Jak żyć w pustym związku, relacji obdartej z intymności i namiętności - Netkobiety.pl

"Pół biedy jeśli ucieka do czegoś, a nie do kogoś..."

To jest pytanie... Bo osoby zdradzające wykazują często objawy depresji dla kamuflażu.

Autor jest pewny, że nie.... Ale pewna jest tylko śmierć i podatki... Nie jeden dawał sobie rękę uciąć...

Ufać trzeba, to warunek bycia razem, ale nie bezgranicznie...

Jeśli zależy Ci na związku to postaraj się to dobrze rozegrać.

Powiedzmy,  że spotykasz interesująca kobietę, która ma ciekawe życie, spełnia się i odnosi sukcesy w tym co robi. Imponuje Ci i chętnie miałbyś z nią romans. Czy uważasz, że wystarczy jej zaproponować seks i ochoczo wskoczy Ci do łóżka?
Z pewnością będziesz się starał o jej względy, wyrażał swój podziw i uznanie, starał się wywrzeć jak najlepsze wrażenie by uznała, że jesteś odpowiednim mężczyzną, który zapewni jej wspaniałe emocje. Bo każdy człowiek potrzebuje uznania i podziwu. To doskonały afrodyzjak.

Dlaczego nie postarać się równie mocno o własną żonę?

Uważasz, że od niej już Ci się należy wszystko co najlepsze z racji "papierka" i przeżycia iluś tam wspólnych lat? Lat w czasie których starała się zapewnić wszystkim ciepło rodzinne?
Dlaczego teraz ona nie może być otoczona ciepłem rodzinnym, gdy znalazła trochę radości poza domowymi obowiązkami?

W życiu nic nie jest dane raz na zawsze. Jesteś lojalny więc ona też jest lojalna. Ty się starasz utrzymać dom wiec ona też daje swój wkład. Zapytaj sam siebie, czy na pewno sam prowadzisz dom, a ona tylko korzysta z Twojej pracy. Bo jeśli tak nie jest to jesteście kwita, a możliwe, że  masz w tym temacie sporo do nadrobienia, co też może wpływać na "ucieczkę z domu" przez żonę.
Sama mam takie znajome, które znajdują sobie zajęcia poza domem, bo obsługiwanie domowników już ich nie cieszy, w dodatku nigdy nie są zadowoleni i chcą coraz więcej atencji - bo im się należy!
I co robią ich mężowie gdy żona wybywa z domu? Wymawiają im to wszystko co je cieszy, bo ku swojemu nieszczęściu muszą sami zająć się sami sobą. Czują się jak biedne skrzywdzone sierotki pozostawione na łaskę losu, bo kobieta nie podaje ciepłych kapci w przedpokoju i talerza pod nos. Ta gęstniejąca z czasem atmosfera i narastająca niechęć pana męża skutecznie zabija czułość w tych związkach.
Mężczyźni maja podobnie z gderającymi, ciągle niezadowolonymi i wiecznie strofującymi ich żonami.
To są zachowania "kastrujące".

Nie wiem czy tak to u Was się dzieje, nie musisz brać tego do siebie jeśli nie odnajdujesz się a tym schemacie. Może tylko część z tego opisu Was dotyczy, a może zupełnie nic - skorzystaj z tego albo odrzuć - Twój wybór.

dialog z filmu Chłopaki nie płaczą, hehe

Nigdy nie była zbyt wylewna, ale teraz to już dosyć niski poziom nawet na nią, no cóż taka kolej losu.

Już myślisz o innej czyli żona się zepsuła, trzeba poszukać  nowej, bo jak tu żyć.
Poszlibyście na terapię, wspólny wyjazd czy coś takiego, bo kobieta też człowiek, a ja chyba wiem, co was odrzuca od siebie, i ty to wiesz, autorze, tylko się z tym nie godzisz.

Nic nie zrobiłem aby wykluczyć osobe trzecią.... ale.... fabuła się pogłębia

Przyciśnięta do ściany, stwierdziła że nic do mnie nie czuje i nie wie nawet czy kiedykolwiek coś czuła. No fajnie co..... ?Wieloletnie życie w fikcji. Eh, te kobiety.

