Mężczyzna pod 40 czy faktycznie bez szans na miłość? - Netkobiety.pl

Jestem 48 letnim prawiczkiem zakompleksionym  nieśmiałym  obzezanym od ponad roku .Jestem zdesperowany  i gotowym na skorzystanie z roksy z prostytutki szczerze

rakastankielia napisał/a:

rossanka napisał/a:

Masz im napisać, że z takim podejściem, gdy głównym kryterium wyboru kobiety jest jej uroda i atrakcyjność fizyczna, to zostaną sami, a z roku na rok trudniej im będzie jakąś kobietę sobą zainteresować, skoro mają takie poglądy.
Normalna kobieta, gdy usłyszy takie tezy, takie patrzenie na ludzi i dzielenie ich na poziomy, levely i ligi, to ucieknie gdzie pieprz rośnie.

Ale dla mnie głównym kryterium wyboru nie jest wygląd, tak samo jak i dla większości mężczyzn w mojej sytuacji. Kobieta musiałaby się bardzo postarać, żeby mi się w ogóle nie spodobała. W większości przypadków, jeśli kobieta mi się nie podoba, to akurat ma spory wpływ na to, że tak jest (np. jest niezadbana albo dokonała ingerencji w swój wygląd, które zamiast poprawić urodę, doprowadziły do jej pogorszenia). Znałem chyba tylko jedną dziewczynę, która była naprawdę tak brzydka, że zadbanie o siebie by nie pomogło.

Może dla Ciebie jest brzydka, a innemu sie spodoba?

rakastankielia napisał/a:

Włożenie wysiłku nie stanowi problemu, ale jeśli ktoś od samego początku nie jest zainteresowany poznaniem mnie, to żadne umiejętności takiej osoby nie przekonają. Wyjazd integracyjny to też trochę inna sytuacja niż jedna grupka znajomych (i jedyne osoby z okolicy, z którymi się widuję), w której nie chcę psuć atmosfery i relacji z resztą grupy, żeby nadal być mile widzianym w tej grupce.

Ale co to ma do rzeczy? Napisze jak prostak, może lepiej trafi. 
W tym wszystkim liczy się cel .

Mnie przed startem nikt nie pyta jaka będzie pogoda, czy sobie poradzę. Podpisuję oświadczenie i jadę. Dla mnie liczy się pokonanie wyścigu z jak najlepszym czasem, a gdy zaliczę krakse, dostanę gradem, czy awarii ulegnie sprzęt? To jest nie ważne liczy się cel i tak jest w życiu ze wszystkim. Spotkasz tą  panne to nie będziesz patrzył na nic.

2odiak napisał/a:

rakastankielia napisał/a:

Włożenie wysiłku nie stanowi problemu, ale jeśli ktoś od samego początku nie jest zainteresowany poznaniem mnie, to żadne umiejętności takiej osoby nie przekonają. Wyjazd integracyjny to też trochę inna sytuacja niż jedna grupka znajomych (i jedyne osoby z okolicy, z którymi się widuję), w której nie chcę psuć atmosfery i relacji z resztą grupy, żeby nadal być mile widzianym w tej grupce.

Ale co to ma do rzeczy? Napisze jak prostak, może lepiej trafi. 
W tym wszystkim liczy się cel .

Mnie przed startem nikt nie pyta jaka będzie pogoda, czy sobie poradzę. Podpisuję oświadczenie i jadę. Dla mnie liczy się pokonanie wyścigu z jak najlepszym czasem, a gdy zaliczę krakse, dostanę gradem, czy awarii ulegnie sprzęt? To jest nie ważne liczy się cel i tak jest w życiu ze wszystkim. Spotkasz tą  panne to nie będziesz patrzył na nic.

To oczywiste, że liczy się cel, ale nie zawsze cel uświęca środki. Jeżeli faktycznie bliżej poznam tę dziewczynę i będę wiedział, że jest warta ryzyka, to w porządku. Niestety teraz mało która jest.

Na ostatnim wyścigu na mecie czekała taka o to płaczka, wielu wylało na nią łzy. Jak coś mam, dziewica nieśmigana

                [fotka płaczki ]

Jak polegnie, robimy zrzutkę

Może i tak, co nadal nie zmienia faktu, że zdecydowana większość kobiet moje kryteria wyglądowe spełnia. Problem jest dalej. Nawet jeśli są zainteresowane (np. na portalach), to nie da się z nimi sensownie pogadać. Ale większość nie jest.

To oczywiste, że liczy się cel, ale nie zawsze cel uświęca środki. Jeżeli faktycznie bliżej poznam tę dziewczynę i będę wiedział, że jest warta ryzyka, to w porządku. Niestety teraz mało która jest.

rakastankielia napisał/a:

Może i tak, co nadal nie zmienia faktu, że zdecydowana większość kobiet moje kryteria wyglądowe spełnia. Problem jest dalej. Nawet jeśli są zainteresowane (np. na portalach), to nie da się z nimi sensownie pogadać. Ale większość nie jest.

