Facet sknera czy to ze mną jest coś nie tak - Netkobiety.pl

I pewnie o to chodziło, żeby go w ten sposób odstrzelić. Sprawa załatwiona i nie ma się wyrzutów sumienia.

Większość facetów jest konkretna i lubi konkety.

Powiesz kup pomidora , to kupi jednego pomidora. Powiedz kup kilo pomidorów to kupi kilo.
Jak powiesz kup wino to zapyta jakie ...

Większość facetów myśli technicznie i praktycznie. Nie czyta w myślach , nie domyśla się , nie czuje co myśli kobieta.

Jak ma coś kupić albo czegoś sie od niego wymaga to chce to wiedzieć ..

Z jednej strony rozumiem, jasne komunikaty najlepsze. Z drugiej, no, powiedzmy sobie szczerze, czasem to, że ktoś potrzebuje tych komunikatów do funkcjonowania, już jest jakąś przesłanką.
Jak facet przyjdzie do mnie na Wigilię niechlujnie ubrany, to to moja wina, bo mu nie powiedziałam, żeby się ubrał elegancko, czy jego - bo on nie umie się zachować? Mogę oczekiwać, że powie "dzień dobry", czy muszę wytłumaczyć, że u mnie się nie mówi "siemano" do rodziców, dziadków?
Każdy ma gdzieś granicę między tym, co może/chce zakomunikować, a tym, czego oczekuje bez żadnych sugestii. Dla autorki brakiem klasy może być wyżeranie jedzenia z lodówki i oczekiwanie obsługi bez żadnego wkładu własnego, a jej facet mógł sądzić, że wspiął się na wyżyny kultury, bo przywiózł otwartą paczkę sera.
I w sumie spoko, po prostu inny poziom, zdarza się. Tyle że uważam, że narzucanie autorce, że "powinna mu jasno powiedzieć...", jest zrzucaniem na nią odpowiedzialności za jego zachowanie. Niektórym to może pasować, ale generalnie to ona nie jest mamusią, żeby miała go wychowywać.

Oczywiście, że bywają różne zwyczaje. I wg mnie sam fakt, że się zastanawiałeś nad strojem, jest czymś normalnym - można przecież spytać partnerkę. Tylko właśnie jeden spyta, czy koszula wystarczy, czy garnitur, a drugi bezmyślnie przyjdzie w dresie. I w teorii obu można wybrać odpowiedni strój, ale czy obu ocenimy tak samo?

Nie chciałam też rozbijać na czynniki pierwsze powitań. Wiadomo, że czasem domownicy rzucą się witać gościa w progu, czasem poczekają, aż się go wprowadzi do pokoju, czasem... Ale przecież nie o to chodzi. Reagowanie/dostosowanie się do sytuacji dla niektórych będzie naturalne (zresztą, OMG, mówimy o zwykłym przywitaniu się), a inni np. przemkną do kąta, nie odzywając się do nikogo.

Natomiast tak ogólnie w poście chodziło mi o to, że dla każdego coś innego może stanowić minimum, jeśli chodzi o poziom/zachowanie/kulturę, bo każdy odnosi to swoich zwyczajów, więc jakiekolwiek próby zrównania tego/ustalenia jednej zasady, są bez sensu.

Sprawiasz wrażenie osoby z wyjątkowo niską samooceną. Chłop zrobił Ci awanturę w Wigilie (co jak co, ale babka chyba nie musi go uczyć, że święta to wyjątkowy czas w roku i przytyki można sobie zostawić na inny termin), a Ty jeszcze się zastanawiasz czy to nie jest czasem twoja wina.
Czy to nie jest tak, że na początku udawałaś luzaka, na wszystko przymykałaś oko, nie komentowałaś jego wygodnictwa, a teraz on już wyrobił sobie taki nawyk, że od ciebie może wymagać, a sam nie musi nic dawać? Czy jak zobaczyłaś pierwsze olewanie to zareagowałaś, czy udawałaś że nie widzisz aż sytuacja nie nabrala permanentnego charakteru? Wydaje mi się mało prawdopodobne, że na początku było lepiej np. zapraszał cię na miasto, kupował drobiazgi i nagle mu się zmieniło. Raczej od poczatku szukał kogos łatwego i zdesperowanego i padło na ciebie, a ty z samotności sama sobie mydliłas oczy i ignorowałaś jego zerowy brak zaangażowania.