To masz jasność, że nie ma sensu ciągnąć tej relacji, powinniście się rozwieść i układać sobie życie od nowa.
Inaczej się nie da, żadna kobieta nie będzie z Tobą jak będziesz mieszkał z żoną i nie będziesz miał zamiaru z tego zrezygnować.

No to niech się wyprowadza, w sumie i tak rzadko przebywa w domu to niewiele się zmieni, tak jak by jej nie było nawet teraz. Szkoda tylko zmarnowanego czasu, ale jest co jest, trzeba patrzeć do przodu nie do tyłu. Reszta dzieci kilka lat i na studia, więc w sumie i tak ich nie będzie w domu 3/4 roku lub i cały rok. No niektórym może przeszkadzać współlokatorstwo z żoną, nawet jeśli ona ma własny pokój.

A mieszkanie macie wspólne czy wynajmujecie?
Ten się powinien wyprowadzić komu zależy na budowaniu relacji z innym partnerem, czyli wychodzi, że Tobie.

To nie jest tak, że odbija... wiele kobiet w sytuacji Twojej żony nie ma ochoty na seks, ale godzą się ze względu na utrzymanie rodziny, inne nie...

No to ukroc jej wydawanie Twojej kasy, powoli zwijaj sie z tego pustego zwiazku (ona sie po swojemu zwija, juz zmienila sypialnie)....  I odejdz skoro jej palma wg Ciebie odbija, a nie..to ona ma odejsc bo to jej odbilo z Twojego domu... jak zmusic trudnego malzonka by sam opuscil lokal to nie wiem.. odciecie od kasy juz powinno jakies dzialania wymusic...

Po dłuższej analizie i burzliwej dyskusji, okazuje się że podłoże sytuacji nie ma aż tak wiele wspólnego ze mną co z czynnikami zewnętrznymi, na które nie mam wpływu. A że potrafie być wspierający, w takim razie dam czas na rozwinięcie owej sytuacji.
Co nie znaczy że sam nie potrzebuje z kimś odrębnym porozmawiać.
Sytuacja jednak teraz jest pod większą kontrolą.

Analiza

Twoja żona dawno Cię nie kocha już. Uczucie dawno wygasło.

Co do osób trzecich to może teraz nie ma , ale być może wcześniej była

Namietność , sex , czułość już nigdy się nie pojawi. Może uda jej się na siłę na "odwal" pozwolić ci ją bzyknąć  ,ale będzie to raczej z litości i abyś się "odwalił" niż z miłości i porzeby.

Miłość , namiętność , uczucia już się nie pojawią ...

Jedynie może uda Ci się lepiej z nią rozmawiać , ale szczerze mówiac jak to kulało latam to w cuda nie wierzę ...

Jak dla mnie to od dawna martwy związek i taki zostanie ..

To jednak zrozumiałeś, że trzeba najpierw rozmawiać...

wyprowadzka, rozwód, nowe życie

Proste w teorii, trudniejsze w praktyce.

Masz widze proste rozwiązanie na skomplikowany problem.

Widze że dla ciebie najłatwiejsze jest uciekanie od problemów zamiast rozwiązywanie ich. To też jest sposób, ale nie jest to sposób odpowiedni dla wszystkich.

Przede wszystkim nie rozumiesz jak to jest kogoś kochać na tyle by się z nim hajnąć i być dwie dekady razem, prawdopodobnie nie rozumiesz też jak to jest być w naprawdę długim związku (zresztą przy twoim charakterze nie spodziewałbym się rozumienia takich niuansów). A w takim wypadku nie obowiązuje chłodny bilans zysków i strat. Bo jeśli mówisz że takie kwestie rozumiesz, to bierze mnie równie pusty śmiech jak na dźwięk słów polityka, który mówi że ma na sercu przede wszystkim dobro kraju