Raka, błagam Cię, choć od czasu do czasu wysil się trochę i napisz coś nowego. Przecież Ty w kółko powtarzasz te same teksty, których już doprawdy nie sposób czytać.
I nie wiem jak bardzo chcielibyśmy pomóc, to dopóki nie wyjdziesz poza te ciasne ramy własnego myślenia, to nie zrobisz nawet kroku do przodu.

rakastankielia napisał/a:

To oczywiste, że liczy się cel, ale nie zawsze cel uświęca środki. Jeżeli faktycznie bliżej poznam tę dziewczynę i będę wiedział, że jest warta ryzyka, to w porządku. Niestety teraz mało która jest.

Masz wręcz niezwykły dar zniekształcania przekazu. Przecież 2odiak usiłował Ci nakreślić, że Twoim celem, o ile faktycznie chcesz dostać swoją szansę, powinno być zwrócenie na siebie uwagi, nawet za cenę poniesienia określonego ryzyka (popraw mnie, proszę, 2odiaku, jeśli to ja coś źle odbieram, poczuję się usprawiedliwiona tą późną porą ), na co Ty odpowiadasz, że owszem, ale jak ją bliżej poznasz i przekonasz się, że jest tego warta. Prosta logika - również, a może przede wszystkim, ta biorąca pod uwagę, że faktycznie na pierwszy rzut oka jesteś dla kobiet przezroczysty - wskazuje, że nie poznasz jej bliżej dopóki sam nie stworzysz ku temu szansy, ale żeby ją stworzyć, to NAJPIERW musisz podjąć to naznaczone celem ryzyko.

Dlaczego do was nie dociera, że waszym problem nie są kobiety, tylko wy sami? Mało to par jest wokół was? Mało ludzi żyje szczęśliwie we dwoje? Poznają się, na portalach również. Żyją sobie spokojnie, randkują, pobierają się, rodzą dzieci, kupują domy. Prawie każdy na tym świecie potrafi sobie kogoś w życiu znaleźć, zazwyczaj do tego, czego potrzebuje (nie musi to być rodzina), a wy od zawsze nie wychodzicie nawet z pierwszej bazy. Jak można się nie domyślić, że słabym ogniwem jesteście wy, wasz światopogląd, sposób komunikowania się, fatalny wygląd, zły charakter, inne wasze cechy zauważalne dla płci przeciwnej i sprawiające, że kobiety natychmiast znikają na wasz widok? To tak, jakby zarzygany żul zaczepiający ludzi narzekał, że społeczeństwo teraz takie zamknięte, niechętne do interakcji, ślepe na drugiego człowieka - a przechodnie po prostu uciekają przed smrodem, wszami i świerzbem.

Kasssja napisał/a:

Dlaczego do was nie dociera, że waszym problem nie są kobiety, tylko wy sami? Mało to par jest wokół was? Mało ludzi żyje szczęśliwie we dwoje? Poznają się, na portalach również. Żyją sobie spokojnie, randkują, pobierają się, rodzą dzieci, kupują domy. Prawie każdy na tym świecie potrafi sobie kogoś w życiu znaleźć, zazwyczaj do tego, czego potrzebuje (nie musi to być rodzina), a wy od zawsze nie wychodzicie nawet z pierwszej bazy. Jak można się nie domyślić, że słabym ogniwem jesteście wy, wasz światopogląd, sposób komunikowania się, fatalny wygląd, zły charakter, inne wasze cechy zauważalne dla płci przeciwnej i sprawiające, że kobiety natychmiast znikają na wasz widok? To tak, jakby zarzygany żul zaczepiający ludzi narzekał, że społeczeństwo teraz takie zamknięte, niechętne do interakcji, ślepe na drugiego człowieka - a przechodnie po prostu uciekają przed smrodem, wszami i świerzbem.

Nie. Charakter nie ma wpływu na odrzucenie, bo kobiety go nie znają. Światopogląd tak samo, poza tym nawet jeśli, to byłby skutkiem, a nie przyczyną. Komunikuję się normalnie, co dostrzegło wiele kobiet rozmawiających ze mną przez komunikatory i zdziwionych, że jestem sam. Wygląd mam przeciętny, więc skoro rzekomo nie jest to dla was najważniejsze, to również nie powinien mieć wpływu, ale niestety ma. Porównania do żula nie skomentuję.

rakastankielia napisał/a:

Kasssja napisał/a:

Dlaczego do was nie dociera, że waszym problem nie są kobiety, tylko wy sami? Mało to par jest wokół was? Mało ludzi żyje szczęśliwie we dwoje? Poznają się, na portalach również. Żyją sobie spokojnie, randkują, pobierają się, rodzą dzieci, kupują domy. Prawie każdy na tym świecie potrafi sobie kogoś w życiu znaleźć, zazwyczaj do tego, czego potrzebuje (nie musi to być rodzina), a wy od zawsze nie wychodzicie nawet z pierwszej bazy. Jak można się nie domyślić, że słabym ogniwem jesteście wy, wasz światopogląd, sposób komunikowania się, fatalny wygląd, zły charakter, inne wasze cechy zauważalne dla płci przeciwnej i sprawiające, że kobiety natychmiast znikają na wasz widok? To tak, jakby zarzygany żul zaczepiający ludzi narzekał, że społeczeństwo teraz takie zamknięte, niechętne do interakcji, ślepe na drugiego człowieka - a przechodnie po prostu uciekają przed smrodem, wszami i świerzbem.

Nie. Charakter nie ma wpływu na odrzucenie, bo kobiety go nie znają. Światopogląd tak samo, poza tym nawet jeśli, to byłby skutkiem, a nie przyczyną. Komunikuję się normalnie, co dostrzegło wiele kobiet rozmawiających ze mną przez komunikatory i zdziwionych, że jestem sam. Wygląd mam przeciętny, więc skoro rzekomo nie jest to dla was najważniejsze, to również nie powinien mieć wpływu, ale niestety ma. Porównania do żula nie skomentuję.

To rób tak, żeby go poznały.

2odiak napisał/a:

Kosza dostawałem nie raz, nie dwa, nie pięć nie pięćdziesiąt. Mimo to osiągałem swój cel Sposobów jest tysiące
W dzisiejszych czasah poznawanie nowych znajomych nie stanowi  najmniejszego problemu. Wystarczy być elastycznym i otwartym i takich samych poznasz. Obecne media dają ogromne spektrum ku temu

Otóż to. A forumowe żule nienawidzą kobiet, nie mają do nich (jako do ogółu) grama szacunku, wolą więc umrzeć niż pozwolić, by jedna z nich dała im kosza. Lepiej wcale nie próbować niż zaryzykować takie "upokorzenie" od istoty "gorszej od nich". I w sumie dobrze, Darwin działa i wyklucza w ten sposób pule zjebanych genów.

rakastankielia napisał/a:

Robię, nie działa.

Oznacza to... tadaaam! że ten charakter jest fajny tylko w twoim mniemaniu. Żul samemu sobie też wydaje się spoko, bo własnego smrodu się podobno nie czuje.

A widzisz, ja trafiłam ponownie na to forum po kilku  latach z problemem u mężczyzn 35-40 lat. Jestem po rozwodzie, mam 35 lat i niestety spotykam mężczyzn typu:
1. Mam już dziecko, teraz pora sie wyszaleć.
2. Mam już dziecko, zawiodłem się na kobiecie więc ono jest dla mnie najważniejsze. Podporządkuje całe moje życie pod to dziecko, a ty jesteś tylko dodatkiem. Kobieta dzisiaj jest, jutro może jej nie być.

Obracałam się do tej pory wśród samotnych mężczyzn z dziećmi, bo też je mam. Myślałam, że łatwiej będzie mi z nimi znaleźć nić porozumienia, a się zawiodłam.

Nie muszę Ciebie poprawiać, bardzo dobrze wszystko odbierasz. Dokładnie to mam na myśli. Celowo podałem za przykład to czym się zajmuje, bo tak łatwiej jest dostrzec pewne rzeczy.

Mówisz, że musisz tę osobę przekonać, ok, ale na pewno nie jesteś odrzucany na wstępie, tylko jednak rozmawiacie ze sobą i się poznajecie (niezależnie, czy to praca, jakieś wydarzenie czy inne środowisko).

Bzdura. Próbuję cały czas, ale to kobiety nienawidzą mnie, ja wciąż darzę was sympatią, niestety bez wzajemności.

Nie, jakby chodziło o jedną sytuację, to w ogóle by mnie tu nie było. Ale przez całe życie jestem odrzucany przez kobiety na samym początku znajomości. Nie uważam, że przekreśla mnie to na całe życie, bo wierzę, że są normalne kobiety, które w końcu dadzą mi szansę.

rakastankielia napisał/a:

Kasssja napisał/a:

Oznacza to... tadaaam! że ten charakter jest fajny tylko w twoim mniemaniu. Żul samemu sobie też wydaje się spoko, bo własnego smrodu się podobno nie czuje.

Otóż nie. Gdyby kobiety poznały mój charakter i wtedy odrzuciły, to tak, miałabyś rację. Ale one nie znają mojego charakteru. Jakoś dziwnym trafem, kiedy przypadkiem udawało mi się nawiązać rozmowę z kimś, kto nie był zainteresowany, to nagle okazywało się, że jednak wszystko ze mną w porządku.

