie z siebie, lecz tyle, aby siebie przy tym nie zatracić. Dlatego kura oddała część siebie, zaangażowała się w produkcję jajka, ale dalej jest kurą, zdolną do produkcji kolejnych jajek.

Jak masz ochotę dosłownie „zniknąć”, oddać siebie, złożyć w ofierze, to proszę bardzo ;-) Osobiście nie mam to ochoty, ani nie wydaje mi się, żeby czegoś takiego wymagała ode mnie osoba, której zależałaby na mnie jako takiej osobie, którą jestem. Nie potrzebowałaby ode mnie poświęceń dorosła i dojrzała osoba, a takie preferuję :-))
Ale wiadomo bywa różnie. Jestem akurat w ciąży, za kilka miesięcy urodzę dziecko i wiem, że to będzie się wiązało przynajmniej przez jakiś czas, a może i całe życie z pewnym poświęceniem części siebie.

Myślę, że podobnie postrzegamy, tylko to, co Ty nazywasz poświęceniem, to ja nazywam zaangażowaniem. Nie poświęcam siebie, nie składam w ofierze dlatego, że rezygnuję ze swojej potrzeby na rzecz potrzeby mojego męża. To nawet zabawne, że ktoś taką błahostkę uważa za poświecenie :-), bo to zwykłe ustępstwo, może rodzaj kompromisu, albo wyraz dbałości o dobrostan ukochanej osoby. Ale żadne poświecenie. Pewnie nawet sprawi mi radochę to, że mój mąż jest zadowolony, to gdzie tu mowa o poświęceniu?
Z przedstawioną definicją demoralizacji nawet się zgadzam. Chociaż dla mnie podany przykład to akurat kategoria „głupoty”, bo brak  w tym myślenia o perspektywicznych skutkach takiej postawy, albo myślenie „wsobne”, bo ograniczanie się do własnej perspektywy, itp.

Nie, oni są po prostu „głupi”.
Głupi i niedojrzali, bo tylko niedojrzale osoby nie potrafią zadbać o siebie, swoje potrzeby. Zatrzymali się na etapie niekochanego dziecka, które na miłość chce zasłużyć poświęceniem siebie.

Może i się mówi "poświęcam się pasji" ale jakie to poświęcenie jeżeli robię to na co mam ochotę, co sprawia mi radość i co stawiam ponad inne rzeczy = nie czuję że się poświęcam.

Znowu, skąd wiesz że jej rodzice się poświęcali? Może wychowali dziecko z uśmiechem na ustach nic przy tym nie tracąc?

Zycie sklada sie z wyborow.
Wybor to:
* Swiadomosc wielu alternatywnych stanow rzeczywistosci, ktore wierzymy, ze sa mozliwe (i akcji, ktore wierzymy, ze do nich prowadza)
* I poswiecenie swojej energii, czasu, innych zasobow oraz wszystkich pozostalych akcji (prowadzacych do pozostalych stanow) aby osiagnac stan, ktory przewidujemy jako najbardziej satysfakcjonujacy.

Czy Ty czujesz, ze sie poswiecasz, czy nie czujesz - nie zmienia faktu, ze poswiecasz swoje zasoby i alternatywne drogi dokonujac jakiegokolwiek wyboru - tym wiecej poswiecasz im bardziej wymagajace sa akcje z nim zwiazane i im dluzej twoja np. pasja trwa.

Jesli twoje zycie bez pasji jest puste i samotne to poswiecajac sie jej bedziesz czula, ze nie poswiecasz nic wartosciowego.
Natomiast sa ludzie, ktorzy szczescie odnajduja w wielu - rywalizujacych o ich czas i energie -  aktywnosciach. Ich zycie jest pelniejsze i wielowymiarowe ale tez bardzuiej stresujace przy codziennych wyborach.

Sam koszt pieniezny wychowania dziecka do 24 roku zycia to ponad 250 tysiecy.

Nie pominalem, zawarlem.
Zgadzamy sie, ze druga osoba moze nie byc swiadoma, ze nas krzywdzi.
I wlasnie dlatego nie komunikujac jej tego i nie stawiajac sie demoralizujemy ja.
Bo gdy nie wiemy, ze kogos krzywdzimy, robimy to a ta osoba tego nie komunikuje to utwierdzamy sie jeszcze bardziej w przekonaniu, ze to jest OK.