Jak tak czytałam ten wątek, to ogólnie miałam mieszane uczucia bo z jednej strony trzeba przyznać Autorce rację, że miała prawo być zawiedziona czy nawet wkurzona zachowaniem partnera ale…
Ja również uważam, że jak się kogoś zaprasza, to należy zadbać o to by mieć czym przyjąć, szczególnie kiedy np. zaprasza na kolację z winem. Według mnie nietaktem jest zarówno oczekiwanie, że dana osoba wtedy kupi wino, ale również przychodzenie z pustymi rękoma. Wtedy mógł facet przynieść kwiatek czy ew jakiś deser/coś słodkiego. Jednak zaproszenie to jedno, a drugie to powiedzmy zwykłe spotkania, kiedy się jest już parą, ale mieszka wciąż osobno. Autorka moim zdaniem też poniekąd przyczyniła się do powstania tej niezręcznej sytuacji, bo jak sama pisała, wolała spotykać u niej, nie u niego. Sama przyznała, że po pracy nie miała ochoty tam jechać, mimo, że kiedy tam była on wszystko mimo wszystko ogarniał. Zatem może trzeba było docenić, że jednak jemu się chciało mimo wszystko do niej jechać, choć wiadomo, że z pustymi rękoma to tak nie bardzo ale… z tego co zrozumiałam to były głównie zwykłe spotkania, a nie jakieś specjalne okazje, więc bez przesady.
Inna kwestia, to, że mieli inne przyzwyczajenia i też status materialny, też na pewno nie było bez znaczenia. Autorka przyznała, że obecnie nie jest w najlepszej sytuacji finansowej, podczas gdy jej już chyba ex partner jest dość zamożnym facetem. Może zabrakło mu wyczucia ale z drugiej strony , ktoś kto żyje w dostatku wydatki na jedzenie traktuje jako coś zupełnie może nie nieistotnego ale raczej nie przywiązuje do tego (aż) takiej wagi. Tu ktoś wspomniał, że pewnie ma zwykle pustą lodówkę, stołuje na mieście czy u rodziców i jest do tego przyzwyczajony, a to wcale nie musi świadczyć o jego skąpstwie czy wygodzie, tylko sposobie życia.
Problem w tym, że Autorce te wydatki na jedzenie, dodajmy w domu, odbijały na budżecie. On tego mógł nie rozumieć bo to tak naprawdę podstawa egzystencji. Nie wiem jak inaczej oni spędzali czas, ale można sobie wyobrazić co by było, gdyby planowali jakieś wspólne wakacje itd. Ja ogólnie jestem zdania, że związki z dużą rozbieżnością zarobków/statusu rzadko się udają i tu empatia naprawdę niewiele pomoże bo spotykają dwa różne światy, przyzwyczajenia itd. Tym bardziej jeśli mówiły o dorosłych ludziach ok 40-tki.
Zgadzam się też z tym, że facetom trzeba wszystko i jasno komunikować, czasem jak dzieciom bo oni niestety się często nie domyślają. Poza tym każdy ma inaczej. Np. kiedy zaczynałam się spotykać z moim facetem, on robił zakupy, przez co czułam niezręcznie, w końcu przychodzi do mnie. Poza tym alkoholu nie piję, słodyczy nie jem. Wtedy też mi było głupio mu powiedzieć, by tego nie robił, ale porozmawialiśmy szczerze i mu powiedziałam, że lubię gotować, ale niekoniecznie dla samej siebie, więc fajnie, że mogę też dla niego. Powiedziałam mu też, że nie jem słodyczy, więc choć to miłe, i zwykle te smakołyki albo rozdawałam albo zanosiłam do pracy, to też bez sensu by kupował, no chyba, że sam ma na nie ochotę. Podobnie z winami. Także każdy jest inny. Potem zamiast słodyczy czy wina przynosił owoce/warzywa na soki czy koktajle czy jakiś różne orzechy/bakalie. Można? Można!
Jeszcze inna kwestia, nie wiem jak daleko mieli sami zainteresowani do siebie ale Autorka wspominała, że nie chciało się jej tam do niego jeździć, a on przecież też wydawał na paliwo. A i jeszcze ostatnia kwestia, którą chciałam poruszyć czyli ten pomidor i zaczęty ser… U nas wydatki na jedzenie nie stanowią znaczącego % budżetu ale szanujemy je i nie lubimy wyrzucać/marnować. Także jakby ktoś, nie ważne czy partner czy znajomy czy siostra czy brat powiedział, weź pomidor czy ser na kanapki, to w pierwszej kolejności zabrałabym z lodówki, gdybym miała, a nie od razu do sklepu po nowe, ale dlatego by się nie zmarnowało, a nie dlatego, że jestem sknerą.