No dobrze, ale komunikując się na tym forum pokazujesz całą masę elementów swojego charkateru.
I te elementy są raczej odrzucające.

Albo jesteś otwarty na zmianę i przyjmowanie zwrotnej z zewnątrz (której masz tu mnóstwo), co poprawi Twoje relacje społeczne, aaaalbo… żyjesz w swoim własnym utopijnym świecie, gdzie Twój charakter jest uber hiper cudowny, a świat Cię krzywdzi, odrzuca i w takim status quo znajdujesz swoją  niszę. Pomiędzy majaczącym pragnieniem o relacjach z ludźmi, a zamrażającą krzywdą, która po wszeczasy będzie Cię izolować.

Z tego co widzę wybierasz raczej drugą opcję, ale gdyby jednak była w Tobie jakaś przestrzeń do zmiany, to napisz jak widzisz swój charakter. Jaki uważasz, że on jest. Co uważasz na temat swojej komunikacji tutaj na forum, jak myślisz, że jesteś odbierany, jak chciałbyś być odbierany, czym jest ten „ukryty charakter”, którego ponoć tu nie pokazujesz, a jest wart odkrycia. Jakie masz odczucia na temat charakteru osób, które Cię odrzuciły.

Myślę, że gdybyś w szczery i przyjazny sposób podzielił się przemyśleniami i emocjami związanymi z powyższym, to otrzymałbyś dużo wsparcia, a może i porad, które serio mogłyby coś zmienić.

2odiak napisał/a:

Nowe_otwarcie napisał/a:

Wiesz co, wygląd to suma kilku czynników i mogą być one na wyższym lub niższym poziomie (najczęściej robi się bilans wszystkiego) , ale każdy musi być na jakimś minimalnie akceptowalnym dla danej osoby. Ty Ross zdajesz się dbać o ciało, ale z tej sporej liczby postów jaką wyprodukowałaś zdaje się wynikać że Twoim słabym punktem jest twarz, którą nawet Twoje opisy (zwłaszcza porównania do zdjęć wrzucanych z netu i uwagi o zawyżaniu kryteriów przez facetów) zdają się lokować w okolicach (nie lubię tej skali, ale to chyba najlepsze w tej sytuacji kryterium) 2-3/10 (no, 4/10, wziąwszy pod uwagę tradycyjną bardziej krytyczną ocenę własnego wyglądu). I jak dla kogoś te 5/10 to granica nie do przeskoczenia jeśli chodzi o jakiekolwiek zaiskrzenie, to...

Ale po co ją punktujesz? Takim zagraniem tracisz w jej oczach
Albo się ktoś komuś podoba, albo nie, po co ta cała poniżająca punktacja?
Mnie się Ona podoba za swoje wypowiedzi .
Dopamina może być uwalniana na wiele sposobów
Gdzie jest ta ankieta? Już na Ciebie głosuję

Przeciez pisze, że  wygląd i wygląd tu sie liczy, ciągle jak tu piszemy, to oceniana jest uroda.
Nawet ja zostałam oceniona wg wyglądu przez Nowe Otwarcie, skoro mnie na oczy nie widział. Ale gdy osoba patrzy na wygląd, to gdy słyszy, ze ktoś jest sam, ocenia, że musi być brzydka. Lub brzydki, cokolwiek by to znaczyło.
ankieta? A może i można stworzyć jakąś ankietę, czemu nie ?:)

Olinka napisał/a:

rakastankielia napisał/a:

Bzdura. Próbuję cały czas, ale to kobiety nienawidzą mnie, ja wciąż darzę was sympatią, niestety bez wzajemności.

I znowu wykazujesz brak konsekwencji i logiki. Wiesz, że nienawiść jest najczystszą ze wszystkich emocji? Równocześnie trudno nienawidzić kogoś, kto jest nam obojętny.

Raka, nawet ja powiem, że pierdolisz bzdury xD

Mi się też nie podoba, że dla dziewczyn nie istnieję jako materiał na faceta, że moja wartość jest zerowa dla nich. Ale nie powiedziałbym, że mnie nienawidzą xD Nie zaobserwowałem nigdy jakiegoś negatywnego podejścia do mnie, raczej neutralne, a zwykle to normalne przyjacielskie. Tylko po prostu żadna dziewczyna nie widzi we mnie nic więcej i tyle. Fakt, nie mam dużo styczności z dziewczynami, nie przebywam z nimi codziennie, ale aż tak daleko się bym nie posunął z wnioskami jak Ty

Dlaczego do was nie dociera, że waszym problem nie są kobiety, tylko wy sami?

Prawie każdy na tym świecie potrafi sobie kogoś w życiu znaleźć

Kasssja, jakieś pomysły?  Jasne, że mu czegoś brakuje, tylko czego?