Jak wprowadza mi sie nowy sasiad i odpala muzyke, ze musze jej sluchac razem z nim to nie czekam z zapukaniem do niego az to sie wydazy kilka razy albo znajde sie w sytuacji gdzie to bedzie jeszcze bardziej uciazliwe bo jak sie przyzwyczai - ze tak moze - to bedzie trudniej to zachowanie zmienic niz interweniujac za pierwszym razem.
Gdybym poszedl do niego po 2 miesiacach to by mi powiedzial "przeciez tak robi od 2 miesiecy i jakos wczesniej mi nie przeszkadzalo".

Zart aby byl poprawny powinien brzmiec:
"Wiesz, czym różni się poświęcenie wlasnego zycia od zaangażowania?..."
Ale wtedy nie bylby smieszny ani blyskotliwy wiec trzeba wprowadzic do niego blad logiczny (rozszerzenie "zycia" na "siebie" podczas gdy na "siebie" sklada sie znacznie wiecej wlasciwosci niz samo zycie - poprzez co wprowadzajac odbiorce w bledny wniosek, ze poswiecenie jakiejkolwiek wlasciwosci, ktora jest nasza czescia jest tozsame z poswieceniem zycia).

Ja z blednymi dowcipami dopoki sluza jedynie rozrywce nie mam problemu - gorzej jak ludzie na podstawie takich blednych dowcipow zaczynaja wyciagac zyciowe wnioski.

Ja jestem feminista.
Ale popularna literatura feministyczna niszczy kobiety zamiast im pomagac.
Feminizm dotyczyl walki ze stereotypami, ktore wprowadzaja kobiety w niewolnicze polozenie.
Ale problemem nie jest oddanie i zaleznosc kobiet.
Problemem jest stereotypowa sila, agresja i niezaleznosc mezczyzn.

Feminizm walczyl z toksyczna meskoscia by mezczyzni czuli sie mezczyznami bedac oddanymi dla swoich kobiet tak jak one dla nich.
Feminizm nie walczyl aby kobiety byly tez silne, agresywne i niezalezne - bo to tylko prowadzi do dalszych podzialow, pustki i samotnosci tych kobiet.

Przeczytaj jeszcze raz bo edytowalem.

Przepraszam

Z całym szacunkiem, ale zupełnie się z tym nie zgodzę

Po pierwsze, po co jakaś walka z toksyczną męskością? Jak facet jest toksyczny to sam sobie robi koło pióra i żadna kobieta nie musi walczyć ani z jego toksycznością ani o niego. Sam dostanie to na co zasługuje czyli w najlepszym wypadku jakiś żeński odpad podobny jemu i krzyż na drogę im obojgu.

Po drugie; Każda kobieta która sobie radzi w życiu, nie musi mieć faceta aby czuć się szczęśliwą, nie czuje pustki gdy przez jakiś czas zdarza jej się żyć bez faceta, to czas który pożytkuje na własny samorozwój. Taka właśnie jest kobieta nowoczesna, wyzwolona ale odważna, pewna siebie, niezależna i samodzielna, a także skoncentrowana na swoich potrzebach i własnej karierze zawodowej.  Zdecydowanie można stwierdzić, że taka kobieta jest całkowicie niezależna od mężczyzn i ich wpływów. Dlatego jak czasem czytam tutaj pragnienia pewnego rodzaju mężczyzn, to nie mogę powstrzymać śmiechu Marzy się nieudacznikowi kobieta jeszcze bardziej nieudaczna niż on sam, bo wtedy mogłby zaimponować i wywołać "Achy i Ochy", ale nie myśli (co mnie nie dziwi) że dwoje nieudaczników to niestety masakra w życiu. Chyba że temu panu i jego wybrance wystarczy chleb z marmoladą i miesięczy na Autobus, więcej od życia nie muszą mieć.

Ja jednak do takich kobiet nie należę, mnie taki pan nie imponuje i mam wrażenie że więcej jest takich kobiet, co  powoduje ból głowy u niektórych panów. Sorry

Jeśli jakaś kobieta nie spojrzy na ciebie tylko dla tego, że nie wyglądasz jak model z okładki, to chrzań ją, jest niewarta ciebie.
Jeśli sam nie szukasz Venus z okładki to trochę więcej cierpliwości i znajdziesz. Tylko nie szukaj tam, gdzie szukają wszyscy chcący uchodzić za lepszego od ciebie... Szukaj tam, gdzie właśnie ich nie ma.
A za jakiś czas podziękujesz mi

Powodzenia.