Skąd wiesz że SAME? Zdecydowała jedna "główna" (czyli jej ciąg do kasy). Wszystko to co widzę i słyszę (od niej i od bliskiego członka jej rodziny, z którym się zaprzyjaźniłem jeszcze przed naszym ślubem i nie zerwałem kontaktu po rozwodzie) zdaje się wskazywać że zadziałał bardziej efekt trawy zawsze bardziej zielonej u sąsiada i że nie wygląda ona na osobę szczęśliwą i spełnioną po (jakbyś to pewnie chętnie ujęła) "pozbyciu się balastu w mojej osobie". Wyszło w sumie takie typowe że "jak już tylko...(tu wpisz co zrobisz), to będzie wszystko idealnie". A w realu wyszło "plan z dupy sobie, a życie sobie". I wbrew pozorom i twoim wyobrażeniom mam powody by ten stan mnie raczej niepokoił niż cieszył.

Czynniki zewnętrzne to jej zaangażowanie w aktywizm polityczny na zasadzie wolantariatu, którym jest całkowicie zaabsorbowana przez ostatnie 7-8 miesięcy.  Pozatym tu był taki z nią cyrk ostatnie 3 tygodnie że trudno uwierzyć ( spokojnie można pisać książke i scenariusz filmowy ), z tym kilkukrotne akcje z policją na którą zadzwonił rzekomy "przyjaciel", gdy się uchlała do tego stopnia że nie mogła złapać równowagi ( a on sobie ubzurał że ja ją bije i musi ją "ratować") i zbluzgała jeszcze policjantów ( wszystko nagrały dzieci na wideo więc fakty nagrane)...potem uciekła pijana z domu i rzekomy "przyjaciel" ją w środku nocy zwinął z ulicy ( a gdy chciałem go zatrzymać prawie mnie przejechał ) i gdzieś wywiózł ( ponoć do jej znajomych )  i całą noc jej nie było, po czym na drugi dzień rano ja wymieniłem wszystkie zamki w domu i nie miała dostępu, no i oczywiście następne akcje z policją i pretensja że ją do domu nie chciałem wpuścić. Po prostu ostatnie 3 tygodnie to istny horror.... oczywiście wina zrzucana jest na mnie, no bo przecież ona niewinna niczego jako baba, bo pochlała i za nic nie odpowiada. Dawniej miała problemy z alkoholem i z narkotykami i ją z tego wyciągnąłem, 13 lat bez tego dała rade. Nie ma nic gorszego jak kobieta z problemami psychicznymi. Teraz nie tylko ona chodzi do teraupety, ale jeszcze musze ja przez nią, bo nie mam pojęcia jak sobie z tym wszystkim poradzić. Gdyby nie dzieci którym jeszcze brakuje troche lat do pełnoletności i liczne powiązania finansowe to bym ją po prostu kopnął w dupe i tyle z tego jej wojowania by wynikło. Sytuacja jest przerąbana i wręcz patologiczna z jej strony, nie wiem czy będzie tu co zbierać, jedynie cud chyba potrzebny aby z tego wybrnąć. To tak w telegraficznym skrócie dla ciekawskich co do potencjalnego niewypału. Wiem wiem, wszystko moja wina oczywiście itp itd.

Ona nie ma takie "jazdy" tylko przegieła bardzo mocno tym razem. Zaczeła znowu popijać od nowego roku gdy zrobiliśmy wypad do restauracji i po 13 latach znowu poczuła alkohol. Wie już że ma problem i nie może mieć alkholu w pobliżu bo nie potrafi tego kontrolować. Szok jaki doznała po tym wszystkim, że widziały to wszystko dzieci, policja, i cały cyrk związany z tym spowodował że alkoholu już chyba do końca życia nie tknie, bo to było "przebudzenie" na patologiczną sytuacje która powstała przez nią. Problem teraz polega na dystansie do mnie, ma mi za złe że jej do domu nie chciałem wpuścić i wymieniłem zamki, musiała pare dni przesiedzieć u znajomych i pomyśleć nad swoim życiem. Po paru dniach wróciła i kurz opadł ale dystans pozostał. Śpi w osobnym pokoju od kilku tygodni. Chodzi do teraupety raz w tygodniu, więc zobaczymy co z tego wyniknie. Ja też przez nią mam bałagan w głowie do tego stopnia że też zacząłem chodzić do teraupety a nawet zwolnienie lekarskie wziąłem aby z tego wszystkiego ochłonąć przez pare tygodni. Cała sprawa jest przerąbana i nie życzyłbym nikomu takich sytuacji.
Myśle że jeśli z teraupetą coś wyjdzie i nastawią ją spowrotem na tory to da się to uratować, pomimo niesmaku który pozostanie. Wybaczyć można, ale pamięć po całej sytuacji pozostanie raczej na dosyć długo. Sytuacja jest rozwojowa.