Rakastaniela,  myślę że coś robisz jednak żle, skoro nie wychodzą Ci rozmowy z kobietami..
Popełniasz jakieś błędy na pewno.
Jak zrozumiałam, kobiety  nie chcą kontynuować rozmowy, odchodzą od Ciebie.

Czy Ty w ogóle rozmawiasz z tymi kobietami inaczej niż z kumplami?

A może robisz długie tyrady, zanudzasz?

Albo cały czas dowcipkujesz, nigdy nie wiadomo kiedy jesteś serio?

Albo gdzieś przeczytałeś że kobiety lubią badboyow i jesteś niegrzeczny?

Albo rozmawiasz o rzeczach, które kobiet nie interesują?

A może te rozmowy przebiegają całkowicie normalnie, ale jak znajdziesz już nieodrzucającą sluchaczkę, to się jej narzucasz, i za dużo Ciebie w tej relacji? I sam to psujesz?

Może więcej czasu poświęcaj na obserwowanie tych kobiet, zastanawianie się, co Co się w nich podoba, żeby później tego użyć w rozmowie z nimi.

Trzeba zacząć ćwiczyć

No widzisz, ja piszę cały czas to samo, a wy nadal zdajecie się nie rozumieć, co chcę przekazać ja wszystko rozumiem tak, jak jest napisane i sam tak samo przekazuję.

Skoro piszesz, że miał jedną szansę, to zakładam, że nie znał Cię wcześniej ani niczego o Tobie nie wiedział. W takim razie co takiego zrobił, że zwróciłaś na niego uwagę? Z pewnością nie powiedział, że mu się spodobałaś, bo słyszałaś to wcześniej zapewne setki razy. No i jak udało mu się odciągnąć Cię od towarzystwa, skoro był obcym człowiekiem? Zresztą teraz są inne czasy, kiedyś kobiety doceniały starania.

I to niby ja zniekształcam przekaz? Nie wiem, skąd wywnioskowałaś, że uważam osoby niezainteresowane związkiem ze mną za nienormalne. Napisałem wyraźnie, że normalne to te, które nie odrzucają nikogo z góry choćby nawet pod kątem koleżeńskiej relacji.

Nie, jakby chodziło o jedną sytuację, to w ogóle by mnie tu nie było. Ale przez całe życie jestem odrzucany przez kobiety na samym początku znajomości. Nie uważam, że przekreśla mnie to na całe życie, bo wierzę, że są normalne kobiety, które w końcu dadzą mi szansę.

Ja się poddaję.  Moje koleżanki, które go znają, nie potrafią pojąć jak TAKI facet może być sam, według nich to chodzący ideał.

Ryzyk Fizyk napisał/a:

Ja się poddaję.  Moje koleżanki, które go znają, nie potrafią pojąć jak TAKI facet może być sam, według nich to chodzący ideał.

Wszystkie z tych koleżanek są szczęśliwie zajęte? Bo jeśli nie, to dlaczego żadna z nich nie podjęła próby, by zbliżyć się do tego ideału, a tym samym przekonać, czego mu brakuje, a czego nie widać?

Olinka napisał/a:

Ryzyk Fizyk napisał/a:

Ja się poddaję.  Moje koleżanki, które go znają, nie potrafią pojąć jak TAKI facet może być sam, według nich to chodzący ideał.

Wszystkie z tych koleżanek są szczęśliwie zajęte? Bo jeśli nie, to dlaczego żadna z nich nie podjęła próby, by zbliżyć się do tego ideału, a tym samym przekonać, czego mu brakuje, a czego nie widać?

Wszystkie od 10-25 lat szczęśliwie zajęte.  Ciekawe, że tylko zajęte kobiety uważają tego gościa za ideał, te wolne nie są nim w ogóle zainteresowane.  Kontrast ewidentny.

Zawsze fascynowało mnie co kobiety widzą w facetach.

Nawet kiedyś miałem o tym dłuższą rozmowę ze swoją żoną, pytałem ją dlaczego mnie wybrała.  Niestety, usłyszałem jedynie standardowe poprawne politycznie bajki, że jestem inteligentny, wykształcony, kulturalny, itd.

Obserwując od dziesiątek lat związki widzę, że takie rzeczy znajdują się na szarym końcu faktycznych zainteresowań kobiet.  Co naprawdę ma dla nich znaczenie - nie mam nadal pojęcia.

Postanowiłem się wtrącić do dyskusji.

Kasssja napisał/a:

Dlaczego do was nie dociera, że waszym problem nie są kobiety, tylko wy sami?

Kasssja napisał/a:

Prawie każdy na tym świecie potrafi sobie kogoś w życiu znaleźć

To chyba oczywiste, że coś z tymi facetami jest nie tak, ale spróbuj koleżanko odpowiedzieć na pytanie: CO?
Nieraz patrzę na niektórych samotnych facetów w moim otoczeniu i nie potrafię pojąć dlaczego są sami. 