Super

Jest zalezna od swojego szefa w pracy, ktory moze ja "ukarac", "poddac dyscyplinie" i "zwolnic" jesli dzialania dyscyplinarne nie przyniosa skutkow.
Tyle jesli chodzi o jej niezaleznosc.
Moze zmienic firme / szefa? - jasne.
Tak samo jak moze zmienic meza / partnera.

Wiec jesli kobieta utrzymujaca dom jest zalezna od swojego meza, to kobieta pracujaca jest zalezna od swojego szefa a kobieta prowadzaca swoja dzialalnosc od swoich kontrahentow.
Kazda z nich ma mozliwosc zmiany (partnera, firmy, kontrahentow).
Nie ma nic specjalnie niezaleznego w kobiecie pracujacej - nasza wolnosc zalezy od indywidualnych ustalen z ludzmi, od ktorych jestesmy zalezni a nie od typu relacji (niektore kobiety spia ze swoimi szefami w obawie o swoje stanowisko i finanse a kobiety przedsiebiorcze wkladaja sobie dildo w tylek dla swoich klientow i ledwo trzymajac stolec przez rozciagniete miesnie zadka mowia o swojej sile i niezaleznosci).

Wazne jest odroznienie walki z toksyczna meskoscia od walki z toksycznym mezczyzna.

Analogicznym przykladem jest walka z narkotykami i walka z osobami uzaleznionymi od narkotykow.

Osoba uzalezniona od narkotykow, ktora okrada, dokonuje rozbojow, zdradza wszystkich na swojej drodze dla spoleczenstwa jest cpunem.
Ale zanim zostala "cpunem" byla dzieckiem / nastolatkiem, ktore mialo problemy.
Pomoc osobom uzaleznionym wymaga duzych nakladow energii przy kiepskiej efektywnosci i wystawieniu sie na duze ryzyko.
Brak pomocy... rowniez wiaze sie z ryzykiem dla przecietnego czlowieka.

Zapobieganie uzaleznieniom poprzez konkretne strategie (nie jestem ekspertem ale np. delegalizacje narkotykow i budowanie swiadomosci spolecznej zagrozenia) pomaga zmniejszyc skale problemu.

Tak samo walka z toksycznym mezczyzna jest malo efektywna i wiaze sie z duzym ryzykiem.
Brak pomocy... rowniez wiaze sie z ryzykiem dla przecietnego czlowieka / kobiety.
Zapobieganie toksycznej meskosci poprzez strategie np. danie alternatywy kobietom - mozliwosc pracy i rozwodu - pomaga zmniejszyc skale problemu.

Patrzac powierzchownie mozna odniesc wrazenie, ze w feminizmie chodzi o to aby kobiety mogly same zarabiac pieniadze (byc zaleznymi od szefa zamiast romantycznego partnera).
Natomiast mozliwosc zarabiania przez kobiety to tylko strategia do walki z toksyczna meskoscia, ktora wywiera presje na mezczyzn aby stawali sie lepszymi partnerami (byli najlepsza - a nie jedyna - alternatywa dla kobiety).

Na koniec dnia najlepsza alternatywa dla kobiet i mezczyzn jest bycie od siebie zaleznymi i zycie dla siebie wzajemnie (wzajemna milosc).
Toksyczna meskosc jest zestawem agresywnych, wywyzszajacych wlasne ego stereotypow, ktore buduja opinie, ze zycie dla kobiety (poza dawaniem jej pieniedzy / kupowaniem) jest niemeskie - przez co uniemozliwia wzajemna milosc.

Mozliwosc wyboru przez kobiete zycia samemu pomaga walczyc ze spolecznym problemem.
Ale wybor przez kobiete (jak i mezczyzne) zycia samemu bedzie zawsze gorszym wyborem niz bycie wzajemnie zaleznym z partnerem, ktory potrafi dawac milosc.

Przeczytaj Sheile Rowbotham "Woman's consciousness, Man's World" - feminimzm - w przeciwienstwie do tego dzisiejszego ekstremizmu krzywdzacego kobiety, napedzanego Sartre i psychoterapeutycznymi frazesami - skupial sie na wspolnym, lepszym zyciu kobiet i mezczyzn a nie na podzialach i zyciu samemu.