Tylko tak nieśmiało wtrącę - jak facet jest niemal codziennie u niej w domu to traci status gościa i praktycznie zaczyna być domownikiem
Domownik natomiast powinien wiedzieć, że stolik sam się nie nakrywa.

Problem taki że ty jako ta mało zarabiająca przeliczasz każdy grosz, tak to po prostu jest i patrzysz na opłacalonść tego układu. Facet fakt, może jest troche nietaktowny, ale facetowi to jak dziecku nieraz trzeba dać wskazóki. Idź Jurek do sklepu i przynieś 2kg pomidorów i 5 ogórków, zrobić mu liste i tyle.

No ale tak było i jest. Ktoś musi od facetów wymagać, być z nich niezadowolony i gonić do roboty. Ludzkość musi iść do przodu.

M!ri, do ciężkiej cholery, facet NIE MA OBOWIĄZKU umieć telepatycznie domyślić się o co kobiecie chodzi. To legendarne już kobiece "domyśl się!" jest naprawdę wk...ce! Nie na darmo mówi się że faceci są z Marsa, a kobiety z Wenus (żeby zaakcentować różnice w ich sposobie myślenia), tylko dziwnym trafem jakoś kobiety mają większy problem z braniem poprawki na te różnice. Mentalność jak swego czasu u młodych angoli, którzy uważali że wszyscy powinni się uczyć angielskiego, za to oni powinni nie musieć uczyć się żadnego obcego języka.

Tylko że nie pochodzimy z innych planet, nie mówimy w innym języku, ba nawet mieszkamy w tym samym kraju. Jeżeli jakaś istota ludzka nie potrafi się zachować, a nie została wyrwana z dżungli/głębokiej wsi na Podlasiu to jej braki w ogładzie to tylko jej wina. Kobiety nie mają obowiązku wychowywać innych dorosłych i uczuć jak posługiwać się sztućcami. Autorka próbowała ale ten osobnik wolał, pozostając przy metaforze, jeść palcami.

Jak sami chcecie być traktowani jak dzieci to nie miejcie pretensji, że zamiast partnerki macie mamusię, a zamiast sexu listę zakupów.

Trudno dyskutować z kimś, komu lista zakupów przekresla seks.
Takie głupoty może pisać tylko ktoś, kto miał przelotne związki i nigdy nie mieszkał z mężczyzną tak na poważnie.
Czy Ty w ogóle mieszkasz z mężem, partnerem? Wydaje mi się, że nie, więc teoretyzujesz po prostu

Owszem mieszkamy i wiesz co? Nie muszę mu robić listy zakupów bo on po prostu wie co jest potrzebne do zrobienia obiadu.