Przykład:
Facet na poziomie, wykształcony, ma mega ciekawą i ambitną pracę, zarabia więcej niż bardzo dobrze, posiada ciekawe hobby, ma olbrzymią wiedzę, szerokie horyzonty, można z nim na dowolny temat rozmawiać godzinami.  Do tego spokojny, kulturalny, sympatyczny, szczery, do rany przyłóż.  Nie pije, nie pali, nie imprezuje.  Uwielbia za to podróże, teatr, koncerty.

I niech mi ktoś powie co z tym facetem nie tak???

Ja się poddaję.  Moje koleżanki, które go znają, nie potrafią pojąć jak TAKI facet może być sam, według nich to chodzący ideał.  Tymczasem w rzeczywistości kobiety nie są nim kompletnie zainteresowane.  Odkąd go poznałem nie widziałem przy nim żadnej, a w sytuacjach towarzyskich traktowały go wyłącznie jako towarzysza do rozmowy i nic więcej, absolutne zero zainteresowania (mam już tyle lat, że potrafię zauważyć kiedy kobieta jest zainteresowana facetem, to widać).

Kasssja, jakieś pomysły?  Jasne, że mu czegoś brakuje, tylko czego?

Haha, historia jest trochę filmowa , niemal kiczowata, a i tak opowiem tylko jej kluczowy fragment .
Tak, nigdy wcześniej mnie nie widział, niczego o mnie nie wiedział, zupełnym przypadkiem spotkaliśmy się w pewnym klubie, w którym potencjalnie każdego z nas mogłoby, a mnie nawet miało nie być. Ja zresztą nawet nie lubiłam takich miejsc i w tamtym czasie bywałam w nich bardzo sporadycznie, wyłącznie w większej grupie znajomych. Po prostu wprost z parkietu poprosił mnie do tańca, potem zatrzymał w tym tańcu nieco dłużej. Skończyliśmy, ja odeszłam do stolika, przy którym wcześniej siedziałam z przyjaciółmi i już od niego nie odchodziłam. Wtedy wykazał się wyjątkową charyzmą, a wręcz tupetem, podchodząc do niego z zapytaniem, czy może ze mną porozmawiać. Mało tego, siedzący obok kolega postanawiając się mną na wszelki wypadek zaopiekować, zapytał czy ja to akceptuję i czy ma go lubić, czy raczej w inny sposób zareagować. Gdyby wtedy tego nie zrobił, niebawem wyszłabym i po prostu pojechała do domu, ale widocznie coś się u niego zadziało na tyle, że postanowił pojechać po bandzie i na nic nie zwracając uwagi zaryzykować ewentualne odrzucenie, a nawet nieprzyjemne starcie z kolegą. Co więcej, nie wymieniliśmy się żadnymi identyfikującymi informacjami na swój temat, umawiając się zupełnie w ciemno na za dwa tygodnie. To ja nie mogłam wcześniej, a właściwie na tamtym etapie jeszcze mi na tyle nie zależało, by koniecznie móc, on z kolei mógł sobie przecież pomyśleć, że to tylko wymówka i że usiłuję go spławić, ale tego umówionego dnia kupił szampana, a raczej wino musujące, i pojawił się tam, gdzie miał być. Nie robiliśmy nic specjalnego, ale przegadaliśmy ze sobą kilka godzin, a że było sympatycznie, tematów do rozmów nie brakowało, to umówiliśmy się ponownie, tym razem chyba na za dwa, najdalej trzy dni, dokładnie już nie pamiętam.
I żeby nie było - to nie był typ bad boya, pewnego siebie podrywacza, nie miał urody chada ani nawet nie do końca był w moim typie, a jednak patrzył na mnie w taki sposób, w podobny mówił i słuchał, co ja mam do powiedzenia, że tak już nam zostało .

Ryzyk Fizyk napisał/a:

Postanowiłem się wtrącić do dyskusji.

Kasssja napisał/a:

Dlaczego do was nie dociera, że waszym problem nie są kobiety, tylko wy sami?

Kasssja napisał/a:

Prawie każdy na tym świecie potrafi sobie kogoś w życiu znaleźć

To chyba oczywiste, że coś z tymi facetami jest nie tak, ale spróbuj koleżanko odpowiedzieć na pytanie: CO?
Nieraz patrzę na niektórych samotnych facetów w moim otoczeniu i nie potrafię pojąć dlaczego są sami. 

Przykład:
Facet na poziomie, wykształcony, ma mega ciekawą i ambitną pracę, zarabia więcej niż bardzo dobrze, posiada ciekawe hobby, ma olbrzymią wiedzę, szerokie horyzonty, można z nim na dowolny temat rozmawiać godzinami.  Do tego spokojny, kulturalny, sympatyczny, szczery, do rany przyłóż.  Nie pije, nie pali, nie imprezuje.  Uwielbia za to podróże, teatr, koncerty.