Rowbotham proponowala nawet polaczyc sily miedzy kobietami a mezczyznami klasy pracujacej przeciwko pracodawcom.
Argument byl taki, ze spoleczenstwo daje przyzwolenie na agresje wobec kobiet bo pracodawcy maja w tym interes.
Mezczyzni klasy pracujacej ida do pracy, dostaja w dupe wysrubowanymi wymaganiami i dyscyplina a zona dla klasy pracujacej (asystentka dla managera) jest zrodlem upustu tego stresu.
Jesli praca bylaby mniej stresujaca to mezczyzni nie mieliby tyle wrogosci i stresu, ktorych jedynym ujsciem jest kobieta.

Dzieki za kontekst MagdaLena1111.

Mysle, ze nie ma konfliktu miedzy tym co napisalem a jej historia.

Zycie z kims kto nas nie kocha < zycie samemu < zycie z kims kto nas kocha.
Zgadzam sie, ze wszystko wymaga czasu. Ale kierunek powinien byc zawsze w prawa strone i niezaleznie ile czasu jest potrzebne aby zrobic krok, wazne jest aby probowac.

Problem z dzisiejszymi ekstremistkami feministycznymi polega na tym, ze stawiaja kropke na samotnym zyciu - propaguja zycie bez poswiecen dla drugiej osoby (czyli bez milosci) - zamiast bycie samemu dopoki nie znajdzie sie partnera, ktory rowniez bedzie potrafil kochac.

Daj spokój Ritka, zaliczyłaś wpadkę z muzułmaninem, traktującym Ciebie z przychówkiem w kategorii woli Allaha i robisz wielkie love story z poświęceniem.
Trzeba było się zabezpieczać to byś teraz nie musiała na publicznym forum tworzyć sobie alternatywnych rzeczywistości pod publiczkę.

A posty Johnego też lubię, chociaż ma misję, którą nie do końca ogarniam, ale przynajmniej ma coś ciekawego do powiedzenia w przeciwieństwie do tego, co tu się ostatnio zadomowiło.

Jasne. Prawdziwy farciarz. Szybki seks z szybką panną i skończył z woli Allaha ze schizofreniczką u boku, dającą upust swoim wątpliwościom co do sensowności ich związku na publicznym forum przed obcymi ludźmi. A nie, sorki, teraz jest faza na wspaniałość i idealność.
Zresztą, co kto lubi ;-)

Jedna z najlepszych mow w temacie jakie kiedykolwiek widzialem.
Mowa m.in. o izolacji kobiet od wlasnego, kobiecego swiata, w ktorym spedzaja czas ze soba, o braku tozsamosci, ktory z tego wynika, o oderwaniu od rzeczywistosci napedzanej przez centralizacje decyzyjnosci.
Bardzo wazne tematy. Dobry indeks tematow, o ktorych trzeba wiedziec wiecej aby rozumiec obecna sytuacje historyczna w ktorej sie znalezlismy.

I przed zajściem miałaś dość parszywy charakter, ale teraz hormony ci go (co już samo w sobie jest osiagnieciem) jeszcze pogorszyły. Żadna strata jeśli.nie zdecydujesz się wrócić. Ale pociesz sie: ja i bez kolejnego dziecka daję sobie z tym żmijowiskiem spokój (z kafeterii juz zresztą dałem), real jednak.ma więcej do zaoferowania

A w nawiązaniu do twojego wcześniejszego posta: pewnych kobiet też mamy tutaj nadreprezentację (i to bynajmniej nie tych najlepszych; może już samo siedzenie samemu takim miejscu dłużej faktycznie wskazuje że coś z człowiekiem nie tak?), choć wraz z twoim odejściem średnia minimalnie powinna ruszyć w stronę normalności 

Uderz w stół a …. :-D
Pamiętam to forum, gdy jeszcze było ono miejscem wymiany myśli. Jasne, że różnorakie najmojsze racje i personalne przepychanki to element takich miejsc, ale jeszcze całkiem niedawno można tu było rzeczywiście „poodkrywać inne światy”. Potem zwalili się tu tacy jak Ty i Tobie podobne, Janusze i incele, których nie chcą kobiety, więc wyrzucają tu swoje frustracje.
Nic Ci nie da obrażanie nieznanych kobiet na forum, dalej się kisisz w swojej norze, z której wypełzasz tylko po to, by wylać z siebie stek kolejnych frustracji. Lecz trochę mi przykro, że zrobiliście tutaj taki bazar dziwaków i odmieńców, których nie spotyka się w realu, bo siedzą w swoich norach z nosem w telefonie.