Widzę że niektórym trzeba pisać prosto, bo wyłapanie przenośni z listą zakupów było już za trudne

G... prawda, znacznie częstszym scenariuszem jest taki, w którym kobieta przyjmuje starodawną wersję że "każde jej życzenie ma być dla faceta rozkazem", nawet jeśli dotyczy pierdoły. I właśnie dlatego powinny być w zdrowy sposób usystematyzowane priorytety, tak by facet miał świadomość że ważna rzecz naprawdę jest dla niej ważna, ale i że pierdoła nie ma statusu priorytetu. No i oczywiście odpowiednie proporcje, a nie że kobieta na takie dictum faceta odpowiada w postaci przekwalifikowania 98 spośród ogółu 100 swoich życzeń na kategorię "priorytet najwyższej wagi".

Nie wierzysz w kobiety "domyśl się"?
A niby jak miałabyś to doświadczyć, relacji z kobietom z perspektywy męskiej, skoro jesteś kobietom....
Gwarantuje ci ze takie kobiety nie tylko istnieją, ale stanowią większość populacji.
Tylko nie rozróżniasz dwóch zagadnień.
Kwestii organizacji wspólnego życia, co jak sama nazwa wskazuje odpowiedzialni są obydwoje.
Bo masz racje, absurdem jest to że np facet nie wie że się papier do kibla kończy/skończył i trzeba kupić następny, i ma pretensje że mu kobieta o tym nie powiedziała.
Ale co innego jest z wyprzedzeniem spełnianie zachcianek/oczekiwań, czy próśb w tedy kiedy nawet nie zostały sformułowane.
Bo akcie typu:
Zabrałeś mnie do francuskiej restauracji, a ja chciałam do włoskiej.
Ale powiedziałaś że francuska jest ok.
Powinieneś się domyślić i pamiętać że wole włoska.

To naprawdę nie jest ani wyjątkowe ani przerysowane.

Odwracamy sytuację
Jak byś się czuł, gdybyś spotykał się z kobietą, która regularnie przychodzi do Ciebie i oczekuje, że Ty zapewnisz jej wszystko? Kolację, winko, świece. Ona nie przyniesie nic, nie zaprasza do siebie, nie proponuje, że fundnie jakieś jedzenie na dowóz. Po prostu przychodzi i oczekuje gotowego.

Jak długo jakikolwiek forumowy facet by to wytrzymał, zanim zacząłby się lament, że to paskudna kobieta, która tylko i wyłącznie żeruje na biednym misiu, wykorzystuje go i za chwilę misio będzie zrujnowany tymi regularnymi obiadami, kolacjami u śniadaniami?

Loka ale o czym ty mówisz.
On o niebie a ty o chlebie.
To co napisałaś nie jet żadnym odwróceniem sytuacji bo jest kompletnie niewspółmierne.
To jak argument " a u was w Ameryce do bija murzynów"
Wyjaśnij proszę co ma przedstawiona przez nowe otwarcie teza że w jakiejś części   kobiety wychodzą  z założenia że że ich prośby to rozkazy dla faceta z tym twoim odwróceniem sytuacji o kobiecie żerującej na facecie..
Jedna z drugim nie ma nic wspólnego.

Zaznaczam żę nie podzielam opinii nowe otwarcie, ale ciekawi mnie jak ty to połączyłaś.

Właśnie opisałaś aktualnie występujący sposób postępowania większości kobiet.

A nie zauważyłaś, że faceci masowo na to narzekają?

Tak Miri, żyjesz w długoletnim związku  gdzie latają elfy a Twój ukochany czyta Ci w myślach i takie przyziemne sprawy jak komunikacja codzienna są Ci nieznane.
A potem zadzwonił budzik.