I niech mi ktoś powie co z tym facetem nie tak???

Ja się poddaję.  Moje koleżanki, które go znają, nie potrafią pojąć jak TAKI facet może być sam, według nich to chodzący ideał.  Tymczasem w rzeczywistości kobiety nie są nim kompletnie zainteresowane.  Odkąd go poznałem nie widziałem przy nim żadnej, a w sytuacjach towarzyskich traktowały go wyłącznie jako towarzysza do rozmowy i nic więcej, absolutne zero zainteresowania (mam już tyle lat, że potrafię zauważyć kiedy kobieta jest zainteresowana facetem, to widać).

Kasssja, jakieś pomysły?  Jasne, że mu czegoś brakuje, tylko czego?

Proste

Można mieć wiele zalet, ale jak się siedzi w cieniu to nikt nie jest w stanie tego zauważyć.

Dlaczego Ci ludzie są sami? Bo nie mają tego błysku który spowoduje, że zostaną zauważeni. Ktoś siedzący gdzieś schowany na którymś tam planie z góry jest odbierany jako nieinteresujący. Zawsze liczy się pierwszy efekt, to te  pierwsze 5 sekund decyduje o tym , czy ktoś nas porwie, czy nie, pierwsze 5 sekund decyduje o tym czy się zakochamy Gdy podczas tego czasu sytuacja jest nierozwojowa, zaczyna się kalkulowanie i ewentualne pozycjonowanie danej osoby, czy będzie to kolega, ktoś więcej, czy nikt. I do tego nie potrzebne są słowa, nieraz wystarczy jedno odpowiednie spojrzenie którym porwiesz drugą osobę. Działa to automatycznie, reakcja jest podświadoma gdy spotkasz właśnie tą osobę.

No dobrze, ale dlaczego Ci ludzie są sami w innych sytuacjach? Dlatego, ze pomimo swoich walorów nadal są w cieniu. Brak im przebojowości, znów tego błysku ( spojrzenie, sposób rozmowy, dobierania słów, wypowiadania ich, mimiki, zdolności podkręcania sytuacji, - tworzenia odpowiedniego nastroju, budowania emocji...),  z góry nie wzbudzają zainteresowania, nie przyciągąją, są nijacy. O przebojowości pisałem od samego początku i o wielu innych rzeczach właśnie koledze, który cały czas odbija piłeczkę skutecznie zniekształcając i za każdym razem dopowiadając swoje.

Bo tak się to robi
Sposób działania, jest mi bardzo dobrze znany. Jak do tego dołożyć efekt szoku, to kolega siedzący obok już się o nic nie pyta, tylko wszyscy grzecznie się ewakuują i zostaję sam ze swoją wybranką

Brzmi prosto, bo to tak naprawdę jest proste, tylko do tego trzeba mieć czysty i trzeźwy umysł. Jeżeli dojdzie do najmniejszego zawahania, w oczach tracisz pewność siebie i jest po wszystkim

Raka, nikt Cię nie atakuje tylko próbuje innych sposobów , żeby dotrzeć do Twojego mózgu i Ci pewne rzeczy przetłumaczyć. Tak się nie da? To metoda bardziej inwazyjna

rakastankielia napisał/a:

Przebojowość i pewność siebie jest skorelowana z wyglądem. Jeśli ktoś ma powodzenie, to jest przebojowy i pewny siebie, a jeśli ktoś jest ciągle odrzucany, to jej nie ma.

Przebojowość to sposób bycia i nic nie ma wspólnego z wyglądem. Komikami zauważ nie są ludzie drętwi, czy zgorzkniali. Jeżeli masz słabą psychę to odrzucanie może Cię zryć i później efekt jest taki  jak tu widoczny na wielu przykładach . Wygląd to  rzecz względna możesz się komuś podobać pod tym względem , komu innemu nie musisz, natomiast przebojowość, to cecha charakteru i ta jak on jest stała. Albo to masz, albo nie masz. Oczywiście nic nie jest przekreślone. Pewne rzeczy możesz wyrobić tylko nad tym trzeba pracować. Pewny siebie będziesz zawsze kiedy będziesz tak długo dążył by osiągnąć cel. Wycofują się tylko osobniki słabe. Oczywiście, jest coś takiego jak zdrowy rozsadek, jednak zawsze zaryzykujesz kiedy gra jest warta świeczki. Te wszystkie słabości i nieatrakcyjności są wyczuwalne stąd w pierwszych sekundach nie musisz nawet zamienić słowa kiedy zostaniesz odrzucony. Po prostu odpychasz.