I fakt, że jakoś jestem bardziej pobudliwa ostatnio, ale język zawsze miałam cięty i nie owijałam gufna w sreberka ;-)

Weź Nowe Otwarcie nie rozśmieszaj mnie.
Po co Ty się w ogóle tłumaczysz przede mną? :-O Jakim musisz być przerywem, że siedzieć na forum dla kobiet i silisz się na złośliwości w stosunku do kobiet w ciąży :-P.
I jeszcze wiadomo, że oprócz bluzgów i inwektyw, które tu regularnie serwujesz kolejnym użytkowniczkom, to przynajmniej jesteś świetnie zadomowiony na innym, co najmniej jednym forum. Tylko totalny przegryw, skończony incel, odrzucany przez kobiety, zapewne zaniedbany Janusz z brzuchem piwnym może tak żyć. Nie widzę innej możliwości.

Byłoby miło, gdybyś zabrał z sobą resztę inceli i januszy ;-)

Z dwóch powodów ci ich zostawię: po pierwsze, nie utrzymuję kontaktu z tymi cymbałami (nie myl okazyjnego zyebania ich jak psa z konwersacją), po drugie w takim wypadku zabraknie tu adekwatnego towarzystwa dla takich grażynek jak ty, Koralina czy M!ri). Niech tu zostaną, a wtedy wszyscy (poza wami, ale kto by się wami przejmował?) będą zadowoleni.

Pierwsze kłamstwo: skąd wiesz Pokuś? Przecież nie było cię tam pół roku i twoja noga tam nie postanie podobno... co za kłamczucha.
Drugie kłamstwo: nie kilka lat, tylko byłem tam od października 2012 do maja 2013 (gdzie te kilka lat?) i teraz od marca 2021 do bieżącego miesiąca (czyli znów w maju odchodzę). A wiesz stąd że niedawno wpadłaś tam z nowym kontem
Zresztą sama wiesz jak łatwo założyć nowe konto (sama po każdym banie wracałaś po chwili z nowym), a ja dotąd go nie założyłem. Jakieś wnioski?
I ostatnie kłamstwo Pokusi: odchodziłem RAZ (maj 2021) i zmieniłem zdanie (jak wielu innych); w sierpniu 2021 na jakiś miesiąc po prostu przestałem pisać. Teraz odszedłem nawet bez pożegnania (ooo, właśnie: pożegnaj ich ode mnie jak znowu "nigdy nie wrócisz" z tym dopiero założonym kontem ).

PS. "potem ja się pojawiła"... to przecież charakterystyczny błąd u ciebie; co to było za schorzenie, przypomnisz? Bo pisałaś kiedyś na Kafe

No tak... dziadzio kilka lat starszy od ciebie
https://tenor.com/pl/view/it-seems-logi … f-23455291
Poka, mam w dupie czy utworzyłaś konto czy weszłaś ze starego; byłaś tam więc nie pie...
Raz w czasie wpadałem na kilka postów; porównaj sobie ilość z twoimi siedmiuset postami tutaj; jak nie liczyć to niebo a ziemia, więc ponownie nie pie... co weszłaś to widziałaś? Czyli jak zwykle włażąc mi na profil? I see...

Procenty powiadasz... widzę że jak kotarba masz do nich coraz większy pociąg

Tyle ode mnie na dziś, mam robotę (czyli poważniejsze zagadnienia niż twoje gównoburze).

Niestety Magda ma racje. Rita gra nam
na nosie.

Rita nie odniosła się do postscriptum, które umieściłam pod swoim postem w jej obecnym wątku popełnionym rankiem 17 maja, w którym życzyłam jej córce stu lat w zdrowiu, bo zapewne zapomniała, ze 2 lata temu pisała, ze jej córka urodziła się 17 maja właśnie. Zapamiętałam, bo to data moich urodzin. Tymczasem 17 maja br. Rita pisała posty na forum przez 7 godzin (z tylko jedna krótka przerwa) i napisała ich prawo 30. I w przeważającej większości nie były to dwuzdaniowe posty. Właśnie to sprawdziłam. Zaczęła kilkanaście minut przed 12, a skończyła o 18.30. Nie wierze, ze którakolwiek matka spędza tak urodziny swojego małego dziecka.