Może
Ogólnie niezbyt widzę sens napierdzielania na Autorkę, które zrobił Aleks podbijając temat dla samego narzekania.
A za tym leci kolejne narzekanie i temat już się tak rozmył, że nie wiem, na co narzekacie w tym momencie

Rozumiem, że oczekiwanie czytania w myślach w ujęciu "domyśl się, którą knajpę wolę", to idiotyzm. Ale czy naprawdę trzeba czytać w myślach, żeby przynieść coś ze sobą, jak się do kogoś idzie na kolację? Zwłaszcza jak się na tych kolacjach bywa regularnie? I oczekuje pełnej obsługi i to mając świadomość, że obsługującej się nie przelewa?
Przecież to nie jest kwestia odgadywania czyichś pragnień tylko ogłady, wpojonych zachowań itd.

A co do priorytetów i pierdół - i tak, i nie. Oczywiście, że nie robię wielkiego problemu z tego, że partner przekłada moje ładowarki i powerbanka, ale jednak jeśli mówię, że irytuje mnie, że wiecznie muszę ich szukać, to nie po to, żeby - jak to było? - przylepił temu etykietę pierdoły i olał. Tak samo w drugą stronę; jeśli jego denerwują moje wystawki zużytych chusteczek, to zaczynam je wyrzucać po jednej, a nie kalkuluję, czy rzuci mnie przez to czy nie. Rozwiązanie problemu/dostosowanie się do prośby nie powinno być uzależnione od wagi danej sprawy. Bo ta sprawa może być pierdołą, ale jak dojdzie do niej olewanie próśb, długotrwałe najlepiej, to każdy będzie mial dość.

To jest właśnie przyczyną.
Jeśli nie wychowany, czy nauczony, to można powiedzieć, ale jasno i konkretnie.

Wiesz co, ja już te chusteczki bym sam zgarnął i nie robił z tego gównoburzy. Ja rozumiem że jakieś wybrane, naprawdę ważne dla kobiety rzeczy facet powinien mieć na sercu; wtedy oczywiste jest że nawet odkłada wszystko inne i się tym zajmuje. I odwrotnie: jakąś pierdołę też mogę wykonać od ręki jeśli nie wymaga ona ode mnie zachodu. Ale nie zamierzam co chwila wszystkiego rzucać dla pierdoły czy wyrzucać sobie że zapomniałem w natłoku ważniejszych rzeczy o pierdole, którą równie dobrze mogła sama zrobić (tylko nie zrobiła bo np. chciała sprawdzić w jakim stopniu traktuję jej życzenia jak rozkazy).

Tak samo irytuje mnie jak pojawia tu się temat, w którym widać że facet podchodzi do związku z zaangażowaniem i zapewnia kobiecie wiele istotnych rzeczy, a ona się przywala o pierdołę zamiast okazać minimum zrozumienia że świat nie kręci się tylko wokół niej.

W moim świecie chłopa, "szukać" nie trzeba że świecą , jak wśród starych Panien na tyle, sorry Miri, ograniczonych w myśleniu,  by nie dostrzec że swiat składa się z ludzi różnie pojmujących relacje między  nimi i którym ucieka czas na założenie rodziny.
Obracasz się chyba w ciasnym kręgu takich samych chłopów z tego samego osiedla albo wioski, , podobnego środowiska.
Stąd Twoje ciasne spostrzeżenia, jak i nieuprawnione wnioski, prostej babki z jakimś tam zasobem słownictwa.

Jako kulturalny czlowiek dbasz o zasadę wzajemności.
Ale gdybyś miał kumpla, który regularnie przychodzi do Ciebie, raz na tydzień, raz na dwa tygodnie, najada się do syta, nawet wyprawkę dostaje, ale sam nie wychyla się z zaproszeniem do siebie albo jak już to ugości Was tylko szklanką wody. To co byś wtedy o nim pomylał? Czy to tylko nieznajomość zasad panujących w Waszej grupie czy jednak problem jest większy?

To się nazywa globalnej wioska. Ale spokojnie, wyznajemy ideę tolerancji, więc dla mamuśki też się zdanie miejsce.