2odiak napisał/a:

Bo tak się to robi
Sposób działania, jest mi bardzo dobrze znany. Jak do tego dołożyć efekt szoku, to kolega siedzący obok już się o nic nie pyta, tylko wszyscy grzecznie się ewakuują i zostaję sam ze swoją wybranką

Brzmi prosto, bo to tak naprawdę jest proste, tylko do tego trzeba mieć czysty i trzeźwy umysł. Jeżeli dojdzie do najmniejszego zawahania, w oczach tracisz pewność siebie i jest po wszystkim

Otóż to. Jeśli ktoś boi się własnego cienia, to wiele nie zwojuje. I można sobie dorabiać do tego milion przeróżnych teorii, ale prawda jest taka, że jak się ma cel i ten cel uznaje się za ważny, to już się tak bardzo nie kalkuluje, ale po prostu działa.
Tymczasem Raka boi się podjąć jakiekolwiek większe, przynajmniej w jego odczuciu, ryzyko, bo obawia się jak ktoś inny to odbierze, że może stracić znajomych, że coś tam jeszcze innego, a tak naprawdę boi się odrzucenia, a być może w ogóle bliskości, nawet jeśli twierdzi, że to właśnie jej szuka. Stąd ta asekuracyjna postawa.

rakastankielia napisał/a:

Szanuję. Większość kobiet, zwłaszcza teraz, nie przyszłaby na spotkanie albo nawet nie zaczęła rozmawiać z takim mężczyzną.

Takim, czyli jakim?
Wiesz, ja akurat nigdy nie "pogrywałam" z mężczyznami i jeśli ktoś proponował spotkanie, a ja od razu wiedziałam, że nie jestem tym zainteresowana, to od razu otwarcie o tym mówiłam, choć zawsze z szacunkiem dla jego osoby i uczuć. Nie bardzo też sobie wyobrażam, żeby się umówić, a potem kogoś wystawić. Tutaj uznałam, że co najmniej chcę sprawdzić co z tego wyniknie, dlatego umówiłam się, a skoro się umówiłam, to przyszłam i nawet wykazałam sporo własnej inicjatywy, co zresztą mąż czasem wspomina twierdząc, że był mile zaskoczony.

rakastankielia napisał/a:

Poza tym on tu za wiele nie ryzykował, Twoi znajomi byli dla niego obcy, więc mógł mieć gdzieś, co sobie o nim pomyślą. Co innego, gdyby był Twoim i ich znajomym, wtedy mógłby nie być skłonny ryzykować utraty kontaktu ze znajomymi i Tobą.

Nie bardzo rozumiem o czym piszesz. Miewałam zainteresowanych sobą mężczyzn, którzy przynależeli do tzw. mojego towarzystwa, czyli znajomych, a nawet przyjaciół, którzy z czasem zbliżali się do mnie na tyle, że decydowali się na wyjście z propozycją spotkania tylko we dwoje na poziomie stricte damsko-męskim. Jeśli z mojej strony nie było takiej chemii, to przecież nie przestawaliśmy być dobrymi znajomymi.

rakastankielia napisał/a:

Napisałaś, że "nie robiliście nic specjalnego" - w dzisiejszych czasach po takim spotkaniu kolejnego by nie było. Sympatyczne przegadanie kilku godzin i wspólne tematy to za mało.

To jest więcej niż myślisz, czego jesteś doskonałym przykładem, a co pokazuje choćby to stwierdzenie:

rakastankielia napisał/a:

Ja nie mam problemu z rozpoczęciem rozmowy, tylko z otrzymaniem odpowiedzi. Rozmawiać mogę o wszystkim.

Rozmowę trzeba umieć poprowadzić w taki sposób, żeby druga osoba chciała podjąć temat i dowiedzieć się więcej, trzeba potrafić ją w jakiś sposób sobą i/albo rzeczonym tematem zaciekawić. Równocześnie można popełniać błędy, które powodują, że nie otrzymuje się odpowiedzi. Ja naprawdę tutaj szukałabym problemu.

rakastankielia napisał/a:

Problem nie leży w tym, jak zaczynam rozmowę, tylko w tym, że druga strona nie jest zainteresowana, niezależnie od tego, jak bardzo ciekawie bym zaczął dyskusję.

To w takim razie wypisz możliwe przyczyny dlaczego druga strona nie jest zainteresowana akurat Tobą, podczas gdy inni ludzie bez problemu nawiązują znajomości.

rakastankielia napisał/a:

Problem nie leży w tym, jak zaczynam rozmowę, tylko w tym, że druga strona nie jest zainteresowana, niezależnie od tego, jak bardzo ciekawie bym zaczął dyskusję.

To w takim razie wypisz możliwe przyczyny dlaczego druga strona nie jest zainteresowana akurat Tobą, podczas gdy inni ludzie bez problemu nawiązują znajomości.