Ja bym nie mogla byc w takim zwiazku

A sad rodzinny przyznal takiej opieke?

Niestety nie moge zabrać ze sobą nieletnie dzieci bo a) problem językowy dla nich b) problem urzędowy prawny co do przebywania w nowym kraju bezterminowo c) problem zakwaterowania nim podział finansowy się odbędzie.
Niestety musze obecnie zostawić ich w opiece niestabilnej psychicznie matki. A musiałem sam wyjechać bo nie dawałem rady psychicznie i źle się ze mną działo, musiałem sam siebie uratować z sytuacji..... teraz czuje się znacznie lepiej ale nie zamierzam tam wracać. Za pare lat dzieci będą pełnoletnie i też matke raczej oleją. Sytuacja patowa, wiem.

Męczyłem to zbyt długo, niestety nie było warto. Dopiero mocny szok sytuacyjny otworzył mi oczy na pewne sprawy.

Od dzieci uciekłeś,  To miałam na myśli.
Mógłbyś się wyprowadzić z domu o tyle , 2 ulice dalej.

E tam, po co? Zepsułoby mu to romans z nową Panią

Nie ogarniam tego jak mozna byc tak zpie*m zeby zostawic wlasne dzieci na pastwe uzaleznionej matki wariatki i uciec zagranice zeby posuwac nowa dupe.

Elu, tylko tu rodzi się pytanie: czy "nowa pani" jest skutkiem głównym czy tylko skutkiem ubocznym?
Bo jeśli skutkiem głównym (czyli: poznał nową panią, nowa pani zaproponowała wyjazd do Niemiec, w Niemczech znalazł nową robotę, to ewentualnie Twoja uwaga może być słuszna). Ale jeśli podstawowy zew brzmiał: "Muszę się wyrwać stąd, bo za chwilę sam będę potrzebować pomocy psychiatrycznej!"... czyli: wyrwał się i z psychiką lepiej. Przyszła oferta lepszej pracy w Niemczech -> wyprowadzka do Niemiec (czyli oddech psychiczny plus lepsza praca -> odżywa psychicznie i fizycznie) i tam, na miejscu pojawia się nowa pani jako "dodatek", a nie cel główny.

Wiesz, kiedy moja była w ramach swojej taktyki rozwodowej rozwaliła kontakt między mną i moją córką, to wtedy rozważałem także kierunek norweski, z którego miałem wcześniej oferty. Jak masz wszystko rozwalone i musisz sam się ratować, to przeprowadzka dwa domy dalej najczęściej nic nie da.
Teraz sytuacja się zmieniła (kontakt z córką więcej niż odbudowany, partnerka na miejscu), ale jak się jest w takim miejscu że trzeba rozpaczliwie siebie ratować, to w takim stanie dzieciom się nie pomoże.

To bardzo zle, dzieci powinny byc z bardziej odpowiedzialnym rodzicem niezaleznie od plci.  Nie zawsze matka jest najlepsza opcja dla dzieci. Jakbym ja byla sedzia to w zyciu zadnej cpunce, alkoholiczce itp nie dala bym dzieci pod opieke tylko by poszly do ojca wlasnie i na odwrot jakby ojciec np stosowal przemoc to tez by tych dzieci wogole nawet nie zobaczyl.. pozniej sa tragedie dzieci sa katowane przez konkubenntow takich cpunek albo nie maja co jesc,a drugs strona sobie sie bawi na drugim koncu swiata i uklada zycie od nowa. Jak autor wiedzial, ze zona ma nalogi to takiej nawet psa nie powinien zostawic pod opieke,a co dopiero dzieci